Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLIEJ POLSKIEJ

Dnia 8 października 2014 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie I Wydział Cywilny:

w składzie:

Przewodniczący : SSR Anna Ogińska-Łągiewka

Protokolant: Kamila Klimowicz

po rozpoznaniu w dniu 1 października 2014 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. w W.

przeciwko E. L., Z. G., A. G.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 582/14

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 2 października 2013 roku powód (...) Sp. z o.o. w W. wniósł przeciwko pozwanym E. L., Z. G., A. G. o zasądzenie solidarnie kwoty 14.545,08 zł. wraz z ustawowymi odsetkami od kwot:

- 403,46 zł. od dnia 11 marca 2010 roku do dnia zapłaty,

- 1.244,18 zł. od dnia 11 kwietnia 2010 roku do dnia zapłaty,

- 1.612,18 zł. od dnia 11 maja 2010 roku do dnia zapłaty,

- 1.612,18 zł. od dnia 11 czerwca 2010 roku do dnia zapłaty,

- 1.612,18 zł. od dnia 11 lipca 2010 roku do dnia zapłaty,

- 1.612,18 zł. od dnia 11 sierpnia 2010 roku do dnia zapłaty,

- 1.612,18 zł. od dnia 11 września 2010 roku do dnia zapłaty,

- 1.612,18 zł. od dnia 11 października 2010 roku do dnia zapłaty,

- 1.612,18 zł. od dnia 11 listopada 2010 roku do dnia zapłaty,

- 1.612,18 zł. od dnia 11 grudnia 2010 roku do dnia zapłaty

oraz kosztów procesu. W uzasadnieniu pełnomocnik powoda wyjaśnił, iż powód jest właścicielem budynku położonego przy ul. (...) w W., w tym lokalu mieszkalnego nr (...). Na podstawie umowy najmu przedmiotowego lokalu mieszkalnego z dnia 11 października 2001 roku, pozwani byli zobowiązani do uiszczania comiesięcznego czynszu najmu z góry w terminie do 10-ego dnia każdego miesiąca kalendarzowego. Mimo wyroku orzekającego eksmisję oraz opróżnienia lokalu przez pozwanych, pozwani zalegają do dnia dzisiejszego z płatnościami kwot należnego czynszu za okres od dnia 1 marca 2010 roku do dnia 31 grudnia 2010 roku. Za ten okres pozwani byli zobowiązani uiszczać powodowi z tytułu czynszu i opłat za zajmowany lokal kwotę 1.512,18 zł. Pełnomocnik pokreślił, iż pismo z dnia 20 października 2009 roku stanowiło wypowiedzenie opłat za korzystanie z lokalu w rozumieniu przepisu art. 8a uopl i wypowiedzenie to zostało dokonane we właściwym trybie z zachowaniem terminów wypowiedzenia / k. 1-6/.

W dniu 3 grudnia 2013 roku w sprawie sygn. akt I Nc 7018/13 Referendarz Sądowy Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie wydał nakaz zapłaty postępowaniu upominawczym / k. 74/.

W sprzeciwie od powyższego nakazu zapłaty pozwani wnieśli o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu podnieśli, iż nie posiadają zadłużenia względem powoda z tytułu zajmowania przedmiotowego lokalu mieszkalnego, zaś wskazane kwoty zadłużenia nie zostały w żaden sposób uzasadnione. Najemczyni dodała, że nie uznała stawki czynszu w wysokości 13,84 zł., która została wprowadzona zmianą wysokości odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu z dnia 20 października 2009 roku, płaciła bowiem w tym czasie czynsz a nie odszkodowanie za lokal. Nadto podwyżki czynszu z lat 2007-2008 dokonane zostały przez osobę nieupoważnioną, zaś podwyżki dokonane w latach 2009-2010 odnosiły się bezpośrednio do tych stawek czynszu wprowadzonych przez te bezwzględnie nieważne podwyżki, przy czym nie mogą one sanować tych poprzednich bezwzględnie nieważnych czynności prawnych, w tym również podwyżki z 20 października 2009 roku, tym samym wiążąca jest stawka miejska z 2006 roku. Pozwani podnieśli, iż powód nigdy skutecznie nie wypowiedział pozwanym stawki czynszu w 2009 roku, gdyż nie sposób uznać za wypowiedzenie czynszu, wypowiedzenie odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu. Poza tym wypowiedzenie stawki odszkodowania nie zostało dokonane przez prawidłowo umocowaną do tego osobę, a poza tym pełnomocnictwo udzielone J. K. było pełnomocnictwem szczególnym, które nie uprawniało go do wypowiadania stawek odszkodowania. Pozwani przyznali, iż w dniu 5 listopada 2012 roku Najemczyni otrzymała od powoda wypowiedzenie umowy najmu. Dodali, że w lokalu nr (...) przy ul. (...) pozwani E. L. i Z. G. mieszkali do czerwca 2013 roku, kiedy to przeprowadzili się do wskazanego przez gminę lokalu zamiennego, natomiast pozwana A. G. wyprowadziła się lokalu w dniu 20 czerwca 2012 roku do wskazanego przez gminę lokalu komunalnego / k. 79-85; k. 155-163/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 11 października 2001 roku w W. pomiędzy Zarządem (...) z siedzibą w W. jako Wynajmującym a E. L. jako Najemcą zawarta została umowa najmu lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w budynku nr (...) przy ul. (...) w W. ( § 1 pkt 1). Do zamieszkiwania w lokalu wraz z Najemcą uprawnione były następujące osoby: Z. G. ( syn), A. G. ( córka), W. L. ( córka). ( § 3 pkt 1). Najemca obowiązany był uiszczać na rzecz Wynajmującego czynsz miesięczny ( § 5). Podwyższenie czynszu mogło nastąpić po uprzednim wypowiedzeniu dotychczasowej wysokości czynszu najpóźniej na miesiąc naprzód na koniec miesiąca kalendarzowego. Oprócz czynszu Najemca obowiązany był uiszczać Wynajmującemu miesięczne opłaty niezależne od Wynajmującego, zmiana których nie wymagała wypowiedzenia umowy najmu. ( § 5 pkt 3 i 4). Powyższa umowa została zawarta na czas nieoznaczony i mogła być wypowiedziana w przypadkach określonych w ustawie z dnia 21 czerwca 2001 roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego ( § 7 pkt 1 i 2). W sprawach nieuregulowanych niniejszą umową miały zastosowanie przepisy powołanej wyżej ustawy oraz przepisy Kodeksu cywilnego / k. 34-36/.

Od kwietnia 2006 roku wymiar opłat za przedmiotowy lokal mieszkalny wynosił 352,95 zł. / k. 113 /.

W dniu 8 maja 2009 roku Wiceprezes Zarządu (...) sp. z o.o. w W. R. M., ustanowił J. K., posiadającego licencję zawodowa zarządcy nieruchomości nr (...) pełnomocnikiem uprawnionym do wszelkich czynności związanych ze sprawowaniem w imieniu Spółki zarządu i administracji nieruchomością przy ul. (...) w W.. Niniejsze pełnomocnictwo uprawniało w szczególności do ( m.in.): wypowiadania oraz zawierania umów najmu lokali mieszkalnych a także użytkowych na warunkach uzgodnionych ze Spółką ( pkt 4), wypowiadania stawek czynszu najmu lokali mieszkalnych oraz wysyłanie najemcom, po dokonaniu wypowiedzenia, informacji o wysokości miesięcznych naliczeń ( pkt 5) / k. 136-136v./.

Zgodnie z odpisem pełnym z rejestru przedsiębiorców KRS według stanu na dzień 26 kwietnia 2012 roku członkami zarządu (...) sp. z o.o. w W., w dniu udzielania powyższego pełnomocnictwa, byli A. K. ( prezes) i R. M. ( wiceprezes). W przypadku zarządu wieloosobowego oświadczenia w imieniu spółki składał prezes zarządu samodzielnie lub dwóch członków zarządu łącznie, bądź też jeden członek zarządu łącznie z prokurentem / k. 60-62/.

Pismem z dnia 20 października 2009 roku, doręczonym w dniu 16 listopada 2009 roku, Prezes Zarządu (...) Sp. z o.o. w W. J. K., działając w imieniu (...) Sp. z o.o. w W. wypowiedział E. L. dotychczas obowiązującą stawkę odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu nr (...) w budynku przy ul. (...) z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, tj. ze skutkiem na dzień 31 stycznia 2010 roku. Jednocześnie poinformowała Najemcę, że z dniem 1 lutego 2010 roku zostanie wprowadzona nowa stawka odszkodowania z tytułu bezumownego korzystania z lokalu w wysokości 13,84 zł./ m ² powierzchni użytkowej lokalu, co stanowi 3% wartości odtworzeniowej 1 m ² powierzchni użytkowej lokalu / k. 47-47v./.

Pismem z dnia 22 stycznia 2010 roku Prezes Zarządu (...) Sp. z o.o. w W. J. K. w nawiązaniu do pisma z dnia 20 października 2009 roku informującego o zmianie stawki czynszu najmu, powiadomił E. L., że z dniem 1 lutego 2010 roku ulegają zmianie opłaty za najem zajmowanego lokalu w związku z czym miesięczny wymiar opłat od dnia 1 lutego 2010 roku wynosi 1.612,18 zł. / k. 48/.

Zgodnie z oświadczeniem złożonym w dniu 26 lipca 2011 roku przez Najemcę E. L. w przedmiotowym lokalu wraz z Najemcą zamieszkiwali: W. L., Z. G., A. G. i J. G. ( wnuk) / k. 37/.

Wyrokiem z dnia 20 kwietnia 2011 roku wydanym w sprawie sygn. akt I C 967/09, Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie, oddalił powództwo o zapłatę kwoty 6.858,33 zł. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia doręczenia pozwu do dnia zapłaty z tytułu nieuregulowanej należności z tytułu odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu nr (...) położonym przy ul. (...) w W. za okres od lipca 2008 roku do stycznia 2009 roku, wytoczone przez (...) sp. z o.o. w W. przeciwko E. L. i A. G. / k. 96-100/.

Pismem z dnia 29 października 2012 roku (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. wypowiedziała E. L. umowę najmu z dnia 11 października 2001 roku dotycząca lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w budynku przy ul. (...) w W. z zachowaniem 1-mieisęcznego terminu wypowiedzenia na koniec miesiąca kalendarzowego. Przyczyną wypowiedzenia była zwłoka z zapłatą czynszu i innych opłat za używanie lokalu w wysokości 49.259,37 zł. według stanu na dzień 30 września 2012 roku. Kolejna przyczyną wypowiedzenia była konieczność przeprowadzenia generalnego remontu budynku przy ul. (...) w celu usunięcia występującego w nim zagrożenia bezpieczeństwa ludzi i mienia, w szczególności poprzez wzmocnienie stropów oraz ścian konstrukcyjnych, usunięcie występujących na nich zarysowań, ugięć i pęknięć / k. 130-131; okoliczność bezsporna/.

Prawomocnym wyrokiem z dnia 12 marca 2013 roku Sąd Okręgowy w Warszawie w sprawie sygn. akt V Ca 2319/12 zmienił wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie z dnia 3 kwietnia 2012 roku, sygn. akt I C 1517/10, w ten sposób, że ustalił, iż podwyżka czynszu za lokal mieszkalny nr (...) położony w budynku nr (...) przy ul. (...) w W. dokonana wypowiedzeniem z dnia 31 maja 2010 roku jest niezasadna / k. 87/.

W dniu 14 marca 2013 roku w sprawie sygn. akt I C 245/11 Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie wydał wyrok w sprawie z powództwa (...) sp. zo.o. w W. przeciwko E. L., Z. G., A. G., J. G. i W. L. o eksmisję, na mocy którego nakazał pozwanym aby opróżnili i wydali powodowi lokal mieszkalny nr (...) położony w budynku posadowionym przy ul. (...) w W.. Nadto Sąd orzekł, iż pozwanym przysługuje prawo do lokalu zamiennego / k. 86/.

Pismem z dnia 25 lipca 2013 roku (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. wezwała E. L., Z. G. i A. G. do zapłaty kwoty 14.545,08 zł. wraz odsetkami ustawowymi należnymi do dnia wymagalności poszczególnych kwot do dnia zapłaty. W piśmie tym wskazano, iż powyższa zaległość powstała z tytułu nieuiszczonych należności z tytułu czynszu za korzystanie lokalu nr (...) mieszczącego się w budynku przy ul. (...) w W., za okres od dnia 1 września 2010 roku do dnia 31 grudnia 2010 roku / k. 54-59/.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wszechstronnej analizy akt sprawy, na które złożyły się dokumenty wskazane i opisane w treści, które nie były kwestionowane przez żadną ze stron i co autentyczności których Sąd nie miał żadnych wątpliwości.

Zebrane dowody stanowiły wystarczającą podstawę do wydania rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

W toku niniejszego procesu powód dochodził zasądzenia na swoją rzecz kwoty 14.454,08 zł. wraz odsetkami ustawowymi z tytułu zaległego czynszu za najem lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w budynku przy ul. (...) w W., za okres od dnia 1 marca 2010 roku do dnia 31 grudnia 2010 roku.

Zgodnie z przepisem art. 688 ¹ k.c. za zapłatę czynszu i innych należnych opłat odpowiadają solidarnie z najemcą stale zamieszkujące z nim osoby pełnoletnie ( § 1). Odpowiedzialność osób, o których mowa w § 1, ogranicza się do wysokości czynszu i innych opłat należnych za okres ich stałego zamieszkiwania ( § 2).

Powód dochodził należności czynszowych w kwotach po: 403,46 zł. ( za miesiąc marzec 2010), 1.244,18 zł. ( za miesiąc kwiecień 2010 roku), 1.612,18 zł. ( za okres od miesiąca maja 2010 roku do miesiąca grudnia 2010 roku włącznie), przy czym w ocenie Sądu powyższe kwoty nie zostały wykazane zarówno co do zasady jak i wysokości. Po pierwsze dlatego, że pismo z dnia 20 października 2009 roku stanowiło de facto wypowiedzenie stawek odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu, w sytuacji gdy powoda i E. L. łączył w tym czasie ważny stosunek najmu. Po drugie, J. K. licencjonowany zarządca nieruchomości, działający jako Prezes (...) sp. z o.o. w W. nie został skutecznie umocowany do wypowiadania umów najmu w jakimkolwiek zakresie, bowiem pełnomocnictwo wystawione dla niego w dniu 8 maja 2009 roku zostało podpisane wyłącznie przez jednego członka zarządu powodowej spółki, tj. R. M., podczas gdy oświadczenia w imieniu spółki mogli składać w przypadku zarządu wieloosobowego, dwaj członkowie zarządu, bądź jeden członek zarządu łącznie z prokurentem.

Ponadto wobec zakwestionowania zasadności jak i wysokości roszczenia przez pozwanych, powód winien był wykazać dochodzone roszczenie zgodnie z przepisami art. 6 k.c. i art. 232 kpc. Ciężar udowodnienia faktu spoczywa bowiem na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Stosownie do treści art. 232 kpc strony są zobowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Zgodnie zaś z art. 233 § 1 kpc sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Stąd też należy stwierdzić, iż jedną z podstawowych zasad procesu cywilnego jest zasada kontradyktoryjności. Oznacza to, iż sąd orzekający nie jest obciążony odpowiedzialnością za rezultat postępowania dowodowego, którego dysponentem są strony. Rola sądu nie polega bowiem na wykonywaniu obowiązków procesowych ciążących na stronach (por. wyrok s. apel. w Lublinie z dnia 27 listopada 1996 r., III Aua 26/96, OSNC 1997/1/4). W szczególności rzeczą sądu nie jest zarządzanie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie, ani też sąd nie jest zobowiązany do prowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (por. wyrok SN z dnia 17 grudnia 1996 r., I CKU 45/96, OSNC 1997/6-7/76).

W świetle powyższego uznać należało, iż strona powodowa nie sprostała powyższemu obowiązkowi procesowemu.

W tym stanie rzeczy Sąd odszedł do przekonania o bezzasadności wytoczonego powództwa i orzekł, na podstawie przepisu art. 688 ¹ k.c. w zw. z art. 6 k.c. i art. 232 kpc, o jago oddaleniu w całości.

Mając na względzie powyższe, orzeczono jak w sentencji wyroku.

z./ odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełn. powoda.