Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE WYROKU Z 18.09.2025R.

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 599/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

A. N. (1)

około godziny 23:30 w dniu 5 czerwca 2022 roku w mieszkaniu numer (...) przy ulicy (...) w W. będąc pod wpływem alkoholu popychał, uderzał w twarz otwartą dłonią i pięścią, chwytał dłonią za twarz, zakrywając usta i nos, powodując brak możliwości oddychania, dusił swoją żonę K. N. (1) powodując naruszenie jej nietykalności cielesnej,

tj. czyn z art. 217§1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

K. N. (1) od 2018 roku jest w związku małżeńskim z A. N. (1). Małżeństwo mieszka wspólnie w mieszkaniu socjalnym przy ul. (...) w W..

K. N. (1) choruje przewlekle, ma chore nerki i dwa razy w tygodniu uczęszcza na dializy. Kobieta pomimo złego stanu zdrowia pracuje na pół etatu w ochronie. A. N. (1) na co dzień opiekuje się swoją żoną, dba o to, by chodziła na dializy i zażywała potrzebne leki. Kobieta mimo przeciwskazań lekarskich regularnie spożywa alkohol.

A. N. (1) nie posiada stałej pracy, pracuje dorywczo wykonując tatuaże, czasem nadużywa alkoholu. Mężczyzna pod wpływem alkoholu bywa agresywny.

Między małżonkami czasami dochodzi do kłótni, w trakcie których obydwie strony zachowują się względem siebie agresywnie, gdyż na pokrzywdzoną alkohol także działa pobudzająco.

Notatka urzędowa z 6.06.2022r.

k. 1

Wyjaśnienia A. N. (1)

k. 52-53, 65-66, 308, 357-358, 469

Zeznania P. R.

k. 56-57, 325

Zeznania J. N.

k. 85-86, 374-375

Zeznania M. D. (1)

k. 372

Wykaz interwencji

k. 46, 420

Zeznania G. S. (1)

k. 128-129, 373

Dokumenty z Niebieskiej Karty

k. 11-15, 383-400 425-427, 443-445, 452-455

Zeznania P. R.

56, 325, 479-480

W nocy z 5 na 6 czerwca 2022 roku w mieszkaniu małżeństwa N. przebywali znajomi M. C. i G. S.. Wszyscy wspólnie spożywali alkohol.

K. N. (1) ciągle w trakcie tego spotkania prowokowała swojego męża, zwracała się do niego imionami swoich poprzednich partnerów, mimo iż wiedziała, że oskarżony sobie tego nie życzy. Nadto kwestionowała jego doświadczenie w wykonywaniu tatuaży. Oskarżony najpierw spokojnie próbował uspokoić żonę, ale to nie dawało rezultatu. Po pewnym czasie powiedział do G. S. (1), że dzisiaj kończy już robienie dla niego tatuażu, gdyż jest zdenerwowany. Uderzył ze złości w stół pistoletem od tatuażu. Znajomy prosił ich, by się uspokoili. Potem G. S. z partnerką opuścili ich mieszkanie.

Oskarżony wtedy też na chwilę opuścił mieszkanie, i poszedł na klatkę schodową porozmawiać z kolegą. Kiedy wrócił, pokrzywdzona zapytała go, kiedy pójdzie do pracy, oznajmiając mu, że nie ma zamiaru go dłużej utrzymywać.

Wtedy oskarżony uderzył swoją żonę, chwytając ją dłońmi w okolicy szyi oraz ust i nosa, a także zaczął ją dusić. W pewnym momencie pies należący do małżeństwa, rzucił się na mężczyznę, wówczas kobiecie, która była bardzo przestraszona całą tą sytuacją, udało się uciec z mieszkania.

Następnie K. N. (1) udała się do sąsiadki D. S. (1), która widząc wystraszoną kobietę, wezwała funkcjonariuszy Policji. Pokrzywdzona podała wówczas sąsiadce, że jej obrażenia wynikały z ataku oskarżonego.

Około godziny 0:25 w dniu 6 czerwca 2022 roku post. A. S. (1) wraz z st. sierż. P. S. udali się na ul. (...) w W., gdzie zastali pokrzywdzoną. K. N. (1) miała zakrwawioną twarzą w okolicy nosa. Kobieta odmówiła pomocy medycznej.

W związku z agresywnym zachowaniem A. N. (1) wobec funkcjonariuszy Policji, użyto w stosunku do niego siły fizycznej oraz kajdanek. Następnie zatrzymano mężczyznę i przewieziono do (...) przy ul. (...) w W. gdzie przeprowadzono czynności, m.in. poddano badaniom na zawartość alkoholu, sporządzono niebieską kartę oraz kwestionariusz szacowania ryzyka. Potem został on tymczasowo aresztowany, areszt trwał łącznie 79 dni.

Notatka urzędowa z 6.06.2022r.

k. 1

Wyjaśnienia A. N. (1)

k. 52-53, 65-66, 308, 357-358, 469

Zeznania A. S. (1)

k. 16-17, 468

Zeznania D. S. (1)

k. 30-31, 324-325, 371-372

Zeznania M. C. (2)

k. 116-117, 373-374

Zeznania G. S. (1)

k. 128-129, 373

Protokół zatrzymania A. N. (1)

k. 2-4

Dokumenty z Niebieskiej Karty

k. 11-15, 383-400 425-427, 443-445, 452-455

Protokół oględzin K. N. (1)

k. 33-42

Wykaz interwencji

k. 46, 420

Informacja z Wydziału Prewencji (...)

k. 54

postanowienie dot. tymczasowego aresztowania A. N. (1) z 7.06.2025r.

k. 65-67

Badanie K. N. (1) na zawartość alkoholu w dniu 6 czerwca 2022 roku o godzinie 01:46 wykazało 0,51 mg/l w wydychanym powietrzu.

Badanie A. N. (1) na zawartość alkoholu dniu 6 czerwca 2022 roku o godzinie 03:05 wykazało 0,92 mg/l w wydychanym powietrzu.

Protokół badania trzeźwości A. N.

k. 8

Protokół badania trzeźwości

K. N.

k. 9

Na skutek zdarzenia z 6.06.2022r., wszczęto w tej rodzinie procedurę (...) nr (...). Wszczynając procedurę wyraźnie wskazano, że przemoc wobec pokrzywdzonej zgłosiła sąsiadka D. S. (1).

K. N. (1) po zatrzymaniu męża systematycznie oświadczała, że mąż nie stosuje wobec niej przemocy, a zdarzenie z 5/6.06.2022r. miało charakter incydentu. Pokrzywdzona usilnie dążyła do tego, żeby oskarżony opuścił areszt.

W dniu 27 stycznia 2023 roku została zakończona procedura (...) nr (...) wszczęta w dniu 6 czerwca 2022 roku przez Komendę Rejonową Policji w rodzinie A. N. (1) i K. N. (1).

Dokumenty z zespołu Interdyscyplinarnego ds. Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie - Niebieska Karta nt (...)

k. 383-417

Zeznania P. R.

56, 325, 479-480

W mieszkaniu należącym do A. i K. N. (1) na ul. (...) w W. wielokrotnie w 2023r. i 2024r. dochodziło do interwencji funkcjonariuszy Policji.

W dniu 23 kwietnia 2023 r. A. N. (1) zgłosił, że K. N. (1) mu grozi, natomiast nie potwierdzono przemocy. Zgłaszający oświadczył, że posprzeczał się z żoną oraz, że doszli do porozumienia.

W dniu 28 sierpnia 2024 r. doszło do interwencji Policji w związku ze zgłoszeniem K. N. (1). Kobieta zgłosiła, iż jej mąż będąc pod wpływem alkoholu grozi jej śmiercią. Z uwagi na powyższe doszło do zatrzymania A. N. (1), sporządzono dokumentację procesową, założono procedurę Niebieskiej Karty, wydano zakaz zbliżania i kontaktowania się z K. N. (1) oraz nakaz opuszczenia lokalu.

W dniu 15 grudnia 2024 r. M. W. (1) (na prośbę telefoniczną ze strony K. N. (1)) zgłosiła, iż A. N. (1) będąc pod wpływem alkoholu grozi śmiercią jej córce K. N. (1). A. N. (1) oświadczył, iż nie doszło do żadnych gróźb. Następnie skontaktowano się z K. N. (1), która potwierdziła słowa męża.

W dniach 27 kwietnia 2024 r., 01 stycznia 2025 r. i 18 lutego 2025 zgłoszono, iż w mieszkaniu małżeństwa N. doszło do awantury, natomiast interwencje zakończono, nie potwierdzając tych zajść.

Wykaz interwencji

k. 46, 420

Częściowo zeznania M. W. (1)

478v-479

W dniu 28 czerwca 2024 roku około godz. 0:10 policjanci Wydziału Wywiadowczo Patrolowego w związku ze zgłoszeniem awantury domowej udali się pod adres ul. (...) w W.. Na miejscu zastano K. N. (1) oraz jej męża A. N. (1). Kobieta oświadczyła, iż wraz z mężem spożywała alkohol. Podczas awantury A. N. (1) krzyczał do żony "zaraz Cię zajebie" oraz obrażał ją słowami "kurwo, szmato". Kobieta oświadczyła, że obawia się o swoje życie oraz zdrowie, natomiast nie chce niczego zgłaszać ponieważ obawia się swojego męża.

Funkcjonariusze na miejscu przebadali ww. na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, badanie K. N. (1) wykazało 0,93 mg/l, natomiast A. N. (1) 1,43 mg/l.

W związku z podjętą interwencją mężczyzna został zatrzymany i osadzony w PDoZ.

Wobec A. N. (1) wystawiono nakaz natychmiastowego opuszczenia wspólnie zajmowanego z żoną mieszkania i jego bezpośredniego otoczenia na odległość nie mniejszą niż 100 metrów, jak również wystawiono zakaz kontaktowania oraz zbliżania się do K. N. (1) na odległość nie mniejszą niż 100 metrów.

W związku z powyższym w dniu 28 czerwca 2024 roku ponownie została uruchomiona procedura (...), która zakończona została w dniu 15 stycznia 2025 roku, wobec stwierdzenia ustania przemocy domowej i uzasadnionym przypuszczeniem, że zaprzestano dalszego stosowania przemocy domowej.

W toku procedury pokrzywdzona napisała w dn. 25.10.2024r. pismo do CPS, w którym podała, że oskarżony nie jest sprawcą przemocy domowej i nie odczuwa z jego strony żadnego zagrożenia.

Pismo (...) Wydział Prewencji z dnia 02 lipca 2024 r.

k. 428

Notatka urzędowa z dnia 28 czerwca 2024 r., 22 lipca 2024 r., 24 sierpnia 2024 r., 26 września 2024 r., 24 października 2024 r., 25 listopada 2024 r., 12 grudnia 2024 r., 17 lutego 2025 r., 21 maja 2025 r.

k. 434, 442, 447,448, 449, 451, 458, 464, 465

Dokumenty z Niebieskiej Karty

k. 11-15, 383-400 425-427, 443-445, 452-455

Pismo z (...) z dnia 5 sierpnia 2024 r.

k. 446

Protokół ze spotkania grupy diagnostyczno-pomocowej z dnia 11 lipca 2024 r., 25 listopada 2024 r., 15 stycznia 2025 r.

k. 440-441, 456- 457, 459-460

Oświadczenie K. N. (1)

k. 450

A. N. (1) w odniesieniu do zarzucanego mu czynu miał całkowicie zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. U A. N. (1) rozpoznano uzależnienie od alkoholu.

Opinia sądowo-psychiatryczna

k. 98-99

A. N. (1) był uprzednio wielokrotnie karany, w tym za czyny przeciwko mieniu oraz związane z użyciem przemocy wobec drugiej osoby, jednakże ostatnie poważne przestępstwo, jakiego się dopuścił było rozbojem z 2017 roku. Wielokrotnie przed 2018r. odbywał kary pozbawienia wolności.

Wykaz rejestracji procesowych

k. 47

Wyrok Sądu Rejonowego w Kluczborku (...) z dnia 12 czerwca 2012 r. o sygn. akt (...)

k. 111-113, 158-160

Wyrok łączny Sądu Rejonowego w Kluczborku (...) z dnia 15 października 2014 r. o sygn. akt (...)

k. 155-157

Informacja z Krajowego Rejestru Karnego

k. 473-476

K. N. (1) jest osobą ciężko chorą nefrologicznie. Musi być stale dializowana. Oskarżony pomaga jej w leczeniu.

zaświadczenie lekarskie dla K. N. (1) z 27.03.2024r. ze Szpitala (...)

k. 323

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

A. N. (1)

około godziny 23:30 w dniu 5 czerwca 2022 roku w mieszkaniu numer (...) przy ulicy (...) w W. będąc pod wpływem alkoholu popychał, uderzał w twarz otwartą dłonią i pięścią, chwytał dłonią za twarz, zakrywając usta i nos, powodując brak możliwości oddychania, dusił swoją żonę K. N. (1) powodując naruszenie jej nietykalności cielesnej,

tj. czyn z art. 217§1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

A. N. (1) w latach 2018-2022r. znęcał się psychicznie i fizycznie nad swoją żoną, dąży do jej udręczenia, dąży do jej poniżenia, udręczenia, dokuczenia. Ma utrwalone negatywne nastawienie do żony.

Wyjaśnienia oskarżonego

k. 52-53, 65-66, 308, 357-358, 469

Zeznania M. D. (1)

k. 372

Zeznania G. S. (1)

k. 373

Zeznania M. W. (1)

A. N. (1) groził pokrzywdzonej pozbawieniem życia w nocy z 5 na 6 czerwca 2022 roku.

Wyjaśnienia oskarżonego

k. 52-53, 65-66, 308, 357-358, 469

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

Wyjaśnienia A. N. (1)

Sąd w większości dał wiarę słowom oskarżonego. Oskarżony w swoich wyjaśnieniach przyznał, że czasami kłóci się z żoną, i wówczas używa w stosunku do niej słów wulgarnych, ale na co dzień jest dla niej wsparciem, chodzi z nią do lekarzy, dba o jej dializy. Potwierdził, że pokrzywdzona ma do niego pretensje o to, że nie ma stałej pracy, a jedynie dorywczą. Odnośnie spożywania alkoholu, potwierdził że go spożywa, ale nie w nadmiernych ilościach, dodając, że alkohol spożywa razem z żoną. Zeznania świadków (D. S., M. D., G. S., M. W.) były zgodne z tym, że oskarżony nie nadużywa stale alkoholu i okazuje wsparcie dla żony.

Oskarżony zaprzeczał także grożeniu swojej żonie w nocy z 5 na 6 czerwca 2022 roku – wobec braku dowodów świadczących o takiej okoliczności (dowodem takim nie mogła być notatka policyjna ani zeznania świadka A. S., gdyż odnosiły się do rozpytania K. N., korzystającej z prawa do odmowy składania zeznań), należało zgodnie z art. 5§2 kpk uznać, że taka groźba z jego ust nie padła.

Zeznania A. S. (1)

Świadek zeznawał na okoliczność interwencji w mieszkaniu nr (...) przy ul. (...) w W. w nocy z 5 na 6 czerwca 2022 roku. Świadek wskazał, że interwencja została podjęta z uwagi na zgłoszenie od kobiety, której sąsiadka została pobita przez męża. Na miejscu funkcjonariusze zastali D. S. (1) oraz K. N. (1). Pokrzywdzona miała zakrwawioną twarz w okolicy nosa oraz uskarżała się na ból twarzy. Ponadto świadek zeznał, iż podczas interwencji oskarżony wykazywał agresywne zachowania w stosunku do funkcjonariuszy Policji, w związku z tym użyto wobec niego siły fizycznej i założono kajdanki. A. N. (1) został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji i przewieziony do (...) celem dalszych czynności. W ocenie Sądu zeznania świadka są logiczne, konsekwentne i wzajemnie się uzupełniają, a nadto są spójne ze zgromadzonymi w sprawie dokumentami w postaci protokołu zatrzymania osoby, protokołem badania stanu trzeźwości czy dokumentami z Niebieskiej Karty. Jako osoba obca dla oskarżonego, niezainteresowana wynikiem postępowania, A. S. (1) nie miał powodów, aby bezpodstawnie obciążać oskarżonego.

Zeznania D. S. (1)

Sąd daje wiarę zeznaniom świadka D. S. (1) złożonym na etapie postępowania przygotowawczego w całości. Zeznania świadka zostały ocenione jako spontaniczne, gdyż były one złożone świeżo po zdarzeniu, które miało miejsce w nocy z 5 na 6 czerwca 2022 r. Zeznania te są logiczne, spójne i korelują z pozostałym materiałem zgromadzonym w sprawie, m.in. zeznaniami świadków A. S. (1), J. N., P. R. oraz zeznaniami pokrzywdzonej z dnia 6 czerwca 2022 roku. D. S. (1) będąc sąsiadką K. i A. N. (1) zeznała, że była pierwszy raz świadkiem zdarzenia, które miało miejsce z 5 na 6 czerwca 2022 roku. Świadek wskazała, iż nie słyszała ani nie widziała aby wcześniej dochodziło do awantur pomiędzy małżeństwem N., jak również nie zauważyła aby oskarżony kiedykolwiek wykazywał przejawy agresji. Odnosząc się do zdarzenia mającego miejsce w nocy z 5 na 6 czerwca 2022 r. D. S. (1) zeznała, że pokrzywdzona po tym incydencie, powiedziała jej, że boi się swojego męża. Dodatkowo świadek wskazała, że widziała siniaki na szyi sąsiadki oraz, że leciała jej krew z nosa.

D. S. (1) na rozprawie w dniu 28 marca 2024 roku po przeczytaniu protokołu jej zeznań z etapu postępowania przygotowawczego wskazała, że nie pamięta aby pokrzywdzona wspominała, że boi się swojego męża, jak również świadek zeznała, że nie widziała żadnych siniaków u kobiety. Świadek podkreśliła, że te niewielkie rozbieżności pomiędzy jej zeznaniami z postępowania przygotowawczego a z postępowania sądowego wynikają z faktu, iż pobieżnie przeczytała protokół zeznań przed jego podpisaniem. Niemniej Sąd nie daje wiary zeznaniom w tym zakresie, gdyż świadek będą sąsiadką oskarżonego, dążyła do pokazania go w korzystniejszym świetle, aby pozostać w dobrych stosunkach z sąsiadami. W ocenie Sądu podobnie starała się umniejszyć winę i sprawstwo oskarżonego zeznając 18 czerwca 2025 roku.

Sąd daje jednakże wiarę, że nie słyszała awantur z mieszkania oskarżonego i pokrzywdzonej, jednakże nie oznacza to, że kłótni między nimi nie było, gdyż awantury te mogły mieć miejsce w czasie nieobecności świadka w domu.

Zeznania G. S. (1)

Świadek jest znajomym K. i A. N. (1). G. S. (1) był świadkiem awantury pomiędzy oskarżonym a pokrzywdzoną, do której doszło w nocy z 5 na 6 czerwca 2022 r., natomiast nie widział agresji ze strony A. N. (1), gdyż wraz z początkiem awantury postanowił opuścić mieszkanie N.; wskazał jednak, że to pokrzywdzona zaczęła prowokować oskarżonego, który zdenerwował się i uderzył jeszcze w obecności świadka pistoletem od tatuażu. Świadek zeznał również, że nie zauważył wcześniej aby pomiędzy oskarżonym a pokrzywdzoną dochodziło do awantur oraz agresywnych zachowań. Sąd uznał jego zeznania za wiarygodne, spójne i logiczne. Nie były kwestionowane przez strony.

Zeznania J. N.

Zeznania wiarygodne, J. N. jest osobą obcą dla oskarżonego, i zdaniem Sądu brak jest podstaw, aby sądzić iż mogła ona składać celowo zeznania obciążające oskarżonego, narażając się jednocześnie na odpowiedzialność karną za składanie fałszywych zeznań, zwłaszcza, że pełni obowiązki kuratora sądowego, a zatem funkcjonariusza publicznego. Zeznania świadka są obszerne, rzeczowe, logiczne i spójne z pozostałym materiałem dowodowym w sprawie m.in. zeznaniami świadków P. R., A. S. (1), dokumentami z Niebieskiej Karty.

Świadek poznała osobiście rodzinę N., gdyż prowadziła postępowanie wykonawcze w sprawie karnej oskarżonego. Świadek opisała swoje spostrzeżenia w sposób rzeczowy i obiektywny, wskazała, że oskarżony jest osobą wybuchową, a pod wpływem alkoholu traci panowanie nad sobą. Ponadto świadek podczas rozmowy telefonicznej z A. N. (1), osobiście doświadczyła agresji słownej ze strony oskarżonego. Dodatkowo J. N. zeznała, że była obecna przy rozmowie telefonicznej pomiędzy pokrzywdzoną a oskarżonym, gdzie również doszło do agresji słownej ze strony A. N. (1).

Świadek wskazała, iż nie prowadziła bezpośredniego nadzoru nad rodziną N., wobec tego nie była nigdy świadkiem agresji fizycznej oskarżonego w stosunku do żony. Niemniej świadek zeznała, że po zdarzeniu, które miało miejsce z 5 na 6 czerwca 2022 r. była w częstym kontakcie z K. N. (1). Pokrzywdzona podczas spotkań z J. N. opowiadała, iż planuje złożyć pozew o rozwód z uwagi na agresję ze strony męża – nie podawała jednak jakie były to przejawy agresji, jak częste, na czym miały polegać.

Zeznania M. D. (1)

Świadek zna od wielu lat osobiście małżeństwo N.. M. D. (1) zeznał, iż nie zauważył aby A. N. (1) nadużywał alkoholu. Świadek ponadto wskazał, że nie zaobserwował ze strony oskarżonego agresywnych zachowań w stosunku do żony, a wręcz według jego obserwacji ocenił stosunki małżeńskie N. jako bardzo dobre. Niemniej podkreślić należy, iż świadek odwiedzał rodzinę N. raz w miesiącu, każdorazowo po uprzednim zaproszeniu przez nich, więc możliwe jest, że wówczas strony się nie awanturowały.

Zeznania P. R.

Sąd dał w pełni wiarę zeznaniom świadka. Jako funkcjonariusz Policji, dzielnicowy mający w swoim rewirze miejsce zamieszkania oskarżonego i pokrzywdzonej, także w okresie 2019-2022, członek zespołów interdyscyplinarnych do kolejnych Niebieskich Kart rozpoczynanych w tej rodzinie, miał wgląd w codzienne funkcjonowanie tego małżeństwa. Jego zeznania są dowodem na to, że w małżeństwie tym występują kłótnie, ale nie wynikają one z dominacji jednej osoby nad drugą, ale są skutkiem „trudnych charakterów” oskarżonego i pokrzywdzonej oraz spożywania przez nich alkoholu. Z zeznań tych wynika, że obydwoje się nawzajem wspierają (oskarżony pomaga pokrzywdzonej w jej chorobie), a K. N. (1) nie obawia się oskarżonego i nie obawiała w przeszłości, oprócz tej jednostkowej sytuacji po zajściu z 5.06.2022r.- ale było to jednorazowe. Jest to dowód, że oprócz jednorazowego użycia przemocy przez oskarżonego wobec żony 5.06.2022r., w sposób odpowiedni zachowuje się on wobec swojej małżonki.

Zeznania M. W. (1)

Sąd dał częściowo wiarę zeznaniom świadka. M. W. (1) jako teściowa oskarżonego, mająca z nim stały kontakt, oraz posiadająca wiedzę, że jej córka nie chce już ścigania oskarżonego w niniejszym postępowaniu, w oczywisty sposób chciała przedstawić małżeństwo Państwa N. jako w pełni poprawnie funkcjonujące. Jej twierdzenia, że oskarżony pomaga żonie, a K. N. jest osobą wybuchową, powoduje czasem awantury, zasługują na wiarę, gdyż znajdywały potwierdzenia także w słowach innych świadków. Nie można jednak dać wiary, że nie słyszała ona nigdy o niebezpiecznym zachowaniu A. N. (1) wobec żony. Wskazać należy, że początkowo nie podała ona o takiej sytuacji, dopiero kiedy Sąd ją zapytał, czy zgłaszała na Policji interwencję dot. grożenia jej córce (na prośbę telefoniczną córki) przez A. N., to potwierdziła taki fakt. M. W. (1) jednak i tak starała się wyłagodzić tę sytuację, podając, że nie wspominała na linii alarmowej 112, że oskarżony miał grozić żonie – czemu nie można dać wiary, gdyż inaczej w notatce z zapisu interwencji nie znalazła by się taka informacja, która była relacją jej słów, oskarżony miał grozić żonie. W zapisie interwencji są zapisywane słowa pochodzące od zgłaszających. Świadek w ten sposób przed Sądem nie chciała przyznać prawdziwej przyczyny zgłoszenia tego zdarzenia na Policji. Dodać należy, że podała na koniec zeznań, że w jej ocenie po czasie niepotrzebnie zgłaszała to na Policję – co w ocenie Sądu pokazuje, że zamiast stawiać na 1-szym miejscu dobro swojej córki i jej bezpieczeństwo – kieruje się ona tym, by oskarżony miał jak najlepszą opinię w oczach wymiaru sprawiedliwości, oraz by jej córka nie miała potem do niej pretensji, za mówienie niekorzystnych rzeczy nt. jej małżeństwa przez Sądem.

Protokół badania trzeźwości A. N.

Dowód sporządzony przez uprawniony podmiot, w odpowiedniej formie. Brak podstaw do jego kwestionowania. Dowód na okoliczność bycia oskarżonego w nocy z 5 na 6 czerwca 2022 roku w stanie nietrzeźwości.

Protokół badania trzeźwości K. N.

Dowód sporządzony przez uprawniony podmiot, w odpowiedniej formie. Brak podstaw do jego kwestionowania. Dowód na okoliczność bycia pokrzywdzonej w nocy z 5 na 6 czerwca 2022 roku w stanie nietrzeźwości.

Protokół zatrzymania A. N. (1)

Dowód wiarygodny. Sporządzony przez uprawniony organ, w odpowiedniej formie. Brak podstaw do jego kwestionowania.

Protokół oględzin K. N. (1)

Dowód wiarygodny. Sporządzony przez uprawniony organ, w odpowiedniej formie. Brak podstaw do jego kwestionowania.

Protokół ze spotkania grupy diagnostyczno-pomocowej z dnia 11 lipca 2024 r., 25 listopada 2024 r., 15 stycznia 2025 r.

Dowód wiarygodny. Sporządzony przez uprawniony organ, w odpowiedniej formie. Brak podstaw do jego kwestionowania.

Dokumenty z Niebieskiej Karty

Dokument sporządzony przez uprawniony organ, w odpowiedniej formie. Brak podstaw do jego kwestionowania. Dowód na okoliczność konieczności dwukrotnego monitorowania sytuacji rodziny Państwa N..

Informacja z Wydziału Prewencji (...)

Dowód wiarygodny. Sporządzony przez uprawniony organ, w odpowiedniej formie. Brak podstaw do jego kwestionowania.

Dokumenty z zespołu (...) - Niebieska Karta nt (...)

Dowód wiarygodny. Sporządzony przez uprawniony organ, w odpowiedniej formie. Brak podstaw do jego kwestionowania.

Pismo z Centrum Pomocy (...) z dnia 5 sierpnia 2024 r.

Dowód wiarygodny. Sporządzony przez uprawniony organ, w odpowiedniej formie. Brak podstaw do jego kwestionowania.

Pismo (...) Wydział Prewencji z dnia 02 lipca 2024 r.

Dowód wiarygodny. Sporządzony przez uprawniony organ, w odpowiedniej formie. Brak podstaw do jego kwestionowania. Dowód na okoliczność podjęcia interwencji w dniu 28 czerwca 2024 r. w rodzinie N..

Notatka urzędowa z dnia 28 czerwca 2024 r., 22 lipca 2024 r., 24 sierpnia 2024 r., 26 września 2024 r., 24 października 2024 r., 25 listopada 2024 r., 12 grudnia 2024 r., 17 lutego 2025 r., 21 maja 2025 r.

Dowód wiarygodny. Sporządzony przez uprawniony organ, w odpowiedniej formie. Brak podstaw do jego kwestionowania.

Wykaz interwencji

Dowód wiarygodny. Sporządzony przez uprawniony organ, w odpowiedniej formie. Brak podstaw do jego kwestionowania. Dowód na okoliczność wielokrotnie podejmowanych interwencji w rodzinie N., ale już po dacie końcowej zarzucanego czynu oraz, że zgłoszenia w większości były niepotwierdzane, a także, że część zgłoszeń dot. nieprawidłowego zachowania pokrzywdzonej.

Wykaz rejestracji procesowych

Dowód wiarygodny. Sporządzony przez uprawniony organ, w odpowiedniej formie. Brak podstaw do jego kwestionowania.

Notatka policyjna z 6.06.2022r.

Wskazać należy, że art. 174 kpk zakazuje zastępowania zeznań świadków lub wyjaśnień podejrzanych między innymi treścią notatek urzędowych. W kwestii możliwości wykorzystania notatki urzędowej w ramach dokonywania ustaleń faktycznych wypowiedział się Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dnia 23 listopada 2017 r., II AKa 207/17, LEX nr 522703687

„ Przepis art. 174 k.p.k. zakazuje zastępowania zeznań świadka treścią notatek urzędowych, ale nie zabrania wykorzystania tych dokumentów obok zeznań świadka. W wypadku sporządzenia notatki urzędowej z tzw. rozpytania osoby, która następnie została przesłuchana w charakterze świadka, komentowany przepis nie zakazuje dowodowego jej wykorzystania . Notatka urzędowa może zostać wówczas ujawniona na rozprawie jako dokument urzędowy. Oznacza to, że zakazem, o jakim mowa w art. 174 k.p.k., objęte są tylko notatki urzędowe, które sporządzono zamiast protokołu przesłuchania świadka.”

Tym samym jasno wynika z tego przepisu, że notatkę tę można było uznać jako dowód uzupełniająco obok takich dowodów jak zeznania świadka A. S. (1), gdyż jego zeznania stanowią dowód w tej sprawie, czy też protokół z czynności zatrzymania oskarżonego, ale już nie w kwestii tego, co powiedziała rozpytana K. N. (1), gdyż skutecznie odmówiła ona składania zeznań, więc żadne jej słowa podane organom ścigania w toku postępowania przygotowawczego – nawet zrelacjonowane przez policjanta – nie mogą stanowić dowodu.

Opinia sądowo-psychiatryczna dot. oskarżonego

Dowód sporządzony przez uprawniony podmiot, w odpowiedniej formie. Brak podstaw do jego kwestionowania. Dowód na okoliczność braku występowania u oskarżonego choroby psychicznej bądź upośledzenia umysłowego. U oskarżonego rozpoznano uzależnienie od alkoholu.

Oświadczenie K. N. (1) z 7.08.2022r.

Dowód wiarygodny, nie był kwestionowany przez strony. Dowód, iż to sama pokrzywdzona dążyła do zakończenia tymczasowego aresztowania oskarżonego, wskazywała, iż zdarzenie z 6.06.2022r. było incydentalne.

Wyrok łączny Sądu Rejonowego w Kluczborku (...) z dnia 15 października 2014 r. o sygn. akt (...)

Dokument urzędowy. Brak podstaw do jego kwestionowania. Dowód na okoliczność uprzedniej karalności oskarżonego A. N. (1).

Informacja z Krajowego Rejestru Karnego

Dokument urzędowy. Brak podstaw do jego kwestionowania. Dowód na okoliczność uprzedniej wielokrotnej karalności oskarżonego A. N. (1). Dowód także na to, że ostatnim przestępstwem zw. z przemocą z udziałem oskarżonego było skazanie go za czyn z art. 224§2 kk, ale dot. to zachowania z 2016r. Inne skazania dot. nie alimentacji (wyrok z 2023r.) czy jazdy w stanie nietrzeźwości (wyrok z 2016r.). Oskarżony jest także skazany za rozbój, ale zdarzenie to miało miejsce w 2007r. (wyrok Sądu Rejonowego w Kluczborku, sygn. II K 55/08)

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

Wyjaśnienia A. N. (1)

A. N. (1) zarówno na etapie postępowania przygotowawczego jak i sądowego nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Oskarżony przyznał, iż jest porywczy i potrafi nakrzyczeć i obrazić żonę, natomiast wskazuje, iż nigdy nie stosował wobec niej przemocy fizycznej – czemu przeczą fakty w postaci zatrzymania w dn. 6.06.2022r., oraz zatrzymania z 28.06.2024r. Jednocześnie, nie można uznać, że przemocy tej używa trwale wobec żony, gdyż były to jedynie 2 interwencje, kiedy były przesłanki do uznania stosowania przez niego przemocy fizycznej wobec pokrzywdzonej.

A. N. (1) odnośnie zdarzenia z dnia 6 czerwca 2022 roku przedstawił w sprawie swoją wersję wydarzeń, która została uznana przez Sąd za w większości niewiarygodną.

Sąd nie dał wiary, że pokrzywdzona pierwsza użyła przemocy fizycznej wobec oskarżonego. W ocenie Sądu K. N. (1) faktycznie prowokowała swojego męża, ale jedynie słownie (o tej prowokacji świadczą zeznania G. S. (1)). To oskarżony pierwszy użył przemocy fizycznej wobec żony (kiedy miał już dosyć słuchania, że nie ma stałej pracy, i że to K. N. (1) w głównym stopniu ich utrzymuje) – co nie było w ogóle konieczne, gdyż nawet jeśli nie podobały mu się słowa pokrzywdzonej, mógł opuścić mieszkanie albo w sposób pokojowy załagodzić konflikt.

Nie można dać także wiary słowom oskarżonego, że nie jest osobą uzależnioną od alkoholu w świetle badania sądowo-psychiatrycznego i wydanej opinii co do jego osoby (k. 98-99). Oskarżony wskazał wówczas biegłym, że alkohol pije od okresu młodzieńczego, a od kilku lat codziennie spożywa do 4 piw dziennie; biegli rozpoznali u niego uzależnienie od alkoholu. O jego problemie alkoholowym świadczy także skazanie go za prowadzenie samochodu w stanie nietrzeźwości.

Zeznania K. N. (1)

Sąd pominął jako dowód zeznania K. N. (1) z etapu dochodzenia, gdyż przed otwarciem przewodu sądowego odmówiła ona składania zeznań.

Zeznania M. C. (2)

Zarówno w toku dochodzenia, jak i przed Sądem świadek oświadczyła, że ma problemy z pamięcią, ograniczone zaburzenia lękowe, leczy się z powodu padaczki. Mimo iż świadek jest wieloletnią znajomą pokrzywdzonej, jej zeznania nie mogły być wzięte pod uwagę jako dowód do ustaleń faktycznych, gdyż jej relacja znacząco odbiega chociażby od zeznań partnera G. C. (świadek nie wskazała na żadną awanturę w nocy z 5 na 6 czerwca 2022r., a taka bezspornie miała miejsce). Świadek z powodu swoich zaburzeń w ocenie Sądu nie potrafi ocenić rzeczywistości w sposób prawidłowy, stąd też ustalenie faktów na podstawie jej zeznań prowadziłoby do dowolności.

Zeznania A. S. (1)

Sąd nie czynił ustaleń faktycznych na podstawie zeznań tego świadka w części, w jakiej odnosił się on do rozpytania K. N. (1) w dn. 6.06.2022r., gdyż w taki sposób pośrednio naruszono by zakaz dowodowy z art. 186§1 kpk – a wynikający z odmowy składania zeznań przez pokrzywdzoną.

Zeznania M. W. (1)

W części 2.1 wskazano podstawy częściowej odmowy wiary jej zeznaniom.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I

A. N. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

A. N. (1) został oskarżony o czyn z art. 207 § 1 k.k.

Odpowiedzialności karnej z powyższego przepisu podlega ten, kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy.

Istota czynu z art. 207 § 1 k.k. została zawarta w czasownikowym znamieniu " znęca się", które jest jednak pojęciem szerokim i niedookreślonym i może obejmować różne sposoby zachowania się sprawcy. Katalog tych zachowań jest zatem otwarty i wymaga każdorazowej wnikliwej oceny stanu faktycznego. Zdaniem Sądu Najwyższego znęcanie się oznacza działanie albo zaniechanie polegające na umyślnym zadawaniu bólu fizycznego lub dolegliwych cierpień moralnych (psychicznych), powtarzających się albo jednorazowych, lecz intensywnych i rozciągniętych w czasie (wyr. SN z 8 lutego 1982 r., II KR 5/82, OSNPG 1982, Nr 8, poz. 114; wyr. SN z 24 października 2000 r., WA 37/00, L.; wyr. SA we Wrocławiu z 8 marca 2012 r., II AKa 388/11, KZS 2012, Nr 6, poz. 41).

O uznaniu za znęcanie się zachowania sprawiającego ból fizyczny lub dotkliwe cierpienia moralne (psychiczne) decyduje ocena obiektywna, nie zaś subiektywne odczucie pokrzywdzonego (uchw. SN z 9.6.1976 r., OSNKW 1976, Nr 7–8, poz. 86; wyr. SN z 6.8.1996 r., WR 102/96, Prok. i Pr. – wkł. 1997, Nr 2, poz. 8).

Zgodnie jednak z przyjętym w orzecznictwie i doktrynie poglądem o znęcaniu decydować będzie nie tylko obiektywna negatywna ocena zachowania sprawcy, lecz także jego specyficzne subiektywne nastawienie psychiczne, wyrażające się w zamiarze wyrządzania krzywd i powodowania cierpienia. Dosadnie pogląd ten wyjaśnił i uzasadnił Sąd Apelacyjny w Krakowie, który stwierdził, że do przyjęcia przestępczego znęcania się nie jest wystarczające wypowiadanie obelżywych czy ordynarnych słów, nie wystarcza też naruszanie nietykalności cielesnej, ograniczanie swobody osobistej itd. Są bowiem sytuacje, w których takie zachowania wynikają z wyzywającego zachowania się rzekomych ofiar, gdy ofiary odpowiadają czynami tego samego rodzaju. Są i takie przypadki, gdy owe zachowania spełniają znamiona stanu wyższej konieczności, są bowiem dyktowane dążeniem do ocalenia małżeństwa czy dobrem dzieci lub dobrem rzekomej ofiary albo jeszcze innymi dobrami ważniejszymi od wątpliwej godności ofiar nagannie się prowadzących. W takich sytuacjach nawet wypełnienie znamion przedmiotowych znęcania może nie wystarczać do przypisania popełnienia przestępstwa, brak będzie bowiem w nich złego zamiaru sprawcy, dążenia do wyrządzenia niezasłużonej dolegliwości ofierze, krzywdzenia z powodu posiadanej przewagi, zależności itp. W tych sytuacjach może być słuszne bądź to uniewinnienie oskarżonego, bądź stwierdzenie przestępstwa prywatnoskargowego i odstąpienie od wymierzenia kary (wyr. SA w Krakowie z 16.10.1997 r., II AKa 198/97, KZS 1997, Nr 11–12, poz. 49).

Znamiona czynności sprawczej przestępstwa z art. 207 § 1 k.k. zostały opisane, poza użyciem czasownika "znęca się", przez dwa alternatywnie występujące przysłówki - "fizycznie" lub "psychicznie", które dookreślają sposoby, w jakim znęcanie ma się przejawiać, by sprawca mógł ponosić odpowiedzialność karną. Znęcanie może zatem przejawiać się w dwóch postaciach - fizycznego lub psychicznego. Zachowania te mogą występować samoistnie lub na siebie zachodzić. Do poniesienia odpowiedzialności karnej wystarczy bowiem, aby sprawca wyczerpał swoim zachowaniem jedną z tych form przemocy. Ustawowe rozdzielenie znęcania fizycznego od psychicznego jest w pełni uzasadnione, w praktyce bowiem z zasady każde cierpienie fizyczne jest również cierpieniem psychicznym, jednak nie każde cierpienie psychiczne niesie ze sobą dolegliwość fizyczną.

Znęcanie fizyczne polega na zadawaniu bólu fizycznego oddziałującego ujemnie na organizm człowieka. Zadawanie bólu przez sprawcę nie musi jednak wiązać się z uszkodzeniem ciała lub z naruszeniem nietykalności cielesnej. Czasem bowiem o znęcaniu fizycznym decydować będzie sposób traktowania ofiary zmierzający do pogorszenia jej stanu zdrowia (np. głodzenie, narażenie na mróz lub nadmierne ciepło itd.). Znęcanie psychiczne polega na zadawaniu dotkliwych cierpień, które oddziałują szkodliwie przede wszystkim na przeżycia psychiczne człowieka, na jego samopoczucie. Intensywność wyrządzonych cierpień psychicznych i ustalenie ich miary dokonywane jest przez wymiar sprawiedliwości na podstawie konkretnego stanu faktycznego i okoliczności współistniejących z tym stanem.

Ze względu na ocenny charakter przestępstwa znęcania na szczególną uwagę zasługują okoliczności, w których nie można jednoznacznie ocenić stanu faktycznego. SA w Krakowie przyjął, że "W pojęciu znęcania się zawarte jest odczuwanie przez sprawcę, że jego zachowania są dla ofiary dolegliwe i poniżają ją przed sprawcą. Gdy taki stan pokrzywdzonego bądź jego odczucia nie zostaną przez pokrzywdzonego wyrażone w postępowaniu, a brak jest możliwości ustalenia tego inaczej, nie da się dokonać owego ustalenia, zatem i przypisać znęcania. Zdarza się wszak (…), że obelgi, naruszanie nietykalności cielesnej, szykany itp. są wzajemne, że słowa wulgarne nie są obelgami, bo należą do obyczaju środowiska, że zachowania naganne sprawcy są reakcją na prowokowanie go bądź środkiem do wymuszenia poprawnego zachowania się rzekomej ofiary" (wyr. SA w Krakowie z 25.3.1998 r., II AKa 40/98, KZS 1998, Nr 4–5, poz. 53; wyr. SN z 6.8.1996 r., WR 102/96, Prok. i Pr. – wkł. 1997, Nr 2, poz. 8). W innym orzeczeniu SA stwierdził, że dotkliwe, rozciągnięte w czasie, wyjątkowo intensywne bicie i spowodowanie wielu obrażeń ciała, w tym zwłaszcza połączone z cierpieniami psychicznymi, może wypełnić znamiona art. 207 KK, ale nie wypełnia ich nawet kilkakrotne użycie przemocy w okresie kilku dni w trakcie sprzeczek w stanie upojenia alkoholowego, przy wzajemnie agresywnej postawie uczestników takich zdarzeń (wyr. SA we Wrocławiu z 25.4.2012 r., II AKa 405/11, Legalis).

Należy zauważyć, że przedmiotem czynności wykonawczej przestępstwa znęcania może być tylko człowiek należący do jednej z wymienionych w art. 207 kk kategorii osób, tj. osoba najbliższa (art. 115 § 11 k.k.), osoba pozostająca w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy oraz osoba nieporadna ze względu na swój wiek, stan psychiczny lub fizyczny. Przepis art. 115 § 11 k.k. stanowi, iż osobą najbliższą jest małżonek, wstępny, zstępny, rodzeństwo, powinowaty w tej samej linii lub stopniu, osoba pozostająca w stosunku przysposobienia oraz jej małżonek, a także osoba pozostająca we wspólnym pożyciu.

Od strony podmiotowej racjonalnie należy przyjąć, że znęcanie określone w art. 207 § 1 k.k. jest przestępstwem umyślnym, które może być popełnione zarówno z zamiarem bezpośrednim jak i ewentualnym. Znęcanie "nie podkreśla ani szczególnego celu, do którego powinien zmierzać sprawca, ani szczególnych pobudek lub motywów, którymi powinien się kierować. O znęcaniu bowiem – z etymologicznego punktu widzenia – można mówić nie tylko, gdy sprawca znęca się ze złośliwości lub sadyzmu albo gdy jego wyłącznym celem jest pokrzywdzenie osoby zależnej, ale także wtedy, gdy sprawca, bijąc na przykład swoją ofiarę, kieruje się zwykłym gniewem, podnieceniem, poczuciem własnej siły, strachem przed atakiem ofiary, źle pojętymi względami wychowawczymi, bądź gdy jego zachowanie stanowi tylko reakcję na niewłaściwe postępowanie pokrzywdzonego" (A. Ratajczak, Przestępstwa przeciwko rodzinie, s. 141).

Istotą przemocy w rodzinie jest podejmowanie takich czynności, które zakłócają relacje rodzinne i powoduje między członkami rodziny napięcia i trudności, które sprawiają, że rodzina nie funkcjonuje prawidłowo i nie może się właściwie rozwijać. W prawidłowo funkcjonującej rodzinie nie opiera się relacji osobowych na przemocy i nawet jeśli między jej członkami pojawią się problemy i konflikty, to nie rozwiązuje się ich, co do zasady, za pomocą przemocy, lecz szuka innych form porozumienia. Nie można jednak wykluczyć, że nawet w normalnie funkcjonującej rodzinie wydarzą się sytuacje, w których nastąpi użycie siły fizycznej lub przewagi psychicznej w celu rozwiązania zaistniałego konfliktu lub wymuszenia posłuchu. Przemoc taka nie ma jednak z reguły formy stałego postępowania, lecz zdarza się incydentalnie. – i taka właśnie sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie.

W ocenie Sądu oskarżony nie dopuścił się czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia, stanowiącego przestępstwo z art. 207 § 1 k.k. Wskazać należy, że jedynym wskazaniem, jakoby oskarżony miał się dopuścić przemocowego zachowania wobec żony w innym dniu niż noc z 5 na 6 czerwca 2022r. jest informacja z notatki policyjnej z 6.06.2022r. gdzie jest relacja pokrzywdzonej: „ Oświadczyła, iż była już pobita przez męża kilkanaście razy, takie sytuacje trwają już od 4 lat zawsze po alkoholu” Tylko to stwierdzenie jest w takim razie rzekomym dowodem na ewentualne znęcanie się, którego miał się dopuszczać oskarżony w latach 2018-2022 wobec żony. Wskazać należy, że art. 174 kpk zakazuje zastępowania zeznań świadków lub wyjaśnień podejrzanych między innymi treścią notatek urzędowych. W kwestii możliwości wykorzystania notatki urzędowej w ramach dokonywania ustaleń faktycznych wypowiedział się Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dnia 23 listopada 2017 r., II AKa 207/17, LEX nr 522703687 „ Przepis art. 174 k.p.k. zakazuje zastępowania zeznań świadka treścią notatek urzędowych, ale nie zabrania wykorzystania tych dokumentów obok zeznań świadka. W wypadku sporządzenia notatki urzędowej z tzw. rozpytania osoby, która następnie została przesłuchana w charakterze świadka, komentowany przepis nie zakazuje dowodowego jej wykorzystania. Notatka urzędowa może zostać wówczas ujawniona na rozprawie jako dokument urzędowy. Oznacza to, że zakazem, o jakim mowa w art. 174 k.p.k., objęte są tylko notatki urzędowe, które sporządzono zamiast protokołu przesłuchania świadka.” Tym samym jasno wynika z tego przepisu, że notatkę tę można użyć jako dowód obok zeznań świadka A. S. (1), gdyż jego zeznania stanowią dowód w tej sprawie, ale już nie w kwestii tego, co powiedziała rozpytana K. N. (1), gdyż skutecznie odmówiła ona składania zeznań, więc protokoły przesłuchania nie stanowią dowodu w tej sprawie. Oznacza to tym samym, że Sąd nie mógł użyć tego stwierdzenia przy ustaleniu stanu faktycznego, o rzekomym 4-letniu byciu ofiarą przemocy, gdyż treść ta pochodziła od pokrzywdzonej w rozmowie z przedstawicielem organów ścigania, która na późniejszym etapie odmówiła składania zeznań.

Tak samo dowodu na rzekome 4-letnie znęcanie nie mogło stanowić to, że zeznał tak A. S. (1), gdyż on wprost relacjonował wypowiedź K. N. z rozpytania. Jak wskazuje się w orzecznictwie „ Użytego w art. 186 § 1 k.p.k. in fine wyrażenia "zeznania" nie można wykładać wyłącznie literalnie. Obejmuje ono swym zakresem znaczeniowym bowiem każdą - nie mającą charakteru prywatnego - wypowiedź osoby uprawnionej do odmowy złożenia zeznań przekazaną organowi postępowania wykonującemu z udziałem tego świadka czynności procesowe lub pozaprocesowe (tzw. rozpytanie) a następnie przez ten organ zrelacjonowaną. Warunkiem objęcia przedmiotowym zakazem takiej wypowiedzi jest jednak to, że padła ona z inicjatywy takiego organu a nie inicjatywy osoby, która uzyskała następnie status świadka z uprawnieniem do odmowy składania zeznań. Jeśli więc osoba najbliższa sama, bez jakiegokolwiek zaangażowania funkcjonariusza publicznego _ które wyklucza prywatny charakter wypowiedzi - udziela mu lub osobie trzeciej określonych informacji, a następnie korzysta z uprawnienia przewidzianego w art. 182 § 1 k.p.k., te zrelacjonowane informacje mogą być dopuszczone i wykorzystane jako dowód w sprawie, pod warunkiem, że nie narusza to zakazu z art. 174 k.p.k. Inne rozumienie omawianego przepisu mogło by prowadzić do nadużyć godzących w jego ratio legis, w szczególności do łatwego obejścia omawianego zakazu dowodowego przez organ prowadzący postępowanie karne.” (Wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 24 kwietnia 2019 r., sygn. akt II AKa 87/19, LEX nr 2686517 )

Pośrednimi dowodami na możliwość przemocy w rodzinie N. są dane z Policji dot. interwencji Policji w miejscu ich zamieszkania oraz prowadzenie Niebieskich Kart. Wskazać należy jednak, że zarówno interwencje te, jak i procedury Niebieskich Kart nie wykazały, aby w tym małżeństwie dochodziło do znęcania się oskarżonego nad żoną, ale jedynie o incydentalnych sytuacjach, kiedy oskarżony mógł użyć przemocy wobec żony, poza tą z nocy z 5 na 6 sierpnia 2022 roku, co oznacza, że nie może być mowy o trwałości jego zachowania. Nadto, interwencje te i druga procedura Niebieskiej Karty dot. czasookresu po dacie końcowej zarzucanego oskarżonemu czynu, więc nie ma żadnych obiektywnych dowodów na stosowanie przemocy przed 5.06.2022r.

Przesłuchani w sprawie świadkowie- znajomi pary – wskazali jednoznacznie, że A. N. (1) dba o żonę, troszczy się o jej stan zdrowia. Nic nie wskazuje na to, by miał negatywny stosunek do żony, by chciał ją upokorzyć, upodlić czy poniżyć.

W ocenie Sądu z uwagi na nieracjonalne zachowania pokrzywdzonej z jednej strony, i sporadyczne nadużywanie alkoholu przez oskarżonego z drugiej strony, czasami dochodzi w tej rodzinie do awantur, jednakże nie wypełniają one w żadnym wypadku znamion znęcania się. Ich stosunki na co dzień wydają się być zgodne; a sytuacje, w których się awanturują są rzadkością.

Fakt, iż oskarżony jest osobą porywczą (co wynika niezbicie z zeznań kuratora J. N.) nie może prowadzić do ekstrapolacji i do stwierdzenia, że oskarżony używa na co dzień przemocy wobec żony.

Z tych też powodów nie mogło być mowy o wystąpieniu w sprawie znamion z art. 207§1 kk z uwagi braku danych dostatecznie uzasadniających popełnienie tego przestępstwa przez oskarżonego.

W ocenie Sądu zachowanie oskarżonego z nocy z 5 na 6 czerwca 2022 roku miało jednak znamiona naruszenia nietykalności cielesnej K. N. (1), tj. wypełniło znamiona występku z art. 217§1 kk.

Materiał dowodowy potwierdził w sposób niewątpliwy, że pokrzywdzona tej nocy została uderzona, duszona przez oskarżonego, o czym świadczą ślady na jej twarzy ukazane na fotografiach, treść zeznań A. S., D. S. (z toku dochodzenia), treść notatki urzędowej z 6.06.2022r. (w części odnoszącej się do własnych obserwacji policjanta) Oskarżony użył przemocy wobec żony, gdyż ta cały wieczór prowokowała go słownie, ale nie jest to usprawiedliwieniem dla jego zachowania. Obrażenia te były lekkie, pokrzywdzona nawet nie była poddawana obdukcji, brak jest dokumentacji medycznej pokrzywdzonej po zdarzeniu, a jej zeznania nie mogą być użyte jako dowód w sprawie, więc nie było materiału, który mógłby służyć wydaniu opinii przez biegłego z zakresu medycyny sądowej dot. obrażeń u pokrzywdzonej, jednakże zapis zdjęciowy wyraźnie wskazuje, nawet bez takiej opinii, że nie wykroczyły one poza naruszenie nietykalności cielesnej.

Wskazać należy także, że tak agresywnego zachowania, połączonego z naruszaniem nietykalności cielesnej, popychaniem i duszeniem, nie usprawiedliwia fakt, że pokrzywdzona tego wieczoru i nocy prowokowała słownie oskarżonego. Oskarżony nadto wie, że pokrzywdzona jest osobą ciężko chorą na nerki, i powinien ze szczególną pieczołowitością dbać o nią i się o nią troszczyć. Stosowanie przemocy jako rozwiązywanie konfliktu zasługuje zawsze na dezaprobatę. Należałoby zadać pytanie retoryczne – czy jeśli na przykład jeśli rodzic na co dzień byłby troskliwy wobec swoich dzieci, ale w sytuacji, kiedy by go „zdenerwowały”, miałby prawo je uderzyć – odpowiedź na takie pytanie w sposób jest negatywny, a taką ocenę należy także zastosować analogicznie do niniejszej sprawy.

W przedmiotowej sprawie brak było nadto dowodów na to, że oskarżony użył wobec pokrzywdzonej gróźb karalnych. Jedynymi okolicznościami wskazującymi na to, że groźby padły ze strony oskarżonego były zeznania pokrzywdzonej (których jak już wskazano wyżej użyć nie można) oraz dane z notatki Policji z 6.06.2022r. i złożone na jej podstawie zeznania A. S. (1) – relacjonującego co, czego dowiedział się rozpytując pokrzywdzoną w tamtym momencie.

Ponownie należy odwołać się do głosu z judykatury: „ Użytego w art. 186 § 1 k.p.k. in fine wyrażenia "zeznania" nie można wykładać wyłącznie literalnie. Obejmuje ono swym zakresem znaczeniowym bowiem każdą - nie mającą charakteru prywatnego - wypowiedź osoby uprawnionej do odmowy złożenia zeznań przekazaną organowi postępowania wykonującemu z udziałem tego świadka czynności procesowe lub pozaprocesowe (tzw. rozpytanie) a następnie przez ten organ zrelacjonowaną. Warunkiem objęcia przedmiotowym zakazem takiej wypowiedzi jest jednak to, że padła ona z inicjatywy takiego organu a nie inicjatywy osoby, która uzyskała następnie status świadka z uprawnieniem do odmowy składania zeznań. Jeśli więc osoba najbliższa sama, bez jakiegokolwiek zaangażowania funkcjonariusza publicznego _ które wyklucza prywatny charakter wypowiedzi - udziela mu lub osobie trzeciej określonych informacji, a następnie korzysta z uprawnienia przewidzianego w art. 182 § 1 k.p.k., te zrelacjonowane informacje mogą być dopuszczone i wykorzystane jako dowód w sprawie, pod warunkiem, że nie narusza to zakazu z art. 174 k.p.k. Inne rozumienie omawianego przepisu mogło by prowadzić do nadużyć godzących w jego ratio legis, w szczególności do łatwego obejścia omawianego zakazu dowodowego przez organ prowadzący postępowanie karne.” (Wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 24 kwietnia 2019 r., sygn. akt II AKa 87/19, LEX nr 2686517 ) Oznacza to, że jakiekolwiek informacje, jakie uzyskano w ramach rozpytania K. N. (1), nawet potem przeniesione do sprawy poprzez złożenie zeznań nawiązujących do nich przez A. S. (1), nie mogą stanowić dowodu w tej sprawie. Żaden inny dowód nie wskazywał, że oskarżony użył wobec żony groźby pozbawienia życia, stąd też brak było wystarczających danych na popełnienie przez niego czynu z art. 190§1 kk.

Wina oskarżonego w zakresie przypisanego czynu nie budzi wątpliwości - z opinii sądowo-psychiatrycznej wynika, że w trakcie popełniania czynu zdolność do rozpoznania znaczenia czynu oraz zdolność pokierowania swoim postępowaniem były u oskarżonego całkowicie zachowane. O ile A. N. (1) w czasie popełnienia zarzucanego mu czynu wprawił się w stan nietrzeźwości to był to stan, którego skutki mógł przewidzieć na podstawie wiedzy ogólnej i własnych doświadczeń, wskazana okoliczność nie jest żadnym usprawiedliwieniem dla jego zachowania. Wobec powyższego w ocenie Sądu oskarżony był w pełni poczytalny znęcając się nad żoną.

Biorąc pod uwagę powyższe Sąd uznał oskarżonego A. N. (1) za winnego popełnienia przestępstwa z art. 217 § 1 k.k.

Sąd zastosował w sprawie stan prawny obowiązujący w chwili czynu (art. 4§1 kk) z uwagi iż był on względniejszy dla oskarżonego. W chwili czynu nie było obostrzenia dolnej granicy kary ograniczenia wolności za czyn z art. 217§1kk, tak jak jest to obecnie na mocy art. 34§1aa pkt 1 kk. Mając inne zmiany w Kodeksie karnym, które weszły w życie między datą czynu, a chwilą obecną, należało przyjąć ówczesny stan prawny.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. N. (1)

I

W dacie czynu, występek z art. 217 § 1 kk zagrożony był karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do 1 roku.

Sąd wymierzył oskarżonemu za przypisane przestępstwo karę 1 roku ograniczenia wolności polegającą na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 25 godzin miesięcznie.

Wymierzając oskarżonemu karę w takim wymiarze Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 § 1 i 2 k.k. Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę stopień winy oraz społecznej szkodliwości czynu, oraz cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Sąd miał także na uwadze motywację i sposób zachowania się oskarżonego, rodzaj i rozmiar ujemnych skutków przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, a także sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po popełnieniu przestępstwa.

W ocenie Sądu stopień winy oskarżonego był średni. Jako osoba dorosła oraz jak wynika z opinii sądowo-psychiatrycznej - w odniesieniu do zarzucanego mu czynu mająca zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem, zdecydował się na użycie przemocy swojej żonie, co do której wiedział, że jest osobą słabszą od niego i czasami prowokującą go. Mając tę świadomość, zamiast spokojnie znieść jej uwagi, wybrał przemoc. Jego zachowanie nie było jednak zaplanowane, wynikało z powodu nagłego zdenerwowania u oskarżonego, a nie z powodu negatywnego nastawienia do żony.

Stopień społecznej szkodliwości czynu również był średni. Wpływa na to fakt, że popełnił przestępstwo na szkodę osoby najbliższej, z użyciem przemocy, umyślne. Limituje go jednak fakt, że uderzył żonę pod wpływem zdenerwowania oraz, że pokrzywdzona nie żywi urazy do oskarżonego, żyją oni w zgodzie, i chce z nim dalej mieszkać, wręcz to z jej inicjatywy A. N. (1) opuścił areszt, a także fakt, że to zachowanie pokrzywdzonej wywołało sytuację konfliktową tego wieczoru, którą potem już eskalował oskarżony. Nadto zwrócić należy uwagę, że oskarżony na co dzień opiekuje się swoją żoną, dba o jej leczenie, więc jego zachowanie pozytywne wobec żony zdecydowanie przewyższa nad negatywnymi sytuacjami.

Okolicznością obciążającą jest uprzednia wielokrotna karalność oskarżonego, w tym za czyny związane z używaniem przemocy.

Zdaniem Sądu wymierzona oskarżonemu kara jest karą sprawiedliwą i adekwatną do stopnia winy oskarżonego oraz stopnia społecznej szkodliwości czynu. Ponadto zdaniem Sądu kara w takim wymiarze w sposób skuteczny zapobiegnie popełnieniu przez oskarżonego powrotowi do przestępstwa a także, pozwoli tak zmienić postawę oskarżonego wobec wartości chronionych przez prawo takich jak zdrowie i rodzina, aby mógł on w przyszłości normalnie funkcjonować w społeczeństwie, a w szczególności żeby w sposób prawidłowy odnosił się do swojej żony, która jest chora i powinna mieć w nim wsparcie.

Kara ograniczenia wolności winna pomóc w resocjalizacji oskarżonego, a nadto pobocznym efektem jej wymierzenia jest fakt, że kurator będzie miał wgląd w funkcjonowanie oskarżonego i w razie jakichkolwiek negatywnych zachowań będzie mógł o tym poinformować właściwe organy. Jednocześnie wymiar godzinowy tej kary w stosunku miesięcznym swobodnie pozwoli oskarżonemu zarobkować i mieć środki finansowe na utrzymanie siebie i małżonki.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. N. (1)

II

Na poczet wymierzonej oskarżonemu kary Sąd stosownie do treści art. 63 § 1 kk zaliczył okres jego rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w postaci zatrzymania i tymczasowego aresztowania od 6 czerwca 2022 roku godz. 0:40 do 23 sierpnia 2022 roku godz. 15:50, przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności odpowiada 2 dniom kary ograniczenia wolności.

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Z uwagi na fakt, że K. N. (1) już w trakcie składania zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa nie wnioskowała o ściganie i ukaranie swojego męża, konieczne uzyskanie było stanowiska prokuratora czy przyłącza się do postępowania z art. 217§1 kk (por. art. 60§1 kpk). Prokurator się do tej kwestii pozytywnie ustosunkował na rozprawie 18.09.2025r.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Na podstawie art. 627 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem opłaty oraz kwotę 1.905,05 zł (jeden tysiąc dziewięćset pięć złotych pięć groszy) tytułem zwrotu wydatków. Na wysokość zasądzonych wydatków złożyły się: ryczałt za doręczanie pism w postępowaniu przygotowawczym i w postępowaniu sądowym – po 20 zł, opłata za informacje z KRK – 30 zł, opinia sądowo-psychiatryczna - 427,78 zł, wynagrodzenie obrońcy z urzędu - 1200 zł oraz wynagrodzenie przyznane biegłemu psychologowi z tytułu jego stawiennictwa na rozprawie w dn. 28.03.2024r. i utraconego zarobku- 187,27 zł.

7.  Podpis