Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

XK 167/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

S. P.

W dniu 9 września 2019 roku o godzinie 9.48 w W. opublikował na łamach serwisu społecznościowego (...) wpis "K. B. manipuluje strasznie. Aktywna politycznie A. B. brała udział w atakach na oponentów prezydenta B. i posła B. (minister(...) w gabinecie(...)) [...]”, do którego załączył opublikowany w dniu 9 września 2019 roku w portalu internetowym (...) artykuł pt. (...) B. (...)", w którym zarzucił A. B., że brała udział w organizowaniu ataków na oponentów politycznych jej męża - prezydenta miasta I. R. B. oraz syna - posła K. B., w szczególności poprzez "ustawianie" przeciwko nim tzw. hejtu, przez co publicznie pomówił A. B. o takie postępowanie, które mogło poniżyć ją w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania potrzebnego dla pełnienia funkcji nauczyciela akademickiego, tj. czyn z art. 212 § 2 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.1.1.1. 9 września 2019 roku ówczesny redaktor naczelny portalu internetowego (...) S. P., na łamach serwisu społecznościowego (...) opublikował wpis: „K. B. manipuluje strasznie. Aktywna politycznie A. B. brała udział w atakach na oponentów prezydenta B. i posła B. (minister (...) w gabinecie (...)) [..]. Do wpisu załączył opublikowany tego samego dnia w portalu internetowym (...) artykuł pt. „(...)”, w którym zarzucił A. B., że brała udział w organizowaniu ataków na oponentów politycznych jej męża – prezydenta miasta I. R. B. oraz syna posła K. B., w szczególności poprzez „ustawianie” przeciwko nim tzw. hejtu.

1.1.1.2. Treść przedmiotowej publikacji mogła poniżyć A. B. w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania potrzebnego dla pełnienia funkcji nauczyciela akademickiego.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

S. P.

k. 180-182

zeznania

oskarżycielki prywatnej

A. B.

k. 185-189,

316-317

zeznania świadka I. S. (1)

k. 204-206

zeznania świadka K. B.

k. 232-235

zeznania świadka M. S.

k. 258-262

zeznania świadka

B. Z.

k. 291-292

wydruk artykułu (...)

k. 13-16

wydruk wpisu w serwisie (...)

k. 17

wydruk wiadomości

k. 166

wydruk postów

k. 168-176

kopia

wniosku dowodowego

k. 214-231

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

S. P.

W dniu 9 września 2019 roku o godzinie 9.48 w W. opublikował na łamach serwisu społecznościowego (...) wpis "K. B. manipuluje strasznie. Aktywna politycznie A. B. brała udział w atakach na oponentów prezydenta B. i posła B. (minister(...) w gabinecie (...)) [...]”, do którego załączył opublikowany w dniu 9 września 2019 roku w portalu internetowym tvp.info artykuł pt. „(...)", w którym zarzucił A. B., że brała udział w organizowaniu ataków na oponentów politycznych jej męża - prezydenta miasta I. R. B. oraz syna - posła K. B., w szczególności poprzez "ustawianie" przeciwko nim tzw. hejtu, przez co publicznie pomówił A. B. o takie postępowanie, które mogło poniżyć ją w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania potrzebnego dla pełnienia funkcji nauczyciela akademickiego, tj. czyn z art. 212 § 2 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.2.1.1. W objętym zarzutem postem i załączonym do niego artykule S. P. nie opisał niczego, co było nieprawdziwe. W artykule są konkretne cytaty, dowody, mowa jak zaszkodzić oponentom w internecie, jakie informacje przedstawiać;

1.2.1.2. Celem opublikowania przez S. P. objętego niniejszym postępowaniem wpisu nie było osobiste zaszkodzenie A. B., ale przedstawienie konkretnej korespondencji, tak by czytając, każdy mógł samodzielnie wyciągnąć wnioski;

twierdzenia oskarżonego

S. P.

k. 181-182

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.1.-1.1.1.2.

zeznania oskarżycielki prywatnej A. B.

- w zakresie dotyczącym znamion objętego niniejszym postępowaniem czynu Sąd podzielił wskazania oskarżycielki prywatnej, w których podała, iż:

⚫

jej wpis, w którym jest wskazanie „weźcie rozruszajcie towarzystwo” dotyczył głosowań internetowych w ankietach odnoszących się np. do kwestii preferowanej dyscypliny sportowej, sformułowany został zaś przez nią na messengerze i skierowany do zamkniętej grupy znajomych, nadto zaś, że nie miał nic wspólnego z grupą hejterską,

⚫

w kolejnych - załączonych do objętego zarzutem posta oskarżonego - wpisach, odnosiła się ona zaś do konkursu „(...)” dla najlepiej oświeconego miasta w Polsce czy wyrażała radość z otwarcia strefy kibica,

⚫

wpis rozpoczynający się od słów: „dlatego tak ważne jest podkreślenie związków…” dotyczył zaś polityka związanego z L., który przechodził z partii do partii,

⚫

przy czym cytowane w artykule (...).info treści formułowanych przez nią na (...)wiadomości pochodziły zarówno z konwersacji grupowych jak i indywidualnych o czym świadczą używane w nich formy osobowe,

znajdują one bowiem potwierdzenie w załączonej do akt sprawy dokumentacji, ocenianej z perspektywy wskazań wiedzy, zasad prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego;

- jako zgodne z prawdą, Sąd ocenił także twierdzenia oskarżycielki prywatnej, w których podkreślała swoje zaangażowanie w sprawy społeczne, które są logiczne i spójne, nadto zaś korelują z depozycjami K. B., wskazaniami M. S. i B. Z. oraz załączoną do akt sprawy dokumentacją;

- wątpliwości co do zgodności z prawdą nie wzbudziły także zeznania oskarżycielki prywatnej, w których zaznaczała, że raz, w 2014 roku, kandydowała z komitetu obywatelskiego do gminy, znajdujące potwierdzenie w depozycjach I. S. (1), M. S. i B. Z., a także załączonej do akt sprawy dokumentacji;

- jak też jej depozycje, w których opisała doświadczenia i odczucia będące efektem opublikowania przedmiotowego posta i artykułu, które znajdują oparcie w relacji K. B.;

- Sąd nie znalazł także podstaw do zakwestionowania wiarygodności twierdzeń oskarżycielki prywatnej, w których zaznaczała, że nigdy nie namawiała nikogo do ataków na oponentów jej męża, nie kazała nikomu szerzyć nienawistnych komentarzy; w ocenie Sądu wskazania I. S. (k. 205), zgodnie z którymi przed 2014 rokiem A. B. dzwoniła do niego i innych współpracowników prezydenta prosząc, bądź wymuszając komentowanie w sieci, przy czym chodziło o komentarze pozytywne i negatywne (które Sąd uznał za zgodne z prawdą) czy depozycje B. Z. (k. 291), wedle których A. B., przed 2018 rokiem namawiała ją do pisania na forach negatywnych komentarzy na oponentów jej męża i syna, czego świadek odmawiała (które również Sąd uznał za zgodne z prawdą) nie przeczą bowiem treści ocenianych twierdzeń; wspomniani wyżej świadkowie nie podawali przykładów sformułowań, do których pisania nakłaniała ich oskarżycielka prywatna; mając zaś na uwadze fakt, iż nie każdy negatywny (tj. zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN – wyrażający sprzeciw, krytykę, dezaprobatę, oceniany jako niewłaściwy, zły lub niekorzystny) komentarz jest jednocześnie komentarzem nienawistnym (tj. wedle Słownika Języka Polskiego PWN – wyrażającym nienawiść) czy hejtującym (tj. wedle Słownika Języka Polskiego PWN – obraźliwym, agresywnym) i analogicznie, nie każdą negatywną opinię można uznać za atak, Sąd nie znalazł podstaw do wywiedzenia tego rodzaju wniosków;

- poza polem oceny Sądu pozostały przy tym zeznania odnoszące się do przebiegu „afery fakturowej”, w tym zwłaszcza wskazywania osób odpowiedzialnych za jej zaistnienie, co stanowi przedmiot innego postępowania i pozostaje bez wpływu na ocenę realizacji znamion objętego niniejszym postępowaniem przestępstwa przez oskarżonego;

zeznania świadka

K. B.

- Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania wiarygodności depozycji świadka, jego relacja jest spójna, logiczna i szczera, koreluje z zeznaniami A. B. oraz załączoną do akt sprawy dokumentacją, nadto znajduje oparcie we wskazaniach wiedzy, zasadach prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego;

zeznania świadka I. S. (1)

- analizowane zeznania zasadniczo zasługiwały na wiarę, są one bowiem spójne, logiczne i konsekwentne, korelują z twierdzeniami M. S. i B. Z., znajdują także oparcie we wskazaniach wiedzy, zasadach prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego;

zeznania świadka M. S.

- w zakresie dotyczącym znamion objętego niniejszym postępowaniem czynu, Sąd uwzględnił także depozycje M. S., które są, jasne, dokładne i pełne, korelują z zeznaniami I. S. (1) i częściowo relacją A. B.; znajdują także oparcie we wskazaniach wiedzy, zasadach prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego;

- poza polem oceny Sądu pozostały przy tym wskazania świadka odnoszące się do przebiegu „afery hejterskiej w I.”, w tym zwłaszcza wskazywania osób odpowiedzialnych za jej zaistnienie, co stanowi przedmiot innego postępowania i pozostaje bez wpływu na ocenę realizacji znamion objętego niniejszym postępowaniem przestępstwa przez oskarżonego;

zeznania świadka B. Z.

- w zakresie dotyczącym znamion objętego niniejszym postępowaniem czynu, a to w szczególności: braku kontaktu świadka z oskarżycielką prywatną od wielu lat czy też okoliczności bezskutecznego nakłaniania świadka w przeszłości do pisania negatywnych komentarzy w internecie, nadto zaś aktywnego zaangażowania oskarżycielki prywatnej w sprawy społeczno-polityczne miasta Sąd podzielił również zeznania B. Z., które we wskazanej części korespondują z depozycjami I. S. (1) i M. S., dodatkowo znajdują zaś oparcie we wskazaniach wiedzy, zasadach prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego;

- poza polem oceny Sądu pozostały przy tym wskazania świadka odnoszące się do przebiegu „afery hejterskiej w I.”, w tym zwłaszcza wskazywania osób odpowiedzialnych za jej zaistnienie, czy jej kulis, co stanowi przedmiot innego postępowania i pozostaje bez wpływu na ocenę realizacji znamion objętego niniejszym postępowaniem przestępstwa przez oskarżonego;

częściowo wyjaśnienia oskarżonego S. P.

w zakresie dotyczącym znamion objętego niniejszym postępowaniem czynu Sąd podzielił twierdzenia oskarżonego, wedle których:

⚫

portal internetowy (...) służył mu do rozpowszechniania tekstów z portalu (...), w którym pracował;

⚫

post wskazany w zarzucie, który zawiera link do artkułu z portalu (...) powinien być zaś czytany jako całość;

⚫

jak też podał, że A. B. udziela się aktywnie na swoim portalu F.,

⚫

czy wskazał na tło opublikowania przedmiotowego posta wraz z artykułem, a to fakt ujawnienia afery fakturowej i hejterskiej w I.,

odpowiadają one bowiem wskazaniom wiedzy, zasadom prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego, nadto korelują z depozycjami I. S., M. S., B. Z. oraz załączoną do akt sprawy dokumentacją;

dokumenty wymienione

w pkt. 1.1.1.1

– 1.1.1.2.

prawdziwość, autentyczność i rzetelność sporządzenia zgromadzonych w sprawie pozostałych dowodów nieosobowych nie była przedmiotem zarzutów stron, a także nie wzbudziła wątpliwości Sądu; protokoły zostały sporządzone poprawnie, kompleksowo i w sposób zgodny ze standardami rzetelnego postępowania;

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1.1.- 1.2.1.2.

twierdzenia oskarżonego S. P.

- jako sprzeczne z prawdą Sąd odrzucił twierdzenia oskarżonego, w których podkreślał, że w objętym zarzutem poście ani załączonym do niego artykule nie opisał niczego, co było nieprawdziwe, dodając, że w artykule są konkretne cytaty i dowody, w których mowa jak zaszkodzić oponentom w internecie, jakie informacje przedstawić; analiza treści przedmiotowego posta i załączonego do niego artykułu prowadzi bowiem do przeciwnych wniosków;

- wbrew treści posta opublikowanego przez oskarżonego tj.: „Aktywna politycznie A. B. brała udział w atakach na oponentów prezydenta B. i posła B. (minister (...)w gabinecie (...))” zawarte w treści załączonego do niego artykułu fragmenty prywatnej korespondencji A. B., prowadzonej za pośrednictwem aplikacji messenger, nie tylko w żaden sposób nie wskazują na fakt jakoby A. B. brała udział w atakach na oponentów swojego męża i syna, ale w znakomitej większości wprost dotyczą zupełnie innego rodzaju jej zachowań tj. zachęcania przez nią innych do oddawania głosów w sondach internetowych dotyczących kwestii lokalnych i społecznych;

- w ocenie Sądu, dowodu brania udziału przez oskarżycielkę prywatną w atakach na oponentów męża i syna nie stanowi też, w szczególności, opublikowany w artykule fragment jej prywatnej wypowiedzi za pośrednictwem aplikacji messenger o treści: „dlatego tak ważne jest podkreślanie związków (…) z L. i młodzieżą (...), gdyż on się tego boi”, który stanowi jedynie fragment zdania, będącego częścią wyrwanej z kontekstu wypowiedzi;

- podawaniem nieprawdy w załączonym do posta oskarżonego artykule, którego autorem - jak wynika z treści jego wyjaśnień - również jest oskarżony, było także opatrzenie - w nagłówku przedmiotowego artykułu - słów A. B. „Weźcie klikajcie, rozruszaj trochę towarzystwo” dotyczących głosowania w sondażu internetowym o bieganiu, komentarzem: „Jak żona B. hejt ustawiała”, adresatom przedmiotowego nagłówka dającym podstawę sądzić, iż cytowane wyżej stwierdzenie A. B. odnosiło się do „ustawiania hejtu”, co nie było prawdą;

- jak też analogicznie: opatrzenie słów A. B. „Na mnie też możecie liczyć (…) jak się angażuję, to cała. Kurde super”, również dotyczących głosowania w ankiecie, komentarzem: „Portal (...).info ujawnia screeny rozmów, w których była kandydatka z listy wyborczej (...) (...), „ustawia” hejt wobec przeciwników politycznych, instruuje rozmówcę, jak wpływać na ankiety i prowadzić propagandę w sieci” przypisującym jej słowom znaczenie sprzeczne z prawdą;

- Sąd nie uwierzył także twierdzeniom oskarżonego, wedle których celem opublikowania przedmiotowego wpisu nie było osobiste zaszkodzenie A. B., ale przedstawienie konkretnej korespondencji, tak by czytając, każdy mógł samodzielnie wyciągnąć wnioski; stoją one bowiem w jaskrawej sprzeczności z treścią ww. wpisu poddanej ocenie z perspektywy wskazań wiedzy, zasad prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego;

- sugerowanie odbiorcom posta i załączonego do niego artykułu, że sformułowane w nich tezy tj. „A. B. brała udział w atakach na oponentów politycznych prezydenta B. i posła B.” i „Jak żona B. hejt ustawiała”, znajdują potwierdzenie w treści załączonej do niego korespondencji; wykorzystanie we wsparciu przedmiotowych tez cytatów ze ww. korespondencji, nie dotyczących wcale ataków na oponentów politycznych męża i syna oskarżycielki prywatnej, celem ich uprawdopodobnienia czy też brak informacji o tym, że załączona do artykułu korespondencja pochodzi z przed co najmniej 5 lat przed opublikowaniem ww. posta i artykułu, nosi bowiem znamiona manipulacji w formie kontroli informacji, tj. przedstawienia jedynie części informacji odnoście określonych faktów, tak by ich wydźwięk odbiegał od prawdy;

- fakt, że treść korespondencji oskarżycielki prywatnej dotycząca angażowania innych do udziału w sondażach społecznych jest jasna i nie pozostawia wątpliwości interpretacyjnych, daje przy tym podstawę twierdzić, iż posłużenie się przez oskarżonego jej fragmentami dla poparcia tez - zwłaszcza w postaci nagłówków, z którymi wypowiedzi A. B. nie miały nic wspólnego - wbrew jego zapewnieniom, było działaniem świadomym i celowym;

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I.

S. P.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Mając na uwadze całokształt okoliczności niniejszej sprawy, Sąd uznał, że wina S. P. nie budzi wątpliwości i została udowodniona w trakcie postępowania karnego.

Analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że oskarżony swoim zachowaniem wypełnił wszystkie znamiona przestępstwa stypizowanego w art. 212 § 2 kk.

W dniu 9 września 2019 roku o godzinie 9.48 w W. opublikował bowiem na łamach serwisu społecznościowego (...) wpis: „K. B. manipuluje strasznie. Aktywna politycznie A. B. brała udział w atakach na oponentów prezydenta B. i posła B. (minister (...)w gabinecie (...)) [...]”, do którego załączył opublikowany w dniu 9 września 2019 roku w portalu internetowym tvp.info artykuł pt. „(...)", w którym zarzucił A. B., że brała udział w organizowaniu ataków na oponentów politycznych jej męża - prezydenta miasta I. R. B. oraz syna - posła K. B., w szczególności poprzez "ustawianie" przeciwko nim tzw. hejtu, przez co publicznie pomówił A. B. o takie postępowanie, które mogło poniżyć ją w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania potrzebnego dla pełnienia funkcji nauczyciela akademickiego.

Oskarżony nie kwestionował, iż jest autorem zarówno artykułu, jak i posta, do którego ten został załączony.

W ocenie Sądu nie ulega także wątpliwości, że użycie w treści posta stwierdzenia, iż „A. B. brała udział w atakach na oponentów prezydenta B. i posła B.”, w nagłówku załączonego do niego artykuł następnie zaś wskazania: „Jak żona B. hejt ustawiała”, wzmocnionego poprzedzającym go cytatem z prywatnej korespondencji oskarżycielki prywatnej, a dotyczącym- zupełnie innej kwestii, a to - głosowania w sondażu internetowym tj. „<<Weźcie klikajcie, rozruszaj trochę towarzystwo>>” stanowiło pomówienie A. B. o postępowanie, które mogło poniżyć ją w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania – jako nauczyciela akademickiego.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN hejtem jest obraźliwy bądź nienawistny komentarz w internecie. Jego ustawianie należy zaś - zdaniem Sądu – rozumieć jako jego organizowanie, co samo w sobie zakłada zaplanowanie przedmiotowych czynności i istnienie celu powyższego, a zatem intencjonalne zaatakowanie kogoś, co koresponduje zresztą z treścią posta, w której oskarżony wskazał na „branie przez oskarżycielkę prywatną udziału w atakach na oponentów prezydenta B. i posła B.”. Przypisanie przedmiotowego zachowania oskarżycielce prywatnej z pewnością mogło poniżyć ją w opinii publicznej i narazić ją na utratę zaufania potrzebnego dla pełnienia funkcji nauczyciela akademickiego.

Oczywistym było nadto, że oskarżony posłużył się przy tym środkiem masowego komunikowania, jakim jest internet.

W ocenie Sądu, wątpliwości nie budzą także intencje oskarżonego tj. towarzyszenie jego zachowaniu zamiaru bezpośredniego. Jak już wyżej podnoszono, oskarżony doskonale zdawał sobie sprawę, iż skonstruowane w zaprezentowany wyżej sposób nagłówki wprowadzą odbiorców jego posta i artykułu w przekonanie, że użyte w nich cytaty dotyczą „ustawiania hejtu”, zaś informacja o ujawnieniu w treści tekstu prywatnej korespondencji oskarżycielki prywatnej, uwiarygodni przedmiotowy przekaz. Wskazania wiedzy, zasady prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego wskazują przy tym, iż jawna manipulacja treścią nagłówków, brak informacji o tym, że korespondencja załączona do przedmiotowego posta pochodzi z przed 5 lat, a także charakter przypisanego A. w treści posta zachowania, miały na celu zdyskredytowanie jej w opinii publicznej.

Zdaniem Sądu, w okolicznościach niniejszej sprawy brak jest również podstaw do ustalenia, jakoby oskarżony działać miał w ramach ustawowego kontratypu określonego w przepisie art. 213 § 2 pkt 2 kk, zgodnie z treścią którego nie popełnia przestępstwa z art. 212 § 2 kk, kto publicznie podnosi lub rozgłasza prawdziwy zarzut służący obronie społecznie uzasadnionego interesu, na co się powoływał.

Jak już wyżej podnoszono, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w żaden sposób nie uprawnia bowiem do ustalenia, jakoby zarzuty wobec oskarżycielki prywatnej, będące przedmiotem publikacji oskarżonego odpowiadały prawdzie.

Sformułowanych w treści posta i załączonego do niego artykułu tez, nie dowodzą wydruki korespondencji A. B., na które oskarżony powoływał się zarówno we wspomnianej publikacji jak i na rozprawie. Ich prawdziwości nie potwierdzają nadto przeprowadzone na rozprawie dowody.

Sąd nie kwestionuje przy tym wiarygodności wskazań I. S., wedle których przed 2014 rokiem A. B. dzwoniła do niego i innych współpracowników prezydenta prosząc, bądź wymuszając komentowanie w sieci, przy czym chodziło o komentarze pozytywne i negatywne czy też twierdzeń B. Z., wedle których A. B., przed 2018 rokiem namawiała ją do pisania na forach negatywnych komentarzy na oponentów jej męża i syna, czego świadek odmawiała.

Po pierwsze bowiem brak jest podstaw do ustalenia – na co Sąd zwracał uwagę przy okazji oceny dowodów – iż negatywne komentarze, do których pisania miała nakłaniać oskarżycielka prywatna nosiły znamiona hejtu. Po drugie, zestawiając treść wspomnianych wyżej twierdzeń z zeznaniami A. B., należy zauważyć, iż przedmiotowe zachowania miały mieć miejsce przed 2014 rokiem (wobec I. S.) oraz przed 2017 rokiem (wobec B. Z.), kiedy to oskarżycielka prywatna i świadek miały kontakt po raz ostatni. Po trzecie w końcu, zarówno z depozycji I. S., jak i B. Z. wynika, iż nakłanianie ich przez A. B. do pisania negatywnych komentarzy w internecie nie przyniosło skutku, gdyż ww. nie realizowali jej oczekiwań w tym zakresie.

W oparciu o treść przedmiotowych relacji ustalić zatem można co najwyżej, iż oskarżycielka prywatna przed 2014 namawiała do pisania w internecie także negatywnych komentarzy, w tym przed 2017 rokiem – B. Z. do pisania negatywnych komentarzy dotyczących oponentów jej męża i syna, o nieustalonej treści, przy czym ani I. S. (2), ani B. Z. nie zrealizowali jej woli.

Zdaniem Sądu przedmiotowych ustaleń nie sposób utożsamić z „ustawianiem hejtu” opisywanym w publikacji stanowiącej przedmiot niniejszego postępowania, który w świetle treści przytoczonych w niej cytatów z prywatnej korespondencji A. B. miał być przede wszystkim działaniem skutecznie zrealizowanym. Przy czym - jak wskazał oskarżony - publikacja miała stanowić rekompensatę dla krzywd jakich doznali od oskarżycielki prywatnej pokrzywdzeni przez nią, wspomnianym hejtem, informatorzy z I. i nawiązywać do działania w tamtejszym urzędzie miasta tzw. wydziału nienawiści. Przytoczone wyżej depozycje świadków dotyczą tymczasem zupełnie innego czasookresu.

W logicznej korespondencji z powyższym pozostaje przy tym zachowanie oskarżonego, który w objętej zarzutem publikacji w żaden sposób nie odniósł się do relacji wspomnianych wyżej świadków czy choćby anonimowych informatorów, o których wspominał na rozprawie.

Jednocześnie, w związku z wykorzystaniem przez oskarżonego, w załączonym do posta artykule - prywatnej korespondencji A. B. w żaden sposób nie związanej ze sformułowanymi przez niego, pod jej adresem, zarzutami – i to w formie manipulacji, tzn. poprzez uwypuklenie jedynie jej wyrwanych z kontekstu fragmentów tak, by uwiarygodnić zawarty w poście i artykule przekaz, oczywistym jest, iż oskarżony nie dopełnił podstawowych obowiązków określonych w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z 26 stycznia 1984 roku prawo prasowe, ciążących na nim jako na dziennikarzu. Wspomniany przepis wymaga bowiem od dziennikarza zachowania szczególnej staranności i rzetelności przy zbieraniu i wykorzystaniu materiałów prasowych, w tym zwłaszcza sprawdzenia zgodności z prawdą uzyskanych wiadomości lub podania ich źródła. Zachowanie oskarżonego stanowi tymczasem nierzetelne i jawnie wprowadzające w błąd wykorzystanie materiału prasowego, co koliduje z podstawowym celem dziennikarstwa, jakim jest rzetelne informowanie. W konsekwencji zaś - w ocenie Sądu - nie może być utożsamiane z obroną społecznie uzasadnionego interesu.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

S. P.

I.

I.

RODZAJ KARY

- Sąd doszedł do przekonania, że adekwatną do wagi i okoliczności w jakich doszło do realizacji znamion przypisanego oskarżonemu czynu, będzie kara grzywny;

- oskarżony ma 35 lat, jest zdrowy, pracuje jako dziennikarz, osiągając stałe wynagrodzenie;

- zdaniem Sądu kara grzywny najlepiej spełni cele wychowawcze wobec niego;

WYMIAR KARY

- wymierzając oskarżonemu karę 250 stawek dziennych grzywny, Sąd wziął pod uwagę stopień społecznej szkodliwości czynu, którego się dopuścił, wyrażający się nie tylko w skali i rodzaju reakcji, jakie wywołała przedmiotowa publikacja, ale także zwiększenia poczucia braku bezpieczeństwa u pokrzywdzonej, mając przy tym na uwadze również fakt, iż większości skutków zachowania oskarżonego nie można odwrócić;

- Sąd pamiętał, że w treści artykułu, do którego odnosił się post, oskarżony posłużył się manipulacją, która miała służyć wzmocnieniu wydźwięku sformułowanych przez niego tez;

- zwrócił przy tym uwagę na jej rodzaj wskazujący na fakt, iż była ona działaniem celowym i przemyślanym, co świadczy o zdemoralizowaniu oskarżonego;

- Sąd zauważył, że oskarżony wykazał zaangażowanie w rozpowszechnianie pomawiających pokrzywdzoną treści, wybierając do ich szerszego propagowania platformę T.;

- pamiętał także o skutkach publikacji oskarżonego, a to powielaniu jej również w telewizji;

- jako okoliczność obciążającą Sąd potraktował nadto fakt działania oskarżonego w zamiarze bezpośrednim;

- jak też wbrew celom rzetelnego przedstawiania informacji, jakie towarzyszyć mu winny jako dziennikarzowi;

Jednocześnie:

- Sąd zwrócił uwagę na postawę oskarżonego, który w żaden sposób nie utrudniał postępowania;

- pamiętał nadto o jego stabilnej sytuacji osobistej i uprzedniej niekaralności (k. 315);

- ustalając wysokość stawki dziennej grzywny na 100,00 złotych Sąd wziął pod uwagę sytuację majątkową oskarżonego, który posiada stałe zatrudnienie, zaś wysokość osiąganych dochodów znacznie przekracza ich średnią krajową wysokość;

S. P.

II.

I.

- na podstawie art. 212 § 3 kk Sąd orzekł nadto wobec oskarżonego 15.000,00 złotych nawiązki na rzecz pokrzywdzonej;

- w ocenie Sądu wysokość nawiązki jest adekwatna do stopnia poniesionej krzywdy, nadto pozwoli złagodzić cierpienie psychiczne pokrzywdzonej;

- wysokość orzeczonej nawiązki uwzględnia możliwości zarobkowe oskarżonego oraz brak realnej możliwości odwrócenia wszystkich skutków jego zachowania;

S. P.

III.

I.

- na podstawie art. 215 kk w zw. z art. 43b kk, wobec wniosku pokrzywdzonego Sąd orzekł o podaniu wyroku do publicznej wiadomości, poprzez umieszczenie jego treści na tablicy ogłoszeń Sądu przez okres miesiąca oraz na portalu www.tvp.info w formie tzw. wyskakującego okienka, utrzymującego się na ekranie przez co najmniej 20 sekund o formacie 886 x 886 pikseli przy rozdzielczości 150 dpi, czarną czcionką Times New Roman o rozmiarze 12, na białym tle, przez okres 14 dni, celem wzmocnienia funkcji wychowawczej i sprawiedliwościowej kary;

- w ocenie Sądu tak ukształtowana kara oddaje stopień winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego i jest sprawiedliwa, czyniąc nadto zadość wymogom prewencji ogólnej i szczególnej; zdaniem Sądu powinna ona pozytywnie wpłynąć na osobowość S. P., a także zaspokoić oczekiwania społeczne;

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV.

Na podstawie art. 628 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżycielki prywatnej 300,00 złotych, tytułem zryczałtowanej równowartości wydatków.

7.  Podpis