Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Michał Bukiewicz

protokolant: protokolant sądowy Aneta Dygas

po rozpoznaniu dnia 29 kwietnia 2025 r.

sprawy R. K., syna W. i S., ur. (...) w Słoninie (Białoruś)

obwinionego o wykroczenia z art. 120 ust. 4 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy w zw. z art. 120 ust. 3 oraz art. 2 ust. 1 pkt 14, pkt 22a ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji i instytucjach rynku pracy i inne

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Wołominie

z dnia 30 października 2024 r. sygn. akt V W 227/22

uchyla zaskarżony wyrok i na podstawie art. 45 § 1 k.w. w zw. z art. 5 § 1 pkt 4 k.p.w. postępowanie przeciwko R. K. umarza; koszty procesy ponosi Skarb Państwa.

VI Ka 40/25

UZASADNIENIE

Apelacja obrońcy obwinionego była niezasadna. W pierwszej kolejności tj. w zakresie naruszenia przepisów art. 5 par 1 pkt 4 kpw i art. 45 par 1 kw w odniesieniu do czynów popełnionych względem V. H. i M. L. w dacie orzekanie nie miało miejsce wbrew zarzutom apelacji przedawnienie karalności tych zachowań . Brak było podstaw do umorzenia postepowania o zachowania przed datą przedawnienia karalności wyznaczaną przez datę końcowego zachowania ani też do eliminacji z opisów czynów fragmentarycznego okresu działania względem wymienionych cudzoziemców.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż w opinii Sądu Okręgowego, Sąd I instancji prawidłowo przeprowadził przewód sądowy, zgodnie z wymogami procedury w sprawach o wykroczenia i nie dopuścił się uchybień, które skutkowałyby koniecznością uchylenia zaskarżonego wyroku niezależnie od granic zaskarżenia, podniesionych zarzutów lub nakazujących jego zmianę.

Sąd Okręgowy po dokonaniu wszechstronnej analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego, zajął stanowisko, iż ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji są prawidłowe, a podniesione przez obwinionego w apelacji zarzuty sprowadzające się obrazy przepisów postępowania przy ocenie dowodów oraz błędu w ustaleniach faktycznych stanowią wobec nich wyłącznie bezzasadną polemikę i jawią się jako całkowicie bezpodstawne.

Swoje stanowisko Sąd I instancji w sposób wyczerpujący i zgodny z wymogami art. 424 k.p.k. przedstawił w uzasadnieniu wydanego wyroku, gdzie dokonał oceny całokształtu okoliczności ujawnionych na rozprawie zgodnie z dyspozycją art. 410 k.p.k. ze wskazaniem dowodów, które przyjął za podstawę swych ustaleń. Zawarta tam argumentacja jest logiczna, przekonywująca, pozbawiona błędu i nie przekracza granic swobodnej oceny dowodów określonych w art. 7 k.p.k. Dokonana ocena dowodów nie uchybia też zasadom określonym
w art. 4 i 5 k.p.k. Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu Najwyższego, że dokonanie oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w sposób odmienny od oczekiwań stron procesowych nie stanowi naruszenia przepisów art. 7 i 410 k.p.k. (zob. post. SN z dnia 12 lutego 2016 r., III KK 20/16).

Wniesiona apelacja skutkowała brakiem prawomocności wyroku Sądu I instancji a co za tym idzie trwającym w postępowaniu międzyinstancyjnym biegiem okresu przedawnienia karalności wykroczenia . Karalność czynów z pkt 1 , 3-9 ustała z dniem 23.02.2025 zaś czynu z pkt 2 z dniem 31.10.2024, co jednoznacznie wynika z ustaleń faktycznych w przedmiocie czasu popełnienia wykroczeń w zestawieniu z analizą treści przepisu art. 45 par 1 kw . Tym samym Sąd Okręgowy, opierając się na przepisach art. 5 par 1 pkt 4 kpw i art. 45 par 1 kw , art. 109 par 2 kpw w zw. z art. 437 par. 2 kpk zobligowany był uchylić zaskarżony wyrok i umorzyć postepowanie przeciwko obwinionemu R. K..

Zgodnie z przepisami art. 632 pkt 2 kpk w zw. z art. 121 kpw koszty procesu w którym umorzono postępowanie ponosi Skarb Państwa i tak też rozstrzygnięto w postępowaniu odwoławczym .