Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 kwietnia 2024 roku

Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie Wydział II Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Dubinowicz – Motyk

Protokolant: Aleksandra Ludwig

po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2024 roku na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko R. W.

o zapłatę kwoty 82 860,66zł

I zasądza od pozwanego R. W. na rzecz powoda (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 82 860,66zł (osiemdziesiąt dwa tysiące osiemset sześćdziesiąt złotych sześćdziesiąt sześć groszy) z maksymalnymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 80 045,64zł (osiemdziesiąt tysięcy czterdzieści pięć złotych sześćdziesiąt cztery grosze) od dnia 30 września 2021 roku do dnia zapłaty,

II zasądza od pozwanego R. W. na rzecz powoda (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. tytułem zwrotu kosztów procesu kwotę 9561zł (dziewięć tysięcy pięćset sześćdziesiąt jeden złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt II C 362/22

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2022 roku (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł pozew przeciwko R. W., domagając się zasądzenia od pozwanego na swoją rzecz kwoty 82 860,66zł z odsetkami maksymalnymi za opóźnienie od kwoty 80 045,64zł za okres od 30 września 2021 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu według norm przepisanych. Uzasadniając żądanie powodowy bank wskazywał, że strony łączyła umowa o kredyt gotówkowy z dnia 10 czerwca 2019 roku, umowa ta została skutecznie wypowiedziana w następstwie zaniechania uiszczania rat kredytu przez pozwanego, a pozwany pozostaje zobowiązany do zwrotu kwoty kredytu w wysokości 80 045,64zł i skapitalizowanych odsetek za opóźnienie w jej zapłacie w łącznej kwocie 2815,02zł. (k. 2-4)

R. W. domagał się oddalenia powództwa i zasądzenia od powoda na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. Pozwany wskazywał, że zawarta przez strony umowa zawiera abuzywne zapisy normujące towarzyszące kredytowi koszty ubezpieczenia, zastrzega niedopuszczalnie wysokie koszty udzielenia kredytu, przez co kwestionował istnienie i wysokość zadłużenia. Uzupełniająco, z tzw. ostrożności procesowej, pozwany domagał się rozłożenia zasądzonej kwoty na 240 równych miesięcznych rat. (k.93-96)

(...) Bank (...) S.A. w W. podtrzymywał żądanie pozwu (k.101-104), a pozwany podtrzymywał swoje stanowisko (e-protokół rozprawy z 19 kwietnia 2024 roku)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 czerwca 2019 roku pomiędzy (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. a R. W. zawarta została umowa o kredyt gotówkowy nr (...). W/w bank udzielił pozwanemu kredytu gotówkowego w wysokości 88 831,60zł, przeznaczonego na spłatę już posiadanych zobowiązań kredytowych oraz finansowanie prowizji z tytułu udzielenia kredytu, składki z tytułu ubezpieczenia „Spokojny kredyt – życie” i składki z tytułu ubezpieczenia „Spokojny kredyt – praca” na okres do 15 czerwca 2027 roku, a R. W. zobowiązał się spłacić kredyt ze zmiennym oprocentowaniem w 96 równych miesięcznych ratach kapitałowo – odsetkowych zgodnie z harmonogramem, stanowiącym załącznik do umowy.

Strony postanowiły, iż kwota kredytu zostanie rozdysponowana w następujący sposób: - kwota w wysokości 73 111,68zł zostanie przekazana przez bank na rachunki wskazane w §2 pkt 1 umowy celem spłaty wcześniejszych zobowiązań pozwanego (w tym cztery kredyty i limit kredytowy w koncie) i celem zasilenia rachunku osobistego pozwanego kwotą 3891,47zł, - kwota 888,32zł zostanie przekazana na rachunek banku z tytułu prowizji za udzielenie kredytu, - kwota 9843,09zł zostanie przekazana na rachunek banku jako agenta (...) S.A. z tytułu składki ubezpieczenia „Spokojny Kredyt – życie” i - kwota 4988,51zł zostanie przekazana na rachunek banku jako agenta (...) S.A. z tytułu składki ubezpieczenia „Spokojny kredyt – praca”.

W §3 ust. 1 -7 umowy wskazano, że oprocentowanie kredytu jest zmienne i stanowi sumę stopy referencyjnej NBP i marży o wysokości 8,29% oraz że każdorazowo zmiana stopy referencyjnej NBP będzie skutkowała zmianą oprocentowania.

W §4 umowy podano, że na dzień zawarcia umowy całkowita kwota do zapłaty wynosi 129 275,17zł, w tym 73 111,68zł kwota kredytu i 56 163,49zł koszt kredytu (w tym prowizja za udzielenie kredytu w kwocie 888,32zł, odsetki od kredytu w kwocie 40 443,57zł, składka z tytułu ubezpieczenia „Spokojny kredyt – życie” w kwocie 9843,09zł i składka z tytułu ubezpieczenia „Spokojny kredyt – praca” w kwocie 4988,51zł.

W §7 ust. 4 i §9 umowy postanowiono, że w przypadku opóźnienia w zapłacie raty kredytu bank nalicza odsetki w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie wskazanych w art. 481§2 ¹ kc.

W umowie przewidziano, że bank może wypowiedzieć umowę z zachowaniem 30 dniowego terminu wypowiedzenia i zażądać spłaty całej należności banku z tytułu umowy w razie naruszenia przez kredytobiorcę warunków umowy (§10 umowy). Regulamin kredytowania klientów indywidualnych w (...) Bank (...) S.A. wskazywał, że bank ma prawo wypowiedzieć umowę o kredyt zgodnie z zasadami i w terminach przewidzianych w ustawie o kredycie konsumenckim lub ustawie Prawo bankowe.

Dowód: umowa kredytu k.39-41, harmonogram k.42-43, regulamin kredytowania k.48

Ubiegając się o udzielenie kredytu R. W. został poinformowany, że zostaną mu udostępnione środki w kwocie 73 111,68zł, a pozostała kwota kredytu zostanie rozdysponowana na rachunek banku z tytułu prowizji za udzielenie kredytu i składki za ubezpieczenie „Spokojny kredyt – życie” i „Spokojny kredyt – praca”, że będzie zobowiązany do zwrotu kwoty 129 275,17zł (w tym 73 111,68zł koszt kredytu i 56 163,49zł koszt kredytu) oraz że do uzyskania kredytu konieczne jest zawarcie umowy dodatkowej w postaci umowy ubezpieczenia „Spokojny kredyt – życie” i „Spokojny kredyt – praca”.

Jednocześnie z wnioskiem o udzielenie kredytu R. W. podpisał wniosek o zawarcie umowy ubezpieczenia „Spokojny kredyt – życie”, w której przedmiotem ubezpieczenia była śmierć, pobyt w szpitalu oraz złamanie, oparzenie i kalectwo pozwanego, składka ubezpieczeniowa wynosiła 9843,09zł, a uprawnionym do wypłaty w razie śmierci pozwanego byłby pozwany bank i „Spokojny kredyt – praca”, w której przedmiotem ubezpieczenia była utrata pracy przez pozwanego, składka ubezpieczenia wynosiła 4988,51zł.

Dowód: formularz informacyjny dotyczy kredytu konsumenckiego k.46-47, wnioski o zawarcie umowy ubezpieczenia k.105-109

Kredyt został wypłacony pozwanemu, zgodnie z ustaleniami zawartymi w §2 umowy, w dniu 10 czerwca 2019 roku.

Dowód: historia rachunku k.66-67

W dniu 12 lutego 2020 roku strony zawarły aneks do umowy, przewidujący karencję w spłacie kapitału kredytu w okresie od lutego do lipca 2020 roku, doliczenie do kapitału pozostałego do spłaty kwoty „przeterminowanego” kapitału za okres od grudnia 2019 roku do stycznia 2020 roku i ustalenie nowego harmonogramu spłat kredytu.

Zgodnie z w/w aneksem pozwany zobowiązany był do zapłaty do 15 marca 2020 roku kwoty 666,54zł (wpłynęło), do 15 kwietnia 2020 roku kwoty 712,51zł (wpłynęło 665,64zł), do 15 maja 2020 roku kwoty 689,52zł (wpłynęło 629,93zł), do 15 czerwca 2020 roku kwoty 712,51zł (wpłynęło 547,82zł), do 15 lipca 2020 roku kwoty 689,52zł (wpłynęło 535,06zł) i od 15 sierpnia 2020 roku co miesiąc kwot po 1412,54zł. W styczniu 2021 roku, lutym 2021 roku nie zostały uiszczone raty kredytu, podobnie w kwietniu i maju 2021 roku, zaś w czerwcu 2021 roku została wpłacona kwota 971,99zł.

Dowód: aneks do umowy z harmonogramem k.44-45, zestawienie płatności k.68

Pismem z dnia 19 marca 2021 roku R. W. został wezwany do spłaty zadłużenia wynoszącego 5680,68zł, wskazując że brak spłaty w terminie do 9 kwietnia 2021 roku będzie skutkował żądaniem natychmiastowego uregulowania zaległej kwoty; jednocześnie bank informował o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia.

Dowód: wezwanie do zapłaty k.72

Pismem z dnia 23 kwietnia 2021 roku (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. wypowiedział R. W. umowę kredytu z dnia 10 czerwca 2019 roku z 30-dniowym okresem wypowiedzenia, z uwagi na niespłacenie zadłużenia mimo wezwania do zapłaty. W treści pisma wskazano, że zadłużenie z tytułu przeterminowanego kapitału wynosi 4600,94zł, z tytułu przeterminowanych odsetek 464,17zł i z tytułu karnych odsetek 37,18zł.

Bank wezwał pozwanego do spłaty całości należności z tytułu kredytu (80 709,65zł) w terminie 30 dni od otrzymania pisma roku, informując jednocześnie że spłata w w/w terminie zadłużenia przeterminowanego i bieżącej raty kredytu zostanie potraktowana jako zgoda pozwanego na uznanie wypowiedzenia umowy za bezskuteczne i utrzymanie dotychczasowych warunków umowy kredytu.

W/w pismo zostało wysłane listem poleconym na adres miejsca zamieszkania pozwanego i doręczone w dniu 10 maja 2021 roku współdomownikowi pozwanego.

Dowód: pismo z 19.05.2020r. z potwierdzeniem doręczenia k.73-74

W lipcu 2021 roku i sierpniu 2021 roku (...) Bank (...) S.A. w W. wzywał R. W. do spłaty zadłużenia.

Dowód: wezwania do zapłaty k.78-79

Po otrzymaniu w/w wezwań do zapłaty i wypowiedzenia umowy kredytu R. W. nie kontaktował się z powodowym bankiem ani nie dokonywał płatności na rzecz powoda. Pozwany zlecił restrukturyzację swojego zadłużenia i prowadzenie spraw z tym związanych kancelarii, przekazując środki na ten cel, jednakże nie zostały one przekazane jego wierzycielom.

Aktualnie pozwany zarabia około 4000zł miesięcznie i spłaca zadłużenie wobec innego wierzyciela.

Dowód: zeznania pozwanego e-protokół rozprawy z 19 kwietnia 2024 roku

W dniu 30 września 2021 roku (...) Bank (...) S.A. w W. wniósł pozew przeciwko R. W. w elektronicznym postępowaniu upominawczym o zapłatę kwoty 82 860,66zł. Wobec wniesienia przez pozwanego sprzeciwu od nakazu zapłaty wydanego w elektronicznym postępowaniu upominawczym, postanowieniem z dnia 10 grudnia 2021 roku w/w postępowanie zostało umorzone.

Dowód: wydruk dokumentów ze sprawy VI Nc-e (...) Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie k.80-83

Zadłużenie pozwanego na dzień 30 września 2021 roku wyniosło 82 860,66zł, z czego 80 045,64zł to należność z tytułu kapitału kredytu, 1021,91zł to należność z tytułu oprocentowania kredytu, a 1793,11zł – skapitalizowane odsetki za opóźnienie naliczone do 30 września 2021 roku.

Dowód: zestawienie spłat i historia naliczania odsetek k.68-69

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione.

Jego podstawą prawną jest postanowienie zamieszczone w §6 umowy o kredyt z dnia 10 czerwca 2019 roku, przewidujące obowiązek pozwanego, jako kredytobiorcy, spłaty zadłużenia wynikającego z umowy kredytu wraz z umownym oprocentowaniem. Wspomniane postanowienie umowy stron, w powiązaniu z dyspozycją art. 353 kc i art. 69 ust.1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe, uzasadniają żądanie powoda wobec pozwanego o wykonanie zobowiązania z umowy kredytu. Stosownie bowiem do art. 69 ust.1 ustawy Prawo bankowe, przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Strona powodowa przedłożyła dokumenty wykazujące fakt zawarcia przez nią z pozwanym umowy kredytu, warunki tej umowy, udostępnienie pozwanemu kwoty kredytu, sposób zarachowania spłat dokonywanych przez pozwanego - wypełniając tym samym spoczywający na niej ciężar dowodu. Są to bowiem fakty przemawiające za zasadnością powództwa i to na R. W. spoczywał ciężar udowodnienia faktów uzasadniających oddalenie powództwa. W konsekwencji, gdy powód udowodnił fakt zawarcia umowy kredytu i wskazywał na brak spełnienia świadczenia przez pozwanego, to na pozwanego został przeniesiony obowiązek udowodnienia, że spłacił należność z umowy kredytu w całości lub większej części niż twierdzi powód. Pozwany w odpowiedzi na pozew ograniczył się do zakwestionowania istnienia i wysokości swego zadłużenia, nie precyzując kwotowo swoich zarzutów.

Tymczasem, stosownie do art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Opierając się na tej regule, doktryna i judykatura przyjmują zgodnie, że powód powinien udowodnić fakty, z których wywodzi dochodzone roszczenie, a pozwany – fakty uzasadniające jego zarzuty przeciwko roszczeniu powoda; fakty tamujące lub niweczące roszczenie powinien udowodnić przeciwnik tej strony, która wystąpiła z roszczeniem, a więc w zasadzie pozwany (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 października 1969 roku w sprawie II PR 313/69, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 kwietnia 1982 roku w sprawie I CR 79/82, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 listopada 1997 roku w sprawie I PKN 375/97, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 września 2005 roku w sprawie III CK 11/05). Przez fakty, o których mowa w art. 6 kc, należy rozumieć okoliczności faktyczne istotne z punktu widzenia danego przepisu prawa materialnego, z którego strona wywodzi korzystne dla siebie skutki prawne. W rozpoznawanej sprawie powodowy bank domagał się realizacji roszczeń z umowy kredytu bankowego zawartej z pozwanym, a więc rodzaj obowiązków i świadczeń stron tej umowy determinował rozkład ciężaru dowodu w procesie o jej wykonanie. Zgodnie z art. 69 ust. 1 ustawy Prawo bankowe przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Tym samym strona dochodząca zwrotu udzielonego kredytu wraz z odsetkami ma obowiązek udowodnienia, że doszło do zawarcia umowy kredytu i że zostało wykonane zobowiązanie oddania do dyspozycji kredytobiorcy umówionej kwoty środków pieniężnych – co zostało uczynione. To na pozwanym, jako stronie zaprzeczającej istnieniu czy wysokości zadłużenia z tytułu kredytu spoczywał ciężar udowodnienia, że wywiązywał się ze swoich obowiązków umownych i terminowo regulował raty kredytu czy że zadłużenie jest niższe niż wskazywane przez stronę powodową. To pozwany wywodzi bowiem skutki prawne z częściowego lub całościowego zwrotu kredytu w postaci wygaśnięcia zobowiązania w odpowiednim zakresie, a więc to pozwanego obciążał ciężar wykazania tego faktu (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 czerwca 1999 roku w sprawie II CKN 390/98). Pozwany nie zgłosił żadnych dowodów celem wykazania owych okoliczności, co skutkowało przyjęciem, że saldo rozliczeń stron jest odzwierciedlone w przedstawionych zestawieniach i wyciągach (k.68-69) i że wysokość zobowiązania pozwanego wynosi 82 860,66zł. Sąd podkreśla również, że podczas przesłuchania na rozprawie pozwany nie podtrzymywał owych zarzutów, koncentrując się na wniosku o umożliwienie spłaty zadłużenia w ratach.

Dla zakwestionowania twierdzeń powoda nie było wystarczające samo podniesienie przez pozwanego zarzutu abuzywności zapisów umowy kredytu normujących zagadnienie całkowitych kosztów kredytu (§4 ust.2 umowy). Zgodnie z art. 385 ¹ kc postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nie uzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeśli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy, przy czym nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. Sąd zauważa, że najważniejszym elementem owych kosztów jest oprocentowanie kredytu, a wysokość oprocentowania kredytu i warunki jego zmiany to zapisy odnoszące się do głównego świadczenia kredytobiorcy (por. art. 69 ust.1 ustawy prawo bankowe) i zostały one sformułowane w umowie w jednoznaczny sposób. Mianowicie, jasno w niej wskazano że oprocentowanie kredytu jest zmienne i stanowi sumę marży banku wynoszącej 8,29% i stopy referencyjnej NBP (§3 ust.1), sposób informowania o aktualnej wysokości stopy referencyjnej NBP (§3 ust.1) i o zmianie oprocentowania (§3 ust.3). Po drugie – wysokość pozaodsetkowych kosztów kredytu została jasno wskazana w §4 ust.2 umowy, ich pobieranie jest dopuszczalne, zaś ich wysokość nie przekraczała norm wynikających z art. 36 ust. 1 i ust.3 ustawy o kredycie konsumenckim. Trudno też zgodzić się z pozwanym, że samo uzależnienie zawarcia umowy kredytu od zawarcia przez pozwanego dodatkowych umów ubezpieczenia i przeznaczenia części kwoty kredytu na zapłatę składek ubezpieczenia jest oczywiście sprzeczne z dobrymi obyczajami i rażąco narusza interesy pozwanego jako konsumenta. Uwzględnić bowiem trzeba, że pozwany ubiegał się o kredyt konsolidacyjny, nie ofiarował innych zabezpieczeń jego spłaty poza własnymi dochodami (§5), potwierdził zapoznanie się z warunkami ubezpieczeń (k.105-109) i umożliwiały one spłatę rat kredytu w razie utraty zatrudnienia czy choroby pozwanego. Sąd wskazuje także, że zastrzeżenia pozwanego odnośnie naliczania oprocentowania od kwoty 88 831,60zł, a nie jedynie od kwoty 73 111,68zł są nieuzasadnione, skoro – co bezsporne – prowizja i składki ubezpieczeniowe zostały uiszczone dzięki środkom z kredytu (tj. „skredytowane”) - §2 ust.1 umowy, zaś jeśli pozwany twierdzi że „nadpłacił” składki z tytułu ubezpieczeń to powinien zgłosić stosowne żądanie dokonania rozliczeń do ubezpieczycieli, czyli (...) S.A. i (...) S.A.

Nieskuteczny był argument pozwanego, podniesiony w odpowiedzi na pozew, jakoby był zobowiązany jedynie do zwrotu kwoty kredytu bez odsetek i innych kosztów, z uwagi na skorzystanie z uprawnienia z art. 45 ust.1 ustawy o kredycie konsumenckim. Stosownie bowiem do art. 45 ust.1 i 5 w/w ustawy uprawnienie konsumenta do złożenia stosownego oświadczenia o skorzystaniu z tzw. sankcji kredytu darmowego wygasa po upływie roku od dnia wykonania umowy, w niniejszej sprawie powodowy bank wykonał swe obowiązki umowne w dniu 10 czerwca 2019 roku, zaś pozwany zawarł w/w oświadczenie dopiero w piśmie z dnia 6 września 2022 roku, a więc po upływie ustawowego terminu.

Niezrozumiały pozostawał zawarty w odpowiedzi na pozew zarzut, jakoby powodowy bank nie udowodnił by wysyłał do pozwanego pisma z wezwaniami do zapłaty, w sytuacji gdy pozwany w toku przesłuchania potwierdził, że otrzymywał tę korespondencję, a strona powodowa dodatkowo przedstawiła potwierdzenie doręczenia oświadczenia o wypowiedzeniu umowy (k.74). W wezwaniu do zapłaty poprzedzającym wypowiedzenie umowy zamieszczona była informacja o możliwości ubiegania się przez pozwanego o restrukturyzację zadłużenia, stosownie do art. 75c ustawy prawo bankowe oraz wyznaczany był termin do uregulowania zadłużenia z zagrożeniem możliwością wypowiedzenia umowy.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, na podstawie §6 umowy o kredyt z dnia 10 czerwca 2019 roku, a także art. 353 kc, art. 481 kc i art. 69 ust.1 ustawy prawo bankowe, Sąd uwzględnił powództwo, orzekając jak w punkcie I sentencji wyroku. Sąd nie dostrzegł przesłanek do rozłożenia na raty zasądzonego świadczenia, jako że art. 320 kpc przewiduje taką możliwość jedynie w cyt. „szczególnie uzasadnionych wypadkach”. Pozwany nie wykazał by jego sytuacja osobista lub zdrowotna albo postępowanie powoda uzasadniały odstąpienie od ogólnych zasad i przemawiały za rozłożeniem zasądzonej kwoty na raty. Sąd zauważa, że pozwany domagał się rozłożenia zasądzonej kwoty na 240 miesięcznych rat, a więc na okres kilka razy dłuższy niż pierwotnie ustalony termin spłaty kredytu. Istotne jest także, że pozwany nie skorzystał wcześniej z możliwości tzw. uznania za niebyłe oświadczenia o wypowiedzeniu umowy po spłacie wymagalnego zadłużenia (k.73), nie reagował na kolejne wezwania do zapłaty i nie dokonał od 2021 roku nawet częściowej spłaty zadłużenia. Co więcej, sam pozwany przyznawał, że nie jest w stanie obecnie dokonywać regularnych płatności na rzecz powoda, jako że zarabia 4000zł miesięcznie i spłaca inne zadłużenie; oznacza to, że rozłożenie należności na raty nie dawałoby szans na rzeczywistą spłatę zadłużenia.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98§1 i 3 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Sąd zasądził od pozwanego kwotę 9561zł tytułem zwrotu kosztów procesu, a na tę kwotę składają się: opłata sądowa od pozwu w wysokości 3108zł, opłata sądowa od pozwu poniesiona w elektronicznym postępowaniu upominawczym w wysokości 1036zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 5400zł i opłata skarbowa od pełnomocnictwa procesowego w kwocie 17zł.

Z/ Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pozwanemu z pouczeniem dot. apelacji.