Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 429/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla (...) P. w W. z dnia 23 stycznia 2019r. sygn. akt IV K 26/18

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

M. O.

Oskarżony jest osobą niekaraną;

Informacja z K.

171

2.

M. O.

Oskarżony figuruje w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego;

Informacja z ewidencji kierowców

170

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1. 

Informacja z K.

dokument wystawiony przez uprawniony podmiot, informacja aktualna, nie budzi wątpliwości co do wiarygodności;

Informacja z ewidencji kierowców

Dokument wystawiony przez uprawniony podmiot, informacja aktualna, nie budzi wątpliwości co do wiarygodności;

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut w apelacji obrońcy

1.

2.

Na podstawie art. 438 pkt 2 kpk obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść orzeczenia:

a)  Naruszenie art. 7 kpk poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zeznań świadków R. K. i Ł. Z., oraz czynności rozpoznania oskarżonego, dokonanej na podstawie fotografii na tablicy poglądowej po upływie ponad 5 tygodni, a nie okazania osoby, gdyż świadkowie ci dokonali rozpoznania oskarżonego po dłuższym okresie czasu, zapewne dokonując przez ten czas większej liczby interwencji, na podstawie fotografii, a zatem z dużą możliwością pomyłki, zwłaszcza, że opis osoby prowadzącej pojazd zawarty w notatce urzędowej z dn. 27.10.2017r. k.1 verte różni się od fotografii przedstawionej na tablicy poglądowej (np. brak zarostu), przy czym różnice te są tonowane w zeznaniach świadków składanych po rozpoznaniu oskarżonego, a uchybienie to mogło mieć wpływ na treść zaskarżonego wyroku;

b)  Naruszenie art. 7 kpk wyrażające się w nieprawidłowej ocenie zebranych dowodów, dokonanej w sposób dowolny, z przekroczeniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego poprzez odmówienie wiary wyjaśnieniom oskarżonego, podczas gdy wersja prezentowana przez niego jest logiczna i spójna; gdyż ani sąd ani wcześniej organy prowadzące postępowanie przygotowawcze nie dokonały weryfikacji wskazanych przez oskarżonego faktów i dowodów, w tym nie próbowały wyjaśnić, w czyim posiadaniu znajdował się samochód F. (...) w dacie zdarzenia, jakimi samochodami (w szczególności – czy z logo firmy taksówkarskiej ) jeździł oskarżony;

c)  Naruszenie art. 170 § 2 kpk przez nieuwzględnienie z urzędu przez Sąd wniosków oskarżonego z postępowania przygotowawczego, oddalonych przez organy prowadzące postępowanie z naruszeniem przepisu art. 170 kpk (w dacie składania wniosku św. J. G. (1) żył – zmarł, o ile wiadomo oskarżonemu, w sierpniu 2018r.; był posiadaczem pojazdu F. (...) i o ile wiadomo oskarżonemu, udostępniał go swojemu synowi G. G. (1);

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd pierwszej instancji procedował w niniejszej sprawie nieprawidłowo, uchybiając przepisom postępowania. W toku postępowania nie zostały wyjaśnione - zgodnie z nakazem płynącym z dyspozycji art. 366 § 1 k.p.k. - wszystkie istotne dla sprawy okoliczności. Ustalenia faktyczne Sąd Rejonowy poczynił w oparciu o nieujawniony w toku rozprawy głównej materiał dowodowy (art. 410 k.p.k.), który w dodatku zawierał braki, a zgromadzone w aktach sprawy dowody ocenił z obrazą reguł wynikających z art.7 k.p.k. W niniejszej sprawie Sąd Rejonowy pochopnie zrezygnował z przeprowadzenia postępowania dowodowego, nawet w ograniczonym zakresie, gdyż nie odebrał wyjaśnień od oskarżonego, który stawił się na rozprawę w dniu 23 stycznia 2019r. i nie przesłuchał w tej sprawie świadków, ani nie ujawnił ich zeznań w trybie art. 392 § 1 kpk (k.91). Tym samym Sąd Rejonowy zaniechał wszechstronnego wyjaśnienia wszystkich okoliczności sprawy mających istotne znaczenie dla ustalenia, czy wina oskarżonego nie budzi wątpliwości, co jest niezbędne do wydania wobec niego wyroku warunkowo umarzającego postępowanie karne. Wprawdzie obrońca oskarżonego na rozprawie wnosił o warunkowe umorzenie postępowania (k.91), jednak oskarżony nie złożył żadnego oświadczenia, a w świetle pozostałych dowodów brak jest podstaw do przyjęcia, że jego wina nie budzi wątpliwości i w związku z tym brak jest przesłanek do warunkowego umorzenia postępowania karnego przeciwko niemu.

Rację ma obrońca, że Sąd naruszył przepis art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zeznań świadków R. K. i Ł. Z., którzy rozpoznali oskarżonego jako sprawcę czynu jedynie na podstawie okazania wątpliwej jakości małego czarnobiałego zdjęcia na tablicy poglądowej (k.26). Uwadze Sądu I instancji umknęła okoliczność, że głównym dowodem obciążającym w sprawie jest okazanie wizerunku, które nie ma takiej wartości jak okazanie bezpośrednie, a w toku tego postępowania organy ścigania, nie okazały tym świadkom osoby oskarżonego M. O., pomimo, że przeprowadzenie tej czynności było możliwe i oskarżony o to wnosił (k.43).

Należy także podkreślić, że okazanie wizerunku nie nastąpiło bezpośrednio po zdarzeniu, lecz dopiero po 5 tygodniach (05.12.2017r.), kiedy na skutek upływu czasu rysy twarzy sprawcy niewątpliwie zatarły się w pamięci świadków. W dodatku rację ma obrońca, że zeznania obu świadków w zakresie opisu wyglądu i wieku sprawcy różnią się od tego opisu zawartego w notatce urzędowej funkcjonariusza R. K. sporządzonej w dniu zdarzenia (k.1v). Z notatki wynikało, że kierowcą pojazdu był mężczyzna w wieku ok. 40 lat, szpakowaty, o krępej budowie ciała i twarzy owalnej. Przesłuchany po upływie 5 tygodni od zdarzenia świadek R. K. zeznał, że za kierownicą widział mężczyznę w wieku ok. 45-50 lat, krótkie siwe włosy, twarz owalna, średniej budowy ciała (k.28v). Drugi z funkcjonariuszy Ł. Z. zeznał, że kierowca był w wieku ok. 50-53 lata, miał pełną twarz, na pewno nie był pomarszczony, miał krótkie siwe włosy (k.31v). Opis wyglądu sprawcy wyraźnie więc ewoluował, tak jakby został dostosowany do wieku podejrzanego M. O., który w dacie zdarzenia miał 59 lat.

Zdaniem Sądu Okręgowego na podstawie czarnobiałego i niewielkich rozmiarów zdjęcia z tablicy poglądowej (k.26), trudno jednoznacznie ocenić kolor jego włosów czy wygląd twarzy. W dodatku obaj funkcjonariusze policji mieli ograniczone możliwości obserwacji wyglądu sprawcy, gdyż widzieli go tylko przez chwilę patrząc na niego przez okno samochodu, w trakcie gdy zarówno radiowóz jak i zatrzymywany pojazd były w ruchu. Obaj świadkowie nie mieli więc dogodnych warunków aby z tej pozycji przyjrzeć się i zapamiętać rysy twarzy kierowcy pojazdu, który natychmiast po zatrzymaniu uciekł przed kontrolą drogową.

Tymczasem rozpoznanie w wyniku okazania pośredniego (przez prezentację 4 wizerunków ponad miesiąc po zdarzeniu) nie musi oznaczać trafności takiego rozpoznania i taka czynność procesowa powinna zostać zweryfikowana poprzez okazanie bezpośrednie, które w toku tego postępowania nie nastąpiło. Rozpoznanie osoby na podstawie fotografii nie ma tak kategorycznej wymowy i musi podlegać szczególnie wnikliwej ocenie. Wizerunek ma bowiem charakter statyczny, nie ukazuje ujęcia innego, niż na fotografii, wyrazu oczu, mimiki, brak w nim całej sylwetki, postaci, sposobu poruszania się itd. Przy wykonaniu zdjęcia twarzy zdarza się, że fotografowane osoby pozują, tak wiec uwidoczniony na fotografiach wyraz twarzy często nie ma charakteru naturalnego. Wartość tego dowodu jest więc ograniczona, zwłaszcza, że okazanie wizerunku nie zostało zweryfikowane okazaniem osoby. Brak zatem jednoznacznego rozpoznania przez świadków w wyniku bezpośredniego okazania osoby oskarżonego, budzi w tej sytuacji uzasadnione wątpliwości co do sprawstwa M. O..

Rację ma również obrońca zarzucając, że sąd nie dokonał weryfikacji wskazanych przez oskarżonego faktów i nie próbował wyjaśnić w czyim posiadaniu znajdował się samochód F. (...) nr rej. (...) w dacie zdarzenia, pomimo, że oskarżony wskazał, iż nigdy nie kierował tym pojazdem, który znajdował się w posiadaniu jego kolegi J. G. (1) bądź jego syna. Oskarżony przyznał jedynie, że na prośbę kolegi ubezpieczył wraz z nim ten pojazd wykupując polisę OC. W toku postępowania sądowego Sąd Rejonowy nie przeprowadził jednak dowodu z zeznań J. G. (1), a obecnie przeprowadzenie tego dowodu jest już niemożliwe z uwagi na śmierć tej osoby. Tym niemniej możliwe jest przesłuchanie jako świadka syna J. G. (2) G. (wiek 34 lata) na okoliczność kto w dacie zdarzenia użytkował ten pojazd. Sąd Okręgowy na podstawie danych z systemu PESEL -SAD ustalił dane adresowe wskazanej w apelacji osoby (k.150-151) i wezwał na rozprawę jako świadka G. G. (1), który jednak nie stawił się na rozprawę odwoławczą bez usprawiedliwienia. Z uwagi na brak jakiegokolwiek postępowania dowodowego przed Sądem I instancji Sąd Okręgowy uznał, że na etapie postępowania odwoławczego uzupełnienie materiału dowodowego jest w tej sytuacji niecelowe i odstąpił od ponownego wezwania tego świadka.

Zgodzić się należy z obrońcą, że na żadnym etapie tego postępowania nie podjęto nawet próby sprawdzenia okoliczności wskazywanych przez oskarżonego już w toku dochodzenia, a więc czy to on miał w posiadaniu pojazd marki F. (...) o nr rej. (...), czy też samochód znajdował się w posiadaniu J. G. (1) bądź jego syna oraz komu ten pojazd został udostępniony w dniu zdarzenia. Reasumując brak przeprowadzenia przez Sąd jakiegokolwiek postępowania dowodowego na rozprawie oraz wskazane powyżej uchybienia w ocenie dowodów, nie może stanowić podstawy do przyjęcia, że wina oskarżonego nie budzi wątpliwości i w związku z tym brak jest przesłanek do warunkowego umorzenia postępowania karnego przeciwko niemu.

Na podstawie art. 438 pkt 3 kpk błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku i polegający na bezpodstawnym uznaniu, że oskarżony jest osobą prowadzącą samochód F. (...) w dniu 27 października 2017r., mimo, że podał on, że pracuje jako taksówkarz na noce, jeździ innym samochodem i nie miał powodu używać samochodu, który zarejestrował wspólnie z kolegą, jego posiadaczem;

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Rację ma obrońca zarzucając błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, a polegający na bezpodstawnym uznaniu, że oskarżony był osobą prowadzącą samochód F. (...) w dniu 27 października 2017r., na podstawie okazania jedynie wizerunku oskarżonego, którego jakość nie pozwalała na jednoznaczne rozpoznanie przez świadków osoby oskarżonego po upływie 5 tygodni od zdarzenia. W dodatku Sąd Rejonowy nie przeprowadził w istocie żadnego postępowania dowodowego w tej sprawie i warunkowo umorzył postępowanie karnego, opierając się jedynie na oświadczeniu obrońcy, który postulował o takie zakończenie postępowania karnego.

W toku postępowania odwoławczego przeprowadzono dowód z wykazu zleceń w korporacji taksówkowej, w której pracował wówczas oskarżony (k.114-135). Z wykazu wynika, że oskarżony pracował przez całą noc poprzedzającą zdarzenie i zakończył ostatni kurs o godz. 04:27, następnie miał przerwę i pracował tego dnia tj. 27.10.2017r od godz. 15:37. Wykaz zleceń pośrednio potwierdza wyjaśnienia oskarżonego, że w czasie zdarzenia tj. ok. godz. 11:25 przebywał w domu, gdzie odpoczywał po nocnych kursach taksówką. W świetle zasad doświadczenia życiowego należy uznać te wyjaśnienia za prawdopodobne, a nie zostały przecież obalone żadnym dowodem, gdyż Sąd Rejonowy zaniechał wszechstronnego wyjaśnienia wszystkich okoliczności sprawy mających istotne znaczenia dla ustalenia, czy wina oskarżonego nie budzi wątpliwości, co jest niezbędne do wydania wobec niego wyroku warunkowo umarzającego postępowanie karne.

Wniosek

O uniewinnienie oskarżonego ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi rejonowemu do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek o uniewinnienie oskarżonego jest przedwczesny, albowiem materiał dowodowy zgromadzony w sprawie wymaga uzupełnienia i przeprowadzenia całego postępowania dowodowego. Z uwagi na powyższe Sąd Rejonowy podzielając argumentację zawartą w apelacji obrońcy Sąd Okręgowy uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu, bowiem konieczne jest przeprowadzenie przewodu sądowego na nowo w całości. W szczególności należy przeprowadzić okazanie osoby oskarżonego funkcjonariuszom policji na rozprawie w celu ustalenia czy rozpoznają kierowcę samochodu marki F. (...) nr rej. (...) M oraz wnikliwie należy rozważyć czy obaj funkcjonariusze policji dokonali prawidłowego rozpoznania wizerunku oskarżonego jako sprawcy.

Lp.

Zarzuty w apelacji prokuratora

1.

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia polegający na niesłusznym uznaniu, że zachodzą przesłanki do warunkowego umorzenia postępowania przeciwko M. O., w sytuacji gdy , w/w przesłanki przemawiają za wydaniem wobec oskarżonego wyroku skazującego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Kontrola instancyjna zaskarżonego orzeczenia wykazała, iż Sąd Rejonowy nie wyjaśnił na rozprawie wszystkich okoliczności sprawy w taki sposób, aby można było uznać, że wina oskarżonego M. O. w zakresie zarzuconego mu czynu jest bezsporna. Argumentacja prokuratora dotycząca błędnej oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu, jako nie będącej znaczną, jest zatem nietrafiona. Sąd Rejonowy wydając zaskarżone orzeczenie oparł się na błędnych ustaleniach faktycznych, że w sprawie zachodzą przesłanki pozwalające na warunkowe umorzenie postępowania karnego wobec oskarżonego. Tymczasem wobec zaistnienia uzasadnionych wątpliwości co do okoliczności popełnienia czynu oraz osoby sprawcy, brak jest jednej z podstawowych przesłanek pozwalających na warunkowe umorzenie postępowania karnego.

Wniosek

O uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek prokuratora należało uznać za zasadny, jednak przyczyn uchylenia należy upatrywać z innych powodów niż te wskazane w apelacji, albowiem z przyczyn wskazanych powyżej konieczne jest przeprowadzenie na nowo przewodu w całości.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwi ęź le o powodach utrzymania w mocy

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwi ęź le o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☒ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

W niniejszej sprawie Sąd Rejonowy pochopnie zrezygnował z przeprowadzenia postępowania dowodowego, nawet w ograniczonym zakresie, gdyż nie odebrał wyjaśnień od oskarżonego, który stawił się na rozprawę w dniu 23 stycznia 2019r. i nie przesłuchał w tej sprawie świadków, ani nie ujawnił ich zeznań w trybie art. 392 § 1 kpk (k.91). Tym samym Sąd Rejonowy zaniechał wszechstronnego wyjaśnienia wszystkich okoliczności sprawy mających istotne znaczenie dla ustalenia, czy wina oskarżonego nie budzi wątpliwości, co jest niezbędne do wydania wobec niego wyroku warunkowo umarzającego postępowanie karne.

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Przy ponownym rozpoznawaniu sprawy Sąd Rejonowy przeprowadzi postępowanie dowodowe z uwzględnieniem powyższych wskazań Sądu Okręgowego dążąc do wszechstronnego wyjaśnienia wszystkich okoliczności sprawy poprzez dokładne przesłuchanie świadków Ł. Z. i R. K. w obecności oskarżonego M. O. w celu ustalenia czy obaj świadkowie rozpoznają osobę oskarżonego jako sprawcę. Sąd Rejonowy powinien również zapoznać się z treścią dowodów z dokumentów złożonych przez obrońcę (k.114-138) oraz podjąć inne czynności dowodowe zmierzające do ustalenia kto był posiadaczem pojazdu F. (...) w dacie zdarzenia, w szczególności przesłuchać na tą okoliczność świadka G. G. (1) po wcześniejszym pouczeniu o treści art. 183 § 1 kpk, ewentualnie winien przeprowadzić także inne dowody, o ile po przesłuchaniu oskarżonego i świadków pojawi się taka potrzeba. Dopiero tak zgromadzony materiał dowodowy sąd wnikliwie przeanalizuje zgodnie ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego.

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

7.  PODPIS

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego dla (...) P. w W. z dnia 23.01.2019r. sygn.akt IV K 26/18

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

Zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi P. w W. z dnia 23 stycznia 2019r. sygn. akt IV K 26/18

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana