Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 lipca 2022 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący –	Sędzia Sądu Okręgowego Ewa Malinowska
Protokolant –	Sekretarz sądowy Joanna Nande

po rozpoznaniu 26 lipca 2022 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania J. P.

przeciwko Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej

o nałożenie kary pieniężnej

na skutek odwołania J. P. od decyzji Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z 30 października 2019 r. Nr (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od J. na rzecz Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej kwotę 720 (siedemset dwadzieścia ) złotych z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Ewa Malinowska

XVII AmT 41/20

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 października 2019 r. wydaną w sprawie Nr (...)Prezes Urzędu Telekomunikacji Elektronicznej Na podstawie art. 210 ust. 1 i 2 oraz art. 209 ust. I ¹ pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (t.j.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1954 z późn. zmv dalej „Pt"), oraz na podstawie art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 z późn. zm., dalej „k.p.a.") w związku z art. 206 ust. 1 Pt, po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie nałożenia kary pieniężnej na J. P. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą J. P. (...) w związku z niewywiązaniem się z obowiązku udzielania informacji lub dostarczania dokumentów przewidzianego w art. 7 Pt ust. 1 za rok sprawozdawczy 2016, 2017 i 2018 nałożył na J. P. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą J. P. (...) kary pieniężne płatne do budżetu państwa za niewypełnienie obowiązku udzielania informacji lub dostarczania dokumentów przewidzianych Pt tj. obowiązku przedłożenia Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej (dalej „Prezes UKE") danych, o których mowa w art. 7 ust. 1 Pt

1.  za rok sprawozdawczy 2016 w wysokości 9000,00 PLN,

2.  za rok sprawozdawczy 2017 w wysokości 9000,00 PLN,

3.  za rok sprawozdawczy 2018 w wysokości 9000,00 PLN.

(decyzja k. 7-11)

Powód J. P. wniósł odwołanie od tej decyzji zarzucając jej naruszenie art. 209 ust 1 ¹ pkt 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. prawo telekomunikacyjne, art. 189 f § 1 pkt 1 kpa.

Zarzucając powyższe wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji ewentualnie o jej zmianę.

(odwołanie k. 12-15)

Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego.

(odpowiedź na odwołanie k. 25-30)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powód J. P. w latach 2016-2018 był przedsiębiorcą telekomunikacyjnym wpisanym do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych pod nr. (...).

(bezsporne)

Zawiadomieniem z dnia 3 października 2019 r. Prezes UKE poinformował powoda o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie nałożenia na kary pieniężnej w związku z niewywiązaniem się z obowiązku, o którym mowa w art. 7 Pt, za rok sprawozdawczy 2016-2018 r.

(zawiadomienie k. 2-3 akt adm.)

Pismem z dnia 10 października 2019 r. , które wpłynęło do Urzędu Komunikacji Elektronicznej, dnia 18 października 2019 r.) powód wskazał, że „niedopełnienie nałożonych na nas obowiązków wynikło z nieświadomości pracownika , któremu powierzono realizację powyższego zadania. Biorąc pod uwagę pod uwagę fakt, że firma nie osiągnęła żadnych przychodów z tytułu działalności telekomunikacyjnej w w/w latach prosimy o odstąpienie od wymierzonej kary. Za niedopatrzenie z naszej strony bardzo przepraszamy. Jednocześnie wysyłamy zaległe informacje z art. 7 ust. 1 Pt. oraz roczne zeznanie PIT 36L za 2018 rok wraz z urzędowym potwierdzeniem odbioru."

Do stanowiska powód załączył:

1)  Formularz F00 oraz F06 za rok sprawozdawczy 2016;

2)  Formularz F00 oraz F06 za rok sprawozdawczy 2017;

3)  Zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2018, tj. PIT-36L.

(pismo z zał. k. 15-27 akt adm.)

Formularz F00 oraz Formularz F05 za rok sprawozdawczy 2018 został złożony przez powoda za pośrednictwem Platformy Usług (...) dniu 9 października 2019 r.

(bezsporne)

Powód w roku 2018 osiągnął przychód w wysokości (...) zł

(zeznanie podatkowe k. 28-31 akt adm.)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wskazanych powyżej dokumentów, które nie były kwestionowane przez żadną ze stron niniejszego postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W ocenie Sądu odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Pt w brzmieniu obowiązującym na datę wydania zaskarżonej decyzji przedsiębiorca telekomunikacyjny był obowiązany do przedkładania Prezesowi UKE, w terminie do dnia 31 marca, danych za poprzedni rok kalendarzowy dotyczących rodzaju i zakresu wykonywanej działalności telekomunikacyjnej oraz wielkości sprzedaży usług telekomunikacyjnych. W dniu 12 grudnia 2018 r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o zmianie ustawy Prawo telekomunikacyjne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 1118, którymi ustawodawca dokonał zmiany m.in. art. 7 ust. 1 i uchylił art. 7 ust. 2 Pt. W wyniku tej nowelizacji zmienił się zakres obowiązku określonego w tym przepisie w stosunku do przedsiębiorców telekomunikacyjnych. W dalszym ciągu jednak przedsiębiorca ma obowiązek przekazania Prezesowi UKE danych za poprzedni rok kalendarzowy, dotyczących rodzaju i zakresu wykonywanej działalności telekomunikacyjnej oraz wielkości sprzedaży usług telekomunikacyjnych w terminie do dnia 31 marca.

Przewidziany w przywołanym przepisie obowiązek informacyjny ma charakter stały i winien być realizowany przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego bez odrębnego wezwania. Obowiązek ten wynika bezpośrednio z przepisów prawa i nie wymaga konkretyzacji przez administrację telekomunikacyjną w formie decyzji administracyjnych, wobec czego przedsiębiorca samodzielnie ustala, jakim obowiązkom informacyjnym podlega (S. Piątek, Prawo Telekomunikacyjne. Komentarz, Warszawa 2013 r., System Informacji Prawnej Legalis).

Niedopełnienie przez przedsiębiorcę wskazanego obowiązku powoduje natomiast narażenie się na sankcję administracyjną, przewidzianą w art. 209 ust. 1 ¹ pkt 1 PT . Zgodnie z tym przepisem kto nie wypełnia obowiązku udzielania informacji lub dostarczania dokumentów przewidzianych ustawą lub ustawą o wruist lub udziela informacji niepełnych lub nieprawdziwych lub dostarcza dokumenty zawierające informacje niepełne lub nieprawdziwe, może podlegać karze pieniężnej. Jednym z obowiązków udzielania informacji lub dostarczania dokumentów przewidzianych ustawą jest obowiązek sprawozdawczy przewidziany art. 7 ust. 1 Pt. Przez niewypełnienie obowiązku przekazania danych, o którym mowa w art. 7 ust. 1 Pt, należy rozumieć także przekazanie wymaganych w art. 7 ust. 1 Pt informacji z uchybieniem terminu, o którym mowa w tym przepisie. W niniejszej sprawie dane zostały przekazane z opóźnieniem dopiero po wezwaniu Prezesa UKE skierowanym do przedsiębiorcy w trakcie toczącego się postępowania administracyjnego. Powód był wpisany do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych w latach 2016-2018, a zatem ciążył na nim przedmiotowy obowiązek niezależnie od tego, jaki był jego zakres działania i jaki byłby zakres przekazywanych danych. Powód nie może także uchylić się od odpowiedzialności wskazując na błąd swojego pracownika, skoro działa jako profesjonalista, a odpowiedzialność za niewykonanie tego obowiązku ma charakter obiektywny.

W myśl art. 209 ust. la Pt kara, o której mowa w ust. 1 i l ¹, może zostać nałożona także w przypadku, gdy podmiot zaprzestał naruszania prawa lub naprawił wyrządzoną szkodę, jeżeli Prezes UKE uzna, że przemawiają za tym czas trwania, zakres lub skutki naruszenia. Oznacza to, że dopuszczalne jest nałożenia kary pieniężnej w przypadku, w którym doszło do zaprzestania naruszania prawa lub naprawienia wyrządzonej szkody, a ocena pozostawiona jest w tym zakresie Prezesowi UKE i uzależniona jest od tego, czy za nałożeniem kary przemawiają czas trwania, zakres lub skutki naruszenia. W niniejszej sprawie powód przedłożył wymagane dane za lata 2016-2018, a tym samym doszło do spełnienia przesłanki „zaprzestania naruszania prawa" rację ma jednak Prezes UKE, że czas trwania naruszenia nie przemawia za odstąpieniem od nałożenia kary pieniężnej. Ponadto nie doszło do naprawienia szkody bowiem naruszenie będące przedmiotem postępowania nie było związane z wyrządzeniem szkody, ani też nie polegało na wyrządzeniu szkody. Jak słusznie wskazał pozwany naruszenie stanowiło niewykonanie w terminie obowiązku o charakterze publicznoprawnym nie związanego z jakimkolwiek świadczeniem materialnym. A zatem należy zgodzić się z Prezesem UKE, że w niniejszej sprawie nie zostały spełnione przesłanki zastosowania art. 209 ust. la Pt.

Powód podniósł zarzut niezastosowania instytucji odstąpienia od wymierzenia kary uregulowanej w art. 189f § 1 k.p.a., zgodnie z którym organ administracji publicznej ma obowiązek odstąpić od nałożenia kary, w sytuacji gdy: 1) naruszenie prawa ma znikomą wagę i jednocześnie strona zaprzestała naruszania prawa; 2) za to samo zachowanie prawomocną decyzją na stronę została uprzednio nałożona administracyjna kara pieniężna przez inny uprawniony organ administracji publicznej lub gdy strona została prawomocnie ukarana za wykroczenie lub wykroczenie skarbowe, lub prawomocnie skazana za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe i uprzednia kara spełnia cele, dla których miałaby być nałożona administracyjna kara pieniężna.

W ocenie Sądu przepisy te nie znajdują zastosowania, ponieważ instytucja odstąpienia od wymierzenia kary uregulowania jest w przepisach szczególnych , czyli w art. 209 ust. 1a Pt. Nawet gdyby jednak przyjąć, że przepisy te mają zastosowanie to zgodzić należy się z Prezesem UKE, że pomimo przedłożenia wymaganych danych, a tym samym spełnienia przesłanki zaprzestania naruszania prawa waga naruszenia jakiego dopuścił się powód wiąże się z dalekosiężnymi skutkami zarówno dla realizacji obowiązków ustawowych Prezesa UKE jak i dla samego rynku telekomunikacyjnego, nie można zatem uznać, że waga naruszenia jest znikoma co jest jednoznaczne z wykluczeniem możliwości spełnienia przesłanki określonej w art. 189f § 1 pkt 1 k.p.a.

Jeśli natomiast chodzi o przesłanki określone w art. 189f § 1 pkt 2 k.p.a. należy wskazać, zgadzając się z Prezesem UKE, że w niniejszej sprawie nie mogły mieć zastosowania. Po pierwsze dlatego, że Prezes UKE jest jedynym organem administracji uprawnionym do nakładania kar pieniężnych za przekazanie niepełnych danych, o których mowa w art. 7 ust. 1 Pt i związku z tym nie mogła wystąpić sytuacja uprzedniego nałożenia za to samo zachowanie prawomocną decyzją administracyjnej kary pieniężnej przez inny uprawniony organ administracji. Po drugie naruszenie będące przedmiotem postępowania nie wypełnia znamion wykroczenia, przestępstwa ani też przestępstwa skarbowego. Oznacza to, że nie mogła wystąpić sytuacja, w której strona zostałaby prawomocnie ukarana za wykroczenie lub wykroczenie skarbowe, lub prawomocnie skazana za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe i uprzednia kara spełniłaby cele, dla których miałaby być nałożona administracyjna kara pieniężna. Sąd nie podzielił zatem zarzutów podniesionych w odwołaniu i odnoszących się do zasadności odstąpienia od wymierzenia kary przez Prezesa UKE i uznał, że zaszły przesłanki do wymierzenia powodowi kary pieniężnej za naruszenie art. 7 ust. 1 Pt.

Zasady nakładania kar pieniężnych określone są w art. 210 Pt, który w art. Art. 210 [Wysokość kary pieniężnej]

⚫

Orzeczenia: tezowane 25, nietezowane 64

⚫

Komentarze: 3

⚫

Piśmiennictwo : 1

⚫

Czasopisma: 1

⚫

Porównaj

⚫

210 ust. 1 stanowi, że Art. 210 [Wysokość kary pieniężnej] ust. 1

⚫

Orzeczenia: tezowane 13, nietezowane 54

⚫

Piśmiennictwo : 1

⚫

Czasopisma: 1

kary pieniężne, o których mowa w art. 209 ust. 1 i 1 ¹, nakłada Prezes UKE, w drodze decyzji, w wysokości do (...) przychodu ukaranego podmiotu, osiągniętego w poprzednim roku kalendarzowym. Decyzji o nałożeniu kary pieniężnej nie nadaje się rygoru natychmiastowej wykonalności.

Zgodnie zaś z art. 210 ust. 1a w przypadku gdy podmiot w roku kalendarzowym poprzedzającym rok nałożenia kary pieniężnej nie osiągnął przychodu lub osiągnął przychód w wysokości nieprzekraczającej 500 000 zł, Prezes UKE, nakładając karę pieniężną, uwzględnia średni przychód osiągnięty przez podmiot w trzech kolejnych latach kalendarzowych poprzedzających rok nałożenia kary pieniężnej.

Zgodnie z art. 210 ust. 1b w przypadku gdy podmiot nie osiągnął przychodu w okresie, o którym mowa w ust. 1a, lub gdy przychód podmiotu w tym okresie nie przekracza 500 000 zł, Prezes UKE może nałożyć na podmiot karę pieniężną w wysokości nieprzekraczającej 15 000 zł.

W myśl art. 210 ust.1c w przypadku gdy przed wydaniem decyzji o nałożeniu kary pieniężnej podmiot nie dysponuje danymi finansowymi niezbędnymi do ustalenia przychodu za rok kalendarzowy poprzedzający rok nałożenia kary pieniężnej, Prezes UKE, nakładając karę pieniężną, uwzględnia:

1) przychód osiągnięty przez podmiot w roku kalendarzowym poprzedzającym ten rok;

2) w przypadku, o którym mowa w ust. 1a - średni przychód osiągnięty przez podmiot w trzech kolejnych latach kalendarzowych poprzedzających ten rok; przepis ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Zgodnie natomiast z art. 210 ust. 2 Pt nakładając karę Prezes UKE uwzględnia zakres naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu oraz jego możliwości finansowe.

Odnosząc się do przesłanki zakresu naruszenia wskazać należy, że konsekwencje niewywiązania się z obowiązku sprawozdawczego są daleko idące. Dane objęte przedmiotowym obowiązkiem mają zapewnić Prezesowi UKE, jako regulatorowi rynku telekomunikacyjnego, stały dostęp do informacji istotnych dla tego rynku. Brak tych informacji uniemożliwia z kolei Prezesowi Urzędu realizację jego kompetencji, w tym dokonanie oceny aktualnego stanu rynku, jego tendencji rozwojowych oraz potencjalnych zagrożeń, uniemożliwia też realizację celów regulacyjnych, w szczególności w zakresie stwarzania warunków dla wspierania konkurencji na rynku oraz zapewnienia użytkownikom korzyści w postaci różnorodności, ceny i jakości usług telekomunikacyjnych. W szczególności mogło prowadzić do zniekształcenia wyników analizy rynku mających zasadnicze znaczenie dla podejmowania przez Prezesa UKE decyzji regulacyjnych, w drodze których m. in. nakładane są obowiązki regulacyjne na przedsiębiorców telekomunikacyjnych. Dlatego zasadnie przyjęto, że przemawiało to za nałożeniem kary pieniężnej na powoda.

Z kolei okoliczność, że czas trwania naruszenia wpłynął na nieprzekazanie danych w takim terminie, w którym mogłyby one zostać uwzględnione w raporcie o stanie rynku telekomunikacyjnego, przemawiała za uznaniem, iż również zakres naruszenia był na tyle znaczny, że powinien skutkować nałożeniem kary pieniężnej na powoda.

Oceniając dotychczasową działalność powoda Prezes UKE trafnie uwzględnił fakt, że powód był już ukarany karą pieniężną nałożoną w decyzji z dnia 29 czerwca 2018 r., znak (...) (k. 9-14 akt adm.), w związku z niewywiązaniem się z obowiązku, o którym mowa w art. 29 ust. 2 ustawy o wruist, za rok sprawozdawczy 2016 i 2017, co przemawiało za zaostrzeniem kary.

Co do możliwości finansowych strony wskazać należy, że jako podstawę wymiaru kary prawidłowo przyjęto wielkość przychodów powoda za 2018 r., które wynosiły (...) PLN. Maksymalna kara, jaką Prezes UKE mógłby wymierzyć zgodnie z art. 210 ust. 1 Pt wynosi: (...) PLN, co stanowi (...) podstawy wymiaru kary. Prezes UKE uznał, że kara w wysokości 9.000,00 PLN za każdy rok mieści się w określonych ustawą granicach (...) przychodu powoda, jest adekwatna do naruszenia stwierdzonego w niniejszym postępowaniu oraz uwzględnia dyrektywy wymiaru kary pieniężnej, określone w art. 210 ust. 2 Pt. Jako okoliczność łagodzącą przyjęto fakt, że ostatecznie powód przedłożył wymagane dane za rok 2017.

Mając powyższe na względzie, na podstawie art. 479 ⁶⁴ § 1 k.p.c., Sąd orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

O kosztach postępowania rozstrzygnięto, zgodnie z wyrażoną w art. 98 § 1 k.p.c., zasadą odpowiedzialności za wynik procesu przyjmując, że powód - jako przegrywający sprawę – zobowiązany jest do zwrotu pozwanemu Prezesowi UKE i zainteresowanemu kosztów procesu, na które złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w wysokości 720 zł, ustalone w oparciu o § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

SSO Ewa Malinowska