Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 247/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie z dnia 9 grudnia 2021 r. w sprawie o sygn. akt III K 818/21.

1.2Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

S. O.

- prowadzenie przez oskarżonego w dniu 14 maja 2021 r. pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości

- oskarżony jest obecnie osobą niekaraną

- oskarżony dopuścił się w 2022 r. dwóch wykroczeń drogowych polegających na przekroczeniu prędkości

- oskarżony uzyskuje dochody

opinia toksykologiczna k. 212-221

informacja z KRK k. 234

- informacja z WRD (...) k. 207

- informacja z systemu e - (...) k. 233

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

pkt. 2.1.1.

pkt. 2.1.1.

Opinia toksykologiczna została sporządzona przez biegłą posiadającą odpowiednią wiedzę merytoryczną i doświadczenie zawodowe, w sposób skrupulatny, przejrzysty, pełny i logiczny.

Załączone dokumenty urzędowe w postaci informacji z KRK, WRD (...) i e – PUAP zostały sporządzone w przepisanej formie przez organy do tego uprawnione, stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo poświadczone.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut sformułowany w apelacji prokuratora

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, polegający na uznaniu, że oskarżony kierując pojazdem zachował szczególną ostrożność w trakcie dokonywania manewru cofania, zgodnie z dyspozycją art. 3 i art. 23 ust. 1 pkt 3 Ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, podczas gdy z zebranego materiału jednoznacznie wynika, że oskarżony zachował szczególną ostrożność jedynie przed podjęciem manewru cofania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Apelacja prokuratora nie zasługiwała na uwzględnienie, ponieważ Sąd I instancji dokonał trafnej oceny materiału dowodowego, w sposób prawidłowy ustalił stan faktyczny sprawy i wyprowadził zasadne wnioski o braku winy oskarżonego w zakresie znamion zarzuconego mu czynu z art. 177 § 1 k.k.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 3 Prawa o ruchu drogowym kierujący pojazdem jest obowiązany przy cofaniu ustąpić pierwszeństwa innemu pojazdowi lub uczestnikowi ruchu i zachować szczególną ostrożność, a w szczególności sprawdzić, czy wykonywany manewr nie spowoduje zagrożenia bezpieczeństwa ruchu lub jego utrudnienia, upewnić się, czy za pojazdem nie znajduje się przeszkoda, a w razie trudności w osobistym upewnieniu się kierujący jest obowiązany zapewnić sobie pomoc innej osoby. Nie ulega również wątpliwości, iż kierujący pojazdem ciążący na nim obowiązek ma wykonywać w trakcie całego manewru cofania aż do jego zakończenia, tak jak to stwierdził Sąd Najwyższy w judykacie powołanym w apelacji prokuratora, logicznym jest bowiem to, że przecież cały czas kieruje pojazdem mechanicznym i nic nie zwalnia go od obowiązku prawidłowej obserwacji otoczenia. Rzecz jednak w tym, że w niniejszej sprawie piesza weszła na jezdnię za pojazdem kierowanym przez oskarżonego nie tylko w miejscu niedozwolonym, ale również w takim miejscu, że trudno i logicznie wymagać od oskarżonego, że mógł się on tam pieszej spodziewać. Oskarżony stał bowiem w oczekiwaniu na otwarcie przejazdu kolejowego w sznurze aut, na jezdni, na swoim pasie ruchu, a za nim nie było żadnego innego pojazdu, dlatego po upewnieniu się, patrząc w lusterka, że nie ma za nim żadnego innego pojazdu, wykonał manewr cofania, aby umożliwić wjazd na parking świadkowi D. G.. Do kontaktu pojazdu oskarżonego z pokrzywdzoną doszło w mgnieniu oka, a oskarżony natychmiast po zorientowaniu się w sytuacji zahamował pojazd. W tych okolicznościach nie sposób zatem przyjąć, aby oskarżony nie zachował szczególnej ostrożności przy wykonywaniu manewru cofania. Inaczej należałoby ocenić zachowanie oskarżonego chociażby na parkingu czy w strefie zamieszkania, gdzie pojawienie się pieszych nie może być niczym nadzwyczajnym dla każdego kierowcy zaś w niniejszej sprawie niespodziewane pojawienie się pieszej na jezdni w miejscu niedozwolonym było zaskakujące i nie może powodować uznania, iż oskarżony naruszył obowiązki nałożone na niego przez wspomniany przepis.

Mając na uwadze powyższe, należy w pełni podzielić ocenę materiału dowodowego i ustalenia stanu faktycznego oraz trafność jego oceny prawnej dokonane w zaskarżonym zakresie przez Sąd Rejonowy.

Wniosek

O uchylenie zaskarżonego wyroku w zakresie wskazanym w pkt. 7 tj. uniewinnienia od zarzutu popełnienia czynu z art. 177 § 1 k.k. i przekazanie w tym zakresie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji i przeprowadzenie na nowo przewodu w całości.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Wobec niezasadności zarzutu apelacyjnego wniosek nie mógł zostać uwzględniony.

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzuty sformułowane w apelacji obrońcy

Mająca wpływ na treść orzeczenia obraza przepisów postępowania tj.

- art. 5 § 2 k.p.k. poprzez jego niezastosowanie i nie rozstrzygnięcie na korzyść oskarżonego nie dającej się usunąć wątpliwości co do zawartości wydychanego przez niego alkoholu w sytuacji, gdy ze świadectwa wzorcowania uznanego za wiarygodne wynikała niepewność pomiaru, co miało wpływ na treść wyroku, bowiem okoliczność ta miała decydujące znaczenie dla odpowiedzialności karnej oskarżonego za przestępstwo lub wykroczenie, w konsekwencji czego oskarżony został bezpodstawnie skazany za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. zamiast za wykroczenie z art. 87 § 1 k.w.,

- art. 410 k.p.k. polegające na pominięciu przy dokonywaniu ustaleń faktycznych ujawnionej w toku rozprawy istotnej okoliczności faktycznej wynikającej z uznanego za wiarygodne świadectwa wzorcowania, a mianowicie niepewności pomiaru zawartości alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu, a tym samym oparcie ustaleń faktycznych jedynie na części materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie,

- art. 166 § 1 k.p.k. poprzez niewyjaśnienie wszystkich istotnych okoliczności sprawy, a mianowicie wpływu błędu pomiarowego na rzeczywistą zawartość alkoholu w powietrzu wydychanym przez oskarżonego, co miało wpływ na treść wyroku, bowiem doprowadziło do bezpodstawnego skazania oskarżonego za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. zamiast za wykroczenie z art. 87 § 1 k.w.

W konsekwencji obrazy przepisów postępowania - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku polegający na bezpodstawnym przyjęciu, że oskarżony w dniu 14 maja 2021 roku prowadząc pojazd mechaniczny w ruchu lądowym znajdował się w stanie nietrzeźwości, podczas gdy przy uwzględnieniu istotnej w sprawie okoliczności błędu pomiaru urządzenia do pomiaru alkoholu - zasadnym było przyjęcie, że oskarżony swoim zachowaniem dopuścił się wykroczenia z art. 87 § 1 k.w.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Zarzuty sformułowane przez obrońcę w apelacji co do naruszenia przepisów proceduralnych były w części zasadne, ale naruszenia te nie spowodowały błędu w ustaleniach faktycznych, a po uzupełnieniu postępowania dowodowego o uzyskanie opinii toksykologicznej nie skutkowały zmianą wyroku w zaskarżonej części.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia treści art. 5 § 2 k.p.k. należy stwierdzić, że nie został on sformułowany w sposób prawidłowy ponieważ przepis ten dotyczy wątpliwości, które ma i nie jest w stanie rozstrzygnąć sąd rozpoznający sprawę, nie zaś wątpliwości którejś ze stron co do prawidłowości rozstrzygnięcia dokonanego przez ten sąd. W niniejszej sprawie Sąd Rejonowy słusznie wątpliwości nie powziął, niemniej jednak mając na uwadze dane dotyczące niepewności pomiaru urządzenia (...) (...) wersja (...) nr fabryczny (...) (k. 4 v.) oraz wynik pomiaru alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu pozostający na granicy stanu nietrzeźwości i stanu po użyciu alkoholu tj. 0,26 mg/l jak i fakt, że oskarżony został zbadany o godz. 9:03 zaś zdarzenie i prowadzenie przez niego auta miało miejsce wcześniej bowiem ok. godz. 8:45 jak i to, że oskarżony ok. godz. 8:00 rozpoczął kierowanie autem należało w sposób jasny rozstrzygnąć kwestię jego stanu albowiem taki obowiązek ciążył na Sądzie na podstawie art. 366 § 1 k.p.k. (omyłkowo wskazanym w apelacji jako art. 166 § 1 k.p.k.) i art. 410 k.p.k.

Z uwagi na powyższe, Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii biegłego toksykologa. Biegła I. O. w opinii z dnia 16 sierpnia 2023 r. w sposób jednoznaczny stwierdziła, że oskarżony w dniu 14 maja 2021 r. prowadząc auto był w stanie nietrzeźwości i około godz. 8:45 zawartość alkoholu w jego organizmie wynosiła między 0,27 mg/l a 0,29 mg/l. Biegła w sposób jasny, pełny i logiczny w pisemnej opinii przedstawiła swój tok rozumowania z uwzględnieniem danych wynikających ze zgromadzonego materiału dowodowego, w tym biorąc pod uwagę wyjaśnienia oskarżonego co do ilości, rodzaju wypitego alkoholu i czasu jego spożycia oraz czasu prowadzenia auta i momentu badania go na urządzeniu (...) – (...) jak i dane wynikające ze świadectwa wzorcowania co do wskaźników niepewności pomiaru. Sąd uznał opinię biegłej za w pełni wiarygodną. Należy zauważyć, że w sprawie oskarżonego brak jest podstaw, aby na jego korzyść przyjąć niepewność pomiaru wynoszącą 0,01 mg/l i stan po użyciu alkoholu wynoszący 0,25 mg/l. U oskarżonego w chwili badania o godz. 9:03 zawartość alkoholu wynosiła 0,26 mg/l, niemniej należy zauważyć, że oskarżony auto prowadził wcześniej, ponieważ z domu wyjechał ok. godz. 8:00 (okoliczność ta wynika z wyjaśnień samego oskarżonego), a do cofania pojazdu na ul. (...) doszło około godz. 8:45 (o tej godzinie została zawiadomiona Policja o zdarzeniu). Biegła w opinii wykazała ponadto, że w organizmie oskarżonego dochodziło już do eliminacji alkoholu i wynik 0,26 mg/l nie był najwyższym stężeniem alkoholu w jego organizmie. Powyższe okoliczności nie pozwalają na przyjęcie wnioskowanej w apelacji kwalifikacji zachowania oskarżonego jako wykroczenia z art. 87 § 1 k.w. albowiem materiał dowodowy, w tym opinia biegłej, wskazuje jednoznacznie na to, że oskarżony w chwili kierowania autem na ul. (...) był w stanie nietrzeźwości, a nie po użyciu alkoholu.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku w pkt. 1, tj. w części dotyczącej rozstrzygnięcia w zakresie kwalifikacji prawnej czynu, poprzez zmianę opisu czynu i kwalifikacji prawnej z art. 178a § 1 k.k. na art. 87 § 1 k.w. oraz wymierzenie oskarżonemu na podstawie tegoż artykułu kary grzywny w wysokości 1000 zł, a w związku z tym orzeczenie na podstawie art. 87 § 3 k.w. środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych kategorii B na okres roku i zaliczenie na jego poczet okresu zatrzymania prawa jazdy od dnia 14 maja 2021 r.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Wobec niezasadności zarzutów apelacyjnych wniosek nie mógł zostać uwzględniony.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Wskazać wszystkie okoliczności, które sąd uwzględnił z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia
i podniesionych zarzutów (art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k.).

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.31

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie z dnia 9 grudnia 2021 r. w sprawie o sygn. akt III K 818/21.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

Podniesione w apelacjach zarzuty nie podały w wątpliwość słusznych ustaleń Sądu Rejonowego. Sąd Okręgowy nie stwierdził zatem podstaw do zmiany lub uchylenia zaskarżonego wyroku w żadnej z zaskarżonych części. Brak jest również podstaw do podważania rozstrzygnięcia w zakresie reakcji karnej wobec oskarżonego.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.3.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

4.

Konieczność warunkowego umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i warunkowego umorzenia ze wskazaniem podstawy prawnej warunkowego umorzenia postępowania.

5.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

S. O.

II.

Mając na uwadze wynik postępowania odwoławczego i nie znajdując podstaw do zwolnienia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, Sąd na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. oraz art. 8 i art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 60 zł tytułem opłaty za II instancję oraz obciążył go pozostałymi kosztami sądowymi w postępowaniu odwoławczym.

PODPIS

SSO Justyna Dołhy

Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

w zakresie uniewinnienia oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 177 § 1 k.k.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

w zakresie przypisanego oskarżonemu występku z art. 178a § 1 k.k.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana