Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

B. H. w dniu 2 sierpnia 2018 r. pozostawił swój rower marki CIB o numerze ramy (...) o wartości 839 zł na klatce schodowej w budynku przy ul. (...) w W.. Rower przypiął do stojaka na rowery zamontowanego w ścianie linką zabezpieczającą zamykaną na szyfr.

W dniu 2 sierpnia 2018 r. po godz. 13:00 P. K. wszedł na teren klatki schodowej, a następnie po przecięciu linki zabezpieczającej dokonał zaboru przedmiotowego roweru.

Kradzież roweru została ujawniona przez B. H. w dniu 3 sierpnia 2018 r. o godz. 10:00.

U P. K. ujawniono uzależnienie mieszane. W czasie czynu nie miał on ograniczonej lub zniesionej poczytalności.

P. K. był karany.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań pokrzywdzonego (k.2), dokumentów zakupu (k. 5-6), nośnika typu pendriv (k.10), protokołu oględzin (k.11-12), protokół zatrzymania (k.19), opinii sądowo-psychiatrycznej (k.40-42), wyroków (k.46-47, 50-51, 54-56, 59-67) i danych o karalności (k. 94-95).

Oskarżony P. K. w postępowaniu przygotowawczym przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił wyjaśnień. Na rozprawie oskarżony początkowo nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że miał pieniądze i nie musiał dokonywać kradzieży. Wyszedł z zakładu karnego 22 lutego 2018 roku. Ta sprawa i inne sprawy to pomówienia policji z ul. (...), która go nie lubi. Po odtworzeniu nagrania z monitoringu oskarżony przyznał się do popełniania zarzucanego mu czynu wobec dowodowego nagrania.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego poza okolicznością przyznania się do winy, bowiem były one sprzeczne z ujawnionym materiałem dowodowym.

Sąd dał wiarę zeznaniom B. H. (k.2), które były wewnętrzne spójne, zostały potwierdzone w pozostałym materiale dowodowym w postaci nagrania z monitoringu i dokumentacji zakupu roweru.

Nie budziła zastrzeżeń pod kątem fachowości sporządzona w sprawie opinia sądowo-psychiatryczna dotycząca osoby oskarżonego.

Sąd zważył, co następuje:

Wina i okoliczności popełnienia czynu przez oskarżonego P. K. nie budzą wątpliwości.

Fakt kradzieży został ujawniony przez pokrzywdzonego B. H., który zeznał, że w dniu 2 sierpnia 2018 r. pozostawił swój rower marki CIB o numerze ramy (...) na klatce schodowej w budynku przy ul. (...) w W.. Rower przypiął do stojaka na rowery zamontowanego w ścianie linką zabezpieczającą zamykaną na szyfr. Brak przedmiotowego roweru na klatce została ujawniona przez pokrzywdzonego w dniu 3 sierpnia 2018 r. o godz. 10:00.

Na winę oskarżonego wskazuje przede wszystkim nagrania z kamer monitoringu umieszczonych na budynku przy ul. (...) jak i wewnątrz klatki schodowej. Na rozprawie dokonano oględzin nagrań z kamer monitoringu. Na zarejestrowanym nagraniu widoczny jest moment dokonywania kradzieży przez oskarżonego. Dowodowe nagrania są dobrej jakości. Sprawca kradzieży na nagraniu z monitoringu po profilu, wzroście, posturze odpowiadał cechom osoby oskarżonego. Ponadto na nagraniu na ręce sprawcy kradzieży ujawniono charakterystyczny tatuaż, który odpowiadał tatuażowi oskarżonego. Dopiero ujawnienie na nagraniu tatuażu spowodowało przyznanie się oskarżonego do winy w toku rozprawy.

Pokrzywdzony zeznał, iż utracony rower marki CIB zakupił w dniu 6 kwietnia 2018 r. za kwotę 839 zł. Po jego zakupie nie przeprowadzał w nim żadnych napraw. Był to rower typu damskiej holenderki, posiadał fabryczne wyposażenie oraz licznik rowerowy marki C.. Wartość roweru została potwierdzona dowodem zakupu (k.5). W ocenie Sądu, biorąc pod uwagę okoliczność, iż od zakupu roweru do jego kradzieży upłynęło niespełna cztery miesiące, wartość roweru w momencie kradzieży nie uległa zmianie. Rower posiadał pełne wyposażenie, został dodatkowo wyposażony w licznik rowerowy marki C., nie był naprawiany i był w pełni sprawny technicznie. Wobec tego Sąd przyjął wartość roweru deklarowaną przez pokrzywdzonego.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd ustalił, iż oskarżony P. K. w dniu 2 sierpnia 2018 r. w W. przy ulicy (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia roweru marki CIB o numerze ramy (...), poprzez przecięcie linki zabezpieczającej, czym spowodował straty o wartości 839 zł na szkodę B. H..

Ponadto oskarżony dopuścił się tego czynu w warunkach powrotu do przestępstwa, o których mowa w art. 64 § 1 kk, to jest czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne. Z danych o karalności wynika, że wobec oskarżonego zapadło 13 wyroków, z czego większość dotyczyła przestępstw przeciwko mieniu. W dniu 20 lutego 2018 r. wykonano wobec oskarżonego karę 3 lat pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla Warszawy Mokotowa w Warszawie z dnia 31 maja 2016 r., sygn. akt III K 804/15 (k.54-56), obejmującym wyroki skazujące za występki z art. 278 § 1 kk (k.50) i art. 279 § 1 kk (k.59). Na poczet orzeczonej kary łącznej zaliczono okresy pozbawienia wolności: 28 – 29 lipca 2009 r., 3 października 2011 r. – 20 sierpnia 2012 r., 30 grudnia 2015 r. – 31 maja 2016 r.

Oskarżony dokonując zaboru w celu przywłaszczenia rzeczy w warunkach recydywy swoim zachowaniem wyczerpał znamiona występku z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 kk. Sąd, uznając P. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, wymierzył mu karę jednego roku pozbawienia wolności.

Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę wnioski opinii sądowo-psychiatrycznej, a ponadto uprzednią wielokrotną karalność oskarżonego za przestępstwa przeciwko mieniu, co wskazuje, że z popełnienia przestępstw oskarżony uczynił sobie stałe źródło dochodu. Okolicznością obciążającą oskarżonego było popełnienie czynu w warunkach recydywy, a także brak wyrażenia skruchy.

W ocenie Sądu orzeczona kara roku pozbawienia wolności jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu, uwzględnia znaczny poziom demoralizacji oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Należy jednak zauważyć, iż orzeczona kara plasuje się w dolnym przedziale kary za występek z art. 278 § 1 kk zagrożony karą od 3 miesięcy do 5 lat.

Sąd na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania w dniu 16 sierpnia 2018 r. od godz. 7:30 do godz. 14:25.

Z uwagi na to, że oskarżony nie pracuje i pobiera jedynie zasiłek, Sąd na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolnił go od opłaty i pozostałych kosztów sądowych, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

Z uwagi na powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.