Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 26 kwietnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy w składzie następującym:

Przewodniczący:SSO Magdalena Nałęcz

Sędziowie:SO Andrzej Sobieszczański (spr.)

SR (del.) Agnieszka du Château

po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2016 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa:

Ł. W.

przeciwko:

P. S.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanego

na postanowienie Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie

z dnia 25 sierpnia 2015 r., sygn. akt XV GNc 3075/15

postanawia:

oddalić zażalenie.

SSO Andrzej Sobieszczański SSO Magdalena Nałęcz SR (del.) Agnieszka du Château

Sygn. akt XXIII Gz 242/16

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 25 sierpnia 2015 r. Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie odrzucił sprzeciw pozwanego P. S. od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 6 lipca 2015 r.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że nakaz zapłaty wraz z odpisem pozwu i pouczeniem o możliwości wniesienia sprzeciwu w terminie 14 dni od dnia doręczenia nakazu zapłaty został doręczony pozwanemu w dniu 17 lipca 2015 r.

Sąd wyjaśnił, że pozwany wniósł sprzeciw w dniu 4 sierpnia 2015 r., a zatem po upływie przepisanego terminu.

Z powyższych względów, w oparciu o brzmienie art. 504 § 1 k.p.c, Sąd Rejonowy orzekł jak w sentencji.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożył pozwany.

Skarżący wniósł o uchylenie postanowienia i przyjęcie do rozpoznania złożonego sprzeciwu od nakazu zapłaty.

W uzasadnieniu zażalenia pozwany wskazał, że nakaz zapłaty z odpisem pozwu i pouczeniem o możliwości wniesienia sprzeciwu w terminie 14 dni od daty doręczenia nakazu zapłaty doręczono mu w dniu 27 lipca 2015 r., a nie w dniu 17 lipca 2015 r.

W piśmie będącym uzupełnieniem zażalenia pozwany podniósł, że podpis na potwierdzeniu odbioru korespondencji z Sądu złożyła matka pozwanego, która nie jest upoważniona do odbioru korespondencji firmowej syna, nie mieszka pod adresem (...), a (...), a także, iż nie korzystała ona z datownika odbierając korespondencję. Pozwany zaznaczył, że „zwrotka" została wysłana do Sądu w dniu 21 lipca 2015 r., stąd data ta winna zostać uznana jako dzień doręczeniu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Podstawą rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego w niniejszej sprawie był art. 504 § 1 k.p.c, zgodnie z którym sąd odrzuca sprzeciw wniesiony po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalny albo którego braków pozwany nie usunął w terminie.

Pozwany, nie zgadzając się z rozstrzygnięciem Sądu pierwszej instancji, który uznał, że sprzeciw od nakazu zapłaty został wniesiony po upływie dwutygodniowego terminu, wskazał w na fakt błędnego ustalenia daty doręczenia pozwanemu nakazu zapłaty z odpisem pozwu. Następnie

pozwany w uzupełnieniu zażalenia podniósł ponadto, że korespondencję z Sądu adresowaną dc pozwanego odebrała osoba nieupoważniona do jej odbioru.

W pierwszej kolejności należy stwierdzić, iż nakaz zapłaty wraz z odpisem pozwu został wysłany przez Sąd Rejonowy w dniu 14 lipca 2015 r. na adres pozwanego wskazany w pozwie przez powoda (k. 38), tj. (...), (...)-(...) K.. Adres ten był prawidłowy, cc potwierdził pozwany w sprzeciwie, wskazując ten sam adres jako swój adres do doręczeń. Zwrotne potwierdzenie odbioru korespondencji nadanej w dniu 14 lipca 2015 r. (k. 40) wskazuje, że została ona odebrana w dniu 17 lipca 2015 r. przez B. S..

W ocenie Sądu Okręgowego brak jest podstaw, aby uznać, że nakaz zapłaty wraz z odpisem pozwu został doręczony na adres pozwanego w dacie innej, aniżeli 17 lipca 2015 r. Należ) dostrzec, iż data oznaczona jako dzień 17 lipca 2015 r. widnieje zarówno obok miejsca na podpis odbiorcy, jak również obok miejsca na podpis pracownika operatora doręczającego przesyłkę Nawet gdyby uznać za wiarygodne twierdzenia pozwanego, iż odbiorca nie korzystał z datownika osobiście nie wskazał daty odbioru przesyłki, nie zmienia to okoliczności, że doręczający przesyłka wskazał dzień 17 lipca 2015 r. jako dzień doręczenia, co potwierdził swoim własnoręcznym podpisem. Pracownik operatora spełnił tym samym wymóg przewidziany przez przepis § 4 ust. 2 zd. pierwsze rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 października 2010 r. w sprawie szczególnego trybu i sposobu doręczania pism sądowych w postępowaniu cywilnym (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r., poz. 1222 ze zm.), który nakłada obowiązek wpisania na formularzu potwierdzenia odbioru m.in. daty doręczenia przesyłki. Co równie istotne, okoliczność doręczenie korespondencji pozwanemu w dniu 17 lipca 2015 r. została potwierdzona przez operator; wyznaczonego w piśmie z dnia 25 listopada 2015 r. stanowiącym odpowiedź na zgłoszeni* reklamacyjne Sądu Rejonowego (k. 80).

Nadmienić należy, że pozwany pierwotnie wskazał, że korespondencja z Sądu został; odebrana w dniu 27 lipca 2015 r., a więc o 10 dni później, aniżeli wynika to z adnotacji n; zwrotnym potwierdzeniu odbioru. Już pobieżna analiza przedmiotowego potwierdzenia odbioru skłania do wniosku, iż takie twierdzenie nie ma oparcia w stanie przedmiotowej sprawy. Wynika to z faktu, iż w miejscu na datownik pocztowej placówki nadawczej widnieje data 21 lipca 2015 r., cc wskazuje, że w tym dniu potwierdzenie odbioru znajdowało się w placówce operatora pocztowego zaś nastąpić musiało to już po dokonaniu doręczenia. Wynika to bezpośrednio z regulacji zawarte; w przepisie § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 października 2010 r. v\ sprawie szczególnego trybu i sposobu doręczania pism sądowych w postępowaniu cywilnym, zgodnie z którym jeżeli doręczającym jest pracownik operatora lub osoba występująca w imieniu operatora, niezwłocznie po doręczeniu przesyłki przekazuje formularz potwierdzenia odbioru placówce pocztowej operatora, która na pierwszej stronie formularza potwierdzenia odbioru umieszcza odcisk datownika i odsyła je sądowi wysyłającemu. Z kolei w dniu 28 lipca 2015 r.

potwierdzenie odbioru zostało doręczone do Sądu Rejonowego, czego dowodzi znajdująca się na nim prezentata.

W uzupełnieniu zażalenia pozwany podniósł, że to data 21 lipca 2015 r. powinna zostać uznana za datę doręczenia. Pomijając niekonsekwencję w argumentacji strony, należy w tym miejscu stwierdzić, że omówione już okoliczności nie dają jakichkolwiek podstaw do przyjęcia również dnia 21 lipca 2015 r. jako dnia doręczenia. Co więcej, faktem znanym Sądowi Okręgowemu z urzędu jest, że okres pomiędzy dniem doręczenia a dniem umieszczenia odcisku datownika przez operatora pocztowego wynosi ok. 1-3 dni robocze. Koreluje to z odstępem powyższych czynności w niniejszej sprawie, ponieważ zważyć należy, że dzień 17 lipca 2015 r. wypadał w piątek, a dniem odcisku datownika przez operatora pocztowego jest dzień 21 lipca 2015 r. (wtorek).

Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw, by podważyć skuteczność doręczenia z racji na fakt, iż przesyłkę odebrał nie pozwany, lecz inna osoba - B. S. - która zgodnie z informacjami podanymi przez pozwanego jest jego matką. Pozwany wskazał co prawda, że B. S. nie zamieszkuje z nim w domu, lecz mieszka pod innym adresem, twierdzenia te nie zostały w żaden sposób udowodnione ani nawet uprawdopodobnione. Oznacza to, iż B. S., która podjęła się odbioru korespondencji skierowanej do pozwanego, należy traktować jako dorosłego domownika w rozumieniu art. 138 § 1 k.p.c. Za uznaniem skuteczności doręczenia przemawia również fakt, że przekazała ona pismo pozwanemu, nie było to bowiem w sprawie kwestionowane.

Na marginesie należy wskazać, że data znajdująca się w sprzeciwie dowodzi, że pismo zostało sporządzone w dniu 30 lipca 2015 r., a więc przed upływem dwutygodniowego terminu na wniesienie sprzeciwu liczonego od dnia 17 lipca 2015 r. Uchybienie terminowi nastąpiło wskutek tego, iż pismo zostało nadane w urzędzie pocztowym dopiero w dniu 4 sierpnia 2015 r., co należy niewątpliwie uznać za zaniechanie pozwanego.

Reasumując Sąd Rejonowy na podstawie art. 504 § 1 k.p.c. prawidłowo odrzucił sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym wniesiony dnia 4 sierpnia 2015 r., nakaz zapłaty wraz z odpisem pozwu doręczony bowiem został pozwanemu w dniu 17 lipca 2015 r. i tym samym termin na wniesienie sprzeciwu upływał z dniem 31 lipca 2015 r.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy, nie znajdując podstaw do uwzględnienia zażalenia, na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. postanowił o jego oddaleniu.