Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 991/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie z dnia 11 maja 2023 r. sygn. akt III K 99/23

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

Z. S.

Oskarżony jest osobą karaną w Polsce.

Karta karna

423-424

2.1.1.2.

j.w.

Oskarżony nie złożył w Polsce deklaracji PIT.

e- puap

416

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1.

Karta karna

Dokumenty urzędowy. Wydany przez właściwy organ w ramach kompetencji.

2.1.1.2.

e-puap

j.w.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obraza przepisów postępowania mogąca mieć wpływ na treści orzeczenia tj.

a) art. 7 k.p.k. w zw. z art. 173 § 1 k.p.k. poprzez dowolną ocenę , że oskarżony został rozpoznany w postępowaniu przygotowawczym podczas gdy czynność okazania nie została przeprowadzona i nie dochowano wymogu wyłączenia sugestii co skutkowało błędnym uznaniem, że oskarżony został rozpoznany przez świadków zdarzenia w postępowaniu przygotowawczym;

b) obrazę art. 194 § 1 k.p.k. polegającą na odstąpieniu od przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego sądowego na ustalenie faktu, czy osoba znajdująca się na zapisach z monitoringu to oskarżony podczas gdy okoliczność ta wymagała wiadomości specjalnych, a miała istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy;

c) obrazę art. 410 k.p.k. poprzez pominięcie przy dokonywaniu ustaleń faktycznych istotnych okoliczności wynikających z dowodu z opinii biegłego z 2 lutego 2023 r. z których wynika, iż przy tak niskim materiale wizyjnym obarczonym mankamentami takimi jak zniekształcenia, rozmazania i rozmycie, powstają niejasności klasyfikacji cech wobec czego nie można wskazać czy cechy osób z materiału porównawczego są tożsame czy tylko podobne;

d) obrazę art 410 k.p.k. poprzez pominięcie przy dokonywaniu ustaleń faktycznych istotnych okoliczności wynikających z uznanych za wiarygodne zeznań świadka M. M., z których wynika, że oskarżony nie został okazany świadkowi w postępowaniu przygotowawczym, a w dniu rozprawy świadek nie jest w stanie stwierdzić czy oskarżony uderzył świadka i tym samym oparcie ustaleń faktycznych jedynie na części materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, co skutkowało błędem w ustaleniach faktycznych sprawy i uznaniem , że oskarżony popełnił zarzucany mu czyn;

e) obrazę art. 410 k.p.k. poprzez pominięcie przy dokonywaniu ustaleń faktycznych istotnych okoliczności wynikających z uznanych za wiarygodne zeznań świadka T. C., z których wnika, iż świadka nie było na miejscu zdarzenia, a także iż na miejscu zdarzenie nie było dokonywane okazanie oskarżonego, co skutkowało błędem w ustaleniach faktycznych sprawy i uznaniem , że oskarżony popełnił zarzucany mu czyn;

f) obrazę art. 7 k.p.k. poprzez przez dowolną , a nie swobodną ocenę zeznań świadka T. C. i uznanie, że świadek rozpoznał oskarżonego jako sprawcę zdarzenia, podczas gdy świadka nie było na miejscu zdarzenia, co skutkowało błędem w ustaleniach faktycznych sprawy przez uznanie, że oskarżony popełnił zarzucany mu czyn;

g) obrazę art. 7 k.p.k. poprzez przez dowolną a nie swobodną ocenę zeznań świadka M. M. i uznanie, że świadek rozpoznał oskarżonego jako sprawcę czynu w postępowaniu przygotowawczym, podczas gdy świadek zeznał, że oskarżony nie został mu okazany po zatrzymaniu, a w dniu rozprawy świadek nie pamięta z całą pewnością , czy oskarżony go uderzył, co skutkowało błędem w ustaleniach faktycznych sprawy przez uznanie , że oskarżony popełnił zarzucany mu czyn;

h) obrazę art. 7 k.p.k. poprzez przez dowolną a nie swobodną ocenę wyjaśnień oskarżonego i uznanie ich za niewiarygodne , w zakresie w jakim oskarżony w postępowaniu przygotowawczym przyznał się do kradzieży podczas gdy lęk i obawa podczas zatrzymania , szczególnie u obcokrajowca uzasadniają obawę oskarżonego, a jednocześnie wyjaśnienia te są spójne i logiczne;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie jest zasadny.

Sąd I instancji prawidłowo ocenił zebrany w tej sprawie materiał dowodowy i zasadnie uznał oskarżonego za winnego zarzucanego mu czynu. Ustalenia faktyczne opierają się na zeznaniach pokrzywdzonego i korespondujących z nimi wyjaśnieniach oskarżonego, który w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu przestępstwa kradzieży rozbójniczej. Tym samym ocena zgromadzonego w tej sprawie materiału dowodowego nie nosi cech dowolności i spełnia kryteria wskazane w art. 7 k.p.k. i 410 k.p.k.

Sąd I instancji nie dopuścił się obrazy art. 7 k.p.k. w zw. z art. 173 § 1 k.p.k. bowiem oskarżony został rozpoznany przez pokrzywdzonego w toku postępowania sądowego jako sprawca zarzucanego mu przestępstwa kradzieży rozbójniczej. Wniosek ten wynika z treści zeznań pokrzywdzonego złożonych na rozprawie. Pokrzywdzony wskazał na oskarżonego jako na mężczyznę, który w dniu 2 grudnia 2022 r. ukradł alkohol w postaci whisky B. ze sklepu (...) przy ul. (...) W.. Pokrzywdzony, zatrudniony jako pracownik ochrony, obserwował oskarżonego podczas pobytu w sklepie. Zauważył, że oskarżony przyszedł z dwoma mężczyznami. Jeden z nich przebywał z oskarżonym w sklepie a drugi wyszedł na zewnątrz. Pokrzywdzony widział, jak oskarżony schował alkohol pod kurtkę i przeszedł przez linię kas. Usiłował go zatrzymać jeszcze w przedsionku sklepu ale oskarżony wyrywał się. (k- 289) Następnie przyłączyli się do niego dwaj pozostali mężczyźni, którzy przyszli do sklepu z oskarżonym. Chwycili go za ramiona z dwóch stron i razem wypchnęli go na zewnątrz. Pokrzywdzony zeznał, że oskarżony obecny na sali rozpraw jest jednym z tych trzech mężczyzn. Początkowo pokrzywdzony z powodu upływu czasu od zdarzenia nie był w stanie powiedzieć czy oskarżony jest tym mężczyzną, który go uderzył, aby utrzymać się w posiadaniu skradzionego alkoholu. ( k- 290) Sąd ujawnił jego zeznania złożone w toku postępowania przygotowawczego (k-3) i po ich odczytaniu pokrzywdzony je potwierdził. Stwierdził także , że ten mężczyzna którego ujął wcześniej, uderzył go pięścią w twarz lecz nie może powiedzieć na 100 procent, kto drugi raz go uderzył. Lepiej pamiętał to zdarzenie wtedy gdy składał zeznania w postępowaniu przygotowawczym (k- 291) Z zeznań złożonych w postępowaniu przygotowawczym wynika , że dwukrotnie pięścią w twarz uderzył go mężczyzna, który ukradł alkohol i został zatrzymany jako pierwszy w przedsionku sklepu- czyli oskarżony. Zeznania pokrzywdzonego znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego złożonych w toku postępowania przygotowawczego. Oskarżony bowiem dwukrotnie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Ponadto w toku pierwszych zeznań pokrzywdzony opisał dokładnie ubranie oskarżonego. Opis ubrania jest zgodny z nagraniem monitoringu. Nagranie przedstawia, jak mężczyzna w czarnej kurtce z żółtymi wstawkami oraz z żółtym wnętrzem kaptura dokonał kradzieży alkoholu i brał udział w szamotaninie z pokrzywdzonym na zewnątrz sklepu. Oskarżony składając wyjaśnienia na rozprawie zaprzeczył aby dokonał kradzieży alkoholu i uderzył pokrzywdzonego. Jego wyjaśnienia są jednak niekonsekwentne bowiem jednocześnie potwierdził, że w czasie zdarzenia przebywał w sklepie (...) przy ul. (...) w W. zaś pracownik ochrony, czyli pokrzywdzony M. M., próbował go zatrzymać. Wtedy oskarżony wyrwał się i uciekł. (k- 287). Z wyjaśnień oskarżonego nie wynika więc dlaczego uciekał przed pokrzywdzonym skoro nie dokonał kradzieży alkoholu. Nie są także przekonywujące wyjaśnienia dlaczego dwukrotnie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu w toku postępowania przygotowawczego a następnie zmienił jej na rozprawie. Nie można ich tłumaczyć lękiem czy też obawą przed tymczasowym aresztowaniem skoro oskarżony przed zatrzymaniem w niniejszej sprawie był już karany za popełnienie przestępstw na terenie Polski i zna zasady procedury karnej. (k- 423) Zasadnie Sąd I instancji nie uznał za wiarygodne wyjaśnień oskarżonego złożonych na rozprawie. Powyższe okoliczności ocenione łącznie potwierdzają ustalenia dokonane przez sąd I instancji i wskazują jednoznacznie, że oskarżony najpierw dokonał kradzieży alkoholu a następnie stosował przemoc w postaci dwukrotnego uderzenia pokrzywdzonego pięścią w twarz aby utrzymać się w posiadaniu skradzionego alkoholu. Zakres obrażeń pokrzywdzonego M. M. potwierdzony został danymi z karty informacyjnej z udzielonej pomocy (k- 7) i opinią biegłego sądowego (k- 10) Analiza przedstawionych dowodów prowadzi do wniosku, że pokrzywdzony rozpoznał oskarżonego na etapie postępowania sądowego najpierw jako sprawcę kradzieży alkoholu a potem, po odczytaniu pierwszych zeznań z postępowania przygotowawczego, gdy przypominał sobie przebieg zdarzenia, rozpoznał oskarżonego także jako tego mężczyznę, który został ujęty jako pierwszy w przedsionku sklepu i bezpośrednio po dokonaniu kradzieży stosował przemoc dwukrotnie uderzając go pięścią w twarz w celu utrzymania się w posiadaniu skradzionego mienia. Pokrzywdzony miał możliwość dokładnego przyjrzenia się oskarżonemu bowiem pozostawał z nim w bezpośrednim kontakcie wzrokowym w momencie zatrzymania. Obaj stali blisko siebie a oskarżony nawet próbował z pokrzywdzonym rozmawiać. Należy także wskazać, że w opisanej przez pokrzywdzonego sytuacji gdy trzymał za plecy mężczyznę, który ukradł alkohol a dwaj inni mężczyźni trzymali pokrzywdzonego za ramiona z obu jego stron wypychając go na zewnątrz sklepu to właśnie oskarżony chwycony za plecy miał największe możliwości wykonania zamachu i uderzenia pięścią w twarz pokrzywdzonego. W tej sytuacji oskarżony miał wolne ręce, co stwarza możliwość wykonania zamachu i uderzenia pokrzywdzonego podczas gdy dwaj pozostali mężczyźni przytrzymywali pokrzywdzonego i wypychali ze sklepu. Należy wskazać, że w toku postępowania przygotowawczego nie została przeprowadzona czynność okazania oskarżonego pokrzywdzonemu lecz wobec jego zeznań złożonych na rozprawie nie ulega wątpliwości, że wiarygodnie rozpoznał oskarżonego. Sąd I instancji nie naruszył art. 194 § 1 k.p.k. gdyż dowód z opinii antropologicznej w celu ustalenia czy oskarżony jest tym mężczyzną, który dokonał kradzieży alkoholu i następnie stosował przemoc wobec pokrzywdzonego w celu utrzymania się w posiadaniu skradzionego mienia jest nieprzydatny do stwierdzenie wskazanej tezy. Jak wynika z opinii antropologicznej sporządzonej na potrzeby postępowania przygotowawczego i dotyczącej dwóch innych mężczyzn podejrzewanych o dokonanie przestępstwa wspólnie z oskarżonym materiał źródłowy w postaci nagrania monitoringu ze sklepu (...) przy ul. (...) w W. dotyczący zdarzenia z dnia 2 grudnia 2022 r. nie jest dobrej jakości i nie pozwala na przeprowadzenie wiarygodnych badań. Sąd I instancji nie naruszył art. 410 k.p.k. i ocenił cały zgromadzony w tej sprawie materiał dowodowy. Rozpoznanie oskarżonego jako sprawcy przestępstwa opiera się na bezpośrednim kontakcie pokrzywdzonego z oskarżonym w dniu zdarzenia tj. obserwacji zachowania oskarżonego w sklepie, zauważenia przez pokrzywdzonego momentu dokonania przez oskarżonego kradzieży alkoholu oraz obserwacji oskarżonego podczas zatrzymania. Nagranie monitoringu potwierdza zeznania pokrzywdzonego w tym aspekcie, że opis ubrania oskarżonego podany przez pokrzywdzonego i widoczny na monitoringu jest zgodny. Na nagraniu widać także jak mężczyzna w charakterystycznym ubraniu opisanym przez pokrzywdzonego kradnie alkoholi oraz wraz z innymi dwoma mężczyznami szarpie się z pokrzywdzonym. Fakt ten świadczy o tym, że pokrzywdzony wnikliwie obserwował zachowanie oskarżonego podczas jego pobytu w sklepie i później w momencie zatrzymania. Zdjęcie oskarżonego, jako sprawcy przestępstwa, wykadrowane z zapisu monitoringu w sklepie (...) przy ul. (...) zostało przesłane do innych sklepów tej sieci na terenie W., co umożliwiło jego zatrzymanie na gorącym uczynku kradzieży w innym sklepie (...). Świadek T. C., nie był obecny na miejscu zdarzenia w sklepie (...) przy ul. (...) w W. ale zapoznał się z nagraniem monitoringu. Jak zeznał na rozprawie jest pewien , że zapis monitoringu przedstawia oskarżonego bowiem zapamiętał szczegóły jego wyglądu- charakterystyczny jakby złamany nos oraz ubranie w postaci kurtki z jasnymi wstawkami. Zapis monitoringu ( k- 115 ) oraz zdjęcie oskarżonego (k- 27) wskazuje na ten szczegół twarzy oskarżonego, który opisał świadek. Ustalenie winy oskarżonego opiera się przede wszystkim na rozpoznaniu dokonanym przez pokrzywdzonego. Z tych powodów należy dojść do przekonania, że sąd I instancji prawidłowo ocenił zgromadzony w tej sprawie materiał dowodowy i zasadnie uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu

Wniosek

1.o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu;

2.ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez sąd I instancji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wnioski nie są zasadne.

Sąd I instancji ocenił prawidłowo zebrany w sprawie materiał dowodowy bowiem opierał wiarygodnych dowodach w postaci rozpoznania dokonanego przez pokrzywdzonego na rozprawie. Materiał dowodowy jest kompletny i nie wymaga uzupełnienia.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Wina i kara

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Ustalenia faktyczne są prawidłowe. Opierają się na zeznaniach pokrzywdzonego, rozpoznaniu oskarżonego przez pokrzywdzonego oraz nagraniu monitoringu. Dowody zostały ocenione zgodnie z zasadami logicznego rozumowania, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Wymierzona oskarżonemu kara jest adekwatna do zawinienia. Oskarżony popełnił zarzucany mu czyn wspólnie i w porozumieniu z innymi mężczyznami i stosował przemoc wobec pokrzywdzonego o dużym natężeniu.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.3.

Sąd odwoławczy na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego od uiszczenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, gdyż zachodzą podstawy do uznania, że uiszczenie ich byłoby dla oskarżonego zbyt uciążliwe. Oskarżony jest cudzoziemcem i nie pracuje na terenie Polski. Nie złożył także deklaracji PIT.

O kosztach obrony z urzędu sąd orzekł na podstawie § 17 ust. 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

7.  PODPIS

SSO Ludmiła Tułaczko SSA(del.) Anna Kalbarczyk SSO Adam Bednarczyk

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wina

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana