Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Aleksandra Mazurek

Sędziowie: SO Marek Wojnar

SO Zenon Stankiewicz (spr.)

protokolant: protokolant sądowy stażysta Paulina Sobota

przy udziale prokuratora Anety Ostromeckiej

po rozpoznaniu dnia 23 sierpnia 2018 r.

sprawy K. S., syna M. i B., ur. (...) w S.

skazanego wyrokiem łącznym

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę skazanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Otwocku

z dnia 14 grudnia 2017 r. sygn. akt II K 524/17

zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy; zwalnia skazanego od wydatków postępowania odwoławczego, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa; zasądza od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Otwocku na rzecz r.pr. M. Ś. kwotę 147, 60 zł obejmującą wynagrodzenie za obronę z urzędu w instancji odwoławczej oraz podatek od towarów i usług.

SSO Marek Wojnar SSO Aleksandra Mazurek SSO Zenon Stankiewicz

Sygn. akt VI Ka 311/18

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie

z dnia 23 sierpnia 2018r.

Wyrok łączny Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 14 grudnia 2017r. został zaskarżony przez obrońcę skazanego K. S.. Apelacja ta nie jest zasadna.

Zgodnie z art. 86 § 1 k.k. mającym podstawowe znaczenie dla regulacji omawianej problematyki, dolną granicę kary łącznej wyznacza zawsze najwyższa z kar wymierzonych za jedno przestępstwo z pozostających w zbiegu przestępstw, a górną jej granicę tworzą dwa kryteria: suma kar orzeczonych za poszczególne przestępstwa oraz wskazany wyraźnie w ustawie maksymalny wymiar kar poszczególnego rodzaju. Wybór sposobu łączenia kar i wymiar kary łącznej orzekanej w danej sprawie uzależniony jest od okoliczności konkretnego przypadku, w tym w szczególności od związku przedmiotowego
i podmiotowego pomiędzy poszczególnymi zbiegającymi się przestępstwami oraz prognozy kryminologiczno- społecznej skazanego, w kontekście której uwzględnić należy wcześniejszą i późniejszą jego karalność oraz jego zachowanie po popełnieniu przestępstw, w tym w czasie odbywania kary.

Zastosowanie zatem przez sąd jednej z trzech zasad tj. absorpcji, asperacji czy kumulacji uzależnione jest od szeregu okoliczności występujących w każdej konkretnej sprawie. Kara łączna nie może być postrzegana jako instytucja prawna promująca powtarzające się zachowania przestępcze tylko z uwagi na ich bliskość czasowo- przedmiotową. Jej ostateczny rozmiar uwarunkowany jest okolicznościami, które powinny być brane pod uwagę przy każdym wymiarze kary. Wyrokując w trybie art. 85 k.k. należy mieć na względzie dyrektywy wymiaru kary zawarte w art. 53 k.k. a więc również oceniać właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed i po popełnieniu przestępstwa, a nade wszystko uwzględnić konieczność osiągnięcia celu zapobiegawczego i wychowawczego.

W niniejszej sprawie Sąd Rejonowy miarkując wymiar kary łącznej wziął pod uwagę te wszystkie okoliczności i słusznie doszedł do wniosku, iż w stosunku do skazanego S. należy zastosować zasadę asperacji. Za takim rozstrzygnięciem przemawia szereg okoliczności, na które Sąd Rejonowy w uzasadnieniu wskazał i wyjaśnił co legło u podstaw orzeczenia kar łącznych w takim, a nie innym wymiarze. Przypomnieć należy, iż skazany jest sprawcą nad wyraz licznych przestępstw umyślnych, w przeważającej mierze skierowanych przeciwko temu samemu dobru prawem chronionemu, tj. mieniu, co wskazuje na wysoki stopień demoralizacji. Wydaje się w tej sytuacji, że decydującym kryterium oceny dolegliwości wymierzonej kary winna być postawa skazanego w trakcie odbywania kary, pod kątem realizowania celów resocjalizacyjnych. Z aktualnej opinii zakładu karnego wynika jednak, że zachowanie skazanego należy ocenić jako zmienne. Był on wprawdzie wielokrotnie wyróżniany, jednakże był również karany dyscyplinarnie.

Podnieść trzeba, że orzeczenie kary łącznej nie musi przynosić skazanemu korzyści, tj. oznaczenia kary łącznej w wymiarze niższym od arytmetycznej sumy poszczególnych kar. Tymczasem, w zaskarżonym zakresie Sąd Rejonowy dokonał połączenia wyroków: Sądu Rejonowego w Szubinie, sygn. II K 55/16 oraz Sądu Rejonowego w Otwocku, sygn. II K 856/14. W rezultacie orzeczono karę łączną 5 lat i 9 miesięcy pozbawienia wolności, a zatem efektywnie skrócono jej wymiar o miesiąc. Pamiętać jednak należy, że wyrok łączny Sądu Rejonowego w Szubinie zapadł w wyniku połączenia 14 orzeczeń i już wówczas sytuacja skazanego uległa diametralnej poprawie. Podobna sytuacja ma miejsce w odniesieniu do kary łącznej grzywny. W wyniku połączenia kar jednostkowych orzeczonych wyrokami Sądów Rejonowych w Szubinie (II K 47/13) oraz Sanoku (II K 611/15) efektywnie obniżono wymiar grzywien o 10 stawek dziennych, zmniejszając też wysokość stawki do 10 zł. Mając na uwadze powyższe, należało stwierdzić, iż wymierzone wyrokiem łącznym kary nie noszą cech rażącej niewspółmierności.

Koniecznym jest zaakcentowanie, iż kara łączna jest swego rodzaju podsumowaniem działalności przestępczej sprawcy i nie jest to sposób na premię dla sprawcy większej ilości przestępstw. Wielokrotna karalność skazanego nie może stanowić pozytywnego czynnika prognostycznego. Winna skłaniać do odstępstwa od absorpcji kar, niż za nią przemawiać. Pogląd odmienny uzasadniał by w istocie premiowanie sprawcy popełniającego nie jedno, a więcej przestępstw, zatem prowadził by praktycznie do bezkarności innych zachowań zabronionych (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 19 października 2007 roku, sygn. II AKa 183/07 – Lex nr 360095)

Mając powyższe na uwadze sąd odwoławczy nie znalazł podstaw do zakwestionowania trafności stanowiska Sądu Rejonowego, dlatego też utrzymał zaskarżony wyrok w mocy.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów uzasadnione jest ustaloną przez Sąd Rejonowy trudną sytuacją materialną skazanego, zobligowanego do odbycia długotrwałej kary pozbawienia wolności.