Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 3 grudnia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XX Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR del. Monika Mysiakowska - Choina

po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2018 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku: (...) S.A. w S.

z udziałem: Gminy (...) oraz (...) z siedzibą w W.

o zabezpieczenie powództwa

postanawia:

oddalić wniosek.

SSR del. Monika Mysiakowska - Choina

UZASADNIENIE

(...) Spółka Akcyjna w S. złożyła wniosek o zabezpieczenie roszczenia przeciwko obowiązanym Gminie (...) i (...) z siedzibą w W.. Roszczenie spółki (...) polegało na ustaleniu w trybie art. 189 k.p.c., że według stanu na dzień 12 i 30 października 2018 r. pęknięć torów tramwajowych, spękań nawierzchni, naprawy odspojeń asfaltu, pęknięć złączy szynowych oraz zniszczeń zabudowy betonowo – bitumicznej, spękań i zapadnięć nawierzchni betonowej nie istniało i nie istnieje obecnie po stronie Gminy (...) względem (...) S.A. w S. uprawnienie z tytułu rękojmi o obniżenie wynagrodzenia (...) S.A. wynikającego z umowy nr (...) z dnia 22 maja 2014 r. na wykonanie robót budowlanych polegających na przebudowie torowisk tramwajowych wraz z siecią transakcyjną w ciągu komunikacyjnym, roszczenie o zapłatę kwoty 6.403.019,98 zł wraz z dalszymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie mająca powstać na skutek dokonanego przez Gminę (...) obniżenia wynagrodzenia o kwotę 2.375.832,82 zł brutto oraz o kwotę 4.027.187,16 zł brutto oraz że Gminie (...) nie przysługuje wobec gwaranta (...) z siedzibą w W. o wypłatę jakichkolwiek środków z ubezpieczeniowej gwarancji należytego wykonania kontraktu i usunięcia wad i usterek nr (...) z dnia 20 maja 2014 r. zmodyfikowanej późniejszymi aneksami w postaci aneksu nr (...) z dnia 20 marca 2015 r., aneksu nr (...) z dnia 29 lipca 2015 r., aneksu nr (...) z dnia 12 października 2015 r., ustalenie na podstawie art. 189 k.p.c., że gwarant (...) w W. nie jest zobowiązany ani uprawniony do wypłaty na rzecz Gminy (...) jakichkolwiek środków z ubezpieczeniowej gwarancji należytego wykonania Kontraktu i usunięcia wad i usterek nr (...) z dnia 20 maja 2014 r. zmodyfikowanej późniejszymi aneksami, roszczenia o nakazanie na podstawie art. 439 k.c. Gminie (...) powstrzymania się od pobierania jakichkolwiek środków oraz (...) z siedzibą w W. powstrzymania się od wypłaty jakichkolwiek środków z tytułu gwarancji nr (...) z dnia 20 maja 2014 r. oraz roszczenia ewentualnego o ustalenie na podstawie art. 189 k.p.c., że skorzystanie przez Gminę (...) z gwarancji ubezpieczeniowej stanowi nadużycie uprawnień wynikających ze wskazanej gwarancji. Uprawniony wniósł o zabezpieczenie tych roszczeń poprzez zakazanie Gminie (...) pobrania środków z gwarancji ubezpieczeniowej oraz zakazanie (...) w W. wypłaty środków z tej gwarancji ubezpieczeniowej ewentualnie zajęcie wierzytelności o zapłatę kwoty 6.403.019,98 zł z tytułu gwarancji ubezpieczeniowej należytego wykonania kontraktu i usunięcia wad i usterek do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia sporu dotyczącego roszczeń. Uprawniony wniósł o oznaczenie terminu upadku zabezpieczenia w trybie art. 757 k.p.c. z upływem dwóch miesięcy i dwóch tygodni od uprawomocnienia się orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie.

Wnioskodawca podał, że w dniu 22 maja 2014 r. w wyniku rozstrzygnięcia postępowania o udzielenie zamówienia publicznego Gmina (...) zawarła z E. umowę dotyczącą przebudowy torowisk tramwajowych wraz z siecią trakcyjną w ciągu komunikacyjnym tras tramwajowych w S.. Uprawniony zgłosił zamawiającemu zakończenie całości robót z dniem 28 sierpnia 2015 r. W dniu 18 września 2015 r. został sporządzony protokół z zakończenia czynności odbiorowych przedmiotu umowy. Następnie w dniu 08 października 2015 r. wykonawca wystawił fakturę Vat nr (...) obejmującą wynagrodzenie. Wykonawca wniósł zabezpieczenie należytego wykonania tej umowy w kwocie stanowiącej 5% łącznego wynagrodzenia brutto, to jest 3.988.780,10 zł w formie ubezpieczeniowej gwarancji należytego wykonania kontraktu i usunięcia wad i usterek nr (...) z dnia 20 maja 2014 r. w celu zabezpieczenia wszelkich roszczeń służących zamawiającemu w stosunku do wykonawcy z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy. Gwarancja ta została zmodyfikowana i ostatecznie obejmowała okres od 19 października 2015 r. do 03 listopada 2018 r. Na przełomie roku 2015 i 2016 w wykonanym przez spółkę (...) torowisku tramwajowym pojawiły się spękania szyn tramwajowych. E. wykonał naprawy wszystkich usterek. Z kolei usterki w zakresie spękań szyn nie stanowiło odpowiedzialności uprawnionego. Uprawniony podniósł, że dostarczona dokumentacja nie obejmowała wszystkich prac. Wskazał, że nie ponosi odpowiedzialności za powstałe pęknięcia, bowiem nie wykonywał prac w obszarze, w którym wystąpiły pęknięcia. Przebudowa istniejącej konstrukcji nie była przedmiotem umowy nr (...) z dnia 22 maja 2014 r. Uprawniony nie ingerował w konstrukcję mostu. Spółka uznała też, że zgłoszone przez zamawiającego pęknięcia nie podlegają udzielonej gwarancji jakości i rękojmi przez E. na podstawie umowy. W dniu 29 października 2018 r. zamawiający złożył pierwszy wniosek o wypłatę sumy gwarancyjnej w wysokości 1.196.634,03 zł tytułem rzekomego nieusunięcia lub nienależytego usunięcia wad i usterek ujawnionych w okresie obowiązywania gwarancji. Podniósł, że skorzystanie z gwarancji stanowić będzie jej nadużycie jak również będzie skutkować powstaniem po stronie wykonawcy szkody majątkowej w wielkich rozmiarach, mogącą zachwiać jego płynnością finansową. Powyższa szkoda będzie wynikać z powstania w majątku uprawnionego zobowiązania do zapłaty na rzecz gwaranta kwoty stanowiącej równowartość wypłacanej kwoty gwarancji tytułem „regresu” to jest kwoty wypłaconej przez gwaranta na rzecz Gminy (...) z tytułu udzielonej gwarancji bankowej. Uprawniony podniósł, że odbiór przedmiotu umowy nastąpił 18 września 2015 r., zatem termin rękojmi upłynął w dniu 18 września 2018 r.

Spółka (...) wskazała, że posiada interes prawny w udzieleniu mu zabezpieczenia zgłaszanych roszczeń bowiem zamawiający bezzasadnie domaga się od wykonawcy obniżenia wynagrodzenia za wykonanie przedmiotu umowy o kwotę 6.403.019,98 zł brutto. Ponadto samo zabezpieczenie stanowić będzie ochronę przed poniesieniem dotkliwych konsekwencji finansowych za następstwa zdarzeń, za które odpowiedzialności nie ponosi. Roszczenie może okazać się bezcelowe w sytuacji gdy nastąpi wypłata przez gwaranta środków z gwarancji. W tej sytuacji wykonawca będzie zmuszony domagać się zwrotu kwoty uzyskanej przez inwestora bezpodstawnie na podstawie gwarancji. Unicestwieniu ulegnie także roszczenie o odwrócenie grożącej szkody, gdyż szkoda zostanie wyrządzona. W razie nieudzielenia zabezpieczenia, wykonawca do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia sporu będzie zmuszony zapłacić kwotę 1.196.634,03 zł w związku z wypłatą środków na rzecz Inwestora z tytułu zapłaty roszczenia regresowego gwaranta to jest wykonać ciążący na nim obowiązek zwrotu gwarantowi kwot wypłaconych przez gwaranta z tytułu gwarancji bankowej. Pobranie tych środków i konieczność zwrotu tej kwoty gwarantowi doprowadzić może do zachwiania stabilnością finansową wykonawcy. Mogłoby to również nadwyrężyć reputację i wiarygodność finansową wykonawcy u gwaranta i uniemożliwić mu uzyskiwanie gwarancji należytego wykonania zabezpieczających umowy o roboty budowlane w przyszłości.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

wniosek o zabezpieczenie podlegał oddaleniu w całości.

Stosownie do treści art. 730 i 730 ¹ k.p.c. przesłankami ustawowymi zabezpieczenia roszczenia są: dopuszczalność drogi sądowej lub postępowania przed sądem polubownym, uwiarygodnienie roszczenia, tj. uprawdopodobnienie jego zasadności, uprawdopodobnienie interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia.

Te trzy warunki dopuszczalności zabezpieczenia muszą istnieć łącznie, co oznacza, że brak chociażby jednej z nich, powoduje, że zabezpieczenie roszczenia jest niedopuszczalne. Warunkiem zabezpieczenia jest więc, to by wymienione przesłanki zostały uprawdopodobnione przez stronę żądającą zabezpieczenia, gdyż ciężar uprawdopodobnienia spoczywa na żądającym. Przy ocenie wniosku o zabezpieczenie Sąd jest ponadto zobowiązany w myśl art. 730 ¹ § 3 k.p.c. do zapewnienia należytej ochrony prawnej uprawnionego, jak i do nieobciążania obowiązanego ponad miarę. Jednocześnie zgodnie z art. 731 k.p.c. zabezpieczenie nie może zmierzać do zaspokojenia roszczenia, wynika to z celu instytucji zabezpieczenia, którym jest udzielenie tymczasowej ochrony prawnej (por. postanowienie SN z 11.05.1983 r., II CZ 51/83, LEX nr 8532). Dotyczy to zarówno zabezpieczenia roszczeń pieniężnych, jak i niepieniężnych (por. postanowienie SN z 17.02.1986 r., IV CZ 17/86, LEX nr 8746), chyba że ustawa stanowi inaczej.

Sprawa, w której powód żąda zabezpieczenia jest sprawą cywilną w rozumieniu art. 1 k.p.c., zatem spełniony jest wymóg przewidziany w art. 730 § 1 k.p.c.

Kolejną przesłanką udzielenia zabezpieczenia jest wiarygodność roszczenia. Roszczenie jest wiarygodne, jeżeli istnieje uzasadniona podstawa do przypuszczenia, że ono istnieje i jest wymagalne. Wymóg uprawdopodobnienia roszczenia oznacza konieczność uprawdopodobnienia faktów, z których jest ono wywodzone. Nie jest dopuszczalne przyjęcie, iż roszczenie jest wiarygodne w jakimś procencie oraz zabezpieczenie go w takim stosunku (por. orzeczenie SA w Warszawie z 07.08.1997 r., Acz 735/97, Pr. Gosp. 1998, nr 6, s. 52).

Roszczenie uprawnionego, którego zabezpieczenia się domaga, dotyczyło groźby nieuzasadnionej wypłaty gwarancji należytego wykonania umowy nr (...).

W przedmiotowej sprawie wnioskodawca nie uprawdopodobnił swojego roszczenia w stosunku do Gminy (...) i (...) w W. o stwierdzenie nieistnienia uprawnienia z rękojmi do obniżenia jego wynagrodzenia za wykonanie robót z umowy nr (...) z dnia 22 maja 2014 na wykonanie robót budowlanych polegających na przebudowie torowisk oraz, że nie istnieje roszczenie o zapłatę 6.403.019,98 zł, a także ustalenia że Gminie (...) nie przysługuje wobec gwaranta roszczenia o wypłatę jakichkolwiek środków z gwarancji należytego wykonania kontraktu i usunięcia wad oraz usterek a także ustalenia, że gwarant nie jest zobowiązany ani uprawniony do wypłaty na rzecz Gminy (...) środków z ubezpieczeniowej gwarancji należytego wykonania umowy, oraz nakazania powstrzymania się od pobierania i wypłaty jakichkolwiek środków z tego tytułu.

Strony podpisały w dniu 22 maja 2014 r. umowę nr (...) na wykonanie robót budowlanych polegających na przebudowie torowisk tramwajowych wraz z siecią trakcyjną. Uprawniony wykonał umowę. W dniu 18 września 2015 r. strony przeprowadziły czynności odbioru końcowego przedmiotu umowy. Zabezpieczeniem wykonania umowy była gwarancja należytego wykonania kontraktu i usunięcia wad i usterek nr (...). Gwarantem jest(...) w W., zaś beneficjentem Gmina (...), zaś zobowiązanym (...) S.A. w S.. Gwarancja ta obowiązywała do dnia 03 listopada 2018 r. w kwocie 1.196.634,03 zł. Pierwsze informacje o wadach i usterkach na wykonanej inwestycji zostały zgłoszone pismem z dnia 16, 26 października 2015 r., 02, 20, 25 listopada 2015 r., 03, 09, 10, 28, 30, 31 grudnia 2015 r. Kolejne wady zgłoszono w dniach 05 stycznia 2016 r. i później w piśmie z dnia 21 maja 2018 r. Jak przyznał sam uprawniony część z tych usterek wykonał, części nie - uznając, że nie jest zobowiązany do ich usunięcia ponieważ nie obejmowały one zakresu wykonanej umowy.

Uprawniony przedstawił opinię techniczną na potwierdzenie okoliczności, iż nie był zobowiązany do naprawy wszystkich usterek jakie zostały mu zgłoszone. Tymczasem z treści tej opinii wynika, iż projekt wykonawczy z 2012 r. nie wskazuje jednoznacznie zakresu przedmiotowej inwestycji. Dokument ten ma ogólny charakter co do zakresu robót. Wskazano także, że sama dokumentacja projektowa zawierając określenie kilometrażu trasy nie zawiera zakresu przedmiotowej inwestycji. Podkreślono, że prace te ujęto niejednoznacznie co do jej poszczególnych odcinków. To samo dotyczy specyfikacji technicznej. Jest ona opracowana niestarannie, w sposób uogólniony dla bliżej nieokreślonej lokalizacji robót, co jest niezgodne z wymogami prawnymi. Opiniodawca wskazał, że to co wskazał odnoście dokumentacji z 2012 roku dotyczy tak samo dokumentacji z 2018 roku. Wskazał, że powinna ona zostać uzupełniona o odpowiednie rysunki. Ponadto Specyfikacja techniczna z 2018 r. stanowi skopiowany zbiór uniwersalnych specyfikacji, opracowanych jako wzorzec dla inwestycji drogowych w oderwaniu od rzeczywistego przedmiotu i zakresu robót. W kolejnej opinii technicznej podano, że kontrakt pomiędzy stronami realizowany był w ramach takich planów jakie dostarczył projektant.

W ocenie Sądu powyższe okoliczności świadczą o tym, iż już na wstępie przystąpienia do wykonania prac i wybudowania torowiska nie określono w odpowiedni sposób ich charakteru i zakresu. Skoro mimo wszystko w takich warunkach umowa z dnia 22 maja 2014 r. nr (...) została przez uprawnionego wykonana, wyciągnąć należy z tego wniosek, iż na tak określone warunki uprawniony przystał. Co więcej większość usterek wykonał.

W związku z powyższym na podstawie złożonego materiału brak jest podstaw do stwierdzenia jaki zakres prac miał zostać wykonany na podstawie umowy z dnia 22 maja 2014 r., jakie prace zostały wykonane wadliwie i wreszcie za które z tych usterek odpowiedzialności ponosi uprawniony, a za które nie.

Udzielenie gwarancji nie następuje w wyniku zawarcia umowy pomiędzy bankiem a beneficjentem, czy też w drodze jednostronnej czynności. W polskiej doktrynie kwestia źródeł zobowiązania gwaranta jest przedmiotem sporu. Jednakże zgodnie z dominującym poglądem gwarancja ubezpieczeniowa uznawana jest za umowę zawieraną pomiędzy gwarantem a uprawnionym z gwarancji (beneficjentem). Według poglądu mniejszościowego gwarancja udzielania jest w drodze jednostronnej czynności prawnej. Sąd Okręgowy orzekający w niniejszej sprawie przychyla się do stanowiska, że gwarancja bankowa jest umową. Stanowisko to przyjmowane jest w orzecznictwie Sądu Najwyższego (uchwała 7 sędziów z dnia 16 kwietnia 1993 r., III CZP 16/93, OSNC 1993/10/166, wyrok z dnia 20 grudnia 1996 r., I CKU 30/96).

Należy zgodzić się także z poglądem, że zawarcie umowy gwarancji ubezpieczeniowej następuje z momentem wystosowania przez beneficjenta żądania zapłaty sumy gwarancyjnej. Do momentu zgłoszenia żądania zapłaty nie istnieje umowa gwarancji bankowej, a jedynie oferta jej zawarcia. Z uwagi na okoliczność, iż przedmiotowa gwarancja zawiera takie sformułowania, jak: "nieodwołalnie i bezwarunkowo" oraz "zobowiązujemy się” do zapłaty na rzecz beneficjenta konkretnej kwoty, kwalifikuje ją do gwarancji o charakterze abstrakcyjnym, niezależnej od stosunków łączących dłużnika z wierzycielem. W takiej sytuacji gwarant nie może przeciwstawić wierzycielowi (beneficjentowi) zarzutów ze stosunku podstawowego, bowiem nie jest on upoważniony w stosunku gwarancyjnym do badania merytorycznej zasadności zgłoszonego roszczenia przez beneficjenta gwarancji. (por. w.w. uchwały SN oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 stycznia 2004 r. I CK 102/03). Ewentualne obciążenie strony obowiązkiem wykazania czy ustalenia zobowiązania pozbawiałoby taką umowę cech umowy gwarancyjnej, sprowadzając ją do znanej prawu konstrukcji zobowiązania spełnienia świadczenia na rzecz osoby trzeciej (art. 393 KC). (tak: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 sierpnia 2014 r., IV CSK 683/13). Jak wynika z treści dokumentu gwarancji złożonego w przedmiotowej w sprawie, na beneficjenta gwarancji, nie nałożono żadnych obowiązków wykazywania wobec gwaranta swojej wierzytelności. Miał on jedynie przedstawić żądanie wypłaty wraz z wezwaniem do wykonania umowy przez wykonawcę. Służy to wyrównaniu beneficjentowi szkody, które to roszczenie staje się wymagalne z chwilą niespełnienia przez osobę trzecią, za której zachowanie udzielono gwarancji, świadczenia lub niezaciągnięcia przez nią zobowiązania. W związku z powyższym nie podlega uwzględnieniu argumentacja, aby z żądaniem zapłaty sumy gwarancyjnej wiązać nadużycie prawa podmiotowego. Roszczenie o zaniechanie ze skorzystania z gwarancji czy zakaz wypłaty albo zwrot pobranych kwot stanowiło by nadużycie i naruszenie praw wierzyciela gwarancji oraz samego celu zabezpieczenia. Skuteczność tego typu roszczenia albo takiej obrony mogłaby być przyjęta jedynie wyjątkowo, gdy nadużycie gwarancji okazuje się ewidentne, np. gdy gwarancja stała się narzędziem uzyskania nienależnych korzyści, albo gdy jej wykorzystanie jest wynikiem zmowy osób zainteresowanych. W zależności od konkretnych okoliczności sprawy, obrona taka mogłaby wchodzić w rachubę w przypadku braku stosunku podstawowego, którego zabezpieczenie stanowiło cel gwarancji. Także bowiem wtedy mogłoby mieć miejsce nadużycie prawa podmiotowego w rozumieniu art. 5 k.c. Z uwagi na fakt, że obciążający gwaranta obowiązek świadczenia powstaje już z chwilą powiadomienia go przez benefcjenta gwarancji o niewykonaniu umowy i obowiązku zapłaty przez dłużnika ze stosunku podstawowego, obrona, o której wyżej mowa, mogłaby być z reguły podjęta dopiero po realizacji gwarancji. (uchwała całej Izby Cywilnej Sądu Najwyższego III CZP 166/94 - OSNC 1995/10/135). W niniejszej sprawie żadne tego typu okoliczności nie wystąpiły, w szczególności brak jest podstaw do przyjęcia, że środki uzyskane w ramach gwarancji stanowią dla obowiązanego nieuzasadnione korzyści.

W przedmiotowej sprawie odnosząc się do sposobu zabezpieczenia roszczenia jakiego żąda wnioskodawca poprzez zakazanie realizacji wypłaty i zwrot przez obowiązanego kwot wynikających z gwarancji oraz zajęcie wierzytelności stanowi sposób zabezpieczenia zbyt daleko idący i dąży do nadmiernego obciążenia uczestnika postępowania. Wskazać bowiem należy, iż w przypadku gwarancji realizując zlecenie Ubezpieczyciel zobowiązuje się przez złożenie beneficjentowi gwarancji jednostronnego oświadczenia o jej udzieleniu, który jest ofertą spełnienia świadczenia pieniężnego, jeśli beneficjent zwróci się o to do niego (przyjęcie oferty), mając spełnione warunki prawne określone w gwarancji i w przewidzianym w niej terminie. Wówczas umowa gwarancji realizuje stosunek zapłaty między Ubezpieczycielem a beneficjentem. W tej sytuacji trudno jest uznać aby uprawniony, ponad ustanowienie gwarancji mógł żądać powstrzymania jej wypłaty. Dokument gwarancji odnosi się wyłącznie do czynności pomiędzy gwarantem a wierzycielem.

Domagając się udzielenia zabezpieczenia uprawniony wskazuje na dopuszczalność zastosowania na okres toczącego się pomiędzy stronami procesu sposobu udzielenia zabezpieczenia o charakterze nowacyjnym, którego to celem jest unormowanie praw i obowiązków stron postępowania, poprzez m.in. kierowanie w odniesieniu do osoby obowiązanej określonej treści nakazów lub zakazów. W ocenie Sądu Okręgowego taka właśnie konstrukcja wskazywanego sposobu zabezpieczenia legła u podstaw sformułowanego przez uprawnionego wniosku, w którym to domaga się on zakazania obowiązanemu żądania wypłaty jakichkolwiek kwot z przedmiotowej gwarancji. Gwarant ma w tej sytuacji bezwarunkowy obowiązek spełnienia świadczenia wynikającego z gwarancji, przez co obowiązek ten ma charakter obowiązku abstrakcyjnego. W takim wypadku przyjęcie tezy o dopuszczalności ingerencji Sądu w sferę autonomicznych uprawnień beneficjenta i gwaranta gwarancji ubezpieczeniowej prowadziłoby do faktycznej utraty znaczenia takiego rodzaju zabezpieczenia wykonania umowy, jak i niedozwoloną ingerencję w zasadę swobody kształtowania stosunku zobowiązaniowego przez strony tego stosunku. Ewentualny zaś spór stron stosunku podstawowego, w ramach którego doszło do wykreowania umowy gwarancji, pozostaje bez znaczenia dla jej wykonania, bowiem świadczenie musi być spełnione, zgodnie z treścią dokumentu gwarancyjnego.

Sąd Okręgowy nie widzi również podstaw do nałożenia na obowiązanych obowiązku powstrzymania się od poszczególnych czynności prawnych.

Przekonanie o braku dopuszczalności ingerencji Sądu w sferę uprawnień i obowiązków gwaranta i beneficjenta (pozwanych), przesądza o braku możliwości uwzględnienia wniosku uprawnionego. Ponadto przy braku uprawdopodobnienia samego roszczenia brak jest podstaw do zabezpieczenia roszczenia w inny sposób - zajęcia jakichkolwiek kwot należności w roszczeniu o zapłatę.

Sąd Okręgowy doszedł również do przekonania, że istnienie interesu prawnego w uzyskaniu wyroku o treści wskazanej we wniosku, budzi wątpliwości. W ocenie Sądu nie istnieje obiektywna niepewność co do stanu prawnego, która wymaga usunięcia, a powstała sytuacja nie stanowi rzeczywistego naruszenia albo zagrożenia naruszenia interesów uprawnionego. Dla uwiarygodnienia roszczenia o ustalenie istnienia stosunku prawnego pomiędzy uprawnionym a obowiązanym, uprawniony powinien był uprawdopodobnić interes prawny w wytoczeniu powództwa.

Nie przekonują Sądu argumenty przytoczone przez uprawnionego na uzasadnienie interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia. Uprawniony bowiem wskazał, na konieczność zwrotu gwarantowi kwoty wypłaconej gwarancji oraz na groźbę powstania szkody i zachwiania jego równowagi finansowej. W chwili gdy zlecał wystawienie gwarancji bankowej miał świadomość konieczności wywiązania się z tego zobowiązania w sytuacji dokonania jej wypłaty przez bank na rzecz obowiązanego. W obecnej sytuacji zasłanianie się potrzebą realizacji swoich zobowiązań i groźby niewypłacalności nie uzasadnia kwestii wyrządzenia mu tym samym szkody. Co więcej nie wykazał żadnymi dokumentami ryzyka poniesienia jakichkolwiek strat finansowych.

Wobec powyższego, na podstawie art. 730 i 730 ¹ k.p.c. Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.

SSR del. Monika Mysiakowska - Choina

Zarządzenie: (...).