Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

postanowienia z dnia 30 grudnia 2019 r.

w przedmiocie ustanowienie służebności drogi koniecznej

W dniu 07 listopada 2014 r. wnioskodawca P. (...) w W., wskazując jako uczestników postępowania: (...) W., E. F., D. A. (1), L. A., J. P., A. B., J. B., I. S. (1), H. S. (1), I. S. (1), G. K., B. K., I. S. (2), A. C., A. J. C.’a, L. S., W. S., M. W. (1), S. S., H. S. (2), R. K., A. K., R. L., E. L., M. S. (1), T. W. i C. C. wniósł o ustanowienie na nieruchomości stanowiącej działkę gruntu o numerze ewidencyjnym (...), obręb (...), położonej w W. przy ul. (...), dzielnica Ś., objętej księgą wieczystą nr (...), składającej się z gruntu oddanego w użytkowanie wieczyste oraz budynku stanowiącego odrębną własność, w którym znajdują się wyodrębnione lokale, należące do I. S. (2) oraz pozostałych uczestników, służebności drogi koniecznej polegającej na prawie swobodnego przechodu oraz przejazdu pojazdów osobowych i dostawczych przez otwór (prześwit) bramowy znajdujący się w posadowionym na działce nr (...) budynku, łączący niezabudowaną działkę gruntu o numerze ewidencyjnym (...), obręb (...), położoną w W. przy ul. (...), dzielnica Ś., objętą księgą wieczystą numer (...), stanowiącą podwórko z mającą status drogi publicznej ulicą (...) na rzecz każdoczesnego właściciela nieruchomości stanowiącej zabudowaną działkę gruntu o numerze ewidencyjnym (...), obręb (...), położonej w W. przy ul. (...), dzielnica Ś., objętej księgą wieczystą numer (...), dla której została już ustanowiona na działce nr (...) służebność przechodu oraz przejazdu pojazdów osobowych i dostawczych do granicy tej działki z działką nr (...), to jest z objętym niniejszym wnioskiem otworem (prześwitem) bramowym znajdującym się w budynku posadowionym na działce nr (...) i prowadzącym do ulicy (...) będącej drogą publiczną. Wnioskodawca wniósł ponadto o zasądzenie od wnioskodawcy P. (...) w W. (właściciela nieruchomości władnącej) na rzecz uczestników (współużytkowników wieczystych nieruchomości obciążonej), stosownie do przysługujących om udziałów w prawie użytkowania wieczystego działki nr (...), jednorazowej kwoty wynagrodzenia z tytułu ustanowienia służebności drogi koniecznej, wedle opinii biegłego oraz uregulowanie płatności tego wynagrodzenia poprzez rozłożenie jednorazowej kwoty zasądzonego wynagrodzenia na 10 równych rat płatnych co roku, do dnia 31 marca każdego roku, z tym jednak zastrzeżeniem, że pierwsza rata będzie płatna w terminie 3 miesięcy od dnia uprawomocnienia się wydanego postanowienia o ustanowieniu służebności drogi koniecznej. Wnioskodawca wniósł również o obciążenie kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego uczestników postępowania według norm przepisanych. Jako podstawę prawną wniosku wnioskodawca podał art. 145 k.c. (wniosek – k. 1-14).

Postanowieniem z dnia 17 kwietnia 2015 r. Sąd na podstawie art. 510 § 2 k.p.c. wezwał do udziału w sprawie w charakterze uczestniczek postępowania M. S. (2) i P. A. (1) (postanowienie z dnia 17.04.2015 r. – k. 280).

Uczestnik (...) W. w odpowiedzi na wniosek nie sprzeciwił się ustanowieniu służebności drogi koniecznej przechodu i przejazdu przez prześwit bramowy znajdujący się w budynku posadowionym na nieruchomości stanowiącej działkę gruntu nr (...) z obrębu (...). Jednocześnie wniósł o zwrot kosztów postępowania, w tym o zasądzenie kosztów zastępstwa sądowego. Uczestnik przyznał, że bezsprzecznie wnioskodawca nie ma dostępu do drogi koniecznej – ul. (...) oraz że służebność powinna zostać ustanowiona z uwzględnieniem interesu społeczno – gospodarczego oraz nie powinna naruszać bezpieczeństwa osób trzecich i ich mienia. Uczestnik podniósł, że wnioskodawca sformułował wniosek w ten sposób, że wniósł o obciążenie ograniczonym prawem rzeczowym nieruchomość, zatem wynagrodzenie za ustanowienie służebności drogi koniecznej powinno zostać zasądzone na rzecz właściciela nieruchomości gruntowej, czyli (...) W.. Uczestnik wniósł zatem o zasądzenie na rzecz (...) W. wynagrodzenia z tytułu ustanowienia służebności, które stanowi z kolei świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu (odpowiedź na wniosek uczestnika M. S. W. – k. 351-352).

Uczestniczka postępowania H. S. (2) w odpowiedzi na wniosek wskazała, że nie sprzeciwia się ustanowieniu za wynagrodzeniem płatnym jednorazowo służebności drogi koniecznej przechodu i przejazdu przez otwór bramowy usytuowany w części frontowej budynku posadowionego na działce nr (...) oddanej w użytkowanie wieczyste właścicielom wyodrębnionych lokali, będących uczestnikami postępowania. Ustanowienie przez Sąd służebności drogi koniecznej w istocie usankcjonuje dotychczasowy stan faktyczny istniejący od powstania W. 01 stycznia 1995 r., polegający na umożliwieniu Z. (...) nieograniczony przejazd i przechód przez prześwit bramowy. Uczestniczka oponowała natomiast przeciwko żądaniu uczestnika (...) W. zasądzenia na jego rzecz wynagrodzenia z tytułu służebności drogi koniecznej, wobec jego bezzasadności, gdyż wnioskodawca wnosi o ustanowienie służebności drogi koniecznej na działce oddanej w użytkowanie wieczyste oraz zasądzenia na rzecz współużytkowników wieczystych jednorazowego wynagrodzenia z tytułu ustanowienia służebności. Ponadto to na użytkownikach wieczystych spoczywa obowiązek ponoszenia wszelkich kosztów związanych z utrzymaniem nieruchomości, a w szczególności części wspólnych, do których należy prześwit w bramie. Uczestniczka wniosła również o oddalenie jako bezzasadnego wniosku uczestnika (...) W. o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania na podstawie art. 520 § 1 k.p.c. (odpowiedź na wniosek uczestniczki H. H. Z. – S. – k. 583-584).

Postanowieniem z dnia 29 czerwca 2016 r. Sąd odrzucił wniosek w stosunku do S. S. (postanowienie z dnia 29.06.2016 r. – k. 848-849).

Następnie postanowieniami z dnia 07 października 2016 r. Sąd wezwał do udziału w sprawie w charakterze uczestników postępowania: A. S. (1), T. S. i P. A. (2) oraz odmówił D. A. (2), L. A., L. S. i T. W. dalszego udziału w sprawie w charakterze uczestników postępowania (postanowienia z dnia 07.10.2016 r. – k. 905 i k. 906).

Postanowieniem z dnia 10 stycznia 2018 r. Sąd odmówił udziału w sprawie w dalszym toku postępowania: L. S., I. S. (1), H. S. (1) i I. S. (1), zaś na podstawie art. 510 § 2 k.p.c. wezwał do udziału w sprawie w charakterze uczestnika postępowania (...) Sp. z o.o. w W. (postanowienie z dnia 10.01.2018 r. – k. 1501-1502).

Kurator procesowy ustanowiony dla uczestnika postępowania P. A. (2), nieznanego z miejsca pobytu, w piśmie procesowym z dnia 18 czerwca 2018 r. oświadczył, że nie wnosi sprzeciwu w zakresie żądania wnioskodawcy określonego w punkcie 1. wniosku z dnia 07 listopada 2014 r., tj. ustanowienia na nieruchomości stanowiącej działkę gruntu o numerze ewidencyjnym (...), obręb (...), położonej w W. przy ul. (...), KW nr (...), służebności drogi koniecznej polegającej na prawie swobodnego przechodu oraz przejazdu pojazdów samochodowych i dostawczych przez otwór (prześwit) bramowy znajdujący się w posadowionym na działce nr (...) budynku, na rzecz każdoczesnego właściciela nieruchomości stanowiącej działkę gruntu o numerze ewidencyjnym (...), obręb (...), KW nr (...). Kurator wniósł ponadto o zasądzenie na rzecz uczestnika jednorazowej kwoty tytułem wynagrodzenia z tytułu ustanowienia wymienionej służebności, a na zasadzie art. 102 k.p.c. o nieobciążanie uczestnika kosztami niniejszego postępowania i w tym zakresie o oddalenie punktu 6. wniosku z dnia 07 listopada 2014 r., jak również o zasądzenie na rzecz kuratora ustanowionego dla osoby nieznanej z miejsca pobytu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu pisma kurator uczestnika wskazał, że z zebranego w toku niniejszego postępowania sądowego materiału dowodowego wynika, iż żądanie wnioskodawcy pozostaje w zgodzie z aktualnym sposobem korzystania przez niego z przedmiotowej nieruchomości, czego nie kwestionują pozostali uczestnicy postępowania. Nadto bezspornym pozostaje fakt, iż wnioskodawca nie posiada innej możliwości dotarcia do zajmowanej przez niego nieruchomości, niż w sposób opisany we wniosku z dnia 07 listopada 2014 r., tj. poprzez ustanowienie przedmiotowej nieruchomości służebności drogi koniecznej, czego także nie kwestionują także pozostali uczestnicy postępowania (pismo procesowe kuratora uczestnika P. G. A. z dnia 18.06.2018 r. – k. 2054-2056).

Pismem procesowym z dnia 30 sierpnia 2018 r. wnioskodawca P. (...) w W. rozszerzył wniosek w ten sposób, że obok dotychczasowego wniosku o ustanowienie takiej służebności na nieruchomości stanowiącej zabudowaną działkę gruntu o numerze ewidencyjnym (...), obręb (...), położonej w W. przy ul. (...), objętej księgą wieczystą nr (...), składającego się z gruntu oddanego w użytkowanie wieczyste oraz budynku stanowiącego odrębną własność, w którym znajdują się wyodrębnione lokale, należące do I. S. (2) oraz pozostałych uczestników postępowania, zawartego w piśmie wszczynającym postępowanie z dnia 07 listopada 2014 r., który to wniosek wnioskodawca nadal podtrzymał, wniósł nadto ewentualnie, to jest na wypadek nieuznania powyższego wniosku za zasadny, o ustanowienie na prawie użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego zabudowaną działkę o o numerze ewidencyjnym (...), obręb (...), położonej w W. przy ul. (...), objętej księgą wieczystą nr (...), które to prawo użytkowania wieczystego przysługuje w odpowiednich ułamkach wskazanym wyżej uczestnikom, służebności drogi koniecznej polegającej na prawie swobodnego przechodu oraz przejazdu pojazdów osobowych i dostawczych przez otwór (prześwit) bramowy, znajdujący się w budynku posadowiony na gruncie stanowiącym działkę nr (...) i pozostającym (w odpowiednich ułamkach) w użytkowaniu wieczystym ustanowionym na rzecz uczestników, łączący niezabudowaną działkę gruntu o numerze ewidencyjnym (...), obręb (...), położoną w W. przy ul. (...), objętą księgą wieczystą nr (...), stanowiącą podwórko, z mającą status drogi publicznej ulicą (...), na rzecz każdoczesnego właściciela nieruchomości stanowiącej zabudowaną działkę gruntu o numerze ewidencyjnym (...), obręb (...), położonej w W. przy ul. (...), objętej księgą wieczystą nr (...), dla której została już ustanowiona na działce nr (...) służebność przechodu oraz przejazdu pojazdów osobowych i dostawczych do granicy tej działki z działką nr (...), to jest z objętym niniejszym wnioskiem – otworem (prześwitem) bramowym znajdującym się w budynku posadowionym na gruncie stanowiącym działkę nr (...) i pozostającym (w odpowiednich ułamkach) w użytkowaniu wieczystym ustanowionym na rzecz uczestników, który to otwór (prześwit) bramowy prowadzi do ulicy (...) będącej drogą publiczną. W pozostałym zakresie wnioskodawca podtrzymał w całej rozciągłości – także w odniesieniu do rozszerzonej części wniosku – wszystkie wnioski zawarte we wniosku z dnia 07 listopada 2014 r., jak też dalsze wnioski i twierdzenia wnioskodawcy, zawarte w kolejnych pismach w sprawie (pismo procesowe wnioskodawcy z dnia 30.08.2019 r. – k. 2125-2129).

Postanowieniem z dnia 30 sierpnia 2018 r. Sąd odmówił dopuszczenia do udziału w sprawie w dalszym toku postepowania A. S. (1) i T. S., a na podstawie art. 510 § 2 k.p.c. wezwał do udziału w sprawie charakterze uczestnika postępowania S. J. S. (postanowienie z dnia 30.08.2018 r. – k. 2130).

Uczestniczki postępowania I. S. (2), M. S. (2) i P. A. (1) co do zasady nie oponowały przeciwko wnioskowi o ustanowienie służebności drogi koniecznej, natomiast podnosiły, że służebność winna być ustanowiona tylko w takim zakresie, w jakim faktycznie jest wykonywana, aby nie naruszać interesu uczestniczek. Uczestniczki wniosły ponadto o zasądzenie na ich rzecz wynagrodzenia z tytułu ustanowienia służebności drogi koniecznej (protokół z rozprawy z dnia 30.08.2019 r. – k. 2131-2132).

Uczestnik postępowania S. K. wniosek o ustanowienie służebności drogi koniecznej pozostawił do uznania Sądu (protokół z rozprawy z dnia 30.08.2019 r. – k. 2131-2132).

Postanowieniem z dnia 29 lipca 2019 r. Sąd na podstawie art. 510 § 1 k.p.c. odmówił dopuszczenia do udziału w sprawie w dalszym toku postępowania dotychczasowym uczestnikom postępowania: W. S., M. W. (2) i I. S. (2), a na podstawie art. 510 § 2 k.p.c. wezwał do udziału w sprawie w charakterze uczestnika postępowania M. B. (postanowienie z dnia 29.07.2019 r. – k. 2575).

Pozostali uczestnicy postępowania na żadnym etapie postępowania nie zajęli stanowiska w sprawie.

Natomiast stanowiska uczestników postępowania, którzy zajęli stanowiska w sprawie, do czasu zamknięcia rozprawy nie uległy zmianie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca P. (...) w W. jest właścicielem zabudowanej nieruchomości, położonej przy ul. (...) w W., stanowiącej działkę ewidencyjną nr (...) z obrębu (...), dla której Sąd Rejonowy dla W. w W. prowadzi księgę wieczystą nr (...) (wydruk z KW nr (...) z dnia 10.01.2018 r. – k. 1503-1508).

Właścicielem nieruchomości gruntowej położonej w W. przy ul. (...), stanowiącej działkę ewidencyjną nr (...) z obrębu (...), dla której Sąd Rejonowy dla W. w W. prowadzi księgę wieczystą nr (...) jest I. S. (2). W dziale III wymienionej księgi wieczystej są wpisane odpłatne i na czas nieoznaczony służebności gruntowe na rzecz P. (...) w W. o treści według punktu A i B § 2 artykułu III aktu notarialnego z dnia 08 sierpnia 2014 r. Rep. A nr (...), sporządzonego przed notariuszem L. W. w W. (wydruk z KW nr (...) z dnia 10.01.2018 r. – k. 1509-1514).

Natomiast nieruchomość gruntowa położona przy ul. (...) w W., stanowiąca działkę nr (...) z obrębu (...), stanowiąca własność (...) W., znajduje się w użytkowaniu wieczystym P. A. (1) w udziale wynoszącym 1063/10000 i M. S. (2) w udziale wynoszącym 1063/10000 oraz właścicieli wyodrębnionych lokali mieszkalnych i użytkowych znajdujących się w budynku przy ul. (...) w W.: E. F. (właścicielki lokalu mieszkalnego nr (...)) w udziale 18/1000, S. J. S. (właściciela mieszkalnego lokalu nr (...)) w udziale 13/1000, J. P. (właściciela lokalu mieszkalnego nr (...)) w udziale 4/100, A. B. i J. B. (współwłaścicieli lokalu mieszkalnego nr (...) w udziałach po 1/2) w udziale 13/1000, (...) Sp. z o.o. w W. (właściciela lokalu mieszkalnego nr (...)) w udziale 24/1000, G. K. i B. K. (współwłaścicieli lokalu mieszkalnego nr (...) w udziałach 3/4 i 1/4) w udziale 22/1000, P. A. (1) i M. S. (2) (współwłaścicielek lokalu mieszkalnego nr (...) w udziałach po 1/2) w udziale 11/1000, A. C. i A. J. C.’a (właścicieli lokalu mieszkalnego nr (...) na zasadach małżeńskiej wspólności majątkowej) w udziale 24/1000, M. B. (właścicielki lokalu mieszkalnego nr (...)) w udziale 29/1000, H. S. (2) (właścicielki lokalu mieszkalnego nr (...)) w udziale 123/10000, R. K. i A. K. oraz R. L. i E. L. (współwłaścicieli lokalu mieszkalnego nr (...) po 1/2 na zasadach małżeńskiej wspólności ustawowej) w udziale 19/1000, M. S. (1) (właściciela lokalu mieszkalnego nr (...)) w udziale 23/1000, P. A. (2) (właściciela lokalu mieszkalnego nr (...)) w udziale 24/1000, C. C. (właścicielki lokalu mieszkalnego nr (...)) w udziale 31/1000, (wydruk KW nr (...) z dnia 10.01.2018 r. – k. 1847-1864, wydruk KW nr (...) z dnia 10.01.2018 r. – k. 1515-1520, wydruk KW nr (...) z dnia 10.01.2018 r. – k. 1570-1575, wydruk KW nr (...) z dnia 10.01.2018 r. – k. 1564-1569, wydruk KW nr (...) z dnia 10.01.2018 r. – k. 1594-1599, wydruk KW nr (...) z dnia 10.01.2018 r. – k. 1606-1611, wydruk KW nr (...) z dnia 10.01.2018 r. – k. 1648-1653, wydruk KW nr (...) z dnia 10.01.2018 r. – k. 1654-1659verte, wydruk KW nr (...) z dnia 10.01.2018 r. – k. 1675-1680, wydruk KW nr (...) z dnia 10.01.2018 r. – k. 1696-1701, wydruk z KW nr (...) z dnia 10.01.2018 r. – k. 1521-1526, wydruk KW nr (...) z dnia 29.08.2018 r. – k. 2117a- (...), wydruk z KW nr (...) z dnia 10.01.2018 r. – k. 1547-1552 i k. 1553-1563, wydruk KW nr (...) z dnia 10.01.2018 r. – k. 1576-1581verte i k. 1582-1593verte, wydruk z KW nr (...) z dnia 10.01.2018 r. – k. 1600-1605, wydruk z KW nr (...) z dnia 10.01.2018 r. – k. 1612-1617 i k. 1618-1628, wydruk z KW nr (...) z dnia 10.01.2018 r. – k. 1660-1664 i k. 1665-1674, wydruk z KW nr (...) z dnia 10.01.2018 r. – k. 1681-1695verte, wydruk z KW nr (...) z dnia 10.01.2018 r. – k. 1702-1707 i k. 1708-1717, wydruk z KW nr (...) z dnia 10.01.2018 r. – k. 1718-1723 i k. 1724-1734, wydruk z KW nr (...) z dnia 10.01.2018 r. – k. 1735-1740 i k. 1741-1750, wydruk z KW nr (...) z dnia 10.01.2018 r. – k. 1751-1756 i k. 1757-1766, wydruk z KW nr (...) z dnia 10.01.2018 r. – k. 1767-1772 i k. 1773-1782, wydruk z KW nr (...) z dnia 10.01.2018 r. – k. 1783-1788 i k. 1789-1798, wydruk z KW nr (...) z dnia 10.01.2018 r. – k. 1799-1804 i k. 1805-1814, wydruk z KW nr (...) z dnia 10.01.2018 r. – k. 1815-1820 i k. 1821-1830, wydruk z KW nr (...) z dnia 10.01.2018 r. – k. 1831-1836 i k. 1837-1846 oraz wydruk z KW nr (...) z dnia 29.07.2019 r. – k. 2577-2590).

Nieruchomość przy ul. (...) w W. była dawniej oznaczona numerami hipotecznymi „H.. Nr (...) lit. C” oraz „H.. Nr (...) lit. C” i z dniem 21 listopada 1945 r. została objęta działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279). Obecnie pod adresem (...) (...) znajdują się trzy odrębne nieruchomości obejmujące działkę nr (...) (KW nr (...)), działkę nr (...) (KW nr (...)) oraz działkę nr (...) (KW nr (...)). Działki nr (...) przylegają do siebie w ten sposób, że działka nr (...), znajdująca się co do zasady w obrysie budynku frontowego i prawej północnej oficyny, jest wysunięta na północ o wschód. Działka nr (...) znajduje się w obrysie budynku lewej (południowej) oficyny i od wschodu graniczy z działką nr (...) w ten sposób, że wschodnia ściana szczytowa lewej (południowej) oficyny przylega w całości do tylnej ściany budynku frontowego. Pomiędzy zaś lewą (południową) oficyną znajdującą się na działce nr (...) oraz tylną częścią budynku frontowego i prawą (północną) oficyną (znajdującymi się na działce nr (...)) usytuowana jest działka nr (...), obejmująca podwórko. Jako jedyna dostęp do drogi publicznej posiada działka nr (...), a na niej budynek frontowy, w którym znajduje się otwór bramowy prowadzący z ulicy (...) na podwórko (działkę nr (...)). Działka nr (...) objęta księgą wieczystą nr (...) nie ma żadnego dostępu do drogi publicznej. Dostęp taki nie jest możliwy od strony południowej i zachodniej, gdyż w tej części działka nr (...) graniczy z innymi zabudowaniami. Od strony wschodniej zaś działka nr (...) w całości przylega do tylnej ściany budynku frontowego. Dostęp taki jest możliwy wyłącznie za pośrednictwem działek nr (...) do ulicy (...). W tym celu właściciel działki nr (...) w akcie notarialnym z dnia 08 sierpnia 2014 r. Rep. A Nr (...) obciążył tę działkę na rzecz P. (...) służebnością przechodu oraz przejazdu pojazdów osobowych i dostawczych do granicy tej działki z działką nr (...), tj. z otworem (prześwitem) bramowym znajdującym się w budynku posadowionym na działce nr (...) i prowadzącym do ulicy (...) będącej drogą publiczną (okoliczności bezsporne, a ponadto wydruk z G. iMap – k. 40, mapa dotycząca stanu prawnego działki nr (...) według stanu na dzień 28.01.2011 r. – k. 41, mapa sytuacyjna – k. 42, mapa służebności i przechodu ustanowiona aktem notarialnym z dnia 08.08.2014 r. – k. 43rzut otworu (prześwitu) bramowego na działce nr (...) – k. 44, dokumentacja fotograficzna – k. 46-56, protokół z oględzin nieruchomości z dnia 05.12.2018 r. – k. 2191-2192).

Ulica (...) w W. na mocy rozporządzenia Ministra Komunikacji z dnia 17 listopada 1986 r. w sprawie zaliczenia dróg do kategorii wojewódzkich w województwach: stołecznym, warszawskim, jeleniogórskim, płockim, radomskim i szczecińskim (Dz.U.1986.42.205) została zaliczona do kategorii dróg wojewódzkich (rozporządzenie Ministra Komunikacji z dnia 17.11.1986 r. – k. 36-39verte).

W aktualnej sytuacji na gruncie istnieje możliwość wytyczenia służebności drogi koniecznej przejścia i przejazdu przez prześwit bramowy znajdujący się na nieruchomości stanowiącej działkę ewidencyjną nr (...), z obrębu (...), położonej przy ul. (...) w W., objętej księgą wieczystą o nr (...) o szerokości 2,73m i długości 14,64m. Łączna powierzchnia gruntu zajętego pod tą służebność wynosi 40m ² (opinia biegłego geodety – mapa nieruchomości służebności drogi koniecznej – k. 712, wyjaśnienia biegłego geodety do opinii – k. 2196-2197, zdjęcie – k. 2194).

Wartość rynkowa ograniczonego prawa rzeczowego – służebności gruntowej na rzecz właścicieli gruntu stanowiącego zabudowaną działkę nr (...), położoną w W., dzielnicy Ś., przy ul. (...), której projekt przedstawia mapa sporządzona dla celów wieczystoksięgowych przez biegłego geodetę M. P. z dnia 21 grudnia 2015 r. (k. 712), wyliczona jako jednorazowe wynagrodzenie wynosi 43.520 zł (opinia biegłego z zakresu wyceny nieruchomości – k. 2289-2314 i k. 2814verte).

W dniu 04 grudnia 2018 r. pomiędzy I. S. (2) a M. S. (2) i P. A. (1) została zawarta umowa darowizny, na podstawie której I. S. (2) darowała swoim córkom M. S. (2) i P. A. (1) w udziałach po 1/2 stanowiący odrębną nieruchomość lokal niemieszkalny nr (...) w budynku przy ul. (...) w W., objęty księgą wieczystą nr (...), wraz z udziałem wynoszącym 227/10000 części w nieruchomości wspólnej, którą stanowi prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali, stanowiący odrębną nieruchomość lokal mieszkalny nr (...) w budynku przy ul. (...) w W., objęty księgą wieczystą nr (...) wraz z udziałem wynoszącym 11/1000 części w nieruchomości wspólnej, którą stanowi prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali oraz udział wynoszący 2126/10000 części (tj. po 1063/10000 części) w użytkowaniu wieczystym nieruchomości położonej przy ul. (...) w W., stanowiącej działkę gruntu nr (...), dla której prowadzona jest księga wieczysta nr (...) (umowa darowizny z dnia 04.12.2018 r. – k. 2263-2280).

W budynku wzniesionym na nieruchomości położonej w W. przy ul. (...), oznaczonej jako działka ewidencyjna nr (...) z obrębu (...), dla której Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w W. X Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (...), znajduje się 14 wyodrębnionych lokali mieszkalnych o numerach: (...) oraz 13 wyodrębnionych lokali niemieszkalnych o numerach: (...), (...), (...), (...), (...), a także 2 niewyodrębnione lokale niemieszkalne o numerach:(...). W przedmiotowym budynku lokale niemieszkalne stanowią więcej niż połowę lokali – 15 lokali niemieszkalnych wobec 14 lokali mieszkalnych. Przedmiotem współwłasności P. A. (1) oraz M. S. (2) pozostaje 14 wyodrębnionych lokali: (...), (...), (...), (...), (...), a także 2 lokale niewyodrębnione: (...) (pismo Wydziału (...) dla D. Ś. (...) D. Ś. (...) W. z dnia 09.05.2019 r. – k. 2436-2436verte, niezaprzeczone twierdzenia uczestniczek postępowania zawarte w piśmie procesowym z dnia 21.05.2019 r. – k. 2442-2444).

Oceniając opinię biegłego geodety M. P. Sąd uznał ją za w pełni prawidłową i na jej podstawie poczynił ustalenia w sprawie. Wprawdzie uczestniczki postępowania M. S. (2) i P. A. (1) na pewnym etapie postępowania zgłaszały zastrzeżenia do opinii biegłego geodety, jednakże uznać należy, że biegły w sposób wyczerpujący odniósł się do wszystkich podniesionych zarzutów, podtrzymał opinię w sprawie, a uczestniczki ostatecznie opinii biegłego geodety nie kwestionowały, nie zgłaszając żadnych nowych wniosków po przesłuchaniu biegłego. W konsekwencji opinia biegłego, zwłaszcza z uwzględnieniem jego wyjaśnień złożonych na rozprawie, nie budziła wątpliwości Sądu. Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie opinii biegłego geodety, z uwzględnienie mapy geodezyjnej przez niego sporządzonej, rozstrzygnął niniejszą sprawę

Oceniając opinię biegłego z zakresu wyceny nieruchomości A. Sąd również uznał ją za prawidłową. Biegły na rozprawie wyjaśnił wszystkie kwestie dotyczące sporządzonej przez niego opinii, w tym dotyczące zasad i metodologii, z uwzględnieniem których biegły sporządził opinię i ustalił wynagrodzenie należne z tytułu ustanowienia służebności koniecznej. Podkreślić należy, że po przesłuchaniu biegłego na rozprawie strony nie zgłosiły żadnych dalszych uwag do opinii, ani też nowych wniosków w sprawie, nie kwestionując wysokości wynagrodzenia za ustanowienie służebności wynikające z opinii biegłego.

Za wiarygodne Sąd również uznał wszystkie dokumenty złożone do akt sprawy, które stanowiły zarówno dokumenty urzędowe, jak i prywatne. Podlegały one ocenie stosownie do treści art. 244 i 245 k.p.c., jednakże podkreślić należy, że żaden ze złożonych do akt sprawy dokumentów nie był kwestionowany w toku niniejszego postępowania.

Sąd zważył, co następuje.

Wniosek o ustanowienie służebności drogi koniecznej zasługiwał na uwzględnienie.

Przepis art. 145 § 1 k.c. stanowi, że jeżeli nieruchomość nie ma odpowiedniego dostępu do drogi publicznej lub do należących do tej nieruchomości budynków gospodarskich, właściciel może żądać od właścicieli gruntów sąsiednich ustanowienia za wynagrodzeniem potrzebnej służebności drogowej (droga konieczna). Zgodnie z art. 145 § 2 k.c. przeprowadzenie drogi koniecznej nastąpi z uwzględnieniem potrzeb nieruchomości niemającej dostępu do drogi publicznej oraz z najmniejszym obciążeniem gruntów, przez które droga ma prowadzić. Jeżeli potrzeba ustanowienia drogi jest następstwem sprzedaży gruntu lub innej czynności prawnej, a między interesowanymi nie dojdzie do porozumienia, sąd zarządzi, o ile to jest możliwe, przeprowadzenie drogi przez grunty, które były przedmiotem tej czynności prawnej. Zgodnie zaś z art. 145 § 3 k.c. przeprowadzenie drogi koniecznej powinno uwzględniać interes społeczno-gospodarczy.

Powołany przepis przewiduje zatem możliwość ustanowienia w stosunkach sąsiedzkich służebności drogowej (przejazdu, przechodu), którą ustawa określa jako służebność drogi koniecznej. Droga jest konieczna, gdy nieruchomość nie ma odpowiedniego dostępu do drogi publicznej lub do należących do tej nieruchomości budynków gospodarskich, przy czym pod pojęciem „odpowiedni dostęp” należy rozumieć jako „odpowiadający przeznaczeniu”, „spełniający wymagane warunki”. Brak dostępu do drogi publicznej w rozumieniu art. 145 § 1 k.c. oznacza natomiast zupełny brak prawnie zagwarantowanego połączenia nieruchomości izolowanej z siecią dróg publicznych. Za drogę publiczną uważać należy oczywiście drogę zaliczoną na podstawie ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U.2018.2068 j.t. ze zm.) do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych (drogi krajowe, wojewódzkie, powiatowe i gminne). Za taki szlak nie może być jednak uznana droga, po której właściciel nieruchomości pozbawionej dostępu, lub inne osoby korzystające z tej nieruchomości komunikują się grzecznościowo, a nawet, gdy dostęp oparty jest na stosunku obligacyjnym z właścicielem nieruchomości sąsiedniej. Hipotezą art. 145 k.c. jest bowiem objęty dostęp o charakterze trwałym, nie skrępowany wolą osób trzecich (por. postanowienie SN z dnia 12.10.2011 r., II CSK 94/11, LEX nr 1044002, postanowienie SN z dnia 08.05.2000 r., V CKN 43/2000, LexisNexis nr (...), OSNC 2000, z. 11, poz. 206).

W konsekwencji za dopuszczalne uznaje się ustanowienie służebności drogi koniecznej w celu dojścia lub dojazdu do drogi publicznej, choćby opierało się ono uprzednio na stosunku obligacyjnym, nie jest to bowiem dostęp trwały. W wypadku braku odpowiedniego dostępu do drogi publicznej lub do należących do tej nieruchomości budynków gospodarskich dla właścicieli powstaje ex lege roszczenie o to, żeby właściciel bądź właściciele gruntów sąsiednich ustanowili dla niego służebność gruntową przejazdu lub przechodu. Przyjmuje się przy tym, że roszczenie to przysługuje ono także użytkownikowi wieczystemu, a skierowane jest przeciwko właścicielowi nieruchomości (użytkownikowi wieczystemu), przez którego nieruchomość może przebiegać droga łącząca nieruchomość pozbawioną dostępu z drogą publiczną lub budynkami gospodarskimi (por. postanowienie SN z dnia 17.01.1974 r., III CRN 316/73, LexisNexis nr (...), OSNCP 1974, nr 11, poz. 197). Nie przysługuje natomiast pomiędzy współwłaścicielami, którzy dokonali podziału quoad usum, gdyż, jak słusznie podkreśla się w literaturze, dopuszczalne jest ustanowienie służebności drogi koniecznej tylko w sytuacji, w której nieruchomości władnąca i obciążona są własnością różnych osób.

Przepisy art. 626 § 1 i 2 k.p.c., normując postępowanie sądowe o ustanowienie służebności drogi koniecznej stanowią, że we wniosku o ustanowienie drogi koniecznej należy wskazać właścicieli wszystkich nieruchomości, przez które mogłaby prowadzić droga, aby nieruchomość wnioskodawcy miała odpowiedni dostęp do drogi publicznej. Przed wydaniem postanowienia o ustanowieniu drogi koniecznej sąd powinien zaś przeprowadzić dowód z oględzin nieruchomości, chyba że okoliczności istotne dla wytyczenia drogi koniecznej są niesporne i niewątpliwe albo że przeprowadzenie dowodu z innych przyczyn nie jest potrzebne.

Odnosząc powołane przepisy do okoliczności niniejszej sprawy stwierdzić należy, że nieruchomość gruntowa, położona przy ul. (...) w W., stanowiąca działkę nr (...) z obrębu (...), nie ma nie w ogóle dostępu do drogi publicznej. Najbliższą drogą publiczną, będącą drogą gminną, dla tej nieruchomości jest ulica (...) w W..

Podkreślić należy, że okoliczność braku dostępu przedmiotowej nieruchomości przy ul. (...) w W. nie była sporna między stronami. Przedmiotowa nieruchomość została wyodrębniona wyłącznie po obrysie budynku, a za stan prawny przedmiotowej nieruchomości nie odpowiada aktualny właściciel tej nieruchomości – P. (...) w W..

Jednocześnie zgodnie z opinią biegłego geodety, który sporządził w niniejszym postępowaniu mapę stanowiącą uwzględniony przez Sąd projekt przeprowadzenia służebności drogi koniecznej przez nieruchomość położoną przy ul. (...) w W., będącą działką nr (...) z obrębu (...), za pośrednictwem sąsiedniej nieruchomości stanowiącej działkę nr (...) z obrębu (...) (wewnętrzne podwórko), co do której wnioskodawca uzyskał już uprzednio służebność przejazdu i przechodu w drodze umowy z jej właścicielami, jest to jedyny możliwy dostęp do drogi publicznej dla tej nieruchomości. Ten stan rzeczy potwierdziły również oględziny nieruchomości przeprowadzone przez Sąd z udziałem biegłego geodety.

Mając powyższe na uwadze Sąd ustanowił służebność drogi koniecznej zgodnie z mapą sporządzoną przez biegłego i w jej granicach.

Sąd ustanowił służebność drogi koniecznej na rzecz każdoczesnego właściciela nieruchomości stanowiącej działkę nr (...) z obrębu (...) przy ul. (...) w W. na prawie użytkowania wieczystego ustanowionego nieruchomości stanowiącej działkę nr (...) przy ul. (...) w W., mając na uwadze, że z pisma Wydziału (...) dla D. Ś. (...) Dzielnicy Ś. (...) W. z dnia 09 maja 2019 r. (k. 2436-2436verte) oraz z treści pisma uczestniczek postępowania M. S. (2) i P. A. (1) z dnia 21 maja 2019 r. (k. 2442-2444) wynika, że w budynku wzniesionym na nieruchomości położonej w W. przy ul. (...), oznaczonej jako działka ewidencyjna nr (...) z obrębu (...), dla której Sąd Rejonowy dla (...) w W. X Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (...), znajduje się 14 wyodrębnionych lokali mieszkalnych o numerach:(...) oraz 13 wyodrębnionych lokali niemieszkalnych o numerach: (...), (...), (...), (...), (...) a także 2 niewyodrębnione lokale niemieszkalne o numerach: (...). W przedmiotowym budynku lokale niemieszkalne stanowią więcej niż połowę lokali – 15 lokali niemieszkalnych wobec 14 lokali mieszkalnych. Przedmiotem współwłasności P. A. (1) oraz M. S. (2) pozostaje 14 wyodrębnionych lokali: (...), (...), (...), (...), (...), a także 2 lokale niewyodrębnione: (...). To oznacza, że do nieruchomości stanowiącej działkę nr (...), na której Sąd ustanowił służebność drogi koniecznej w niniejszym postępowaniu, nie znajduje zastosowania ustawa z dnia 20 lipca 2018 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności (Dz.U.2019.916 j.t. ze zm.), która weszła w życie z dniem 05 października 2018 r. Przepis art. 1 tej ustawy w ustępie 1 stanowi bowiem, że z dniem 01 stycznia 2019 r. prawo użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe przekształca się w prawo własności tych gruntów, jednakże stosownie do ustępu 2 art. 1 ustawy przez grunty zabudowane na cele mieszkaniowe należy rozumieć nieruchomości zabudowane wyłącznie budynkami: mieszkalnymi jednorodzinnymi (pkt 1) lub mieszkalnymi wielorodzinnymi, w których co najmniej połowę liczby lokali stanowią lokale mieszkalne (pkt 2), lub o których mowa w pkt 1 lub 2, wraz z budynkami gospodarczymi, garażami, innymi obiektami budowlanymi lub urządzeniami budowlanymi, umożliwiającymi prawidłowe i racjonalne korzystanie z budynków mieszkalnych (pkt 3). Skoro więc w nieruchomości obciążonej większość lokali stanowią lokale niemieszkalne, uznać należy, że prawo użytkowania wieczystego gruntu ustanowionego na nieruchomości stanowiącej działkę nr (...) z obrębu (...), dla której prowadzona jest księga wieczysta o nr (...), nie uległo z dniem 01 stycznia 2019 r. przekształceniu w prawo własności.

Wskazać należy, że ustanowienie służebności na prawie użytkowania wieczystego nie zaś bezpośrednio na samej nieruchomości, jak również jej ustanowienie na rzecz współużytkowników wieczystych, jest w orzecznictwie dopuszczalne (tak SN w postanowieniu z dnia 15.10.2008 r., I CSK 135/08, Biul.SN 2009/2/11...).

Ustanawiając służebność drogi koniecznej na rzecz właściciela nieruchomości stanowiącej działkę nr (...) z obrębu (...), dla której prowadzona jest księga wieczysta o nr (...), Sąd określił, że służebność ta będzie obejmować prawo swobodnego przechodu oraz przejazdu pojazdów osobowych i dostawczych przez otwór (prześwit) bramowy znajdujący się w budynku posadowionym na działce nr (...). Powyższe jest zgodne z wnioskiem złożonym w sprawie oraz uwzględnia dotychczasowy sposób korzystania z nieruchomości stanowiącej działkę nr (...) przy ul. (...) w W. przez właściciela nieruchomości władnącej stanowiącej działkę nr (...) przy ul. (...) w W.. Podkreślić należy, że zakres służebności nie był kwestionowany przez uczestników na żadnym etapie postępowania sądowego. W postanowieniu z dnia 14 maja 2014 r., III CZP 14/14, OSNC 2015/1/8…) Sąd Najwyższy wskazał, że odpowiedni dostęp do drogi publicznej powinien obejmować także możliwość przejazdu pojazdów mechanicznych, chyba że nie uzasadniają tego potrzeby nieruchomości władnącej, konfiguracja granic, ukształtowanie terenu lub interes społeczno-gospodarczy. Sąd Rejonowy podziela to stanowisko, jednakże wyłączenia, o których mowa w powołanym orzeczeniu nie występują w niniejszej sprawie.

W związku z ustanowieniem służebności drogi koniecznej współużytkownikom wieczystym nieruchomości obciążonej należy się wynagrodzenie, stosownie do treści art. 145 § 1 k.c.

Wprawdzie ustawodawca w art. 145 § 1 k.c. nie nakazał, jak to uczynił w przypadku służebności przesyłu (art. 305 ² § 1 k.c.), aby wynagrodzenie za ustanowienie służebności drogi koniecznej było odpowiednie, to jednak za każdym razem winno być ustalane indywidualnie i być dostosowane do okoliczności istotnych w danej sprawie. Zaznaczyć przy tym należy, że pojęcie wynagrodzenia jest szersze niż pojęcie odszkodowania. W razie powstania szkody fakt ten musi być brany pod uwagę przy określeniu wysokości wynagrodzenia, choć należy się ono właścicielowi nieruchomości obciążonej także wtedy, gdy żadnej szkody nie poniósł (por. postanowienie SN z dnia 09.10.2013 r., V CSK 491/12, LEX nr 1394096, postanowienie SN z dnia 07.02.2002 r., I KN 573/00, LEX nr 53287, postanowienie SN z dnia 08.05.2000 r., V CKN 43/00, OSNC 2000/11/206).

W celu ustalenia należnego użytkownikom wieczystym nieruchomości obciążonej wynagrodzenia z tytułu ustanowienia służebności drogi koniecznej w kształcie uwzględnionym przez Sąd, został dopuszczony dowód z opinii biegłego rzeczoznawcy majątkowego. W postępowaniu o ustanowienie drogi koniecznej o wynagrodzeniu na rzecz właściciela nieruchomości obciążonej Sąd orzeka bowiem z urzędu. W sytuacji, w której uprawniony nie zrzekł się tego wynagrodzenia i nie zgadza się na określenie jego wysokości zgodnie z propozycją zobowiązanego, sąd zobligowany jest do przeprowadzenia – również przy wykorzystaniu uprawnienia przewidzianego w art. 232 zd. 2 k.p.c. – wszystkich dowodów przydatnych do prawidłowego ustalenia rozmiaru tego świadczenia (por. postanowienie SN z dnia 14.12.2012 r., I CSK 242/12, LEX nr 1293671).

Powołany przez Sąd biegły, rzeczoznawca majątkowy ds. szacowania nieruchomości, wyliczył powyższe wynagrodzenie jako wynagrodzenie jednorazowe, choć zarówno wynagrodzenie okresowe, jak i jednorazowe są uznawane za dopuszczalne (por. postanowienie S z dnia 18.09.2014 r., V CSK 594/13, LEX nr 1532713, postanowienie SN z dnia 14.03.2012 r., II CSK 371/11, LEX nr 1215144), gdyż żadna ze stron postępowania nie wnosiła o ustalenie tego wynagrodzenia jako okresowego. Ponadto ustalenie wynagrodzenie jako okresowe Sąd uznał za niezasadne z uwagi na wielość użytkowników wieczystych, którym należy się wynagrodzenie i możliwość częstych zmian wśród użytkowników wieczystych, co utrudniałoby w przyszłości stosunki pomiędzy właścicielem nieruchomości władnącej a współużytkownikami wieczystymi nieruchomości obciążonej w zakresie zapłaty tegoż wynagrodzenia.

Zatem w oparciu o wyliczenia biegłego Sąd ustalił, że wartość rynkowa ograniczonego prawa rzeczowego – służebności gruntowej na rzecz użytkowników wieczystych gruntu stanowiącego zabudowaną działkę nr (...), położoną w W., dzielnicy Ś., przy ul. (...), której projekt przedstawia mapa sporządzona dla celów wieczystoksięgowych przez biegłego geodetę M. P. z dnia 21 grudnia 2015 r. (k. 712), wyliczona jako jednorazowe wynagrodzenie wynosi 43.520 zł. Jednocześnie w ramach powyższej kwoty biegły wyliczył wysokość wynagrodzenia przypadającego na poszczególnych współużytkowników wieczystych nieruchomości obciążonej, co znalazło odzwierciedlenie w treści postanowienia Sądu, a konkretnie w punkcie II podpunktach 1 – 18. W przypadku gdy udział we współużytkowaniu wieczystym przysługiwał małżonkom jako właścicielom lokalu w nieruchomości obciążonej wynagrodzenie, to Sąd zasądził łącznie na rzecz obojga małżonków, natomiast gdy lokal w nieruchomości obciążonej stanowił współwłasność w częściach ułamkowych, wynagrodzenie Sąd zasądzał na rzecz współwłaścicieli stosownie do ich udziałów. Udziały właścicieli poszczególnych lokali we współużytkowaniu nieruchomości zostały opisane w stanie faktycznym na stronach 8 – 9 niniejszego uzasadnienia. W niniejszej części nie ma potrzeby ich ponownego powołania, natomiast zaznaczyć należy, że stosownie do polecenia Sądu, biegły wyliczył wynagrodzenie przypadające na poszczególne nieruchomości lokalowe, a obliczenia biegłego są w tym zakresie prawidłowe.

Sąd nie uwzględnił wniosku wnioskodawcy o rozłożenie na raty jednorazowego wynagrodzenia należnego współużytkownikom wieczystym nieruchomości obciążonej. Po pierwsze należy wskazać, że kwoty przypadające na poszczególnych współużytkowników wieczystych, za wyjątkiem M. S. (2) i P. A. (1), nie są znaczne (wahają się pomiędzy 283 zł a 1.741 zł), zaś niniejsze postępowanie sądowe trwało 5 lat, natomiast przepis normujący ustanowienie służebności drogi koniecznej przewiduje obowiązek zapłaty wynagrodzenia, a zatem właściciel nieruchomości władnącej decydując się na wystąpienie z wnioskiem winien zgromadzić stosowne środki, może też zaciągnąć stosowną pożyczkę na rynku usług finansowych a wówczas raty pożyczki będą odpowiadać jego oczekiwaniom, co nie będzie prowadzić do pozbawienia realnego wynagrodzenia użytkowników wieczystych nieruchomości obciążonej.

Sąd przyznając wynagrodzenie należne współużytkownikom wieczystym nieruchomości obciążonej stosownie do ich udziałów zasądził je wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, liczonymi od dnia następnego po uprawomocnieniu się postanowienia, mając na uwadze, że orzeczenie ustanawiające służebność gruntową ma charakter kształtujący prawa i obowiązki właścicieli nieruchomości obciążonej i władnącej, zatem kształtuje je na przyszłość, począwszy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia (por. postanowienie SN z dnia 18.09.2014 r., V CS 594/13, LEX nr 1532713).

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 520 k.p.c., zgodnie z zasadą, że uczestnicy postępowania ponoszą koszty postępowania związane z ich udziałem w sprawie.

Powyższą zasadą Sąd kierował się również orzekając o nieopłaconych kosztach sądowych. Podstawę rozstrzygnięcia stanowił art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2019.785 j.t. ze zm.) w związku z art. 520 k.p.c. W ocenie Sądu niepokryte koszty sądowe winny również obciążać wnioskodawcę, jako inicjatora postępowania sądowego o ustanowienie służebności drogi koniecznej, gdyż powstałe w związku z jego udziałem w sprawie.

Nieopłacone koszty sądowe wyniosły łącznie 19.909,70 zł. Łączne wydatki w sprawie wyniosły bowiem 28.784,78 zł i złożyły się na nie: wydatki biegłego w wysokości 5.271,14 zł (k. 722), koszty doręczeń za pośrednictwem komornika sądowego w wysokości 40,68 zł (k. 925a), koszty tłumaczeń na język angielski w kwocie 20.430,74 zł (k. 1389), koszty biegłego rzeczoznawcy majątkowego z zakresu szacowania nieruchomości w łącznej kwocie 3.042,22 zł (k. 2319 i k. 2817) oraz koszty wynagrodzenia kuratora dla uczestnika nieznanego z miejsca pobytu w kwocie 480 zł (k. 2855). Tymczasem wnioskodawca poniósł łącznie wydatki w kwocie 8.875,08 zł, na które złożyły się: zaliczka na biegłego geodetę w kwocie 1.500 zł (k. 697), zaliczka na biegłego rzeczoznawcę majątkowego wraz z pokryciem kosztów dojazdu sędziego na oględziny nieruchomości w łącznej kwocie 3.029,20 zł (k. 2202), wydatki na poczet opinii biegłego geodety w łącznej kwocie 1.075,08 zł (k. 2284 i k. 2285) oraz zaliczka na kuratora w kwocie 300 zł (k. 1935). Niepokryte koszty sądowe wynoszą zatem 19.909,70 zł i tę kwotę Sąd nakazał pobrać od wnioskodawcy na rzecz Skarbu Państwa – Prezesa Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.

13.01.2020 r.

Sędzia Monika Kubiak

ZARZĄDZENIE

(...)

13.01.2020 r.

Sędzia Monika Kubiak