VI Ka 900/20 - wyrok Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie z 2021-12-09
Warszawa, dnia 30 listopada 2021 r.
Sygn. akt VI Ka 900/20
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący: SSO Ludmiła Tułaczko
protokolant: protokolant sądowy Paulina Smoderek
przy udziale prokuratora Michała Magiery
po rozpoznaniu dnia 30 listopada 2021 r.
sprawy M. D., syna A. i B., ur. (...) w C.
oskarżonego o przestępstwo z art. 178a § 4 kk
na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w Wołominie
z dnia 24 czerwca 2020 r. sygn. akt II K 1009/19
1. zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że łagodzi wymierzoną oskarżonemu M. D. w punkcie I karę pozbawienia wolności do 1 (jednego) roku;
2. w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;
3. zwalnia oskarżonego od uiszczenia kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym, przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa;
4. zasądza od Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego w Wołominie na rzecz adw. P. O. kwotę 516,60 zł obejmującą wynagrodzenie za obronę z urzędu w drugiej instancji oraz podatek od towarów i usług.
5.
UZASADNIENIE |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
VI Ka 900/20 |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
1 |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
1. CZĘŚĆ WSTĘPNA |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wyrok Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 24 czerwca 2020 r. |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
1.2. Podmiot wnoszący apelację |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
oskarżyciel posiłkowy |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
oskarżyciel prywatny |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
X obrońca |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
inny |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
1.3. Granice zaskarżenia |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
X w całości |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
X na korzyść |
co do winy |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
na niekorzyść |
w części |
co do kary |
||||||||||||||||||||||||||||||||
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
X |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
X |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
X |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
brak zarzutów |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
1.4. Wnioski |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
X uchylenie |
X zmiana |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
2. USTALENIE FAKTÓW W ZWIĄZKU Z DOWODAMI
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
2.1. Ustalenie faktów |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
2.1.1. Fakty uznane za udowodnione |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
||||||||||||||||||||||||||||||
2.1.1.1 |
M. D. |
Oskarżony w dniu 30 czerwca 2019 r. prowadził pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, tj. na ul. (...) |
zeznania T. W. |
134-134v |
||||||||||||||||||||||||||||||
2.1.1.2. |
Oskarżony był wielokrotnie karany. |
Karta karna |
126-127 |
|||||||||||||||||||||||||||||||
2.1.1.3. |
Oskarżony osiąga niskie dochody. |
Dane e- Puap |
124 |
|||||||||||||||||||||||||||||||
2.1.1.4. |
Oskarżony nie figuruje w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego. |
Dane z ewidencji |
129 |
|||||||||||||||||||||||||||||||
2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
||||||||||||||||||||||||||||||
2.2. Ocena dowodów |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
Lp. faktu
|
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
||||||||||||||||||||||||||||||||
2.1.1.1. |
zeznania T. W. |
Świadek na rozprawie odwoławczej pomimo częściowej niepamięci co do przebiegu |
||||||||||||||||||||||||||||||||
2.1.1.2. do 2.1.1.4. |
Karta karna, e-P., Dane z ewidencji kierowców. |
Dowody o charakterze obiektywnym. Wystawione przez właściwe organy. Nie kwestionowane przez oskarżonego. |
||||||||||||||||||||||||||||||||
2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
Lp. faktu
|
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
||||||||||||||||||||||||||||||||
3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
Lp. |
Zarzut |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
3.1 |
Sąd II instancji zdecydował się łącznie rozpoznać zarzuty zawarte w apelacji obrońcy oskarżonego w punktach II.1-3 ze względu na tożsamą podstawę prawną zarzutów oraz ich podobieństwo. Obrońca oskarżonego zarzucił zaskarżonemu wyrokowi: 1.
obrazę przepisów postępowania, mającą istotny wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 k.p.k., poprzez dowolną ocenę materiału dowodowego, polegającą na odmówieniu wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego złożonym na rozprawie, 2.
obrazę przepisów postępowania, mającą istotny wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 k.p.k., poprzez dowolną ocenę zgromadzonego materiału dowodowego, polegającą na odmówieniu wiarygodności zeznaniom świadków K. G. i N. D., 3.
obrazę przepisów postępowania, mającą istotny wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 k.p.k., poprzez dowolną ocenę zgromadzonego materiału dowodowego, polegającą na przyznaniu wiarygodności zeznaniom świadka funkcjonariusza Policji B. S., a w konsekwencji błąd |
zasadny częściowo zasadny X niezasadny |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wobec treści zeznań funkcjonariusza Policji T. W. zarzuty apelacji obrońcy oskarżonego okazały się w całości niezasadne. Analiza treści zeznań świadków oraz wyjaśnień oskarżonego nie ujawniła uchybień sądu I instancji w zakresie oceny dowodów przy uwzględnieniu standardów przewidzianych w art.7 k.p.k. Zgodzić się należy wprawdzie z obrońcą oskarżonego, że sam fakt pochodzenia zeznań od funkcjonariusza Policji nie przesądza automatycznie o wiarygodności, gdyż zawsze należy ocenić je przy uwzględnieniu całości zgromadzonego materiału dowodowego. W niniejszej sprawie zeznania policjantów tworzą logiczny ciąg zdarzeń i nawzajem się uzupełniają. Z tych powodów należy uznać je za wiarygodne. Zasadnie sąd I instancji uznał za niewiarygodne pozostające w opozycji do zeznań policjantów zeznania złożone przez świadków K. G. oraz N. D.. Brak cechy wiarygodności wynikał przede wszystkim z faktu, iż żaden z tych świadków nie obserwował w pełnym zakresie czasowym zachowania oskarżonego po opuszczeniu przez niego plaży i udaniu się do samochodu. W tym więc zakresie skarżący nadaje zdecydowanie zbyt dużą wagę zeznaniom wymienionych powyżej świadków. Na rozprawie przed sądem I instancji świadek K. G. wprost zeznała: „Chwilowo widziałam jak M. siedział w samochodzie a potem poszłam się kąpać” czy „Ja się kąpałam nie byłam przy tym wszystkim” (k. 60v). Te stwierdzenia wespół z pozostałą częścią zeznań świadka pozwalają stwierdzić, że K. G. zeznawała wiarygodnie jedynie w zakresie opuszczenia przez oskarżonego plaży oraz w zakresie bezpośredniego kontaktu z policjantami w celu ustalenia sposobu zabezpieczenia samochodu. W zakresie, w którym zaprzeczyła aby oskarżony prowadził samochód zeznania są niewiarygodne. Za zbyt daleko idące należy uznać wnioskowanie obrońcy, że skoro świadek widziała „jak nadjechała Policja” i wtedy udała się do funkcjonariuszy celem wypełnienia oświadczenia o przejęciu samochodu, to znaczy, że musiała widzieć, czy oskarżony prowadził samochód. Zważyć bowiem należy, że ten fragment zeznań dotyczy nie czasu sprzed interwencji, ale już po jej dokonaniu, kiedy funkcjonariusze Policji poszukiwali osoby, która byłaby gotowa przejąć samochód. Ustaleń sądu I instancji nie wzrusza również zeznanie świadka, która wskazała, że samochód nie był przestawiany. To stwierdzenie zasługiwałoby na wiarygodność tylko w sytuacji, gdyby świadek przez cały czas pobytu na plaży obserwowała samochód. Jednakże wobec faktu zażywania kąpieli przez K. G., jej zeznania również w tym zakresie pozostają niewiarygodne. Mając powyższe na uwadze, uznanie zeznań K. G. za niewiarygodne odbyło się przy zastosowaniu zasad oceny materiału dowodowego wskazanych w art. 7 k.p.k. czyli na podstawie logicznego rozumowania i w zgodzie ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Również ocena zeznań świadka N. D. nie wzbudziła wątpliwości sądu odwoławczego. Podobnie, jak w przypadku zeznań K. G., świadek nie był bezpośrednim, naocznym świadkiem tego, że oskarżony przez cały czas od chwili opuszczenia plaży do interwencji Policji przebywał w samochodzie i nie poruszał się nim. Świadczą o tym przykładowo następujące fragmenty zeznań: „Nie chodziłem za nim krok w krok”, „Praktycznie cały czas widziałem samochód. Jak się odwróciłem to nie widziałem. Cały czas samochodu nie obserwowałem” (k. 81v). Już na podstawie tychże fragmentów zeznań można zasadnie przyjąć, że świadek nie obejmował pamięcią całości inkryminowanego zdarzenia, zaś jego stanowisko o niewinności oskarżonego pozostawać może jedynie przypuszczeniami świadka. Sąd odwoławczy nie dopatrzył się zatem nieprawidłowości w ocenie tego dowodu, przeprowadzonej przez sąd I instancji. W zasadzie jedynymi osobami, które mogą świadczyć bezpośrednio i dokładnie Mając na uwadze wszystkie powyższe rozważania, należy w pełni podzielić stanowisko sądu I instancji o winie oskarżonego. Sąd I instancji w sposób prawidłowy oraz całościowy ocenił zebrane przez siebie dowody. Na ich podstawie ustalił stan faktyczny, do którego wzruszenia sąd odwoławczy nie znalazł jakichkolwiek podstaw. Tym samym niezasadne okazały się zarzuty obrońcy oskarżonego zarówno w zakresie naruszenia prawa procesowego, jak również błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wydanego orzeczenia. |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wniosek |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
Obrońca oskarżonego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego czynu, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania. |
zasadny częściowo zasadny X niezasadny |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wobec stwierdzenia niezasadności zarzutów, sąd odwoławczy nie miał podstaw, by dokonywać jakiejkolwiek zmiany zaskarżonego orzeczenia w zakresie uznania oskarżonego za winnego popełnienia przestępstwa z art. 178a § 4 k.k. Sąd odwoławczy przesłuchał w charakterze świadka drugiego |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
1. |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
5.1.1 |
Przedmiot utrzymania w mocy |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
Wina – punkt I zaskarżonego wyroku |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ustalenia sądu I instancji w zakresie uznania oskarżonego M. D. za winnego popełnienia przestępstwa z art. 178a § 4 k.k. są prawidłowe. Zostały oparte na następujących dowodach: zeznaniach funkcjonariuszki Policji B. S., protokole badań stanu trzeźwości oraz treści wyroku Sądu Rejonowego w Ostrowi Mazowieckiej II Wydziału Karnego W oparciu o powyżej wymieniony materiał dowodowy sąd odwoławczy nie miał wątpliwości, że oskarżony w dniu 30 czerwca 2019 r. w K. na ul. (...) prowadził pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, znajdując się w stanie nietrzeźwości. W chwili popełnienia czynu oskarżony był wcześniej skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokiem Sądu Rejonowego w Ostrowi Mazowieckiej z dnia 24 kwietnia 2017 r., sygn. II K 96/17. Wyrok ten uprawomocnił się w dniu |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
5.2.1. |
Przedmiot i zakres zmiany |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
Kara – punkt I zaskarżonego wyroku |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach zmiany |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
Uznając zarzut rażącej niewspółmierności kary za zasadny, sąd odwoławczy złagodził wymierzoną oskarżonemu karę do jednego roku pozbawienia wolności. Sąd odwoławczy miał na uwadze ustalenia poczynione przez sąd I instancji w zakresie kryteriów wymiaru kary, jak również własne ustalenia |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
1.1. |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
4.1. |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
Punkt
|
Przytoczyć okoliczności |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
6. KOSZTY PROCESU |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
Punkt
|
Przytoczyć okoliczności |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
3 |
Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. sąd odwoławczy zwolnił oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, tj. w zakresie wydatków oraz opłaty. Sąd zważył przede wszystkim, że oskarżony jest osobą bezrobotną, uzyskującą stosunkowo nieduże dochody z prac dorywczych. Nadto zauważyć należy, że oskarżony jest ojcem dwojga dzieci oraz osobą zobowiązaną alimentacyjnie. W tym stanie rzeczy w uznaniu sądu odwoławczego uiszczenie należnych kosztów sądowych byłoby dla oskarżonego zbyt uciążliwe ze względu na jego sytuację rodzinną, majątkową oraz wysokość dochodów. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
4 |
W toku postępowania odwoławczego oskarżony był reprezentowany przez obrońcę wyznaczonego z urzędu – adw. P. O.. Obrońca oskarżonego wniósł o zasądzenie na jego rzecz kosztów udzielonej pomocy prawnej wskazując, że nie zostały one pokryte w jakiejkolwiek części. Wobec brzmienia § 17 ust. 2 pkt |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
7. PODPIS |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
Załącznik do formularza UK 2
1.3. Granice zaskarżenia |
||||||
Kolejny numer załącznika |
1 |
|||||
Podmiot wnoszący apelację |
obrońca oskarżonego |
|||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, |
wyrok Sądu Rejonowego w Wołominie |
|||||
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||
X w całości |
||||||
X na korzyść |
co do winy |
|||||
na niekorzyść |
w części |
co do kary |
||||
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia |
||||||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej |
||||||
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
||||||
X |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść |
|||||
X |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||||
X |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego |
|||||
brak zarzutów |
||||||
1.4. Wnioski |
||||||
X uchylenie |
X zmiana |
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie
Osoba, która wytworzyła informację: Ludmiła Tułaczko
Data wytworzenia informacji: