Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Sygnatura akt

V K 752/21

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu

1.1.1.

F. G.

W dniu 2 kwietnia 2021 roku w W. przy ul. (...) dokonał naruszenia nietykalności cielesnej funkcjonariusza Straży Miejskiej mł. str. P. G. podczas i w związku z wykonywaniem przez niego obowiązków służbowych, w ten sposób, że uderzył go łokciem w klatkę piersiową oraz podrapał go po dłoniach, to jest przestępstwo z art. 222§1 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. Pełnienie służby w patrolu zmotoryzowanym, w W., na terenie dzielnicy Ś. 2 kwietnia 2021 r. przez funkcjonariuszy Straży Miejskiej mł. str. P. G. i mł. isnp. J. K. (1).

zeznania świadka P. G.

9v.,

150v.-152

zeznania świadka J. K. (1)

12v.,

152-152v.

2. Przemieszczanie się przez F. G. na skrzyżowaniu ul. (...) z Al. (...). Nieprzestrzeganie pomimo nakazów obowiązku zakrywania ust i nosa obowiązujących w czasie pandemii covid-19 - brak nałożonej maseczki na części twarzy.

zeznania świadka P. G.

9v.,

150v.-152

zeznania świadka J. K. (1)

12v.,

152-152v.

3. Zwrócenie z samochodu dwukrotnie uwagi przez P. G. na konieczność noszenia maseczki. Zlekceważenie przez F. G. uwagi strażnika miejskiego.

zeznania świadka P. G.

9v.,

150v.-152

zeznania świadka J. K. (1)

12v.,

152-152v.

4. Opuszczenie radiowozu przez P. G. celem interwencji i podejście do F. G.. Reakcja oskarżonego w postaci uderzenia łokciem w klatkę piersiową strażnika miejskiego. Z uwagi na zachowanie oskarżonego podjęcie przez P. G. próby obezwładnienia M. G.. P. J. K. (1) do mężczyzn, dalsza agresywna postawa oskarżonego, stawianie przez niego czynnego oporu wobec czynności funkcjonariusza P. G., podrapanie go po dłoniach.

zeznania świadka P. G.

9v.,

150v.-152

zeznania świadka J. K. (1)

12v.,

152-152v.

zeznania świadka P. S.

15v.,

152v.

zeznania świadka G. I.

39v.-40,

153

protokół zatrzymania osoby

3

5. Wezwanie na miejsce patrolu Policji w składzie: st. sierż. P. S. i st. post. G. I..

zeznania świadka P. G.

9v.,

150v.-152

zeznania świadka J. K. (1)

12v.,

152-152v.

zeznania świadka P. S.

15v.,

152v.

zeznania świadka G. I.

39v.-40,

153

7. U F. G. nie stwierdzono choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego, nie rozpoznano innym zakłóceń czynności psychicznych wpływających na ocenę jego poczytalności tempore criminis. Stan psychiczny oskarżonego nie znosił ani nie ograniczał u niego zdolności rozpoznania znaczenia czynu jak i pokierowania swoim postępowaniem.

opinia biegłych psychiatrów G. N. i J. K. (2) oraz psychologa M. Ż.

136-141

8. F. G. był uprzednio karany.

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

90-91

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu

1.2.1.

F. G.

W dniu 2 kwietnia 2021 roku w W. przy ul. (...) dokonał naruszenia nietykalności cielesnej funkcjonariusza Straży Miejskiej mł. str. P. G. podczas i w związku z wykonywaniem przez niego obowiązków służbowych w ten sposób, że uderzył go łokciem w klatkę piersiową oraz podrapał go po dłoniach, to jest przestępstwo z art. 222§1 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Nienaruszenie nietykalności cielesnej strażnika miejskiego P. G.. Obrona przed działaniami funkcjonariuszy Straży Miejskiej.

wyjaśnienia oskarżonego M. G.

150v.151, 30

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

zeznania świadka P. G.

- konsekwentne, spójne, logiczne, znajdujące potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym,

- podejmujący czynności w związku z swoimi kompetencjami,

- osoba obca dla oskarżonego, nie mająca żadnego motywu by zeznawać w sposób nieobiektywny i niezgodny z prawdą,

- jako funkcjonariusz Straży Miejskiej podawał jedynie informacje, które stwierdził osobiście i naocznie wykonując czynności służbowe, w których bezpośrednio uczestniczył

- korespondujące z pozostałymi dowodami zebranymi w sprawie wzajemnie się uzupełniające z zeznaniami świadków: J. K. (1), P. S. i G. I.

zeznania świadka J. K. (1)

- jasne i logiczne,

- przedstawiają jedynie fakty zaobserwowane przez świadka bez elementów mających wpłynąć korzystnie bądź niekorzystnie na sytuację oskarżonego,

- świadek obcy dla oskarżonego, nie miał osobistego interesu w rozstrzygnięciu sprawy,

- korelujące z pozostałymi dowodami, w tym przede wszystkim z zeznaniami świadka P. G. a także zeznaniami świadków P. S. i G. I., tworząc pełny obraz zdarzenia,

zeznania świadka P. S.

- uzupełniają się i korelują z dowodami wskazanymi powyżej,

- spójne, rzeczowe, mające za przedmiot okoliczności związane z wykonywanymi przez świadka obowiązkami służbowymi wsparte dowodami o charakterze materialnym.

- świadek obcy dla oskarżonego, brak prywatnego interesu w rozstrzygnięciu sprawy,

zeznania świadka G. I.

jak wyżej

protokół zatrzymania osoby

- sporządzony przez osobę uprawnioną w toku prowadzonego postępowania zgodnie z obowiązującymi przepisami kodeksu postępowania karnego,

- niekwestionowany przez strony,

opinia biegłych psychiatrów G. N. i J. K. (2) oraz psychologa M. Ż.

- jasna, pełna, niezawierająca sprzeczności,

- należycie uzasadniona,

- oparta na fachowej wiedzy i doświadczeniu zawodowym,

- niekwestionowana przez strony,

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

- dokument urzędowy sporządzony przez uprawniony organ w zakresie jego działania,

- niekwestionowany przez strony.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

wyjaśnienia oskarżonego M. G.

- stanowiące jedynie wynik budowania korzystnej dla siebie linii obrony mającej służyć do uchronienia siebie przed odpowiedzialnością karną,

- brak potwierdzenia w innych dowodach,

- każda osoba wobec której podejmowane są czynności funkcjonariusza publicznego musi im się im poddać, ponieważ tak stanowią przepisy,

- zachowanie oskarżanego (choć w czasie orzekania) mógłby wskazywać, że miał rację odnośnie braku maseczki na twarzy, nie zmienia w żaden sposób faktu, że powinien poddać się czynności podjętej przez właściwych funkcjonariuszy, kompetentnych i umocowanych do przeprowadzenia czynności wobec jego osoby.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

F. G.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przestępstwo określone w art. 222§1 kk polega na naruszeniu nietykalności cielesnej funkcjonariusza publicznego lub osoby do pomocy mu przybranej podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych. Przedmiotem ochrony omawianego przepisu jest nietykalność cielesna funkcjonariusza publicznego oraz powaga reprezentowanego przez niego urzędu i niezakłócona realizacja zadań związanych z pełnioną funkcją. Chodzi więc nie tylko o przeciwdziałanie powstaniu uszczerbku na ciele i zdrowiu funkcjonariusza, ale już samo zagrożenie dla toku wykonywania czynności służbowych, co ma na celu poszanowania określonej instytucji w imieniu, której działa funkcjonariusz. Do znamion strony przedmiotowej omawianego występku należy naruszenie nietykalności funkcjonariusza w jakikolwiek sposób. Należy zauważyć iż naruszeniem nietykalności cielesnej zdaje się być każde bezprawne dotknięcie innej osoby czy inny krzywdzący kontakt. Wchodzą tu w grę wszelkie kontakty fizyczne, które są obraźliwe, kłopotliwe, czy po prostu niepożądane. Naruszenie nietykalności cielesnej nie musi łączyć się z wywołaniem bólu, jednakże musi być ono fizyczne, tzn. atak musi napotkać ciało pokrzywdzonego. Z naruszeniem nietykalności cielesnej funkcjonariusza mamy zatem do czynienia w sytuacji przytrzymania, popychania bądź szarpania.

Naruszenie nietykalności funkcjonariusza jest przestępstwem umyślnym, które może być popełnione w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym, co oznacza, że sprawca co najmniej przewiduje, że jego działanie nakierowane jest na funkcjonariusza publicznego i na to się godzi. Dla bytu omawianego przestępstwa nie jest natomiast istotny rodzaj motywu kierującego sprawcą, np. zemsta za podjętą niekorzystną dla sprawcy czynność, dążenie do przeszkodzenia funkcjonariuszowi w wykonaniu czynności służbowej. Wskazać należy, że naruszenie nietykalności funkcjonariusza musi nastąpić podczas i w związku z wykonywaniem jego obowiązków służbowych. Czynność służbowa będzie zaś z reguły tą czynnością, do której przeprowadzenia kompetentny jest funkcjonariusz publiczny. Podkreślenia wymaga, że bez znaczenia jest też charakter prawnych czynności służbowych. Definicję funkcjonariusza publicznego zawiera zaś art. 115§13 pkt 7 k.k. Do tej grupy zaliczyć należy funkcjonariusza organu powołanego do ochrony bezpieczeństwa publicznego. Funkcjonariuszami powołanymi do ochrony bezpieczeństwa publicznego są zaś m. in. funkcjonariusze Policji i Straży Miejskiej.

P. G. był funkcjonariuszem Straży Miejskiej pełniącym służbę, w trakcie której podjął czynności wobec F. G. zainicjowane jego zachowaniem. niezgodnym z obowiązującymi przepisami. Oskarżony nie posiadał maseczki i mimo zwrócenia mu uwagi nie reagował na dalsze polecenie zatrzymania się, nie dając jakiegokolwiek posłuchu wobec reprezentantów służb miejskich, jego stosunek był negatywny i lekceważący. Następnie oskarżony, będąc złapanym przez funkcjonariusza za rękę celem podjęcia wobec niego interwencji, zaczął przejawiać agresję fizyczną. Użył wobec funkcjonariusza P. G. przemocy fizycznej w ten sposób, że uderzył go łokciem w klatkę piersiową, oczywistym jest, że w ten sposób naruszył nietykalność cielesną funkcjonariusza, który w ramach swoich uprawnień i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych podejmował czynność wobec oskarżonego. F. G. działał z zamiarem bezpośrednim popełnienia przypisanego mu zachowania w postaci uderzenia. Miał pełną świadomość, że zaatakowana przez niego osoba jest funkcjonariuszem Straży Miejskiej wykonującym czynności służbowe, albowiem funkcjonariusz był umundurowany, uprzednio zwracał uwagę oskarżonemu z oznakowanego radiowozu. Oskarżony podczas prowadzonych wobec niego czynności dopuścił się zachowania polegającego na stawianiu oporu oraz działań utrudniających jego zatrzymanie, podczas którego podrapał funkcjonariusza P. G. po dłoniach, co stanowiło naruszenie nietykalności cielesnej funkcjonariusza. Oskarżony F. G. w ferworze szamotaniny z pokrzywdzonym, ale już po przystąpieniu przez pokrzywdzonego do interwencji, działał w zamiarze ewentualnym naruszenia nietykalności cielesnej interweniującego funkcjonariusza Straży Miejskiej podczas pełnienia obowiązków służbowych, przewidując możliwość zaistnienia skutku w postaci naruszenia nietykalności cielesnej interweniującego funkcjonariusza Straży Miejskiej podczas pełnienia obowiązków służbowych jako następstwa swojego działania i godząc się na taką ewentualność. Przemawia za tym świadomość oskarżonego, że osobą, która przystąpiła do jego obezwładnienia był strażnik miejski, nadto wskazują na to okoliczności zdarzenia, jego dynamika oraz brak jakiegokolwiek podporządkowania się służbom mundurowym i zaniechania dalszego przeciwstawiania aż do momentu całkowitego udaremnienia oporu oskarżonego. Nie sposób uznać, aby zachowanie oskarżonego było wywołane niewłaściwym zachowaniem funkcjonariuszy, ich zeznania wskazują, że użycie chwytów obezwładniających było uzasadnione zachowaniem oskarżonego. Strażnicy wskazywali, że nie wykonywał on poleceń, szarpał się, wyrywał, machał rękami celem uniemożliwienia jego zatrzymania. Sam zaś fakt, że oskarżony odniósł określone obrażenia nie dowodzi bezzasadności postawionego zarzutu ,albowiem były one wynikiem wyłącznie jego własnych działań tj. utrudniania ujęcia.

W czasie orzekania obowiązywała ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, wobec czego, zgodnie z art. 4§1 kk, zastosowano ustawę obowiązującą poprzednio, jako względniejszą dla sprawcy.

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

F. G.

I

I

Przy wymiarze kary sąd uwzględnił stopień winy oraz społecznej szkodliwości czynu, które uznał za znaczny z uwagi na podjęcie działań wobec funkcjonariusza publicznego, który zobowiązany jest do wykonywania swoich czynności nakazanych przepisami prawa. W tym zakresie uwzględnił motywację sprawcy, która sprowadzała się do wyrażenia jawnej dezaprobaty wobec obowiązujących nakazów i pracy strażników miejskich, wyładowania agresji z powodu podjęcia interwencji. Sąd miał na uwadze także rodzaj dobra naruszonego w wyniku popełnienia czynu dobra - oskarżony skierował swoje zachowanie przeciwko funkcjonariuszowi Straży Miejskiej w trakcie czynności podjętych w związku z pełnioną służbą. Podkreślenia wymaga, że funkcjonariusze Straży Miejskiej w związku z powołaniem ich do ochrony porządku prawnego, bez znaczenia czy oskarżony akceptuje konkretny rodzaj służby mundurowej, czy też nie, korzystają ze wzmożonej ochrony prawnej, albowiem ich działania prowadzą do ochrony ustalonego porządku prawnego. Osoby te chroniąc porządek prawny, chronią de facto interes państwa, czy ogółu obywateli. Dopuszczenie do możliwości atakowania takiego funkcjonariusza niezależnie od

sposobu, czy to słownie, czy poprzez naruszenie jego nietykalności cielesnej, anarchizuje wypracowany porządek prawny. Atak na funkcjonariuszy Straży Miejskiej spotyka się z reakcją karnoprawną i co do zasady jest to czyn szkodliwy społecznie, albowiem w wyniku niego wytwarza się brak poszanowania nie tylko dla innego człowieka, ale dla funkcjonariusza publicznego stojącego na straży ustanowionych norm prawnych, a co za tym idzie uderza również w tenże porządek. Przedmiotowe zdarzenie nie miało takiego charakteru, aby zasadna była reakcja wobec strażnika miejskiego, a co za tym idzie w jakikolwiek sposób usprawiedliwiała zachowanie oskarżonego. W pełni zasadnym jest zatem uznanie, że oskarżony działał w pełnie świadomie i wiedział co robi i jakie są tego konsekwencje. Niemniej należało uznać, że oskarżony działał nagle, a jego czyn nie był do końca przemyślany, wynikał z przebiegu sytuacji i reakcji oskarżonego w związku z podjętą interwencją, a następnie jego zatrzymaniem, co sprowokowało cały bieg zdarzeń.

Sąd nie dopatrzył się istotnych okoliczności łagodzących choć wziął pod uwagę, że zachowanie oskarżonego było przypadkiem stosunkowo niewielkiego stopnia oddziaływania na ciało pokrzywdzonego, które nie spowodowały poważniejszych obrażeń ciała poza zadrapaniami. Za okoliczność obciążającą poczytano uprzednią karalność oskarżonego.

Sąd miał także na uwadze właściwości i warunki osobiste oskarżonego, który ma wykształcenie średnie, jest zatrudniony jako pracownik hali, osiąga dochód miesięczny w wysokości ok 3630 zł brutto, jest kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu.

Mając na uwadze powyższe za uzasadnione uznano wymierzenie oskarżonemu kary 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania w tym czasie nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym.

Za zastosowaniem tak ukształtowanej sankcji przemawia tak dotychczasowa karalność oraz cel prewencyjny i wychowawczy kary powoduje, że jedynie kara w orzeczonym wymiarze jest adekwatna do stopnia winy oskarżonego i spełni swoje zadania. Zdaniem sądu wymierzenie w takim przypadku kary niższej byłoby zbyt łagodnym potraktowaniem oskarżonego i sprawiłoby, że kara ta nie spełniłaby swych celów w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, powodując w opinii publicznej przekonanie o bagatelizowaniu przez sąd tego rodzaju przestępstw i pobłażaniu ich sprawcom. Według sądu tak orzeczona kara niesie za sobą cele wychowawcze. Pozwoli oskarżonemu zrozumieć, że popełnione czyny ponosi się odpowiedzialność.

F. G.

III

I

Pokrzywdzony złożył wniosek, wobec czego zastosowanie środka kompensacyjnego było obowiązkowe. Poza tym w ocenie sądu jawi się jako adekwatne i sprawiedliwe zważywszy na charakter czynu przypisanego oskarżonemu, którego postępowanie skutkowało obrażeniami fizycznymi funkcjonariusza publicznego, który narażony jest - w związku z wykonywanym zawodem - na podejmowanie wobec niego działań niepożądanych.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

F. G.

I

I

Oskarżony był zatrzymany w sprawie 2 kwietnia 2021 roku od godziny 12:00 do godziny 16:10.

F. G.

IV

I

Wysokość opłaty dla obrońcy ustanowionego z urzędu ustalono na podstawie art. 618§1 pkt 11 kpk w zw. z §11 ust. 2 pkt 3, § 17 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U.2015.1800 z późn. zm.) w zw. z §4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U.2015.1801 z późn. zm.) w związku z treścią wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 20 grudnia 2022 r. w sprawie o sygn. akt SK 78/21.

6.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V

Biorąc pod uwagę sytuację majątkową oskarżonego i wysokość dochodów oraz orzeczenie w przedmiocie zadośćuczynienia uznano, że istnieją uzasadnione podstawy i zwolniono oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych - na podstawie art. 624§1 kpk.

7.  Podpis