Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 13 kwietnia 2015r powód Miasto stołeczne W. – Zakład (...) w D. M. domagał się nakazania pozwanemu P. C. opuszczenia i opróżnienia pomieszczenia tymczasowego oznaczonego nr 80 położonego w budynku mieszkalnym przy Al. (...) w W.. W uzasadnieniu pozwu wskazano że pozwany zajmuje pomieszczenie bez tytułu prawnego.

(pozew k-1-2)

Pozwany nie stawił się mimo prawidłowego powiadomienia na rozprawę w dniu 23 września 2015r i nie zajął stanowiska w sprawie , wobec czego Sąd wydał wyrok zaoczny w którym orzekł zgodnie z żądaniem pozwu .

(k-18-19)

W dniu 1 października 2015r pozwany wniósł sprzeciw. Wnosił w nim o uchylenie wyroku zaocznego, podnosząc że jest osoba niepełnosprawną bez dochodu.

(sprzeciw k-24-26)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny.

Pozwany P. C. otrzymał skierowanie do zawarcia umowy najmu przedmiotowego pomieszczenia w dniu 12 marca 2013r. Najem miał trwać przez okres 1 miesiąca a pozwany miał do swojej dyspozycji 7,25m2 powierzchni mieszkalnej, ubikację , łazienkę i kuchnię do wspólnego użytku. W dniu 21 października 2013r pozwany napisał oświadczenie w którym zobowiązywał się zdać pomieszczenie do dnia 30 listopada 2013r. Oświadczył też że nie będzie podpisywał umowy najmu w związku z wyjazdem za granicę. Następnie pismem z 29 listopada 2013r zwrócił się do ZGN-u o umożliwienie pozostania w przedmiotowym pomieszczeniu. W piśmie z dnia 9 grudnia 2013r ZGN wyznaczył pozwanemu ostateczny termin na opuszczenie pomieszczenia tymczasowego na dzień 16 grudnia 2013r.

Pozwany lokalu nie opuścił . Starał się o zawarcie umowy najmu pomieszczenia tymczasowego jako lokalu socjalnego. Spotkał się z odmową w związku z brakiem niezbędnych dokumentów oraz zaległościami w opłatach za używanie lokalu – co wynika z pisma Urzędu Miasta Stołecznego W. z dnia 23 maja 2014r. W dniu 30 września 2014r powód skierował do pozwanego ostateczne wezwanie do opuszczenia i opróżnienia pomieszczenia tymczasowego nr 80 przy ul. (...). Niepodległości 107/109 w ciągu 14 dni od otrzymania niniejszego wezwania oraz do uregulowania zadłużenia w opłatach za lokal w wysokości 1.457,92zł.

Pozwany jest osoba niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym mogącą pracować na stanowisku przystosowanym do niepełnosprawności. Był pacjentem Instytutu (...) w W. . Został mu przyznany na okres od 1 listopada 2015r do 30 listopada 2020r decyzją (...)/m.st./ (...) zasiłek stały w wysokości 604zł miesięcznie.

P. C. nie wnosił żadnych opłat za zajmowany lokal do grudnia 2015r gdyż nie miał środków. Jest inwalidą. Ma zaburzenia psychiczne i schorzenia narządu ruchu. W lokalu zamieszkuje sam i nie ma nikogo na utrzymaniu. W W. mieszka jego starszy brat. Pozwany stara się o przydział lokalu socjalnego i złożył stosowny wniosek w Urzędzie Gminy.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie złożonych do akt sprawy odpisów dokumentów których prawdziwości i zgodności z oryginałami żadna ze stron nie kwestionowała.

(pismo k-3, k-5,k-6,k-7,k-8,k-10, zaświadczenia k-18,orzeczenia k-45,decyzji k-54)

Jak również zeznań pozwanego złożonych w charakterze strony k-86 i 86 v. i oświadczenia na k-116 i 116v.

Sąd Rejonowy rozważył i zważył co następuje.

Powództwo jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art.222 k.p.c. właściciel może żądać od osoby która włada faktycznie jego rzeczą ażeby rzecz została mu wydana , chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela prawo do władania rzeczą.

Nie ulega wątpliwości że pomieszczenie zastępcze które zajmuje pozwany jest własnością powoda.

Wprawdzie pozwany zakwestionował tytuł prawny Miasta st. W. do budynku w którym owo pomieszczenie się znajduje podnosząc że toczy się postepowanie administracyjne w przedmiocie zwrotu budynku właścicielom. Sąd ustalił że w stosunku do nieruchomości położonej przy Al. (...) w W. oznaczonej jako działka ew. 17 z obrębu 1-02-06 pochodzącej z dawnej nieruchomości hipotecznej hip. (...) prowadzone jest postepowanie w trybie art. 7 dekretu z dnia 26.10.1945r. o przyznanie prawa użytkowania wieczystego(wcześniej własności czasowej) . Budynek w którym znajduje się lokal i którego postępowanie administracyjne dotyczy był zbudowany w 1950r tak więc w razie ustanowienia prawa użytkowania wieczystego – użytkownik będzie mógł dopiero nabyć budynek gdyż nie był jego właścicielem zgodnie z przepisami Dekretu z dnia 26.10.1945r.

Tym samym Miasto st. W. posiada legitymację czynną do występowania z niniejszym pozwem i prawo dysponowania przedmiotowym lokalem względem pozwanego.

Kwestię najmu pomieszczeń tymczasowych reguluje rozdział 4e ustawy o ochronie praw lokatorów i mieszkaniowym zasobie gminy z dnia 21 czerwca 2001r.

Zgodnie z art. 25b umowę najmu pomieszczenia tymczasowego zawiera się na czas oznaczony nie krótszy niż miesiąc i nie dłuższy niż 6 miesięcy z osobą wobec której wszczęto egzekucję na podstawie tytułu wykonawczego w którym orzeczono obowiązek opróżnienia lokalu służącego zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych bez prawa do lokalu socjalnego. Zgodnie z art. 25d pkt.3 prawo do tymczasowego pomieszczenia nie przysługuje dłużnikowi jeżeli został zobowiązany do jego opróżnienia.

Pozwany został skierowany do podpisania umowy najmu pomieszczenia tymczasowego w dniu 12 marca 2013r. Okres najmu miał wynosić 1 miesiąc. De facto P. C. nigdy umowy najmu przedmiotowego lokalu nie zawarł a od grudnia 2013r był wzywany do jego opuszczenia.

Pozwany w toku postępowania nie kwestionował że zajmuje pomieszczenie tymczasowe bez tytułu prawnego. Wskazywał tylko że chce zabezpieczyć sobie uprawnienie do lokalu socjalnego.

Z art. 25e a contrario wynika że do najmu tymczasowych pomieszczeń nie stosuje się art. 14 ustawy o ochronie praw lokatorów, który to artykuł reguluje przesłanki uprawniające do przyznawania przez sąd lokali socjalnych. W art. 25e wymienione są przepisy które odpowiednio stosuje się do najmu pomieszczeń tymczasowych, zaś art. 14 jest tam pominięty.

Rekapitulując pozwany P. C. zajmuje pomieszczenie tymczasowe nr 80 przy Al. (...) bez tytułu prawnego , nie wnosząc przez prawie cały okres zamieszkiwania żadnych opłat i doprowadzając do powstania zadłużenia. Sąd orzekając opróżnienie pomieszczenia tymczasowego nie może zgodnie art. 25e ustawy o ochronie praw lokatorów badać istnienia przesłanek i ustalać uprawnienia lub braku takiego uprawnienia do lokalu socjalnego. W związku z tym należało oddalić wniosek pozwanego o ustalenie że przysługuje mu prawo do lokalu socjalnego.

Wobec powyższych ustaleń i rozważań po rozpoznaniu wniesionego sprzeciwu Sąd uchylił wyrok zaoczny i orzekł jak na wstępie.

Sąd zdecydował się na podstawie art. 102 k.p.c. odstąpić od obciążania pozwanego, który przegrał sprawę kosztami postępowania, biorąc pod uwagę że jest on osobą niepełnosprawną, utrzymującą się z zasiłku stałego Ośrodka Pomocy (...).