Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

X K 577/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

K. D.

W dniu 27 października 2022 roku w W., pomówiła J. P. za pomocą środków masowego komunikowania, za pośrednictwem sieci Internet, o takie postępowanie, które może poniżyć go w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania potrzebnego dla wykonywania przez niego działalności gospodarczej i społecznej w ten sposób, że w wizytówce internetowej G. J. P. zamieściła wpis, w którym wskazała, że J. P. tworzy strony internetowe na złych szablonach i okrada bezkarnie ludzi.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

J. P. prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą (...) J. P., zajmując się tworzeniem stron internetowych. W dniu 23 września 2021 roku J. P. zawarł z K. D. prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą I. L. umowę opracowania, wdrożenia i uruchomienia strony internetowej. Wraz z zawarciem umowy K. D. przekazała J. P. kwotę 5500 zł tytułem zadatku. Po wykonaniu w sposób prawidłowy prac podstawowych, a także prac dodatkowych zleconych przez K. D., J. P. wystawił dwie faktury, jedną na 5500 zł, drugą na 7000 zł. Po wykonaniu prac K. D. zarzuciła w rozmowie telefonicznej J. P., że strona nie działa i jest źle zrobiona podczas, gdy strona działała poprawnie. Po wystawieniu faktur przez J. P., K. D. nie opłaciła należnej kwoty 7000 zł i zerwała kontakt z J. P.. J. P. skierował powództwo przeciwko K. D. o zapłatę kwoty, której od niej nie otrzymał. J. P. po zasądzeniu mu żądanej kwoty wyegzekwował ją za pośrednictwem komornika. Po dokonaniu zajęcia komorniczego, w dniu 27 października 2022 roku K. D., zamieściła w wizytówce internetowej G. J. P. wpis o treści: "UWAGA Ten pan tworzy strony na złych szablonach i okrada ludzi. I to bez karnie." Wpis ten wykonany został z konta K. D., podpisanego jej imieniem i nazwiskiem. Nadto K. D. wystawiła J. P. ocenę jedną gwiazdkę na pięć możliwych. Tym działaniem K. D. pomówiła J. P. za pomocą środków masowego komunikowania, za pośrednictwem sieci Internet, o takie postępowanie, które może poniżyć go w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania potrzebnego dla wykonywania przez niego działalności gospodarczej i społecznej w ten sposób, że w wizytówce internetowej G. J. P. zamieściła wpis, w którym wskazała, że J. P. tworzy strony internetowe na złych szablonach i okrada bezkarnie ludzi. J. P., w związku z tym wpisem musiał tłumaczyć kilkadziesiąt razy całą sytuację różnym osobom, w tym współpracownikom, klientom oraz znajomym z różnych podmiotów zrzeszających osoby niepełnosprawne, w których działał on w związku z tym, że sam również jest osobą niepełnosprawną. W/w wpis w wizytówce G. nie został usunięty.

zeznania oskarżyciela prywatnego J. P.

k. 77-79

umowa

k. 14-17

faktury

k. 18-19

dokumentacja internetowa

k. 20-24

dokumentacja dotycząca oskarżyciela prywatnego

k. 25-27

dokumentacja dotycząca danych oskarżonej

k. 93-94, k. 99-100

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.

zeznania oskarżyciela prywatnego J. P.

Sąd uznał zeznania oskarżyciela prywatnego J. P. za w pełni wiarygodne. W ocenie Sądu korespondowały one w całości z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie. Należy w tym miejscu zauważyć, że oskarżona nie podjęła obrony w sprawie, stąd nie można było skonfrontować jej stanowiska z zebranym w sprawie materiałem dowodowym. Niemniej jednak nie było żadnych podstaw do podważania tego materiału dowodowego i wynikających z niego okoliczności, które nawet w przypadku istniejącego sporu o charakterze cywilnoprawnym, nie dawały podstawy do dokonywania w wizytówce internetowej oskarżyciela prywatnego wpisu o charakterze zniesławiającym. Były przy tym podstawy do uznania, że pobudki dokonania tego wpisu wynikały z wyegzekwowania od oskarżonej roszczenia cywilnoprawnego. Należy jeszcze zwrócić uwagę, że brak jest jakichkolwiek podstaw do kwestionowania stanowiska oskarżyciela prywatnego, że to oskarżona dokonała tego wpisu. Osoby te łączyły relacje związane z umową o stworzenie strony internetowej, zaś od oskarżonej została wyegzekwowana przez komornika kwota, której nie zapłaciła oskarżycielowi prywatnemu. Miała więc interes w zamieszczeniu takiego wpisu. Brak było przy tym jakichkolwiek podstaw w realiach niniejszej sprawy, aby uznać, że ktoś mógłby się pod oskarżoną podszywać. Zresztą nie ukrywała ona we wpisie w żaden sposób swojej tożsamości.

dowody z dokumentów: umowa, faktury, dokumentacja internetowa, dokumentacja dotycząca oskarżyciela prywatnego, dokumentacja dotycząca oskarżonej, a także dane o karalności (k. 106)

Sąd uznał za wiarygodne dokumenty zgromadzone w niniejszej sprawie. Brak było podstaw do podważania tych dowodów. Należy tutaj zwrócić uwagę na wydruk wpisu na wizytówce G. oskarżyciela prywatnego. O ile bowiem dowód ten wskazywał, że do dokonania tego wpisu doszło, o tyle treść wpisu nie mogła zostać uznana za odpowiadającą prawdzie.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I.

K. D.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd po dokonaniu analizy materiału dowodowego uznał, iż oskarżona dopuściła się tego, że w dniu 27 października 2022 roku w W., pomówiła J. P. za pomocą środków masowego komunikowania, za pośrednictwem sieci Internet, o takie postępowanie, które może poniżyć go w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania potrzebnego dla wykonywania przez niego działalności gospodarczej i społecznej w ten sposób, że w wizytówce internetowej G. J. P. zamieściła wpis, w którym wskazała, że J. P. tworzy strony internetowe na złych szablonach i okrada bezkarnie ludzi. Zachowanie to wyczerpało znamiona występku określonego w art. 212 § 1 i 2 kk. Zgodnie z art. 212 § 1 kk, kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności. Typ kwalifikowany tego przestępstwa został opisany w art. 212 § 2 kk, zgodnie z którym, jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 za pomocą środków masowego komunikowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Materiał dowodowy zgromadzony w postępowaniu nie dał w żadnej mierze podstaw do uznania, że podstawą wpisu były prawdziwe okoliczności. Twierdzenie, iż oskarżyciel prywatny tworzy strony internetowe na złych szablonach, a nadto, że bezkarnie okrada ludzi było w związku z tym treścią zniesławiającą tę osobę, a więc mogło poniżyć go w opinii publicznej jak i narazić na utratę zaufania potrzebnego w jego działalności gospodarczej i społecznej. Bezpodstawne podważanie kompetencji zawodowych oskarżyciela prywatnego narażało go na utratę zaufania w sferze jego działalności zawodowej. Nie było to tylko narażenie abstrakcyjne, albowiem musiał on się tłumaczyć kontrahentom z treści tego wpisu. Ponadto bezpodstawne było również zarzucanie oskarżycielowi prywatnemu, że bezkarnie okrada ludzi. Twierdzenie takie nie zostało w żaden sposób wykazane, jest to niewątpliwie stwierdzenie wysoce poniżające, przy tym poza działalnością zawodową, także w sferze działalności społecznej oskarżyciela prywatnego. Sam fakt przegrania przez oskarżoną sądowego sporu o charakterze cywilnoprawnym oraz wyegzekwowania tej kwoty przez komornika nie uprawniał jej w żadnej mierze do publicznego wyrażania tego typu opinii. Ponadto, o ile kwestia złych szablonów godziła w zasadzie jedynie w kompetencje zawodowe oskarżyciela, o tyle twierdzenie o okradaniu ludzi miało wydźwięk znacznie szerszy. Pod tym względem zachowanie oskarżonej wypełniło więc znamiona czynu z art. 212 § 1 kk. Należało przy tym przyjąć kwalifikowany typ przestępstwa zniesławienia, za pomocą środków masowego komunikowania się, zgodnie z art. 212 § 2 kk. Oskarżona bowiem dokonała wpisu w wizytówce G. oskarżyciela prywatnego, a więc w miejscu, do którego dostęp ma w zasadzie każda osoba korzystająca z Internetu. Wpis ten był w istocie ogólnodostępny, nie było w tym względzie ograniczeń, zaś samą sieć Internet należało zakwalifikować jako środek masowego komunikowania się. Miał on więc charakter publiczny.

W ocenie Sądu oskarżona dopuściła się przedmiotowego czynu działając z winy umyślnej w zamiarze bezpośrednim. Okoliczności sprawy wskazują, że miała ona świadomość charakteru swojego działania. Przestępstwo to nie ma przy tym skomplikowanych znamion. Co więcej, oskarżona, co wynika z materiału dowodowego, miała powody takiego działania i stanowiło ono swoistą zemstę za wyegzekwowanie przez oskarżyciela prywatnego na drodze egzekucji komorniczej niezapłaconej przez nią kwoty. Takie zachowanie należało uznać za naganne i wysoce złośliwe. Wskazane okoliczności dały podstawy do uznania, że oskarżona działała z pełną premedytacją.

Sąd ocenił społeczną szkodliwość przedmiotowego czynu jako przeciętną. Należy mieć na względzie, co wynika z materiału dowodowego, że działanie oskarżonej wyrządziło krzywdę oskarżycielowi prywatnemu. Musiał on podejmować działania związane z dementowaniem treści wpisu oskarżonej. Charakter wpisu był również dla niego poniżający i niesprawiedliwy. Powodem tego typu działania nie może być przegranie sporu cywilnoprawnego, czy wyegzekwowanie w drodze egzekucji komorniczej kwoty za nieopłaconą fakturę. Pod tym względem istnieją inne prawnie dopuszczalne i cywilizowane sposoby rozstrzygania sporów, z których oskarżona nie skorzystała. Nie można do tych sposobów zaliczyć unikania płacenia należności, a w przypadku gdy dojdzie do ich wyegzekwowania, obrażania publicznie drugiej strony sporu. Zachowanie oskarżonej nie zasługuje więc w żadnej mierze na usprawiedliwienie.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. D.

I.

I.

Zdaniem Sądu oskarżonej należało wymierzyć, w oparciu o art. 212 § 2 kk w zw. z art. 33 § 1, § 1a pkt 1 i § 3 kk karę 100 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 złotych. Sąd nie podziela stanowiska pełnomocnika oskarżyciela prywatnego, aby w sprawie zasadnym było wymierzenie kary ograniczenia wolności. Należy zauważyć, że oskarżona jest osobą niekaraną. Mając na względzie okoliczności sprawy, w tym stopień winy i społecznej szkodliwości zasadnym było wymierzenie kary grzywny. Kara w łącznym wymiarze 5000 złotych spełni swoje cele w zakresie prewencji indywidualnej i ogólnej. Ponadto zważyć należy, że suma grzywny jest znacząca i będzie dla oskarżonej wystarczająco dolegliwa. Przedmiotowy czyn o ile był naganny, to nie miał jednak charakteru drastycznego, który dawałby podstawy do orzekania kary surowszego rodzaju.

K. D.

II.

II.

Sąd na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązał oskarżoną do zapłaty na rzecz oskarżyciela prywatnego J. P. kwoty 10 000 złotych tytułem nawiązki. Omyłkowo w podstawie orzeczenia wskazano art. 46 § 1 kk w sytuacji, gdy w przypadku orzeczenia nawiązki winno powołać się art. 46 § 2 kk. Orzeczenie w realiach niniejszej sprawy środka kompensacyjnego było obligatoryjne. Podkreślić przy tym należy, że w niniejszej sprawie, ustalenie wysokości szkody, czy wymiaru doznanej krzywdy było znacznie utrudnione w oparciu o zebrany materiał dowodowy. Stąd w sprawie zasadzono na rzecz oskarżyciela prywatnego nawiązkę. Oskarżona winna przy tym ponosić również konsekwencje swojego zachowania również wobec osoby pokrzywdzonej przestępstwem. Mając na względzie okoliczności sprawy i skutki wynikające z przestępstwa, kwota nawiązki 10 000 złotych była odpowiednia. Żądanie pełnomocnika oskarżyciela prywatnego kwoty 15 000 złotych było, zdaniem Sądu, wygórowane.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Zgodnie z art. 626 § 1 kpk określono, że koszty procesu ponosi oskarżona, albowiem została ona skazana w postępowaniu prywatnoskargowym.

IV.

Sąd na podstawie art. 628 pkt 1 kpk zasądził od oskarżonej na rzecz oskarżyciela prywatnego J. P.: kwotę 300 złotych tytułem zwrotu zryczałtowanej równowartości wydatków; kwotę 864 złotych tytułem zwrotu kosztów związanych z ustanowieniem w sprawie pełnomocnika. Co do kosztów związanych z ustanowieniem pełnomocnika Sąd uznał, że zasadnym było ich zasądzenie w stawce minimalnej.

V.

Sąd na podstawie art. 617 kpk w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 500 złotych tytułem opłaty. Zdaniem Sądu nie było podstaw do zwolnienia oskarżonej od kosztów sądowych w żadnym zakresie.

7.  Podpis