Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 6 listopada 2023 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy i Zamówień Publicznych w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Anna Gałas

po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2023 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) (Polska) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
w W.

przeciwko M. T.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie

z dnia 28 lutego 2023 r. sygn. akt IX GC 1478/20

postanawia:

odrzucić apelację.

Anna Gałas

Sygn. akt XXIII Ga 1690/23

UZASADNIENIE

postanowienia z dnia 6 listopada 2023 r. w całości

Wyrokiem z dnia 28 lutego 2023 r. Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie w pkt 1 zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 22.080,40 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, w pkt 2 rozstrzygnął o kosztach procesu, a w pkt 3 nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 103,87 zł tytułem wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Pismem z dnia 1 marca 2023 r. pełnomocnik pozwanego wniósł o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia powołanego wyroku w części dotyczącej ustalonych kosztów procesu (w tym kosztów zastępstwa procesowego).

Sąd Rejonowy sporządził i doręczył pozwanemu uzasadnienie wyroku sporządzone, co do całości, w tym tez odnośnie do punktu dotyczącego kosztów procesu.

Po otrzymaniu odpisu wyroku z uzasadnieniem strona pozwana wniosła apelację, zaskarżając wyrok w całości.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego podlegała odrzuceniu.

Zgodnie z art. 373 § 1 k.p.c. Sąd drugiej instancji odrzuca apelację spóźnioną, nieopłaconą lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również apelację, której braków strona nie usunęła w wyznaczonym terminie.

Apelację wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok, w terminie dwutygodniowym od doręczenia stronie skarżącej wyroku z uzasadnieniem. Termin ten ma charakter terminu ustawowego, nie podlega zatem przedłużeniu. Z dniem 7 listopada 2019 r. warunkiem dopuszczalności, zarówno złożonego zażalenia, jak i apelacji, jest złożenie wniosku o sporządzenie uzasadnienia zaskarżanego orzeczenia. Strona, która takiego wniosku nie złożyła, traci prawo do zaskarżenia wyroku apelacją. Ponadto wniosek taki powinien zawierać wskazanie, czy pisemne uzasadnienie ma dotyczyć całości wyroku, czy jego części, w szczególności poszczególnych objętych nim rozstrzygnięć.

Powyżej opisany wymóg wniosku o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia jest zaś wyjątkowo istotny, ponieważ wyznacza on drogę do zaskarżenia jedynie tych rozstrzygnięć, o których uzasadnienie strona wystąpiła. W rezultacie należy uznać, że strona nie może skutecznie zaskarżyć wyroku sądu pierwszej instancji w części wykraczającej ponad zakres objęty swoim wnioskiem o sporządzenie uzasadnienia. Innymi słowy, to uprzedni wniosek o uzasadnienie determinuje możliwy zakres zaskarżenia, nawet gdyby sąd sporządził uzasadnienie, co do całości orzeczenia i w takiej wersji stronie doręczył. Stanowisko to pozostaje aktualne również wówczas, gdy sąd na wniosek strony przeciwnej lub innego podmiotu procesu cywilnego sporządził pełne uzasadnienie wszystkich rozstrzygnięć zawartych w wyroku (por. A. Łazarska, T. Szanciło, w: Szanciło, Komentarz KPC, 2023, t. 1, art. 328, Nb 12; M. Manowska, w: Manowska, Komentarz KPC, t. 1, 2021, art. 328, Nb 9; M. Skibińska, w: Zembrzuski, Komentarz ZmKPC19, 2020, art. 328, Nb 23–25).

W niniejszym postępowaniu, jak wynika z akt sprawy, to pozwany reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika wypełnił obowiązek złożenia uprzedniego wniosku o sporządzenie uzasadnienia zaskarżanego wyroku. Niemniej jednak w powyższym wniosku dokonał jego jednoznacznego ograniczenia, ponieważ zażądał sporządzenia i doręczenia mu uzasadnienia wyroku z 28 lutego 2023 r. jedynie w części obejmującej rozstrzygnięcie o kosztach procesu. W rezultacie, bez względu na fakt doręczenia mu uzasadnienia dotyczącego całości rozstrzygnięcia, był on uprawniony do zaskarżenia orzeczenia jedynie w części, co do której złożył wniosek o uzasadnienie tj. w zakresie kosztów procesu. W pozostałym zakresie pozwanemu nie przysługiwał zaś żaden środek odwoławczy. W konsekwencji, apelacja pozwanego jako dotycząca całości wyroku Sądu Rejonowego podlegała odrzuceniu w całości, jako niedopuszczalna.

Na marginesie należy podkreślić, że apelacja pozwanego podlegała odrzuceniu również w zakresie kwestionującym orzeczenie Sądu I instancji, co do kosztów procesu. Nie ulega wątpliwości, że podstawowym obowiązkiem strony (innej osoby) zmierzającej do zaskarżenia niekorzystnego dla niej orzeczenia jest dobór właściwego, przewidzianego w danym wypadku przez ustawę środka zaskarżenia. Prawidłowy wybór tego środka jest szczególnym wymaganiem stawianym zawodowym pełnomocnikom; ich decyzja w tym zakresie oznacza nie tylko dokonanie prawidłowej czynności procesowej, ale także spełnienie elementarnych standardów zawodowych. Podzielić przy tym należy stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 19 kwietnia 2012 r., IV CSK 384/11 (niepubl.), że brak jest dostatecznych podstaw do przypisywania czynnościom procesowym podejmowanym w formie pisemnej przez profesjonalnych pełnomocników innego znaczenia niż wynikające z ich jednoznacznej treści. W niniejszej sprawie pozwany reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika niewątpliwie wniósł błędny środek odwoławczy od rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego w przedmiocie kosztów procesu. O powyższym świadczyła nie tylko nazwa pisma, ale także jego konstrukcja. W rezultacie przedmiotowy środek odwoławczy podlegał odrzuceniu jako niedopuszczalny.

Zauważyć przy tym należy, że nawet w przypadku uznania, że pismo pozwanego można zakwalifikować jako zażalenie na postanowienie w przedmiocie kosztów procesu zawarte w wyroku Sądu Rejonowego, podlegałoby ono odrzuceniu również z innych przyczyn. W myśl art. 394 § 2 k.p.c. termin do wniesienia zażalenia wynosi tydzień od dnia doręczenia postanowienia z uzasadnieniem, w tym także w przypadku, gdy doręczenie to nastąpiło z urzędu. W sprawie nie budzi zaś wątpliwości, że pozwany nie dochował temu terminowi, ponieważ środek odwoławczy został wniesiony po upływie terminu zakreślonego w art. 394 § 2 k.p.c. W konsekwencji, środkowi odwoławczemu pozwanego nie można było nadać dalszego biegu również z tego względu.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy na podstawie art. 373 § 1 k.p.c. postanowił jak w sentencji.

Anna Gałas