Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 czerwca 2016 roku

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Jacek Matusik

Protokolant: asystent sędziego Katarzyna Fróg

po rozpoznaniu dnia 27 czerwca 2016 roku

sprawy G. K., syna S. i K., urodzonego (...) w B.

obwinionego o wykroczenie z art. 92 § 1 k.w.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie

z dnia 25 stycznia 2016 roku sygn. akt III W 1742/15

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie do ponownego rozpoznania; zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. F. kwotę 516,60 zł obejmującą wynagrodzenie za obronę z urzędu w drugiej instancji oraz podatek VAT.

Sygn. akt VI Ka 464/16

UZASADNIENIE

Apelacja obrońcy obwinionego jest w pełni zasadna, wobec czego na uwzględnienie zasługiwał zawarty w niej wniosek o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Obrońca obwinionego trafnie wskazał na naruszenie przez Sąd Rejonowy przy rozpoznawaniu niniejszej sprawy, przepisów prawa procesowego wskazanych w zarzutach zawartych w punktach od I do IV pisemnej apelacji. Podzielając, w tym zakresie, w pełni argument przedstawione w apelacji podkreślić tylko należy, iż w istocie Sąd I instancji wydał wyrok w oparciu o dowód nieistniejący, albowiem jak słusznie wskazał skarżący, obwiniony w toku całego postępowania nie złożył żadnych wyjaśnień, czy to osobiście, czy też na piśmie. W szczególności za wyjaśnienia takie nie mogą zostać uznane pisma znajdujące się na kartach 31 i 33 akt sprawy (na stronie 1 uzasadnienia wyroku – k.65 wskazano, że znajdują się tam wyjaśnienia obwinionego), albowiem na karcie 31 znajduje się wniosek świadka o zwrot kosztów podróży, zaś na karcie 33 wniosek obwinionego o wyznaczenie obrońcy z urzędu. Wydaje się, że Sąd Rejonowy miał na myśli pismo obwinionego z karty 29, jednakże również ono nie stanowi wyjaśnień na piśmie, a jedynie zawiera wnioski dowodowe, spośród których, jak trafnie wskazał obrońca, Sąd nie rozpoznał wniosku ostatniego – o przeprowadzenie oględzin miejsca zdarzenia. Nie powtarzając dalej, ze wszech miar słusznych wywodów apelacji w powyższym zakresie, które Sąd Odwoławczy w pełni podziela, stwierdzić należy, że podniesione we wniesionym środku odwoławczym uchybienia niewątpliwie mogły mieć wpływ na treść zaskarżonego wyroku, zaś ich charakter skutkuje koniecznością przeprowadzenia ponownie postępowania dowodowego w całości.

Odnosząc się zaś do ostatniego spośród zarzutów podniesionych w apelacji, to jest zarzutu obrazy przepisu art. 71 § 4 k.p.s.w. wskazać należy, że jako jedyny zarzut ten nie jest zasadny. Sąd był bowiem uprawniony do procedowania pod nieobecność obwinionego, którego udziału w rozprawie nie uznał za konieczny, a fakt wcześniejszego wezwania obwinionego na rozprawę, nie skutkuje jeszcze uznaniem, że jego udział był niezbędny, co obligowałoby Sąd do dalszego odroczenia rozprawy. Podkreślić bowiem należy, ze sam obwiniony, pozbawił się możliwości obrony i przedstawienia własnej wersji zdarzenia, nie stawiając się na rozprawę bez usprawiedliwienia.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy przeprowadzi postępowanie dowodowe w całości zgodnie z obowiązującymi przepisami procesowymi, pamiętając jednocześnie, że podstawę wyroku stanowić mogą jednie dowody ujawnione w toku rozprawy, zaś wszystkie wnioski dowodowe składane przez strony postepowania winny zostać, w ten czy inny sposób, rozpoznane.

W związku ze złożeniem przez obrońcę wniosku o zasądzenie wynagrodzenia za obronę z urzędu obwinionego w II instancji oraz faktem, że nie zostało ono uiszczone, Sąd Okręgowy zasądził na rzecz obrońcy kwotę 516,60 zł, która to kwota zgodna jest z § 17 ust. 2 pkt 4 oraz § 4 ust 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Mając na względzie powyższe, Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji wyroku.