Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 327/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla (...) W. z dnia 31 sierpnia 2018r. sygn. akt IV K 1122/16

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

2.

B. G.

K. M.

czyn V

w dniu 9 marca 2015 r. w W. J. R. poniósł realną szkodę 20 000 zł

czyn I

I. w dniu 9 marca 2015 w W. J. R. poniósł realną szkodę w wysokości 20 000 zł

pokwitowanie - znaleziona podczas przeszukania oskarżonego K. M. kwota 20 000 zł, wyłudzona od pokrzywdzonego J. R. przy pomocy oskarżonego B. G. została zwrócona temu pokrzywdzonemu w dniu 1. 01. 2015r.

pokwitowanie karta 318 tom 2

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1.

2.1.1.2.

k-318 tom 2

Znaleziona podczas przeszukania oskarżonego K. M. kwota 20 000 zł, wyłudzona od pokrzywdzonego J. R. przy pomocy oskarżonego B. G. została zwrócona temu pokrzywdzonemu w dniu 1. 01. 2015r.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Apelacja obrońcy oskarżonego B. G.

Na podstawie art. 438 pkt 1 k.p.k. obrońca zarzuciła wyrokowi obrazę prawa materialnego tj. art. 46 § 1 k.k. przez nałożenie na oskarżonego obowiązku naprawienia szkody w kwocie 20 000 zł na rzecz pokrzywdzonego J. R. mimo, iż w rzeczywistości szkoda w tej wysokości nie powstała.

.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest zasadny.

Jak wynika z pokwitowania karta 318 tom 2 znaleziona podczas przeszukania oskarżonego K. M. kwota 20 000 zł, wyłudzona od pokrzywdzonego J. R. przy pomocy oskarżonego B. G. została zwrócona temu pokrzywdzonemu w dniu 1. 01. 2015r. Tak więc pokrzywdzony odzyskał utracone pieniądze w całości. Tym samym w dacie orzekania przez sąd I instancji szkoda w mieniu pokrzywdzonego J. R. już nie istniała a mimo to sąd I instancji orzekł obowiązek naprawienia szkody solidarnie od oskarżonych K. M. i B. G.. Zgodnie z postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 23 sierpnia 2018 r. sygn. V KK 258/18: „warunkiem orzeczenia obowiązku naprawienia szkody na podstawie art. 46 § 1 KK jest istnienie tej szkody w czasie orzekania”. Tym samym należało uchylić punkt VIII zaskarżonego wyroku . Należało także zmienić wyrok na podstawie art. 435 k.p.k. wobec oskarżonego K. M. w punkcie III chociaż nie zaskarżył wyroku sądu I instancji gdyż te same względy przemawiają za uchyleniem tego rozstrzygnięcia, co w wypadku oskarżonego B. G..

Wniosek

1. o zmianę zaskarżonego wyroku i nie orzekanie o obowiązku naprawienia przez oskarżonego szkody w wysokości 20 000 zł na rzecz pokrzywdzonego J. R.

2.zasądzenie kosztów obrony z urzędu w II instancji nieopłaconych w całości ani w części

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Warunkiem orzekania o obowiązku naprawienia szkody na podstawie art. 46 § 1 k.k. jest istnienie szkody w czasie orzekania. Tymczasem wyłudzone od pokrzywdzonego pieniądze w kwocie 20 000 zł zostały zwrócone J. R.. .

Zarzut

2

Apelacja obrońcy oskarżonego D. S. (poprzednie nazwisko K.)

1. obraza przepisów postępowania mającą wpływ na treść wyroku a mianowicie:

- art. 7 k.p.k. polegająca na błędnym uznaniu przez sąd, że oskarżony działał w oparciu o z góry ustalony podział ról i miał zamiar popełnienia przestępstwa mu zarzucanego, co skutkowało błędem w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku i ustaleniem, że oskarżony wypełnił znamiona strony podmiotowej zrzucanego mu przestępstwa z art. 286 § 1 k.k., co legło u postaw jego skazania, podczas gdy przy prawidłowej ocenie wyjaśnień oskarżonego, zeznań świadka N. J., sąd winien wyprowadzić odmienne wnioski, tj. że oskarżony nie działał wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, że oskarżony został zaangażowany wyłącznie do odebrania pieniędzy, nie został wprowadzony w szczegóły procederu przestępczego w sposób pozwalający mu na przypisanie sprawstwa z art. 286 § 1 k.k. a jego czyn wypełniał, co najwyżej zmaniona art. 291 § 1 k.k.

.

.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie jest zasadny.

Sąd I instancji prawidłowo ustalił, że oskarżony D. S. (poprzednie nazwisko K.) działał w ramach podziału ról w przestępstwach oszustwa a jego rola polegała na odbiorze pieniędzy od pokrzywdzonych, za co uzyskiwał wynagrodzenie w wysokości 10 procent odebranej kwoty. O świadomości oskarżonego, w jakim procederze bierze udział świadczy to, że rozmawiał telefonicznie w trakcie odbioru pieniędzy z osobą, która podając się za policjanta wprowadziła pokrzywdzonych w błąd, co do tego, że ich oszczędności są zagrożone i biorą udział w działaniach policyjnych mających na celu zatrzymanie szajki przestępców. Świadczą o tym zeznania świadków B. Z. (k- 2558 tom XIV) z których wynika, że po odebraniu części pieniędzy oskarżony wrócił się po drugą część, po tym jak pokrzywdzony telefonicznie poinformował osobę podającą się za policjanta, że nie oddał wszystkich pieniędzy. Ten fakt świadczy o tym, że także oskarżony podczas odbierania pieniędzy otrzymywał instrukcje od osoby, podającej się za policjanta, która wprowadziła pokrzywdzonego w błąd. Z zeznań B. Z. wynika, że oskarżony powiedział, że jest posłańcem od oficera. Tak samo przebiegało zdarzenie w przypadku pokrzywdzonej T. S. ( karta 2562 tom XIV). Oskarżony wracał się do pokrzywdzonej aby odebrać pozostałą kwotę pieniędzy. Wskazane okoliczności świadczą o kontakcie oskarżonego z osobą podającą się za policjanta. O wiedzy oskarżonego D. S., w jakim procederze bierze udział świadczą ponadto wyjaśnienia z postępowania przygotowawczego złożone przez N. J., który przekazał osobom narodowości romskiej o numer telefonu do oskarżonego oraz wyjaśnienia oskarżonego (k- 2626 tom XV), w których ostatecznie przyznał się do winy .

Zarzut

3.

w zakresie czynów opisanych w punktach VII i VIII wyroku

obrazę przepisów prawa materialnego

-art. 286 § 1 k.k. poprzez bezpodstawne zastosowanie tego przepisu przy dokonanych ustaleniach faktycznych, z których nie wynika, iż oskarżony w zakresie zarzucanych czynów swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa oszustwa a przestępstwa paserstwa umyślnego określonego w art. 291 § 1 k.k.

- art. 18 § 3 k.k. poprzez zaniechanie jego zastosowania i tym samym przyjęcie , iż oskarżony działał w warunkach współsprawstwa z nieustalonymi osobami a nie w warunkach pomocnictwa,

W zakresie punktu VI wyroku:

- art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. poprzez bezpodstawne zastosowanie tego przepisu przy dokonanych ustaleniach faktycznych, z których nie wynika, iż oskarżony w zakresie zarzucanego czynu swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa oszustwa, a przestępstwa umyślnego paserstwa określonego w art. 291 § 1 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie jest zasadny.

Oskarżony wiedział, jak wynika z jego wyjaśnień, popartych zeznaniami świadków, w jakim procederze bierze udział. Utwierdzał pokrzywdzonych w przekonaniu, że jest policjantem. Ponadto za odebranie pieniędzy od pokrzywdzonych, w ramach podziału ról w przestępstwach oszustwa metodą na policjanta, otrzymywał 10 % wartości odebranej kwoty. Te okoliczności wskazują na to, że oskarżony wiedział o tym, że bierze udział w oszustwach a nie w paserstwie. Oskarżonemu pokrzywdzeni przekazywali swoje legalne pieniądze więc nie stanowiły one rzeczy uzyskanej za pomocą czynu zabronionego, co wyłącza kwalifikację prawną z art. 291 § 1 k.k.

Pomocnictwo jest możliwe przed dokonaniem czynu lub w jego trakcie. Jednak rożni się od współsprawstwa, które przypisał oskarżonemu sąd I instancji tym, że działanie pomocnika czyni jedynie łatwiejszym popełnienie przestępstwa lecz go nie warunkuje. Rola oskarżonego była inna niż pomocnika. Jego działanie warunkowało popełnienia przestępstwa oszustwa gdyż poprzez odbiór pieniędzy od pokrzywdzonych i próbę ich odebrania w przypadku pokrzywdzonego L. B. realizował się materialny skutek przestępstwa oszustwa czyli niekorzystne rozporządzenie mieniem.

Zarzut

4.

- obraza prawa materialnego polegającą na zastosowaniu do czynów przypisanych oskarżonemu konstrukcji ciągu przestępstw art. 91 § 1 k.k., podczas gdy należało przyjąć, że stanowią one czyn ciągły w rozumieniu art. 12 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie jest zasadny.

Zastosowanie art. 91 § 1 k.k. jest prawidłowe ze względu na działanie oskarżonego w krótkich odstępach czasu z wykorzystaniem tej samej sposobności czyli po telefonie osoby podającej się za policjanta udawał się we wskazane miejsce i odbierał pieniądze, utwierdzając pokrzywdzonych w przekonaniu, że jest policjantem. Jego zachowanie każdorazowo wypełniało znamiona przestępstwa oszustwa a raz usiłowania popełnienia tego przestępstwa. Nie miał z góry powziętego zamiaru popełniania oszustw a jedynie każdorazowo wykorzystywał sposobność popełnienia tego przestępstwa.

Zarzut

rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego kary 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, przy której wymiarze sąd rejonowy dostrzegł wprawdzie występujące w sprawie okoliczności łagodzące odpowiedzialność karną takie jak dotychczasową niekaralność, wyrażenie skruchy i przeproszenie pokrzywdzonego ale powyższych okoliczności nie uwzględnił w należyty sposób i nie nadał im właściwego znaczenia a także całkowicie pominął okoliczność, iż oskarżony odpowiadał jako młodociany oraz ewentualnie jako pomocnik, co w konsekwencji doprowadziło do orzeczenia rażąco surowej kary, która nie spełnia dyrektyw wymiaru kary określonych w art. 53 k.k. z pominięciem art. 54 § 1 k.k. a także ewentualnie z pominięciem art. 19 § 2 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie jest zasadny.

Kara nie jest rażąco surowa biorąc pod uwagę okoliczności wskazane przez sąd I instancji: duża wartość szkody i stopień pokrzywdzenia osób starszych. Pokrzywdzeni zostali pozbawieni oszczędności całego życia. Doszło do znacznego nadużycia ich zaufania do innych osób, pomimo że działali w dobrej wierze.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:

1.  w zakresie czynu z punktu VII i VIII o zmianę wyroku w zakresie kwalifikacji prawnej i ustalenie, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa paserstwa określonego w art. 291 § 1 k.k.

2.  w zakresie czynu z punktu VI o zmianę wyroku w zakresie kwalifikacji prawnej i ustalenie, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa usiłowania paserstwa tj. art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 291 § 1 k.k.

3.  oraz o złagodzenie represji karnej i wymierzenie oskarżonemu kary przy zastosowaniu art. 37 a k.k. tj. kary łącznej 12 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym;

4.  względnie wymierzenie kary w dolnych granicach ustawowego zagrożenia przy uwzględnieniu przesłanek i dyspozycji art. 53 k.k. w zw. z art. 54 § 1 k.k., art. 60 § 1 k.k. skorzystanie wobec oskarżonego z nadzwyczajnego złagodzenia kary

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wnioski nie są zasadne.

Sąd I instancji uwzględnił fakt, iż oskarżony jest sprawcą młodocianym. Stopień pokrzywdzenia osób starszych, pozbawienie ich oszczędności całego życia przeciwstawia się złagodzeniu kary. Złagodzeniu kary stoi także na przeszkodzie wzgląd na społeczne oddziaływanie orzeczonej kary.

1OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Na podstawie art. 435 k.p.k. wyrok w zakresie punktu III został także zmieniony wobec oskarżonego K. M..

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Te same okoliczności zadecydowały o potrzebie zmiany rozstrzygnięcia w punkcie III, które zadecydowały o zmianie rozstrzygnięcia wobec oskarżonego B. G.. Pokrzywdzony J. R. odzyskał wyłudzone pieniądze w kwocie 20 000 zł. Brak więc było podstaw do orzeczenia na podstawie art. 46 § 1 k.k. obowiązku naprawienia szkody solidarnie z oskarżonym B. G..

1ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Całość rozstrzygnięcia wobec oskarżonego D. S. ( K.)

Zwi ęź le o powodach utrzymania w mocy

Wyrok w zakresie kwalifikacji prawnej jest prawidłowy. Wymierzona kara została dostosowana do zawinienia. Ustalenia dotyczące winy zostały dokonane po wszechstronnej analizie zgromadzonych dowodów przeprowadzonej zgodnie z zasadami określonymi w art. 7 k.p.k.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1Punkty III i VIII

Zwi ęź le o powodach zmiany

Zmiana wynika z faktu, iż pokrzywdzony J. R. odzyskał w wyłudzone pieniądze więc brak było podstaw do orzeczenia na podstawie art. 46 § 1 k.k. obowiązku naprawienia szkody solidarnie przez oskarżonych B. G. i K. M..

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4

5

Zwolnienie oskarżonego D. S. od kosztów postępowania odwoławczego znajduje swoje uzasadnienie w treści art. 624 § 1 k.p.k.

Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa kwoty obejmujące wynagrodzenie za obronę z urzędu oraz pomoc prawą udzielna z urzędu oskarżycielce posiłkowej w postępowaniu odwoławczym. Rozstrzygnięcie zostało oparte na przepisach § 17 ust. 2 pkt 4 i § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

O wynagrodzeniu dla radcy prawnego z urzędu sąd odwoławczy orzekł na podstawie § 17 ust. 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu. ( Dz. U. z 2016 r. poz. 1715 )

1PODPIS

sędzia Ludmiła Tułaczko sędzia Zenon Stankiewicz sędzia Remigiusz Pawłowski

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego B. G.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

co do punktu VIII dotyczącego obowiązku naprawienia szkody na rzecz J. R.

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego D. S.
(poprzednie nazwisko K.)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Co do całości, winy i kary

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana