Treść orzeczenia XVIII K 296/15 - Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

XVIII K 296/15 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Warszawie z 2018-11-05

Sygn. akt XVIII K 296/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 05 listopada 2018r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XVIII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Michał Piotrowski

Protokolant: protokolant sądowy Łukasz Lewicki, sekretarz sądowy Agnieszka Zglenicka, protokolant sądowy Katarzyna Zawadka, protokolant sądowy Krzysztof Niezbecki, protokolant sądowy Sara Pniewska, protokolant sądowy Katarzyna Wysocka, st. sekretarz sądowy Agnieszka Jaśkiewicz

w obecności Prokuratora: Aleksandry Luterek, oskarżycielki posiłkowej (...) Sp. z o.o. w Ł.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 06.04.2016r., 08.06.2016r., 16.08.2016r., 04.10.2016r., 08.11.2016r., 14.03.2017r., 08.05.2017r., 11.09.2017r., 09.01.2018r., 26.02.2018r., 16.03.2018r., 05.06.2018r., 22.10.2018r.

sprawy:

D. T. z d. G.

urodz. (...) w O.

córki K. i G. z d. K.

oskarżonej o to, że:

w okresie od 26 kwietnia 2012r. do 11 czerwca 2014r. w Ł. przy ul. (...) działając w krótkich odstępach czasu w realizacji z góry powziętego zamiaru będąc zatrudnioną od 4 maja 1993r. do 1 września 2013r. na stanowisku samodzielnej księgowej, zaś od 1 września 2013r. na stanowisku specjalista księgowa w (...) Sp. z o. o. przywłaszczyła powierzoną jej rzecz ruchomą stanowiącą mienie znacznej wartości w postaci pieniędzy w łącznej kwocie 282.607,26 zł w ten sposób, że:

- w dniu 26 kwietnia 2012r. pobrała z konta Spółki w (...) w Ł. kwotę 25.000 zł, nie przekazała jej do kasy Spółki i nie zaksięgowała jako przychód lecz przywłaszczyła dokonując fikcyjnego rozksięgowania wskazanej kwoty na rzecz dostawcy Spółki;

-: w dniu 20 czerwca 2012r. pobrała z konta Spółki w (...) w Ł. kwotę 25.000 zł, nie przekazała jej do kasy Spółki i nie zaksięgowała jako przychód lecz przywłaszczyła dokonując fikcyjnego rozksięgowania wskazanej kwoty na rzecz dostawcy Spółki;
-: w dniu 23 października 2012r. pobrała z konta Spółki w (...) w Ł. kwotę 25.000 zł, nie przekazała jej do kasy Spółki i nie zaksięgowała jako przychód lecz przywłaszczyła dokonując fikcyjnego rozksięgowania wskazanej kwoty na rzecz dostawcy Spółki;
-: w dniu 14 listopada 2012r. pobrała z konta Spółki w (...) w Ł. kwotę 20.000 zł, nie przekazała jej do kasy Spółki i nie zaksięgowała jako przychód lecz przywłaszczyła dokonując fikcyjnego rozksięgowania wskazanej kwoty na rzecz dostawcy Spółki;
-: w dniu 26 listopada 2012r. pobrała z konta Spółki w (...)w Ł. kwotę 25.000 zł, nie przekazała jej do kasy Spółki i nie zaksięgowała jako przychód lecz przywłaszczyła dokonując fikcyjnego rozksięgowania wskazanej kwoty na rzecz dostawcy Spółki;

-: w dniu 19 marca 2013r. pobrała z konta Spółki w (...) w Ł. kwotę 25.000 zł, nie przekazała jej do kasy Spółki i nie zaksięgowała jako przychód lecz przywłaszczyła dokonując fikcyjnego rozksięgowania wskazanej kwoty na rzecz dostawcy Spółki;
-: w dniu 4 czerwca 2013r. pobrała z konta Spółki w (...) w Ł. kwotę 30.000 zł, nie przekazała jej do kasy Spółki i nie zaksięgowała jako przychód lecz przywłaszczyła dokonując fikcyjnego rozksięgowania wskazanej kwoty na rzecz dostawcy Spółki;

- w dniu 2 września 2013r. pobrała z konta Spółki w (...) w Ł. kwotę 35.000 zł, nie przekazała jej do kasy Spółki i nie zaksięgowała jako przychód lecz przywłaszczyła dokonując fikcyjnego rozksięgowania wskazanej kwoty na rzecz dostawcy Spółki;

- w dniu 7 kwietnia 2014r. pobrała z konta Spółki w (...) w Ł. kwotę 25.000 zł, nie przekazała jej do kasy Spółki i nie zaksięgowała jako przychód lecz przywłaszczyła dokonując fikcyjnego rozksięgowania wskazanej kwoty na rzecz dostawców Spółki;

- w dniu 11 czerwca 2014r. pobrała z konta Spółki w (...) w Ł. kwotę 25.000 zł, nie przekazała jej do kasy Spółki i nie zaksięgowała jako przychód lecz przywłaszczyła dokonując fikcyjnego rozksięgowania wskazanej kwoty na rzecz dostawców Spółki;

- w bliżej nieustalonym czasie jednak nie później niż w dniu 27 sierpnia 2014r. przywłaszczyła z kasy walutowej Spółki łączną kwotę 22.607,26 zł na którą składają się pieniądze w kwocie 5.077,05 EURO (co stanowi równowartość 21.392,05 zł) oraz w kwocie 399,64 USD (co stanowi równowartość 1.215,21 zł)

tj. o czyn z art. 284 § 2 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

orzeka:

1. oskarżoną D. T. w ramach zarzucanego jej czynu uznaje za winną tego, że w okresie od 26 kwietnia 2012r. do nie później niż 27 sierpnia 2014r. w Ł. przy ul. (...) działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru będąc zatrudnioną jako specjalista księgowa w (...) Sp. z o. o. w Ł. przywłaszczyła powierzone jej pieniądze w łącznej kwocie 282. 418, 91 zł, co stanowiło mienie znacznej wartości w ten sposób, że:

- w dniu 26 kwietnia 2012r. pobrała z rachunku bankowego w/w spółki w (...) w Ł. kwotę 25.000 zł,

- w dniu 20 czerwca 2012r. pobrała z rachunku bankowego w/w spółki w (...) w Ł. kwotę 25.000 zł,

- w dniu 23 października 2012r. pobrała z rachunku bankowego w/w spółki w (...) w Ł. kwotę 25.000 zł,

- w dniu 14 listopada 2012r. pobrała z rachunku bankowego w/w spółki w (...) w Ł. kwotę 20.000 zł,

- w dniu 26 listopada 2012r. pobrała z rachunku bankowego w/w spółki w (...) w Ł. kwotę 25.000 zł,

- w dniu 19 marca 2013r. pobrała z rachunku bankowego w/w spółki w (...) w Ł. kwotę 25.000 zł,

- w dniu 4 czerwca 2013r. pobrała z rachunku bankowego w/w spółki w (...) w Ł. kwotę 30.000 zł,

- w dniu 2 września 2013r. pobrała z rachunku bankowego w/w spółki w (...) w Ł. kwotę 35.000 zł,

- w dniu 7 kwietnia 2014r. pobrała z rachunku bankowego w/w spółki w (...) w Ł. kwotę 25.000 zł,

- w dniu 11 czerwca 2014r. pobrała z rachunku bankowego w/w spółki w (...) w Ł. kwotę 25.000 zł,

po czym każdorazowo nie przekazała wskazanych kwot pieniężnych do kasy spółki i nie zaksięgowała ich jako przychodu lecz dokonała ich fikcyjnego rozksięgowania na rzecz dostawców spółki, a nadto w bliżej nieustalonym czasie jednak nie później niż w dniu 27 sierpnia 2014r. pobrała z kasy walutowej spółki pieniądze w kwocie 5.077,05 EURO i 399,64 USD (co stanowiło łącznie równowartość 22 418, 91 zł), czym działała na szkodę (...) Sp. z o. o. w Ł., tj. popełnienia czynu z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w brzmieniu ustawy obowiązującej do dnia 01.07.2015r. w zw z art. 4 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w brzmieniu ustawy obowiązującej do dnia 01.07.2015r. w zw z art. 4 § 1 k.k. skazuje ją, a na podstawie art. 294 § 1 k.k. w brzmieniu ustawy obowiązującej do dnia 01.07.2015r. w zw z art. 4 § 1 k.k. wymierza jej karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

2. na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k. w brzmieniu ustawy obowiązującej do dnia 01.07.2015r. w zw z art. 4 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności wobec oskarżonej warunkowo zawiesza na okres próby 4 (czterech) lat;

3. na podstawie art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. w brzmieniu ustawy obowiązującej do dnia 01.07.2015r. w zw z art. 4 § 1 k.k. orzeka względem oskarżonej karę grzywny w wysokości 200 (dwustu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 100 zł (sto złotych);

4. na podstawie art. 46 § 1 k.k. w brzmieniu ustawy obowiązującej do dnia 01.07.2015r. w zw z art. 4 § 1 k.k. orzeka od oskarżonej obowiązek naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz oskarżycielki posiłkowej (...) Sp. z o.o. w Ł. kwoty 282.418,91 zł (dwieście osiemdziesiąt dwa tysiące czterysta osiemnaście złotych dziewięćdziesiąt jeden groszy);

5. zasądza od oskarżonej na rzecz oskarżycielki posiłkowej (...) Sp. z o.o. w Ł. kwotę 4680 zł (cztery tysiące sześćset osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu wydatków związanych z ustanowieniem pełnomocnika w sprawie;

6. zasądza tymczasowo od Skarbu Państwa – kasa Sądu Okręgowego w Warszawie tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu na rzecz adw. J. T. kwotę 4080 zł (cztery tysiące osiemdziesiąt złotych) plus podatek VAT;

7. zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w części w kwocie 18.521,80 zł (osiemnaście tysięcy pięćset dwadzieścia jeden złotych osiemdziesiąt groszy), w tym 4300 zł (cztery tysiące trzysta złotych) tytułem opłaty, w pozostałym zakresie kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt XVIII K 296/15

UZASADNIENIE

Na podstawie ujawnionego na rozprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżona D. T. od 02 maja 1993r. była zatrudniona w (...) Sp. z o.o. w Ł.. Do 31 grudnia 1998r. w/w zatrudniona była jako samodzielna księgowa, a od 01 stycznia 1999r. na stanowisku specjalista księgowa. Do obowiązków zawodowych oskarżonej D. T. począwszy od lutego 2012r. należało m.in. pobieranie środków finansowych w gotówce na podstawie czeków z rachunku bankowego (...) Sp. z o.o. w Ł. w (...) w Ł., a następnie ich księgowanie na koncie kasy spółki jako przychód.

W okresie od 26 kwietnia 2012r. do 11 czerwca 2014r. oskarżona D. T. pobrała na podstawie czeków z rachunku bankowego w/w spółki w (...) w Ł. łączną kwotę 260.000 zł, i tak: w dniu 26 kwietnia 2012r. kwotę 25.000 zł, w dniu 20 czerwca 2012r. kwotę 25.000 zł, w dniu 23 października 2012r. kwotę 25.000 zł, w dniu 14 listopada 2012r. kwotę 20.000 zł, w dniu 26 listopada 2012r. kwotę 25.000 zł, w dniu 19 marca 2013r. kwotę 25.000 zł, w dniu 4 czerwca 2013r. kwotę 30.000 zł, w dniu 2 września 2013r. kwotę 35.000 zł, w dniu 7 kwietnia 2014r. kwotę 25.000 zł, w dniu 11 czerwca 2014r. kwotę 25.000 zł. Po czym każdorazowo oskarżona D. T. nie przekazała wskazanych kwot pieniężnych do kasy spółki i nie zaksięgowała ich jako przychód, lecz w informatycznym systemie księgowym w/w spółki dokonała ich fikcyjnego rozksięgowania na rzecz dostawców spółki, tj. każdorazowo dokonywała rozlokowania gotówki na niezapłacone rachunki dostawców spółki, zaś w momencie zapłaty przez spółkę na rzecz tychże dostawców przenosiła zaksięgowane przez siebie wpłaty na innych dostawców.

Ponadto oskarżona D. T. począwszy od lutego 2012r. zajmowała się prowadzeniem kasy walutowej spółki. Oskarżona D. T. jako jedyna spośród pracowników, poza dyrektorem finansowym spółki K. Ś., dysponowała kluczami do kasetki przenośnej i sejfu, w którym była przechowywana kasetka z dewizami. W bliżej nieustalonym czasie jednak nie później niż w dniu 27 sierpnia 2014r. oskarżona D. T. pobrała z kasy walutowej pieniądze w kwocie 5.077,05 EURO i 399,64 USD co stanowiło łącznie równowartość 22 418, 91 zł.

Łączna wartość szkody na rzecz (...) Sp. z o. o. w Ł. wyrządzonej działaniem oskarżonej D. T. wyniosła 282.418,91 zł.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: częściowo wyjaśnień oskarżonej D. T. (k. 806 tom IV); zeznań świadków: K. Ś. (k. 27-27v, 114, 150-152 tom I zbiór A, k. 63-71 tom I, k. 439-440 tom II), U. C. (k. 35-37 tom I zbiór A, k. 71-74 tom I), B. R. (k. 67 tom I zbiór A, k. 74-76 tom I), A. Z. (2) (k. 70-71 tom I zbiór A, k. 76-80 tom I), J. G. (k. 107-109 tom I, k. 588-595 tom III), B. J. (k. 109-110 tom I), I. M. (k. 110-111 ton I), A. Z. (3) (k. 111-112 tom I, k. 297-298 tom II), E. M. (k. 262-263 tom II), J. P. (k. 263-264 tom II), E. P. (k. 264-265 tom II), K. P. (k. 265-266 tom II); opinii biegłej z zakresu ekonomiki, organizacji i zarządzania A. M. (k. 228-231 tom II zbiór A, k. 105-107 tom I, k. 709-723 tom IV, k. 784-801 tom IV); opinii biegłego z zakresu kryminalistycznych badań pisma i podpisów M. G. (1) (k. 822-884 tom V); dokumentacji Zbiór A tom I: pisemnego zawiadomienia o przestępstwie wraz z załącznikami (k. 1- 23), pisma pokrzywdzonego wraz z załącznikami (k. 30-34, 38-63, 76-111), dokumentacji spółki (...) (k. 158-204); Zbiór A tom II: kopii dokumentacji (k. 158-213), kartoteki dekretów księgowych (k. 246-248), protokołu otwarcia sejfu (k. 249), raportu kasowo-walutowego (k. 250-254); płyty CD z dokumentami (k. 154a tom I); tabeli nieobecności w pracy oskarżonej (k. 155 tom I); formuły selekcji zapisów księgowych (k.156-160 tom I); wykazu operacji i wydruk wprowadzonych i zmodyfikowanych dokumentów (k. 166-246 tom I), notatek służbowych z dnia 16, 17 sierpnia 2013r., 27 lipca 2013r. i 27 lipca 2014r. (k. 161-165 tom I); dokumentu „prośba o udzielenie informacji dla celów weryfikacji sprawozdania finansowego za okres 01.01.2011r. do 31.12.2011r.” (k. 295 tom II); zestawienia wypłat z czeków (k. 332-334 tom II), kopii opinii i raportów badań sprawozdań finansowych za lata 2012, 2013 i 2014 (k. 337-434 tom II); pisma (...) sp. z o.o. (k. 449-451 tom III); dokumentacji z (...) (k. 484-485, k. 503-505 tom III); świadectwa pracy (k. 2 z akt VII P 1350/14.

Oskarżona D. T. w toku postępowania sądowego nie przyznała się do popełnienia zrzucanego jej czynu (k. 61 tom I). Na rozprawie w dniu 22 października 2018r. (k. 927v-931 tom V) wyjaśniła, że pracowała w pokrzywdzonej spółce od maja 1993r. do sierpnia 2014 r. Wskazała, że w 2012 r. gdy księgowa i kasjerka A. Z. (3) poszła na zwolnienie lekarskie K. Ś. poprosił ją by na czas nieobecności A. Z. (3) zastępowała w/w w obowiązkach. Oświadczył, iż nie chciała się na to zgodzić, lecz zgodziła się z racji koleżeństwa. Wskazała, że A. Z. (3) zabrała klucze do kasetki i ich nie zwróciła, sytuacja była niejasna, tydzień kasa nie funkcjonowała. K. Ś. udostępnił jej swoją kasetkę i swój sejf. Dodała, że po pewnym czasie mąż A. Z. (3) przywiózł klucze i pieniądze w granicach 12 000 zł co stanowiło równowartość salda na dany moment, przekazanie pieniędzy i kluczy odbyło się w pokoju A. Z. (2). Dodała, że w momencie przejęcia kasy na czas przejściowy nie podpisała odpowiedzialności materialnej, zaś w styczniu 2013r. dostała nową kartę stanowiska pracy, lecz prowadzenie kasy nie było uwzględnione. Wskazała, że we wrześniu 2013r. została przeprowadzona wyrywkowa kontrola kasy, na jej pytanie dlaczego była przeprowadzana ta kontrola, gdyż A. Z. (3) nigdy takiej kontroli nie miała, K. Ś. nie potrafił udzielić jej odpowiedzi. Podał, że w sierpniu 2014r. dostała naganę na piśmie z racji pojawienia się nieprawidłowości z ostatnich lat odnośnie podatku PFRON, który był opłacany co miesiąc, różnica do dopłaty wynosiła 400 zł. Wskazała, że nieraz księgowe popełniały błędy jednak nigdy nikt poza nią nie dostał nagany, wkrótce po naganie dostała nowy zakres obowiązków, a następnie została zdegradowana przez K. Ś. do stanowiska kasjera z mniejszym zakresem obowiązków i wynagrodzeniem. Oświadczyła, że po powrocie z urlopu w lipcu 2014r. zauważała w segregatorach kartki z poprawkami, jej pytanie do U. C. o powód robienia poprawek na koncie podczas jej nieobecności zostało zbyte. Dodała, że przed udaniem się na kolejny urlop żadna z koleżanek nie chciała wziąć kasy, kasa została przekazana B. J. protokołem, przeliczono pieniądze, sprawdzono dokumenty. Dodała, że dewizy nie zostały przekazane a były w kasie, około 5000 euro i 400 dolarów, kasa dewizowa była prowadzona tylko jak handlowcy jechali za granicę. Oświadczyła, że gdy szła na urlop, pytała się K. Ś. czy zawozić dewizy do banku, zaś A. Z. (2) pytała się czy przekazać dewizy B. J., lecz A. Z. (2) zadecydowała, żeby dewizy zostały w kasie skoro urlop był tylko tygodniowy, żeby zostawić druczek, to ktoś podjedzie do banku. Dodała, że złotówki były przywożone z Ł., natomiast dewizy były w Banku (...) na W.. Wskazała, że podczas sierpniowego urlopu została poinformowana telefonicznie przez K. Ś., że są nieprawidłowości, że brakuje 50 tysięcy i żeby to wyjaśnić. Oświadczyła, że następnie odbyła się rozmowa w obecności B. R. podczas której K. Ś. poinformował ją, że brakuje (...) zł i albo zapłaci to od razu, albo rozłoży to na raty i będzie sprawa załatwiona. Stwierdziła, że przekazała wówczas K. Ś., że nie wie o co chodzi, że nie będzie niczego spłacać i nie czuje odpowiedzialności. Wyjaśniła, że poczuła, że coś jest nie tak odnośnie jej pracy i osoby, była przepracowana zestresowana i poszła na zwolnienie lekarskie by dojść do siebie, zaś pocztą dostała świadectwo pracy, że została zwolniona dyscyplinarnie z art. 52 k.p. za przywłaszczenie mienia. Wyjaśniła, że każdy pracownik miał swoje hasła, jednak w księgowości wszystkie pracownice znały swoje hasła nawzajem, co przydawało się gdy któraś szła na urlop lub wychodziła z pracy, jej hasła znały koleżanki m.in. B. J., U. C., A. Z. (2) i J. G..

Wyjaśnieniom oskarżonej Sąd dał wiarę jedynie w części. Wiarygodnymi Sąd uznał twierdzenia oskarżonej, w których potwierdziła podpisanie przez siebie i naniesienie zapisów na czekach (...) w Ł. z dnia: 26.04.2012r., 14.11.2012r., 02.09.2013r., 11.06.2014r. (k. 806 tom IV). Z materiału dowodowego obdarzonego przymiotem wiarygodności (vide: m.in. zeznania K. Ś.) wynikało bowiem, iż pobieranie gotówki na podstawie czeków z konta spółki (...) w (...) w Ł. należało do obowiązków zawodowych oskarżonej i co więcej oskarżona we wskazanym okresie było de facto jedyną osobą spośród pracowników spółki dokonującą takowych czynności.

Także przymiotem wiarygodności Sąd obdarzył relację oskarżonej dotyczącą okoliczności w jakich przejęła obowiązki kasjerki po A. Z. (3). Okoliczności podnoszone w tym zakresie przez oskarżoną korespondowały bowiem z obiektywnym materiałem dowodowym ujawnionym w sprawie.

Wyjaśnieniom oskarżonej złożonym w pozostałym zakresie Sąd odmówił wiary, uznając iż stanowiły one tylko i wyłącznie przyjętą przez nią linię obrony na potrzeby niniejszego postępowania mającą na celu ekskulpowanie jej od sprawstwa zarzucanego jej czynu. Do tego wniosku Sąd doszedł na podstawie analizy wyjaśnień oskarżonej w świetle pozostałego materiału dowodowego ocenianego z punktu widzenia zasad doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania.

Za całkowicie niewiarygodne Sąd uznał twierdzenia oskarżonej, w których zaprzeczyła by podpisała, a zatem tym samym wypłaciła pieniądze z kasy spółki (...) w (...) w Ł. w oparciu o czek z dnia 20.06.2012r., i wyraziła wątpliwość co do autentyczności podpisów na czekach z dnia: 23.10.2012r., 26.11.2012r., 04.06.2013r., 19.03.2013r., 07.04.2014r. (k. 806 tom IV). Z opinii biegłego z zakresu kryminalistycznych badań pisma i podpisów M. G. (1) (k. 822-884 tom V) wynikało bowiem, że na podstawie badań graficzno-porównawczych nieczytelnych podpisów w formie paraf oraz ręcznych zapisów dat widniejących w pozycji „kwotę czeku otrzymałam/łem, data i podpis odbiorcy” na odwrocie czeków (...) w Ł. nr: (...) (czek z dnia 20 czerwca 2012r.), (...) (czek z dnia 23 października 2012r.), (...) (czek z dnia 26 listopada 2012r.), (...) (czek z dnia 19 marca 2012r.), (...) (czek z dnia 04 czerwca 2013r.), (...) (czek z dnia 07 kwietnia 2014r.), wystawionych na nazwisko oskarżonej D. T. stwierdzono, że wszystkie identyfikowane zapisy dat oraz nieczytelne podpisy w formie paraf widniejące na odwrocie czeków wykazują taki poziom zgodności graficznej z wzorami pisma i podpisów oskarżonej D. T., który daje podstawę do uznania oskarżonej D. T. za ich wykonawcę, zaś nieczytelny podpis w formie parafy widniejącej na odwrocie czeku nr (...) wykazuje taki poziom zgodności graficznej z wzorami podpisów oskarżonej D. T., który wskazuje na prawdopodobieństwo nakreślenia tej parafy przez oskarżoną.

Ponadto, jak już wskazano powyżej, z zeznań m.in. K. Ś., B. R. („ W banku pieniądze pobierała tylko pani T. na podstawie podpisanego czeku przez dyrektora finansowego lub prezesa zarządu. Tylko kasjerka miało takie prawo wypłacić pieniądze” – zeznania B. R. – k. 75 tom I) wynikało, iż pobieranie gotówki na podstawie czeków z konta spółki (...) w (...) w Ł. należało do obowiązków zawodowych oskarżonej i co więcej oskarżona we wskazanym okresie było de facto jedyną osobą spośród pracowników spółki dokonującą takowych czynności.

Niezależnie od powyższego kierując się także zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania nie sposób przyjąć, by realizacja przedmiotowych czeków odbywała się w banku bez weryfikacji tożsamości osoby wypłacającej gotówkę poprzez sprawdzenie dokumentu tożsamości ze zdjęciem przez kasjera banku.

Jako całkowicie niewiarygodne Sąd uznał twierdzenia oskarżonej, w których sugerowała, iż przedmiotowa sprawa jak i wcześniejsze zastrzeżenia kierowane pod jej adresem w zakresie prawidłowości wykonywania obowiązków zawodowych w spółce (...) stanowiły bezzasadne zarzuty w stosunku do jej osoby, wręcz swoisty spisek w stosunku do niej („ Ja czułam, że coś wobec mojej osoby się dzieje nie tak.” – k. 928v tom V).

Za materiału dowodowego jednoznacznie bowiem wynikało, iż oskarżona przed ujawnieniem przestępczego procederu ujętego w zarzucie, cieszyła się sympatią i zrozumieniem ze strony pracowników spółki (...), z nikim nie pozostawała w konflikcie. Nie sposób zatem racjonalnie przyjąć by ze strony kogokolwiek spośród pracowników, czy przełożonych oskarżonej w spółce (...) istniał jakikolwiek motyw, czy interes w bezpodstawnym pomawianiu jej o przestępcze zachowania i inicjowaniu postępowania dyscyplinarnego i karnego w stosunku do jej osoby.

Także za całkowicie niewiarygodne Sąd uznał twierdzenia oskarżonej, iż przyjętą praktyką w spółce (...) było wzajemne użyczanie haseł i loginów umożliwiających pracę w komputerowym programie księgowo-finansowym (...), co więcej by oskarżona swe hasło i login użyczyła B. J., U. C., A. Z. (2) („ Każdy pracownik miał swoje hasła, ale my w księgowości znałyśmy swoje hasła” – k. 929v, „ Moje hasło znała J., C. i pani Z. i pan G.. Ja im to przekazałam” – k. 930 tom V).

Z zeznań pracowników spółki (...) w tym zwłaszcza pracowników księgowości wynikało, iż takowa praktyka nie występowała w przedmiotowej spółce („ Nic mi nie wiadomo, aby pracownicy znali wzajemnie swoje hasła do systemu księgowego”- zeznania U. C. – k. 71 tom I; Absolutnie nie było takiej możliwości aby pracownicy znali hasła i loginy do systemów księgowych innych pracowników” – zeznania B. R. – k. 75 tom I; „ Nigdy nie słyszałam, aby inni pracownicy wymieniali się hasłami” – zeznania E. M. – k. 263 tom II; „ Nie znałem hasła do systemu (...) oskarżonej T. ”- zeznania J. P. – k. 264 tom II; „ Nie mam wiedzy by pracownicy, którzy mają dostęp do systemu (...) wymieniali się swoimi hasłami”- zeznania E. P. – k. 264 tom II; „ Pani T. nie przekazywała mi swojego hasła do sytemu (...), nie słyszałam, aby przekazywała je komuś innemu”- zeznania K. P. – k. 266 tom II), co więcej była niezgodna z system bezpieczeństwa, a świadek B. J., U. C., A. Z. (2) kategorycznie zaprzeczyły by znały hasło i login należący do oskarżonej, co więcej by oskarżona im ten login i hasło użyczała („ Ja nie znałam hasła ani loginu pani T. do systemu, ani też innych pracowników”- zeznania A. Z. (2) – k. 77 tom I; „ Czy Pani T. podawała swoje hasło do systemu innym osobom, czy je udostępniała innym?”, świadek odpowiada: nie”- zeznania B. J. – k. 109 tom I).

W ocenie Sądu analiza ujawnionych dowodów i wynikających zeń okoliczności faktycznych sprawy jednoznacznie wykluczała wersję oskarżonej w zakresie nie przyznania się przez nią do popełnienia zarzucanego jej czynu. Z materiału dowodowego w postaci wyjaśnień samej oskarżonej, która nie kwestionowała podpisania przez siebie części czeków ujętych w zarzucie na podstawie których dokonała wypłacenie środków pieniężnych z rachunku spółki (...) w (...) w Ł. (k. 806 tom IV), opinii biegłego z zakresu kryminalistycznych badań pisma i podpisów M. G. (1) (k. 822-884 tom V), zeznań m.in. K. Ś. jednoznacznie wynikało, iż to oskarżona wypłaciła przedmiotowe środki pieniężna w łącznej kwocie 260.000 zł z rachunku bankowego spółki.

Z kolei z dowodów w postaci księgowej dokumentacji źródłowej; opinii biegłej z zakresu ekonomiki, organizacji i zarządzania A. M. (k. 228-231 tom II zbiór A, k. 105-107 tom I, k. 709-723 tom IV, k. 784-801 tom IV); zeznań K. Ś.; zeznań A. Z. (2) wynikało, iż oskarżona nie księgowała pobranych środków finansowych z rachunku bankowego spółki jako przychód, dowodem czego był brak operacji w raportach kasowych. W ocenie biegłej dokonywane przez oskarżoną D. T. zapisy księgowe były nieprawidłowe albowiem środki finansowe pobrane z rachunku bankowego powinny bowiem zostać zaksięgowane na koncie kasy.

Co więcej z tych samych dowodów wynikało, iż faktycznie przedmiotowe środki finansowe były rozksięgowywane przez oskarżoną (rozlokowane) na rzecz dostawców spółki oraz zaliczane w koszty, zaś w momencie zapłaty przez spółkę na rzecz tychże dostawców, oskarżona przenosiła zaksięgowane przez siebie wpłaty na innych dostawców.

Tym samym w świetle powyższego materiału dowodowego i wynikających zeń okoliczności faktycznych nie sposób przyjąć by inna osoba spośród pracowników spółki (...) dopuściła się przywłaszczenia środków pieniężnych w łącznej kwocie 260.000 zł wypłaconych z rachunku bankowego spółki w (...) w Ł..

Za kuriozalne należy uznać dywagacje, iż osobą tą mógłby być informatyk spółki – J. G.. Zaznaczyć należy, iż J. G., jak wynikało z materiału dowodowego, nie był osobą wypłacającą te pieniądze z rachunku bankowego spółki, tą osobą była oskarżona D. T., która następnie wbrew przyjętym zasadom nie dokonała ich zaksięgowania na koncie kasy spółki, co więcej przedmiotowe środki finansowe były rozksięgowywane przez oskarżoną co wynika z zapisów w systemie (...), na rzecz dostawców spółki oraz zaliczane w koszty, zaś w momencie zapłaty przez spółkę na rzecz tychże dostawców oskarżona przenosiła zaksięgowane przez siebie wpłaty na innych dostawców.

Co zaś się tyczy środków pieniężnych w postaci dewiz - 5.077,05 EURO i 399,64 USD (równowartość łącznie 22 418, 91 zł) zdeponowanych w kasie spółki, to jak wynikało z materiału dowodowego, oskarżona D. T. jako osoba pełniąca funkcję kasjera w spółce, była jedyną osobą spośród pracowników, poza dyrektorem finansowym spółki K. Ś., dysponującą kluczami do kasetki przenośnej i sejfu, w którym była przechowywana kasetka z dewizami („ Do tego sejfu były tylko dwie pary kluczy. Jedną parę miałem ja, jak wspomniałem, a drugie ma pani T. i ona ma je do dzisiaj” – zeznania K. Ś. - k. 68 tom I; „ Tylko kasjer miał dostęp do sejfu. Pan Ś. nie miał dostępu do sejfu”- zeznania U. C. – k. 72 tom I; „ Z tego co wiem, to klucze do sejfu firmy posiadała kasjerka, bo tam wkładała kasetkę: - zeznania B. R. – k. 75 tom I; „ Do sejfu miała dostęp według mnie tylko pani T. ” – zeznania A. Z. (2) – k. 77 tom I).

Bez wątpliwości środki pieniężne w postaci dewiz zostały powierzone oskarżonej jako prowadzącej kasę spółki, w tym kasę walutową, a ich brak stwierdzono podczas inwentaryzacji w dniu 27 sierpnia 2014r. („ Tam w tym sejfie nie było żadnych pieniędzy jakieś tylko potwierdzenie czeków, jest protokół zresztą” – zeznania K. Ś. – k. 65 tom I; „ Z dokumentów z zakończonego ostatniego raportu przeze Panią T. w sejfie walutowym powinno być około 5.700 euro i blisko 400 dolarów. Tak wynikało z księgowych dokumentów na koncie kasa, ale tego nie było … Pani T. objęła dostęp do kasy i sejfu z chwilą protokołu przejęcia, w lutym 2012r. – zeznania K. Ś. – k. 68 tom I; protokół otwarcia sejfu – k. 249 zbiór A tom II).

Analiza wskazanych okoliczności faktycznych z punktu zasad doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania wskazuje zatem, że oskarżona dokonała także przywłaszczenia wskazanych środków pieniężnych w postaci dewiz.

Z tych względów Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonej we wskazanym zakresie za całkowicie niewiarygodne albowiem pozostawały one w całkowitej sprzeczności z całym spektrum dowodów obdarzonych przymiotem wiarygodności.

Za w pełni wiarygodne Sąd uznał zeznania pracowników pokrzywdzonej spółki K. Ś. (k. 27-27v, 114, 150-152 tom I zbiór A, k. 63-71 tom I, k. 439-440 tom II), U. C. (k. 35-37 tom I zbiór A, k. 71-74 tom I), B. R. (k. 67 tom I zbiór A, k. 74-76 tom I), A. Z. (2) (k. 70-71 tom I zbiór A, k. 76-80 tom I), J. G. (k. 107-109 tom I, k. 588-595 tom III), B. J. (k. 109-110 tom I), I. M. (k. 110-111 ton I), A. Z. (3) (k. 111-112 tom I, k. 297-298 tom II), E. M. (k. 262-263 tom II), J. P. (k. 263-264 tom II), E. P. (k. 264-265 tom II), K. P. (k. 265-266 tom II).

Zeznania w/w świadków były bowiem spójne i konsekwentne w toku całego postępowania, ponadto wzajemnie ze sobą korespondowały, a w zakresie dotyczącym relacji K. Ś., czy A. Z. (2) co do przestępczego mechanizmu działania oskarżonej znalazły potwierdzenie w źródłowej dokumentacji księgowej oraz opinii biegłej z zakresu ekonomiki, organizacji i zarządzania A. M. (k. 228-231 tom II zbiór A, k. 105-107 tom I, k. 709-723 tom IV, k. 784-801 tom IV).

Co więcej w odniesieniu do wskazanych świadków, Sąd nie stwierdził zaistnienia jakichkolwiek okoliczności budzących wątpliwości co do prawdziwości ich zeznań. W/w to osoby całkowicie obce dla oskarżonej, którzy z przedmiotową sprawą zetknęli się wyłącznie z racji wykonywania swych obowiązków zawodowych. Jak wynikało z ich zeznań, a także wyjaśnień samej oskarżonej („ Miałam uznanie wśród pracowników” – k. 927v tom V), nie były to osoby pozostające w jakimkolwiek konflikcie, czy antagonizmie w stosunku do oskarżonej z racji zatrudnienia w tej samej spółce.

Nie sposób zatem w ocenie Sądu przyjąć, by osoby te miały jakikolwiek interes osobisty, czy procesowy by bezpodstawnie pomawiać oskarżoną.

Wiarygodnymi Sąd uznał także zeznania pracowników ochrony zatrudnionych w spółce (...) w okresie zarzucanego oskarżonej czynu, tj. R. C. (k. 436-437 tom II) i J. Ś. (k. 437-438 tom II). Świadkowie ci potwierdzili fakt przychodzenia przez oskarżoną D. T. do pracy w dni wolne od pracy oraz pozostawania przez oskarżoną w pracy po godzinach pracy. Ich relacja w tym zakresie znalazła pełne potwierdzenie w dowodach w postaci sprawozdań ze służby (k. 161-165 tom I), czy zapisów w informatycznym systemie księgowym. W odniesieniu do wskazanych świadków w ocenie Sądu nie pojawiły się żadne okoliczności kwestionujące obiektywizm ich relacji. Zarówno bowiem R. C. jak i J. Ś. to osoby obce dla oskarżonej, trudno zatem racjonalnie rzecz biorąc, zakładać by w/w mieli jakikolwiek interes procesowy czy osobisty by bezpodstawnie pomawiać właśnie oskarżoną.

Także jako wiarygodne Sąd uznał zeznania pracownika spółki (...) S.A. - świadka Ł. T. (k. 648-650 tom IV) dotyczące funkcjonowania sytemu (...). W odniesieniu do tego świadka nie ujawniły się żadne okoliczności dyskwalifikujące wartość dowodową jego zeznań jako osoby w żaden sposób nie powiązanej z którąkolwiek ze stron niniejszego postępowania.

Nic nie wniosły do sprawy zeznania świadków W. D. (k. 440 tom II), M. P. (k. 440 tom II) i L. P. (k. 441 tom II). Jak wynikało bowiem z treści zeznań w/w, byli oni zatrudnieni jako pracownicy ochrony w ramach (...) na terenie spółki (...) w okresie nieujętym w zarzucie. Tym samym nie dysponowali jakąkolwiek wiedzą mającą znaczenia dla dokonywania ustaleń faktycznych w sprawie.

Za w pełni wiarygodne i rzetelne Sąd uznał opinie: biegłej z zakresu ekonomiki, organizacji i zarządzania A. M. (k. 228-231 tom II zbiór A, k. 105-107 tom I, k. 709-723 tom IV, k. 784-801 tom IV) oraz biegłego z zakresu kryminalistycznych badań pisma i podpisów M. G. (1) (k. 822-884 tom V). Wskazane opinie zostały bowiem sporządzone przez osoby posiadające wymagane wiadomości specjalne, ich wnioski były pełne i jasne, pozbawione wewnętrznych sprzeczności.

Biegła z zakresu ekonomiki, organizacji i zarządzania A. M. w swej opinii wskazała, że jak wynika z dokumentacji księgowej oskarżona D. T. pobierała od 2012 do 2014 r. środki finansowe z konta bankowego spółki i nie księgowała ich jako przychód. Dowodem tego jest brak operacji w raportach kasowych. W ocenie biegłej dokonywane przez oskarżoną D. T. zapisy księgowe były nieprawidłowe. Środki finansowe pobrane z rachunku bankowego powinny bowiem zostać zaksięgowane na koncie kasy. Natomiast faktycznie, środki były rozksięgowywane na rzecz dostawców spółki oraz zaliczane w koszty. Analiza kont księgowych wykazała, iż oskarżona D. T. dokonywała modyfikacji zapisów księgowych w okresach późniejszych od daty zaksięgowania (dowód: kartoteka operacji bankowych z dnia 19.03.2013r. – modyfikacja zapisu z dnia 19.03.2013r. godz. 15.04.2013r.).

Z kolei z opinii biegłego z zakresu kryminalistycznych badań pisma i podpisów M. G. (1) wynikało, że na podstawie badań graficzno-porównawczych nieczytelnych podpisów w formie paraf oraz ręcznych zapisów dat widniejących w pozycji „kwotę czeku otrzymałam/łem, data i podpis odbiorcy” na odwrocie czeków (...) w Ł. nr: (...), (...), (...), (...), (...), (...), wystawionych na nazwisko oskarżonej D. T. stwierdzono, że wszystkie identyfikowane zapisy dat oraz nieczytelne podpisy w formie paraf widniejące na odwrocie czeków wykazują taki poziom zgodności graficznej z wzorami pisma i podpisów oskarżonej D. T., który daje podstawę do uznania oskarżonej D. T. za ich wykonawcę, natomiast nieczytelny podpis w formie parafy widniejącej na odwrocie czeku nr (...) wykazuje taki poziom zgodności graficznej z wzorami podpisów oskarżonej D. T., który wskazuje na prawdopodobieństwo nakreślenia tej parafy przez oskarżoną.

Nadmienić w tym miejscu należy, iż wnioski wskazanej opinii biegłego z zakresu kryminalistycznych badań pisma i podpisów M. G. (1) nie były w żaden sposób kwestionowane w toku niniejszego postępowania przez strony.

Opinię biegłego z zakresu informatyki M. G. (2) (k. 684-691, k. 758-760 tom IV) Sąd uznał za wiarygodną, sporządzoną przez osobę posiadającą wymagane wiadomości specjalne, jakkolwiek nie mającą znaczenia dla dokonywania ustaleń faktycznych w sprawie. Zapytanie Sądu stanowiące podstawę do przeprowadzenia opinii dotyczyło bowiem wyłącznie kwestii hipotetycznej, natomiast ujawniony w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie wskazywał na sprawstwo oskarżonej w zakresie zarzucanego jej czynu. Dlatego też okoliczności wynikające z przedmiotowej opinii informatycznej nie miały żadnego znaczenia dla dokonywania ustaleń faktycznych w sprawie.

Nie budziły także żadnych wątpliwości zdaniem Sądu co do swej wiarygodności i rzetelności dowody dokumentarne ujawnione na rozprawie wymienione na kartach: 113 tom I, 760-761 tom IV, 806 tom IV, 930v tom V. Wskazane dokumenty zostały sporządzone w sposób prawidłowy, zgodnie ze stosownymi regulacjami prawnymi określającymi ich formę i treść. Nadto, treść wyżej wymienionych dokumentów, nie była kwestionowana przez strony, dlatego też Sąd nie znalazł podstaw, by pozbawić je wartości dowodowej.

Sąd zważył co następuje:

Ujawniony w sprawie materiał dowodowy, jego analiza i interpretacja wykazały, jednoznacznie, iż oskarżona D. T. w okresie od 26 kwietnia 2012r. do nie później niż 27 sierpnia 2014r. w Ł. przy ul. (...) działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru będąc zatrudnioną jako specjalista księgowa w (...) Sp. z o. o. w Ł. przywłaszczyła powierzone jej pieniądze w łącznej kwocie 282.418,91 zł, co stanowiło mienie znacznej wartości w ten sposób, że: