Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

16 września 2021 roku

Sąd Rejonowy dla miasta stołecznego Warszawy w Warszawie w I Wydziale Cywilnym w składzie:

Przewodniczący: asesor sądowy M. J.

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 16 września 2021 roku w W.

sprawy z powództwa (...) Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z siedzibą w W.

przeciwko A. W.

o zapłatę

oddala powództwo.

UZASADNIENIE

I. Stanowiska stron

(...) Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) z siedzibą w W. wniosła o zasądzenie od A. W. 1 942,90 zł z odsetkami oraz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych. Wskazała, że dochodzona kwota stanowi zadłużenie pozwanej z tytułu opłat eksploatacyjnych za okres od lutego 2020 r. do czerwca 2020 r. (pozew k. 2-5).

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powódki zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych. Zaprzeczyła jakoby miała zaległość za wskazany w pozwie okres, zakwestionowała skuteczność zmiany wysokości opłat z uwagi na niepoinformowanie jej o ich nowej wysokości, a także zasadność naliczania jej opłat za zużycie wody na podstawie ryczałtu z uwagi na brak poinformowania jej o końcu ważności legalizacji wodomierzy i wezwania do udostępnienia lokalu celem wymiany tych wodomierzy (sprzeciw od nakazu zapłaty k. 32-33, pismo k. 70-72, 75, 120-121).

II. Ustalenia faktyczne

Pozwana dysponuje spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu przy ul. (...) w powodowej spółdzielni, której jest ponadto członkiem, i z tej racji obowiązana jest do uiszczania opłat eksploatacyjnych na rzecz powodowej spółdzielni (bezsporne).

Pozwana w miesiącach luty-czerwiec 2020 roku uiszczała po 423,83 zł, tymczasem powódka naliczała odpowiednio: 774,67 zł, 811,67 zł, 832,11 zł (z korektami na korzyść pozwanej), 832,11 zł oraz 832,11 zł (bezsporne, nadto wyciąg z konta lokalu k. 16, potwierdzenia przelewów k. 34-38).

Kwoty płacone przez pozwaną stanowiły wartość wynikającą z zawiadomienia o zmianie wysokości opłat wystosowanego przez powodową spółdzielnią do pozwanej z 23 stycznia 2019 r. określającą opłaty od 1 maja 2019 r. Zgodnie z tą kalkulacją na miesięczną opłatę 423,83 zł składała się zaliczka na zimną wodę w wysokości 45,21 zł tj. 4,59 m3 po 9,85 zł (zawiadomienie k. 39).

Wodomierze były zamontowane w lokalu pozwanej 19 marca 2013 r. Na protokole brak jest wskazanej daty, kiedy kończy się ich legalizacja (k. 75a). Pozwana zużyła przykładowo 25,601 m3 w II półroczu 2018 r. (rozliczenie k. 41).

Zgodnie ze statutem powodowej spółdzielni o zmianie wysokości opłat spółdzielnia jest obowiązana zawiadomić osoby obowiązane do ich uiszczania co najmniej 14 dni przed upływem terminu do wnoszenia opłat, ale nie później niż ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego ten termin. Zmiana wysokości opłat wymaga uzasadnienia na piśmie. Zasadność zmiany wysokości opłat może być przez właścicieli lokali albo członków spółdzielni kwestionowana na drodze sądowej. Do czasu rozpoznania sprawy uiszczają oni opłaty w dotychczasowej wysokości (§ 30 ust. 7-8 wyciągu ze statutu k. 18).

Zgodnie z obowiązującym regulaminem „ilość wody zimnej zużywanej przez lokale mieszkalne, w których wobec sprzeciwu użytkowników nie zainstalowano wodomierzy ustala się jako różnicę pomiędzy ilością zużytą w danym budynku, wskazaną w fakturach dostawców, a sumą wskazań indywidualnych liczników zainstalowanych w lokalach opomiarowanych. Różnicę tę dzieli się na poszczególne lokale nieopomiarowane proporcjonalnie do powierzchni użytkowej lokalu” (§ 20 ust. 5 k. 84)

27 sierpnia 2020 r. (data wpływu) pozwana zgłosiła powodowej spółdzielni zmianę adresu do doręczeń, a ponadto brak zamieszkiwania w lokalu (pismo k. 42). Kolejnego dnia powodowa spółdzielnia dokonała rekalkulacji opłat eksploatacyjnych począwszy od 1 września 2020 r. eliminując z nich opłatę za wodę (zawiadomienie k. 48).

III. Ocena dowod ów

Sąd uznał, że powód nie wykazał istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy faktów w postaci:

- skutecznego doręczenia pozwanej wezwania do udostępnienia lokalu celem wymiany wodomierzy,

- sprzeciwienia się pozwanej zainstalowaniu wodomierzy – a to ten fakt w świetle przytoczonej przez powódkę treści regulaminu był kluczowy (przeciwnie – z akt wynika, że powódka zgodziła się na zainstalowanie wodomierzy, a jedynie kończył się ich okres legalizacji, notabene, o którym pozwana nie była nigdy informowana, a ponadto, którego to upływu okresu powódka w niniejszym postępowaniu też nie wykazała),

- że również sprzeciw wobec wymiany (jest to inna czynność niż pierwotna instalacja) wodomierzy w świetle obowiązujących w spółdzielni wewnętrznych aktów prawnych uprawniał do naliczeń ryczałtów za wodę,

- że pozwana sprzeciwiła się wymianie wodomierzy (nie jest to równoznaczne z zarzucaną jej biernością, z kolei postawa pozwanej wskazuje coś zupełnie przeciwnego – po dowiedzeniu się o naliczeniu opłat wg ryczałtu w związku z końcem legalizacji wodomierzy nalegała ona na ich pilną wymianę, por. pismo k. 122),

- że pozwanej doręczono zawiadomienie o zwiększonej wysokości opłat, uwzględniającej ryczałt,

- że doręczone jej pismo zaopatrzone było w wymagane regulaminem spółdzielni pisemne uzasadnienie zmiany.

Rozwijając niektóre z powyższych kwestii, w pierwszej kolejności należy wskazać, że powodowa spółdzielnia nie zadbała o jakiekolwiek udokumentowanie wezwania pozwanej do udostępnienia lokalu. Brak jest w przedłożonym przez powódkę materiale procesowym w ogóle takiego wezwania.

Co więcej, nie zadbała nawet o udokumentowanie w należyty sposób, pozwalający zweryfikować, czy przesyłka została rzeczywiście wysłana – korespondencji oświadczającej, że wobec nieudostępnienia lokalu opłaty za wodę będą naliczane na podstawie ryczałtu (k. 84). Dowodem takim nie może być książka nadawcza (k. 85), skoro jest ona niekompletna tj. brak w niej zarówno adresu, na który wysłano przesyłkę pozwanej, jak i – co kluczowe – numeru nadawczego, poprzez który można by było uzyskać dane na temat doręczenia albo awizowania korespondencji (a ten fakt w świetle art. 61 § 1 k.c. w zw. z art. 651 k.c. jest kluczowy, bowiem dopiero skuteczna awizacja może być uznana za stworzenie adresatowi możności zapoznania się z treścią złożonego oświadczenia). Co więcej, z informacji uzyskanych z Poczty Polskiej (k. 114) wynika, że dane takie można uzyskiwać z systemu operatora pocztowego przez 10 miesięcy od nadania przesyłki, o co powodowa spółdzielnia nie zadbała, z kolei na żądanie sądu takie informacje są udzielane przez 2 lata od nadania przesyłki, po upływie którego to okresu dane te nie są już w ogóle przez operatora pocztowego przechowywane. Powodowa spółdzielnia nie zadbała więc ani o uzyskanie potwierdzenia doręczenia, ani o zarchiwizowanie raportu ze śledzenia doręczeń, ani o złożenie we właściwym czasie wniosku dowodowego w sprawie, ani nawet o należyte udokumentowanie nadania przesyłki w książce nadawczej. I to ona musi ponieść tego negatywne skutki, bo to na powodzie w tym zakresie spoczywał ciężar dowodu (art. 6 k.c.)

Wskazać też należy, że również przedstawione przez powoda kopie zawiadomień nie mogą być uznane za miarodajny dowód na potrzeby niniejszego postępowania, skoro opatrzone są datą 2 lipca 2021 r. (k. 80-81, 88-89, 102-103), co świadczy o tym, że zostały wydrukowane z systemu powoda w trakcie niniejszego postępowania i na jego potrzeby, nie stanowią zatem dowodu istotnego w sprawie faktu, a więc że zostały sporządzone, a następnie doręczone pozwanej w terminach wymaganych statutem dla ich skuteczności. Podobnie rzecz się ma w przypadku „naliczeń” (k. 87).

Nie można też uznać za skuteczne dowody doręczenia zawiadomień o zmianach wysokości opłat złożonych przez powódkę arkuszy z wydrukowanymi kolejnymi numerami lokali, przy niektórych z nich z „fajką” lub kropką (nie wiadomo, co znaczącymi), z niewypełnioną rubryką „data i podpis gospodarza” oraz ze zbiorczą klamrą z napisem „wrzuciłam do skrzynki 07.I.20 Natura” bez żadnego podpisu faktycznie doręczającej osoby (k. 86, 90-101, 104-109). Jak jednoznacznie wynika z ich analizy, druki te przeznaczone były do doręczeń osobistych adresatom z pokwitowaniem przez nich odbioru. W razie niemożności doręczenia w ten sposób, doręczenie powinno być przeprowadzone np. drogą pocztową, celem uzyskania niezbędnego potwierdzenia doręczenia, a już przynajmniej przez doręczyciela prywatnego, który by złożył podpisane oświadczenie, że doręczenia dokonał.

Pozostałe braki w materiale dowodowym nie wymagają szerszego komentarza. Wskazać jednak należy, że powódka reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika była zobowiązywana do przedłożenia wszystkich twierdzeń i dowodów pod rygorem pominięcia zgłoszonych później (rygor z art. 2053 § 2 k.p.c. – k. 68), a następnie nawet konkretnie do wybranych kluczowych w sprawie okoliczności (k. 116).

IV. Ocena prawna

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powód nie udowodnił, a to na nim spoczywał ciężar dowodu, żeby pozwana zobowiązana była za miesiące luty-czerwiec 2020 r. (tych miesięcy dotyczyło powództwo) uiszczać więcej niż 423,83 zł (a uiszczenie przez pozwaną opłat w takiej wysokości i ich zaliczenie przez powoda na te a nie inne raty było w sprawie bezsporne i wynikało z wyciągu z konta lokalu).

Jak wyżej wskazano (nie jest celowe tego powielanie w tym miejscu), powód nie wykazał nawet doręczenia pozwanej zawiadomienia o zmianie wysokości opłat, nie mówiąc już o doręczeniu go z pisemnym uzasadnieniem oraz o jego zasadności. Zasadność ta tymczasem – co kluczowe – nie została w ogóle wykazana. Powód niezasadnie utożsamia sprzeciw z biernością, zainstalowanie z wymianą, wezwanie do udostępnienia lokalu z informacją o konsekwencjach nieudostępnienia lokalu – tymczasem w świetle przytoczonych przez samego powoda przepisów wewnętrznego aktu prawnego rozliczanie ryczałtowe było przewidziane na wypadek sprzeciwu (a więc wyraźnego aktu) wobec zainstalowania (a więc nie wymiany) wodomierzy.

Mając powyższe na uwadze, sąd oddalił powództwo jako nieudowodnione.

Z. ądzenia:

- odnotować uzasadnienie;

- odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powódki r. pr. Z. M. przez umieszczenie w portalu informacyjnym.

W., 3 listopada 2021 roku asesor sądowy M. J.