Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Maciej Schulz

protokolant: sekretarz sądowy Monika Oleksy

po rozpoznaniu dnia 6 listopada 2017 r.

sprawy J. K. syna F. i J. ur. (...) w miejscowości K.

obwinionego o wykroczenie z art. 92 § 1 k.w., art. 145 k.w.

na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie

z dnia 16 listopada 2016 r. sygn. akt IV W 706/16

zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że na podstawie art. 39 § 1 kw odstępuje od wymierzenia kary wobec obwinionego J. K.; w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy; zwalnia obwinionego od ponoszenia kosztów sądowych w sprawie, przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

VI Ka 315/17

UZASADNIENIE

J. K. został obwiniony o to, że w dniu 12 kwietnia 2016 roku około godziny 00:10 w W. przy skrzyżowaniu ul. (...)/(...) na oznakowanym przejściu dla pieszych nie zastosował się do sygnalizatora świetlnego, który nadawał światło czerwone, tj. o wykroczenie z art. 92 § 1 k.w. oraz o to, że w dniu 12 kwietnia 2016 roku około godziny 00:10 w W. przy skrzyżowaniu ul. (...)/(...) zaśmiecił chodnik niedopałkiem papierosa.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie wyrokiem z dnia 16 listopada 2016 roku, IV W 706/16 obwinionego J. K. uznał za winnego popełnienia obu zarzucanych mu czynów i za to skazał go, a na podstawie art. 92 § 1 k.w. w zw. z art. 9 § 2 k.w. wymierzył mu łącznie karę grzywny w wysokości 300 zł; zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 130 zł tytułem zwrotu kosztów sądowych, w tym kwotę 30 zł tytułem opłaty.

Od powyższego wyroku apelację wniósł obwiniony zaskarżając wyrok w całości. Obwiniony wniósł o uniewinnienie go ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I Instancji. Zwrócił się również o dołączenie akt sprawy Pr 1 Ds. 90.2016 prowadzonej przez Prokuraturę Rejonową W. w W., który to wniosek został uwzględniony przez tutejszy Sąd.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W ocenie Sądu Okręgowego choć zasadnicza argumentacja obwinionego nie zasługuje na uwzględnienie, to w wyniku zainicjowanego wniesioną apelacją postępowania odwoławczego za zasadnym uznano dokonanie modyfikacji w części dotyczącej kary. W pierwszej kolejności odnosząc się do stanu faktycznego wskazać należy na prawidłowość poczynionych przez Sąd Rejonowy ustaleń w tym zakresie. Przedstawiona przez obwinionego wersja stanowi w ocenie tutejszego Sądu wyłącznie jego linię obrony mającą na celu uniknięcie odpowiedzialności za wykroczenia. Jak K. konsekwentnie podnosił, że D. G., był nieumundurowany i poruszał się w nieoznakowanym pojeździe, a nadto mimo jego licznych próśb nie przedstawił legitymacji potwierdzającej, że jest funkcjonariuszem Policji. Ta okoliczność, zdaniem obwinionego stanowi usprawiedliwienie dla jego zachowania, w tym próby oddalenia się. Obwiniony podnosił także, że funkcjonariusze Policji, którzy przybyli na miejsce zdarzenia również nie wylegitymowali się i przystąpili od razu do czynności w stosunku do niego. Z kolei, w odniesieniu do wyrzuconego na chodnik niedopałka papierosa obwiniony twierdził, że to brak pojemnika na śmieci w jego bezpośrednim otoczeniu stanowił powód rzucenia go na chodnik. Wyszczególnione twierdzenia obwinionego nie zasługują na akceptację. Funkcjonariusze Policji zeznali, iż przestrzegali obowiązujących procedur, także dotyczących podania swoich danych wraz z zajmowanym stopniem. Zaznaczyć w tym miejscu należy, że odnośnie prawidłowości przebiegu zatrzymania i przekroczenia uprawnień przez funkcjonariusza Policji wszczęte zostało odrębne postępowanie. Przedmiotowe postępowanie zostało prawomocnie zakończone poprzez umorzenie śledztwa na podstawie art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k. (Pr 1 Ds. 90.2016). Nie ma tym samym podstaw do prowadzenia rozważań w tym kontekście, gdyż pozostają one bez znaczenia dla przedmiotu niniejszego postępowania.

Dodać trzeba, że nagranie z monitoringu znajdującego się w aktach sprawy potwierdza wersję wydarzeń przedstawioną przez D. G., który ujawnił popełnienie wykroczeń przez obwinionego. Wbrew zarzutom obwinionego dołączone nagranie przedstawia zapis kamery z chwili zdarzenia tj. gdy przekraczał jezdnie. Nie ma zatem podstaw, aby kwestionować wiarygodność zeznań w/w funkcjonariusza Policji ani też podważać wartość dowodu w postaci nagrania z monitoringu.

W tym stanie rzeczy, Sąd Okręgowy podzielił zapatrywania Sądu I Instancji o winie obwinionego. Z uwagi jednakże na okoliczności towarzyszące zdarzeniu, tj. późną porę nocną, niewielki ruch drogowy na danym odcinku w tym czasie, a co za tym idzie nieznaczny stopień zagrożenia dla innych uczestników ruchu drogowego Sąd Okręgowy za zasadnym uznał dokonanie zmiany w rozstrzygnięciu o karze poprzez odstąpienie od jej wymierzenia. Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.