Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 maja 2016 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXV Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:	SSR del. Michał Jakubowski
Protokolant:	sekr. sądowy Aleksandra Mamrot

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 maja 2016 r. w Warszawie

sprawy z powództwa M. T. i K. Z.

przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej (...) w W.

z udziałem interwenienta ubocznego po stronie powodów E. K.

o ustalenie nieistnienia uchwały Wspólnoty Mieszkaniowej (...) w W. nr (...) z dnia 18 maja 2015 roku ewentualnie o ustalenie nieważności - stwierdzenie nieważności - uchwały Wspólnoty Mieszkaniowej (...) w W. nr (...) z dnia 18 maja 2015 roku ewentualnie o ustalenie niezgodności z ustawą uchwały Wspólnoty Mieszkaniowej (...) w W. nr (...) z dnia 18 maja 2015 roku

orzeka

1.  Oddala powództwo o ustalenie nieistnienia uchwały Wspólnoty Mieszkaniowej (...) w W. nr (...) z dnia 18 maja 2015 roku.

2.  Oddala powództwo ewentualne o ustalenie nieważności - stwierdzenie nieważności - uchwały Wspólnoty Mieszkaniowej (...) w W. nr (...) z dnia 18 maja 2015 roku.

3.  Oddala powództwo ewentualne o ustalenie niezgodności z ustawą uchwały Wspólnoty Mieszkaniowej (...) w W. nr (...) z dnia 18 maja 2015 roku.

Sygn. akt XXV C 1838/15

UZASADNIENIE

do wyroku z dnia 23 maja 2016r.

Powodowie M. T. i K. Z. pozwem z dnia 16.11.2015r. wystąpili przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej (...)o:

1.  ustalenie nieistnienia uchwały nr (...)z dnia 18.05.2015r. w sprawie instalacji monitoringu, ewentualnie w przypadku stwierdzenia istnienia, tj. przegłosowania jej przez właścicieli lokali,

2.  ustalenie nieważności przedmiotowej uchwały z uwagi na jej sprzeczność z prawem, z ustawą z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali, a także z zasadami współżycia społecznego,

3.  ewentualnie o ustalenie niezgodności przedmiotowej uchwały z ustawą z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali i naruszenie zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną i o uchylenie uchwały.

W uzasadnieniu wskazali, że swoją legitymację procesową czynną wywodzą z faktu członkostw w Wspólnocie Mieszkaniowej wobec statusu właścicieli lokali w nieruchomości położonej przy ul. (...) w W.. Podnieśli, że termin do zaskarżenia uchwały jeszcze nie minął, albowiem powód K. Z. został powiadomiony o treści uchwały w dniu 05.10.2015r. powódka M. T. nie otrzymała powiadomienia od Wspólnoty Mieszkaniowej. W ich ocenie Wspólnocie Mieszkaniowej, a przez to i powodom grozi niebezpieczeństwo obarczenia odpowiedzialnością cywilną i finansową za zaciągnięcie przez Zarząd zobowiązań finansowych w kwocie 12.000 zł za monitoring oraz usunięcie w 2014r. krzaków z terenu podwórka. Żądanie uchylenia uchwały wywodzą z tego, iż teren podwórka objęty monitoringiem nie należy do Wspólnoty Mieszkaniowej. Roszczenie ustalenia nieistnienia uchwały powodowie łączą zaś z odmową pozwanej okazania list do głosowania. Znaczna część argumentacji powodów odnosiła się do wycięcia żywopłotów z terenu objętego monitoringiem. ( pozew k. 2-32)

Pozwana Wspólnota Mieszkaniowa, reprezentowana przez Zarząd w osobach A. T. i A. S., w odpowiedzi na pozew z dnia 21.01.2016r. wniosła o oddalenie powództwa w całości z uwagi na przekroczenie terminu do zaskarżenia uchwały.

W uzasadnieniu wskazała, że powiadomienia o podjęciu uchwały wysyłane były do właścicieli następnego dnia po zakończeniu głosowania, powódce M. T. pismo wysłano pocztą w dniu 28.05.2015r., K. Z. zaś emailem w dniu 28.05.2015r. Powodowie nie zgłaszali pozwanej zastrzeżeń do uchwały, nie zwracali się o dodatkowe materiały i pełen tekst uchwały w terminie do zaskarżenia uchwały. Nadto podnieśli, że uchwała została zrealizowana w sierpniu 2015r., a instalacja kamer monitoringu dokonana na podstawie przedmiotowej uchwały nie ma związku ze sprawą zieleni sąsiadującej z budynkiem (...). Uchwała, w ich ocenie, została podjęta bez uchybień formalno-prawnych w trybie indywidualnego zbierania głosów. ( odpowiedź na pozew k. 55-61)

Powódka M. T., na zarządzenie przewodniczącego z dnia 03.02.2016r., w piśmie przygotowawczym z dnia 22.02.2016r. zaprzeczyła twierdzeniom strony pozwanej oraz podniosła, że:

1.  uchwała nie została podjęta, albowiem z list do głosowania wynika, że uchwała została przegłosowana przez właścicieli lokali,

2.  powódka została powiadomiona jedynie o tytule uchwały, co nie stanowi powiadomienia o treści uchwały,

3.  powiadomienie drugiego powoda zawierające kserokopię uchwały jest dotknięte fałszem materialnym oraz fałszem intelektualnym,

4.  właściciele lokali nie wyrazili zgody na powiadamianie ich o treści uchwał drogą mailową – w tym zakresie nie podjęto uchwały.

Powódka podniosła, że oboje powodowie nie złożyli podpisów pod uchwałą, co świadczy o jej nieistnieniu, a uchwała wykracza poza granice zarządu nieruchomością wspólną i ingeruje w prawa odrębnej własności. Dodała, że z samego suchego stwierdzenia jakiej sprawy dotyczy uchwała nie można wywnioskować jej treści. Rozwijając zarzut fałszu intelektualnego i materialnego uchwały, powódka wskazała, ze posługiwanie się przez pozwaną uchwałą, która pozbawiona jest list do głosowania jest fałszem materialnym, zaś twierdzenie jakoby uchwała reguluje sprawę z zakresu nieruchomości wspólnej jest fałszem intelektualnym. W uchwale bowiem zastrzeżono instalację kamer monitoringu na klatkach schodowych, natomiast w rzeczywistości kamery zainstalowano na zewnątrz klatek, a monitoring obejmuje część zewnętrzną budynku, a więc podwórko należące do (...), a nie nieruchomość wspólną. Podniosła, iż fizycznie niemożliwym było zebranie głosów w ciągu 9 dni od ponad 60 właścicieli lokali, których liczba stanowi większość uprawniającą do podjęcia uchwały. Powódka wskazała art. 25 ustawy o własności lokali, art. 189 kpc i art. 58 kc jako podstawy prawne swoich żądań. ( pismo przygotowawcze k. 70-77)

Pismo przygotowawcze o podobnej treści do pisma powódki z dnia 22.02.2016r. złożył również powód K. Z. w dniu 14.03.2016r. ( pismo k. 91-98)

Na rozprawie w dniu 14.03.2016r. wstąpiła do sprawy po stronie powodowej interwenient uboczny E. K., popierając powództwo. W uzasadnieniu interesu prawnego w rozstrzygnięciu sprawy na korzyść powodów interwenientka wskazała, że przedmiotowa uchwała dotyczy nieruchomości wspólnej, która stanowi źródło obowiązków wszystkich właścicieli lokali pozostających we Wspólnocie Mieszkaniowej, której ona jest członkiem. Podkreśliła, że o treści uchwały dowiedziała się od powodów. Przyznała, że zamontowano kamery, ale nie wie co dokładnie jest nimi rejestrowane. ( wstąpienie do sprawy interwenienta po stronie powodowej k. 88 i protokół k. 89)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny.

K. Z. i M. są właścicielami lokali oraz udziałów w prawie własności nieruchomości wspólnej w nieruchomości położonej przy ul. (...) w W.. Zarządzenie nieruchomością wspólną w tej nieruchomości powierzono Zarządowi. Zarząd w 2016r. sprawowały A. S. i A. T..

( dowód: okoliczność bezsporna)

W dniu 26.03.2015r. właściciele lokali we Wspólnocie Mieszkaniowej(...)w W. w dniu 26.03.2015r. podjęli uchwałę nr (...)w sprawie uchwalenia planu gospodarczego zarządu nieruchomością wspólną oraz opłat na pokrycie tych kosztów w 2015 roku. Na rok 2015 zaplanowany wydatki z tytułu wymiany zestawu pompowego, wymiany podzielników z odczytem radiowym, wymiany drzwi od piwnic oraz wymianę drzwi od strychów o łącznym koszcie 84.000 zł.

( dowód: uchwała nr (...)k. 27-28)

Właściciele lokali we Wspólnocie Mieszkaniowej (...) w W. podjęli w drodze indywidualnego zbierania głosów w dniu 18.05.2015r. uchwałę nr (...)w sprawie instalacji monitoringu. Listę do głosowania uchwały podpisały 54 osoby spośród 121 uprawnionych, reprezentujące łącznie 0,53852 głosów. Wszystkie głosy oddano za uchwałą. Na mocy uchwały wspólnota postanowiła zainstalować kamery monitoringu przy wejściach do klatek schodowych i ustaliła szacunkowy koszt prac na kwotę 12.000 zł, którego pokrycie miało nastąpił ze środków zgromadzonych na funduszu remontowym. W uchwale udzielono Zarządowi pełnomocnictwa do zawierania umów stanowiących czynności przekraczające zakres zwykłego zarządu w formie prawem przewidzianej. Podjęcie uchwały zostało stwierdzone w dniu 27.05.2015r.

( dowód: uchwała k. 82-85, k. 23)

K. Z. został powiadomiony o podjęciu uchwały nr (...)w za pomocą poczty elektronicznej w dniu 28.05.2015r. W mailu powiadomiono go o dacie podjęcia uchwały, jej przedmiocie, trybie podjęcia uchwały i wynikach głosowania oraz o prawie zaskarżenia uchwały do sądu. Treść uchwały została mu udostępniona na jego wniosek po wysłaniu przesyłką pocztową w dniu 30.09.2015r.

( dowód: okoliczność bezsporna, kopia awersu koperty k. 32, 98)

W dniu 28.05.2015. wysłano M. T. powiadomienie o podjęciu uchwały nr (...).

( dowód: potwierdzenie nadania k. 59v)

Między niektórymi właścicielami lokali w nieruchomości przy ul. (...) w W. a Zarządem Wspólnoty Mieszkaniowej istnieje konflikt na gruncie odpowiedzialności za wycinkę żywopłotu położonego przy klatkach schodowych na nieruchomości stanowiącej własność (...).

( dowód: pisma Zarządu Wspólnoty z dnia 22.05.2014r. k. 5, pismo M. P. z dnia 27.04.2015r. k.6, pism ZGN w Dzielnicy W. (...)z dnia 17.06.2014r. i 13.06.2014r. k. 7-9, pism Wspólnoty Mieszkaniowej z dni: 22.06.2014r., 19.05.2015r. k. 10, 16, pisma z dnia 14.10.2014r. k. 11, protokołów przyjęcia wyjaśnień z dni: 05.05.2015r. i 20.05.2015r. k. 12-15, 17-21, upoważnienia W. D. k. 22, doręczenie odpisu postanowienia k. 78)

Powyższy stan faktyczny ustalony został w oparciu o okoliczności bezsporne, a także na podstawie dowodów z dokumentów złożonych do akt niniejszej sprawy, o których przeprowadzenie wnioskowały strony, a które nie były kwestionowane przez strony postępowania. Sąd w szczególności uznał za wiarygodny dokument uchwały nr (...)poświadczony za zgodność z oryginałem przez notariusza, który korzysta z przymiotu dokumentu urzędowego. Podobnie ocenił Sąd dowody z dokumentów przedstawione przez strony, albowiem żadna ze stron nie kwestionowała ich wiarygodności lub autentyczności, nie budziły one wątpliwości Sądu pod tym względem.

Na podstawie art. 227 kpc Sąd oddalił wnioski dowodowe powodów: zawarte w pozwie o przesłuchanie stron oraz zawarty w piśmie przygotowawczym z dnia 22.02.2016r. wniosek o przesłuchanie wszystkich właścicieli lokali (k. 71), albowiem wnioski te nie zawierały oznaczonej tezy dowodowej oraz nie wskazano danych osobowych świadków, których przesłuchania strona się domagała.

Na tej samej podstawie prawnej Sąd oddalił wnioski dowodowe powoda K. Z. zawarte w piśmie przygotowawczym z dnia 13.03.2016r. (k. 91-97) o przeprowadzenie dowodów z pism znajdujących się Zarządzie Wspólnoty Mieszkaniowej i w Urzędzie Dzielnicy W. oraz ZGN (...) oraz z toczącej się przed SKO sprawy, albowiem powód nie określił w sposób konkretny dokumentów o dopuszczenie dowodów z których wnosi, a nadto nie określił tezy dowodowej w sposób wskazujący, że dowody te dotyczą okoliczności mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Dowody z powołanych przez powoda dokumentów nie miały istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy.

Na podstawie art. 207 § 7 kpc Sąd zwrócił pismo przygotowawcze powódki M. T. wraz z załącznikami z dnia 20.05.2016r. zatytułowane „wniosek dowodowy” jako spóźnione (k. 120-139). Strona złożyła powyższe pismo bez zezwolenia Sądu, nie wystąpiła o zgodę na złożenie pisma, w jego treści zaś wypowiedziała się co do twierdzeń strony przeciwnej i dowodów przez nią powołanych oraz przedstawiła nowe względem zawartych w pozwie i dopuszczonym piśmie przygotowawczym twierdzenia stanowiące podstawy swego żądania. Z uwagi na powyższe na podstawie art. 207§7 k.p.c. w zw. z art. 207§3 k.p.c.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Powództwo główne i żądania ewentualne nie zasługują na uwzględnienie.

Na wstępie należy wskazać, iż podniesione przez stronę powodową zarzuty pod adresem zaskarżonej uchwały w części, w której zmierzają do eliminacji z obrotu prawnego uchwały istniejącej, a więc formalnie skutecznie podjętej, ale niezgodnej z przepisami prawa lub z umową właścicieli lokali albo naruszającej zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób naruszającej interesy właściciela lokalu należy rozpatrywać w świetle art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. Nr 80, 2000 r., poz. 903 z późn. zm.; dalej: u.w.l.). Art. 25 u.w.l. nie rozstrzyga wprost, czy normuje on powództwo o uchylenie, unieważnienie, czy też stwierdzenie nieważności uchwały wspólnoty mieszkaniowej, a w doktrynie występuje rozbieżność stanowisk w tej kwestii. W judykaturze dominuje pogląd, że powództwo to, co do zasady, zmierza do uchylenia uchwały i tylko w wypadkach szczególnego rażącego naruszenia prawa każdemu, kto ma w tym interes prawny przysługuje roszczenie o stwierdzenie bezwzględnej nieważności uchwały na podstawie art. 58 k.c. Doktryna jest podzielona w przedmiocie dopuszczalności powództw opartych na podstawie art. 58 kc. Przekonywujące jednak zdaje się stanowisko, iż w skrajnych przypadkach niezaskarżone uchwały, które w sposób rażący naruszają prawo, mogą być eliminowane z obrotu w tym trybie, zwłaszcza w następujących przypadkach:

1.  przekroczenia kompetencji przysługujących zebraniu właścicieli lokali, czyli poza zakresem spraw dotyczących nieruchomości wspólnej,

2.  naruszenia przepisów prawa zapewniających obronę interesów osób trzecich lub interesu publicznego (np. przepisów prawa karnego, administracyjnego, finansowego),

3.  naruszenia zasad funkcjonowania wspólnoty mieszkaniowej (m.in. zasada woli właścicieli lokali) oraz istoty jej działalności,

4.  pod wpływem wady oświadczenia woli skutkującej bezwzględną nieważnością czynności prawnej (Turlej A., Komentarz do art. 25 ustawy o własności lokali [w:] Strzelczyk R. i Turlej A., Własność lokali, Komentarz, CH Beck 2015, Legalis).

Legitymacja czynna do wytoczenia powództwa wynikającego z art. 25 u.w.l. przysługuje każdemu właścicielowi lokalu, członkowi wspólnoty mieszkaniowej. Uprawniony może zaskarżyć uchwałę członków wspólnoty mieszkaniowej do sądu z powodu niezgodności tej uchwały z przepisami prawa lub z umową właścicieli lokali albo jeśli narusza ona zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza jego interesy (art. 25 ust. 1 u.w.l.). Uprawnienie do zaskarżenia uchwały jest ograniczone 6-tygodniowym terminem zawitym, nie podlegającym przywróceniu, liczonym od dnia podjęcia uchwały na zebraniu ogółu właścicieli lokali albo od dnia powiadomienia wytaczającego powództwo o treści uchwały podjętej w trybie indywidualnego zbierania głosów (art. 25 ust. 1a u.w.l.).

Niezgodność uchwały z prawem następuje w razie niezgodności jej z ustawą o własności lokali oraz kodeksu cywilnego, w zakresie w jakim ma on zastosowanie do odrębnej własności lokali, również sprzeczność z innymi ustawami i aktami wykonawczymi wyposażonymi w normy o charakterze ius dispositivum, a także, gdy uchwała ma na celu obejście prawa lub jest sprzeczna z zasadami współżycia społecznego (Turlej A., ibidem). Właściciele lokali nie mogą podejmować żadnych uchwał, które ingerowałyby w prawa odrębnej własności lokali (wyrok SN z dnia 03.04.2009r, II CSK 600/08). Podjęcie uchwały w przedmiocie nienależącym do kompetencji zebrania właścicieli lokali, wykraczającym poza zakres zarządu nieruchomością wspólną może stanowić podstawę uchylenia uchwały (wyrok SN z dnia 04.08.1992r., I CRN 113/92). Sprzeczność uchwały z prawem może wynikać z powodów formalnych i wadliwego trybu jej podjęcia, gdy wadliwość ta miała lub mogła mieć wpływ na treść uchwały. Tryb podejmowania uchwał określa art. 23 u.w.l. Przepis wskazuje, że uchwały podejmują właściciele lokali bądź na zebraniu, bądź w drodze indywidualnego zbierania głosów przez zarząd; uchwała może być wynikiem głosów oddanych częściowo na zebraniu, częściowo w drodze indywidualnego ich zbierania (art. 23 ust. 1 u.w.l.). W doktrynie wskazuje się, że podjęcie uchwały w trybie obiegowym dokonanym przez osoby nieuprawnione może stanowić podstawę jej uchylenia przez sąd, jeżeli uchylenie to miało lub mogło mieć wpływ na jej treść (Turlej A., ibidem). Uchwały zapadają większością głosów właścicieli lokali, liczoną według wielkości udziałów, chyba że w umowie lub w uchwale podjętej w tym trybie postanowiono, że w określonej sprawie na każdego właściciela przypada jeden głos (art. 23 ust. 2 u.w.l.). Podjęcie uchwały następuje wraz z uzyskaniem wymaganej większości głosów. Uchwała wspólnoty mieszkaniowej podjęta bez wymaganego statutem quorum lub bez wymaganej większości głosów jest przykładem uchwały nieistniejącej (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 lutego 2006 r. I CK 336/05). Ustawa zobowiązuje nadto do powiadomienia każdego właściciela lokalu na piśmie o treści uchwały, która została podjęta z udziałem głosów zebranych indywidualnie (art. 23 ust. 3 u.w.l.). Orzecznictwo stoi na stanowisku, że niedopełnienie ustawowego obowiązku powiadomienia każdego właściciela o treści uchwały podjętej w trybie obiegowym nie ma wpływu na jej skuteczność (wyrok SN z dnia 08.07.2004r. IV CK 543/03, podobnie Balwicka-Szczyrba M., Komentarz do art. 23 u.w.l. [w:] Zarząd majątkiem wspólnym. Komentarz, Wolters Kluwer 2015, Legalis).

Niezgodność uchwały z umową występuje tylko wtedy, gdy zawarto umowę o zarząd nieruchomością wspólną. Zgodnie bowiem z art. 18 ust. 3 u.w.l. jeżeli sposobu zarządu nie określono w umowie, o której mowa w ust. 1, lub w uchwale zaprotokołowanej przez notariusza, obowiązują zasady określone w rozdziale 4 tej ustawy.

Odnosząc się z kolei do podstaw uchylenia uchwały wskazanych w ww pkt 3 i 4 zauważyć należy, że brak jest ustawowej definicji interesów właściciela lokalu oraz prawidłowego zarządu nieruchomością wspólną. Orzecznictwo i doktryna wypracowały skromne choć spójne stanowisko, ze racio legis przepisu odnosi się do uchwał niekorzystnych dla skarżącego z powodów gospodarczych lub osobistych, a także mających na celu pokrzywdzenie członka wspólnoty przez uzyskanie przez określonych członków lub grupę członków korzyści jego kosztem (wyrok SA w Szczecinie z dnia11.10.2012r., I ACa 507/12). Z treści przepisu płynie nakaz analizy uchwały również w pryzmacie celowości gospodarczej i rzetelności decyzji wspólnoty mieszkaniowej ( vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 24 lutego 2016 r.I ACa 1260/15).

Jako dopuszczalne jawi się również żądanie powodów ustalenia nieistnienia uchwały wytoczonego na podstawie art. 189 k.p.c. zmierzające do uzyskania orzeczenia stwierdzającego, że uchwała nie istnieje, z tego względu, że nie została podjęta, np. wskutek braku wymaganego statutem quorum lub braku wymaganej większości głosów do jej podjęcia. Podobnie wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 30 września 2015 r. (I CSK 773/14). Potrzeba wyeliminowania stanu niepewności wynikającego z uchwały wspólnoty mieszkaniowej może uzasadniać interes prawny członka wspólnoty w sprawie o ustalenie nieistnienia tej uchwały (art. 189 k.p.c.).

Przekładając powyższe na realia niniejszej sprawy wskazać należy, przede wszystkim, iż powództwo zostało wniesione po upływie 6-tygodniowego terminu powiadomienia powodów o podjęciu uchwały. Przesłanie informacji o podjęciu uchwały ze wskazaniem daty jej podjęcia, przedmiotu oraz informacji o głosach właścicieli lokali w jej przedmiocie jest równoważne z powiadomieniem o jej treści. Uprawnionemu zostały przekazane informacje niezbędne do jej zaskarżenia. W odniesieniu do powódki M. T., pismo z powiadomieniem zostało wysłane w dniu 28.05.2015r. (k. 59v), i nawet przyjmując, iż pismo było podwójnie awizowane, należy przyjąć, iż ok. 15.06.2015r. zostało jej skutecznie doręczone. Powódka kwestionowała powiadomienie jej pocztą, jednak nie wykazała w sposób dostateczny, że potwierdzenie nadania jest nieautentyczne lub, że powiadomienie do niej nie doszło. Sąd wziął przy tym pod uwagę, że twierdzenie pozwanej złożone przed Sądem o przystąpieniu do powiadomienia właścicieli o podjęciu uchwały jest zgodne z datą stwierdzenia przyjęcia uchwały pod listą do głosowania (k. 84v) i potwierdzeniem nadania (k. 59v). Skuteczne było również dokonanie czynności bez zachowania formy pisemnej, której wymogi określa art. 78 § 1 kc (własnoręczny podpis na dokumencie obejmującym oświadczenie woli). Art. 23 ust. 3 u.w.l. nie zastrzega rygoru nieważności dla braku zachowania zastrzeżonej formy, przyjąć zatem należy, w myśl art. 74 § 1 kc, forma pisemna została zastrzeżona do celów dowodowych. Fakt dokonania czynności został stwierdzony pismem wykazanym przez stronę pozwaną (zgodnie z art. 74 § 2 kc). Pismo, o którym mówi art. 74 § 2 k.c., nie ma stanowić dowodu dokonania czynności prawnej, lecz jedynie stwarzać podstawy do przypuszczeń, że czynność nastąpiła. W orzecznictwie wskazuje się, że może to być dokument prywatny albo urzędowy, list, dowód wpłaty, wycinek prasowy, wydruk komputerowy czy telefaksowy itp. ( wyrok SN z dnia 24.04.2008 r., IV CNP 6/08). Wobec powyższego, należy uznać, że wydruk komputerowy z poczty elektronicznej z emaila kierowanego do powoda K. Z. z dnia 28.05.2015r. był wystarczający do potwierdzenia powiadomienia powoda w tej dacie o przedmiotowej uchwale (k. 60). Od w/w dat zaczął biec termin do zaskarżenia uchwały. W konsekwencji Sąd uznał, że obydwu powodom termin do zaskarżenia uchwały upłynął przed dniem wniesienia pozwu w niniejszej sprawie.

Mając jednak na uwadze, iż powodowie domagali się wyeliminowania uchwały z obrotu prawnego podnosząc zarzuty skierowane przeciwko jej ważności i istnieniu należało rozpoznać sprawę w świetle, jak wskazali powodowie, art. 58 kc oraz art. 189 kc.

W ocenie Sądu zarzuty strony powodowej odnoszące się do art. 58 kc i art. 189 kpc również są chybione.

Jako nieuzasadniony Sąd uznał zarzut nieistnienia uchwały wobec jej sprzeczności z ustawą. Wskazać należy, iż strona powodowa nie udowodniła, że treść uchwały była niezrozumiała i nie można ustalić jej sensu w drodze wykładni. Treść uchwały nie budziła żadnych wątpliwości, a oświadczenia stron w procesie nie wskazywały, aby uchwała prowadziła do innego wniosku, niż taki, że zostaną zainstalowane kamery monitoringu przy wejścia do klatek schodowych, a ich koszt szacunkowy w wysokości 12.000 zł będzie pokryty ze środków zgromadzonych na funduszu remontowym. W żadnej części uchwały nie oznaczono która część nieruchomości – wewnętrzna czy to zewnętrza – zostanie objęta monitoringiem, toteż niezadowolenie strony z objęcia monitoringiem podwórza jest prawnie irrelewantne.

Sąd uznał, iż strona powodowa nie wykazała nadto, aby uchwała została podjęta z przekroczeniem kompetencji właścicieli lokali. Podejmowanie decyzji w sprawach wspólnoty w drodze uchwał zarezerwowane jest dla czynności przekraczających zwykły zarząd. Ustawa nie obarcza przy tym pewnych kategorii spraw wymogiem formy szczególnej – czy to z podpisami notarialnie poświadczonymi czy z datą pewną. Niniejsza uchwała dotyczyła spraw gospodarczych, finansowych wspólnoty, dla których skuteczności dokonania ustawa nie zastrzega wprost wymogu zgody właścicieli lokali wyrażonej w formie uchwały. Nie mniej z uwagi na fakt, że uchwała zmieniała przyjęty roczny plan gospodarowania nieruchomościami uchwalony uchwałą nr (...)z dnia 26.03.2015r. rozszerzając plan o kolejną inwestycję finansowaną z funduszu remontowego, podjęcie jej nie powinno budzić wątpliwości. Zapewniona przez to została ochrona interesu właścicieli lokali i poszanowanie ich woli.

Nie zasługuje na uwzględnienie zarzut naruszenia trybu podejmowania uchwał, wspólny. Na wstępie wskazać należy, że strona powodowa nie kwestionowała autentyczności podpisów złożonych na listach do głosowania, przeprowadzenia głosowania, wiarygodności i autentyczności list oraz przyjęcia uchwały o treści tożsamej z treścią ujawnioną w aktach sprawy. Wobec braku wykazania, że sposób wykonywania zarządu nieruchomością wspólną określa umowa, Sąd kierując się dyspozycją art. 18 ust. 3 u.w.l. dokonał analizy trybu podjęcia uchwały pod kątem zgodności z trybem ustawowym. Po pierwsze, w ocenie Sądu, zgodnym z prawem działaniem było niepowiadomienie wszystkich właścicieli lokali o planowanym podjęciu uchwały w trybie obiegowym. Żaden przepis nie obliguje Zarządu do zawiadamiania członków wspólnoty o tym, że będzie podejmowana uchwała w trybie obiegowym. Mimo braku ustawowego obowiązku, strona pozwana, jak wskazała przed Sądem, lojalnie wobec członków wspólnoty podjęła próby przekazania stosownej informacji członkom wspólnoty. Przebieg procedury obiegowej również nie budzi zastrzeżeń Sądu. Zbieranie głosów nastąpiło przez uprawnioną do tego osobę - członka Zarządu osobiście. Wynik głosowania wskazany w uchwale wskazuje na jej zgodne z art. 23 ust. 2 u.w.l. podjęcie. Pod uchwałą podpisało się 54 spośród 121 uprawnionych osób reprezentujących łącznie 0,53852 głosów, a więc większość wystarczająca do skutecznego podjęcia uchwały. Strona powodowa nie wykazała przy tym, aby we wspólnocie obowiązywała uchwała ustalająca, że na każdego właściciela przypada jeden głos. Po drugie o ważności uchwały nie decyduje, w świetle powyżej przytoczonego orzecznictwa, nie powiadomienie właścicieli lokali o podjęciu uchwały. Wskazać należy, iż zastrzeżony w art. 23 ust. 3 u.wl. obowiązek nie jest warunkiem sine qua non dojścia do skutku uchwały, a zastrzeżony został dla wywołania skutku biegu terminu do zaskarżenia uchwały w trybie obiegowym.

Nieuzasadniony jest zarzut przekroczenia kompetencji Zarządu wobec przedmiotu, którego dotyczy uchwała. Nie można się zgodzić ze stroną powodową, że przedmiot uchwały narusza prawo odrębnej własności lokali. W uchwale zastrzeżono bowiem, że instalacja monitoringu nastąpi na klatkach schodowych. Klatki schodowe stanowią część nieruchomości wspólnej. Nadto w uchwale zastrzeżono, że inwestycja finansowa odbędzie się z funduszu remontowego stanowiącego własność wspólnoty mieszkaniowej. Takie działanie wspólnoty nie jest sprzeczne z prawem własności właścicieli lokali oraz nie ingeruje w prawo własności osób, których nieruchomości z przedmiotową nieruchomością graniczą.

Nieuzasadnione jest twierdzenie powodów, że podjęcie uchwały i jej wykonanie rażąco narusza prawo do wizerunku. Z faktu, iż monitoring służy rejestrowaniu otoczenia, a przez to i wizerunku innych osób nie można wyprowadzić wniosku o niezgodności uchwały z prawem. Podkreślić należy, iż strona powodowa nie wykazała, aby instalacja kamer przemysłowych w miejscu publicznie dostępnym ingerowała w prawa innych osób lub wykorzystywana były w celu sprzecznym z celem montażu monitoringu. Zauważyć należy , iż w wykonaniu zasady woli właścicieli lokali obowiązującej w przedmiotowej wspólnocie mieszkaniowej właściciele lokali ad casum podejmując uchwałę niejako wyrazili zgodę na uszczuplenie ich praw w zamian za prawo do bezpieczeństwa w miejscu zamieszkania lokatorów. Okoliczności te nie dają w konsekwencji podstaw do przyjęcia zasadności twierdzenia o jakimkolwiek naruszeniu prawa do wizerunku. Zarejestrowany obraz z otoczenia klatek schodowych winien być przechowany w sposób uniemożliwiający do niego dostęp osób trzecich, po pewnym czasie niszczony, a wydawany wyłącznie na żądanie powołanych do tego organów np. Policji. O naruszeniu prawa do zachowania w tajemnicy wizerunku można by było mówić, w sytuacji udostępnienia nagrania z kamer innym podmiotom, poza uprawnionymi do tego organami.

Powodowie nie wykazali, że przedmiotowa uchwała narusza zasady współżycia społecznego przez istotne naruszenie interesu powodów jako właścicieli lokali. Z treści pozwu wynika, iż nie godzą się na ponoszenie kosztów instalacji monitoringu, nie wskazują jednak, jaki interes osobisty, czy gospodarczy doznaje uszczerbku w związku z podjęciem uchwały. Doświadczenie życiowe podpowiada, że zakładanie monitoringu w nieruchomościach lokalowych, w tym dla części obejmujących otoczenie budynku jest utrwaloną praktyką we wspólnotach mieszkaniowych, spółdzielniach, etc. Z okoliczności ujawnionych na rozprawie przez stronę pozwaną, niezaprzeczonych przez powodów, wynika zaś, że podjęcie uchwały wynikło z inicjatywy właściciela jednego lokalu po dwóch latach starań o instalację. Treść uchwały wskazuje, że wszyscy właściciele lokali zostali obciążeni kosztem instalacji. Uchwałą nr (...)(k. 27) członkowie wspólnoty ustalili, że każdy wnosi zaliczkę na fundusz remontowy według jednakowego przelicznika – 1 zł za 1 m2 powierzchni użytkowej. Takie określenie zasad finansowania inwestycji w żadnym stopniu nie prowadzi do pokrzywdzenia powodów i nie stanowi naruszenia prawa. Na marginesie należy jedynie zaznaczyć, że Sąd wziął pod uwagę, że powodowie nie brali udziału w głosowaniu, a wytaczając niniejsze powództwo wyrazili jawny sprzeciw wobec instalacji monitoringu. Zasadą obowiązującą we wspólnotach mieszkaniowych jest zasada woli właścicieli lokali, której faktycznym objawem jest wyrażanie zgód większością udziałów na działanie zarządu w uchwałach jeżeli chodzi o sprawy przekraczające zwykły zarząd (art. 23 ust. 2 u.w.l.), oraz w uchwale powierzającej zarządzenie nieruchomością wspólną zarządowi w pozostałych sprawach.

W oderwaniu od niedochowania przez strony terminu do wniesienia powództwa z art. 25 ust. 1 u.wl., należy uznać za nieuzasadniony zarzut sprzeczności uchwały z zasadą prawidłowego zarządzania nieruchomością. Strona powodowa nie wykazała, aby instalacja monitoringu była zbyteczna. Z podniesionych przez nią twierdzeń wynika, iż dochodziło do incydentów, których wyjaśnieniu może służyć istnienie monitoringu. Monitoring nadto został skierowany na obszar obejmujący klatki schodowe, a więc miejsce do którego dostęp mogą mieć osoby trzecie. Strona powodowa nie wykazała, że koszt instalacji jest nadmierny. Uchwałą określono wstępny koszt instalacji na kwotę 12.000 zł, natomiast liczba właścicieli lokali wskazana w liście do głosowania oraz liczba klatek w nieruchomości wskazuje, iż koszt ten jest adekwatny do rozmiarów wspólnoty i nieruchomości przy uwzględnieniu tego, że kwota ta ma być przeznaczona na instalację oraz zakup kamer i sprzętu do przetwarzania zapisów. Celowym i zgodnym z prawem było obarczenie finansowania założenia monitoringu funduszu remontowego, z którego środki pochodzą od właścicieli lokali. Postanowienie uchwały pozostaje w zgodzie z celem założenia tego funduszu. Zasadą jest natomiast finansowanie utrzymania nieruchomości wspólnej przez właścicieli lokali. Strona powodowa nie wykazała przy tym, aby środki zgromadzone na funduszu były niewystarczające dla sfinansowania tego przedsięwzięcia. Za niegospodarnością nie może przemawiać fakt, iż kamery swoim zasięgiem obejmują nieruchomość stanowiącą własność osoby trzeciej. Jak już wcześniej wskazano, monitoring służy zapewnieniu bezpieczeństwa mieszkańców i podjęte w tym celu działania, o ile są proporcjonalne, zawsze są gospodarne i wpisują się w prawidłowy zarząd nieruchomością wspólną.

Strona powodowa wreszcie nie wykazała w jaki sposób podjęcie uchwały naruszało przepisy prawa w związku z wycinką żywopłotu. Nie zostały wskazane przepisy ustawy lub ustaw, które naruszono w związku z podjęciem uchwały. Wniosku o nieważności uchwały na podstawie art. 58 kc nie można wyprowadzić z sugerowanego przez stronę powodową związku między jej przedmiotem a wycinką żywopłotu. Strona nie wykazała w sposób przekonywujący na czym miałaby polegać owa zależność.

Już na marginesie wskazać należy, iż o nieistnieniu uchwały nie świadczy odmowa udostępnienia powodom przez Zarząd list do głosowania do uchwały nr (...). Twierdzenie to nie jest wystarczające do przyjęcia, że uchwała nie istnieje w sensie fizycznym. Przedmiotowa uchwała została załączona do akt sprawy, i w konsekwencji twierdzenie powodów zostało zaprzeczone materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Wobec powyższego, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku, uznając, iż zarówno powództwo główne, jak też żądania ewentualne nie zasługują na uwzględnienie.