Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 740/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 29 lutego 2024 r. o sygn. akt II K 527/22

1.2  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

R. W.

Oskarżony jest osobą niekaraną sądownie

Sytuacja majątkowa oskarżonego

Karta karana k. 406

Informacja e - (...) k. 392

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

Oskarżony jest osobą niekaraną

Sytuacja majątkowa

Karta karna

Informacja e - (...)

Załączone dokumenty zostały sporządzone w przepisanej prawem formie przez organy do tego uprawnione, stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo poświadczone. Strony nie kwestionowały autentyczności tych dokumentów.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Apelacja prokuratora (zarzuty niezasadne)

-na podstawie art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający istotny wpływ na jego treść, a polegający na błędnym uznaniu, że wina oskarżonego i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne i postępowanie karne wobec oskarżonego R. W. należy warunkowo umorzyć, podczas gdy właściwa ocena rodzaju i charakteru naruszonego dobra prawnego, jak również całokształt elementów przedmiotowych prowadzi do uznania, że stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego oraz stopień zawinienia są znaczne,

w przypadku nie podzielenia powyższego zarzutu, oskarżyciel publiczny podniósł zarzut ewentualny:

-na podstawie art. 438 pkt 1 k.p.k. obrazę prawa materialnego tj. art. 67 § 3 k.k., poprzez jego niezastosowanie i w konsekwencji nie orzeczenie nawiązki na rzecz pokrzywdzonej, podczas gdy orzeczenie nawiązki jest obligatoryjne, jeśli sąd nie nałoży na sprawcę obowiązku naprawienia szkody i zadośćuczynienia.

Apelacja obrońcy (zarzuty zasadne)

1.obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść wyroku, a mianowicie:

a. art. 4 k.p.k. w zw. z art. 92 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. polegająca na pominięciu dowodu w postaci wydruku korespondencji SMS pomiędzy pokrzywdzoną a oskarżonym (k. 154-163) i nie poddaniu tego dowodu jakiejkolwiek analizie, nie odniesienie się co do jego wiarygodności i znaczenia dla ustalenia faktu znęcania się oskarżonego nad pokrzywdzoną, mimo iż z korespondencji wynika, iż pokrzywdzona była stroną, co najmniej równie wulgarną w stosunku do oskarżonego, obrażała go i poniżała, wypędzała z domu, bezpodstawnie zarzucała zdrady, dążyła do izolacji ze znajomymi i rodziną, co uniemożliwia uznanie jej za stronę słabszą, a tym samym ofiarę znęcania się psychicznego,

b. art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów, w szczególności:

- wyjaśnień oskarżonego i potwierdzającymi te wyjaśnienia w zdecydowanym zakresie zeznań świadków A. P. (1), A. P. (2), J. M., H. W., J. W., które to zeznania są spójne, wzajemnie uzupełniające się, które zaprzeczają możliwości występowania przez okres 4 lat przypadków codziennego znęcania się psychicznego i fizycznego nad pokrzywdzoną,

-zeznań pokrzywdzonej, które winny być oceniane biorąc pod uwagę konflikt małżeński, porzucenie oskarżonego i kontynuowanie związku pozamałżeńskiego bezpośrednio po wyprowadzeniu się z domu rodziców, co uwiarygadnia twierdzenia o próbie instrumentalnego wykorzystania pomawiania oskarżonego dla uzyskania silniejszej pozycji w postępowaniu rozwodowym i kwestiach okołorozwodowych, a którym to zeznaniom w zdecydowanym zakresie przeczy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci wydruków wiadomości SMS przedstawiony przez oskarżonego, a także zeznania osób najbliższych dla pokrzywdzonej, mających codzienny kontakt z pokrzywdzoną i oskarżonym,

-zeznań A. P. (1) i A. P. (2), które Sąd zdyskredytował, nie wskazując żadnego racjonalnego powodu takiej decyzji, choć z zasad doświadczenia życiowego wynika, iż osoby najbliższe dla pokrzywdzonej osoby, nie składałyby fałszywych zeznań na korzyść sprawcy przestępstwa popełnionego na szkodę córki świadków, mimo, iż zeznania świadków są konsekwentne, spójne, logiczne i znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego, dowodach z wydruków wiadomości SMS, zeznaniach J. M.,

-zeznań H. W. i J. W. – którym sąd nie dał wiary tylko z tego powodu, iż są one osobami najbliższymi dla oskarżonego, choć nie istnieje żadna reguła dowodowa, która pozwalałaby dyskwalifikować zeznania osób najbliższych bądź uznawania ich za dowody mniej wartościowe niż dowody z zeznań osób obcych, ale na przykład związanymi ze stronami procesu stosunkiem przyjaźni czy znajomości,

Które to naruszenia miały wpływ na treść orzeczenia i skutkowały nieprawidłowymi ustaleniami faktycznymi, z których wynika, iż pokrzywdzona była ofiarą znęcania się nad nią psychicznego i fizycznego, mimo, iż w okolicznościach niniejszej sprawy nie sposób uznać pokrzywdzonej za ofiarę, stronę słabszą w relacjach z oskarżonym.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Apelacje wniesione przez obrońcę oskarżonego oraz przez prokuratora zainicjowały kontrolę instancyjną zaskarżonego orzeczenia, która w konsekwencji doprowadziła do uniewinnienia oskarżonego od zarzucanego mu czynu. Tym samym apelacja prokuratora nie mogła zostać uwzględniona.

Sąd odwoławczy podzielił zarzuty obrońcy, że Sąd Rejonowy dopuścił się obrazy przepisów postępowania, która miała wpływ wyroku tj. art. 4 k.p.k. w zw. z art. 92 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. oraz art. 7 k.p.k. poprzez pominięcie dowodu w postaci wydruku korespondencji SMS pomiędzy oskarżonym i pokrzywdzoną, a także dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zebranego materiału dowodowego.

W orzecznictwie podkreśla się, iż przekonanie sądu orzekającego o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną przepisu art. 7 k.p.k. tylko wtedy, gdy: 1) jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 k.p.k.), i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 k.p.k.), 2) stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 k.p.k.), 3) jest wyczerpująco i logicznie – z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego – umotywowane w uzasadnieniu wyroku (art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k.) (wyrok SN z 22.02.1996 r., II KRN 199/95, Prok. i Pr.-wkł. 1996 /10, poz. 10; wyrok SN z 9.11.1990 r., WRN 149/90, OSNKW 1991 /7–9, poz. 41; wyrok SN z 16.12.1974 r., Rw 618/74, OSNKW 1975 /3–4, poz. 47; postanowienie SN z 18.12.2012 r., III KK 298/12, LEX nr 1232292; wyrok SA w Łodzi z 27.09.2012 r., II AKa 211/12, LEX nr 1220566; wyrok SA w Krakowie z 20.02.2012 r., II AKa 259/11, KZS 2012 /5, poz. 49; wyrok SA w Krakowie z 13.11.2013 r., II AKa 118/13, KZS 2014/1, poz. 64).

Sąd I instancji rozpoznając sprawę nadał walor wiarygodności zeznaniom pokrzywdzonej oraz osobom, które nie były naocznymi świadkami opisywanych przez nią zachowań oskarżonego i bazowały na relacjach P. W.. Takiego waloru odmówił wyjaśnieniom oskarżonego, zeznaniom jego matki i siostry, a także częściowo zeznaniom rodziców oskarżycielki posiłkowej.

Zdaniem Sądu Okręgowego ocena wiarygodności osobowych żródeł dowodowych została dokonana przez Sąd I instancji zbyt jednostronnie i przy pominięciu istotnych okoliczności na tę ocenę rzutujących.

Kryteria, jakimi kierował się Sąd odmawiając wiary zeznaniom matki i siostry oskarżonego, tj. celowe przedstawianie go w korzystnym świetle oraz pozostawanie w bliskich relacjach są tożsame z tymi, jakie należy brać pod uwagę przy ocenie zeznań świadków należących do kręgu osób bliskich pokrzywdzonej. Zarówno jedna jak i druga strona, relacje panujące między byłymi już małżonkami, znała głownie z wypowiedzi jednej lub drugiej strony konfliktu.

W aktach sprawy brak jest jakiejkolwiek obdukcji lekarskiej, czy innego dokumentu potwierdzającego odniesione przez pokrzywdzoną obrażenia, które miały powstać na skutek agresywnego zachowania oskarżonego. W sprawie nie ma także żadnego postronnego naocznego świadka agresywnych zachowań R. W., które wypełniłyby znamiona przestępstwa z art. 207 § 1 k.k. Oczywiście, posiadanie dokumentacji poświadczającej fizyczne lub psychiczne znęcanie się oskarżonego nad swoją byłą już żoną nie jest warunkiem koniecznym dla stwierdzenia winy, niemniej jednak to z pozostałych dowodów taki stan musi niezbicie wynikać.

W tym kontekście podnieść trzeba, że w niniejszej sprawie na korzyść oskarżonego zeznawały nie tylko osoby dla niego najbliższe tj. matka i siostra, ale także rodzice P. W., którzy w okresie objętym zarzutem zamieszkiwali razem z oskarżonym i oskarżycielką posiłkową. Sąd Rejonowy odmówił wiarygodności ich zeznaniom w zakresie, w jakim wskazywali, że to ich córka w większości przypadków wszczynała kłótnie, które mogły prowadzić do nieodpowiednich reakcji oskarżonego, a zdaniem Sądu Okręgowego relacje te są nie tylko konsekwentne w toku całego postępowania karnego, ale znajdują potwierdzenie w pominiętym przez Sąd meriti dowodzie w postaci wydruku korespondencji sms pomiędzy stronami, w której to zarówno pokrzywdzona jak i oskarżony byli wobec siebie wulgarni i obrażali się wzajemnie. Co istotne - to rodzice oskarżycielki posiłkowej mieli możliwość codziennej obserwacji funkcjonowania małżeństwa córki i mimo tak bliskiego pokrewieństwa zgodnie i konsekwentnie opisali Jej zachowanie wobec oskarżonego, które również u nich budziło zastrzeżenia. W tym aspekcie należy wskazać na zeznania ciotki oskarżycielki posiłkowej – J. M. (k.260), które korespondują z zeznaniami rodziców co do postawy P. W. w małżeństwie i jej zachowania wobec oskarżonego na przyjęciu urodzinowym.

Podkreślić należy, że nie każde niewłaściwe zachowanie można definiować jako znęcanie się. Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia „znęcania się”. Z uwagi na to doktryna prawa wypracowała zasady jego interpretacji, podkreślając, że należy je rozumieć „w dużym stopniu obiektywnie, tzn. dla przyjęcia lub odrzucenia wystąpienia tego znamienia nie jest wystarczające samo odczucie pokrzywdzonego, a miarodajne jest jedynie hipotetyczne odczucie wzorcowego obywatela, czyli człowieka o właściwym stopniu socjalizacji i wrażliwego na krzywdę drugiej osoby. O przyjęciu znęcania się rozstrzygają więc społecznie akceptowane wartości wyrażające się w normach etycznych i kulturowych.” (komentarz do art. 207 kodeksu karnego [w:] A. Barczak-Oplustil, G. Bogdan, Z. Ćwiąkalski, M. Dąbrowska-Kardas, P. Kardas, J. Majewski, J. Raglewski, M. Rodzynkiewicz, M. Szewczyk, W. Wróbel, A. Zoll, Kodeks karny. Część szczególna. Tom II. Komentarz do art. 117-277 k.k., Zakamycze, 2006, wyd. II). Nie oznacza to jednak, że każde nieakceptowane etycznie zachowanie stanowi przejaw znęcania się, tak jak nie każde podniesienie głosu jest przemocą. Dla uznania, że dochodzi do znęcania się, negatywnie oceniane zachowanie sprawcy musi osiągnąć określony, szczególnie wysoki poziom intensywności. Zdaniem Sądu Okręgowego nie można mówić o wypełnieniu znamion czynu zabronionego opisanego w art. 207 § 1 k.k., jeśli dochodzi do wzajemnych niewłaściwych i prowokujących zachowań między małżonkami.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, należy zwrócić uwagę przede wszystkim na fakt, że oskarżycielka posiłkowa i oskarżony w okresie objętym aktem oskarżenia pozostawali w nieustającym konflikcie małżeńskim. P. W. była czynną stroną tego konfliktu i - jak zeznawali jej rodzice - wielokrotnie wyrzucała oskarżonego z domu, ubliżała mu, a także go spoliczkowała. Należy również zwrócić uwagę na okoliczność, że pokrzywdzona złożyła pozew o rozwód, a jak wynika z zapisów rozmów między stronami, oskarżony podejmował próby odbudowania relacji, które spotykały się z odmową ze strony P. W.. Sąd odwoławczy nie kwestionuje, że niewłaściwe zachowania oskarżonego miały miejsce, niemniej jednak zdarzały się bądź po uprzedniej prowokacji ze strony oskarżycielki posiłkowej bądź wynikały z ciągłych wzajemnych kłótni między małżonkami, w których także P. W. była aktywną stroną i nie cechowały się dominacją nad żoną w żadnym aspekcie.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd Okręgowy nie znalazł wystarczających podstaw do przyjęcia, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona czynu zabronionego z art. 207 § 1 k.k. Analiza całokształtu ujawnionych w sprawie dowodów prowadzi do wniosku, że zachowanie oskarżonego, choć miejscami nieodpowiednie i nacechowane emocjonalnymi reakcjami, pozostawało w znacznej mierze odpowiedzią na prowokacyjne i konfliktogenne postępowanie byłej małżonki. Jak już wspominano powyżej zgromadzony materiał dowodowy nie daje podstaw do przyjęcia, że oskarżony realizował znamiona przestępstwa znęcania się określonego w art. 207 § 1 k.k., wymagającego wykazania długotrwałości, uporczywości oraz zamiaru zadawania cierpień fizycznych lub psychicznych. Skutkowało to uniewinnieniem oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu, a tym samym apelacja prokuratora nie mogła zostać uwzględniona.

Wniosek

Wniosek oskarżyciela publicznego (niezasadny)

Zmiana zapadłego wyroku poprzez orzeczenie wobec oskarżonego kary 8 miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu na 1 rok próby, zobowiązania do informowania sądu o okresie przebiegu próby, orzeczenie zakazu kontaktowania się i zbliżania do pokrzywdzonej na odległość mniejszą niż 50 metrów na okres 3 lat, z wyłączeniem sytuacji dotyczących realizacji władzy rodzicielskiej nad ich wspólnym dzieckiem oraz wykonywania kontaktów z nim, na podstawie art. 73 § 2 k.k. orzeczenie dozoru kuratora na okres 1 roku, orzeczenie wobec oskarżonego obowiązku zapłaty kwoty 5000 złotych na rzecz pokrzywdzonej P. W. tytułem nawiązki; obowiązku pokrycia kosztów postępowania w całości.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Z uwagi na wyżej przedstawione rozważania skutkujące uwzględnieniem wniosku obrońcy o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu – wniosek apelacji prokuratora nie mógł zostać uwzględniony.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Wskazać wszystkie okoliczności, które sąd uwzględnił z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia
i podniesionych zarzutów (art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k.).

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.3  1

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.3.1  1.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1Zaskarżony wyrok został zmieniony przez Sąd odwoławczy w ten sposób, że oskarżony R. W. został uniewinniony od popełnienia zarzucanego mu czynu.

Zwięźle o powodach zmiany.

Z przyczyn wyżej opisanych

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

4.

Konieczność warunkowego umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i warunkowego umorzenia ze wskazaniem podstawy prawnej warunkowego umorzenia postępowania.

5.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

6.  Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

R. W.

-

O kosztach procesu wobec uniewinnienia oskarżonego sąd orzekł na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k.

7.  PODPIS

0.11.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżyciel publiczny

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość wyroku Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 29 lutego 2024 r. o sygn. akt II K 527/22

0.11.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

Uchylenie

☒

zmiana

0.11.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość wyroku Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 29 lutego 2024 r. o sygn. akt II K 527/22

0.11.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

Uchylenie

☒

zmiana