Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 stycznia 2014 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Joanna Radzyńska-Głowacka

Protokolant Małgorzata Dudek

po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2014 roku w Warszawie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) sp. z o.o.

przeciwko (...) Publicznemu Szpitalowi (...). W. O. Centrum Medycznego (...) w W.

o zapłatę

I.  zasądza od (...) Publicznego Szpitala (...). W. O. Centrum Medycznego (...) w W. na rzecz (...) sp. z o.o. kwotę 57.048,18 zł (pięćdziesiąt siedem tysięcy czterdzieści osiem złotych 18/100) wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 7 września 2013 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od (...) Publicznego Szpitala (...). W. O. Centrum Medycznego (...) w W. na rzecz (...) sp. z o.o. kwotę 6.467,00 zł (sześć tysięcy czterysta sześćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 2916/13

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym w dniu 6 września 2013 roku powód (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. – reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika (pełnomocnictwo - k.5) – wystąpił przeciwko (...) Publicznemu Szpitalowi (...) im. prof. W. (...) w W. o zasądzenie kwoty 57.048,18 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 7 września 2013 r. a także zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Dowód: pozew wraz z załącznikami-k.1-33.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym wydanym w dniu 26 września 2013 roku w sprawie o sygn. akt I Nc 6558/13 Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Dowód: nakaz zapłaty z dnia 26 września 2013 r.-k.36.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty złożonym w dniu 28 października 2013 roku pozwany (...) Publiczny Szpital (...) im. prof. W. (...) w W.- reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika(pełnomocnictwo-k.45)- wniósł o oddalenie powództwa ponad kwotę 51.004,20 zł, oznaczenie sposobu wykonania zobowiązania poprzez zapłatę zasądzonej kwoty w 5 równych ratach miesięcznych płatnych na koniec danego miesiąca, w którym uprawomocni się orzeczenie w niniejszej sprawie, przy czym pierwsza rata wynosić będzie 11.004,20 zł a pozostałe 10.000, 00 zł oraz o odstąpienie od obciążania go kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego na zasadzie art. 102 k.p.c.

Dowód: sprzeciw od nakazu zapłaty wraz z załącznikami- k. 39-72.

Pismem procesowym złożonym w dniu 13 grudnia 2013 r. powód podtrzymał swoje żądanie jednocześnie nie wyrażając zgody na rozłożenie roszczenia na raty. Ponadto wniósł o przeprowadzenie dowodu z dokumentacji księgowej pozwanego.

Dowód: pismo procesowe wraz załącznikami -k.78-109.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. zawarł z pozwanym (...) Publicznym Szpitalem (...) im. prof. W. (...) w W. umowę nr (...) z 22 września 2011 r. oraz umowę (...)(dotyczy faktur VAT (...)) o zakup i dostarczenie towaru.

Dowód: okoliczność bezsporna.

Powód (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. dostarczył pozwanemu (...) Publicznemu Szpitalowi (...) im. prof. W. (...) w W. zamówiony towar.

Dowód: potwierdzenie doręczenia-k.86-87,k.90-91,k.97-98,k.100-101,k.106-107, faktury Vat-k.12-30.

W związku z brakiem zapłaty powód wystosował ostateczne wezwanie do zapłaty wraz z żądaniem odsetek od dnia wymagalności do dnia zapłaty.

Dowód: ostateczne wezwanie do zapłaty-k.32-33.

Powyższy stan faktyczny, ustalony przez Sąd w oparciu o dokumenty znajdujące się w aktach sprawy, których autentyczność nie była kwestionowana przez strony i nie budziła wątpliwości Sądu, nie był sporny miedzy stronami.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Bezsporne pomiędzy stronami w niniejszej sprawie pozostawały okoliczności podnoszone w toku niniejszego postępowania. Pozwany nie kwestionował istnienia wierzytelności głównej powoda i jej wysokości, a jedynie wysokość odsetek od tej należności wskazując, że powód nie wykazał terminu od którego pozwany pozostaje w zwłoce z zapłata dochodzonej fakty VAT. Pozwany podnosił, iż termin wymagalności faktury wynosi 30 dni od daty otrzymania faktury VAT przez Zamawiającego (tu: pozwanego) i jej zaakceptowania. Przy czym powód powołując się na art. 6 k.c. jako dowód istnienie zobowiązania przedstawił faktury VAT, które według pozwanego nie została wskazana data ich odbioru i akceptacji. W związku z powyższym w ocenie pozwanego powód nie wykazał w żaden sposób, kiedy przedmiotowa faktura została doręczona pozwanemu i kiedy została przez niego zaakceptowana. Ponadto pozwany wnosił o oddalenie powództwa w zakresie części żądanych odsetek, nie kwestionując jednocześnie swojego zobowiązania wobec powoda w zakresie należności głównej do kwoty 51.004,20 zł. Pozwany wniósł jedynie o rozłożenie tej należności na pięć rat.

W toku procesu, w piśmie z dnia 13 grudnia 2013 roku, pełnomocnik strony powodowej wskazał, że data wymagalności wierzytelności będącej przedmiotem niniejszego postępowania, a tym samym data od której powodowi należne są odsetki od kwoty należności głównej wynikała z faktury VAT wystawionej przez powodową spółkę i doręczonej stronie pozwanej.

Rozstrzygniecie w zakresie odsetek Sąd oparł na treści art. 481 k.c., zgodnie, z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. W niniejszej sprawie powód wniósł o zasądzenie odsetek ustawowych od dnia 7 września 2013 roku do dnia zapłaty. W ocenie Sądu zarzut strony pozwanej odnoszący się do daty wymagalności dostawy należy uznać za chybiony. Zdaniem Sądu powód, na którym spoczywał ciężar dowodu w sposób niebudzący żadnych wątpliwości wykazał, iż przedmiotowe faktury zostały pozwanemu doręczone.

Mając powyższe na względzie Sąd zasądził na rzecz powoda niekwestionowaną przez stronę pozwaną kwotę należności głównej wraz z odsetkami ustawowymi od 7 września 2013 r. do dnia zapłaty (pkt. I sentencji wyroku)

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany wniósł o rozłożenie zaległych należności na raty. Zgodnie z treścią przepisu art. 320 k.p.c., w szczególnie uzasadnionych wypadkach Sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. Uprawnienie to przysługuje Sądowi nie w sytuacjach wyjątkowych, ale w szczególnie uzasadnionych, tj. takich, w których ze względu na sytuację finansową spełnienie zasądzonego świadczenia byłoby dla pozwanego niemożliwe do wykonania lub w każdym razie bardzo utrudnione. Wskazać należy, iż rozłożenie świadczenia na raty ma ten skutek, że wierzycielowi nie przysługują odsetki od ratalnych świadczeń za okres od daty wyroku do daty płatności poszczególnych rat. W chwili bowiem decydowania o rozłożeniu na raty, Sąd ma na względzie całe świadczenie wraz z narosłymi odsetkami za opóźnienie. Sąd zważył również, iż zastosowanie ww. art. 320 k.p.c. nie może prowadzić do rażącego pokrzywdzenia wierzyciela, niewątpliwie bowiem intencją wniesienia pozwu o zapłatę jest uzyskanie od pozwanego należnego świadczenia.

Nie ulega wątpliwości, że środki finansowe jakie otrzymuje pozwany
od Narodowego Funduszu Zdrowia nie są adekwatne do jego potrzeb,
co utrudnia utrzymanie pozwanemu płynności finansowej. W wyniku tego, następuje nieustanny wzrost zadłużenia, co pozwany wykazał dokumentacją księgową. Jednakże w ocenie Sądu, zła sytuacja finansowa pozwanego w tym konkretnym przypadku nie daje podstaw do rozłożenia zasądzonego świadczenia na raty. Sąd zważył bowiem, że wysokość zadłużenia po stronie pozwanego w szczególności nie gwarantuje spłaty należności w ratach na rzecz strony powodowej. Sąd miał na uwadze, że w niniejszej sprawie powód do chwili wyrokowania nie dokonał jakiejkolwiek wpłaty na poczet zadłużenia. Skoro zaś tego nie uczynił, nie kwestionując jednocześnie wysokości powstałego zadłużenia, winien był przygotować się na spłatę przysługującej powodowi należności. Nadto należało mieć również na uwadze, że rozłożenie świadczenia na raty nie może prowadzić do rażącego pokrzywdzenia wierzyciela. Nie ulega zaś wątpliwości, iż sytuacja, w której wierzyciel przez wiele miesięcy pozbawiony jest należnej mu zapłaty za towar, rzutuje na jego własną płynność finansową. Zatem w ocenie Sądu, rozłożenie na raty spłaty zadłużenia wobec (...) Publicznego Szpitala (...) im. prof. W. (...) w W. nie znajduje uzasadnienia w okolicznościach przedmiotowej sprawy.

Z powyższych względów Sąd nie zdecydował się również na zastosowanie przepisu art. 102 k.p.c. i obciążył pozwanego w całości kosztami procesu w oparciu o art. 98 k.p.c. Warunkiem zasądzenia od strony przegrywającej na rzecz przeciwnika kosztów procesu jest zgłoszenie żądania, który w niniejszej sprawie został spełniony, albowiem pełnomocnik powoda w pozwie wniósł o zasądzenie kosztów procesu. W skład kosztów należnych stronie powodowej wchodzą: wynagrodzenie radcy prawnego w kwocie 3.600 złotych (§ 2 w zw. z § 4 w zw. z § 6 pkt. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu, Dz.U. Nr 163, poz. 1349 z późn. zm.), opłata sądowa od pozwu w wysokości 2.853,00 złotych (art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych – Dz.U. Nr 167, poz. 1398 z późn. zm.) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 złotych.

Zarządzenie:

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanego.