Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 23 października 2014 roku (data złożenia w Sądzie – k. 1) wnioskodawca M. P. wniósł o podział majątku wspólnego stron – jego i J. P. (obecnie J. B.), wskazując następujące składniki majątkowe (w dalszej części uzasadnienia kursywą zaznaczono składniki majątkowe i żądania, które wobec zawartej później ugody – w zakresie bezspornym między stronami, iż zostały objęte ugodą - oraz decyzji procesowych Sądu, nie były ostatecznie badane w niniejszej sprawie, w tym żądania cofnięte):

1.  Nieruchomość lokalowa położona przy ul. (...). Prymasa A. H. 4E m. 11 w W. KW nr (...) o wartości 870 000 zł – nieruchomość zbyta w toku postępowania i objęta ugodą (k. 246).

2.  Samochód marki T. (...) (S. Wagon) nr rej. (...) o wartości 9 000 zł;

3.  Samochód marki T. (...) (H.) nr rej. (...) o wartości 10 200 zł;

4.  Samochód marki O. (...) nr rej. (...) o wartości 20 300 zł;

5.  Samochód marki F. o nr rej. (...) o wartości 18 500 zł;

6.  Środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym uczestniczki w Banku (...) w kwocie 465 450 zł, przelane z konta firmowego (...) Centrum nr (...);

7.  Środki pieniężne w kwocie 64 000 zł zgromadzone w ramach polisy (...) o nr (...), następnie sprecyzowane, iż jest to żądanie zwrotu nakładów z majątku wspólnego na majątek osobisty uczestniczki (k. 121);

Wnioskodawca wniósł także o rozliczenie następujących składników majątkowych:

8.  Środki pieniężne w kwocie 425 000 zł jakie miałaby zwrócić uczestniczka, a pochodzące z darowizn od matki wnioskodawcy w kwotach 15 000 zł i 360 000 zł oraz z likwidacji książeczki mieszkaniowej wnioskodawcy w kwocie 50 000 zł. Roszczenie następnie sprecyzowane (k. 120), że są to nakłady z majątku osobistego wnioskodawcy na majątek wspólny

9.  Nieruchomość położona we wsi D., nr KW (...) – którą miałaby zwrócić uczestniczka jako rozliczenie nakładów z majątku osobistego wnioskodawcy na majątek osobisty uczestniczki, ewentualnie rozliczenie z tego tytułu kwoty 100 200 zł – żądanie wyłączone do odrębnego rozpoznania (zarządzenie dekretacyjne na początku akt), a nadto nieruchomość zbyta w toku postępowania i objęta ugodą,

10.  Kwota 60 000 zł jaką miałaby zwrócić uczestniczka tytułem nakładu poczynionego z majątku osobistego wnioskodawcy na majątek osobisty uczestniczki celem założenia przez nią działalności gospodarczej pod nazwą (...). Roszczenie następnie sprecyzowane (k. 121) jako żądanie zwrotu nakładu z majątku wspólnego na majątek osobisty uczestniczki. Kolejno podczas rozprawy dnia 27 lipca 2016 roku strony oświadczyły jednakże zgodnie, że spółka (...) to był majątek wspólny (k. 367);

11.  14 600 zł jaką miałaby zwrócić uczestniczka tytułem nakładu z majątku osobistego wnioskodawcy na majątek osobisty uczestniczki tytułem opłat za kredyt mieszkaniowy ciążący na nieruchomości wskazanej w pkt 1 – roszczenie objęte ugodą i cofnięte,

12.  Kwoty 2 304 zł jaką miałaby zwrócić uczestniczka tytułem nakładu poczynionego z majątku osobistego wnioskodawcy na majątek osobisty uczestniczki tytułem opłat za czynsz za nieruchomość wskazaną w pkt 1 – roszczenie objęte ugodą i cofnięte (k. 246)

13.  Kwoty 7 729 zł jaką miałaby zwrócić uczestniczka tytułem nakładu z majątku osobistego wnioskodawcy na majątek osobisty uczestniczki tytułem w całości poniesionych przez wnioskodawcę opłat za przedszkole dzieci – żądanie wyłączone do odrębnego rozpoznania (zarządzenie dekretacyjne na początku akt),

14.  Kwoty wskazanej przez uczestniczkę jako pozostałej ze spłaty kredytu w ramach działalności (...) s.c. – roszczenie objęte ugodą (k. 246),

15.  Kwoty 15 000 zł jaką miałaby zwrócić uczestniczka tytułem nakładów poniesionych celem wynajmu lokalu w ramach działalności (...) s.c. Roszczenie następnie sprecyzowane (k. 121) jako żądanie zwrotu nakładu z majątku osobistego wnioskodawcy na majątek wspólny. Kolejno w toku rozprawy dnia 16 marca 2016 roku strony zgodnie oświadczyły, że roszczenie to zostało objęte ugodą (k. 245). Jednakże podczas kolejnej rozprawy dnia 27 lipca 2016 roku pełnomocnik wnioskodawcy uznał, że roszczenie to nie zostało objęte ugodą (k. 367), zaś następnie w toku zeznań wnioskodawca wskazał, iż żądanie to jest objęte ugodą (k. 616);

16.  Kwoty 40 000 zł jaką miałaby zwrócić uczestniczka tytułem nakładów poniesionych z majątku osobistego wnioskodawcy na majątek osobisty uczestniczki przed zawarciem związku małżeńskiego na która składa się opłata notarialna związana z nabyciem przez uczestniczkę nieruchomości we wsi D. oraz wpłatą na tę nieruchomość – wyłączono do odrębnego rozpoznania (zarządzenie dekretacyjne na początku akt), a nadto rozliczone ugodą (k. 247),

17.  Kwoty 150 000 zł jaką miałaby zwrócić uczestniczka tytułem nakładu z majątku osobistego wnioskodawcy na majątek osobisty uczestniczki, którą to kwotę uczestniczka zainwestowała w A. G.. Roszczenie to zarządzeniem z dnia 8 grudnia 2014 roku zostało wyłączone do odrębnego rozpoznania, wobec okoliczności podtrzymania przez wnioskodawcę twierdzenia, że jest to roszczenie z majątku osobistego wnioskodawcy na majątek osobisty uczestniczki (k. 122). Następnie jednakże wnioskodawca podtrzymał żądanie rozliczenia tej kwoty wskazując, że środki te pochodziły z majątku wspólnego (k. 614).

Wnioskodawca wniósł o przyznanie mu składników majątkowych w postaci samochodów (pkt 2 – 5) oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.

W toku składania zeznań (k. 613 i n.) wnioskodawca wskazał, że majątek wspólny stanowią warsztat (...), firma (...), firma (...), a nadto kwota 20 000 zł zainwestowana do firmy (...) przez uczestniczkę. Wskazał nadto, że kwotę darowizny od matki w kwocie 360 000 zł przekazał ze swojego majątku osobistego na majątek wspólny (k. 613v).

W odpowiedzi na wniosek (k. 176), uczestniczka J. B. (wcześniej B. – P.) wskazała, że wobec zawarcia przez strony pozasądowej ugody w przedmiocie częściowego podziału majątku wspólnego stron zawartej dnia 18 grudnia 2014 roku, strony zbyły nieruchomość położoną przy ul. (...) w W. (oznaczona pkt 1 w uzasadnieniu) oraz uczestniczka sprzedała nieruchomość położoną we wsi D. (oznaczona pkt 9 w uzasadnieniu).

Uczestniczka potwierdziła, iż w skład majątku wspólnego wchodzą samochody wskazane w pkt 2 – 5 nie kwestionując ich wartości (k. 182). Zaoponowała uwzględnieniu w rozliczeniu kwoty 465 450 zł (pkt 6). Wskazała że powyższa kwota była przelewana z rachunku firmowego wnioskodawcy na rachunek osobisty uczestniczki, jednakże została spożytkowana na bieżącą konsumpcję, życie, opłaty, spłatę kredytów. Saldo tego rachunku na dzień ustania wspólności wynosiło 12,49 zł.

Uczestniczka przyznała, że w czasie trwania małżeństwa na jej polisie A. zgromadzona została kwota 63 000 zł (odnośnie pkt 7). Ostatecznie jednak przyznała, że znajdowała się tam kwota 64 000 zł (k. 448).

Uczestniczka wniosła o uwzględnienie przy podziale następujących składników majątkowych:

a)  wkładu w kwocie 30 000 zł jaką strony przekazały w 2010 roku byłemu wspólnikowi (...) - Centrum (...), które to środki pochodziły z majątku wspólnego, a co było związane z jego rezygnacją ze wspólnego prowadzenia działalności gospodarczej - firmy (...). Żądanie to zostało sprecyzowane później jako nakład z majątku wspólnego na majątek osobisty wnioskodawcy (k. 247),

b)  wartości środków trwałych warsztatu (...) zakupionych przez strony w trakcie trwania wspólności majątkowej, następnie sprecyzowane (k. 261) o łącznej wartości 88 960 zł:

⚫

4 podnośniki - 38 800 zł

⚫

kompresor tłokowy - 2 540 zł

⚫

wyważarka – 12 750 zł

⚫

montażownica – 11 020 zł

⚫

klimatyzacja – 13 850 zł

⚫

4 szafki narzędziowe – 10 500 zł

c)  Rzeczy ruchome jakie pozostały w mieszkaniu przy ul. (...):

⚫

stół i 10 krzeseł – 5 000 zł

⚫

narożnik – 8 000 zł

⚫

komoda 2 000 zł

⚫

wersalka – 1 000 zł

⚫

łóżko – 5 000 zł

d)  8 000 zł przekazanych na konto wnioskodawcy dnia 26 listopada 2008 roku – żądanie cofnięte (k. 368),

e)  Kwoty 7 700 zł przekazanych wnioskodawcy dnia 14 kwietnia 2009 roku – żądanie cofnięte (k. 368),

f)  3 500 zł tytułem zwrotu nakładu z jej majątku osobistego po ustaniu wspólności majątkowej tytułem spłaty kredytu w M.,

g)  6 463 zł tytułem zwrotu nakładu z jej majątku osobistego tytułem utrzymania małoletnich dzieci w okresie od stycznia do maja 2014 roku – żądanie cofnięte (k. 368),

h)  3 150 zł tytułem zwrotu nakładu z jej majątku osobistego tytułem opłaty polisy dla dzieci – żądanie cofnięte (k. 368),

i)  973 zł tytułem zwrotu nakładu z jej majątku osobistego tytułem opłat za TV i prąd w okresie od stycznia do maja 2014 roku,

j)  15 000 zł tytułem zwrotu nakładu z jej majątku osobistego, otrzymanych od rodziców uczestniczki tytułem darowizny w dniu 11 stycznia 2013 roku,

k)  2 500 zł tytułem zwrotu nakładu z jej majątku osobistego, uzyskanej ze sprzedaży samochodu w 2014 roku,

l)  kwota 9 325 zł jaką strony uzyskały tytułem zadośćuczynienia za wadliwie wykonany remont od A. K. (1) na mocy orzeczenia Sądu (k. 263).

Uczestniczka wyjaśniła jednocześnie, że nigdy nie otrzymała od wnioskodawcy kwoty 425 000 zł (pkt 8). Nie miała wiedzy o darowiźnie na kwotę 15 000 zł, jaką rzekomo miał otrzymać wnioskodawca od swojej matki.

Natomiast przyznała, że otrzymana przez wnioskodawcę darowizna w kwocie 360 000 zł została rozdysponowana w ten sposób, że:

150 000 zł zainwestowano w I lokatę w A. G. w dniu 23 marca 2011 roku.

200 000 zł zostało zaś zainwestowane w lokatę A.. Następnie z tej sumy zostało przelane:

⚫

80 000 zł na II lokatę w A. G., która została wypłacona z odsetkami w dniu 5 lipca 2012 roku w kwocie 84 664,04 zł i wydatkowana w ten sposób, że 46 000 zł zostało przekazane na lokatę (...) Sp. z o.o. – nabywcą lokaty było (...) - Centrum (...), kwota 8 000 zł została przeznaczona na ratę za mieszkanie, kolejne 8 000 zł przeznaczono na firmę (...). Pozostała część środków została częściowo przekazana na konto (...) – Centrum i skonsumowana na bieżące potrzeby;

⚫

15 000 zł zostało przelane na konto firmowe (...) w dniu 2 sierpnia 2012 roku i wydatkowane przez wnioskodawcę;

⚫

5 000 zł zostało przeznaczone na bieżące potrzeby;

⚫

100 000 zł zostało przeznaczone na wpłatę zaliczki na poczet zakupu mieszkania przy ul. (...) oraz częściowo na jego wykończenie.

Uczestniczka oświadczyła, że nie ma wiedzy co się stało z pozostałymi 10 000 zł z sumy 360 000 zł. Zaznaczyła, że darowizna od matki wnioskodawcy wpłynęła na jego konto bankowe.

W tym zakresie, w jednym z kolejnych pism przygotowawczych (k. 264) uczestniczka wskazała jednak, że kwota 200 000 zł została rozdysponowana w następujący sposób:

A.  Wypłata kwoty 70 000 zł dnia 3 sierpnia 2011 roku z czego:

⚫

56 000 zł na remont mieszkania przy ul. (...);

⚫

13 100 zł na ratę za mieszkanie przy ul. (...);

⚫

900 zł na pozostałe wydatki;

B.  Wypłata kwoty 19 914 zł z dnia 14 września 2011 roku z czego 20 000 zł na remont mieszkania przy ul. (...);

C.  Wypłata kwoty 12 961 zł z czego:

⚫

6 300 zł za rata za mieszkanie przy ul. (...);

⚫

7 000 zł wpłata na konto wnioskodawcy

D.  Wypłata kwoty 100 000 zł dnia 23 grudnia 2011 roku z czego:

⚫

80 000 zł na A. G.- lokata wypłacona z odsetkami w kwocie 84 664,09 zł

⚫

10 000 zł przelew na konto

⚫

2 300 zł przelew na za polisę A.

⚫

8 200 zł wydatki bieżące tj. rata kredytu, czynsz, przedszkole

E.  Następnie kwota 84 669,09 zł wypłacona 5 lipca 2012 z lokaty w A. G. została przeznaczona na:

⚫

46 000 zł lokata w złocie na (...)

⚫

5 800 zł rata kredytu za mieszkanie;

⚫

3 000 zł wypłata gotówki na życzenie wnioskodawcy

⚫

538 zł czynsz za mieszkanie przy ul. (...)

⚫

2 000 zł wypłata gotówki na życzenie wnioskodawcy

⚫

988 zł opłata za prąd

⚫

600 zł ubezpieczenie dzieci

⚫

15 000 zł przelew na (...) dnia 2 sierpnia 2012 roku

⚫

8 137 zł zakup sprzętu dla firmy (...)

⚫

2 600 zł bieżące wydatki domowe.

Odnosząc się do kwoty 50 000 zł z likwidacji książeczki mieszkaniowej (cd. pkt 8) uczestniczka wskazała, iż kwota ta została przeznaczona na doposażenie mieszkania przy ul. (...) w W. i na bieżące potrzeby.

Ustosunkowując się do kwestii firmy (...) (pkt 10) uczestniczka wskazała, że ta działalność gospodarcza została założona w trakcie trwania wspólności małżeńskiej i nie stanowiła jej majątku osobistego. Została wyposażona za środki pochodzące z majątku wspólnego, działalność była prowadzona przez około półtora roku, a ponieważ nie przynosiła dochodów, została zlikwidowana. Część środków spółki została sprzedana, a uzyskana kwota przeznaczona na bieżące potrzeby rodziny.

Odnośnie żądań dotyczących rozliczeń na tle kredytu i utrzymania lokalu przy ul. (...) (pkt 11 i 12) i kwestii związanych ze spółką (...) (pkt 14 i 15) oraz z nieruchomością we wsi D. (pkt 16) uczestniczka podniosła, że zostało to rozliczone w ugodzie.

Ustosunkowując się do odpowiedzi na wniosek (k. 219), wnioskodawca potwierdził fakt zawarcia ugody, jednakże wskazał, że ugoda ta nie została przez uczestniczkę wykonana. Zakwestionował także przedstawiony przez uczestniczkę sposób rozdysponowania kwot przekazanych jej przez wnioskodawcę z rachunku firmowego oraz pochodzących z darowizn od matki i likwidacji książeczki mieszkaniowej.

Odnosząc się do kwoty 30 000 zł przekazanej byłemu wspólnikowi (pkt a odpowiedzi na wniosek) wskazał, że na ten cel przeznaczono kwotę 15 000 zł z darowizny otrzymanej przez niego od matki, a w pozostałym zakresie ze środków jakie zgromadził przed zawarciem małżeństwa. Nadto środki trwałe warsztatu (...) zostały przewłaszczone na zabezpieczenie na rzecz pożyczkodawcy – jego matki (odnośnie pkt b odpowiedzi na wniosek). Konieczność uzyskania pożyczki wynikała zaś z zadłużenia wobec Urzędu Skarbowego oraz ZUS, jakie spowodowała uczestniczka. Zaprzeczył także aby wyrażał zgodę na inwestowanie środków w A. G.. Środki te inwestowała uczestniczka samodzielnie. Odnośnie firmy (...) wskazał, że była to działalność gospodarcza uczestniczki, a nadto, że została zlikwidowana (a sprzęt sprzedany) już po ustaniu wspólności małżeńskiej.

W replice na powyższe pismo (k. 242) uczestniczka zanegowała by spowodowała zadłużenie wobec ZUS i US, a nadto podważała moc prawną umowy pożyczki, argumentując że do udzielenia pożyczki w istocie nie doszło, zaś sama umowa została wygenerowana na potrzeby niniejszego postępowania.

W kolejnym piśmie przygotowawczym (k. 259) uczestniczka przyznała, że warsztat (...) został założony przez wnioskodawcę na miesiąc przed zawarciem związku małżeńskiego, jednakże w tym czasie była to jedynie założona działalność gospodarcza, bez sprzętu i wyposażenia warsztatu, które to składniki zostały nabyte w czasie trwania małżeństwa. Zaznaczyła, że w pierwszym okresie działania warsztatu wnioskodawca nie miał środków finansowych, a koszt wynajmu warsztatu i jego remontu ponosił cichy wspólnik M. M. (1) – później spłacony kwotą 30 000 zł. Wskazała, że w skład majątku wspólnego stron wchodzi wyposażenie warsztatu o wartości 88 960 zł. Odnośnie lokaty w A. G. na sumę 150 000 zł wskazała, że kwota ta została przelana osobiście przez wnioskodawcę. Do wypłaty miało być 168 000 zł (okres umowy od 23 marca 2011 do 17 marca 2012 roku). Pod koniec obowiązywania umowy dopłacono jeszcze kwotę 22 000 zł i zawarto umowę na kwotę bazową 190 000 zł na obojga małżonków na okres od 21 marca 2012 roku do 16 marca 2013 roku. Po zakończeniu umowy miała być do wypłaty kwota 212 800 zł. Umowa została rozwiązana przez uczestniczkę, ale kwot nie odzyskano.

W kolejnym piśmie przygotowawczym (k. 309) wnioskodawca wskazał, że sprzedał samochody wskazane pod poz. 3 i 4 za łączną kwotę 14 305 zł i wniósł o rozliczenie samochodów po tej wartości. Ponownie wyjaśnił odnośnie kwoty 15 000 zł otrzymanej od matki przed zawarciem związku małżeńskiego, tym razem wskazując, że w całości została przeznaczona na zakup środków trwałych do warsztatu. Kwota 30 000 zł spłacona wspólnikowi wnioskodawcy miała zaś pochodzić jedynie z oszczędności wnioskodawcy sprzed zawarcia związku małżeńskiego. Wskazał przy tym, że ta działalność gospodarcza miałaby stanowić majątek wspólny stron. Podtrzymał twierdzenie, że firma (...) stanowiła wyłączą własność uczestniczki. Podtrzymał także żądanie zgłoszone w punkcie 15 dotyczące kwoty 15 000 zł przekazanej na wynajem lokalu przez uczestniczkę dla firmy (...).

Jednocześnie oświadczył, że cofa wniosek w zakresie dotyczącym punktów 1, 9, 11 i 12 – dotyczące nieruchomości przy ul. (...) i we wsi D.. Zgłosił także żądanie zapłaty kwoty 10 794,45 zł z tytułu kredytu na firmę (...), która to kwota objęta została ugodą, ale uczestniczka jej nie realizuje (k. 311).

Wniósł o oddalenie wniosku o rozliczenie wyposażenia warsztatu, gdyż zostało ono przewłaszczone na zabezpieczenie. Oświadczył także, że rzeczy ruchome znajdujące się w mieszkaniu przy ul. (...) zostały objęte ugodą. Z ostrożności procesowej wskazał jednak, że wobec sprzedaży mieszkania i braku możliwości magazynowania mebli, rzeczy te uległy zniszczeniu (k. 312).

W kolejnym piśmie przygotowawczym z dnia 16 maja 2017 roku (k. 561) uczestniczka domagała się wyjaśnienia kto jest właścicielem i skąd pochodzą wpłaty i na co zostały przeznaczone wypłaty z rachunku bankowego nr (...), zobowiązanie wnioskodawcy do wyjaśnienia kwoty 314 737,20 zł jaka wpłynęła na rachunek prywatny wnioskodawcy nr (...) w całym okresie trwania małżeństwa, wyjaśnienie przelewu z konta wnioskodawcy na rzecz pani S. Ż. oraz kwoty 30 000 zł darowizny dla A. P. w dniu 24 stycznia 2011 roku, wyjaśnienie przelewu kwoty 4 500 zł na rzecz M. K. dnia 5 lipca 2010 roku oraz kwoty 9 300 zł na rzecz M. W. z dnia 4 sierpnia 2011 roku.

W replice (k. 579) wnioskodawca wskazał, że uczestniczka miała dostęp do wszystkich kont wnioskodawcy (z wyjątkiem ostatniego założonego 2 października 2013 roku, w celu zabezpieczenia przed uczestniczką środków koniecznych do prowadzenia działalności gospodarczej) i to ona dokonywała transakcji. S. Ż. prowadzi zaś działalność zbieżną z firmy (...), więc kwota jej przekazana wynika zapewne z ich porozumień. Darowizna kwoty 30 000 zł dla A. P. – jego siostry, była de facto przekazaniem środków z książeczki mieszkaniowej założonej na jej rzecz przez rodziców wnioskodawcy, kwota ta nigdy nie należała więc ani do majątku wspólnego stron ani majątku osobistego wnioskodawcy. Kwota 4 500 zł stanowiła pożyczkę dla kolegi ze studiów. Kwota 9 300 zł przelana na rzecz M. W. stanowiła zapłatę za samochód O. (...), uczestniczka następnie sprzedała ten samochód swojemu ojcu. Była to jednakże czynność pozorna, ponieważ żadnej kwoty uczestniczka z tego tytułu nie uzyskała.

Kolejne pismo przygotowawcze uczestniczki z dnia 3 lipca 2017 roku (k. 592) zostało zwrócone na podstawie art. 207 § 7 k.p.c., w zakresie w jakim nie zawierało wniosków dowodowych (k. 602).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. P. i J. B. zawarli związek małżeński dnia 23 października 2009 roku. Dnia 16 grudnia 2013 roku M. P. i J. P. zawarli umowę majątkową małżeńską ustalającą rozdzielność majątkową od daty 16 grudnia 2013 roku. Na mocy wyroku z dnia 2 czerwca 2014 roku, prawomocnego z dniem 24 czerwca 2014 roku, orzeczono rozwód stron.

Okoliczność bezsporna, a nadto : kopia wyroku rozwodowego – k.17 – 18, umowa majątkowa małżeńska – k. 272 – 272v.

Już w trakcie niniejszego postępowania, dnia 18 grudnia 2014 roku M. P. i J. B. zawarli pozasądową ugodę dotyczącą częściowego podziału majątku wspólnego obejmującą:

a) nieruchomość położoną w W. przy ul. (...);

b) nieruchomość położoną w D. przy ul. (...) stanowiącą osobisty majątek J. B.;

c) spłatę (...) spółki (...).

W punkcie 6 ugody wskazano, iż wyczerpuje ona wszelkie roszczenia finansowe pomiędzy stronami w zakresie objętych ugodą nieruchomości oraz kredytu.

Po sprzedaży mieszkania położonego przy ul. (...) – P. nie podjęli żadnej decyzji odnośnie wyposażenia mieszkania – mebli. Część mebli została wyrzucona, a część znalazła się w warsztacie. Obecnie w stanie nie przedstawiającym żadnej wartości.

Dowód: odpis ugody – k. 184 – 185, umowy sprzedaży nieruchomości – k. 186 – 195 i k. 196 – 209, zeznania wnioskodawcy – czas nagrania 00:46:42 – 00:49:05 (k. 614v), zeznania uczestniczki – 02:12:19 – 02:16:04 (k. 616v)

W skład majątku wspólnego stron w chwili ustania małżeńskiej wspólności majątkowej, w zakresie w jakim strony nie dokonały częściowego podziału majątku wspólnego na mocy ugody z dnia 18 grudnia 2014 roku, wchodziły następujące składniki:

1.  samochód marki T. (...) (H.) nr rej. (...) o wartości w chwili ustania wspólności majątkowej 9 000 zł, sprzedany dnia 30 marca 2015 roku przez M. P. za kwotę 4 305 zł;

okoliczność bezsporna, a nadto wycena – k. 52 – 54, faktura – k. 320,

2.  samochód marki T. (...) (S. Wagon) nr rej. (...) o wartości 10 200 zł, znajdujący się w posiadaniu M. P., następnie przez niego sprzedany;

okoliczność bezsporna, a nadto wycena – k. 49 – 51, zeznania wnioskodawcy – czas nagrania 00:10:17 – 00:11:55 (k. 613v) i k. 00:30:32 – 00:32:00 (k. 614);

3.  samochód marki O. (...) nr rej. (...) o wartości w chwili ustania wspólności majątkowej 20 300 zł, będący wówczas w posiadaniu M. P., sprzedany następnie przez M. P. dnia 31 grudnia 2014 roku za kwotę 10 000 zł;

okoliczność bezsporna, a nadto wycena – k. 43-45, faktura – k. 273.

4.  samochód marki F. (...) nr rej. (...) o wartości 18 500 zł, znajdujący się w posiadaniu M. P.

okoliczność bezsporna, a nadto wycena – k. 46 – 48, zeznania wnioskodawcy – czas nagrania 00:10:17 – 00:11:55 (k. 613v).

W okresie trwania wspólności małżeńskiej M. P. i J. P. korzystali z wielu rachunków bankowych. Dokonywali między nimi licznych przelewów i to zarówno środków pochodzących z majątku wspólnego jak i osobistego wnioskodawcy.

M. P. korzystał z następujących rachunków bankowych:

1.  Rachunek nr (...), prowadzony w (...) S.A. – stan na dzień 16 grudnia 2013 roku – 3 935,39 zł. Z rachunku tego dokonywane były przelewy na inne konta M. P. jak i na rachunki prowadzone dla J. P.. Widnieją także wpłaty i wypłaty z rachunku firmowego (...) – Centrum jak również od innych osób fizycznych, w tym za usługi serwisowe, a także wypłaty na internetowe serwisy zakupowe.

Dowód: historia rachunku – k. 533

2.  Rachunek nr (...) (obecnie (...)), prowadzony w A. Bank – saldo na dzień 16 grudnia 2013 roku – 1 000 zł. Rachunek ten został założony przez M. P. w tajemnicy przed J. P. w październiku 2013 roku. Na rachunku tym widnieją przesunięcia majątkowe prawie wyłącznie pomiędzy rachunkiem warsztatu (...) – Centrum. Wyjątkiem jest transakcja z dnia 22 października 2013 roku na kwotę 50 000 zł tytułem (...) NA PRAC K- (...) oraz transakcja z dnia 31 października 2013 roku na kwotę 10 000 zł na rachunek nr (...) prowadzony dla M. P., tytuł wpłaty: „przelew środków”, lecz następnie zwrócona dnia 20 listopada 2013 roku.

Dowód: zaświadczenie – k. 556 i k. 682, płyta CD – k. 684 – i część dalsza wydruk – k. 598 – 599.

3.  Rachunek nr (...) prowadzony dla (...) Centrum (...) (obecnie nr (...)) – saldo na dzień 16 grudnia 2013 roku – 1 632,26 zł

Dowód: zaświadczenie – k. 682, płyta CD – k. 684.

J. P. korzystała z następujących rachunków bankowych:

1.  Rachunek w banku (...) S.A. nr (...) – jest to główny rachunek uczestniczki. W miesiącu zawarcia związku małżeńskiego tj. październiku 2009 roku saldo otwarcia wynosiło 6 306 zł. Na dzień ustania wspólności majątkowej tj. 16 grudnia 2013 roku saldo wynosiło 196,79 zł. Na rachunek ten wpłynęła m.in. kwota 50 000 zł dnia 7 lutego 2011 roku z likwidacji książeczki mieszkaniowej M. P.. Tego samego dnia kwota ta została przelana na rachunek nr (...) prowadzony dla J. P. tytułem „zasilenie konta”. Na rachunek ten wpływały także liczne kwoty z rachunku (...). Wpływało na nie także wynagrodzenie z pracy uczestniczki w firmie farmaceutycznej oraz inne wpłaty własne od J. P. (np. w sierpniu 2010 roku – 40 000 zł, w październiku 2010 roku 17 500 zł, w listopadzie 2010 – 20 000 zł). Jednocześnie z rachunku tego dokonywane były wypłaty kwot np. na ratę z tytułu umowy przedwstępnej 17 165 zł (listopad 2010), kwota 24 786,00 na rzecz PROJEKT F. (...).C tytułem zadatek na poczet robót (kwiecień 2011), na spłatę kredytu za mieszkanie (kwoty po około 6 000 zł miesięcznie), przelewy na polisę w A., wypłaty z polisy A., wypłaty i wpłaty z lokat w A. G., a także wydatki bieżące związane z utrzymaniem rodziny.

Dowód: płyta CD – k. 450

2.  rachunek nr (...) 0000 0001 2204 (...) w Banku (...) – stan na dzień 16 grudnia 2013 roku – 6 508,88 zł,

Dowód: historia rachunku i saldo – k. 451 – 457 i k. 457.

3.  rachunek nr (...) w (...) S.A. – stan na dzień 16 grudnia 2013 r – 0 zł. Na rachunek ten w okresie trwania wspólności majątkowej, dochodziło jednie do comiesięcznych wpłat w kwotach 1 500 zł, przeznaczanych następnie na spłatę kredytu na nieruchomość w D..

Dowód: historia rachunku – k. 458 - 467

4.  rachunek nr (...) 0000 0001 2204 (...) w Banku (...) – stan na 16 grudnia 2013 r. – 422,25 zł. Rachunek ten był zasilany z wpłat od Firma Handlowo Usługowa (...). Wpłacane środki były przeznaczane na opłaty za przedszkole, czynsz czy polisę A..

Dowód: historia rachunku – k. 468 – 470.

5.  rachunek nr (...) prowadzony dla Gabinet (...) – P.. Saldo na dzień 16 grudnia 2013 roku – (-) 9 958,19 zł (debet).

Dowód: historia rachunku – k. 471 – 478.

J. P. była także w posiadaniu polis A., na które wpłat dokonywano w trakcie trwania wspólności majątkowej:

1.  Nr (...) – jej stan na dzień zawarcia małżeństwa (23 października 2009 roku) – 6 030,92 zł, zaś na dzień ustania wspólności majątkowej (16 grudnia 2013 roku) – 20 475,38 zł (różnica 14 444,46 zł),

2.  Nr (...) – jej stan to na powyższe daty odpowiednio: 2 365,16 zł i 12 078,03 zł (różnica 9 712,87 zł).

Dowód: zaświadczenie – k. 479.

3.  Nr (...) – polisa otwarta w czasie trwania związku małżeńskiego – jej stan na dzień 16 grudnia 2013 roku – 64 000 zł. Była to tzw. polisolokata. Kwota 64 000 zł była gromadzona na rachunku podstawowym, obciążonym ewentualnie opłatą za wykup. Dostępne swobodnie było natomiast konto dodatkowe na które przelewane były środki (m.in. z darowizn od matki M. P.).

Okoliczność bezsporna, a nadto zaświadczenie – k. 528, potwierdzenie zawarcia polisy – k. 55-61, zeznania świadka I. W. – czas nagrania 00:17:54 – 00:21:07 (k. 710v – 711).

M. P. był posiadaczem polisy AVIVA, na którą środki były wpłacane także w trakcie trwania wspólnoty majątkowej, nr (...) – jej stan na dzień zawarcia małżeństwa – 2 796,20 zł, stan na dzień 16 grudnia 2013 roku – 8 103,43 zł (różnica 5 307,23 zł).

Dowód: zaświadczenie – k. 628.

Dnia 10 października 2008 roku na rachunek bankowy nr (...) prowadzony dla M. P., B. P., jego matka, wpłaciła przelewem kwotę 15 000 zł tytułem: „darowizna”. Kwota ta została przekazana na remont mieszkania M. P. (które odziedziczył po dziadkach) jeszcze przed zawarciem związku małżeńskiego. M. P. wyremontował to mieszkanie, a następnie przekazał je w formie darowizny swojej siostrze.

Dowód: potwierdzenie przelewu – k. 21, zeznania świadka B. P. – czas nagrania 00:21:12 – 00:22:46 (k.368), oraz 00:49:00 – 00:51:32.

We wrześniu 2009 roku, a więc jeszcze przed zawarciem związku małżeńskiego M. P. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej pod nazwą (...). Następnie zmieniono nazwę na (...) Centrum (...). Środki na podstawowe wyposażenie warsztatu pochodziły początkowo z majątku osobistego M. P.. W początkowym okresie działalności M. P. miał wspólnika – M. M. (2), który także uczestniczył w kosztach powstawania warsztatu, którego następnie spłacono już w trakcie trwania wspólności majątkowej, za kwotę 30 000 zł. Pracownicy ani kontrahenci (...) nie mieli wątpliwości, że firma ta stanowi wyłączną własność M. P.. Przed zawarciem związku małżeńskiego warsztat był wyposażony jedynie w kanał do naprawy samochodów oraz narzędzia. Warsztat powstał także dzięki osobistej pracy M. P. i jego ojca. W tym okresie J. P. była zatrudniona w (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. jako handlowiec, następnie w aptece u pani J..

Dowód: zeznania świadka B. P. – czas nagrania: 00:31:29 – 00:33:55 (k. 369), zeznania świadka A. M. – czas nagrania 01:39:09 – 01:41:13 (k. 372),zeznania świadka D. K. – czas nagrania 00:03:15 – 00:06:24 (k. 375) oraz 00:09:44 – 00:13:38 (k. 376),zeznania świadka J. M. – czas nagrania 00:31:42 – 00:34:24 (k. 377), zeznania świadka A. P. – czas nagrania 00:20:40 – 00:23:51 (k. 496), zeznania świadka T. C. – czas nagrania 00:03:59 – 00:16:02 i 00:20:08 – 00:24:19 i 00:36:13 – 00:39:57 (k. 539), zeznania wnioskodawcy – 01:16:45 – 01:24:10 i 01:25:55 – 01:29:15, 01:46:51 – 01:49:35 (k. 615 – 616), zeznania uczestniczki – czas nagrania 02:19:23 – 02:24:56 (k. 616v – 617), informacje na rachunku bankowym dotyczące wynagrodzenia J. P. – płyta CD k. 450, wykaz środków trwałych wraz z datami ich nabycia – k. 228 i k. 488, zeznania uczestniczki – czas nagrania 01:22:13 – 01:24:44 (k. 712v).

Małżonkowie uzgodnili, że M. P. będzie zajmował się głównie prowadzeniem warsztatu, zaś J. P. będzie zajmowała się głównie sprawami finansowymi tj. obsługą kont, płatnościami wobec kontrahentów, ZUS i podatkami. Jednocześnie J. P. pracowała w firmie farmaceutycznej, w charakterze handlowca. Oboje mieli dostęp do kont i pieniędzy w gotówce (w kasetce w warsztacie). Zarówno M. P. jak i J. P. dokonywali wypłat wynagrodzeń pracownikom. Wspólnie komunikowali pracownikom zmiany dotyczące zasad ich wynagradzania.

Dowód: zeznania świadka B. P. – czas nagrania 00:40:18 – 00:42:49,zaświadczenie – k.337,zeznania świadka A. M. – czas nagrania 00:59:20 – 01:02:12 (k. 370), 01:14:08 – 01:18:07 (k. 371), 01:53 – 01:55 (k. 372), zeznania świadka D. K. – czas nagrania 00:06:24 – 00:09:31 i 00:16:35 – 00:21:07 (k. 376),zeznania świadka J. M. – czas nagrania 00:25:31 – 00:26:31 oraz 00:31:42 – 00:34:24 (k. 377), zeznania świadka P. T. – czas nagrania 00:46:00 – 00:47:14 (k. 498), zeznania świadka T. C. – czas nagrania 00:08:40 – 00:11:50 o 00:28:30 – 00:32:13 (k. 539 - 341), zeznania świadka T. N. (1) – czas nagrania 00:15:27 – 00:17:43 (k. 546v), zeznania świadka D. B. – czas nagrania 01:07:17 – 01:09:52 (k. 548), zeznania wnioskodawcy – czas nagrania 00:39:09 – 00:41:20 (k. 614), zeznania uczestniczki – czas nagrania 02:24:56 – 02:32:43 (k. 617) i 01:22:13 – 01:24:44 (k. 712v).

Dnia 24 stycznia 2011 roku na rachunek bankowy nr (...) prowadzony dla M. P. doszło dwukrotnie do przelewu środków w kwocie po 44 141,90 zł w związku z likwidacją książeczek mieszkaniowych. Tego samego dnia doszło do przelewu kwoty 30 000 zł z w/w rachunku bankowego na rzecz siostry M. A. P.. Dnia 6 lutego 2011 roku z rachunku bankowego nr (...) prowadzonego dla M. P. doszło do przelewu kwoty 50 000 zł na rachunek nr (...) prowadzony na rzecz J. B., tytułem: „zasilenie konta”. Kwota ta została przeznaczona na doposażenie mieszkania przy ul. (...).

Dowód: potwierdzenie przelewu – k. 23, historia rachunku – płyta CD k. 533. potwierdzenie przelewu – k. 22, zeznania uczestniczki – 02:43:13 – 02:44:21 (k. 617v), zeznania wnioskodawcy – czas nagrania 01:57:46 – 02:02:07 (k. 616).

Dnia 25 stycznia 2011 roku na rachunek bankowy nr (...) prowadzony dla M. P. doszło do przelewu kwoty 360 000 zł od B. P., tytułem: „darowizna”. Kwota ta została przekazana M. P. wobec postanowienia jego rodziców by po równo obdzielić dzieci. M. P. pierwszy otrzymał mieszkanie po dziadkach. Następnie przekazał to mieszkanie swojej siostrze, więc B. P. uznała za stosowne darować M. P. równowartość tego mieszkania tj. sumę 360 000 zł.

Środki te zostały przeznaczone na wyposażenie mieszkania przy ul. (...) oraz na lokatę w A. G., a także na utrzymanie rodziny, bieżące wydatki oraz częściowo na potrzeby warsztatu samochodowego (...), o czym szerzej poniżej.

Dowód: potwierdzenie przelewu – k. 20, zeznania świadka B. P. – czas nagrania 00:22:46 – 00:28:09 (k.369) i czas nagrania 00:33:55 – 00:37:17 (k. 369), zeznania świadka D. K. – czas nagrania 00:03:15 – 00:06:24 (k. 375), zeznania świadka J. M. – czas nagrania 00:24 – 21 – 00:25:31 (k. 377), zeznania świadka A. P. – czas nagrania 00:25:59 – 00:29:35 (k. 497), zeznania świadka P. T. – czas nagrania 00:39:05 – 00:44:14 i 00:53:33 – 00:56:05 (k. 498 – 499), zeznania świadka D. B. – czas nagrania 01:02:40 – 01:07:17 (k. 548), zeznania wnioskodawcy – czas nagrania 00:58:30 – 01:02:33 (k. 615).

Dnia 1 lutego 2011 roku doszło do przelewu kwoty 200 000 zł z rachunku (...) gdzie jako nadawcę wskazano M. P. na rzecz rachunku bankowego nr (...) gdzie jako odbiorcę wskazano J. P.. Był to rachunek bankowy dla składek dodatkowych dla polisy A.. Suma ta pochodziła z darowizny od matki M. P. dla niego.

Dowód: potwierdzenie przelewu – k. 612, zaświadczenie – k. 528.

Następnie z rachunku tego dnia 3 sierpnia 2011 roku przelano kwotę 70 000 zł na główny rachunek J. P. nr (...) w (...) S.A. Z sumy tej w sierpniu 2011 roku wydano m.in.:

- 5 000 zł tytułem „A. K. (1) – zwrot depozytu” (osoba prowadząca remont w mieszkaniu przy ul. (...));

- 1 000 zł A. E., zaliczka na żaluzje;

- 13 714,20 zł „A. K. (1) zwrot depozytu”;

- 3 000 zł – stolarstwo usługi

- 6 555 zł – rata za kredyt mieszkaniowy;

- 1 000 zł – zaliczka na szafę;

- 31 500 zł – wypłaty dokonane przez J. P. na wykończenie mieszkania;

Dowód: zeznania uczestniczki – czas nagrania 02:33:36 – 02:44:21 (k. 617), płyta CD z historią rachunku bankowego – k. 450;

We wrześniu 2011 roku z rachunku polisy A. doszło do kolejnego przelewu środków na rachunek nr (...) w kwocie 19 914 zł (dnia 14 września 2011 roku), która to kwota została następnie przeznaczona m.in. na remont mieszkania – dwa przelewy po 10 000 zł na rzecz A. K. (2).

Dowód: zeznania uczestniczki – czas nagrania 02:33:36 – 02:44:21 (k. 617), płyta CD z historią rachunku bankowego – k. 450;

W październiku 2011 roku doszło do wypłaty kolejnych środków z polisy A. – 12 961 zł, przeznaczono je m.in. na ratę za mieszkanie przy ul. (...) – 6 295 zł.

Dowód: zeznania uczestniczki – czas nagrania 02:33:36 – 02:44:21 (k. 617), płyta CD – k. 450.

Dnia 23 grudnia 2011 roku doszło do kolejnego przelewu środków z lokaty w A. w kwocie 100 439,61 zł. Z sumy tej 80 000 zł przelano na lokatę w A. G..

Dowód: zeznania uczestniczki – czas nagrania 02:33:36 – 02:44:21 (k. 617), płyta CD – k. 450.

Dnia 5 lipca 2012 roku wpłacono na konto nr (...) kwotę 84 669,09 zł jako zwrot z zyskiem lokaty w A. G.. Z kwoty tej sumę 46 000 zł przeznaczono na lokatę założoną na rzecz (...) Centrum (...) - metale szlachetne

(...) Sp.z o.o. W miesiącu tym z większych wydatków zapłacono także sumę 5 755 zł tytułem raty za mieszkanie. Dnia 2 sierpnia 2012 roku dokonano przelewu kwoty 15 000 zł na rzecz (...), ponownie kwotę 5 755 zł tytułem raty za mieszkanie oraz kwoty 8 137 zł za zakup sprzętu medycznego dla firmy (...).

Dowód: zeznania uczestniczki – czas nagrania 02:33:36 – 02:44:21 (k. 617), płyta CD k. 450.

Decyzję o inwestycji kwoty 46 000 zł w lokatę w metale szlachetne – w złoto – podjęli wspólnie M. P. i J. P. w obecności doradcy (...). M. P. osobiście wypisywał dyspozycję założenia lokaty na (...) – Centrum. Na dzień 16 grudnia 2013 roku wartość zakupionego złota odpowiadała kwocie 25 624,64 zł

Dowód: zaświadczenie – k. 703, zeznania świadka I. W. – czas nagrania 00:33:21 – 00:35:55 (k. 711).

Dnia 21 marca 2011 roku J. P. zwróciła się do A. T., doradcy finansowego z prośbą o radę w kwestii zainwestowania kwoty 100 000 zł w A. G..

Dowód: wiadomość e-mail - k. 296.

Dnia 23 marca 2011 roku z rachunku bankowego nr (...) prowadzonego dla M. P. doszło do przelewu kwoty 150 000 zł na rzez Grupy A. G., tytułem: „zawarcie lokaty w złoto wyższy zysk J. P.”. Przelew ten był wykonany w wyniku zawarcia przez J. P. umowy z dnia 22 marca 2011 roku na obrót i przechowywanie metali szlachetnych z (...) sp. z o.o. z siedzibą w G.. Data zakończenia umowy została określona na dzień 17 marca 2012 roku, zaś data wypłaty depozytu w kwocie 168 000 zł na dzień 19 marca 2012 roku. Jako posiadacza lokaty wskazano J. P.. Dnia 30 grudnia 2011 roku J. P. złożyła dyspozycję zawarcia kolejnej umowy z A. G. na sumę 80 000 zł, na okres 6 miesięcy. Środki przelano dnia 2 stycznia 2012 roku. Po zakończeniu umowy dnia 3 lipca 2012 roku wypłacono z tego tytułu środki w kwocie 84 664,04 zł. Jako posiadacz lokaty była wskazana J. P.. W międzyczasie, wobec zbliżania się końca okresu trwania pierwszej lokaty na kwotę 150 000 zł, dnia 6 marca 2012 roku J. P. złożyła dyspozycję zawarcia kolejnego depozytu towarowego na sumę 190 000 zł. Na kwotę tę składała się kwota przypadająca do wypłaty z pierwszej lokaty oraz dodatkowa dopłata w kwocie 22 000 zł. Wpływ środków na lokatę miał miejsce dnia 21 marca 2012 roku. Lokata ta miała trwać do 16 marca 2013 roku i przynieść wypłatę w kwocie 212 800 zł. Jako posiadaczy lokaty wskazano J. P. oraz M. P.. Dnia 27 lipca 2012 roku J. P. złożyła dyspozycję sprzedaży tego depozytu za sumę 129 259,38 zł. Nigdy nie doszło do zwrotu nawet tej kwoty.

Dowód: potwierdzenie przelewu – k. 19, k. 213, dyspozycja zawarcia depozytu towarowego – k. 62 i 65, certyfikat – k. 66, potwierdzenie zawarcia depozytu – k. 63, certyfikat– k. 64, potwierdzenie zawarcia depozytu towarowego – k. 267, potwierdzenie zawarcia depozytu towarowego – k. 269, dyspozycja sprzedaży depozytu towarowego – k. 270, zeznania uczestniczki – czas nagrania 02:39:12 – 02:43:13 (k. 617v).

Decyzję o ulokowaniu środków w A. G. podjęła J. P.. Za zgodą M. P..

Dowód: zeznania świadka B. P. – czas nagrania 00:38:23 – 00:40:18 (k. 369), zeznania świadka T. C. – czas nagrania 00:41:08 – 00:44:43 (k. 541), zeznania świadka T. N. (2) – czas nagrania 00:25:20 – 00:28:10 (k. 547), zeznania świadka D. B. – czas nagrania 01:09:52 – 01:12:52 (k. 548v), zeznania wnioskodawcy – czas nagrania 00:32:00 – 00:34:06, 01:03:58 - 01:05:24 (k. 614 - 615), zeznania uczestniczki – czas nagrania 02:39:12 – 02:43:13 (k. 617v).

W okresie od listopada 2009 roku do stycznia 2012 roku warsztat wyposażono w dalsze sprzęty tj. wyważarkę komputerowa, montażownię do kół, 4 podnośniki dwukolumnowe, kompresor tłokowy, stację obsługi klimatyzacji, szafki narzędziowe – 4 sztuki. Zakupy te (za łączną kwotę 88 960 zł) były finansowane przede wszystkim z dochodów jakie warsztat przynosił, część z nich miała odroczone terminy płatności.

Okoliczność bezsporna - twierdzenia uczestniczki – k. 261, a nadto: zeznania świadka B. P. – czas nagrania 00:33:55 – 00:37:17 (k. 369), zeznania świadka A. M. – czas nagrania 01:21:00 - 01:23:10 (k. 371), zeznania świadka D. K. – czas nagrania 00:03:15 – 00:06:24 (k. 375), zeznania świadka T. C. – czas nagrania 00:11:50 – 00:16:02 (k. 540), zeznania świadka T. N. (1) – czas nagrania 00:17:43 – 00:20:22 (k. 546v), zeznania wnioskodawcy – czas nagrania 01:25:55 – 01:29:15 (k. 615v), zestawienie środków przeznaczonych na zabezpieczenie – k. 228, wykaz środków trwałych – k. 488 – 489.

Wobec dobrej sytuacji finansowej i dochodów z warsztatu samochodowego, dnia 1 sierpnia 2012 roku J. P. zarejestrowała działalność gospodarczą pod nazwą Gabinet (...) J. P.. Zgodnie z wpisem w (...), przedsiębiorca nie rozpoczął działalności. Dnia 8 sierpnia 2012 roku J. P. zawarła jednakże umowę najmu lokalu na cel prowadzenia działalności gospodarczej Gabinet (...) w W., na czas nieoznaczony począwszy od 1 września 2012 roku. Środki na zakup wyposażenia i prowadzenie firmy pochodziły z zysków warsztatu (...). Nadto za kwotę 8 137 zł pochodzącą z darowizny jaką otrzymał M. P. od swojej matki, zakupiono urządzenie do badania pasożytów. M. P. wiedział o kupowaniu towarów dla firmy (...), pomagał też przewozić zamówiony towar do salonu. Prowadzeniem tej działalności miała zajmować się J. P.. Ostatecznie firma ta zaprzestała prowadzenia działalności po około półtora roku, pod koniec 2013 roku. Wyposażenie zostało sprzedane. W korespondencji e-mail z dnia 13 października 2013 roku J. P. proponowała sprzedaż wyposażenia gabinetu za sumę 11 908 zł, nie wliczając w to urządzenia do badania pasożytów.

Dowód: informacja z (...) k. 278 i 324, umowa najmu – k. 40 – 42, zeznania świadka A. M. – czas nagrania 01:07:35 – 01:10:26 (k. 371), 01:28:10 – 01:32:35, 01:47:24 – 01:49:05, zdjęcia – k. 297 – 306, zeznania świadka J. M. – czas 00:27:51 – 00:31:42, 00:36:16 – 00:39:34 (k. 377 - 378), zeznania świadka P. T. – czas nagrania 00:44:14 – 00:46:00 (k. 498), zeznania świadka T. C. – czas nagrania 00:18:03 – 00:20:08 (k. 540), zeznania uczestniczki – czas nagrania 02:26:23 – 02:28:29 (k. 617), wiadomość e-mail – k. 705 – 706, zeznania uczestniczki – czas 00:59:24 – 01:03:55 (k. 712).

W tym czasie M. P. i J. P. założyli również drugą firmę (...) s.c. Firma została zarejestrowana także dnia 1 sierpnia 2012 roku. Mieli prowadzić razem tę działalność gospodarczą, polegającą na handlu przez internet częściami samochodowymi. Firma ta powstała aby wspomagać i rozwijać działalność warsztatu (...). Wobec braku zysków firma ta prowadziła faktyczną działalność jedynie około 3 miesięcy.

Dowód: zeznania świadka A. M. – czas nagrania 01:07:35 – 01:10:26 (k. 371), informacja z (...) k. 277, zeznania świadka J. M. – czas nagrania 00:40:11 – 00:41:15,

W czasie gdy firmy (...) s.c. zostały założone pogorszyła się kondycja finansowa małżonków. Warsztat (...) dalej przynosił zyski, obroty nie spadły, więcej samochodów naprawiano, a mimo to państwo P. poprosili m.in. pracownika D. K. o przejście na pół etatu.

Dowód: zeznania świadka D. K. – czas 00:06:24 – 00:09:02 (k. 375 – 376),

Dnia 22 sierpnia 2011 roku J. P. zawarła z ojcem A. B. umowę sprzedaży samochodu O. (...) nr rej. (...), za kwotę 11 000 zł. Samochód ten został zakupiony wcześniej, dnia 4 sierpnia 2011 za kwotę 9 300 zł od M. W. w stanie uszkodzonym, następnie naprawiony przez M. P..

Dowód: umowa sprzedaży – k. 588, zeznania wnioskodawcy – czas nagrania 02:02:07 – 02:05:02 (k. 616), zeznania uczestniczki – czas nagrania 00:47:14 – 00:48:42 (k. 711v), historia rachunku – płyta CD – transakcja z dnia 4 sierpnia 2011 roku – k. 534 (str. 172/241).

W połowie roku 2013 M. P. doznał skaleczenia w warsztacie. Okazało się, że musi zapłacić za leczenie ponieważ składki na ZUS nie zostały zapłacone.

Dowód: zeznania świadka J. M. – czas 00:26:31 – 00:27:51 (k. 377), zeznania świadka J. M. – czas 00:34:24 – 00:35:36 (k. 378), zeznania świadka T. C. – czas nagrania 00:44:43 – 00:51:51 (k. 541).

Dnia 21 czerwca 2013 roku J. P. wysłała wiadomość e-mail do M. P. z tematem: (...), gdzie wskazała na występujące zadłużenie warsztatu (...) wobec ZUS i US za okres od grudnia 2012 do maja 2013 roku, a nadto w zapłacie za fakturę VAT, za przedszkole, na A., za ziemię, za czynsz na firmę (...) (tu domagając się przelewu z jej części warsztatowej) i ubezpieczenie oraz na codzienne życie.

Dowód: wiadomość e-mail – k. 280 - 281

W tym czasie pojawiły się problemy finansowe w warsztacie (...), w tym z zaległościami w opłatach na rzecz ZUS i Urzędu Skarbowego. Od stycznia 2013 roku zaprzestano dokonywania jakichkolwiek wpłat za pracowników do ZUS. Zaległość na dzień 26 czerwca 2013 roku wynosiła 29 923,87 zł. Zaległości w płatnościach składek na rzecz ZUS związanych z firmą (...) s.c. za grudzień 2012 roku oraz okres marzec – grudzień 2013 roku wyniosły 8 909,79 zł.

W związku z koniecznością pokrycia zadłużenia firmy (...) w ZUS i US, dnia 2 lipca 2013 roku M. P. zawarł z B. P. (swoją matką) umowę pożyczki z przewłaszczeniem na zabezpieczenie. Na mocy w/w umowy M. P. pożyczył od B. P. kwotę 60 000 zł. Pożyczkobiorca zobowiązał się zwrócić pożyczkę do dnia 2 czerwca 2014 roku. Na wypadek zwłoki w zapłacie strony umówiły się na odsetki w wysokości 20% w skali roku. W celu zabezpieczenia pożyczki M. P. przeniósł na B. P. rzeczy ruchome w postaci: 4 sztuk podnośników dwukolumnowych, kompresora tłokowego, wyważarki komputerowej, montażowni do kół samochodów osobowych, stacji obsługi klimatyzacji, 4 sztuk szafek narzędziowych i testera kodów.

Z uzyskanych środków M. P. dokonał płatności na rzecz ZUS kwot: 7 430,54 zł, 21 237,39 zł oraz 3 068,08 zł w dniach 15 – 16 lipca 2013 roku. Zaległość z tytułu prowadzenia spółki (...) s.c. nie została uiszczona, w konsekwencji czego decyzją z dnia 12 kwietnia 2016 roku przeniesiono na M. P. oraz J. P. odpowiedzialność za te składki.

Dowód: umowa pożyczki – k. 224 -231, zeznania świadka A. M. – czas nagrania 01:03:35 – 01:07:35 (k. 370 – 371),zeznania świadka J. M. – czas nagrania 00:34:24 – 00:35:36 (k. 378), decyzja ZUS wraz z uzasadnieniem – k. 426 – 429,zaświadczenie o stanie należności płatnika – k. 430 – 431v, potwierdzenia przelewów – k.432 – 434, potwierdzenie przelewu pożyczki – k. 435, zeznania świadka T. C. – czas nagrania 00:16:02 – 00:18:03 (k. 540), zeznania wnioskodawcy – czas nagrania 01:54:20 – 01:56:22 (k. 616)

M. P. pożyczył koledze M. K. kwotę 4 500 zł, która to kwota została mu zwrócona w gotówce.

Dowód: zeznania wnioskodawcy – czas nagrania 02:02:07 – 02:05:02 (k. 616)

P. Z. proponował J. P. w 2011 roku zainwestowanie kwoty 20 000 zł w jego firmę, ale nie doszło do przekazania tych środków. Jego współpraca z J. P. polegała natomiast na tym, że korzystając ze swoich kontaktów proponowała ona lek produkowany przez P. Z., w zamian za co miała otrzymywać udział w zyskach.

Dowód: zeznania uczestniczki – czas 03:01:29 – 03:03:27 (k. 618), zeznania świadka P. Z. – czas nagrania 00:15:49 – 00:00:21:31 (k. 698 – 699).

Powyższy stan faktyczny został ustalony przede wszystkim w oparciu o dowody w postaci dokumentów, ich odpisów i kopii, których autentyczność czy rzetelność w sporządzeniu nie budziły wątpliwości stron ani Sądu – wymienione powyżej. Za ustalone Sąd uznał także opisane wcześniej okoliczności, które były między stronami bezsporne. Jako takie, przy braku zastrzeżeń Sądu, nie wymagały bowiem dalszego dowodzenia (art. 229 i 230 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.).

Dowody w postaci potwierdzeń przelewów związanych z nieruchomością we wsi D. i przy ul. (...) (k. 24 – 30, 35 – 37) oraz tabela (k. 38 – 39) ostatecznie nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia wobec dokonania między stronami pozasądowych rozliczeń dotyczących w/w nieruchomości. Podobne uwagi należy odnieść do umów kredytu, w tym dotyczących firmy (...) – k. 86 -104. Dowody wpłat opłat za przedszkole (k. 31-34) jako dotyczące wyłączonego do odrębnego rozpoznania żądania, także nie miały w sprawie znaczenia. Dowód w postaci potwierdzenia przelewu środków w kwocie 7 700 zł z rachunku uczestniczki na rachunek wnioskodawcy jeszcze przed zawarciem związku małżeńskiego (k. 215 – odnośnie żądania z pkt e odpowiedzi na wniosek) nie miał znaczenia dla rozstrzygnięcia. Kwota ta nie mogła bowiem podlegać rozliczeniu w niniejszym postępowaniu, jako niezwiązana z majątkiem wspólnym stron. Brak było twierdzeń, na co ta kwota miałaby być przeznaczona. Dokument w postaci pożyczki z przewłaszczeniem na zabezpieczenie nie miał znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie, wobec uznania przez Sąd, że będące przedmiotem przewłaszczenia składniki majątkowe stanowiły składniki majątku osobistego wnioskodawcy, w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa. Były one jednakże zakupione ze środków pochodzących z majątku wspólnego stron, a więc kwoty na ten cel przeznaczone Sąd uznał za nakład z majątku wspólnego stron na majątek osobisty wnioskodawcy. W konsekwencji, dołączona do umowy lista ruchomości podlegających przewłaszczeniu pozwoliła Sądowi pomocniczo (wraz z wykazem aktywów – k. 488) na ustalenie wartości i daty nabycia w/w ruchomości. Wydruk wiadomości e-mail z sierpnia 2014 roku dotyczący rozmów uczestniczki z I. W. (k. 283) nie wniósł nic do sprawy, tym bardziej, że dotyczył okresu po ustaniu wspólności majątkowej. Podobnie, bez znaczenia dla rozstrzygnięcia okazała się być informacja o dalszych losach lokaty w A. w kwocie 64 000 zł już po ustaniu wspólności majątkowej (k. 528). Nie było bowiem w sprawie sporne, że kwota ta stanowi majątek wspólny stron i będzie podlegać podziałowi.

Odnosząc się zaś do wydruków mających w ocenie wnioskodawcy dotyczyć firmy (...) (k. 275 – 276), Sąd nie uznał ich za miarodajny materiał dowodowy. Wydruki te dotyczą bowiem podmiotu: (...) .H.U. (...) i mają dotyczyć 2014 roku. Zauważyć przy tym należy, że tak właściwie nie wiadomo jakiej działalności gospodarczej miałyby dotyczyć te wydruki. Adres ujawniony w tych wydrukach (ul. (...). P.. A. H. 4e/11) wskazuje na firmę (...) (por. inf. z (...) k. 278), ale nazwa (...) na działalność w ramach spółki cywilnej stron M. (por. inf. z (...) k. 277). Nadto z dokumentów tych wynika, że obroty miały dotyczyć 2014 roku, a z zeznań świadków i uczestniczki wynika, że firma (...) miała zakończyć działalność pod koniec 2013 roku. Powyższe wątpliwości, przy jednoznacznym twierdzeniu uczestniczki, że działalność ta ustała jeszcze w czasie trwania wspólności majątkowej stron, nie pozwala na przyznanie omawianym wydrukom (a więc nawet nie dokumentom prywatnym) jakiejkolwiek mocy dowodowej.

Zeznania świadka B. P. – matki wnioskodawcy – Sąd uznał za wiarygodne w całości. Korespondowały one z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w aktach sprawy. Podobnie jako wiarygodne Sąd ocenił zeznania świadka A. M. – wieloletniego pracownika warsztatu, D. K. i J. M. – pracowników warsztatu, A. P. – siostry wnioskodawcy, P. T. – kontrahenta warsztatu (...), T. C. – znajomego stron, T. N. (1) – znajomego stron, D. B. – matki uczestniczki, P. Z. – znajomego uczestniczki z pracy oraz I. W. – doradcy finansowego stron.

Jedyne drobne nieścisłości między zeznaniami świadków dotyczyły tego na co mogła zostać przeznaczona kwota 360 000 zł pochodząca z darowizny od B. P. oraz wcześniej darowana przez nią kwota 15 000 zł. B. P., A. P. i T. C. zeznali, że kwota 360 000 zł miała być przeznaczona na rozwój warsztatu. B. P. dodała jednakże, że powiedziano jej, że część środków została zainwestowana w A. G.. Świadek P. T. zeznał zaś, że darowizna ta – jak mówił mu wnioskodawca – miała być przeznaczona na mieszkanie, które wówczas mieli kupić, remontować i urządzać. Świadek D. B. wskazała zaś, że darowizna od matki wnioskodawcy została przeznaczona na rozwój warsztatu, do mieszkania i na A. G.. Należy przy tym wskazać, że wszystkie te relacjonowane informacje świadkowie mieli usłyszeć od stron postępowania, nie byli oni świadkami rozdysponowywania tych kwot. Moc dowodowa ich zeznań w tym zakresie była więc znikoma.

Sąd oddalił wnioski dowodowe wnioskodawcy zmierzające do badania co uczestniczka zrobiła z kwotą 64 000 zł zgromadzoną na polisie A., po ustaniu wspólności majątkowej (k. 485). Kwota ta stanowi bowiem składnik majątku wspólnego, a dalszy sposób jej spożytkowania pozostaje obojętny z punktu widzenia niniejszego postępowania. Oddalone zostały także wnioski dowodowe dotyczące spółki (...) s.c., (k. 485) jako że po pierwsze, rozliczenia na tym tle objęte są ugodą. Nie należą więc już do przedmiotu zainteresowania sprawy o podział majątku wspólnego. Nadto w sprawie strony nie przedstawiły żadnych twierdzeń co do istnienia aktywów tej spółki. Spółka ta miała zaś zakończyć działalność już po 3 miesiącach od jej powstania, czyli jeszcze w czasie trwania wspólności majątkowej. Co się zaś tyczy pasywów spółki, to nie podlegają one podziałowi.

Sąd oddalił wnioski dowodowe uczestniczki o przesłuchanie świadków W. P. i Ł. B. (k. 545), uznając że okoliczności na które mieliby zeznawać świadkowie nie mogą mieć znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie. Świadkowie mieli bowiem przelać środki na konto wnioskodawcy, co jest niesporne. Wyjaśnienie pod jakim tytułem wpłaty te były dokonywane (zwłaszcza jeśli weźmie się pod uwagę, że głównym środkiem utrzymania stron były dochody od klientów warsztatu) nie ma zaś żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia. Dochodzi tu bowiem do wzbogacenia, a nie zubożenia majątku wspólnego małżonków. Na tej samej zasadzie Sąd oddalił wniosek o zobowiązanie wnioskodawcy do wyjaśnienia pod jakimi tytułami odbywały się wpłaty na jego osobiste rachunki (k. 561 – 562). Odmiennie natomiast Sąd reagował na wnioski dowodowe zmierzające do wyjaśnienia na jakie rzeczy środki znajdujące się na rachunkach wnioskodawcy były wydatkowane. Sąd zobowiązał w tym zakresie pełnomocnika wnioskodawcy do wyjaśnienia tytułów przelewów wychodzących ze wskazanego rachunku bankowego, pod rygorem sankcji z art. 233 § 2 k.p.c. Zobowiązanie to nie zostało wykonane.

Następnie Sąd oddalił także wniosek uczestniczki o zobowiązanie wnioskodawcy do przedłożenia wyciągów z konta firmowego (...) za okres po ustaniu wspólności majątkowej na okoliczność pobranych przez wnioskodawcę pożytków i przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, a wypracowanych na urządzeniach zakupionych przez strony w trakcie trwania wspólnoty majątkowej (k. 177). Sąd uznał bowiem, iż przedsiębiorstwo (...) stanowi majątek osobisty wnioskodawcy, na który były jedynie dokonywane nakłady z majątku wspólnego. Nakłady z majątku wspólnego na majątek osobisty podlegają więc rozliczeniu, jednakże pożytki i przychody w okresie po ustaniu wspólności majątkowej jakie majątek osobisty przynosił, już nie.

Kolejno Sąd oddalił także wniosek wnioskodawcy o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu wyceny nieruchomości na okoliczność ustalenia wartości utraconych pożytków z majątku osobistego uczestniczki (k. 713). Żaden przepis prawa nie wymaga bowiem by w trakcie trwania wspólności majątkowej stron, majątek osobisty jednego z małżonków musiał generować zyski.

Odnosząc się zaś do dowodu z zeznań stron Sąd uznał go za podstawę ustaleń faktycznych jedynie częściowo – tj. w takim zakresie w jakim zeznania te były zgodne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w aktach sprawy, ewentualnie w zakresie w jakim opisywane fakty nie zostały zakwestionowane przez stronę przeciwną. Szczegółowe elementy zeznań które Sąd przyjął jako podstawa stanu faktycznego zostały opisane powyżej. W tym miejscu rozwinąć jednakże należy kwestię ustaleń w zakresie rozporządzenia kwotami pochodzącymi z darowizn od matki wnioskodawcy przez uczestniczkę. W tym zakresie Sąd uznał za wiarygodne informacje podawane przez uczestniczkę, co do sposobu rozdysponowania tej kwoty. Twierdzenia te miały, po pierwsze, w większej części pokrycie w transakcjach na rachunkach bankowych przedstawionych przez strony. Po drugie, w zakresie w jakim część środków została po prostu wypłacona przez uczestniczkę z rachunku w gotówce, Sąd uznał za wiarygodne jej zeznania, że sumy te zostały spożytkowane na wykończenie i wyposażenie mieszkania, skoro w okresie tym (sierpień – grudzień 2011 roku) potwierdzone jest wydatkowanie kwot na rzecz A. K. (1) (który wykonywał remont), a co potwierdził także wnioskodawca, że w okresie do urodzenia się dziecka tj. listopada 2011 roku remont mieszkania przy ul. (...) trwał. Zgodne ze wskazaniami zasad doświadczenia życiowego jest więc przyjęcie, że w okresie trwających prac remontowych, zwłaszcza że nie było w sprawie sporne, że wykończenie mieszkania zostało przeprowadzone na wysokim poziomie, a więc za znaczne kwoty, niezbędne jest dokonywanie także płatności w gotówce. Wreszcie Sąd miał także na uwadze, że nie jest możliwym, by wnioskodawca nie zauważył braku kilkudziesięciu tysięcy złotych, gdyby nie zostały przeznaczone na remont mieszkania. Zauważyć przy tym należy, że w tym okresie strony żyły w zgodzie, razem planując dalsze przedsięwzięcia biznesowe tj. firmę (...) i spółkę cywilną (...). Jako wiarygodne Sąd uznał także informacje wskazane przez uczestniczkę, że kwota 8 137 zł przeznaczona na zakup aparatury do Gabinetu J. pochodziła z majątku osobistego wnioskodawcy, wnioskodawca tego nie kwestionował. Sąd uznał także za wiarygodne zeznania uczestniczki w zakresie w jakim opisywała w jaki sposób została rozdysponowana kwota przeznaczona na lokatę w A. G.. O wiedzy wnioskodawcy w tym zakresie, a co najmniej godzeniu się przez niego na to by uczestniczka swobodnie dysponowała tą kwotą, świadczy pozostały materiał dowodowy zgromadzony w aktach sprawy w postaci zeznań świadków wskazanych w opisie stanu faktycznego, a także częściowo zeznań samego wnioskodawcy.

Z drugiej zaś strony Sąd nie uznał za wiarygodne zeznań uczestniczki jak wskazywała, że majątek pozostały z likwidacji firmy (...) został przeznaczony na bieżące potrzeby rodziny. O ile bowiem w okresie zgodnego funkcjonowania stron można było przyjąć domniemanie, że nawet nie do końca udokumentowane wydatki mogły być przeznaczane na zaspokajanie potrzeb rodziny, o tyle już pojawiająca się w październiku 2013 roku (a więc na dwa miesiące przed ustaniem wspólności majątkowej i w sytuacji trwającego konfliktu między stronami) propozycja sprzedaży wyposażenia gabinetu J. i wskazana z tego tytułu kwota 11 908 zł, jako podlegająca zaliczeniu do majątku wspólnego, nie mogła być bez wystarczającej inicjatywy dowodowej uznana za spożytkowaną na potrzeby rodziny. W tym względzie zauważyć jeszcze należy, że uczestniczka w swych zeznaniach w istocie nie zakwestionowała wartości jakie wynikały ze sporządzonej przez nią propozycji sprzedaży majątku (mail okazany jej na rozprawie), podniosła jedynie, że nie znaczy ona jeszcze, że za tyle te rzeczy zostały sprzedane, a nadto że część z nich zatrzymała. Uczestniczka zeznała przy tym, że cześć przedmiotów sprzedała na allegro, nie pamiętając za ile. W ocenie Sądu, z takiej treści zeznań należało wyciągnąć wniosek, że uczestniczka dysponowała majątkiem wspólnym stron (tak bowiem należało traktować wyposażenie Gabinetu J.), następnie zaś go zbyła, a po części zostawiła go sobie. Wartość zatrzymanego przez uczestniczkę majątku wspólnego (niezależnie od tego czy sprzedanego czy zatrzymanego w naturze) należało zdaniem Sądu określić więc na sumę 11 908 zł, która to kwota wynikała z własnej wyceny uczestniczki, nie kwestionowanej przez wnioskodawcę.

Odnosząc się do zeznań wnioskodawcy nie sposób było zaś nie odnieść wrażenia, że przedstawiane przez niego twierdzenia często zmieniały się. Wskazać w tym miejscu należy chociażby na kwotę 15 000 zł pochodzącą z darowizny od jego matki, która miała miejsce jeszcze przed zawarciem związku małżeńskiego. W zakresie tej kwoty wnioskodawca wskazywał wpierw, że została ona przeznaczona na wyremontowanie jego mieszkania otrzymanego po dziadkach, następnie wskazał, że kwota ta została jednak przeznaczona na pierwsze wyposażenie warsztatu, a następnie, że została przeznaczona na spłatę wspólnika z którym działalność tę zaczynał. Wnioskodawca nie potrafił także wyjaśnić w jaki sposób rozdysponowywane były kwoty jakie otrzymał od matki tytułem darowizny (360 000 zł), by następnie jednak przyznać m.in. że podpisywał lokatę na sumę 46 000 zł zakładaną na rzecz warsztatu (...) – Centrum. Oceniając walor dowodowy zeznań wnioskodawcy Sąd miał także na uwadze, że w samym wniosku zgłoszono niezależne od siebie żądania rozliczenia kwoty 425 000 zł z tytułu darowizn, a jednocześnie żądanie zwrotu kwoty 150 000 zł przekazanej na A. G.. Następnie zaś wnioskodawca twierdził, że kwotę pochodzącą z darowizny uczestniczka przekazała bez jego wiedzy na lokatę w A. G.. Często przy tym wnioskodawca wskazywał, że nie ma wiedzy lub nie pamięta co się działo ze środkami pieniężnymi, gdyż to uczestniczka się tym zajmowała. Nie pamiętał też dokładnie kwot jakie otrzymał z tytułu likwidacji książeczki mieszkaniowej, ani jaką dokładnie kwotę przekazał z tego tytułu siostrze. Świadkowie, w tym I. W., wskazywali zaś, że wnioskodawca po prostu się tymi kwestiami nie interesował, cedując kwestie zarządzania finansami na uczestniczkę. Mając powyższe na względzie Sąd przyjął, że zeznania wnioskodawcy, w zakresie w jakim nie znajdują potwierdzenia w pozostałym materiale dowodowym nie mogą stanowić wystarczającej podstawy dla dokonywania ustaleń faktycznych.

W kontekście zeznań i twierdzeń stron, jako bezsporne Sąd uznał nadto, że wartość środków pochodzących z majątku wspólnego stron przeznaczona na zakup ruchomości do warsztatu wynosiła 88 960 zł. Zauważyć w tym względzie należy, że kwoty te korespondują z danymi wskazanymi w wykazie środków trwałych złożonych przez wnioskodawcę, jak i w wykazie ruchomości przewłaszczonych na zabezpieczenie w umowie pożyczki zawartej przez wnioskodawcę z jego matką. Wartość ta nie wyczerpuje sum zawartych w w/w dokumentach, jednakże brak było podstaw by kwestionować twierdzenia uczestniczki w tym zakresie. Wnioskodawca natomiast w ogóle nie odniósł się do tych wartości, uznając warsztat raz za majątek odrębny, innym razem za majątek wspólny.

Sąd zważył, co następuje:

Odnosząc się w pierwszej kolejności do zgodnych oświadczeń stron, iż część zgłaszanych żądań została objęta ugodą, zaś co do dalszej części (szczegółowo wskazano to na wstępie) wprost cofnięto wniosek, Sąd uznając te wskazania jako zgodne cofnięcie wniosku w tym zakresie (art. 512 § 1 k.p.c.) umorzył postępowanie w sprawie odnośnie składników majątkowych określonych w punkcie I sentencji. Uznając przy tym, iż cofnięcie wniosku w tym zakresie nie było sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego ani nie zmierzało do obejścia prawa, na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. orzeczono jak w punkcie I. postanowienia.

Stosownie do art. 684 k.p.c., który ma odpowiednie zastosowanie poprzez art. 567 § 3 k.p.c. do postępowania o podział majątku, skład i wartość majątku podlegającego podziałowi ustala Sąd. Wartość tych składników ustala się według stanu na dzień ustania wspólności majątkowej i według cen obowiązujących w chwili zamknięcia rozprawy.

Co do zasady przedmiotowy wniosek o podział majątku wspólnego byłych małżonków był zasadny i zasługiwał na uwzględnienie, albowiem w okolicznościach niniejszej sprawy niespornym jest, iż wspólność majątkowa M. P. i J. B. ustała w wyniku zawarcia z dniem 16 grudnia 2013 roku, na mocy aktu notarialnego umowy majątkowej małżeńskiej, ustanawiającej rozdzielność majątkową, w miejsce ustawowej wspólności majątkowej wynikającej ze związku małżeńskiego ww. osób zawartego dnia 23 października 2009 roku.

Zważyć należy, że wskutek ustania wspólności ustawowej dotychczasowa wspólność majątkowa ulega przekształceniu we wspólność podobną do wspólności majątku spadkowego (art. 1035 k.c.) i zbliżoną do współwłasności rzeczy w częściach ułamkowych. Jest to wspólność określonej masy majątkowej należącej do małżonków lub ich następców prawnych. Obejmuje ona jedynie aktywa wchodzące w skład majątku objętego wspólnością ustawową, nie obejmuje zaś długów obciążających ten majątek. Przedmiotem tej wspólności są zarówno poszczególne przedmioty majątkowe, jak i masa majątkowa, w skład której wchodzą te przedmioty - rzeczy ruchome i nieruchome oraz wszelkie inne przedmioty majątkowe (ściśle mówiąc prawa przysługujące do nich), jak również inne prawa oraz roszczenia, które wchodziły w skład majątku objętego wspólnością ustawową. Od chwili ustania wspólności ustawowej małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym (art. 43 § 1), przy czym w razie spełnienia przesłanek przewidzianych w art. 43 § 2 k.r. i o. istnieje możliwość innego ukształtowania tych udziałów.

Podkreślić trzeba, że w zakresie podziału majątku wspólnego po ustaniu wspólności ustawowej, który nie został w kodeksie rodzinnym i opiekuńczym uregulowany ani wyczerpująco, ani samodzielnie poza sprawami uregulowanymi w artykułach 43 i 45 k.r. i o., na podstawie art. 46 k.r. i o. przepis ten nakazuje do podziału majątku wspólnego odpowiednio stosować przepisy o dziale spadku, tzn. art. 1035, 1037-1046, 1070 i 1079 k.c. Przepisy te także nie regulują działu spadku wyczerpująco i samodzielnie, lecz art. 1035 i 1070 k.c. odsyłają co do kwestii w nich nieuregulowanych do przepisów o zniesieniu współwłasności w częściach ułamkowych, tzn. art. 210-221 k.c., które do działu spadku stosuje się odpowiednio.

Stosownie do z art. 567 § 1 k.p.c. w postępowaniu o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej między małżonkami sąd rozstrzyga także o żądaniu ustalenia nierównych udziałów małżonków w majątku wspólnym oraz o tym, jakie wydatki, nakłady i inne świadczenia z majątku wspólnego na rzecz majątku osobistego lub odwrotnie podlegają zwrotowi.

Na podstawie art. 567 § 3 k.p.c. do postępowania tego stosuje się odpowiednio przepisy o dziale spadku, tj. art. 680-689 k.p.c.

Aby dokonać podziału majątku wspólnego, sąd przede wszystkim musi - jako przesłankę podziału - ustalić skład i wartość dzielonego majątku (art. 684 k.p.c. w zw. z art. 567 § 3 k.p.c.).

Dla rozstrzygnięć w sprawie o podział majątku wspólnego decydujące znaczenie mają okoliczności istniejące w chwili podziału tego majątku (w chwili zamknięcia rozprawy - art. 316 § 1 k.p.c.), a nie w chwili ustania wspólności ustawowej lub w chwili faktycznego ustania pożycia między małżonkami. Dlatego przy wyborze sposobu podziału majątku wspólnego Sąd winien zastosować taki, który będzie najlepiej odpowiadał usprawiedliwionym interesom każdego z małżonków (v. postanowienie SN z dnia 27 sierpnia 1979 r., III CKN 137/79, OSNCP 1980, nr 2, poz. 33).

Podział majątku wspólnego obejmuje tylko aktywa, co jest konsekwencją przyjętej przez kodeks rodzinny i opiekuńczy koncepcji majątku wspólnego. Nie podlegają podziałowi zatem długi.

Dalej zauważyć należy, iż ustalenie wartości poszczególnych składników majątku dorobkowego następuje według stanu na chwilę ustania wspólności ustawowej, ale według cen aktualnych.

Nadto na podstawie art. 45 k.r. i. o każdy z małżonków powinien zwrócić wydatki i nakłady poczynione z majątku wspólnego na jego majątek osobisty, z wyjątkiem wydatków i nakładów koniecznych na przedmioty majątkowe przynoszące dochód. Może żądać zwrotu wydatków i nakładów, które poczynił ze swojego majątku osobistego na majątek wspólny. Nie można żądać zwrotu wydatków i nakładów zużytych w celu zaspokojenia potrzeb rodziny, chyba że zwiększyły wartość majątku w chwili ustania wspólności.

Analizując powyższe reguły prawne zwrócić należało w pierwszej kolejności uwagę na okoliczność, że w sprawie o podział majątku wspólnego zasadą jest, że nie podlegają badaniu zgłaszane roszczenia stanowiące nakłady z majątku osobistego jednego małżonka na majątek osobisty drugiego małżonka (por. postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Cywilna i Administracyjna z dnia 9 stycznia 1984 r. sygn. akt III CRN 315/83 – publ. w L. O.). Orzecznictwo dopuszcza dokonywanie jednakże takich rozliczeń jedynie w sytuacjach szczególnych, gdy przykładowo na nieruchomości stanowiącej majątek odrębny powstał obiekt kosztem wszystkich mas majątkowych w tym majątku wspólnego (por. Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 9 maja 2003 r. sygn. akt V CKN 363/01 – publ. w L. O.). Poza zakres regulacji art. 45 k.r.io. w zw. z art. 567 § 1 k.p.c. wychodzą zatem także wszelkie inne roszczenia jakie mogą powstać we wzajemnych relacjach majątków osobistych małżonków np. wynikające z treści art. 415 k.c. (odpowiedzialność deliktowa za szkodę wyrządzoną przez jednego małżonka w majątku osobistym drugiego małżonka).

Zasada ta legła u podstaw wyłączenia do odrębnego rozpoznania już w zarządzeniu dekretacyjnym, a także po pierwszym sprecyzowaniu roszczeń przez wnioskodawcę tych, które wykraczały poza ramy postępowania działowego tj. dotyczących wzajemnych rozliczeń między majątkami osobistymi stron.

Przechodząc do merytorycznego rozpoznania sprawy, pierwszą kwestia wymagającą zbadania było ustalenie składu majątku wspólnego w chwili ustania wspólności majątkowej, jego wartości w chwili orzekania oraz jego dalszych losów.

Przed przystąpieniem do analizy powyższej kwestii należało jednakże rozważyć jaki wpływ na niniejsze postępowanie miała zawarta między stronami, w toku niniejszego postępowania, ugoda pozasądowa dotycząca częściowego podziału majątku wspólnego małżonków. W ocenie Sądu fakt ten niewątpliwie musiał być brany pod uwagę przy wyznaczaniu granic możliwych do rozpoznania w sprawie niniejszej roszczeń. Pomimo że ugoda ta nie została zatwierdzona przez Sąd, niewątpliwie stanowiła ona materialnoprawne zdarzenie skutkujące, częściowym zniesieniem wspólności praw po ustaniu wspólności małżeńskiej (art. 1037 § 1 k.c. w zw. z art. 46 k.r.io.). Umowa ta nie stanowi przy tym podstawy do zbycia czy przeniesienia składników majątkowych, dla których rozporządzenia ustawa wymaga szczególnej formy prawnej (strony zobowiązują się jedynie do dokonania w przyszłości określonych przesunięć pieniężnych pochodzących ze zbycia określonych składników majątkowych), pozostaje więc ważna (art. 1037 § 2 k.c. w zw. z art. 46 k.r.io.). Jak wynika zaś z jej treści strony odnoszą się w niej kompleksowo do wszystkich wzajemnych roszczeń finansowych, w zakresie wynikającym z rozliczeń na tle opisanych nieruchomości oraz (...) spółki (...). W tym więc zakresie, wobec bezspornej okoliczności, że doszło już do zbycia nieruchomości przy ul. (...) oraz przeniesienia na wnioskodawcę własności nieruchomości we wsi D., doszło do już częściowego umownego podziału majątku. W konsekwencji, ewentualnie mogące się pojawiać roszczenia na tle niewykonania ugody, nie mogą już być przedmiotem rozpoznania w sprawie o podział majątku wspólnego, a jedynie w ramach zwykłej sprawy o zapłatę. Należy przy tym wskazać, że żadna ze stron nie kwestionowała skuteczności materialnoprawnej ugody. Żadna ze stron nie uchyliła się także od skutków zawarcia ugody (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 6 listopada 2013 r. w sprawie I ACa 498/13 – dostępny w portalu orzeczeń). W konsekwencji Sąd przyjął więc, że w zakresie niespornym co do objęcia majątku wspólnego ugodą, dalsze procedowanie było zbędne, w pozostałym zaś zakresie, w zakresie w jakim nie doszło do zgodnego częściowego cofnięcia wniosku, żądania te musiały podlegać oddaleniu. Chodzi tu więc o żądanie uczestniczki rozliczenia kwoty 3 500 zł tytułem spłaconej części kredytu za M. (pkt f odpowiedzi na wniosek zgodnie z oznaczeniem na wstępie) oraz żądanie zapłaty kwoty 10 794,45 zł zgłoszone przez wnioskodawcę z tytułu kredytu na firmę (...) (k. 311).

Przechodząc więc do ustalenia składników majątku wspólnego istniejących w chwili ustania wspólności majątkowej, a które nie uległy jeszcze umownemu podziałowi, Sąd wymienił je w punkcie II sentencji. Jedyny zaś istniejący obecnie składnik niepieniężny to samochód F. (...), będący w posiadaniu wnioskodawcy, którego wartość była niesporna. Pozostałe wymienione składniki to kwoty pieniężne, bądź wprost będące w posiadaniu każdej ze stron jako pobrane z majątku wspólnego, bądź pośrednio – wskutek różnych transakcji dokonywanych przez strony – stanowiące równowartość składników majątku wspólnego, które zostały zbyte przez jedną ze stron, a nie zostały dotąd rozliczone.

Przed odniesieniem się szczegółowo do poszczególnych składników majątku wspólnego wyjaśnić należy kwestię najistotniejszą, a mianowicie kwestię przynależności majątku jakim jest przedsiębiorstwo (...).

Analizując ustalony stan faktyczny Sąd uznał, że przedsiębiorstwo to stanowi majątek osobisty wnioskodawcy. Decydująca w tym względzie musiała być bowiem chwila powstania przedsiębiorstwa, co nastąpiło we wrześniu 2009 roku, a więc na miesiąc przed zawarciem związku małżeńskiego przez strony. Zdaniem Sądu, materiał dowodowy zgromadzony w aktach sprawy nakazywał przyjąć, że przedsiębiorstwo to, a więc zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej (art. 55 ¹ k.c.) powstało jeszcze przed nawiązaniem wspólności majątkowej przez strony. Przed zawarciem związku małżeńskiego istniało bowiem z pewnością pomieszczenie przeznaczone na warsztat, kanał oraz zespół narzędzi niezbędnych do dokonywania napraw. Najistotniejszym wkładem w to przedsiębiorstwo była też praca wnioskodawcy. W sprawie nie zostało co prawda ustalone z jakich dokładnie środków czynione były nakłady na przygotowanie warsztatu do możliwości działania (wnioskodawca w tym przedmiocie wielokrotnie zmieniał zdanie, o czym już była mowa), niemniej nie istniał wówczas żaden majątek wspólny stron, który mógłby determinować przypisanie tegoż warsztatu do wspólnej masy majątkowej. Nie było także sporne między stronami, iż w początkowo wnioskodawca miał cichego wspólnika przy zakładaniu warsztatu – który następnie został spłacony kwotą 30 000 zł. Mając na uwadze powyższe ustalenie Sąd uznał, że pomimo iż przytłaczająca większość dalszych nakładów na warsztat pochodziła z majątku wspólnego stron (przede wszystkim z zysków jakie warsztat przynosił), nakłady te nie mogły uzasadniać tezy, że warsztat stał się majątkiem wspólnym stron. Inwestycje te należało więc traktować jako nakłady z majątku wspólnego na majątek osobisty wnioskodawcy.

Na powyższym tle, odnosząc się do kolejnych pozycji, wskazać należy, iż w sprawie nie była sporna wartość zgłoszonych samochodów, ani ich przynależność do majątku wspólnego. Wobec braku jakichkolwiek twierdzeń stron w tym przedmiocie (od początku strony były tu zgodne), Sąd nie miał możliwości weryfikowania ich zgodnego stanowiska, że są to składniki majątku wspólnego, nie zaś przykładowo składniki majątku osobistego wnioskodawcy (jego przedsiębiorstwa) obciążone nakładem z majątku wspólnego na majątek osobisty. W sprawie nie został ustalony cel nabycia tych samochodów, kierując się więc wyrażonym w art. 31 § 1 k.r.io. domniemaniem przynależności składników majątkowych nabytych w czasie trwania małżeństwa do majątku wspólnego małżonków, za takie składniki samochody te należało uznać. Odnosząc się zaś do wartości tych pojazdów, Sąd przyjął, że stanowi je wartość za jaką samochody te zbyte. W sytuacji, w której uczestniczka nie kwestionowała okoliczności zbycia tych pojazdów za ceny wskazane w fakturach, przyjąć należało, że są to ceny rynkowe tych pojazdów według ich stanu z chwili ustania wspólności majątkowej.

Kolejnymi składnikami majątkowymi stron należącymi do ich majątku wspólnego były ich oszczędności zgromadzone na rachunkach bankowych i lokacie A. (założonej w trakcie trwania wspólności majątkowej). Nie może bowiem budzić wątpliwości, że kwoty znajdujące się na dzień ustania wspólności majątkowej na wszystkich rachunkach bankowych stron pochodzić musiały z majątku wspólnego stron tj. stanowić pobrane wynagrodzenie za pracę i dochody z innej działalności zarobkowej każdego z małżonków (art. 31 § 2 pkt 1 k.r.io.). W sprawie nie zostało udowodnione, by na którymkolwiek z przedstawionych do podziału rachunków bankowych mogły znaleźć się kwoty stanowiące wyłącznie majątek osobisty jednego z małżonków. Pieniądze wnioskodawcy pochodzące z darowizn od jego matki uległy przy tym rozdysponowane w taki sposób, że nie było możliwe ustalenie, czy jakakolwiek ich część znajdowała się na wskazanych rachunkach w chwili ustania wspólności majątkowej.

Odnosząc się od razu w tym miejscu do kwestii przyjętej przez Sąd jako majątek wspólny kwoty 50 000 (pięćdziesiąt tysięcy) złotych wypłaconej z rachunku prowadzonego dla wnioskodawcy nr (...), lecz zasilanego ze środków pochodzących z majątku wspólnego stron tj. dochodów z warsztatu (...) (pkt II ppkt 7 sentencji) wyjaśnić należy, że kwota ta została wypłacona przez wnioskodawcę 22 października 2013 roku (a więc niespełna 2 miesiąca przed ustanowieniem rozdzielności majątkowej, już w czasie konfliktu stron) w nieustalonym celu, tytułem (...) NA PRAC K- (...). Wnioskodawca, dopytywany o to przez pełnomocnika uczestniczki oświadczył, że nie pamięta czy była taka wypłata (czas nagrania – 01:27:40 – 01:30:57 - k. 712v). Także wcześniejsze zobowiązanie Sądu dotyczące wyjaśnienia celu wypływów środków z tego rachunku (przypomnieć należy, że założonego w tajemnicy przed uczestniczką) nie zostało przez wnioskodawcę spełnione. Kierując się więc w tym zakresie dyrektywą z art. 233 § 2 k.p.c., Sąd przyjął, że kwota ta pozostaje w dyspozycji wnioskodawcy i jako stanowiąca majątek wspólny stron (dochód z warsztatu (...) – Centrum) podlegała rozliczeniu w tym postępowaniu poprzez jej zaliczenie na udział w majątku wspólnym wnioskodawcy.

Pozostając przy rozliczeniu kwot stanowiących wierzytelność majątku wspólnego z tytułu prowadzonych rachunków bankowych Sąd nie uwzględnił w tym zakresie zgłaszanych przez strony wniosków, by przyjąć do podziału zgłaszaną przez wnioskodawcę kwotę 465 450 zł stanowiącą sumę przelewów w czasie całości trwania wspólności majątkowej z rachunku firmowego (...) – Centrum na rachunek prywatny uczestniczki nr (...). Analogicznie Sąd nie uwzględnił w podziale zgłaszanego przez uczestniczkę żądania zaliczenia do podziału kwoty 314 737,20 zł jaka wpłynęła na rachunek prywatny wnioskodawcy nr (...) w całym okresie trwania małżeństwa. Po pierwsze zauważyć bowiem należało, że wszystkie kwoty zgromadzone na rachunku (...) – Centrum, jako pochodzące z zysków wypracowanych przez ten warsztat stanowiły majątek wspólny stron. Transferowanie ich na rachunki prywatne wnioskodawcy i uczestniczki, a następnie ich bieżące wydawanie nie stanowiło więc nakładów z majątku wspólnego na majątek osobisty, a jedynie zarządzanie środkami wspólnymi (art. 36 k.r.io.). Po drugie zaś, należy pamiętać, że każdy z małżonków jest uprawniony w granicach zwykłego zarządu do swobodnego dysponowania składnikami majątku wspólnego, w zakresie w jakim nie jest wymagana zgoda współmałżonka (sytuacje szczególne określone w art. 37 k.r.io.) oraz w zakresie w jakim małżonek nie zgłosi sprzeciwu (art. 36 ¹ k.r.io.). Z ustaleń stanu faktycznego nie wynika, by w sprawie dochodziło do podejmowania czynności prawnych, które wymagałyby zgody współmałżonka. Żaden ze współmałżonków nie zgłaszał też sprzeciwu co do sposobu sprawowania zarządu majątkiem wspólnym przez drugiego małżonka. Strony zgodnie ustaliły, że to uczestniczka będzie zajmowała się przede wszystkim ich finansami, wnioskodawca był o tych czynnościach informowany lecz decyzje pozostawiał uczestniczce. Z powyższego wynika, że wszelkie kwoty jakie stanowiły majątek wspólny (zyski z działalności zawodowej małżonków), następnie transferowane na rachunki prywatne i wydawane na sprawy związane ze zwykłym funkcjonowaniem rodziny, nie mogą po ustaniu wspólności majątkowej podlegać zwrotowi. Ustalenia dotyczące sposobu rozliczenia środków pochodzących z majątku osobistego wnioskodawcy (darowizn od jego matki) zostaną omówione w dalszej części uzasadnienia.

Kolejny składnik majątkowy, jaki w ocenie Sądu stanowił majątek wspólny stron to firma (...). Firma ta została bowiem założona za środki jakie wypracowywał warsztat (...) – Centrum. Pamiętać przy tym należy, iż co do zasady nie jest możliwe, by w czasie trwania wspólności majątkowej stron, na kanwie majątku wspólnego powstał majątek odrębny jednego z małżonków. Takie działanie jest bowiem co do zasady sprzeczne z art. 31 § 1 k.r.io. Ingerować może także w ustawową zasadę, że odejście od kodeksowych regulacji, co wchodzi w skład majątku wspólnego i majątków odrębnych, wymaga zawarcia majątkowej umowy małżeńskiej rozszerzającej lub ograniczającej ustawową wspólność majątkową (art. 47 § 1 k.r.io). W orzecznictwie, po pewnych kontrowersjach przyjmuje się jednakże, że jest dopuszczalne umowne przesuwanie składników majątkowych między majątkiem wspólnym i osobistymi z pominięciem przepisów dotyczących majątkowych umów małżeńskich. Zaznacza się jednak przy tym, że dla osiągnięcia takiego celu, nie jest wystarczające przedstawienie oświadczenia, że dany składnik przynależy do tej czy innej masy majątkowej. Niezbędne jest natomiast wykazanie, że złożone zostało we właściwym czasie i formie oświadczenie woli o przeniesieniu konkretnego składnika majątku wspólnego na majątek osobisty (tak wyr. SN z 23.5.2013 r., I CSK 515/12, OSNC 2014, Nr 2, poz. 17; zob. także post. SN z 2.3.2012 r., II CSK 363/11, L.; a na tle KR uchw. SN z 16.1.1964 r., III CO 64/63, OSNCP 1964, Nr 11, poz. 220). Analiza materiału dowodowego nie pozwalała zaś na przyjęcie, że strony składały sobie jakiekolwiek prawnie skuteczne oświadczenia woli o chęci dokonania przesunięć bądź z majątku wspólnego na majątki osobiste, bądź z majątków osobistych do majątku wspólnego. Wnioskodawca próbował zgłaszać ogólne twierdzenia, że tak się umówili, że firmę (...) będzie prowadziła uczestniczka. Tymczasem uczestniczka konsekwentnie twierdziła, że firma ta zawsze stanowiła majątek wspólny stron. Skoro więc wnioskodawca nie przedstawił żadnych dowodów na wykazanie, że mogło tu dojść do skutecznego materialnoprawnie przesunięcia środków z majątku wspólnego do majątku osobistego uczestniczki (faktyczny podział zadań był dla takiego ustalenia dalece niewystarczający), Sąd uznał, że co do zasady wszystkie składniki majątku firmy (...) pochodziły z majątku wspólnego małżonków i stanowiły majątek wspólny małżonków. Jedynym wyjątkiem jest tu maszyna zakupiona ze środków osobistych wnioskodawcy za kwotę 8 137 zł, którą Sąd uznał za nakład z majątku osobistego wnioskodawcy na majątek wspólny (o czym w dalszej części uzasadnienia). W konsekwencji, co było już omówione wcześniej przy ocenie dowodów, Sąd uznał, że składniki majątku firmy (...) o wartości 11 908 zł pozostające w dyspozycji uczestniczki czy też przez nią spieniężone, pozostają składnikiem majątku wspólnego stron i muszą być jako takie rozliczone (czyli zaliczone na udział uczestniczki).

Kwestie związane z firmą (...) zostały już wcześniej omówione. Dodać w tym miejscu jedynie na marginesie należy, że nawet gdyby dopuścić możliwość badania zgłaszanych na kanwie tego majątku roszczeń, to po pierwsze w sprawie nie udowodniono nawet czy ta spółka cywilna uległa rozwiązaniu – do tego zaś czasu jej majątek nie może podlegać podziałowi (art. 33 ust. 3 k.r.io. w zw. z art. 875 k.c.). Kolejno przypomnieć należy, że długi co do zasady nie mogą stanowić przedmiotu podziału w sprawie niniejszej, zwłaszcza zaś długi spółki cywilnej – a więc podmiotu odrębnego od majątku wspólnego małżonków – za które odpowiadają solidarnie wspólnicy. Następnie zaś zauważyć należy, że nawet gdyby rozważać tę kwestię z punktu widzenia spłaconych długów majątku wspólnego, to żadna ze stron poza zgłoszeniem twierdzeń nie udowodniła wysokości dokonywanych spłat zobowiązań wynikających z obciążeń majątku wspólnego.

Kolejnym składnikiem majątku wspólnego stron była kwota 4 500 zł jaką wnioskodawca pożyczył ze środków wypracowanych przez warsztat (...) – Centrum koledze, a która to kwota została mu zwrócona w gotówce, której to sumy przeznaczenia wnioskodawca nie był w stanie wyjaśnić. Sąd uznał więc, że kwota ta w dalszym ciągu znajdować się musi w posiadaniu wnioskodawcy i podlega ona zaliczeniu na jego udział w majątku wspólnym.

Ostatnim składnikiem majątku wspólnego stron była suma jaką uczestniczka pobrała od ojca A. B. za sprzedany mu za kwotę 11 000 zł samochód. Niewątpliwie samochód ten został nabyty przez strony za środki pochodzące z ich majątku wspólnego (transakcja z M. W. na sumę 9 300 zł), następnie naprawiony przez wnioskodawcę i zbyty. Skoro uczestniczka nie potrafiła wykazać, co się stało ze środkami otrzymanymi od ojca, ograniczając się do ogólnego sformułowania, że zostały przeznaczone na potrzeby rodziny, w sytuacji w której brak jest jakiegokolwiek śladu na rachunkach bankowych stron co do wpływu tej kwoty oraz wobec faktu podnoszenia przez wnioskodawcę, że sprzedaż była to czynność pozorną (w istocie była to darowizna) Sąd uznał za uczestniczką, że doszło do sprzedaży pojazdu, niemniej środki z niej pochodzące są nadal w posiadaniu uczestniczki i winna się ona z nich rozliczyć (podlegają zaliczeniu na jej udział w majątku wspólnym).

Mając na uwadze powyższe okoliczności orzeczono jak w punkcie II sentencji.

Kwestia równych udziałów stron w majątku wspólnym nie była przedmiotem sporu, toteż w tym względzie orzeczono jak w punkcie III sentencji.

Dokonując podziału majątku wspólnego stron, zgodnie z zasadą rozliczania nakładów na majątek wspólny wyjaśnioną przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 lutego 2012 r. w sprawie o sygn. akt I CNP 25/11 (LEX nr 1131108) in fine , Sąd dokonał w pierwszej kolejności ustalenia wartości majątku wspólnego brutto (z nakładami z majątku osobistego wnioskodawcy, bez nakładów z majątku wspólnego na majątki osobiste) i ta wartość uległa następnie podziałowi, stosownie do przyznanych udziałów. Kolejno zaś Sąd przyznał wnioskodawcy połowę wartości nakładów z jego majątku osobistego na majątek wspólny (o czym niżej) oraz zasądził wzajemne spłaty połowy nakładów z majątku wspólnego na majątki osobiste stron. Taki sposób rozliczenia nakładów usuwa bowiem ryzyko rozliczenia ich w podwójnej wysokości.

Mając na uwadze powyższe, Sąd ustalił, że wartość majątku wspólnego stron brutto (bez odejmowania i dodawania wzajemnych nakładów) wynosi 198 108,57 zł (wartość składników z pkt II sentencji). Każdej ze stron przypada więc udział w wysokości 99 054,28 zł. Wnioskodawca dysponuje już składnikami tego majątku o wartości 104 072,65 zł (pkt II ppkt 1 – 8 i 14 sentencji), zaś uczestniczka o wartości 94 035,92 zł (pkt II ppkt 9 – 13 i 15 sentencji). Różnica podlegała więc zasądzeniu na rzecz uczestniczki tytułem spłaty (99 054,28 zł – 94 035,92 zł = 5 018,36 zł).

Wobec powyższego orzeczono jak w punkcie IV sentencji.

Przechodząc do kwestii nakładów z majątków osobistych na majątek wspólny oraz z majątku wspólnego na majątki osobiste na wstępie należy przypomnieć, że zgodnie z treścią art. 45 § 1 k.r.io. każdy z małżonków powinien zwrócić wydatki i nakłady poczynione z majątku wspólnego na jego majątek osobisty, z wyjątkiem wydatków i nakładów koniecznych na przedmioty majątkowe przynoszące dochód. Może żądać zwrotu wydatków i nakładów, które poczynił ze swojego majątku osobistego na majątek wspólny. Nie można żądać zwrotu wydatków i nakładów zużytych w celu zaspokojenia potrzeb rodziny, chyba że zwiększyły wartość majątku w chwili ustania wspólności.

Jak już wskazano wcześniej, przedsiębiorstwo (...) stanowiło majątek osobisty wnioskodawcy. Po zawarciu przez strony związku małżeńskiego, cały dochód wypracowany przez ten warsztat stanowił element majątku wspólnego stron, podobnie jak dochody z pracy uczestniczki czy później z firmy (...) (art. 31 § 2 ust. 1 k.r.io.). Konsekwencją powyższego musiało być ustalenie, że inwestycje w wyposażenie warsztatu, choć dzieliły los przedsiębiorstwa tj. wchodziły w skład majątku osobistego wnioskodawcy, to stanowiły nakład z majątku wspólnego stron na majątek osobisty wnioskodawcy. Wartość tego nakładu, Sąd uznał za twierdzeniami uczestniczki za bezsporną. Także wobec braku jakichkolwiek twierdzeń w tym zakresie wnioskodawcy Sąd nie uznał za stosowne dokonywać dalszej analizy tych wartości z punktu widzenia możliwej zmiany wartości tych ruchomości wobec upływu czasu. Należy przy tym pamiętać, że mowa tu o specjalistycznym wyposażeniu warsztatu samochodowego, a więc ruchomościach, które nie są podatne na zmianę wartości cen jak chociażby samochody czy też nieruchomości. Funkcjonowanie podnośników czy urządzeń badających parametry pojazdów jest skalkulowane na wiele lat. Należy mieć przy tym na względzie, że wartość 88 960 zł podawana przez uczestniczkę była zbieżna z suma poszczególnych kwot wskazanych przez wnioskodawcę w umowie pożyczki z przewłaszczeniem tych przedmiotów na zabezpieczenie. W konsekwencji nakład ten należało rozliczyć.

Kolejnym nakładem z majątku wspólnego stron na majątek osobisty wnioskodawcy była suma 30 000 zł jaką wnioskodawca przekazał M. M. (2) tytułem spłaty jego udziału w warsztacie (...) – Centrum. Niewątpliwie spłata ta miała miejsce już w czasie trwania wspólności majątkowej stron. Głównym źródłem utrzymania stron był zaś warsztat. Wnioskodawca nie potrafił wykazać z jakich konkretnie środków nastąpiła spłata wspólnika. W zależności od potrzeb wskazywał, że mogła ta suma pochodzić w części z darowizny od jego matki w kwocie 15 000 zł oraz ogólnie, z jego wcześniej zgromadzonych oszczędności. Wobec faktu, iż uczestniczka jednoznacznie wnioskowała o rozliczenie tych kwot w niniejszym postępowaniu, faktu braku jakiegokolwiek śladu przepływu tych środków na rachunkach bankowych stron oraz nieudowodnienia przez wnioskodawcę skąd środki na spłatę pochodziły, Sąd uznał, że pochodziły one z majątku wspólnego stron, a skutkowały przychodem po stronie majątku osobistego wnioskodawcy – wyłączenie z udziału w warsztacie dotychczasowego cichego wspólnika.

Ostatnim elementem jaki przez Sąd został zaliczony jako nakład z majątku wspólnego na majątek osobisty uczestnika była wartość wzrostu w czasie trwania wspólności majątkowej stron kwoty zgromadzonej na polisie AVIVA uczestnika tj. 5 307,23 zł.

Łączna suma nakładów wyniosła więc 124 267,23 zł.

Odnosząc się zaś do nakładów z majątku wspólnego na majątek osobisty uczestniczki wskazać należy na przyrost wartości na prowadzonych dla niej polisach A., założonych jeszcze przed zawarciem związku małżeńskiego, w kwotach 14 444,46 zł i 9 712,87 zł, łącznie 24 157,33 zł.

Żadne z w/w nakładów z majątku wspólnego na majątki osobiste nie miały przy tym charakteru koniecznego w rozumieniu art. 45 § 1 zd 1 k.r.io. in fine. W szczególności nakłady dokonywane na warsztat prowadziły do jego rozwoju, nie zaś zachowania jego koniecznego utrzymania.

Odnosząc się natomiast do kwestii nakładów z majątku osobistego wnioskodawcy na majątek wspólny, stwierdzić należy w pierwszej kolejności, iż dużym problemem dla wnioskodawcy było przedstawienie jednoznacznych twierdzeń jakimi nakładami z jakiego majątku, na jaki, są kwoty uzyskane od jego matki tytułem darowizny. Przyjęcie jak to zostało pierwotnie wskazane we wniosku (pkt 17 według oznaczenia z niniejszego uzasadnienia), że jest to nakład z majątku osobistego wnioskodawcy na majątek osobisty uczestniczki doprowadziło do wyłączenia tego żądania do odrębnego rozpoznania. W takim więc kształcie żądanie to nie mogło być dalej badane w sprawie niniejszej. Następnie jednak wnioskodawca podjął próbę wykazania, że rozliczenie tych środków miałoby nastąpić jako pochodzących z majątku wspólnego na majątek osobisty uczestniczki. Jak już jednak wskazano wcześniej, wnioskodawca nie zdołał udowodnić, by doszło do dokonania skutecznego prawnie przesunięcia tych środków z majątku osobistego wnioskodawcy do majątku wspólnego stron. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika natomiast, że strony wspólnie postanowiły by kwoty te przede wszystkim inwestować oraz przeznaczyć na remont i wykończenie mieszkania i w pewnej części na bieżące zobowiązania. Wnioskodawca jednocześnie powierzył obracanie tymi środkami uczestniczce, nie interesując się do końca w jaki sposób to nastąpi. Skoro więc kwoty te w przeważającej części nie weszły do majątku wspólnego, zaś w pozostałym udziale (nie udowodnionym co do wysokości – brak w tym zakresie twierdzeń wnioskodawcy) zostały przeznaczone na zaspokojenie potrzeb rodziny oraz na remont i wyposażenie mieszkania, które następnie zostało objęte ugodą wyczerpującą wszelkie rozliczenia finansowe z nieruchomością tą związane, nie mogły one w myśl art. 45 § 1 zd. 3 k.r.io. podlegać zwrotowi.

Jak już zostało to wyjaśnione w opisie stanu faktycznego oraz przy ocenie dowodów, kwota 360 000 zł została podzielona na dwie części. Kwota 200 000 zł została przeznaczona w części na wyposażenie i remont mieszkania przy ul. (...), na spłaty kredytu za to mieszkanie, na bieżące potrzeby, a następnie drugą lokatę w A. G. (80 000 zł), która została wypłacona z zyskiem. Suma ta została następnie częściowo zainwestowana (46 000 zł ) w lokatę w metale szlachetne, której wartość ostatecznie spieniężył wnioskodawca. Reszta znów została przeznaczona na bieżące potrzeby, na spłatę kredytu za mieszkanie, w części przelana na konto warsztatu oraz w części – w zakresie kwoty 8 137 zł na zakup aparatury do gabinetu J.. Druga część przedmiotowej sumy, w wysokości 150 000 zł, została zaś zainwestowana przez uczestniczkę, za zgodą i wiedzą wnioskodawcy w A. G., następnie inwestycję podwyższono i dofinansowano, ostatecznie tracąc wszystkie środki. Jak już przy tym wskazywano, wszelkie nakłady i rozliczenia finansowe, a więc także z majątku osobistego wnioskodawcy, na mieszkanie przy ul. (...) w W., zostały objęte ugodą.

Z powyższego opisu wynika, że ewentualne roszczenia jakie wnioskodawca mógłby wobec uczestniczki kierować nie są w żaden sposób związane z majątkiem wspólnym stron. Można by tu ewentualnie dopatrywać się odpowiedzialności deliktowej uczestniczki z tytułu zarządu majątkiem osobistym wnioskodawcy. Taka zaś podstawa faktyczna rozważań nie mieści się w granicach podziału majątku wspólnego stron. Nie ma też na tyle istotnego związku z jakimkolwiek składnikiem majątkowym majątku wspólnego, by ją w niniejszym postępowaniu badać ze względów celowościowych. Jedynie na marginesie zauważyć przy tym należy, że wnioskodawca nie przedstawia żadnych twierdzeń co do winy uczestniczki w utracie środków zainwestowanych w A. G.. Problem tej piramidy dotknął przy tym tysiące Polaków, co jest przedmiotem badania tak organów ścigania jak i dociekań polityków. Nie sposób więc z samego faktu utraty tych środków, bez wykazania dalszych szczegółowych okoliczności, wyciągać wniosku co zawinionego chybionego lokowania środków wnioskodawcy. Przede wszystkim zaś, jak ustalił to Sądu, wnioskodawca wiedział o inwestycjach w A. G. i się im nie sprzeciwiał.

W konsekwencji jedyny udowodniony przez wnioskodawcę nakład z jego majątku osobistego na majątek wspólny, sprowadzał się do kwoty 8 137 zł jaka została zainwestowana w aparaturę do gabinetu J.. Uczestniczka twierdziła w tym względzie, że aparat ten zaginął. Zdaniem Sądu, takie gołosłowne wskazanie uczestniczki nie zwalnia jej z odpowiedzialności za rozliczenie się z posiadanego przez nią majątku wspólnego w postaci tegoż aparatu. Ona zajmowała się bowiem likwidacją gabinetu J. nie informując w tym zakresie w ogóle wnioskodawcy. Zdaniem Sądu nie jest w tym kontekście wiarygodne oświadczenie uczestniczki, że zgubiła najbardziej wartościowy składnik wyposażenia gabinetu. Jeśliby zaś nawet dać wiarę tym zeznaniom, to przyjąć należałoby, że uczestniczka w dalszym ciągu nie wykazała, by do zgubienia aparatu doszło z przyczyn od niej niezależnych, ponosiłaby więc w tym zakresie odpowiedzialność odszkodowawczą wobec majątku wspólnego stron.

Jednocześnie uczestniczka nie zdołała udowodnić by dokonywała jakichkolwiek nakładów z jej majątku osobistego na majątek wspólny. Roszczenia zgłoszone w punktach od i) do l) (zgodnie z oznaczeniem przyjętym w uzasadnieniu) tj. 973 zł tytułem zwrotu nakładu z jej majątku osobistego tytułem opłat za TV i prąd w okresie od stycznia do maja 2014 roku, 15 000 zł tytułem zwrotu nakładu z jej majątku osobistego, otrzymanych od rodziców uczestniczki tytułem darowizny w dniu 11 stycznia 2013 roku, 2 500 zł tytułem zwrotu nakładu z jej majątku osobistego, uzyskanej ze sprzedaży samochodu w 2014 roku oraz kwota 9 325 zł jaką strony uzyskały tytułem zadośćuczynienia za wadliwie wykonany remont od A. K. (1) na mocy orzeczenia Sądu (k. 263) musiały podlegać oddaleniu. Kwota 973 zł nie została poparta żadnymi dalszymi twierdzeniami (opłaty TV i prąd czego dotyczą, kto wówczas korzystał z tego składnika majątkowego), nie mówiąc już o dowodach. Darowizna jaką uczestniczka miałaby otrzymać od rodziców w kwocie 15 000 zł nie została w żaden sposób udokumentowana, nie wspominając już o wykazaniu w jaki sposób (na majątek wspólny, odrębny, inny cel) została spożytkowana. Kwota 2 500 zł uzyskana ze sprzedaży samochodu w 2014 roku, wobec braku bliższych twierdzeń, także nie pozwala na merytoryczne odniesienie się do niej. Odnośnie zaś kwoty 9 325 zł wskazać należy, iż uczestniczka nie przedstawiła żadnych dowodów by kwota ta została wypłacona wnioskodawcy, ani nawet by toczyło się jakiekolwiek postępowanie przed sądem odnośnie niej. Nie wiadomo więc w ogóle z czym jest ona związana. Żadna ze stron nie wskazała też ewentualnie sygnatury akt sprawy, co mogłoby umożliwić podjęcie w tym zakresie jakichkolwiek działań przez Sąd z urzędu (miałby to bowiem być składnik majątku wspólnego stron).

Dokonując zatem rozliczenia wzajemnych nakładów Sąd uznał, że połowa wartości nakładów z majątku wspólnego na majątek osobisty wnioskodawcy podlegała zwrotowi na rzecz uczestniczki tj. 124 267,23 zł /2 = 62 133,61 zł. Połowa wartości nakładów z majątku wspólnego na majątek osobisty uczestniczki podlegała zwrotowi na rzecz wnioskodawcy tj. 24 157,33 zł /2 = 12 078,66 zł. Następnie połowa nakładów z majątku osobistego wnioskodawcy na majątek wspólny podlegała zwrotowi na jego rzecz od uczestniczki tj. 8 137 zł /2 = 4 068,50 zł. Sumując powyższe należności wnioskodawca zobowiązany został zwrócić uczestniczce kwotę 45 986,45 zł (62 133,61 zł – 12 078,66 zł – 4 068,50 zł).

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w pkt V – VIII sentencji.

Jednocześnie w punktach IV i VIII zasądzając określone sumy Sąd zastrzegł wnioskodawcy termin 30 dni (stosownie do treści art. 212 § 3 k.c.), jaki zdaniem Sądu będzie wystarczający dla spłaty uczestniczki. Sąd miał w tym względzie na uwadze, że większość składników majątkowych przyznanych wnioskodawcy to pieniądze będące w jego posiadaniu, a także takie kwestie jak fakt prowadzenia przez niego w dalszym ciągu przedsiębiorstwa – warsztatu przynoszącego zysk, czy też posiadanie przez niego środków pochodzących z likwidacji lokaty w metale szlachetne. Nadto (także w myśl art. 212 § 3 k.c.) Sąd zastrzegł na rzecz uczestniczki odsetki ustawowe na wypadek braku terminowego wywiązania się przez wnioskodawcę ze zobowiązania, wszystkie terminy liczone od dnia następnego po dacie uprawomocnienia się orzeczenia.

Sąd oddalił jednocześnie wniosek uczestniczki w zakresie w jakim domagała się rozliczenia wartości mebli zakupionych do lokalu przy ul. (...) w W.. Strony nie były zgodne co do okoliczności czy ruchomości te zostały objęte ugodą czy też nie. Zdaniem Sądu, w sytuacji w której w ugodzie wyraźnie mówi się jedynie o nieruchomości, nie można przyjąć, że wyposażenie ruchome także objęte było ugodą. Dla rozliczenia roszczeń z tym związanych pamiętać jednakże należy, iż w pierwszej kolejności należałoby te rzeczy podzielić w naturze. Tymczasem jak wynika z ustalonego stanu faktycznego strony nie powzięły dalszych decyzji odnośnie tych mebli. Ostatecznie więc to wnioskodawca je zabrał i zdeponował w warsztacie, po części z nich korzystając, zaś w pozostałej części uległy one zniszczeniu i zostały wyrzucone. Z drugiej zaś strony, zgodnie z twierdzeniami wnioskodawcy, część mebli została nadto zabrana przecz uczestniczkę (k. 614v). Brak było przy tym jakichkolwiek dalszych dowodów, z których wynikałoby co się z meblami stało. Sama uczestniczka przyznała przy tym, że obecnie to co pozostało w warsztacie, nie stanowi żadnej wartości. Skoro więc żadna ze stron nie była zainteresowana przejęciem tych składników majątkowych, a następnie uległy one zużyciu, bądź zagubieniu czy wyrzuceniu, brak jest obecnie substratu majątku który mógłby ulec podziałowi. Niezasadne było przy tym domaganie się przez uczestniczkę rozliczenia tych przedmiotów po cenach ich zakupu. Po pierwsze niewątpliwie obecnie ich cena (nawet gdyby nadal stały w lokalu) musiałaby być niższa. Po drugie, sama uczestniczka nie potrafiła jednoznacznie wskazać z jakich środków nabyte zostały meble. Pamiętać bowiem należy, że istotne nakłady na wyposażenie i wyremontowanie mieszkania pochodziły z majątku osobistego wnioskodawcy. Po trzecie wreszcie, by móc domagać się rozliczenia wartości tych składników, niezbędne byłoby wykazanie że uczestniczka nie miała możliwości z nich korzystać, a ich zniszczenie nastąpiło z przyczyn zawinionych przez wnioskodawcę (wyrządził on szkodę w majątku wspólnym). Tymczasem, jak wynika z ustaleń faktycznych, żadna ze stron nie była w istocie zainteresowana tymi meblami. Wnioskodawca część z nich wziął jedynie wobec faktu, że trzeba było opróżnić z nich mieszkanie. Obecnie nie przedstawiają one jednak żadnej wartości, nie podlegają wiec podziałowi.

Oddaleniu podlegało także żądanie rozliczenia w niniejszym postępowaniu kwoty 20 000 zł przekazanej przez uczestniczkę P. Z.. P. Z. przesłuchiwany jako świadek oraz uczestniczka zaprzeczyli tej okoliczności, wnioskodawca nie przedstawił zaś żadnych dalszych wniosków dowodowych na udowodnienie swych twierdzeń.

Sąd oddalił także żądanie rozliczenia kwoty jaka miała zostać przelana na rzecz Pani S. Ż.. Obie strony twierdziły, że nie znają tej osoby i że nie dokonywały przelewu na jej rzecz. W sytuacji, w której Sąd ustalił, że oboje małżonkowie mieli wzajemny dostęp do swoich kont bankowych, nie było możliwe ustalenie kto odpowiada za ten przelew, ani jaki był charakter tej płatności. Żądanie rozliczenia tej sumy musiało więc podlegać oddaleniu.

Oddaleniu podlegało także żądanie rozliczenia kwoty 30 000 zł jaką wnioskodawca przekazał A. P. – swojej siostrze. Ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika bowiem, że była to suma pochodząca z likwidacji książeczek mieszkaniowych, a więc z majątku osobistego wnioskodawcy, ewentualnie z majątku jego rodziców, a jedynie przekazanych przez wnioskodawcę siostrze. W obu wariantach, kwota ta i tak nie podlega rozliczeniu w niniejszym postępowaniu.

Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia okazała się zaś kwestia pożyczki z przewłaszczeniem środków warsztatu na zabezpieczenie, jako że te składniki majątkowe od początku stanowiły element przedsiębiorstwa stanowiącego majątek osobisty wnioskodawcy, a rozliczeniu podlegały jedynie nakłady z majątku wspólnego dokonane na to przedsiębiorstwo.

Sąd nie badał także kwestii z czyjej winy doszło do zaległości w płatnościach na rzecz ZUS i US, jako że na tym tle nie zostały zgłoszone żadne roszczenia majątkowe, które mogłyby podlegać podziałowi.

O kosztach postępowania orzeczono w punkcie X. sentencji, na podstawie art. 520 § 1 k.p.c. pozostawiając strony przy już poniesionych kosztach (wynagrodzenie zawodowych pełnomocników oraz opłata od wniosku). Sąd nie znalazł podstaw do odstępowania od zasady wyrażonej w tymże przepisie, albowiem każdy z uczestników niniejszego postępowania był równym stopniu zainteresowany w jego wyniku, zaś interesy uczestników nie były sprzeczne. W tzw. sprawach działowych, do jakich należą sprawy o podział majątku wspólnego, nie zachodzi sprzeczność interesów, niezależnie od tego jaki dana strona zgłasza wniosek co do sposobu podziału i jakie stanowisko zajmuje w sprawie. W takich postępowaniach strony są również w równym stopniu zainteresowane wynikiem postępowania, a ich interesy w zasadzie są wspólne, gdyż polegają na wyjściu ze stanu wspólności (por. postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 16 stycznia 2013 r. sygn. akt II CZ 149/12 – publ. w L. O.).