Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 grudnia 2015 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy M. w XIV Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Zaczek – Czech

Protokolant: Agnieszka Gaca, M. B., K. W., M. J., J. P.

przy udziale oskarżyciela prywatnego: Fundacji (...) na Rzecz (...)! w W.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 02 lipca 2014 roku, 16 września 2014 roku, 07 listopada 2014 roku, 23 stycznia 2015 roku, 20 marca 2015 roku, 20 maja 2015 roku, 18 sierpnia 2015 roku, 03 listopada 2015 roku, 09 grudnia 2015 roku

sprawy

A. J.

syna J. i A.

urodzonego (...) w Ż.

oskarżonego o to, że:

w okresie od dnia 27 października 2011 roku do dnia 17 listopada 2011 roku za pomocą środka masowego przekazu w postaci internetu, na powszechnie dostępnym forum internetowym magazynu (...) koni" pomówił Fundację (...) na Rzecz (...)! w ten sposób, że zarzucił jej: prowadzenie działalności o „przestępczym charakterze”, zamieszczanie w internecie „dziwnych apeli o ratunek", wykup koni które nie są „zagrożone", „dla swoich znajomych", za „publiczną kasę", przeznaczanie „pieniędzy fundacyjnych" na „cele prywatne", na „konie nie wymagające interwencji ani wykupu", nie dopełnianie formalności związanych z zakupem koni i „przekazywanie właścicielce zadatku bez porozumienia i żadnej umowy", prowadzenie „obrzydliwej gry" za pieniądze oskarżonego, prowadzenie „patologicznej, krętacznej, nieuczciwej, złodziejskiej" działalności „mijającej się z prawdą , z faktami , mijającej się z założeniami o działalności fundacji, mijającą się z celami statutowymi", zatrudnianie „ nierobów którzy w imię haseł łupią z kasy każdego kto im stanie na drodze", „ubieranie w odpowiednie hasła każdej metody zarabiania", „wciąga na swój stan fikcyjne konie", wydaje „na reklamy setki tysięcy", zamawia „sponsorowane artykuły w poczytnych dziennikach", „nie opłaciła pensjonatu na kilkanaście tysięcy złotych", „wysyła szpiegów za kasę", „bezprawnie przetrzymuje osoby metodą siłową", „rozdaje konie znajomym nierobom", „oszukuje i okrada hodowców", oszukuje ubogie dzieci , „łapie się różnych sztuczek i nie ma to nic wspólnego z ratowaniem koni od złych właścicieli czy rzeźni", wykonuje „pokazowe" i „spektakularne" akcje w „błyskach" i „reflektorach fleszy", „podkupuje wolontariuszy" innych organizacji za pieniądze, opłaciła program T. L. w czasie najwyższej oglądalności, „sponsoruje (...) i prasę", działa jak „przedsiębiorstwo a nie jak fundacja", prowadzi „firmę marketingowo-handlowo- wyłudzającą", pisze „donosy", dokonuje „prób wyłudzeń", działa tak, że „nikt normalny nie chce mieć z nimi nic wspólnego", przez dwa tygodnie nie poinformowała o śmierci konia N., zbierając przez ten czas na niego pieniądze, a „kasa" na „martwą duszę płynęła na konto fundacji szerokim strumieniem", działa w ten sposób, że jej członkowie „upatrują sobie konia ciężkiego, młodego, zdrowego i badają sytuację materialną właścicieli potem przelewają jakąś kwotę np. 1000 zł i po dwóch tygodniach przychodzą po kasę, a jak nie ma kasy bo
ludzie biedni (kasa wydana na chleb i bilet (...)) to dopłacają stówę i zabierają konia", jeździ po konie „po cichu na układzie", „wciąga na swoje stany fikcyjne konie" , „przepuszcza publiczną kasę na cele nie zgodne z celami statutowymi", działa w ten sposób, że słowo „patologia" to „zbyt mało" dla określenia działalności fundacji (...)! a ponadto pomówił Fundację (...) na Rzecz (...)! pisząc, że jest ona fundacją „mało wiarygodną i przestępczą", ma „lewych sponsorów", posiada „grupy bojówkarskie" które „wysyłają groźby karalne", „siłowo wymusza podpisy i oświadczenia", „wymyśla historie" o ratowanych koniach w „domowym zaciszu", organizuje zbiórki na wykup konia który rzekomo miał trafić do rzeźni co nie jest prawdą, gdyż koń „nie jest w żadnej potrzebie ani w żadnej
drodze do rzeźni", wykupiła za „fundacyjne pieniądze" konia, który wcale nie potrzebował niczyjej pomocy, szukała na oskarżonego „haków" a jak „ktoś coś powiedział interesującego , dostawał obietnicę paczuszek na święta", zrzesza ludzi którzy twierdzą, że są weganami „a na grillu dochodzi kiełbasa", „kombinują" i „oszukują" w oparciu o majątek zebrany z 1% przekazywanych podatków, „naciągają", „kręcą", „szkalują", „lansują się", „wyłudzają", „żyją ponad stan", są „złodziejami", liczy się dla nich tylko „poziom życia i kasa", „koniki mają w dupie", są „obłudni", są „oszustami" i „krętaczami", ciągnie się za nimi „smród", koń jest dla nich „tyle wart co na
nim ugrają medialnie", ratują „tylko medialne konie", „rozdają nie swoje konie", wypłacają sobie bezpodstawnie pieniądze z majątku fundacji, wypłacają sobie bezpodstawnie pieniądze na koszty reprezentacyjne, rozliczają na koszt fundacji „swoje samochody, swoje domy, swoje konie", przy czym auta i domy „nie są tanie" a konie „nie są z adopcji". „Średnia cena" kupowanego na tych zasadach auta to „100.000 zł" a cena konia, kupowanego z „czołowej hodowli" to ponad 24.000 zł , oskarżony „leczył konie fundacji na swoje konto" „ma dowody na krętactwo i złodziejstwo" fundacji (...)!, przez co poniżyli Fundację (...) na Rzecz (...)! w oczach opinii publicznej i narazili na utratę zaufania potrzebnego dla prowadzenia działalności w zakresie ochrony zwierząt, tj. o czyn z art. 212 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k. k

orzeka:

I.  oskarżonego A. J. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu występku z art. 212 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 212 § 2 k.k. w związku z art. 4 § 1 k.k. wymierza mu karę 12 (dwunastu) miesięcy ograniczenia wolności, zobowiązując go do wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

II.  na podstawie art. 212 § 3 k.k. orzeka wobec oskarżonego A. J. nawiązkę na rzecz pokrzywdzonej Fundacji (...) na Rzecz (...)! w W. w wysokości 5.000 (pięciu tysięcy) złotych;

III.  na podstawie art. 36 § 2 kk w zw. z art. 72 § 1 pkt 2 k.k. zobowiązuje oskarżonego A. J. do przeproszenia pokrzywdzonej Fundacji (...) na Rzecz (...)! w W. poprzez opublikowanie przeprosin na forum internetowym (...) koni”;

IV.  na podstawie art. 628 pkt 1 i 2 k.p.k. zasądza od oskarżonego A. J. na rzecz oskarżyciela (...) Fundacji (...) na Rzecz (...)! w W. poniesione przez niego koszty procesu, w tym kwotę 300 (trzystu) złotych tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz kwotę 1.080 (jednego tysiąca osiemdziesięciu) złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych w związku z ustanowieniem pełnomocnika; zaś na rzecz Skarbu Państwa kwotę 280 (dwieście osiemdziesiąt) złotych tytułem opłaty.