Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 170/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim, II Wydział Karny z dnia 27 maja 2024 roku w sprawie II K 565/23

przeciwko G. K..

Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

2.1.1.1

G. K.

Oskarżony jest osobą niekaraną

Karta karna k. 160

Sytuacja majątkowa oskarżonego

Informacja e - (...) k. 156

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

2.1.1.1

Karta karna

Załączony dokument urzędowy został sporządzony w przepisanej prawem formie przez organ do tego uprawniony. Stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo poświadczone. Strony nie kwestionowały autentyczności dokumentu.

2.1.1.1

Informacja e - (...)

Załączony dokument urzędowy został sporządzony w przepisanej prawem formie przez organ do tego uprawniony. Stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo poświadczone. Strony nie kwestionowały autentyczności dokumentu.

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzuty obrońcy oskarżonego

1.

1.  błąd w ustaleniach faktycznych polegający na błędnym przyjęciu, iż zachodziły przesłanki do orzeczenia wobec oskarżonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzech) lat, podczas gdy zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy, cele zapobiegawcze kary, jak również te w zakresie prewencji ogólnej i szczególnej, a także stopień winy G. K. przemawiały za orzeczeniem wobec niego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzech) lat z wyłączeniem prowadzenia pojazdów, do których uprawnia prawo jazdy kategorii „AM";

2.  rażąca niewspółmierność kary wymierzonej oskarżonemu polegający na wymierzeniu mu kary grzywny w wymiarze 150 stawek dziennych, określając wysokość każdej stawki na kwotę 20 złotych, w sytuacji gdy zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy, cele zapobiegawcze kary, jak również te w zakresie prewencji ogólnej i szczególnej, a także stopień winy G. K. uzasadniały wymierzenie mu kary grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych, określając wysokość każdej stawki na kwotę 20 złotych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

1.  Apelacja obrońca nie zawiera argumentacji, która mogłaby podważyć prawidłowość rozstrzygnięcia sądu pierwszej instancji. Wbrew stanowisku skarżącego, sąd rejonowy rozstrzygając w oparciu o kompletny materiał dowodowy prawidłowo ustalił stan faktyczny. Argumentacja sądu, rzeczowa i logiczna, zasługuje na pełną aprobatę.

2.  Obrońca– pomimo postawienia zarzutu z art. 438 pkt 3 k.p.k. – w zasadzie nie kwestionuje ustaleń faktycznych poczynionych w sprawie. Potwierdza bowiem, że oskarżony w dniu 13 sierpnia 2023 roku prowadził w ruchu lądowym samochód marki O. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości. Kwestionuje natomiast zakres orzeczonego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych, uzasadniając, że możliwość poruszania się pojazdami kategorii AM umożliwi oskarżonemu załatwienie pilnych potrzeb życiowych, gdyż oskarżony mieszka w niewielkiej miejscowości oddalonej od ośrodków miejskich przez co poruszanie się skuterem ułatwiłoby mu codzienne poruszanie się.

3.  Odnosząc się do takiej argumentacji wskazać należy, że oskarżony mieszka w Ł., którego to miasta nie można nazwać niewielką miejscowością, skoro mieszka tam około 18.000 mieszkańców. Jest to rozwinięte miasto, zapewniające publiczny transport autobusowy i kolejowy, placówki zdrowia publicznego, szpital, apteki, sklepy prowadzące wszelkiego rodzaju działalność gospodarczą oraz usługową. Nie sposób przyjąć, by oskarżony musiał załatwiać pilne potrzeby życiowe udając się do innego ośrodka miejskiego. Nawet jeżeli wykazałby taką chęć może skorzystać z dostępnego transportu publicznego.

4.  Pojazdy kategorii AM to motorowery, który rozwijają maksymalną prędkość do 45 km/h i wyposażone są w silniki spalinowy, których pojemność wynosi do 50 cm ^{( 3)} lub elektryczne o mocy do 4 k.w. Mając na uwadze ustalony w tej sprawie stan faktyczny nie sposób uznać, by zasadnym było zezwolenie oskarżonemu na prowadzenie jakiegokolwiek rodzaju pojazdów mechanicznych. Oskarżony jechał samochodem mając ponad 1,2 promila alkoholu w wydychanym powietrzu, tym samym jego zachowanie stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa na drogach publicznych. Zezwolenie na prowadzenie pojazdu mechanicznego określonej kategorii jest całkowicie niezasadne, w szczególności, że kara powinna być dla sprawy dolegliwością na tyle skuteczną, by po raz kolejny zastanowił się, czy opłacalne jest popełnienie przestępstwa.

5.  Całkowicie niezasadna jest również argumentacja odnosząca się do rażącej niewspółmierność kary grzywny. Czyn z art. 178a § 1 k.k. w dacie jego popełnienia był zagrożony karą grzywny, karą ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Wymierzenie oskarżonemu kary 150 stawek dziennych grzywny po 20 zł każda, czyli po przeliczeniu 3.000 zł nie sposób uznać za rażąco wysoką.

6.  Oskarżony jest osobą zdrową, niepełna 39 letnią, pracująca i osiągającą dochody w wysokości około 4.650 zł, jest żonaty. Biorąc zatem pod uwagę jego zarobki, warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe nie sposób uznać by kara ta była rażąco niewspółmierna. Natomiast wyrażenie szczerej skruchy i brak planów w dacie zdarzenia na poruszanie się pojazdem mechanicznym, co niestety nie stało się rzeczywistością, mają znaczenie przy ocenie wyboru rodzaju kary pomiędzy grzywną, ograniczeniem wolności i pozbawieniem wolności. Inne okoliczności brane są pod uwagę przy określaniu wysokości kary grzywny i wskazane są w art. 33 k.k., a te zostały prawidłowo ustalone i zanalizowane przez sąd rejonowy.

Wniosek

o zmianę wyroku w części dotyczącej orzeczenia o karze poprzez orzeczenie wobec G. K. środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat z wyłączeniem kategorii „AM" oraz poprzez orzeczenie wobec G. K. kary grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych, określając wysokość każdej na kwotę 20 złotych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Niezasadność zarzutów apelacyjnych.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1

Przedmiot utrzymania w mocy

Kara wymierzona oskarżonemu i orzeczony środek karny.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

Wyrok sądu pierwszej instancji jest prawidłowy.

6.  Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

G. K.

2.

Z uwagi na utrzymanie w mocy wyroku sądu I instancji skazującego oskarżonego, zgodnie z ogólną zasadą ponoszenia kosztów - zasadnym było obciążenie oskarżonego kwotą 300 złotych tytułem opłaty oraz wydatków w postępowaniu sądowym.

7.  PODPIS

SSA (del.) Anna Kalbarczyk

7.1.1. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim, II Wydział Karny z dnia 27 maja 2024 roku w sprawie II K 565/23

7.1.2. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

7.1.3. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

7.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana