Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 434/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 7 lutego 2025 roku, sygn. akt II K 409/22

1.2  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☒ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

R. M.

Niekarany

Sytuacja majątkowa oskarżonego

Karta karna k. 760

Informacja e - (...) k. 758

E. M.

Niekarana

Sytuacja majątkowa oskarżonej

Karta karna k. 761

Informacja e - (...) k. 759

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

Karalność sądowa oskarżonych

Sytuacja majątkowa

Karta karna

Informacja e - (...)

Załączone dokumenty zostały sporządzone w przepisanej prawem formie przez organy do tego uprawnione, stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo poświadczone. Strony nie kwestionowały autentyczności tych dokumentów.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Obrońca zaskarżonemu wyrokowi zarzucił obrazę przepisów postępowania, które mogły mieć wpływ na treść orzeczenia tj. art. 17 § 1 pkt 2 kpk, art. 424 kpk, , art. 7 kpk, art. 410 kpk, błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia oraz obrazę prawa przepisów prawa materialnego, w postaci art. 212 kk

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Apelacja obrońcy oskarżonych zasługiwała na uwzględnienie jedynie w zakresie zarzutu błędnych ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę wyroku poprzez bezpodstawne przyjęcie, że oskarżeni podawali niezgodne z prawdą działanie oskarżyciela prywatnego polegające na licznych wadach w wykonaniu umowy o roboty budowlane , nieprzekazaniu dokumentacji budowlanej, wystawianiu nienależnych faktur, zamontowaniu dachu w złym kolorze niezgodnie ze sztuką , wylaniu krzywej płyty fundamentowej, wykonaniu odpływów kanalizacyjnych niezgodnych z projektem , zmniejszeniu okien w domu, zamontowaniu ścian szczytowych niezgodnie ze sztuką i projektem wykonawczym , zamontowaniu w jednym z pomieszczeń okien o dwóch równych kolorach . W tym zakresie żaden z przeprowadzonych dowodów nie doprowadził do takich ustaleń, iż oskarżeni podawali nieprawdę we własnych wpisach internetowych. Jednocześnie to uchybienie nie miało żadnego wpływu na treść wyroku co do przypisania odpowiedzialności albowiem w żaden sposób nie wykluczyło realizacji znamion zarzucanego czynu. Z punktu widzenie treści przepisów art. 212 kk i 213 kk okoliczność czy oskarżeni mieli rację czy nie przedmiocie należytego wykonania umowy o roboty budowlane była całkowicie obojętna. Postępowanie karne nie mogło prowadzić do rozstrzygnięcia sporu cywilnego, gdyż nie posiada ono podstaw prawnych ku temu, jak też stosownych instrumentów procesowych a nadto takie działanie zakłócało ekonomikę postepowania karnego , które kieruje się przede wszystkim potrzebą rozstrzygnięcia o trafności zarzutu i ewentualnie o postaci odpowiedzialności karnej. Większość czynności dowodowych prowadzonych przed Sądem Rejonowym była zdaniem Sadu Okręgowego całkowicie zbędna. Oczywiście nie wykazano też , że podawane informacji byłe prawdziwe ale podkreślić należy, że nawet podawanie informacji prawdziwych o ile mają charakter zniesławiający jako to miało miejsce w tym przypadku stanowi o bezprawności zachowanie jeśli sprawca działając publicznie nie czyni tego w obronie społecznie uzasadnionego interesu. Takiego kierunku działania oskarżonym nie sposób przypisać a zatem nie zachodziła po ich stronie okoliczność uchylająca bezprawność czynu o jakiej mowa w art. 213 par. 2 pkt 2 kk

Żaden z pozostałych zarzutów obrony nie okazał się trafny, a argumentacja na ich poparcie stanowiła tylko i wyłącznie własną ocenę materiału dowodowego i prezentowała ustalenia zgodne interesem procesowym strony, nie zaś wykazanie uchybień w procesie wyrokowania przez sąd rejonowy.

Warto zaznaczyć, że umorzenie postępowania karnego możliwe jest jedynie wtedy, gdy Sąd uzna, że zachodzi sytuacja przewidziana w art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k., ale tylko gdy z samej treści zgromadzonych dowodów, opisu czynu i okoliczności faktycznych przytoczonych w uzasadnieniu aktu oskarżenia jednoznacznie wynika czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego albo ustawa stanowi, że sprawca nie popełnia przestępstwa. Odnosząc powyższe do realiów niniejszego postępowania należy uznać, że takie okoliczności niezaistniały w niniejszej sprawie.

Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu Najwyższego, że dokonanie oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w sposób odmienny od oczekiwań stron procesowych nie stanowi naruszenia przepisów art. 7 i 410 k.p.k. (zob. post. SN z dnia 12 lutego 2016 r., III KK 20/16).

Sąd Rejonowy przeprowadził wszystkie dowody istotne dla wszechstronnego wyjaśnienia okoliczności sprawy i rozstrzygnięcia co do trafności zarzutów. Pomimo zwięzłości oraz lakoniczności uzasadnienia, nie zachodzą podstawy do kwestionowania prawidłowości ani zasadności rozstrzygnięcia wydanego przez sąd pierwszej instancji, poza korektą jak dokonano w wyroku. Uzasadnienie, choć oszczędne w treści, pozwala na odtworzenie toku rozumowania sądu oraz weryfikacje zgodności wyroku z zebranym materiałem dowodowym, co wbrew twierdzeniom obrońcy pozwala wywieść zarzuty na podważenie zapadłego wyroku.

Przeprowadzona przez Sąd Okręgowy kontrola instancyjna zaskarżonego orzeczenia pozwala na stwierdzenie, że Sąd Rejonowy nie dopuścił się naruszenia wskazanych przepisów prawa procesowego czy błędnych ustaleń faktycznych innych niż wyżej omówione. Sąd Odwoławczy, rozpatrując apelację w jej granicach zaskarżenia jest uprawniony do samodzielnego dokonania oceny dowodów i właściwych ustaleń faktycznych oraz prawnokarnych. Może on w szczególności utrzymać wyrok Sądu pierwszej instancji, nawet jeśli jego argumentacja jest niż inna, niż zaprezentowana w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, pod warunkiem, że doszedł do tych samych wniosków co sąd pierwszej instancji w przedmiocie odpowiedzialności bądź braku odpowiedzialności karnej danej osoby. Sąd Okręgowy uznał, iż z materiału dowodowego wynika, iż oskarżeni wypełnili znamiona czynu z art. 212 par 2 kk w zw. z art. 12 par 1 kk, co skutkowało utrzymaniem w mocy wyroku skazującego w tym zakresie.

Zniesławieniem w rozumieniu przepisu art. 212 § 1 k.k. jest tylko taka wypowiedź charakteryzująca negatywnie inną osobę i przedstawiającą ją w niekorzystnym świetle, która przy uwzględnieniu zarówno prawa pokrzywdzonego do ochrony czci, jak i praw oskarżonego - do swobody wypowiedzi, krytyki, obrony - stanowi element czynu, którego społeczna szkodliwość musi być uznana za większą od znikomej. Realizowanie funkcji ochronnej przepisu art. 212 § 1 k.k. nie może prowadzić do kryminalizacji życia społecznego, którego nieodłączną cechą jest występowanie sytuacji konfliktowych, wzbudzających emocje. Ich negatywny odbiór przez innych uczestników życia społecznego nie zawsze musi być oceniany w kategoriach przestępstwa.

W pierwszej kolejności należy podkreślić, iż treści wyrażone przez oskarżonych na temat tej firmy (...) wykraczały poza granice dozwolonej krytyki. Zgromadzony materiał dowodowy wskazuje, że wypowiedzi te zmierzały do podważenia renomy spółki (...). Co więcej, sami oskarżeni nie zaprzeczali treści swoich wpisów zamieszczonych na stronach internetowych. Nie budzi wątpliwości, że mieli oni świadomość, iż takie publikacje mogą zaszkodzić firmie budowalnej. Ich wydźwięk, oceniany obiektywnie, jednoznacznie zmierzał do zniechęcenia potencjalnych klientów do skorzystania z jej usług. Nawet w przypadku, gdyby przyjąć, że usługa wykonana na rzecz oskarżonych nie została zrealizowana prawidłowo, a konstrukcja budynku i wykonane prace zasadnicze czy uzupełniające w budowie odbiegały od ustaleń zawartych ze spółką, nie sposób wywodzić z tego, iż inne realizacje budowalne przedsiębiorstwa miałyby również cechować się wadliwościami , choćby dlatego , że wykonawcy nauczeni doświadczeniem mogliby uniknąć w przyszłości ponownych uchybień. Tym bardziej, że świadczenie tego rodzaju usług wiąże się często z zaangażowaniem rozbudowanej struktury podwykonawców, co rodzi możliwość, iż ewentualne usterki były następstwem działań bądź zaniechań specjalistów uczestniczących w realizacji inwestycji, co do których wykonawca mógłby skierować roszczenia regresowe na wypadek przegrania sporu z inwestorem a następnie skorzystać z usług innego rodzaju podwykonawców . Warto podkreślić, iż skład podwykonawców realizujących poszczególne inwestycje nie jest stały- wykonawcy ci mogą się zmieniać w zależności od charakteru i zakresu danego przedsięwzięcia, co dodatkowo wyklucza możliwość uogólnienia ewentualnych nieprawidłowości na całą działalność spółki.

Przedmiotem ochrony przepisu art. 212 § 1 k.k. jest cześć i godność osoby pomawianej o postępowanie lub właściwości, które są sprzeczne z prawem, z zasadami etyki, w tym etyki zawodowej oraz np. o brak kompetencji lub zdolności do wykonywania danego zawodu. Prawo do krytyki nie może być utożsamiane z prawem do zniesławiania, a krytyczne oceny powinny być wyrażone w odpowiedniej formie zwłaszcza gdy nie są wyrażane w sposób spontaniczny lub w toku szybkiej wymiany słów, a w sposób zaplanowany i przemyślany. Uchwała SN z 10.05.2022 r., I DI 10/22, LEX nr 3357999.

Eliminacja przedsiębiorcy z rynku przez osobę fizyczną nie znajduje oparcia w obwiązującym porządku prawnym. Nie można również uznać, iż działanie motywowane chęcią zniesławienia mieści się w granicach realizacji obronie społecznego interesu. Tego rodzaju zachowanie, polegające na konsekwentnym i publicznym przedstawieniu spółki w negatywnym świetle, w istocie sanowi formę samosądu oraz próbę uzyskania osobistej satysfakcji z doprowadzenia do utraty zaufania wśród potencjalnych kontrahentów. Publikacje zawierające negatywne i zniesławiające treści zamieszczane były na ogólnodostępnych forach internetowych, co skutkowało możliwością dotarcia do nieograniczonego kręgu odbiorców. Analiza treści i formy wpisów wskakują, iż ich zasadniczym celem było zdyskredytowanie spółki w opinii publicznej oraz nadanie tym wypowiedziom jak najszerszego rozgłosu. Zachowanie nie miało postaci jednego wpisu zawierającego ocenę co do zadowolenia lub nie z usługi co mogłoby być traktowane jako dopuszczalna krytyka, opiniowanie.

W orzecznictwie zaznacza się, że: „Społecznie uzasadniony interes nie może być rozumiany w sposób abstrakcyjny, jest bowiem pojęciem konkretnym i musi wynikać z określonej sytuacji, wymagającej obrony tego interesu nawet z naruszeniem dobrego imienia innej osoby, grupy osób lub instytucji. Nie każde działanie jest działaniem w obronie społecznie uzasadnionego interesu, lecz tylko takie, które faktycznie temu służy” (wyrok SN z 25.09.1973 r., V KRN 358/73, OSNKW 1974/2, poz. 27).

W niniejszej sprawie nie sposób przyjąć, iż działania spółki stanowiły zagrożenie bądź naruszenie dobra społecznego czy indywidualnego, wynikające z jej postępowania. Brak jest bowiem podstaw do twierdzenia, że firma świadomie i celowo wykonywała usługi mimo braku odpowiednich kompetencji czy umiejętności. Krytyka formułowana przez oskarżonych wykraczała poza przyjęte normy społeczne, a wbrew ich twierdzeniom, wypowiedzi zamieszczone w przestrzeni publicznej nie miały na celu ochrony innych osób przed ewentualną szkodą mogącą wyniknąć z działalności przedsiębiorstwa. Zgromadzony materiał dowodowy wskazuje, że publikowane komentarze miały przede wszystkim na celu przedstawienie firmy w negatywnym świetle w opinii publicznej oraz wyrażenie osobistego żalu wobec niej. Deklarowana przez oskarżonych chęć ochrony potencjalnych klientów przed rzekomymi nieprawidłowościami była, w ocenie sądu, jedynie pobocznym i niezamierzonym motywem ich działania. Należy również zauważyć , iż twierdzenia oskarżonych miały charakter wyłącznie subiektywnych ocen i nie znajdowały dostatecznego uzasadnienia, które mogłyby stanowić podstawę do podejmowania jakichkolwiek działań przez inne organy w stosunku do spółki.

Jak podkreśla przedstawiciel doktryny W. K. (Zniesławienie i zniewaga..., s. 70–72) rozumienie ustawowego sformułowania zawartego w k.k. „działa w obronie społecznie uzasadnionego interesu” oparte jest na trzech elementach. Pierwszym jest niebezpieczeństwo grożące dobru społecznemu lub jednostki wynikające z postępowania człowieka, grupy osób lub instytucji. Zagrożenie to nie może być abstrakcyjne, lecz powinno przybrać postać realnie grożącej szkody. (…)W takim ujęciu, jak twierdzi W. K., na osobie, która decyduje się podnieść publicznie zniesławiający zarzut, ciążyć będzie – dla uwolnienia się od odpowiedzialności za zniesławienie – obowiązek wykazania, że będące przedmiotem zarzutu postępowanie lub właściwość człowieka, grupy osób lub instytucji zagrażają konkretnemu dobru społecznemu lub dobru jednostki, oraz sprecyzowanie na czym szkoda mogłaby polegać. (…)Jako drugi element W. K. stawia cel działania krytyki, którym powinna być ochrona jednostki przed szkodą, jaka może jej zagrażać, jak również ochrona społecznego interesu, czyli dobra społecznego. Patrząc na stronę podmiotową, sprawca, który stawia publicznie zarzut, który godzi w dobre imię człowieka, grupy osób czy też instytucji, powinien kierować się priorytetem, jakim jest zapobiegnięcie szkodzie. Sprawca, który zniesławia inną osobę, nie może powoływać się na działanie w obronie społecznie uzasadnionego interesu, jeśli nie kieruje się obroną zagrożonego szkodą dobra, a jedynie ma na celu chęć zdyskredytowania swojego przeciwnika w opinii publicznej, czy też stawia sobie za cel doprowadzenie pokrzywdzonego do pozbawienia go zajmowanego stanowiska, czy też utraty do niego zaufania, jakie posiada on w środowisku zawodowym. Trzeci warunek, któremu powinien odpowiadać zniesławiający zarzut, aby mógł być uznany za podniesiony w obronie społecznie uzasadnionego interesu, dotyczy, zdaniem W. K., jego treści. Istotne jest to, by ujawnienie godzących w cześć człowieka informacji mogło zapobiec naruszeniu dobra społecznego lub jednostki. Uczyniony publicznie zarzut nie powinien ograniczać się wyłącznie do sformułowań naruszających cześć osoby lub instytucji, ale powinien również zawierać uzasadnienie pozwalające właściwym organom państwowym lub społecznym, albo konkretnym osobom, na podjęcie czynności zmierzających do przeciwdziałania niebezpieczeństwu. Dopiero łączne spełnienie trzech warunków uchyla, jak się wydaje, ujemną społeczną treść przestępstwa publicznego zniesławienia, a co za tym idzie – bezprawny charakter podania zniesławiającej informacji do wiadomości ogółu . A. M. [w:] Kodeks karny. Część szczególna. Komentarz, red. J. G., W. 2021, art. 213.

R. w ocenie Sądu Okręgowego zamieszczone przez oskarżonych wypowiedzi w przestrzeni publicznej, za pomocą środków masażowego przekazu miały charakter zniesławiającej spółkę (...) sp. z o.o. i wykraczały poza zakres dopuszczalnej krytyki w ramach wolności słowa. Zatem, biorąc pod uwagę ogólną ocenę społecznej szkodliwości czynu, a także specyfikę forum, w którym te wypowiedzi zostały zamieszczone, Sąd Okręgowy uznał, iż trafne było stanowisko sądu Rejonowego , że zachowanie oskarżonych nosiło znamiona przestępstwa z art. 212 par 2 kk.

Wbrew zarzutom obrony Sąd I instancji nie naruszył przepisów art. 424 kpk nie dokonując oceny wiarygodności dokumentów , opinii, stanowisk z zakresu budownictwa. Ocena tych dowodów była zbędna z przyczyn wskazanych wyżej . Nawet przekonanie oskarżonych co do słuszności swoich racji w sporze cywilnym nie usprawiedliwiało działania noszącego postać zniesławienia. Wbrew przekonaniom oskarżonych w Internecie, przy obowiązującym porządku prawnym nie ma dowolności wypowiedzi w zakresie jakim prowadzi to do naruszenia dobrego imienia innego podmiotu , poniżenia go w opinii publicznej i utraty zaufania dla stanowiska czy działalności. Nawet powszechność tej praktyki nie pozbawia osoby czy podmiotu prawnego możliwości dochodzenia ochrony swoich praw, w tym dobrego imienia i wizerunku. W niniejszej sprawie oskarżyciel prywatny skutecznie skorzystał z tej drogi.

Wniosek

Obrońca oskarżonych wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonych od zarzucanego im czynu, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Z przyczyn wskazanych w części 3.1. niniejszego uzasadnienia wnioski nie zasługiwały na uwzględnienie.

Lp.

Zarzut

Pełnomocnik oskarżyciela prywatnego skarżonemu wyrokowi zarzucił obrazę prawa przepisów prawa materialnego, w postaci art. 215 kk

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Zarzut obrazy przepisów prawa materialnego tj. 215 kk jest zasadny. W art. 215 k.k. przewidziano, na zasadzie lex specialis wobec art. 43b k.k., podstawę orzeczenia środka karnego podania wyroku do publicznej widomości. W razie złożenia wniosku przez pokrzywdzonego pomówieniem orzeczenie tego środka ma charakter obligatoryjny. W odróżnieniu również od ujęcia tego środka w art. 43b k.k. przepis stanowi podstawę podania do publicznej wiadomości jedynie wyroku skazującego sprawcę zniesławienia, a nie uniewinniającego, umarzającego lub warunkowo umarzającego postępowanie karne. J. K. [w:] A. B., M. F., M. G., K. P., K. W., J. K., Kodeks karny. Komentarz, W. 2025, art. 215.

Z akt sprawy wynika, iż pełnomocnik oskarżyciela prywatnego na rozprawie głównej w dniu 24 stycznia 2025 r. wnosił o podanie orzeczenia do publicznej wiadomości, a więc zgodnie z obowiązującymi regulacjami prawnym Sąd Rejonowy uznając za winnych oskarżonych był zobligowany do orzeczenia środka karnego w postaci podania go do publicznej wiadomości. W związku z powyższym Sąd Okręgowy uznał ten zarzut za zasadnym i zmienił orzeczony wyrok w tym zakresie. Wykonanie tego należy natomiast do Sądu, który orzekał w I instancji.

Wniosek

Wnosi o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie o podaniu go do publicznej wiadomości

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Wniosek o podaniu wyroku do publicznej wiadomości jest zasadny z przyczyn wskazanych powyżej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Wskazać wszystkie okoliczności, które sąd uwzględnił z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia
i podniesionych zarzutów (art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k.).

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.3  1

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Wyrok utrzymany w mocy w zakresie winy oraz kary oskarżonych

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

Zarzuty zawarte w apelacji obrońcy z przyczyn wskazanych wyżej nie mogły wpłynąć na zmianę rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego w powyższym zakresie.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.3.1  1.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1Zaskarżony wyrok został zmieniony przez Sąd Odwoławczy w ten sposób, że na podstawie art. 215 kk orzeczono podanie wyroku do publicznej wiadomości. Jednocześnie Sąd zmienił wyrok w zakresie eliminacji z opisu przypisanego czynu sformułowania „ niezgodę z prawdą” oraz ustalając, iż zarzucone przez oskarżonych działanie spółki mogło narazić ją na utratę zaufania potrzebnego do wykonywania działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług budowlanych. W sprawie nie udowodniono by na skutek działania oskarżonych doszło do pogorszenia kondycji finansowej spółki , utraty zamówień . Nie wystąpiły skutki, które nakazywałyby przyjęcie , iż skutek w postaci możliwości narażenia na utratę zaufania przekształcił się w zmaterializowaną postać negatywnych następstw dla podmiotu gospodarczego.

Zwięźle o powodach zmiany.

Konsekwencją podzielenia zarzutu pełnomocnika oskarżyciela prywatnego i dokonanie ustaleń z urzędu było dokonanie zmiany zaskarżonego wyroku. Zakres uwzględnienia apelacji, przyczyny tego stanu rzeczy zostały omówione powyżej.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

4.

Konieczność warunkowego umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i warunkowego umorzenia ze wskazaniem podstawy prawnej warunkowego umorzenia postępowania.

5.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

6.  Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

R. M.

E. M.

III

Zgodnie z art. 636 kpk zasądzono od oskarżonych R. M. oraz E. M. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 200 (dwustu) złotych tytułem opłaty za II instancję, której wysokość wynika z art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych

6.  PODPIS

0.11.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 7 lutego 2025 roku, sygn. akt II K 409/22

0.11.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

Uchylenie

☒

zmiana

0.11.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżyciela prywatnego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 7 lutego 2025 roku, sygn. akt II K 409/22

0.11.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

Uchylenie

☒

zmiana