Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2015 r. (...) W. wystąpiło przeciwko L. K. z pozwem w elektronicznym postępowaniu upominawczym, domagając się od pozwanego zapłaty kwoty 270,40 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 03 kwietnia 2015 r. do dnia zapłaty wraz z kosztami procesu.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała, że pozwany w dniu 19 marca 2015 r. korzystał z komunikacji miejskiej nie posiadając ważnego dokumentu przewozu, w następstwie czego powód wystawił wezwanie do zapłaty, zobowiązując pozwanego do uiszczenia sumy 266,00 tytułem opłaty dodatkowej oraz należności przewozowej w kwocie 4,40 zł. Powód podnosił, że pozwany nie uregulował tychże należności, stąd wystąpienie z pozwem było konieczne.

( pozew – k. 1 - 3, k. 23 – 24 verte)

W dniu 05 listopada 2015 r. Sąd Rejonowy Lublin - Zachód w Lublinie pod sygn. akt VI Nc-e 2051214/15 wydał nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym, w którym w całości uwzględnił żądanie pozwu.

( nakaz zapłaty – k. 4)

Pozwany wniósł skutecznie sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty zaskarżając go w całości, wniósł nadto o nieobciążanie go kosztami procesu.

(sprzeciw od nakazu zapłaty – k. 7 – 8)

W związku z tym postanowieniem z dnia 13 stycznia 2016 r. Sąd Rejonowy Lublin - Zachód w Lublinie przekazał przedmiotową sprawę do rozpoznania i rozstrzygnięcia przez tut. Sąd

( postanowienie – k. 12)

W odpowiedzi na sprzeciw powód wskazał, iż w świetle § 1 ust. 3 załącznika do Uchwały nr XLVII/1273/2012 Rady (...) W. z dnia 22 listopada 2012 r. (Dz. U. Woj. M.. z 2012., poz. 8629) w sprawie regulaminu przewozu osób i bagażu środkami lokalnego transportu zbiorowego w (...) W. zawarcie umowy przewozu następuje wraz z wejściem pasażera do pojazdu, a w metrze – do strefy biletowej metra, natomiast zgodnie z § 24 pkt 1 przywołanego aktu podczas przejazdu lub przebywania w strefie biletowej metra pasażer jest zobowiązany posiadać ważny bilet lub dokument uprawniający do bezpłatnych przejazdów i na każde żądanie kontrolera biletów przedstawić go do kontroli w sposób umożliwiający weryfikację jego ważności. Argumentowała również, że podczas kontroli w dniu 19 marca 2015 r. pozwany nie posiadał odpowiedniego dokumentu przewozu, a zatem wywiedzione żądanie znajduje uzasadnienie.

(odpowiedź na sprzeciw - k. 32)

W piśmie procesowym z dnia 08 sierpnia 2016 r. pozwany podniósł, iż przedmiotowa kontrola biletu nastąpiła poza strefą biletową metra.

(pismo pozwanego z dnia 08 sierpnia 2016 r. - k. 36)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 marca 2015 r. podczas kontroli biletowej na stacji metra Ratusz - Arsenał pozwany L. K. znajdował się w strefie biletowej metra nie posiadając ważnego dokumentu przewozu (biletu). Do kontroli doszło na peronie stacji metra, za kasownikiem, zaś pozwany dostał się tam korzystając z windy (wsiadając do niej nie jest konieczne przejście przez linię kasowników) – po opuszczeniu jej nie skasował biletu, wyszedł poza wydzieloną linią część bez skasowania biletu, a po zauważeniu zbliżającego się do niego kontrolera wrócił do części wydzielonej linią, gdzie mógł przebywać bez biletu.

(dowód: zeznania świadka T. B. – k. 60 - 61)

W związku z powyższym kontroler biletów wystawił pozwanemu wezwanie do zapłaty nr (...) z dnia 19 marca 2015 r. na sumę 266 zł tytułem opłaty dodatkowej za korzystanie z komunikacji miejskiej bez posiadania ważnego dokumentu przewozu oraz 4,40 zł z tytułu należności przewozowej. Pozwany odmówił podpisania i przyjęcia wystawionego wezwania do zapłaty.

( dowód: wezwanie do zapłaty nr (...) z dnia 19 marca 2015 r. – k. 21, zeznania świadka T. B. – k. 60 - 61)

We wskazanym w wezwaniu do zapłaty 14 – dniowym terminie na zapłatę w/w sumy pozwany nie uiścił kwoty wskazanej w wezwaniu do zapłaty, nie zrobił tego również do czasu zamknięcia rozprawy.

( okoliczności niesporne)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty złożone przez powoda do akt niniejszej sprawy, których autentyczność oraz treść nie była kwestionowana przez żadną ze stron procesu, jak również Sąd nie znalazł podstaw, by czynić to z urzędu. Należy dodać, że okoliczności bezsporne w ogóle nie wymagały wykazywania ich prawdziwości za pomocą dowodów zgodnie z treścią art. 229 - 230 k.p.c. albowiem zostały przez strony wprost przyznane, bądź też nie zostały zaprzeczone, co zostało przez Sąd ocenione na zasadzie przywołanych przepisów.

Istotne dla rozstrzygnięcia sprawy okazały się zeznania świadka T. B., którym Sąd postanowił dać wiarę w całości. Zeznania te były bowiem spójne, logiczne oraz korespondowały z pozostałym materiałem zgromadzonym w sprawie, a nadto opisywały sytuację kontroli biletowej w tożsamy jak pozwany sposób – z tą tylko różnicą, że pozwany twierdził, że nie przekroczył oznaczonej linii na peronie metra Ratusz – Arsenał, gdzie mógł przebywać bez biletu, natomiast świadek – że pozwany linię tę przekroczył i wszedł do strefy, gdzie posiadanie biletu było konieczne. Trzeba też zaznaczyć, że świadek nie miał żadnego osobistego interesu w składaniu zeznań niekorzystnych dla pozwanego, a swoje zeznania składał pod rygorem z art. 233 k.k., Sąd nie znalazł zatem podstaw aby uznać je za niewiarygodne.

Sąd zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie strona powodowa domagała się od pozwanego zapłaty kwoty 270,40 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 03 kwietnia 2015 r. do dnia zapłaty w związku z korzystaniem przez pozwanego z komunikacji miejskiej organizowanej przez powoda bez ważnego dokumentu przewozu. Z kolei pozwany powyższym twierdzeniom strony powodowej zaprzeczał.

Stosownie do treści art. 33 a ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe przewoźnik lub organizator publicznego transportu zbiorowego albo osoba przez niego upoważniona, legitymując się identyfikatorem umieszczonym w widocznym miejscu, może dokonywać kontroli dokumentów przewozu osób lub bagażu. Natomiast wedle brzmienia ustępu 3 powołanego artykułu, w razie stwierdzenia braku odpowiedniego dokumentu przewozu przewoźnik lub osoba przez niego upoważniona pobierają właściwą należność za przewóz i opłatę dodatkową albo wystawiają wezwanie do zapłaty. Z kolei zgodnie z § 3 ust. 1 załącznika do uchwały nr LXVI/1807/2013 Rady Miasta Stołecznego W. z dnia 03 października 2013 r. o zmianie uchwały w sprawie opłat za usługi przewozowe środkami lokalnego transportu zbiorowego w (...) W., zmianie uchwały w sprawie ustalenia ulg za usługi przewozowe środkami lokalnego transportu zbiorowego w (...) W. oraz zmianie uchwały w sprawie regulaminu przewozu osób i bagażu środkami lokalnego transportu zbiorowego w (...) W. - bilet stanowi dowód wniesienia opłaty i uprawnia do korzystania ze środków lokalnego transportu zbiorowego (...) W. wyłącznie po jego skasowaniu/aktywowaniu. Wyjątek stanowi bilet występujący w formie biletu pojazdowego, który nie wymaga skasowania. Według § 14 ust. 1 powołanego powyżej aktu w przypadku, gdy pasażer w momencie kontroli biletowej nie może wylegitymować się ważnym biletem imiennym nałożona opłata dodatkowa zostanie anulowana, jeżeli w ciągu 7 kolejnych dni od daty zdarzenia zostanie przedstawiony ważny bilet imienny w wyznaczonych punktach obsługi pasażerów. Anulowanie opłaty dodatkowej uzależnia się od uprzedniej weryfikacji ważności biletu (wraz z ewentualnymi uprawnieniami do ulgi) według stanu na moment dokonanej kontroli oraz od uiszczenia opłaty manipulacyjnej. W myśl § 15 cytowanego załącznika do uchwały w przypadku nałożenia opłaty dodatkowej pasażer zobowiązany jest uiścić tę opłatę wraz z właściwą należnością za przewóz stanowiącą równowartość ceny biletu jednorazowego przesiadkowego odpowiedniego do posiadanych uprawnień i strefy przejazdu. Według Taryfy Przewozowej określającej rodzaje biletów oraz wysokość opłat za usługi przewozowe środkami lokalnego transportu zbiorowego w (...) W., obowiązującej od dnia 01 stycznia 2014 r., zawartej w tytule I załącznika do wskazanej uchwały, cena biletu jednorazowego przesiadkowego normalnego w strefie I wynosi 4,40 zł, a w strefie I i II - 7 zł, natomiast wysokość opłaty dodatkowej za przejazd bez odpowiedniego dokumentu przewozu stanowi 38 - krotność ceny biletu jednorazowego przesiadkowego normalnego, obowiązującego w strefie I i II. A zatem opłata dodatkowa wynosi 266 zł (38 x 7 zł = 266 zł).

Na podstawie dowodów zgromadzonych w niniejszej sprawie, w szczególności biorąc pod uwagę zeznania świadka T. B., którym Sąd dał wiarę w całości, należało dojść do przekonania, że w dniu 19 marca 2015 r. pozwany L. K. znajdował się w strefie biletowej metra bez ważnego dokumentu przewozu. Powyższe okoliczności faktyczne potwierdził składający zeznania świadek – kontroler biletów, który zapamiętał całe zdarzenie, fakt ten potwierdza także wystawione wezwanie do zapłaty. Przy czym przedmiotowe wezwanie nie wymaga dla swojej ważności podpisu wymienionej w nim osoby, ani też – aby osoba ta takie wezwanie przyjęła.

Z kolei pozwany nie zaprzeczał, że we wspomnianej dacie znajdował się na peronie metra na stacji Ratusz – Arsenał bez ważnego biletu, twierdził jednak, że nie przekroczył linii dzielącej go od strefy biletowej. Jednakże samo twierdzenie strony nie jest dowodem, zaś pozwany w żaden sposób nie udowodnił zgłaszanych przez siebie twierdzeń, nie zgłosił na te okoliczności żadnego dowodu, nawet dowodu ze swojego przesłuchania – pomimo, iż to na nim w tym zakresie spoczywał ciężar dowodu zgodnie z dyspozycją art. 6 k.c. Nie było zatem podstaw do podzielenia jego stanowiska, przy jednoczesnym zanegowaniu dowodów przedstawionych przez stronę powodową.

Mając powyższe na względzie w pkt. 1 wyroku Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda łącznie kwotę 270, 40 zł, na którą złożyły się: 4,40 zł tytułem należności przewozowej oraz 266 zł z tytułu opłaty dodatkowej.

Od zasądzonej należności głównej Sąd zasądził ponadto ustawowe odsetki za opóźnienie w jej zapłacie – zgodnie z żądaniem pozwu. Orzeczenie to oparto na dyspozycji art. 481 § 1 k.c., zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. W przedmiotowej sprawie w wystawionym pozwanemu wezwaniu do zapłaty zakreślony został termin 14 dni na spełnienie świadczenia, a zatem o odsetkach orzeczono od dnia następnego po upływie tego terminu, tj. od dnia 03 kwietnia 2015 r. Zasądzone odsetki podlegały, ze względu na zmianę treści art. 481 k.c. z dniem 01 stycznia 2016 r., rozbiciu na dwa okresy.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie 2. sentencji wyroku na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za jego wynik. Stroną w całości przegrywającą niniejszy proces był pozwany, a zatem jest on zobowiązany do zwrotu na rzecz powoda kosztów przedmiotowego postępowania. Na koszty te złożyły się: opłata stała od pozwu w wysokości 30 zł oraz koszty zastępstwa procesowego powstałe po stronie powoda w kwocie 60 zł, ustalonej na podstawie § 6 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (…).