Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Michał Bukiewicz

protokolant: protokolant sądowy Aneta Dygas

po rozpoznaniu dnia 11 września 2025 r.

sprawy A. P., syna J. i L., ur. (...) w W.

obwinionego o wykroczenie z art. 97 kw w zw. z art. 28 ust. 3 pkt 1 Ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym

na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Wołominie

z dnia 14 stycznia 2025 r. sygn. akt V W 888/22

1.  uchyla zaskarżony wyrok i na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 kpw w zw. z art. 45 § 1 kw postępowanie przeciwko A. P. umarza;

2.  koszty procesu ponosi Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 514/25

UZASADNIENIE

Apelacja obrońcy obwinionego była niezasadna.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż w opinii Sądu Okręgowego, Sąd I instancji prawidłowo przeprowadził przewód sądowy, zgodnie z wymogami procedury w sprawach o wykroczenia i nie dopuścił się uchybień, które skutkowałyby koniecznością uchylenia zaskarżonego wyroku niezależnie od granic zaskarżenia, podniesionych zarzutów lub nakazujących jego zmianę.

Sąd Okręgowy po dokonaniu wszechstronnej analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego, zajął stanowisko, iż ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji są prawidłowe, a podniesione przez obrońcę obwinionego w apelacji zarzuty sprowadzające się obrazy przepisów postępowania przy ocenie dowodów oraz błędu w ustaleniach faktycznych stanowią wobec nich wyłącznie bezzasadną polemikę i jawią się jako całkowicie bezpodstawne.

Swoje stanowisko Sąd I instancji w sposób wyczerpujący i zgodny z wymogami art. 424 k.p.k. przedstawił w uzasadnieniu wydanego wyroku, gdzie dokonał oceny całokształtu okoliczności ujawnionych na rozprawie zgodnie z dyspozycją art. 410 k.p.k. ze wskazaniem dowodów, które przyjął za podstawę swych ustaleń. Zawarta tam argumentacja jest logiczna, przekonywująca, pozbawiona błędu i nie przekracza granic swobodnej oceny dowodów określonych w art. 7 k.p.k. Dokonana ocena dowodów nie uchybia też zasadom określonym w art. 4 i 5 k.p.k. Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu Najwyższego, że dokonanie oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w sposób odmienny od oczekiwań stron procesowych nie stanowi naruszenia przepisów art. 7 i 410 k.p.k. (zob. post. SN z dnia 12 lutego 2016 r., III KK 20/16).

Niezależnie od zarzutów podniesionych w apelacji obrońcy obwinionego, stwierdzić należy, iż na etapie postępowania odwoławczego zaistniała w niniejszej sprawie negatywna przesłanka procesowa określona w art. 5 § 1 pkt 4 kpsw, której stwierdzenie obliguje Sąd Okręgowy do uchylenia zaskarżonego wyroku i umorzenia postępowania przeciwko A. P..

Zgodnie z art. 45 § 1 kw karalność wykroczenia ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok; jeżeli w tym okresie wszczęto postępowanie, karalność wykroczenia ustaje z upływem 2 lat od zakończenia tego okresu.

Czyn zarzucany obwinionemu, miał być popełniony w dniu 1 kwietnia 2022 roku, a zatem w dacie orzekania przez Sąd odwoławczy nastąpiło przedawnienie karalności wykroczenia zarzucanego obwinionemu. Wskazana okoliczność wyłącza możliwość dalszego prowadzenia postępowania w niniejszej sprawie.

W związku z powyższym na podstawie art. 104 § 1 pkt 7 kpsw zaskarżony wyrok należało obligatoryjnie uchylić, a na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 kpsw w zw. z art. 45 § 1 kw postępowanie niniejsze umorzyć. Okoliczność ta jest wystarczająca do wydania orzeczenia w sprawie w rozumieniu art. 436 kpk w zw. z art. 109 § 2 kpsw.

Zgodnie z przepisami art. 632 pkt 2 kpk w zw. z art. 121 kpw koszty procesu w którym umorzono postępowanie ponosi Skarb Państwa i tak też rozstrzygnięto w postępowaniu odwoławczym .

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.