Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 grudnia 2023 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie II Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	Sędzia SO Piotr Rempoła
Protokolant:	Katarzyna Rożek

po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2023 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy z powództwa syndyka masy upadłości (...) Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej z siedzibą w W. w upadłości likwidacyjnej

przeciwko D. C.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej D. C. na rzecz powoda syndyka masy upadłości (...) Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej z siedzibą w W. w upadłości likwidacyjnej 733.634,84 (siedemset trzydzieści trzy tysiące sześćset trzydzieści cztery 84/100) zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 18 października 2018r. do dnia zapłaty, z zastrzeżeniem prawa pozwanej do powoływania się w toku egzekucji zasądzonego od niej świadczenia pieniężnego, na ograniczenie odpowiedzialności do nieruchomości obejmującej lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość oznaczony numerem 8 znajdujący się w budynku numer (...) przy ul. (...) w S., dla którego Sąd Rejonowy w Sopocie prowadzi księgę wieczystą o numerze (...);

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  obciąża kosztami procesu pozwaną D. C. w 74%, a powoda syndyka masy upadłości (...) Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej z siedzibą w W. w upadłości likwidacyjnej w 26% i pozostawia ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu;

IV.  nakazuje pobrać od pozwanej D. C. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie 36.682,00 (trzydzieści sześć tysięcy sześćset osiemdziesiąt dwa) zł tytułem części opłaty od pozwu od uiszczenia której powód był zwolniony.

Sędzia SO Piotr Rempoła

Sygn. akt II C 683/20

UZASADNIENIE

Pozwem z 18 października 2018 r. skierowanym do Sądu Okręgowego w Gdańsku syndyk masy upadłości (...)Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej w W. w upadłości likwidacyjnej wniósł o orzeczenie nakazem zapłaty w postępowaniu nakazowym, że pozwana D. C. ma zapłacić na rzecz syndyka kwotę 985.957,74 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 733.634,84 zł od dnia wniesienia pozwu to jest od dnia 18 października 2018 roku do dnia zapłaty. Ponadto powód wniósł, aby zastrzec pozwanej prawo do powoływania się w toku egzekucji zasądzonego od niej świadczenia pieniężnego na ograniczenie odpowiedzialności do nieruchomości obejmującej lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość oznaczony numerem 8, znajdujący się w budynku numer (...) przy ulicy (...) w S., dla którego Sąd Rejonowy w Sopocie IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (...) oraz o zasądzenie kosztów procesu.

W razie wniesienia przez pozwaną zarzutów od nakazu zapłaty, powód wniósł o utrzymanie nakazu zapłaty w mocy i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu.

W razie skierowania sprawy do rozpoznania w trybie upominawczym i wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty lub skierowania sprawy do rozpoznania w trybie zwykłym powód wniósł o:

1.  zasądzenie od pozwanej D. C. na rzecz syndyka masy upadłości (...) Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej w W. w upadłości likwidacyjnej kwotę 985.957,74 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 733.634,84 zł od dnia wniesienia pozwu to jest od dnia 18 października 2018 roku do dnia zapłaty;

2.  zastrzeżenie pozwanej prawa do powoływania się w toku egzekucji zasądzonego od niej świadczenia pieniężnego na ograniczenie odpowiedzialności do nieruchomości obejmującej lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość oznaczony numerem 8, znajdujący się w budynku numer (...) przy ulicy (...) w S., dla którego Sąd Rejonowy w Sopocie IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (...)

3.  zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu.

Sąd Okręgowy w Gdańsku wydał w dniu 6 lutego 2019 roku nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, uwzględniając żądanie powoda (k. 92).

Pozwana D. C. wniosła sprzeciw od wydanego przez Sąd nakazu zapłaty, wnosząc o:

1)  przekazanie sprawy do rozpoznania Sądowi Okręgowemu Warszawa-Praga w Warszawie,

2)  oddalenie powództwa w całości jako nieudowodnionego,

3)  zasądzenia od powoda na rzecz pozwanej kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego,

4)  doręczenia odpisu pozwu i zakreślenia dodatkowego terminu na wniesienie odpowiedzi na pozew.

(k. 112 sprzeciw).

Postanowieniem z dnia 11 lutego 2020 roku chcą do Okręgowy w G. stwierdził swą niewłaściwość i przekazał sprawę do rozpoznania sądowi Okręgowemu Warszawa Praga w Warszawie (k.153 postanowienie).

Po otrzymaniu odpisy pozwu pozwana uzupełniła swój sprzeciw, kwestionując powództwo zarówno co do zasady jak i co do wysokości. Pozwana podniosła zarzut przedawnienia roszczenia ponad kwotę 733.634,84 zł co do dochodzonych należności ubocznych składających się na odsetki umowne w kwocie 146.887,36 zł oraz odsetki z tytułu należności przeterminowanych w kwocie 105,434,54 zł należności ubocznych (k.163 uzupełnienie sprzeciwu).

W odpowiedzi na sprzeciw pozwanej, Syndyk masy upadłości (...)Kasy Oszczędnościowo– Kredytowej w W. w upadłości likwidacyjnej w W. wniósł o wydanie wyroku zgodnie z żądaniem pozwu (k. 171).

Do zamknięcia rozprawy strony nie zmieniły swoich stanowisk.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 31 sierpnia 2011 r. została zawarta pomiędzy (...) Kasą Oszczędnościowo- Kredytową w W., a G. C. umowa pożyczki na cele mieszkaniowe nr (...). Kwota udzielonej pożyczki wynosiła 800.000,00 zł i została udzielona na okres 57 miesięcy do dnia 22 sierpnia 2016 r. na warunkach określonych umową i regulaminem udzielenia kredytów i pożyczek (...) w W..

Zgodnie z punktem 4 umowy Pożyczka była oprocentowana według zmiennej stopy procentowej ustalonej przez Zarząd (...). W dacie zawarcia umowy oprocentowanie wynosiło 15,50 % w skali roku. Zarząd (...) mógł zmieniać w okresie trwania umowy pożyczki, stopę procentową w przypadku zmiany co najmniej jednego z następujących parametrów: a) zmiany stóp procentowych Narodowego Banku Polskiego, b) rentowności bonów skarbowych, obligacji Skarbu Państwa, c) oprocentowania lokat międzybankowych stawek ( (...)), d) wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym GUS. oraz w zakresie wynikającym ze zmian tych parametrów. Maksymalna stopa procentowa nie może w stosunku rocznym przekraczać czterokrotności wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego.

Spłata pożyczki miała następować w miesięcznych ratach, zgodnie z załączonym do umowy planem spłaty (pkt 6 umowy). Zabezpieczeniem spłaty pożyczki była między innymi hipoteka ustanowiona na lokalu mieszkalnym stanowiący odrębną nieruchomość oznaczony numerem 8, stanowiącym odrębną nieruchomość o powierzchni 117,89 m. kw. w miejscowości S. w budynku numer (...) przy ulicy (...) w S., dla którego Sąd Rejonowy w Sopocie IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (...).

(k. 22-23 umowa pożyczki; k.31-33 regulamin udzielenia kredytów i pożyczek (...) w W.).

W księdze wieczystej nr (...) prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Sopocie wpisana jest w dziale IV hipoteka umowna na rzecz wierzyciela hipotecznego (...), do kwoty 1.200.000,00 zł dla zabezpieczenia spłaty pożyczki, odsetek i kosztów umowy pożyczki z dnia 31 sierpnia 2011 roku nr (...). W dziale II tej księgi wieczystej jako właściciele wpisani są na zasadach wspólności ustawowej małżonkowie D. C. i G. C. (k.48-51 odpis księgi wieczystej nr (...); k.52-57 akt notarialny z dnia 31 sierpnia 2011 roku oświadczenie o ustanowieniu hipoteki).

Aneksem z dnia 28 lutego 2013 roku do umowy pożyczki nr (...) zawartej dnia 31 sierpnia 2011 roku, przedłużono ostateczny termin spłaty pożyczki do dnia 5 sierpnia 2021 roku (k.43 aneks z dnia 28 lutego 2013 roku).

Syndyk masy upadłości (...) wezwał dłużnika G. C. pismami z dnia 14 marca 2016r. i z dnia 25 kwietnia 2016 roku do zapłaty zaległych świadczeń z umowy pożyczki, przesyłając wezwania listem poleconym. Do wezwań do zapłaty dołączone były pouczenia o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia przez dłużnika G. C.. Pismem z dnia 6 czerwca 2016 roku syndyk (...) w upadłości likwidacyjnej wypowiedział dłużnikowi G. C. umowę pożyczki z zachowaniem trzydziesto-dniowego okresu wypowiedzenia. Dłużnik G. C. odebrał powyższe wypowiedzenie w dniu 13 czerwca 2016 roku. Po okresie wypowiedzenia, cała pożyczka wraz z odsetkami i naliczonymi kosztami stała się natychmiast wymagalna.

(k.58 i k.61 wezwania do zapłaty; k.60 i k.63 potwierdzenia nadania przesyłek poleconych; k.64 pisemne wypowiedzenie umowy pożyczki dłużnikowi G. C.; k.66-67 potwierdzenie odbioru; k.301 verte uzasadnienie prawomocnego wyroku z dnia 3 marca 2022 roku Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie o sygn. akt III C 532/20 potwierdzające wysłanie pouczeń o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzacje zadłużenia przez dłużnika G. C.).

Pożyczkobiorca G. C. dokonał łącznie wpłat z tytułu świadczeń z umowy pożyczki w wysokości 439.570,14 zł, w tym 66.365,16 zł spłaconego kapitału, 356.567,01 zł odsetek umownych, 1212,25 zł odsetek karnych, 503 zł opłaty za wezwania do zapłaty, 14922,72 zł z tytułu prowizji. Pozostały do spłaty kapitał z umowy pożyczki przez dłużnika osobistego G. C. wynosi 733.634,84 zł. Prawomocnym wyrokiem z dnia 3 marca 2022 roku Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie w sprawie o sygn. akt III C 532/20 zasądził od dłużnika osobistego G. C. na rzecz syndyka masy upadłości (...) Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej w W. w upadłości likwidacyjnej kwotę 985.984,74 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 23 marca 2018 roku do dnia zapłaty oraz odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty zaległej należności głównej (od kapitału) 733.634,84 zł od dnia 1 listopada 2018 roku do dnia 22 marca 2018 roku (k.221-223 zestawienie wpłat i rozliczeń z umowy pożyczki (...); k.300-303 wyrok z dnia 3 marca 2022 roku Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie w sprawie o sygn. akt III C 532/20 wraz z uzasadnieniem; k.299 postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 9 maja 2023 roku w sprawie o sygn. akt I ACa 283/23 o odrzuceniu apelacji od wyroku (...) z dnia 3 marca 2022 roku o sygn. akt III C 532/20 ).

Pismem z dnia 8 stycznia 2017 roku syndyk (...) w upadłości likwidacyjnej poinformował D. C., że wypowiedział umowę pożyczki dłużnikowi osobistemu G. C. oraz w tym samym piśmie wypowiedział dłużnikowi rzeczowemu D. C. jako właścicielowi nieruchomości obciążonej hipoteką, wierzytelność hipoteczną. A następnie wezwał jednocześnie dłużnika rzeczowego (hipotecznego) do spłaty zadłużenia w terminie 7 dni od doręczenia wezwania z tytułu zadłużenia z umowy pożyczki nr (...) w kwotach:

a)  zaległy kapitał 733.634,84 zł

b)  odsetki umowne 146.887,36 zł

c)  odsetki karne 123.525,16 zł

oraz koszty windykacji 27 zł.

Powyższe pismo o wypowiedzeniu i wezwaniu do zapłaty dłużnika rzeczowego D. C., odebrał jej mąż G. C. (k.68 pismo o wypowiedzeniu i wezwaniu do zapłaty; k.71-72 zwrotne potwierdzenie odbioru).

Zadłużenie G. C. z tytułu pożyczki nie zostało spłacone do dnia zamknięcia rozprawy ani przez dłużnika osobistego G. C. ani przez dłużnika rzeczowego D. C..

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów złożonych przez strony do akt sprawy, a także w oparciu o prawomocny wyrok i uzasadnienie Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie w sprawie o sygn. akt III C 532/20 ustalający kwotę zadłużenia dłużnika osobistego (pożyczkobiorcy) G. C..

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie w sprawie o sygn. akt III C 532/20 ustalono, że dłużnik osobisty (pożyczkobiorca) G. C. zalega z zapłatą kapitału pożyczki w kwocie 733.634,84 zł, oraz odsetek umownych i karnych w łącznej kwocie 252.349,90 zł (985.984,74zł - 733.634,84zł = 252.349,90zł). Dłużnik osobisty jest zatem zobowiązany do spełnienia tych świadczeń na rzecz wierzyciela zgodnie z prawomocnym wyrokiem. A Sąd Okręgowy rozpoznając niniejszą sprawę związany jest tym prawomocnym wyrokiem w zakresie istnienia i wysokości długu dłużnika osobistego – art. 365 §1 k.p.c.

Odpowiedzialność pozwanej D. C. jako dłużnika rzeczowego wobec wierzyciela hipotecznego (powoda) wynika z art. 65 ust. 1 i art. 68 ust. 1 i 2 ustawy o księgach wieczystych i hipotece. Wierzyciel hipoteczny ma wpisaną w księdze wieczystej hipotekę do kwoty 1.200.000,00 zł dla zabezpieczenia wierzytelności z umowy pożyczki nr (...) zawartej dnia 31 sierpnia 2011 roku, a właścicielem tej nieruchomości jest pozwana, na zasadach wspólności ustawowej małżeńskiej razem z dłużnikiem osobistym G. C..

Wierzyciel hipoteczny dokonał skutecznego wypowiedzenia dłużnikowi rzeczowemu zgodnie z art. 78 ust. 1 u. k. w. i h.

Pozwana wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 6 k.c. i a contrario z art. 462§1 k.c. nie wykazała do chwili zamknięcia rozprawy aby dłużnik osobisty albo ona jako dłużnik rzeczowy spłaciła (spełniła świadczenie pieniężne) na rzecz wierzyciela.

Zgodnie z art. 73 u. k. w. i h. właściciel nieruchomości niebędący dłużnikiem osobistym może, niezależnie od zarzutów, które mu przysługują osobiście przeciwko wierzycielowi hipotecznemu, podnosić zarzuty przysługujące dłużnikowi oraz te, których dłużnik zrzekł się po ustanowieniu hipoteki.

W konsekwencji Sąd rozpoznający niniejszą sprawę dłużniczki rzeczowej, uprawniony jest do stosowania prawa materialnego wobec dłużnika rzeczowego, pomimo, że dłużnik osobisty w innym procesie nie zgłosił wszystkich zarzutów i doprowadził do związania dłużnika osobistego i wierzyciela prawomocnym wyrokiem między stronami art. 366 k.p.c.

Umowa pożyczki zawarta przez dłużnika osobistego G. C. była na cele mieszkaniowe. Punkt 4 umowy pożyczki z dnia 31 sierpnia 2011 roku dotyczący zasad zmiany zmiennego oprocentowania umowy pożyczki, zawiera klauzulę abuzywną (niedozwoloną), bowiem przewiduje jednostronne uprawnienie dla zarządu (...) (przedsiębiorcy) do zmieniania wysokości zmiennego oprocentowania wobec konsumenta (pożyczkobiorcy) bez określenia jasnych i zrozumiałych ekonomicznie dla tego konsumenta podstaw do zmiany tego oprocentowania. Umowa pożyczki jest formularzem umownym przygotowanym przez przedsiębiorcę (...). W zakresie punktu 4 umowy pożyczki nie była negocjowana bowiem posługuje się schematycznym odwołaniem do: a) zmiany stóp procentowych Narodowego Banku Polskiego, b) rentowności bonów skarbowych, obligacji Skarbu Państwa, c) oprocentowania lokat międzybankowych stawek ( (...)), d) wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym GUS. oraz w zakresie wynikającym ze zmian tych parametrów.

Z art. 4 ust. 2 dyrektywy Rady 93/13 wynika, iż główny przedmiot umowy może zostać uznany za nieuczciwy warunek umowny, jeśli nie został wyrażony prostym i zrozumiałym językiem. Trybunał Sprawiedliwości UE dokonał wiążącej wykładni wskazując na gruncie art. 4 ust. 2 dyrektywy 93/13, że "wymóg, zgodnie z którym warunek umowny musi być wyrażony prostym i zrozumiałym językiem, powinien być rozumiany jako nakazujący nie tylko, by dany warunek był zrozumiały dla konsumenta z gramatycznego punktu widzenia, ale także, by umowa przedstawiała w sposób przejrzysty konkretne działanie mechanizmu wymiany waluty obcej, do którego odnosi się ów warunek, a także związek między tym mechanizmem a mechanizmem przewidzianym w innych warunkach dotyczących uruchomienia kredytu, tak by rzeczony konsument był w stanie oszacować, w oparciu o jednoznaczne i zrozumiałe kryteria, wypływające dla niego z tej umowy konsekwencje ekonomiczne" (wyr. z 30 kwietnia 2014 r., K. i K. R. przeciwko (...), C-26/13, pkt 75, podobnie wyr. z 20 września 2017 r., R. P. A. i in. przeciwko (...) SA, C-186/16, pkt 45.).

Także z art. 385(1) §1 k.c. wynika, iż główne świadczenia stron (takie jak wynagrodzenie – oprocentowanie umowy pożyczki) mogą być uznane za niedozwolone postanowienia umowne jeżeli nie zostały sformułowane w sposób jednoznaczny.

Klauzule ustalania zasad zmiany zmiennego oprocentowania zawarte w punkcie 4, a), b), c), d) umowy pożyczki nie spełnia kryteriów jednoznacznego sformułowania z art. 385(1) k.c. ani kryteriów wyrażenia jej prostym i zrozumiałym językiem w sensie ekonomicznym zgodnie z art. 4 ust. 2 dyrektywy 93/13. W oparciu o treść tych klauzul pożyczkobiorca oraz dłużnik rzeczowy, nie byli w stanie na ich podstawie oszacować o ile procent może zmienić się w przyszłości zmienne oprocentowanie umowy pożyczki. Bowiem to (...) sam ustalał kiedy i o ile ma się zmienić oprocentowanie i kształtował w ten sposób wysokość świadczenia pożyczkobiorcy. W umowie pożyczki nie określono jednoznacznych kryteriów ustalania zasad zmiany, zmiennego oprocentowania. Bowiem wymienienie w punkcie 4 a, b, c, d, czterech wskaźników oznacza, że w wzorcu umownym (...) dał sobie taką możliwość, iż w przypadku wzrostu np. dwóch albo trzech z nich zmienić oprocentowanie i dodać zmianę każdego z tych wskaźników. Przykładowo jeśli wzrosłaby inflacja zmiany cen i usług o 5%, stopy procentowe NBP wzrosłaby o 2% i obligacje Skarbu Państwa wzrosłyby o 3%, to (...) miał możliwość w zakresie tych zmian zsumować (dodać) każdy z tych parametrów i zwiększyć oprocentowanie o 10%. Bowiem nie ma w umowie ograniczeń przed taką zmianą oprocentowania. Natomiast jedynym ograniczeniem była maksymalna stopa procentowa, która nie mogła w stosunku rocznym przekraczać czterokrotności wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego.

O tym, iż jest to wzorzec umowny oraz, że jest to niedozwolony wzorzec umowny świadczy także dodatkowo fakt, iż decyzją Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów Delegatura UOKiK w L. z dnia 24 maja 2013 roku nr (...) uznano postanowienia umowy pożyczki (...) o treści: „Pożyczka oprocentowana jest według zmiennej stopy procentowej ustalonej przez zarząd (...) wynoszącej w dniu zawarcia umowy…% w skali roku. Stopa procentowa może ulegać zmianom w okresie trwania umowy pożyczki w przypadku zmiany co najmniej jednego z następujących parametrów:

a.  stóp procentowych Narodowego Banku Polskiego,

b.  rentowności bonów skarbowych, obligacji Skarbu Państwa,

c.  oprocentowania lokat międzybankowych stawek ( (...)),

d.  wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym GUS. oraz w zakresie wynikającym ze zmian tych parametrów.” za bezprawną praktykę naruszającą zbiorowe interesy konsumentów określoną w art. 24 ust. 1 i 2 pkt 1 ustawy z dnia 16 lutego 2007 roku o ochronie konsumentów.

W konsekwencji postanowienia punktu 4 umowy nie wiążą konsumenta na podstawie art. 385(1) §1 k.c. bowiem są nieprecyzyjne i niejednoznaczne, nie były indywidulanie uzgodnione przyjęto je z wzorca umowy, kształtują prawa i obowiązki pożyczkobiorcy w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając interesy pożyczkobiorcy w zakresie możliwości jednostronnej zmiany oprocentowania w oparciu o nieprecyzyjne kryteria kształtowane przez powoda i stanowią także przykładowe klauzule z art. 385(3) pkt 9, pkt 10, pkt 11 k.c.

Umowa nie wiąże w tym zakresie – art. 385(1)§2 k.c. Zatem brak jest zasad zmiany zmiennego oprocentowania. W konsekwencji należy ustalić zgodnie z art. 385(1) §2 k.c. czy umowa może wiązać w pozostałym zakresie. Wówczas oprocentowanie byłoby stałe, ustalone w chwili zawarcia umowy na 15%. Ale takie pozostawienie umowy byłoby sprzeczne z wolą stroną czyli z naturą stosunku prawnego umowy pożyczki o zmiennym oprocentowaniu – art. 353(1) k.c. w konsekwencji umowa pożyczki o stałym oprocentowaniu jest nieważna częściowo – art. 58§3 k.c. w zakresie stałego oprocentowania. Zatem zgodnie z art. 385(1) §2 k.c. umowa pożyczki może wiązać w pozostałym zakresie co do zwrotu kapitału pożyczki. Bowiem ustawa w art. 720§1 k.c. przewiduje także nieodpłatną umowę pożyczki, czyli bez odsetek.

W konsekwencji, wszystkie te zarzuty, które mógłby podnieść dłużnik osobisty w swoim procesie, ale ich nie podniósł, przysługują zgodnie z art. 73 u. k. w. i h. dłużnikowi rzeczowemu. Dlatego Sąd zasądził od dłużniczki rzeczowej na rzecz wierzyciela hipotecznego jedynie kwotę niespłaconego kapitału pożyczki 733.634,84 zł oraz na podstawie art. 481§1 i §2 k.c. odsetki ustawowe za opóźnienie w spłacie tego kapitału. Dłużniczka rzeczowa została wezwana do zapłaty jeszcze przed wniesieniem pozwu przeciwko niej. Żądanie przez wierzyciela odsetek za opóźnienie od kapitału pożyczki od daty późniejszej to jest od wniesienia pozwu (od 18 października 2018 roku) jest zatem zasadne.

Na podstawie art.319 k.p.c. sąd zastrzegł pozwanej prawo do powołania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie odpowiedzialności tylko z nieruchomości obciążonej hipoteką.

Z art. 75 i art.65 ust. 1 ustawy o księgach wieczystych i hipotece wynika, iż zaspokojenie wierzyciela hipotecznego z nieruchomości następuje według przepisów o sądowym postępowaniu egzekucyjnym, co przesądza, iż wierzyciel hipoteczny dla skutecznego dochodzenia swoich roszczeń z hipoteki wobec dłużnika rzeczowego musi posiadać tytuł wykonawczy przeciwko dłużnikowi rzeczowemu – art.776 k.p.c.

Niezasadny jest podniesiony przez pozwaną zarzut przedawnienia odsetek, bowiem roszczenie dłużnika osobistego stało się wymagalne po skutecznym wypowiedzeniu dłużnikowi osobistemu i postawieniu całej kwoty w stan wymagalności, co nastąpiło z chwilą doręczenia dłużnikowi wypowiedzenia umowy pożyczki, które dłużnik osobisty odebrał w dniu 13 czerwca 2016 roku, natomiast pozew przeciwko dłużniczce rzeczowej został wniesiony do Sądu w dniu 18 października 2018 roku. Nie nastąpiło zatem przedawnienie roszczenia o odsetki – art. 118 k.c., a wniesienie pozwu przerwało bieg przedawnienia.

W pozostałym zakresie Sąd oddalił powództwo.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 zd. 1 k.p.c. dokonując ich stosunkowego rozdzielenia.

Powód domagał się zapłaty kwoty 985.957,74 zł. Ostatecznie wygrał w zakresie kwoty 733.634,84 zł. Oznacza to, że wygrał niniejszy proces w 74%, zaś pozwana w 26% i w takich proporcjach Sąd obciążył kosztami strony pozostawiając jednocześnie ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu na podstawie 108§1 zdanie 2 k.p.c.

Z uwagi na fakt, ze powód był zwolniony od kosztów sądowych w całości, Sąd na podstawie art. 113 ust. 1 u. k. s. c. w zw. z art. 100 k.p.c. obciążył pozwaną na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego Warszawa Praga w Warszawie opłatą od pozwu obliczoną jako 5% od zasądzonej kwoty 733.634,84 zł tj. kwotę 36.682,00 zł.

Sędzia SO Piotr Rempoła

Zarządzenie: odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć przez Portal Informacyjny pełnomocnikom obu stron.

Sędzia SO Piotr Rempoła