Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

V K 203/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

K. A. (1)

1. W dniu 10 sierpnia 2021 roku w W. przy ul. (...) naruszyła nietykalność cielesną funkcjonariusza Policji st. post. D. K. (1) podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych, w ten sposób, że gryzła zębami mały palec u prawej ręki wymienionego powyżej funkcjonariusza policji,

tj. czyn z art. 222 § 1 k.k.,

2. W miejscu i czasie jak w pkt 1 znieważyła funkcjonariusza policji st. post. D. K. (1) podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych, w ten sposób, że używała wobec niego słów powszechnie uznanych za obelżywe i obraźliwe,

tj. czyn z art. 226 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Dnia 10 sierpnia 2021 roku funkcjonariusz Policji - starszy posterunkowy D. K. (1) pełnił służbę, zabezpieczając przebieg marszu aktywistów ze środowiska (...) oraz społeczności (...). Demonstracja przemieściła się z Placu (...) w W. w okolice Galerii (...) przy ul. (...). Część uczestników, przy użyciu drabiny weszła na dach Galerii (...). Funkcjonariusze Policji podjęli działania mające na celu usunięcie aktywistów z dachu budynku. W związku z tym, że osoby znajdujące się na dachu nie reagowały na wezwania do dobrowolnego zejścia, na miejsce wezwano jednostkę straży pożarnej, która przybyła na miejsce wozem bojowy z wysięgnikiem. Grupa osób, w tym K. A. (1) weszła na pojazd uniemożliwiając uruchomienie wysięgnika. Funkcjonariusze policji kilkukrotnie wzywali blokujące wysięgnik osoby, do zachowania zgodnego z prawem i opuszczenie pojazdu straży pożarnej, uprzedzając jednocześnie o możliwości użycia środków przymusu bezpośredniego, a wobec bezskuteczności wezwań rozpoczęli znoszenie aktywistów z platformy pojazdu.

Zeznania D. K. (1)

3v-4, 237-238

Zeznania P. L.

7v-8v, 299v

Zeznania J. K.

10v-11v, 283v-285

Nagrania video (1)

15, 26

Protokół oględzin nagrań audiowizualnych

22-24, 27-30

Zeznania P. O. (1)

88v-89, 285v-286v

Zeznania P. M.

91v-92, 255v-256

St. post. D. K. (1) wraz z post. M. G. przy użyciu chwytów transportowych zdjęli K. A. (1) z platformy wozu bojowego i przenieśli na chodnik w pobliżu Galerii (...). W trakcie transportowania kobieta stawiała bierny i czynny opór. Podczas próby posadzenia kobiety na chodniku i zabezpieczania jej głowy K. A. (1) złapała zębami za mały palec prawej ręki D. K. (1), mocno zaciskała zęby gryząc mężczyznę. Ponieważ wywołało to ból u D. K. kilkukrotnie wzywał on kobietę do zwolnienia uścisku, a wobec braku reakcji użył wobec K. A. (1) ręcznego miotacza gazu pieprzowego.

Zeznania D. K. (1)

3v-4, 237-238

Zeznania P. L.

7v-8v, 299v

Zeznania J. K.

10v-11v, 283v-285

Nagrania video (1)

15, 26

Protokół oględzin nagrań audiowizualnych

22-24, 27-30

Zeznania P. O. (1)

88v-89, 285v-286v

Zeznania świadka M.

91v-92, 255v-256

Następnie kobietę odtransportowano do radiowozu celem udzielenia w/w pomocy przedmedycznej. Podczas tej czynności K. A. (1) wielokrotnie zwracała się do D. K. (1) słowami wylgarnymi: "skurwysynie", "sukinsynu", "cholerne faszystowskie świnie".

Zeznania D. K. (1)

3v-4, 237-238

Zeznania P. L.

7v-8v, 299v

Zeznania J. K.

10v-11v, 283v-285

Nagrania video (1)

15, 26

Protokół oględzin nagrań audiowizualnych

22-24, 27-30

Zeznania P. O. (1)

88v-89, 285v-286v

Zeznania P. M.

91v-92, 255v-256

1.1.2.

K. A. (1)

3. W dniu 10 października 2021 roku w W. przy ul. (...) naruszyła nietykalność cielesną funkcjonariuszy policji sierż. szt. Ł. K. oraz post. D. S. podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych, w ten sposób że szarpała ich za mundur oraz kopała po nogach,

tj. czyn z art. 222 § 1 k.k.,

4. W miejscu i czasie jak w pkt 3 znieważyła funkcjonariuszy policji sierż. szt. Ł. K., post. D. S. oraz st. sierż. M. R. podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych, w ten sposób, że używała wobec nich słów powszechnie uznanych za obelżywe i obraźliwe,

tj. czyn z art. 226 § 1 k.k.,

5. W miejscu i czasie jak w pkt 3 naruszyła nietykalność cielesną U. K. (1) w ten sposób, że uderzyła pokrzywdzoną kilkukrotnie drzewcem z flagą oraz znieważyła publicznie wymienioną pokrzywdzoną słowami powszechnie uznanymi za obelżywe i obraźliwe,

tj. czyn z art. 217 § 1 k.k. w zb. z art. 216 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 10 października 2021 roku, ok. godz. 18.00 U. K. (1) wraz z mężem S. K. brała udział w zgromadzeniu odbywającym się w rejonie ul. (...) w W.. Znajdowali się w odległości ok. 500 od centrum zgromadzenia. Po pewnym czasie w okolice gdzie przebywali w/w podeszła K. A. (1) trzymając w ręku flagę umieszczoną na drzewcu; kobieta podchodziła do zabezpieczających zgromadzenie funkcjonariuszy Policji, zachowywała się wobec nich w sposób prowokujący, ubliżała; zachowanie to skrytykowała U. K.; pomiędzy kobietami wywiązała się dyskusja w trakcie której K. A. zwróciła się do U. K. słowami: "głupia cipo, wybotoksowana mordo". Następnie K. A. stanęła tyłem do U. K., opierając o swoje ramię drzewiec flagi i poruszała nim w ten sposób, że proporzec dotykał twarzy U.K. i omiatał ją. Gdy ta odsunęła energicznie flagę od twarzy, K. A. kilkakrotnie uderzyła U. K. drzewcem flagi po twarzy i w głowę.

Zeznania U. K. (1)

61v, 239v-240v

Zeznania S. K.

67v, 254v-255

Nagrania video (2)

81

Protokół oględzin z odtworzenia zapisu audio-video

72-80, 82-86

Widząc agresywne zachowanie K. A. interwencję wobec niej podjęli funkcjonariusze policji sierżant sztabowy Ł. K. oraz posterunkowy D. S.. Przy użyciu chwytów transportowych odseparowali K. A. od U. K. i przetransportowali ją w pobliże radiowozu celem przeprowadzenia czynności legitymowania. W trakcie doprowadzenia do pojazdu K. A. szarpała ww. policjantów za mundur oraz kopała ich po nogach. Po umieszczeniu K. A. w radiowozie była ona nadal agresywna, uderzała rękami w szybę samochodu i kopała w jego drzwi. W trakcie interwencji K. A. zwracała się wielokrotnie do ww. funkcjonariuszy słowami wulgarnymi: "skurwiele, faszyści, zakute łby, skurwysyny, faszystowski idioto".

Zeznania D. S.

44v-45, 238-239v

Zeznania M. R.

50v-51, 240v-241v

Zeznania Ł. K.

54v-55, 241v-242v

1.1.3.

K. A. (1)

6. W dniu 10 września 2021 roku w W. w O. S. naruszyła nietykalność cielesną funkcjonariusza Policji sierż. sztab. P. O. (2) podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych w ten sposób, że złapała oburącz za prawą rękę w.wym. i ugryzła w przedramię, około 10/15 cm od nadgarstka,

tj. czyn z art. 222 § 1 k.k.,

7. W tym samym miejscu i czasie, jak w pkt 6, znieważyła słowami powszechnie uznanymi za obelżywe funkcjonariusza Policji sierż. sztab. P. O. (2) podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych,

tj. czyn z art. 226 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 10 września 2021 roku w W. na Placu (...) odbywały się obchody tzw. "miesięcznicy smoleńskiej". Około godziny 9 w O. S. w pobliżu Placu (...) odbywała się kontrmanifestacja, w której brała udział K. A.. Uczestnicy wykrzykiwali przez tuby nagłaśniające różne hasła, mające na celu zakłócenie uroczystości. Podczas przemieszczania się kordonu policjantów oddzielających zwaśnione grupy K. A. (1) próbowała wyrwać jeden z zatrzymanych przez funkcjonariuszy policji sprzętów nagłaśniających. Sierżant sztabowy P. O. (2), który był jednym z funkcjonariuszy zabezpieczających wydarzenie, wszedł pomiędzy K. A. (1), a policjantów wychodzących poza kordon. Wtedy K. A. (1) zaczęła szarpać wymienionego funkcjonariusza za umundurowanie, nazywając go "złodziejem i bandytą w niebieskim mundurze". P. O. (2) próbował przemieścić się poza kordon. W tym momencie K. A. (1) złapała go oburącz za prawą rękę i ugryzła w przedramię. Na pytanie policjanta, dlaczego go ugryzła, odpowiedziała: "że jest zwykłym kutasem i będzie go gryzła, bo tylko na to zasługuje zwykły kutas i złodziej".

Zeznania świadka P. O. (2)

2v-3 (akt poprz. sygn. V K 207/22), 243v-244

Protokół oględzin osoby

7-7v (akt poprz. sygn. V K 207/22)

Zeznania D. Z.

15v (akt poprz. sygn. V K 207/22), 300

Nagrania video (3)

21 (akt poprz. sygn. V K 207/22)

Protokół oględzin zapisu audio-video

22-28 (akt poprz. sygn. V K 207/22)

1.1.4.

K. A. (1)

8. W dniu 11 listopada 2021 roku w W. na Rondzie (...) po stronie Hotelu (...), naruszyła nietykalność cielesną umundurowanego funkcjonariusza Policji, st. post. M. W., podczas i w związku z pełnieniem przez nią obowiązków służbowych, w ten sposób, że naprzemiennie szarpała wymienioną za umundurowanie służbowe i odpychała ją oraz chwyciła za służbową kamerę Video, którą pokrzywdzona trzymała w rękach, w celu zmuszenia jej do zaniechania prawnej czynności służbowej polegającej na nagrywaniu przebiegu interwencji prowadzonej wobec ww. podejrzanej,

tj. czyn z art. 222 § 1 k.k. w zb. z art. 224 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.,

9. W tym samym miejscu i czasie jak w punkcie 8, znieważyła interweniującego umundurowanego funkcjonariusza policji, st. post. M. W., podczas i w związku z pełnieniem przez nią obowiązków służbowych, poprzez używanie wobec niej słów wulgarnych, powszechnie uznawanych za obelżywe,

tj. czyn z art. 226 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 11 listopada 2021 roku w W. na Rondzie (...) po stronie hotelu (...) przemieszczała się wzdłuż ulicy odgrodzonej barierkami w związku z organizowanym w tym miejscu marszem z okazji święta niepodległości. Pouczona przez policjantów o braku możliwości przejścia w obranym przez nią kierunku kobieta zaczęła się awanturować. Posterunkowa M. W. nagrywała przy użyciu kamery trzymanej w dłoniach interwencję podejmowaną w stosunku do K. A.. W pewnym momencie K. A. odwróciła się w stronę wymienionej funkcjonariuszki i chwyciła za kamerę chcąc uniemożliwić utrwalanie przebiegu czynności. Następnie K. A. zaczęła szarpać za mundur M. W. i odpychać ją dłonią, a także zwróciła się do niej słowami: "faszystko", "kurwo".

Zeznania M. W.

2v-3 (akt poprz. sygn. V K 409/22), 243-243v

Nagrania video (4)

14 (akt poprz. sygn. V K 409/22)

Protokół oględzin zapisu audio-video

10-13 (akt poprz. sygn. V K 409/22)

Zeznania D. T.

21v-22 (akt poprz. sygn. V K 409/22), 286v-287

Zeznania R. B.

25v-26 (akt poprz. sygn. V K 409/22), 287v-288v

Zeznania P. D.

29v (akt poprz. sygn. V K 409/22), 288v-289

Zeznania K. G.

33v (akt poprz. sygn. V K 409/22), 311v

Zeznania P. Z.

41v-42 (akt poprz. sygn. V K 409/22), 289-289v

Wobec K. A. (1) Sąd kilkukrotnie odstępował od wymierzenia kary w związku z popełnieniem występków z art. 222§1 kk i art. 226§1 kk.

Informacje dot. karalności z kartoteki karnej Krajowego Rejestru Karnego

219-220

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

K. A. (1)

W zakresie czynów od 1-9

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

K. A. (1) działała publicznie i bez powodu, okazując przy tym rażące lekceważenie porządku prawnego.

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

Nagrania video (1)

Dowód niekwestionowany przez strony postępowania. Sąd nie znalazł podstaw, by odmówić mu mocy dowodowej. Dowód z nagrań wysokiej jakości obrazu i dźwięku pochodzący z kamer nasobnych funkcjonariuszy Policji oraz kamer służbowych. Na nagraniach bezpośrednio zarejestrowano inkryminowane zachowania oskarżonej K. A. (1). Widać na nich przebieg zdarzenia oraz zachowanie oskarżonej w żaden sposób niesprowokowane wyzywającym lub prowokującym postępowaniem funkcjonariuszy. Zapis nagrań koreluje z relacjami świadków funkcjonariuszy policji.

Protokół oględzin nagrań audiowizualnych

dokument sporządzony przez uprawniony podmiot, w przepisanej formie, w ramach przyznanych uprawień; brak zastrzeżeń stron do wartości dowodowej

Zeznania świadka D. K. (1)

Sąd obdarzył wiarą zeznania świadków zdarzenia z dnia 10 sierpnia 2021 r. Wszyscy świadkowie są funkcjonariuszami Policji, którzy byli bezpośrednimi świadkami zachowań K. A. (1) w tym dniu. Szczególnie istotne w tym względzie były depozycje D. K. (1), pokrzywdzonego, który rzeczowo i z zachowaniem chronologii zdarzeń opisał jak wyglądał przebieg interwencji, a zwłaszcza zachowanie oskarżonej, która ugryzła go w mały palec prawej ręki, co wywołało konieczność zastosowania środków przymusu bezpośredniego. Depozycje w/w były stanowcze i konsekwentne w zakresie w jakim świadek przytaczał treść obelg, które oskarżona kierowała bezpośrednio do niego. Zeznania pozostałych funkcjonariuszy policji są wyważone, logiczne i spójne między sobą oraz korespondują z treścią nagrań z przebiegu interwencji. Świadkowie wypowiadali się w sposób konkretny, jasny i rzeczowy, przy czym każdy z nich opisywał przebieg interwencji w sposób spontaniczny z własnej perspektywy, ich relacje nie noszą znamion wzajemnego zasugerowania.

Zeznania świadka P. L.

Zeznania świadka J. K.

Zeznania świadka P. O. (1)

Zeznania świadka P. M.

1.1.2

Nagrania video (2)

Dowód niekwestionowany przez żadną ze stron. Sąd także nie znalazł podstaw, by odmówić mu mocy dowodowej. Dowód z nagrań wysokiej jakości obrazu i dźwięku pochodzący z kamer nasobnych funkcjonariuszy Policji oraz kamer służbowych. Na nagraniach bezpośrednio zarejestrowano zachowania oskarżonej K. A. (1). Zapis nagrań koreluje i uzupełnia depozycje świadków tak U. K. i jej męża, jak i funkcjonariuszy policji.

Protokół oględzin z odtworzenia zapisu audio-video

dokument sporządzony przez uprawniony podmiot, w przepisanej formie, w ramach przyznanych uprawień; brak zastrzeżeń stron do wartości dowodowej

Zeznania świadka U. K. (1)

Sąd dał wiarę zeznaniom U. K. (1). Pokrzywdzona opisała przebieg zdarzenia w sposób zbieżny z utrwalonymi nagraniami, a także w sposób spójny z relacjami funkcjonariuszy policji. Wskazała, że oskarżona prowokowała ją, celowo wymachując jej flagą przed twarzą. Opisała precyzyjnie przebieg zdarzenia i okoliczności, które je poprzedziły. Jasne, logiczne i konsekwentne są zeznania świadka także co do sposobu naruszenia jej nietykalności przez oskarżoną. Sąd uczynił jej relację podstawą ustaleń faktycznych w sprawie, nie było podstaw do zakwestionowania tego osobowego środka dowodowego.

Zeznania świadka S. K.

Sąd za wiarygodne uznał zeznania S. K., który był bezpośrednim świadkiem zachowania K. A. (1) w stosunku do jego żony. Świadek mimo osobistej relacji z pokrzywdzoną nie próbował wyolbrzymiać zachowań oskarżonej. Jego zeznania były wyważone. A zważywszy na fakt spójności jego zeznań z treścią nagrań oraz zeznań U. K. (1) oraz pozostałych świadków Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania ich treści.

Zeznania świadka Ł. K.

Sąd obdarzył walorem prawdziwości zeznania świadków zdarzenia z dnia 10 października 2021 r. Wszyscy świadkowie są funkcjonariuszami Policji, którzy byli bezpośrednimi obserwatorami zachowań K. A. (1) w tym dniu. Ich depozycje są szczególnie istotne, gdyż wszyscy zostali pokrzywdzeni przestępstwem znieważenia, a Ł. K. i D. S. także przestępstwem naruszenia nietykalności. Podali oni również treść obelg, które oskarżona kierował bezpośrednio do nich. Zeznania świadków są spójne między sobą oraz z treścią nagrań i depozycji procesowych U. K. (1), S. K.. Świadkowie wypowiadali się w sposób konkretny, jasny i rzeczowy, przy czym każdy z nich używał do tego własnych słów, także nie sposób przyjąć, by ich zeznania były wspólnie ustalone.

Zeznania świadka D. S.

Zeznania świadka M. R.

1.1.3

Nagrania video (3)

Dowód niekwestionowany przez żadną ze stron. Sąd także nie znalazł podstaw, by odmówić mu mocy dowodowej. Dowód z nagrań wysokiej jakości obrazu i dźwięku pochodzący z kamer nasobnych funkcjonariuszy Policji oraz kamer służbowych. Na nagraniach bezpośrednio zarejestrowano inkryminowane zachowania oskarżonej K. A. (1). Przebieg nagrań koreluje z relacjami świadków zdarzenia.

Protokół oględzin zapisu audio-video

dokument sporządzony przez uprawniony podmiot, w przepisanej formie, w ramach przyznanych uprawień; brak zastrzeżeń stron do wartości dowodowej

Protokół oględzin osoby

dokument sporządzony przez uprawniony podmiot, w przepisanej formie, w ramach przyznanych uprawień; brak zastrzeżeń stron do wartości dowodowej; dokument ten współgra z treścią zeznań P. O. (2), na okoliczność ugryzienia go przez oskarżoną;

Zeznania świadka P. O. (2)

Sąd obdarzył walorem prawdziwości zeznania świadków zdarzenia z dnia 10 września 2021 r. Obaj świadkowie są funkcjonariuszami Policji, którzy byli bezpośrednimi świadkami zachowań K. A. (1) w tym dniu. Rzeczowe, logiczne i jasne zeznania świadka pokrzywdzonego P. O. (2), który bezpośrednio po zdarzeniu dokładnie opisał przebieg interwencji oraz zachowanie oskarżonej. Wprawdzie na rozprawie świadek nie pamiętał szczegółowo przebiegu interwencji, przy czym potwierdził uprzednio złożone depozycje, zwrócił uwagę na upływ czasu, charakter podejmowanych interwencji i dużą liczbę zgromadzeń i zdarzeń z udziałem oskarżonej, w których uczestniczył na przestrzeni ostatnich lat; w tych okolicznościach niepamięć świadka co do szczegółów zachowania oskarżonej nie dyskwalifikuje jego depozycji, wręcz przeciwnie wskazuje na obiektywizm świadka, który przytaczał tylko te okoliczności co do których był pewien, nie starał się zastępować obrazów pamięciowych dotwarzanymi treściami; relacja w/w uzupełniona została przez jasne i logiczne depozycje drugiego z funkcjonariuszy oraz współgrające z nimi dowody nieosobowe.

Zeznania świadka D. Z.

1.1.4

Nagrania video (4)

Dowód niekwestionowany przez żadną ze stron. Sąd także nie znalazł podstaw, by odmówić mu mocy dowodowej. Dowód z nagrań wysokiej jakości obrazu i dźwięku pochodzący z kamer nasobnych funkcjonariuszy Policji oraz kamer służbowych. Na nagraniach bezpośrednio zarejestrowano zachowania oskarżonej K. A. (1). Widać na nich przebieg zdarzenia oraz zachowanie oskarżonej w żaden sposób niesprowokowane wyzywającym lub prowokującym postępowaniem funkcjonariuszy. W tym w szczególności uchwycono moment szarpania, znieważania i próby zmuszenia do zaprzestania filmowania M. W.. Przebieg nagrań koreluje w pełni z relacjami świadków zdarzenia.

Protokół oględzin z odtworzenia zapisu audio-video

dokument sporządzony przez uprawniony podmiot, w przepisanej formie, w ramach przyznanych uprawień; brak zastrzeżeń stron do wartości dowodowej

Zeznania świadka M. W.

Sąd obdarzył walorem prawdziwości zeznania świadków zdarzenia z dnia 11 listopada 2021 r. Wszyscy świadkowie są funkcjonariuszami Policji, którzy byli bezpośrednimi obserwatorami zachowań K. A. (1) w tym dniu. Opisali oni prowokacyjne i pogardliwe zachowanie oskarżonej względem funkcjonariuszy, wskazywali na fakt niereagowania K. A. na wezwania do stosowania się do przyjętego na ten dzień sposobu organizacji ruchu, dróg wydzielonych barierkami i przyjętego z uwagi na wymogi bezpieczeństwa sposobu wytyczenia szlaków pieszych; zwracali uwagę na agresję oskarżonej w stosunku do M. W., zarówno słowną, jak i fizyczną, która skierowana była na zmuszenie policjantki do zaprzestania wypełniania swoich obowiązków służbowych w postaci filmowania interwencji. Zeznania świadków są spójne między sobą oraz z treścią nagrań. Świadkowie wypowiadali się w sposób konkretny, jasny i rzeczowy, opisywali przebieg zdarzeń z własnej perspektywy uzupełniając relacje o zapamiętane indywidualnie szczegóły.

Zeznania świadka D. T.

Zeznania świadka R. B.

Zeznania świadka P. D.

Zeznania świadka K. G.

Zeznania świadka P. Z.

Informacje dot. karalności z kartoteki karnej Krajowego Rejestru Karnego

Dokument urzędowy, którego prawdziwość i wiarygodność zawartych w nim treści nie budzą wątpliwości.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

Wyjaśnienia oskarżonej K. A. (1)

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonej, która nie przyznała się do zarzucanych jej czynów. W ocenie Sądu depozycje K. A. (1) stanowią jednostronną, nie popartą żadnymi wiarygodnymi dowodami polemikę z jednoznacznym materiałem dowodowym. Wyjaśnieniom oskarżonej przeczą dowody z nagrań, zeznań funkcjonariuszy Policji oraz pokrzywdzonej U. K. (1) i świadka S. K., które to dowody Sąd szeroko omówił wyżej i wskazał, dlaczego uczynił je podstawą rekonstrukcji stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie. Zatem Sąd uznał, że twierdzenia oskarżonej stanowią jedynie realizację przyjętej przez nią linii obrony. Oskarżona opisywała przebieg wydarzeń w taki sposób, aby ukazać siebie jako ofiarę działań Policji, podczas gdy wnikliwa analiza dowodów osobowych jak i nieosobowych w sprawie prowadzi do zgoła innych wniosków. To oskarżona swoim zachowaniem prowokowała funkcjonariuszy Policji, którzy w obliczu obelg oraz naruszania ich nietykalności podczas pełnienia obowiązków służbowych zachowali profesjonalizm, jakiego należy od nich oczekiwać. Zachowania oskarżonej nacechowane były wulgarnością, pogardą i agresją, które skierowała nie tylko wobec funkcjonariuszy policji ale także osób postronnych, jak U. K...Nie ulega wątpliwości, że w zakresie wszystkich przypisanych oskarżonej czynów, to ona była stroną agresywną, a jej działania nie były w żaden sposób sprowokowane przez pokrzywdzonych.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I, II, III, IV

K. A. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W zakresie czynów: 1,3,6

Odpowiedzialność karną na podstawie art. 222 § 1 k.k. ponosi osoba, która narusza nietykalność cielesną funkcjonariusza publicznego lub osoby do pomocy mu przybranej podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych. Analizując stan faktyczny niewątpliwie doszło do naruszenia nietykalności cielesnej D. K. (1), który został ugryziony przez oskarżoną w palec, podczas podejmowania interwencji w stosunku do niej. Podobnie w przypadku Ł. K. i D. S., których oskarżona kopała i szarpała za mundur, zaś pokrzywdzonego P. O. (2) oskarżona ugryzła podczas podejmowania czynności służbowych.

Nie ulega wątpliwości, że opisane zachowania oskarżonej stanowiły naruszenie nietykalności cielesnej funkcjonariusza, bowiem były one niezgodne z wolą osób pokrzywdzonych, było to oddziaływanie na ich ciało, kontakt fizyczny, który nie był dla nich akceptowalny. Niewątpliwie oskarżona wyczerpał nadto znamiona strony podmiotowej omawianego występku w postaci umyślności działania w zamiarze bezpośrednim. Niewątpliwie fakt, iż oskarżona w okolicznościach wskazanych w zarzutach zastosowała przemoc wobec funkcjonariuszy w sposób niesprowokowany przez nikogo świadczą, iż miała ona zamiar popełnienia w/w czynów, chciała je popełnić i konsekwentnie zamiar swój zrealizowała.

Sąd uznając, że oskarżona działała z wykorzystaniem takiej samej sposobności, w krótkich odstępach czasu, zanim zapadł pierwszy chociażby nieprawomocny wyrok, zakwalifikował na podstawie art. 91 § 1 k.k. czyny z pkt 1, 3 i 6 aktu oskarżenia jako ciąg przestępstw z art. 222 § 1 k.k.

W zakresie czynów: 2,4,7,9

Odpowiedzialność karną na podstawie art. 226 § 1 k.k. ponosi sprawca, który znieważa funkcjonariusza publicznego lub osobę do pomocy mu przybraną, podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych. Poczynione w oparciu o wiarygodne dowody osobowe i nieosobowe ustalenia faktyczne jednoznacznie wskazują, że oskarżona wielokrotnie wypowiadała szereg obelżywych słów wobec funkcjonariuszy Policji D. K. (1), Ł. K., D. S., M. R., P. O. (2), M. W., w czasie, gdy podejmowali oni czynności służbowe w związku z jej zachowaniem, i obelgi te pozostawały w związku z pełnionymi przez nich obowiązkami. Funkcjonariusz Policji powołany jest m.in. do ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, w tym zapewnienie spokoju w miejscach publicznych (co należy do podstawowych zadań Policji - art. 1 ust. 2 pkt 2 ustawy o Policji) a właśnie z powodu zachowania oskarżonej funkcjonariusze ci zostali zobligowani do podjęcia czynności służbowych. Będące przedmiotem oceny Sądu zachowania oskarżonej polegające na wielokrotnym ubliżaniu w/w osobom wyczerpało zatem znamiona strony przedmiotowej omawianego występku. Sąd zważył, że przedmiotem ochrony wskazanego przepisu jest autorytet osób realizujących pełnieniem swych obowiązków działalność instytucji publicznych, a także ich godność. Jest to przestępstwo bezskutkowe, tj. nie wymaga nawet doznania przez adresata poczucia poniżenia. Chroniona godność pojmowana jest w sposób zobiektywizowany, określony przez powszechnie przyjęte normy kulturowo - obyczajowe. Używane wielokrotnie w dacie zdarzeń objętych aktem oskarżenia przez K. A. wobec w/w osób słowa obelżywe nie tylko niewątpliwie miały znieważający sens i znaczenie. Ale jednocześnie ich charakter, kontekst w jakim zostały wypowiedziane świadczy o tym, że oskarżona chciała obrazić, znieważyć w/w osoby, a jednocześnie miała pełną świadomość, kto jest ich adresatem. Powyższe dobitnie wskazuje na to, że oskarżona działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim wypełniając również znamiona strony podmiotowej omawianego występku.

Sąd uznając, że oskarżona działała z wykorzystaniem takiej samej sposobności, w krótkich odstępach czasu, zanim zapadł pierwszy chociażby nieprawomocny wyrok, zakwalifikował na podstawie art. 91 § 1 k.k. czyny z pkt 2, 4, 7, 9 aktu oskarżenia jako ciąg przestępstw z art. 226 § 1 k.k.

W zakresie czynu 5:

Czyn opisany w punkcie 5 aktu oskarżenia wypełnił kumulatywnie znamiona przestępstw z art. 217 § 1 k.k. oraz 216 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Przedmiotem ochrony występku z art. 217 k.k. jest nietykalność cielesna człowieka, która jednocześnie mieści się w szerokim katalogu dóbr osobistych i jest rozumiana jako wolność od fizycznych oddziaływań na ciało ludzkie oraz wolność od niepożądanych doznań (por. wyrok SN z 23 maja 2019 r., III KK 110/18, LEX nr 2683370).

W literaturze przedmiotu wskazuje się, że naruszeniem nietykalności cielesnej zdaje się każde bezprawne dotknięcie innej osoby czy inny krzywdzący kontakt. Wchodzą tu w grę wszelkie kontakty fizyczne, które są obraźliwe, kłopotliwe czy po prostu niepożądane. Sąd Apelacyjny w Białymstoku w wyroku z 9 sierpnia 2012 r., II AKa 137/12, LEX nr 1217652, słusznie zauważa, że: "Naruszeniem nietykalności cielesnej są wszystkie czynności oddziałujące na ciało innej osoby, które nie są przez nią akceptowane. Naruszenie nietykalności cielesnej nie musi łączyć się z powstaniem obrażeń, jednakże musi mieć ono wymiar fizyczny".

Przestępstwa z art. 216 § 1 k.k. dopuszcza się ten, kto znieważa inną osobę w jej obecności albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie lub w zamiarze, aby zniewaga do osoby tej dotarła. Ze względu na przedmiot ochrony, jakim jest godność człowieka, za zniewagę uważa się zachowanie uwłaczające godności, wyrażające lekceważenie lub pogardę. O tym czy zachowanie to ma charakter znieważający, decydują dominujące w społeczeństwie oceny i normy obyczajowe. Ustawodawca nie sprecyzował, na czym ma polegać znieważanie, a więc należy przyjąć szerokie rozumienie tego pojęcia. Przez znieważanie należy zatem rozumieć wszelkie zachowania sprawcy, które w sposób demonstracyjny wyrażają pogardę dla innej osoby, w szczególności mają poniżyć jego godność osobistą i sprawić, by poczuł się dotknięty lub obrażony (por. postanowienie SN z 7 maja 2008 r., III KK 234/07, Biul. PK 2008, Nr 10, poz. 33).

Nie ulega wątpliwości, że K. A. (1) ubliżyła U. K. (1) oraz naruszyła jej nietykalność w ten sposób, że uderzyła ją kilkukrotnie drzewcem flagi w twarz i głowę, co implikowało konieczność przyjęcia kumulatywnej kwalifikacji prawnej.

W zakresie czynu 8:

Czyn opisany w punkcie 8 aktu oskarżenia wypełnił kumulatywnie znamiona przestępstw z art. 222 § 1 k.k. oraz 224 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Znamiona przestępstwa z art. 222 § 1 k.k. Sąd omówił wyżej, dlatego w tym miejscu wskazać jedynie należy, że zachowanie oskarżonej z dnia 11 listopada 2021 r. niewątpliwie wypełniło jego znamiona na co wskazuje zgromadzony w sprawie i jednoznaczny materiał dowodowy. Zachowaniem K. A. (1) została pokrzywdzona funkcjonariuszka Policji M. W., podczas wykonywania swoich obowiązków służbowych.

Przestępstwo z art. 224 § 2 k.k., od strony przedmiotowej polega na używaniu przemocy lub groźby bezprawnej wobec funkcjonariusza publicznego lub osoby przybranej mu do pomocy w celu zmuszenia do przedsięwzięcia lub zaniechania prawnej czynności służbowej. Dobrem chronionym przez niniejszy przepis, obok wolności wyboru postępowania funkcjonariusza publicznego oraz osoby przybranej mu do pomocy, jest prawidłowe funkcjonowanie instytucji państwowych, samorządowych i międzynarodowych. Jest to przestępstwo umyślne, które można popełnić działając wyłącznie z zamiarem bezpośrednim.

W ocenie Sądu zachowanie oskarżonej wyczerpywało także znamiona czynu z art. 224 § 2 k.k. Oskarżona użyła przemocy w ten sposób, że chwyciła za kamerę służbową trzymaną przez M. W., chcąc aby funkcjonariuszka Policji odstąpiła od czynności, którą przeprowadzała tj. rejestrowania przebiegu interwencji. Przebieg zdarzenia z 11 listopada 2021 r. wskazuje, że oskarżona konsekwentnie dążyła do utrudniania filmowania interwencji, zasłaniając się kartką, co ostatecznie doprowadziło ją do zastosowania przemocy, by osiągnąć swój cel.

W zakresie czynów: 1-5, 8-9

Sąd z opisu czynów przypisanych oskarżonej wyeliminował sformułowanie, że oskarżona „działała publicznie i bez powodu, okazując przy tym rażące lekceważenie porządku prawnego”, czyli ustalenie, że działania oskarżonej nosiły znamiona tzw. występku chuligańskiego. W ocenie Sądu oskarżona nie działała w celu okazania pogardy dla porządku prawnego. K. A. (1) działała w subiektywnym przekonaniu (tak też odbierało ją otoczenie jej przychylne), że walczy o wolność słowa i prawo do protestu i prezentowania poglądów politycznych. Chociaż przyjęło to wymiar, który nie może spotkać się ze społeczną akceptacją, z uwagi na fakt, że zachowania oskarżonej wypełniły znamiona przestępstw, to nie sposób przyjąć, że oskarżona swoim zachowaniem okazywała rażące lekceważenie dla porządku prawnego. Podkreślić jeszcze raz wypada, że jedynym poprawnym zachowaniem obywatela w przypadku podejmowania wobec niego czynności służbowych przez funkcjonariusza Policji jest wykonywanie jego poleceń, a zachowania oskarżonej choć karygodne, to nie miały charakteru chuligańskiego.

Czyny przypisane oskarżonej są zawinione. Można postawić jej zarzut ich popełnienia. Jest ona bowiem zdatna do przypisania jej winy z uwagi na dojrzałość, wiek, rozwój intelektualny, emocjonalny i związaną z nim możliwość przyswojenia sobie reguł moralnych oraz zdolności percepcyjne. Oskarżona miała niewątpliwie możliwość rozpoznania bezprawności swoich czynów i rozpoznania, że nie zachodzi żadna z okoliczności wyłączających bezprawność oraz winę.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. A. (1)

I

I

Sąd na podstawie art. 222 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. za ciąg przestępstw wymierzył oskarżonej karę 150 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 złotych.

K. A. (1)

II

II

Sąd na podstawie art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. za ciąg przestępstw wymierzył oskarżonej karę 200 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 złotych.

K. A. (1)

III

III

Sąd na podstawie art. 217 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzył oskarżonej karę 100 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 złotych.

K. A. (1)

IV

IV

Sąd na podstawie art. 224 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. i po zastosowaniu art. 37a § 1 k.k. wymierzył oskarżonej karę 150 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 złotych.

K. A. (1)

V

I - IV

Sąd na podstawie art. 91 § 2 k.k. w zw. z art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 k.k. połączył kary grzywny orzeczone w pkt i-IV wyroku i wymierzył jej karę łączną 450 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 zł.

Wymierzając oskarżonej kary za poszczególne występki Sąd zważy na dyrektywy wymiaru kary wynikające z art. 53 par. 1 kk - stopień winy i społecznej szkodliwości czynów. Zadaniem sądu jest takie określenie kary w związku z limitującą funkcją winy, aby jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, który w niniejszej sprawie wyznacza fakt, iż oskarżona jest on osobą dojrzałą, wykształconą, a co za tym idzie ma doświadczenie życiowe i stan wiedzy, który pozwala przyjąć, że wie jak należy zachowywać się w stosunku do funkcjonariuszy publicznych, a także innych osób niezależnie od okoliczności w jakich ma z nimi styczność. Sąd uznał, że w przypadku wszystkich z przypisanych czynów stopień zawinienia był wysoki. Do tego twierdzenia uprawniają nie tylko cechy osobowe oskarżonej, ale także normalność sytuacji w jakiej się znalazła, pozbawionej atypowych okoliczności mogących mieć negatywny wpływ na podejmowane przez nią decyzje. Swoim zachowaniem oskarżona wykazał się wysoce lekceważącym stosunkiem do porządku prawnego, a także wykazała pogardę dla czci i godności drugiego człowieka, które korzystają z ochrony prawnej. Odnośnie drugiej dyrektywny wskazać należy, iż stopień społecznej szkodliwości wyznacza w przypadku czynów przypisanych oskarżonej postać zamiaru - bezpośredni, sposób i okoliczności popełnienia czynów - stosowanie przemocy, publiczne, wielokrotne używanie słów obelżywych, poniżających kierowanych do wykonujących obowiązku służbowe funkcjonariuszy Policji oraz innych osób. Sąd zważył na rodzaj naruszonych wskutek zachowań oskarżonej przedmiotów ochrony tj. prawidłowość i niezakłóconą działalność instytucji publicznych, a także godność i powaga funkcjonariusza publicznego, godność i cześć człowieka. Sąd zważył nadto na motywację oskarżonej, postawę, a nadto właściwości i warunki osobiste oskarżonej, jej dotychczasowy sposób życia i zachowanie po popełnieniu przestępstwa. W przypadku oskarżonej, jak wynika z karty karnej, Sądy dwukrotnie odstąpiły od wymierzenia kary i raz warunkowo umorzyły postępowanie na okres próby, w związku z analogicznymi występkami. Jak widać zastosowane przez Sąd wobec oskarżonej konsekwencje nie przyniosły zamierzonego efektu wychowawczego, jak i odstraszającego. Oskarżona też nie poczyniła żadnych refleksji nad własnym postępowaniem, nie przeprosiła pokrzywdzonych, co także miało wpływ na wymiar kary. Liczba stawek dziennych grzywny została zróżnicowana przez Sąd stosownie do liczby osób pokrzywdzonych przestępstwem, stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz okoliczności popełnienia czynu. W zakresie czynu z puntu 8 aktu oskarżenia Sąd zastosował wobec oskarżonej dobrodziejstwo art. 37a § 1 k.k., przyjmując, że wymierzona kara pozbawienia wolności nie byłaby dłuższa od roku, Sąd wymierzył w to miejsce karę najniższą z możliwych, to jest 150 stawek dziennych grzywny.

Kierując się treścią art. 91§2 kk, art. 85§1 kk, art. 86§1 i 2 kk Sąd połączył kary jednostkowe orzeczone za pozostające w zbiegu realnym przestępstwa i ciągi przestępstw i wymierzył oskarżonej karę łączną grzywny w wymiarze 450 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych; Sąd wziął w tym zakresie pod uwagę rodzaj naruszonych dóbr prawnych, motywację i pobudki jakimi kierowała się oskarżona. Sąd zważył również na stopień demoralizadcji oskarżonej, która już poraz kolejny wchodzi w konflikt z prawem i wskazuje, że zachowania te nie są nie tylko jednorazowe, ale i przypadkowe. Przy wymiarze kary łącznej zastosowano zasadę częściowej absorpcji, obniżając wymiar kary łącznej , w stosunku do wymiaru kary, który zapadłby przy zastosowaniu zasady kumulacji. Sąd miał w tym zakresie na względzie bliskość czasową i przedmiotową popełnionych przestępstw oraz zasadniczo wspólną dla większości przestępstw (art. 222 i 226 kk) motywację oskarżonej. Nadto Sąd zważył na wyczerpanie przez w/w występki przypisane oskarżonej dyspozycji przepisów tego samego rozdziału kodeksu karnego. Powyższe przemawiało za orzeczeniem łagodniejszej kary.

w ocenie Sądu ukształtowana kara łączna odzwierciedla stopień winy i społecznej szkodliwości czynów przypisanych oskarżonej i jest sprawiedliwa czyniąc nadto zadość wymaganiom prewencji ogólnej i szczególnej.

Ustalając wysokość jednej stawki Sąd wziął pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. Biorąc pod uwagę fakt, że oskarżona jest emerytką, posiada nieruchomość, uzyskuje dochód miesięczny w wysokości 2.300 zł, ma tylko siebie na utrzymaniu, nie leczy się na choroby przewlekłe, Sąd uznał, że wysokość stawki stanowić będzie istotną dolegliwość, która spełni cele kary, a jednocześnie nie wpłynie negatywnie na utrzymanie oskarżonej.

W ocenie Sądu kara nie przekracza stopnia zawinienia oskarżonej oraz stopnia społecznej szkodliwości popełnionego czynu. Zważywszy na kryminalną przeszłość oskarżonej Sąd żywi przekonanie, że tylko taka kara jest w stanie ukształtować świadomość K. A. (3) co do naganności jej czynów i zapobiec popełnianiu ich w przyszłości. Kara ta pozytywnie wpłynie także na kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa w zakresie nieopłacalności wkraczania na drogę bezprawia.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. A. (1)

VI

V

Sąd na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej w punkcie V wyroku kary łącznej grzywny zaliczył okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 10 października 2021 r., godz. 18.35 do dnia 10 października, godz. 19.35.

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VII

W związku z tym, że wymierzona oskarżonej kara ma charakter finansowy oraz biorąc pod uwagę, że utrzymuje się ona z emerytury Sąd na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżoną od ponoszenia kosztów postępowania, wydatkami obciążając Skarb Państwa.

7.  Podpis