Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 67/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 12 października 2023 r. w sprawie o sygn. akt V K 403/22

Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

Z. W.

Sytuacja majątkowa

Dotychczasowa niekaralność

Kontynuowanie leczenia przez oskarżyciela posiłkowego

Informacja e-PUAP - k.275

Karta karna - k. 276

Zaświadczenie lekarskie - k.247

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

Sytuacja majątkowa oskarżonego

Dotychczasowa niekaralność

Kontynuowanie leczenia przez oskarżyciela posiłkowego

Informacja e-PUAP

Karta karna

Zaświadczenie lekarskie

Dokumenty sporządzone przez uprawnione osoby lub podmioty, nie kwestionowane i nie budzące żadnych wątpliwości.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Oskarżyciel posiłkowy zaskarżonemu wyrokowi zarzucił błędne ustalenie, że:

1. obrażenia, których doznał stanowiły naruszenie czynności narządów ciała na czas poniżej 7 dni;

2. zasądzone na jego rzecz nawiązki w kwotach po 1500 złotych rekompensują poniesionych przez niego kosztów w ramach leczenia i rehabilitacji;

3. oskarżony przywłaszczył jedynie wskazane przedmioty, pomijając wiertarkę stołową WS-15 o wartości 1800 złotych, co łącznie z metalowymi kształtownikami, imadłem i prowadnicą ,,jaskółczy ogon” dawało kwotę przewyższającą 800 złotych.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Zarzuty były częściowo zasadne.

Jeśli chodzi o obrażenia ciała, jakich doznał oskarżyciel posiłkowy, to znalazły odzwierciedlenie w dokumentacji medycznej, obdukcjach i dokumentacji fotograficznej. Na tej podstawie biegły sądowy z zakresu ortopedii i traumatologii J. W. wydał opinię, stwierdzając że obrażenia, jakich doznał stanowiły naruszenie czynności narządów ciała na czas poniżej 7 dni w myśl art. 157 § 2 kk. Powyższe było zbieżne z pierwotną opinią biegłego sądowego z zakresu chirurgii ogólnej M. R.. Wprawdzie w opinii uzupełniającej, uwzględniającej dalszą dokumentację medyczną, stwierdził że było to powyżej 7 dni, a więc w rozumieniu art. 157 § 1 kk, jednak wskazał, że ostatecznie powinien się wypowiedzieć specjalista z zakresu ortopedii i chirurgii urazowej. Co więcej, przesłuchiwany na rozprawie wskazał, że większe kompetencje niż on w tym zakresie posiada biegły z zakresu ortopedii i traumatologii, a zatem J. W.. Zarazem podkreślić należy, że ocena obrażeń pod kątem art. 157 § 1 kk bądź art. 157 § 2 kk jest niezależna od tego, ile czasu trwały pobyt w szpitalu, niezdolność do pracy, a nawet leczenie. Same twierdzenia oskarżycielka posiłkowego, który nie zgadza się z tą oceną, zapewne wiążąc to ze wciąż odczuwanymi skutkami tego, co się stało, są oczywiście niewystarczające. Z tych względów brak podstaw do kwestionowana dokonanej przez Sąd Rejonowy oceny materiału dowodowego, w szczególności w/w opinii, a co za tym idzie ustaleń faktycznych w tym zakresie.

Odnośnie przedmiotów, których przywłaszczenia dopuścił się oskarżony, to były to z pewnością metalowe kształtowniki, imadło i prowadnica „jaskółczy ogon”. Wynikało to wprost z formularzy przyjęcia odpadów. Odnośnie wiertarki stołowej, która zdaniem oskarżyciela posiłkowego również znajdowała się na nieruchomości, a która również miała zostać przywłaszczona, to brak dowodu, czy to osobowego, czy to z dokumentu, który bezsprzecznie by to potwierdzał. Równie dobrze w/w rzeczy mogło tam nie być, ewentualnie jej los był inny. W przeciwieństwie do pozostałych rzeczy, które zostały przez oskarżonego sprzedane na skupie złomu. Gdyby była tam również wiertarka, to - zważywszy na szczegółowość opisów - z pewnością zostałoby to odnotowane. Jedynie na marginesie wskazać należy, że deklarowana przez oskarżyciela posiłkowego wartość tego przedmiotu, to jest 1.800 złotych, jest niemożliwa. Zwłaszcza, że było to urządzenie wieloletnie, używane i mające obecnie, przy nowych elektronarzędziach posługujących się nowymi technologiami, ograniczone zastosowanie. Jego wartość rynkową, bo ta - a nie wartość sentymentalna - jest tu decydująca, należałoby zapewne szacować po cenach złomu. Co do wartości pozostałych, przywłaszczonych przez oskarżonego rzeczy, to - w oparciu o opinię biegłego z zakresu wyceny ruchomości E. G. - oszacowano ją na łączną kwotę 586 złotych. W/w opinia nie budziła zastrzeżeń, nie będąc kwestionowana. Skutkiem powyższego było uznanie, że czyn popełniony przez oskarżonego stanowi - z uwagi na nie przekroczenie kwoty granicznej 800 złotych - wykroczenie z art. 119 § 1 kw, którego karalność uległa przedawnieniu po upływie 3 lat od dokonania.

Oskarżyciel posiłkowy miał natomiast rację, że orzeczone wobec oskarżonego na jego rzecz nawiązki w kwotach po 1.500 złotych są rażąco niewspółmierne. Za pierwszym razem doznał obrażeń ciała w postaci powierzchownego urazu barku i ramienia prawego, zasinienia w obrębie ramienia prawego o średnicy 10 cm, zasinienia w 1/3 bliższej ramienia prawego o średnicy 5 cm i zasinienia płaszczyznowego w 1/3 dalszej ramienia prawego schodzącego na powierzchnię przednią o średnicy 15 cm. Z kolei za drugim razem były to podłużne zgrubienie tkanek miękkich głowy w okolicy ciemieniowej prawej, płaszczyznowe zasinienie na bocznej powierzchni przedramienia prawego, zasinienie ramienia prawego w 1/3 górnej i 1/2 środkowej z otarciem naskórka o średnicy 1 cm, zasinienie bocznej powierzchni i tylnej ramienia prawego w 1/3 górnej o wymiarach 1 cm x 4 cm, zasinienie wchłaniające się o średnicy 10 cm na powierzchni przedniej przedramienia lewego z obrzękiem tkanek i głębokiego otarcia na skórze skośnego o długości 3 cm i szerokości 0,5 cm, rany tłuczonej na powierzchni grzbietowej paliczka bliższego palca V ręki prawej poprzecznie o długości 1,5 cm, otarcia naskórka podłużnego i nieregularnego na powierzchni przyśrodkowej przedramienia prawego o długości 3 cm, wchłaniającego się zasinienia o średnicy 5 cm w okolicy łopatkowej prawej i w okolicy podłopatkowej prawej w linii pachowej tylnej o średnicy 7 cm, otarcia naskórka gojącego się podłużnie i nieregularnie w okolicy obojczyka prawego, a także zasinienia wchłaniającego się o średnicy 5 cm na powierzchni przyśrodkowej uda prawego w 1/3 dalszej części uda. Biorąc pod uwagę ilość, rodzaj i zakres obrażeń, których skutki oskarżyciel posiłkowy odczuwa do chwili obecnej, zdaniem Sądu Okręgowego należało orzec od oskarżonego na jego rzecz nawiązki odpowiednio w kwotach 2.500 i 3.500 złotych, które choć częściowo zrekompensują zarówno ból, cierpienie i inne niedogodności, jak i poniesione koszty. Jeśli oskarżyciel uważa, że nie pokrywa to zaistniałej szkody, tak majątkowej, jak i nie majątkowej, może dochodzić swoich praw na drodze cywilnej. Cele postępowania karnego są z założenia skupione na ukaraniu sprawcy i zrekompensowaniu szkody w części nie budzącej wątpliwości. W przeciwnym razie w wielu przypadkach trwałoby to bardzo długo, nierzadko wymagając wielu czynności dowodowych, w rzeczywistości przekształcając się w proces cywilny.

Wniosek

Oskarżyciel posiłkowy wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:

1. przyjęcie, że obrażenia, których doznał stanowiły naruszenie czynności narządów ciała na czas powyżej 7 dni;

2. zasądzone na jego rzecz nawiązek w kwotach 5.000 złotych i 7.000 złotych;

3. przyjęcie, że oskarżony przywłaszczył przedmioty o łącznej wartości 2.386 złotych i zasądzenie od niego na jego rzecz obowiązku naprawienia szkody w tej wysokości;

ewentualnie uchylenie zaskarżonych części wyroku i przekazanie sprawy do Sądu I-szej instancji w celu ponownego rozpoznania w innym składzie.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Wnioski były częściowo zasadne.

Jak już wyżej wskazano, Sąd Okręgowy podzielił zarzuty oskarżyciela posiłkowego jedynie w zakresie wysokości nawiązek. O ile dochodzone przez niego kwoty 5.000 i 7.000 złotych byłoby zbyt wysokie, o tyle zasądzone kwoty 2.500 i 3.500 złotych uznano za odpowiednie. Co zaś się tyczy pozostałych wniosków, to - tak jak związane z nimi zarzuty - nie zasługiwały na uwzględnienie.

Lp.

Zarzut

Obrońca oskarżonego zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1. obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. - poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę dowodów, polegającą na odmowie wiary wyjaśnieniom oskarżonego Z. W. i jednoczesne przyznanie tego przymiotu zeznaniom W. W., podczas gdy pomiędzy braćmi od wielu lat trwa konflikt, w przebiegu którego były podejmowane liczne (a niezbadane w toku sprawy) interwencje funkcjonariuszy Policji; była prowadzona sprawa majątkowa, której przedmiotem była nieruchomość zamieszkiwana przez oskarżonego; do wszystkich zdarzeń miało dochodzić na terenie tej nieruchomości, w której pokrzywdzony nie mieszkał a konsekwentnie pomimo deklarowanej obawy przed bratem sam, bez jakiejkolwiek asysty wracał i dokonywał zgłoszeń utrudniania dostępu, ale już nie pobicia czy stosowania gróźb; wreszcie z dołączonych przez pokrzywdzonego nagrań wynika, że pokrzywdzony nie obawiał się oskarżonego, stawiał opór jego twierdzeniom i wyzywał go,

2. obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. - poprzez dowolną a nie swobodną ocenę dowodów z nagrań oraz dokumentacji medycznej, polegającą na przyjęciu, że potwierdzały one odpowiednio obawę pokrzywdzonego przed spełnieniem gróźb oraz spowodowanie obrażeń przez oskarżonego, podczas gdy z treści nagrań wynikało, że pokrzywdzony przeciwstawiał się oskarżonemu, a sam fakt wskazywania lekarzom, że brat dokonał pobicia w kontekście natężonego konfliktu i oczekiwania uzyskania korzyści finansowych nie mogło stanowić o rzeczywistym dokonaniu przestępstwa przez oskarżonego,

w konsekwencji błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, polegający na:

- bezzasadnym przyjęciu, że oskarżony spowodował naruszenia czynności narządów ciała pokrzywdzonego,

- bezzasadnym przyjęciu, że oskarżony groził pokrzywdzonemu, a pokrzywdzony obawiał się tych gróźb.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Zarzuty były bezzasadne.

Na wstępie przypomnieć należy, że by ocena dowodów przeprowadzona przez organ postępowania dokonana została zgodnie z regułami art. 7 kpk konieczne jest: 1) oparcie jej na wszystkich przeprowadzonych dowodach, mając na względzie, że podstawę orzeczenia może stanowić tylko całokształt okoliczności ujawnionych w toku postępowania, mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia danej kwestii; 2) uwzględnienie zasad prawidłowego rozumowania; 3) uwzględnienie wskazań wiedzy; 4) uwzględnienie doświadczenia życiowego. Zasada swobodnej oceny dowodów jest zasadą kontrolowanej oceny dowodów, która wyraża się w dwóch aspektach. Po pierwsze, organ procesowy musi uzasadnić, dlaczego oparł się na jednych, a nie na innych dowodach oraz dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych. Po drugie, organ odwoławczy kontroluje swobodną ocenę dowodów dokonaną przez organ pierwszej instancji. Przy czym zarzut naruszenia art. 7 kpk nie może ograniczać się do wskazania wadliwości sędziowskiego przekonania o wiarygodności jednych, a niewiarygodności innych źródeł czy środków dowodowych, lecz powinien wykazać konkretne błędy w samym sposobie dochodzenia do określonych ocen, przemawiające w zasadniczy sposób przeciwko dokonanemu rozstrzygnięciu. W grę może wchodzić np. pominięcie istotnych środków dowodowych, niedostrzeżenie ważnych rozbieżności, uchylenie się od oceny wewnętrznych czy wzajemnych sprzeczności.

Jak słusznie wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 kwietnia 2021 r. w sprawie o sygn. akt III KK 78/21, prezentowanie własnej - możliwej w realiach konkretnej sprawy - oceny dowodów, bez wykazania błędności tej, której dokonał sąd pierwszej instancji, nie upoważnia jeszcze sądu odwoławczego do zajęcia w tej materii stanowiska odmiennego. Sąd odwoławczy, zwłaszcza w sytuacji, gdy nie prowadzi samodzielnie postępowania dowodowego co do istoty sprawy, jest bowiem głównie sądem kontrolującym procedowanie przed sądem pierwszej instancji i stanowisko tego sądu może zakwestionować jedynie wówczas, gdy wykaże, że to postępowanie i jego wynik obrażają prawo. Sąd Okręgowy podziela również pogląd zawarty w wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 7 listopada 2019 r. w sprawie o sygn. akt II AKa 173/19. Wskazano w nim, że na uzasadnienie błędu ustaleń faktycznych lub naruszenie standardów swobodnej oceny bądź interpretacji dowodów nie wystarczy subiektywne przekonanie skarżącego o niesprawiedliwości orzeczenia, a konieczne jest wykazanie, że w zaskarżonym wyroku poczyniono ustalenie faktycznie nie mające oparcia w przeprowadzonych dowodach, albo że takiego ustalenia nie poczyniono mimo, że z przeprowadzonych dowodów określony fakt jednoznacznie wynikał, względnie wykazanie, iż tok rozumowania sądu I instancji był sprzeczny ze wskazaniami doświadczenia życiowego, prawidłami logiki, czy zasadami wiedzy.

Przechodząc na grunt niniejszej sprawy, apelacja obrońcy oskarżonego stanowiła jedynie subiektywną ocenę zaistniałych okoliczności i gołosłowną polemikę z zaskarżonym wyrokiem. Wbrew jego twierdzeniom Sąd Rejonowy prawidłowo, zgodne z regułami wynikającymi z art. 7 kpk, ocenił cały zgromadzony materiał dowodowy i poczynił trafne ustalenia faktyczne, słusznie uznając oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów. Po pierwsze, nie ulega wątpliwości, że pomiędzy oskarżycielem posiłkowym a oskarżonym istnieje silny i długotrwały konflikt na tle majątkowym. Wynika on z faktu, że w/w, na skutek stwierdzenia nabycia spadku po matce, zostali współwłaścicielami nieruchomości zamieszkiwanej wyłącznie przez oskarżonego. Nie oznacza to jednak automatycznie, że zeznania oskarżyciela posiłkowego były niewiarygodne. Tym bardziej, że były spójne, logiczne i wyważone, znajdując potwierdzenie w innych dowodach. Po drugie, oskarżyciel posiłkowy przychodził tam nie po to, żeby spotkać się z oskarżonym, ale po to, żeby zabrać stamtąd należące do niego rzeczy. Jako współwłaściciel miał do tego prawo. Niestety, oskarżony nie tylko nie chciał go tam wpuścić, ale agresywnie reagował na jego osobę. Nie tylko słownie, co znalazło potwierdzenie w dołączonych nagraniach, ale również fizycznie, czemu dowodziły nie tylko zeznania oskarżyciela posiłkowego, ale również dołączona dokumentacja medyczna, obdukcje i dokumentacja fotograficzna. Po trzecie, nieprawdopodobnym jest, żeby obrażenia oskarżyciela posiłkowego powstały w innych okolicznościach, w tym wskutek działania innej osoby. W dodatku dwukrotnie. Zwłaszcza, że tego samego dnia (zdarzenie z dnia 6 kwietnia 2019 r.) i - z uwagi na dolegliwości po pobiciu - zaledwie trzy dni później (zdarzenie z dnia 15 maja 2020 r.) - udał się do szpitala celem uzyskania pomocy medycznej, wskazując okoliczności i sprawcę swoich problemów zdrowotnych. Twierdzenia, że mógł je spowodować mężczyzna związany z partnerką oskarżycielka posiłkowego narodowości Ukraińskiej, który rzekomo miał do niego pretensje o tą relację, nie zostały niczym poparte. Co znamienne, tylko oskarżyciel posiłkowy doznał obrażeń ciała. Oskarżony ich nie zgłaszał. Powyższe świadczy o tym, kto był napastnikiem, a kto ofiarą.

Po czwarte, oskarżyciel posiłkowy w żaden sposób nie dążył do bezpośredniej konfrontacji z oskarżonym. Tym bardziej, że jego obecność nie była mu do niczego potrzebna. To oskarżony, niezadowolony z faktu pojawiania się oskarżyciela posiłkowego na zamieszkiwanej przez niego nieruchomości, chciał go stamtąd skutecznie wypędzić, stosując przemoc. Tymczasem nic nie stało na przeszkodzie, żeby rozwiązać tą sytuację zgodnie z prawem, w tym w szczególności poprzez dział spadku i spłatę brata. Po piąte, nie sposób zgodzić się ze skarżącym, że oskarżyciel posiłkowy nie obawiał się oskarżonego, w tym jego gróźb. Jak już wyżej wskazano, w/w miał prawo tam przebywać, będąc współwłaścicielem nieruchomości, czego oskarżony nie mógł zrozumieć i zaakceptować. Tej oceny nie zmienia fakt, że oskarżyciel posiłkowy rozmawiał z oskarżonym z pewnej odległości i nie tylko prosił go o wpuszczenia, ale też zapowiadał, że poniesie konsekwencje swojego nieprawidłowego postępowania, co znalazło potwierdzenie w dołączonych nagraniach. Chociaż on także używał wulgaryzmów, jednak w porównaniu do oskarżonego istniała tu istotna dysproporcja. Po szóste, chociaż oskarżyciel posiłkowy złożył zawiadomienie po pewnym czasie od tych zdarzeń, jednak mógł ciągle liczyć na porozumienie z oskarżonym. Dopiero później, kiedy to nie nastąpiło, zdecydował się zainicjować niniejsze postępowanie. Wbrew twierdzeniom skarżącego ustalanie i przesłuchiwanie funkcjonariuszy Policji, rzekomo obecnych podczas innych sytuacji, było zbędne. Ze zgromadzonego materiału dowodowego, że w zdarzeniach będących przedmiotem niniejszej sprawy uczestniczyli jedynie oskarżyciel posiłkowy i oskarżony. To ich odpowiednio zeznania i wyjaśnienia podlegały ocenie. Także w zestawieniu z innymi dowodowymi, które tak zdaniem Sądu Rejonowego, jak i Sądu Okręgowego potwierdzały winę oskarżonego.

Wniosek

Obrońca oskarżonego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanych mu czynów, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Z uwagi na bezzasadność zarzutów, które szczegółowo omówiono powyżej, brak było podstaw do uwzględnienia wniosków.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Wskazać wszystkie okoliczności, które sąd uwzględnił z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia
i podniesionych zarzutów (art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k.).

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 12 października 2023 r. w sprawie o sygn. akt V K 403/22

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

Sąd Okręgowy nie dostrzegł podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku w zakresie winy oskarżonego. Wątpliwości nie budziły też wymierzone oskarżonemu kary ograniczenia wolności. Tak jednostkowe, jak i łączna. Nie sposób uznać, żeby były tu niewspółmierne. Trafne było też przyjęcie, że oskarżony dopuścił się czynu z art. 119 § 1 kw, którego karalność uległa przedawnieniu, skutkując umorzeniem postępowania. Odnośnie wysokości nawiązek wskazano poniżej.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Wysokości nawiązek.

Zwięźle o powodach zmiany.

Sąd Okręgowy uznał, że wysokości nawiązek orzeczonych wobec oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego w kwotach po 1.500 złotych są zdecydowanie zbyt niskie. Oskarżony dwukrotnie spowodował obrażenia ciała oskarżyciela posiłkowego, który do chwili obecnej odczuwa tego skutki. Ilość, rodzaj i zakres obrażeń przemawiały za orzeczeniem kwot 2.500 i 3.500 złotych, które choć częściowo zrekompensują ból, cierpienie i inne niedogodności. W tym także finansowe.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

4.

Konieczność warunkowego umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i warunkowego umorzenia ze wskazaniem podstawy prawnej warunkowego umorzenia postępowania.

5.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

6.  Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

Z. W.

III

Z uwagi na bezzasadność apelacji należało zasądzić od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 złotych tytułem opłaty w postępowaniu odwoławczym i obciążyć go wydatkami tego postępowania w części na niego przypadającej. Powyższe wynikało z art. 627 kpk w zw. z art. 633 kpk w zw. z art. 634 kpk w zw. z art. 636 § 2 kpk. Wysokość opłaty wynikała z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych. Jeśli chodzi o oskarżyciela posiłkowego, którego apelacja jedynie częściowo zasługiwała na uwzględnienie, to należało go zwolnić od kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym, przejmując wydatki w części na niego przypadającej na rachunek Skarbu Państwa. Tym bardziej, że doznał obrażeń ciała, których skutki odczuwa do dziś.

7.  PODPIS

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 12 października 2023 r. w sprawie o sygn. akt V K 403/22

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

Uchylenie

☒

Zmiana

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 2

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżyciel posiłkowy

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 12 października 2023 r. w sprawie o sygn. akt V K 403/22

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

Uchylenie

☒

Zmiana