Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

wyroku z 29 kwietnia 2016r.

Powód K. A. S. sp. j. z siedzibą w P. pozwem z 25 września 2015 r., wniósł o zasądzenie od pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej Osiedle (...) ul. (...) w W. kwoty 30.600,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów postępowania sądowego.

/pozew k. 2 – 6/

W uzasadnieniu powód wskazał:

Uchwałą nr 5/2013 z 27 grudnia 2013 r. właściciele lokali mieszkalnych tworzący pozwana wspólnotę mieszkaniową postanowili do zarządzania nieruchomością wspólną wybrać powoda, zaakceptować treść umowy o zarządzanie nieruchomością wspólną oraz upoważnić zarząd do podpisania ww. umowy. 27 grudnia 2013 r. została podpisana umowa o zarządzanie nieruchomością wspólną. Na mocy § 5 ust. 2 umowy strony ustaliły wynagrodzenie zarządcy na kwotę 9.800,00 zł miesięcznie. 27 lutego 2015 r. powyższe wynagrodzenie zostało podwyższone do kwoty 10.800,00 zł na mocy aneksu nr 1 do ww. umowy.

Zgodnie z § 7 umowy w przypadku rozwiązania umowy o zarządzanie nieruchomością wspólną w trybie natychmiastowym bez okresu wypowiedzenia z przyczyn niezależnych od zarządcy oraz niewynikających z działań zarządcy, zarządcy przysługuje odszkodowanie w wysokości 3 krotnego wynagrodzenia wskazanego w § 5 umowy.

30 marca 2015 r. pozwana Wspólnota Mieszkaniowa złożyła oświadczenie o wypowiedzeniu umowy doręczone powodowi 13 kwietnia 2015 r. Ww. nie zostało oparte na uchwale właścicieli lokali mieszkalnych tworzących wspólnotę mieszkaniową, wyrażające zgodę na taką czynność prawną.

16 czerwca 2015 r. były członek zarządu pozwanej wspólnoty złożył oświadczenie o uchyleniu się od skutków prawnych złożonego przez niego oświadczenia woli odnośnie wypowiedzenia umowy, wskazując jednocześnie, iż nastąpiło ono bez wymaganej zgody wspólnoty mieszkaniowej wyrażonej uchwałą.

Pozwana wspólnota mieszkaniowa pomimo nieskuteczności złożonego wypowiedzenia działaniami faktycznymi doprowadziła do rozwiązania umowy w trybie natychmiastowym bez okresu wypowiedzenia. 27 lipca 2015 r. doszło do bezprawnego przejęcia części dokumentacji wspólnoty przez nowego zarządcę:(...) sp. z o.o. W związku z zaistniałą sytuacją na żądanie pozwanej protokołami z 4 sierpnia 2015 r. oraz 19 sierpnia 2015 r. przekazano pozwanej całość dokumentacji dotyczącej zarządzonej nieruchomości.

Wobec rozwiązania umowy o zarządzanie w trybie natychmiastowym bez okresu wypowiedzenia powodowi przysługuje roszczenie o zapłatę kwoty 30.600,00 zł jako odszkodowania w wysokości 3 krotnego wynagrodzenia powoda wskazanego w § 5 umowy.

Sąd Rejonowy W.– M. w W. nakazem zapłaty z 13 października 2015 r. orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

/nakaz zapłaty, k. 48/

Pozwana Wspólnota Mieszkaniowa Osiedle (...) ul. (...) w W. w sprzeciwie od nakazu zapłaty z 2 grudnia 2015 r. wniosła o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie kosztów postępowania sądowego.

/sprzeciw, k. 50 - 54/

W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwana wskazała, że:

Wypowiedzenie umowy o administrowanie nie jest czynnością przekraczającą zakres zwykłego zarządu i tym samym nie wymaga podjęcia przez Wspólnotę oddzielnej uchwały upoważniającej zarząd Wspólnoty do jej dokonania. Wobec powyższego wypowiedzenie przez pozwaną umowy o zarządzenie pismem z 30 marca 2015 r. było w pełni skuteczne. Do rozwiązania umowy doszło na skutek upływu trzy miesięcznego okresu wypowiedzenia w dniu 31 lipca 2015 r.

Dla oceny skuteczności powyższego wypowiedzenia nie ma znaczenia przywołane przez powódkę oświadczenie złożone przez byłego członka zarządu Wspólnoty A. K. z 16 czerwca 2015 r., w którym były członek zarządu wskazał, że pozostawał w błędzie co do treści czynności prawnej, gdyż nie miał wiedzy, iż wypowiedzenie umowy o administrowanie nieruchomością wymaga uprzedniej uchwały Wspólnoty. Z ostrożności procesowej pozwana wskazał, że umowa o zarządzanie nieruchomością została wypowiedziana z przyczyn leżących po stronie firmy zarządzającej, która w sposób nienależyty wywiązywała się ze swojego zobowiązania.

Sąd ustalił, co następuje:

Właściciele lokali mieszkalnych tworzący Wspólnotę Mieszkaniową Osiedle (...) ul. (...) w W. uchwałą nr 5/2013 z 27 grudnia 2013 r. postanowili: do zarządzana nieruchomością wspólną wybrać firmę (...) sp. j. z siedzibą w P., zaakceptować treść umowy o zarządzanie nieruchomością wspólną oraz upoważnić zarząd do podpisania ww. umowy.

/uchwała nr 5/2013 z 27 grudnia 2013 r., k. 15/

27 grudnia 2013 r. między powodem, a pozwaną została podpisana umowa o administrowanie nazwana umową o zarządzanie nieruchomością wspólną.

Na mocy § 5 ust. 2 umowy strony ustaliły wynagrodzenie zarządcy na kwotę 9.800,00 zł miesięcznie. 27 lutego 2015 r., na mocy aneksu nr 1 do ww. umowy powyższe wynagrodzenie zostało podwyższone do kwoty 10.800,00 zł.

Zgodnie z § 7 umowy w przypadku rozwiązania umowy o zarządzanie nieruchomością wspólną w trybie natychmiastowym bez okresu wypowiedzenia z przyczyn niezależnych od zarządcy oraz niewynikających z działań zarządcy, zarządcy przysługuje odszkodowanie w wysokości 3 krotnego wynagrodzenia wskazanego w § 5 umowy.

/umowa o zarządzanie z 27 grudnia 2013 r., k. 17 – 24, aneks nr 1 do umowy, k. 25/

30 marca 2015 r. pozwana Wspólnota Mieszkaniowa złożyła oświadczenie o wypowiedzeniu umowy z 3 miesięcznym terminem wypowiedzenia doręczone powodowi 13 kwietnia 2015 r. Za okres wypowiedzenia pozwana wypłaciła powodowi wynagrodzenie.

/okoliczność bezsporna, wypowiedzenie umowy, k. 27/

Powód pismem z 28 kwietnia 2015 r. poinformował pozwaną Wspólnotę Mieszkaniową, że przedmiotowe wypowiedzenie nie odniosło skutków prawnych z uwagi na to, że nie zostało poprzedzone uchwałą właścicieli lokali mieszkalnych tworzących wspólnotę mieszkaniową, wyrażające zgodę na taką czynność prawną.

/pismo z 28 kwietnia 2015 r., k. 28, zpo, k. 29/

16 czerwca 2015 r. były członek zarządu pozwanej wspólnoty złożył oświadczenie o uchyleniu się od skutków prawnych złożonego przez niego oświadczenia woli odnośnie wypowiedzenia umowy, wskazując jednocześnie, iż nastąpiło ono bez wymaganej zgody wspólnoty mieszkaniowej wyrażonej uchwałą.

/oświadczenie, k. 32/

27 lipca 2015 r. doszło do przejęcia części dokumentacji wspólnoty przez nowego zarządcę: (...) sp. z o.o. Protokołami z 4 sierpnia 2015 r. oraz 19 sierpnia 2015 r. przekazano pozwanej Wspólnocie Mieszkaniowej całość dokumentacji dotyczącej zarządzanej nieruchomości.

/protokoły, k. 38 - 39/

Zgodnie z § 8 ust. 1 umowy wszelkie jej zmiany wymagały zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności.

Sąd ustalił stan sprawy na podstawie złożonych przez strony dokumentów, które uznał za wiarygodne. W toku omawianego postępowania strony nie kwestionowały okoliczności faktycznych wynikających z treści dołączonych dokumentów. Dla ustalenia stanu faktycznego przydatne były również kserokopie dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, których strony nie kwestionowały. Żadna ze strony nie zażądała również złożenia oryginałów dokumentów powołanych przez przeciwnika w sądzie, czego mogła się domagać się zgodnie z art. 129 k.p.c. Z tych względów Sąd, uznał fakty wynikające z niekwestionowanych dokumentów oraz kserokopii dokumentów za przyznane przez stronę na podstawie art. 230 k.p.c. i uwzględnił je ustalając stan faktyczny sprawy.

Sąd na rozprawie 15 kwietnia 2016 r. oddalił wnioski o przeprowadzenie dowodu z przesłuchania świadków oraz stron, albowiem przeprowadzenie tych dowodów nie miało znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy – art. 227 k.p.c. oraz art. 230 kpc. Wszystkie istotne okoliczności faktyczne były bowiem bezsporne, a sam spór dotyczył jedynie prawa.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powód dochodził zapłaty kwoty 30.600,00 zł tytułem kary umownej w wysokości 3 – krotnego wynagrodzenia wskazanego w umowie łączącej strony w oparciu o § 5 ust. 2 w zw. z § 7 ust. 6 lit. c umowy (k. 22 i 24).

Spór sprowadza się do oceny prawnej oświadczenia zarządu wspólnoty z 30 marca 2015 r. w przedmiocie wypowiedzenia umowy o administrowanie z 3 miesięcznym okresem wypowiedzenia, złożonego bez wcześniejszej uchwały wspólnoty – czy stanowi czynność przekraczającą zwykły zarząd czy też nie.

W uzasadnieniu swojego żądania wskazał, że oświadczenie pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej z 30 marca 2015 r. o wypowiedzeniu umowy z 27 grudnia 2013 r. o zarządzanie nieruchomością wspólną nie zostało poprzedzone wyrażeniem zgody przez Wspólnotę Mieszkaniową w uchwale i jako takie jest nieważne. Powód wskazał, że wypowiedzenie umowy o zarządzanie nieruchomością wspólną jest czynnością prawną przekraczającą czynność zwykłego zarządu i tym samym na jej dokonanie konieczne jest uzyskanie zgody wyrażonej w formie uchwały podjętej przez Wspólnotę Mieszkaniową. Następnie wskazał, że pomimo nieskuteczności złożonego wypowiedzenia pozwana działaniami faktycznymi doprowadziła do rozwiązania wskazanej wyżej umowy w trybie natychmiastowym bez okresu wypowiedzenia co powinno skutkować zasądzeniem na rzecz powoda trzykrotnego miesięcznego wynagrodzenia co wynika z § 7 pkt 6 umowy. Z powyższym stanowiskiem nie sposób się zgodzić.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali mieszkalnych (dalej: „w.l.”) czynności zwykłego zarządu podejmuje zarząd samodzielnie. Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 2 w.l. do podjęcia przez zarząd czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu potrzebna jest uchwała właścicieli lokali wyrażająca zgodę na dokonanie tej czynności oraz udzielająca zarządowi pełnomocnictwa do zawierania umów stanowiących czynności przekraczające zakres zwykłego zarządu w formie prawem przewidzianej. W ust. 3 wskazanego wyżej przepisu zostały wymienione przykładowe czynności przekraczające czynności zwykłego zarządu.

W ustawie o własności lokali brak jest definicji czynności zwykłego zarządu. Co więcej ustawa nie wprowadza nawet przykładowego katalogu czynności zwykłego zarządu. Czynnościami zwykłego zarządu będą wszelkie faktyczne, prawne i procesowe czynności związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej i z jej administracją. Będą to zarówno wszelkie czynności związane z normalnym funkcjonowaniem budynku i jego eksploatacją, pobieraniem pożytków (w szczególności cywilnych) i dochodów, drobniejszymi remontami i konserwacją, szeroko rozumianą ochroną wspólnego prawa w postaci różnych czynności zachowawczych, jak i wytoczenie powództwa o eksmisję (z części wspólnej), o ochronę własności i posiadania, o zapłatę należnych opłat z tytułu kosztów zarządu, o odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia budynku lub jego uszkodzenia itp.

Należy podkreślić, że ocena, czy mamy do czynienia z czynnością z zakresu spraw zwykłego zarządu, czy przekraczającą zwykły zarząd, powinna być dokonywana indywidualnie, w danej konkretnej sprawie, przy uwzględnieniu jej specyfiki. Przy tej ocenie powinny być brane pod uwagę takie kryteria, jak: kryterium rodzaju czynności prawnej, kryterium kosztów, kryterium przeznaczenia rzeczy, kryterium interesu współwłaścicieli oraz kryterium sposobu korzystania ze wspólnej rzeczy. Przy czym kryteria te powinny być oceniane zazwyczaj łącznie, a także w odniesieniu do danej sprawy.

Oświadczenie z 30 marca 2015 r. o wypowiedzeniu umowy o administrowanie nieruchomością wspólną z 27 grudnia 2013 r. nie należy do kategorii czynności przekraczających czynność zwykłego zarządu.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że czynność ta nie jest wymieniona w katalogu wskazanym w art. 22 ust. 3 w.l. Wskazać należy również, że natura tej czynności nie odpowiada ani nie jest podobna do czynności wymienionych w wskazanym wyżej katalogu. Podkreślić należy, że czynność polegająca na złożeniu oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o administrowanie nieruchomością wspólną nie łączyła się z zaciągnięciem przez Wspólnotę Mieszkaniową nowego zobowiązania. Wręcz przeciwnie powyższa czynność zwalniała pozwaną z zaciągniętego wcześniej zobowiązania i pomniejsza koszty funkcjonowania wspólnoty obciążające jej członków o wynagrodzenie należne administratorowi, którego czynności powrotnie przejmuje zarząd wspólnoty do tego z ustawy powołany w ramach należnego mu zgodnie z uchwałą wspólnoty wynagrodzenia.

Wskazać również należy, że na podstawie umowy o administrowanie nieruchomością wspólną pozwana Wspólnota powierzyła powodowej spółce dokonywanie czynności mieszczących się w czynnościach zwykłego zarządu.

Zakres tych czynności został wymieniony w § 2 umowy z 27 grudnia 2013 r. Wymienione w tym katalogu czynności z całą pewnością nie są czynnościami przekraczającymi czynności zwykłego zarządu. Powyższe również przemawia za przyjęciem, że czynność rozwiązująca umowę w ramach której Wspólnota Mieszkaniowa powierzyła podmiotowi trzeciemu dokonywanie czynności mieszczących się w katalogu czynności zwykłego zarządu sama również nie jest czynnością przekraczającą czynność zwykłego zarządu.

Okoliczność, że pozwana Wspólnota Mieszkaniowa wyraziła zgodę w formie uchwały na zawarcie umowy z 27 grudnia 2013 r. nie stanowi sama w sobie argumentu, że czynnością przekraczającą czynność zwykłego zarządu jest następnie również rozwiązanie takiej umowy. Po pierwsze obie czynności zarówno czynność polegająca na zawarciu umowy o administrowanie nieruchomością wspólną, jak i czynność rozwiązująca taką umowę różnią się od siebie. Przede wszystkim pierwsza ze wskazanych wyżej czynności łączy się z zaciągnięciem przez Wspólnotę Mieszkaniową nowych zobowiązań w szczególności finansowych – wynagrodzenie administratora. Skutków takich, natomiast jak wskazano wyżej nie wywołuje czynność umowę tę rozwiązującą, a wręcz przeciwnie z czysto ekonomicznego punktu widzenia jest to czynność ograniczająca wydatki wspólnoty, przez przejęcie wszystkich czynności administratora na powrót przez zarząd wspólnoty do tego zresztą ustawą i uchwała wspólnoty powołany. Po drugie wyrażenie przez Wspólnotę Mieszkaniową zgody na zawarcie umowy o administrowanie nieruchomością wspólną samo w sobie nie oznacza, że zgoda taka była niezbędna.

Jest oczywistym, iż zarząd wspólnoty powołany przez jej członków do jej reprezentowania i zarządzania w tym m.in. administrowania nieruchomością wspólną (tak jest m.in. funkcja ustawowa zarządu wspólnoty) i przed nimi bezpośrednio odpowiedzialny winien mieć możliwość szybkiego i sprawnego reagowania np. na niewłaściwe wykonywanie przez administratora czynności, w tym w drodze wypowiedzenia umowy.

Mając na uwadze powyższe Sąd w niniejszej sprawie w pełni akceptuje stanowisko wyrażone przez Sąd Apelacyjny w Poznaniu w wyroku z 25 lutego 2010 r., sygn. akt I ACa 96/10 zgodnie, z którym wypowiedzenie umowy o administrowanie nieruchomością wspólną nie jest czynnością przekraczającą czynność zwykłego zarządu i jako taka nie wymaga wyrażenie zgody na jej dokonanie w formie uchwały podjętej przez Wspólnotę Mieszkaniową.

Powód na poparcie stanowiska zgodnie z którym dla wypowiedzenia umowy o administrowanie nieruchomością wspólną wymagane jest uprzednie wyrażenie zgody w formie uchwały podjętej przez Wspólnotę Mieszkaniową powołał się na wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 8 sierpnia 2014 r. w sprawie o sygn. akt I ACa 258/14 oraz wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 8 lutego 2013 r. w sprawie o sygn. akt V ACa 533/12. Jednakże w przywołanych wyżej orzeczeniach pogląd taki nie został wyrażony. W pierwszym z przywołanych orzeczeń Sąd zajmował się zupełnie innymi zagadnieniami, natomiast w drugim z przywołanych orzeczeń został wyrażony pogląd, że jako czynność przekraczającą czynność zwykłego zarządu należy traktować zawarcie umowy z licencjonowanym zarządcą. Sąd w niniejszej sprawie z tym poglądem się zupełnie nie zgadza, choć w istocie nie ma to znaczenia w niniejszej sprawie. Powyższe orzeczenie również nie dotyczy problemu z niniejszej sprawy. Jak wskazano wyżej czynność polegająca na zawarciu umowy o administrowanie nieruchomością wspólną oraz czynność rozwiązująca taką umowę to są dwie zupełnie różne czynności o zupełnie różnym ciężarze choćby ekonomicznym. Polemizując z w/w orzeczeniem wskazać należy, iż zupełnie błędnym jest założenie, iż umowa o administrowanie jest podobną do umowy o zarządzanie, która z mocy samej ustawy jest czynnością przekraczającą zwykły zarząd. Jak się zdaje Sądowi Apelacyjnemu w Białymstoku umknął fakt, iż zakres czynności zarządcy jest znacznie szerszy i dotyczy również czynności przekraczających zwykły zarząd, których powierzenie administratorowi jest niedopuszczalne. Ustawodawca widząc tą różnicę i ciężar gatunkowych pełnionej funkcji zarządcy dla podkreślenia jej wagi i ze względu na tą wagę zastrzegł formę aktu notarialnego dla umowy o zarząd – inaczej niż w wypadku umowy o administrowanie, która w ogóle w u.w.l. nie jest ujęta. Pamiętać, iż administrator w ramach umowy jest uprawniony jedynie do zwykłych bieżących czynności, które jak wskazała w J. R. w swym komentarzu do art. 199 kc pod redakcją J. G. są czynnościami ze swej natury, zwykłego zarządu (LexisNexis, 2013).

Podsumowując:

Umowa o administrowanie co do zasady nie jest podobna do umowy o zarządzanie (jej skutki prawne są daleko mniejsze wobec daleko mniejszych uprawnień administratora, które nigdy nie mogą dotyczyć czynności przekraczających zwykły zarząd), czemu pośrednio dał wyraz ustawodawca zastrzegając dla umowy o zarządzanie formę aktu notarialnego i wymieniając ją w katalogu czynności wymagającej uchwały członków wspólnoty, stąd wszelkie analogie nie są uprawnione.

Umowa o administrowanie, której przedmiotem są jedynie czynności nieprzekraczające zwykłego zarządu sama w sobie również taką czynnością nie jest wobec braku racjonalnego uzasadnienia. Jedynym argumentem może być odpłatność tej umowy, ale przecież wszystkie umowy z dostawcami mediów i usług są odpłatne, a w sposób oczywisty nie są umowami przekraczającymi zwykły zarząd. Nawet ten argument jednak odpada w wypadku gdy chodzi nie o zawarcie umowy ale o jej rozwiązanie, które nie rodzi zobowiązań po stronie wspólnoty, a wręcz przeciwnie zwalnia ją z obowiązku wypłaty wynagrodzenia administratora w skutek przejęcia obowiązków przez powołany do tego przez ustawę i członków wspólnoty zarząd.

Mając na uwadze powyższe umowa o administrowanie nieruchomością wspólną z 27 grudnia 2013 r., która wbrew opinii wyrażonej w orzeczeniu SA w Białymstoku nie jest podobna do umowy o zarządzanie, została rozwiązana na skutek oświadczenia o wypowiedzeniu umowy z 30 marca 2015 r. z zachowaniem trzy miesięcznego okresu wypowiedzenia.

Powyższe wypowiedzenie umowy zostało doręczone powodowi 13 kwietnia 2015 r. Tym samym umowa ta została rozwiązana z dniem 31 lipca 2015 r. Za okres wypowiedzenia Wspólnota Mieszkaniowa wypłaciła powodowi wynagrodzenie.

Na ocenę skuteczności wypowiedzenia z 30 marca 2015 r. nie ma wpływu oświadczenie złożone przez byłego członka zarządu Wspólnoty Mieszkaniowej A. K. z 16 czerwca 2015 r. Jak wskazano wyżej oświadczenie z 30 marca 2015 r. nie wymagało uprzedniej zgody wyrażonej w formie uchwały przez Wspólnotę Mieszkaniową. Wobec powyższego członek zarządu pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej nie był w błędzie sądząc, że taka uchwała nie jest konieczna. Zresztą zgodnie z utartym już orzecznictwem błąd co do prawa, na który powoływał się członek zarządu nie jest błędem o jakim mowa w art. 84 § 1 kc, uprawniającym składającego oświadczenie woli do uchylenia się od jego skutków.

Powód wywodził swoje roszczenie z § 7 pkt 6 umowy zgodnie z którym w przypadku rozwiązania umowy o zarządzanie nieruchomością wspólną w trybie natychmiastowym bez okresu wypowiedzenia z przyczyn niezależnych od zarządcy oraz niewynikających z działań zarządcy, zarządcy przysługuje odszkodowanie w wysokości 3 krotnego wynagrodzenia wskazanego w § 5 umowy.

Jak wynika z powyższego przepisu przesłanką żądania odszkodowania w wysokości 3 krotnego wynagrodzenia wskazanego w § 5 umowy było rozwiązanie umowy przez pozwaną Wspólnotę Mieszkaniową w trybie natychmiastowym bez okresu wypowiedzenia z przyczyn niezależnych od zarządcy oraz niewynikających z działań zarządcy. Nie ulega wątpliwości, że w niniejszej sprawie powyższa przesłanka nie została spełniona.

Niezależnie od tego w umowie jej strony zastrzegły dla jej zmiany, do której najdalej idącej zalicza się wypowiedzenie umowy formę pisemną pod rygorem nieważności. Stąd nie mogło dojść do rozwiązania przedmiotowej umowy w trybie natychmiastowym przez czynności konkludentne z przełomu lipca i sierpnie, na co powoływała się powódka. Stąd nawet gdyby, co oczywiście nie ma miejsca wypowiedzenie umowy z 30 marca 2015 r. było nieważne, to do rozwiązania umowy nie doszło również w trybie natychmiastowym przez czynności konkludentne w sierpniu 2015 r., co również niweczy roszczenie powódki oparte o ten fakt i § 5 ust. 2 umowy w zw. z § 7 ust. 6.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w pkt I wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i § 3 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowej obrony lub dochodzenia praw. Ponieważ pozwany wygrał niniejszą sprawę w całości, powódka obowiązana jest jej zwrócić te koszty w takim samym stosunku (zasada odpowiedzialności za wynik procesu).

Na koszty obrony swoich praw przez pozwanego złożyły się w niniejszej sprawie: wynagrodzenie pełnomocnika procesowego pozwanego będącego radcą prawnym w kwocie 2.400,00 zł, ustalone zgodnie z przepisem § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002r. Nr 163, poz. 1347 ze zm.) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17,00 zł. W tym stanie rzeczy Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanego tytułem zwrotu kosztów procesu kwotę 2.417,00 zł.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w pkt II wyroku.

SR Maksymilian Wesołowski

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom powoda i pozwanego.

SSR Maksymilian Wesołowski