Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 grudnia 2022 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SO Jolanta Stasińska

po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 2022 roku w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z odwołania (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o wymierzenie kary pieniężnej

na skutek odwołania (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 20 kwietnia 2021 roku, Nr (...). (...) (...)

1.  oddala odwołanie,

2.  zasądza od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę 720,00 zł (siedemset dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sędzia SO Jolanta Stasińska

Sygn. akt XVII AmE 146/21

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki decyzją z dnia 20 kwietnia 2021 roku, numer (...). (...) (...), na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 12b w związku z art. 56 ust. 2, ust. 3, ust. 6 i 6a ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz.U. z 2020 r. poz. 833z późn. zm.) oraz w związku z art 104 oraz 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 256 z późn. zm.) i art. 30 ust. 1 ustawy- Prawo energetyczne po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej Przedsiębiorcy (...) Sp. z o. o. z siedzibą w G. o nr identyfikacji podatkowej (NIP): (...) (dalej: „Przedsiębiorca") w związku z niezachowaniem terminu na przekazanie sprawozdania, o którym mowa w art. 43d ustawy- Prawo energetyczne, za miesiące: od lipca do grudnia 2017 r. oraz od stycznia do grudnia 2018 r. oraz od miesiąca stycznia 2019 r. do grudnia 2019 r. oraz za miesiące maj, lipiec, wrzesień oraz październik 2020 r., orzekł:

1. że Przedsiębiorca nie zachował terminu na złożenie sprawozdania, o którym mowa w art. 43d ustawy- Prawo energetyczne, za miesiące od lipca do grudnia 2017 r. oraz od stycznia do grudnia 2018 r. oraz od miesiąca stycznia 2019 r. do grudnia 2019 r. oraz za miesiące maj, lipiec, wrzesień oraz październik 2020 r. do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki,

2. za działanie opisane w pkt 1 wymierzam Przedsiębiorcy karę pieniężną w łącznej wysokości 300.000,00 (trzystu tysięcy złotych), w tym:

a) 10.000,00 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych) za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc lipiec 2017 r.

b) 10.000,00 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych) za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc sierpień 2017 r.,

c) 10.000,00 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych) za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc wrzesień 2017 r.,

d) 10.000,00 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych) za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc październik 2017 r.,

e) 10.000,00 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych) za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc listopad 2017 r.,

f) 10.000,00 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych) za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc grudzień 2017 r.,

g) 10.000,00 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych) za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc styczeń 2018 r.,

h) 10.000,00 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych) za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc luty 2018 r.,

i) 10.000,00 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych) za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc marzec 2018 r.,

j) 10.000,00 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych) za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc kwiecień 2018 r.,

k) 10.000,00 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych) za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc maj 2018 r.,

l) 10.000,00 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych) za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc czerwiec 2018 r.,

m) 10.000,00 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych) za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc lipiec 2018 r.,

n) 10.000,00 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych) za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc sierpień 2018 r.,

o) 10.000,00 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych) za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc wrzesień 2018 r.,

p) 10.000,00 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych) za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc październik 2018 r.,

q) 10.000,00 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych) za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc listopad 2018 r.,

r ) 10.000,00 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych) za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc grudzień 2018 r.,

s ) 10.000,00 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych) za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc styczeń 2019 r.,

t ) 10.000,00 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych) za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc luty 2019 r.,

u ) 10.000,00 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych) za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc marzec 2019 r.,

v ) 10.000,00 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych) za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc kwiecień 2019 r.,

w ) 10.000,00 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych) za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc maj 2019 r.,

x ) 10.000,00 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych) za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc czerwiec 2019 r.,

y ) 10.000,00 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych) za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc lipiec 2019 r.,

z ) 10.000,00 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych) za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc sierpień 2019 r.,

aa ) 10.000,00 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych) za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc wrzesień 2019 r.,

bb) 10.000,00 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych) za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc październik 2019 r.,

cc) 10.000,00 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych) za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc listopad 2019 r.,

dd) 10.000,00 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych) za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc grudzień 2019 r.,

3. odstępuję od wymierzenia kary pieniężnej za działanie wskazane w pkt 1 w zakresie miesięcy: maj, lipiec, wrzesień oraz październik 2020 r.

Od wyżej wymienionej decyzji powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. wniósł odwołanie. Zaskarżył powyższą decyzję w całości.

Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie:

- art. 56 ust. 6a Prawa energetycznego poprzez dokonanie błędnej oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu i uznanie, że stopień szkodliwości czynu Spółki był wyższy niż znikomy, co w konsekwencji doprowadziło do niesłusznej odmowy zastosowania tego przepisu, tzn. nieodstąpienie od wymierzenia kary,

W ocenie Spółki w niniejszej sprawie zachodzą wszystkie przesłanki uzasadniające odstąpienie od wymierzenia kary. Gdyby jednak z jakiejkolwiek przyczyny, Sąd nie podzielił tego stanowiska, powód zarzucił naruszenie:

- art. 56 ust. 6 Prawa energetycznego poprzez niezastosowanie tego przepisu i błędne uznanie, że nałożona na Spółkę kara nie może być obniżona, co w konsekwencji doprowadziło do wymierzenia kary w wysokości zbyt wygórowanej i nieproporcjonalnej do czynów Spółki,

- art. 56 ust. 1 pkt 12b w związku z art. 56 ust. 2h pkt 4 Prawa energetycznego poprzez błędne przyjęcie, że kara pieniężna w wysokości 10 000 zł powinna zostać nałożona za każde sprawozdanie złożone po terminie, mimo iż niezłożenie w terminie wszystkich sprawozdań wynikało z jednego naruszenia przepisów (braku świadomości na temat obowiązku podlegania wpisowi do Rejestru Podmiotów Przywożących), a nie ciągłego i systematycznego naruszania, w szczególności, gdy funkcje i cele kary byłyby spełnione w sytuacji wymierzenia jednorazowej kary w wysokości 10 000 zł.

Mając na uwadze powyższe, wniósł:

- na podstawie art. 479 ⁴⁹ k.p.c. o zmianę zaskarżonej decyzji i odstąpienie od wymierzenia kary ewentualnie

- zmianę zaskarżonej decyzji poprzez obniżenie wymierzonej Spółce kary do 10 000 zł, ewentualnie

- o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania; oraz o

- zasądzenie od Pozwanego na rzecz Powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Pozwany Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wniósł o:

1. oddalenie odwołania,

2. zwolnienie strony (Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki) od udziału w posiedzeniu przygotowawczym, ze względu na hierarchiczną strukturę urzędu i przekazywanie spraw na niższe szczeble, zatem udział pełnomocnika będzie wystarczający jako osoby mającej pełną wiedzę w niniejszej sprawie,

3. zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwany podtrzymał stanowisko wyrażone w treści zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Pismem z dnia 14 grudnia 2020 r. do (...) Oddziału Terenowego Urzędu Regulacji Energetyki z siedzibą w G. wpłynął wniosek Przedsiębiorcy (...) Sp. z o. o. z siedzibą w G. o nr identyfikacji podatkowej (NIP): (...) dotyczący wpisu do rejestru podmiotów przywożących zgodnie z art. 32a ustawy – Prawo energetyczne. W dniu 2 grudnia 2020 roku (data wpływu 17 grudnia 2020 r.) do prezesa URE wpłynęły zaległe sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu, o którym mowa w art. 43d ust. 1 ustawy Prawo energetyczne za miesiące od lipca 2017 r. do grudnia 2019 r., oraz. sprawozdanie za miesiąc listopad 2020 r. Począwszy od dnia 21 lutego 2020 r. Przedsiębiorca złożył sprawozdania za miesiące od stycznia do października 2020r.

/k. 22-58 akt adm./

Przedsiębiorca decyzją z dnia 11 stycznia 2021 r. został wpisany do rejestru podmiotów przywożących prowadzonego przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki pod nr (...)/(...). /k. 63-65 akt adm./

Pismem z dnia 17 lutego 2021 r, Przedsiębiorca został zawiadomiony przez Prezesa URE o zawiadomiony o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie wymierzenia kary pieniężnej w związku z niezachowaniem terminu na przekazanie sprawozdania, o którym mowa w art. 43d ustawy - Prawo energetyczne, za miesiące: od lipca do grudnia 2017 r. oraz od stycznia do grudnia 2018 r. oraz od miesiąca stycznia do grudnia 2019 r. oraz za miesiące maj, lipiec, wrzesień oraz październik 2020 r. do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki. Ponadto, mając na uwadze dyspozycję art. 50, art. 77 § 1 i art. 80 Kodeksu postępowania administracyjnego Przedsiębiorca został wezwany do złożenia, w terminie 14 dni, licząc od dnia otrzymana zawiadomienia kopii wszelkich dokumentów potwierdzających aktualną sytuację finansową Przedsiębiorstwa, w tym dokumentów dotyczących: osiągniętych przychodów i dochodów (np. bilans + rachunek zysków i strat za rok 2020 lub inne dokumenty sporządzane stosownie do formy prawnej Przedsiębiorcy), kopii sprawozdania o przychodach, kosztach i wyniku finansowym oraz o nakładach na środki trwałe (zwanego: sprawozdaniem F01) podsumowującego kwartalną działalność przedsiębiorstwa. Sprawozdanie to sporządzane jest na potrzeby Głównego Urzędu Statystycznego i informuje o występujących trendach w działalności przedsiębiorstwa, zmianach w zatrudnieniu i płacach, oświadczenia o osiągniętych w 2020 r. przychodach i dochodach z działalności gospodarczej ogółem. Jednocześnie Przedsiębiorca został zawiadomiony o włączeniu wskazanych w zawiadomieniu dokumentów do materiału dowodowego. /k. 67-69 akt adm./

Pismem z dnia 10 marca 2021 r. pełnomocnik Przedsiębiorcy przedstawił wymagane dokumenty finansowe, wyjaśnienia w sprawie oraz mając na uwadze art. 56 ust 6a ustawy- Prawo energetyczne wniósł o odstąpienie od wymierzenia kary pieniężnej, ze względu na fakt, iż stopień szkodliwości czynu jest znikomy, a Spółka zaprzestała naruszenia, spełniając obowiązek, tj. złożyła zaległe sprawozdania. /k. 73-83, 84-103 akt adm./

Pismem z dnia 25 marca 2021 r. Przedsiębiorca zgodnie z dyspozycją art. 10 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego w związku z art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne został zawiadomiony o zakończeniu postępowania dowodowego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej. Ponadto mając na uwadze wprowadzony od dnia 14 marca 2020 r. stan zagrożenia epidemicznego oraz ogłoszony od 20 marca 2020 r. stan epidemii w związku z zakażeniami wirusem (...)2 Przedsiębiorca został zawiadomiony o braku możliwości osobistego zapoznania się z zebranym materiałem dowodowym w sprawie, jednocześnie Prezes Urzędu Regulacji Energetyki zawiadomił, iż na zebrany materiał dowodowy składają się: korespondencja prowadzona w przedmiotowej sprawie między Przedsiębiorcą i Prezesem Urzędu Regulacji Energetyki, na którą składają się: kopia pisma Przedsiębiorcy z dnia 11 grudnia 2020 r. (data wpływu 14 grudnia 2020 r.) zawierające wniosek o wpis do rejestru podmiotów przywożących, pismo Przedsiębiorcy z dnia 5 stycznia 2021 r. będące odpowiedzią na wezwanie (...) Oddziału Terenowego Urzędu Regulacji Energetyki z siedzibą w G. z dnia 18 grudnia 2020 r., sygn. (...),kopia sprawozdań złożonych przez Spółkę z zakresu art. 43d ustawy- Prawo energetyczne za miesiące od stycznia do października 2020 r., pismo Przedsiębiorcy z dnia 2 grudnia 2020 r. zawierające sprawozdania z zakresu art 43d ustawy- Prawo energetyczne za miesiące od lipca 2017 r do grudnia 2019 r., pismo Przedsiębiorcy z dnia 10 marca 2021 r. oraz pisma Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki: wezwanie z dnia 18 grudnia 2020 r., sygn. (...), kopia decyzji (...) Oddziału Terenowego Urzędu Regulacji Energetyki z siedzibą w G. z dnia 11 stycznia 2021 r. o wpisie Przedsiębiorcy do rejestru podmiotów przywożących pod nr (...)/(...), zawiadomienie o wszczęciu postępowania w sprawie wymierzenia kary pieniężnej z dnia 17 lutego 2021 r. Ponadto strona została poinformowana o możliwości udzielania odpowiedzi w formie elektronicznej poprzez adres poczty elektronicznej Urzędu lub poprzez platformę (...) oraz o uprawnieniach wynikających z art. 10 k.p.a. i możliwości zrzeczenia się praw do czynnego udziału w postępowaniu administracyjnym w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii. Pismo zostało skutecznie doręczone w dniu 30 marca 2021 r. Przedsiębiorca nie skorzystał z przysługującego mu uprawnienia. /k. 106, 108 akt adm./

W dniu 20 kwietnia 2021 roku Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wydał decyzję numer (...). (...) (...). /k. 110-128 akt adm./

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dowody z dokumentów zgromadzonych w postępowaniu administracyjnym, które nie były przez żadną ze stron niniejszego postępowania kwestionowane, jak również w ocenie Sądu nie budziły wątpliwości.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zważył co następuje:

Strony nie wystąpiły o przeprowadzenie rozprawy, natomiast rozpoznanie sprawy na rozprawie nie było konieczne, wobec czego wystąpiły podstawy rozstrzygnięcia sprawy na posiedzeniu niejawnym.

Odwołanie jest niezasadne.

Zgodnie z treścią art. 43d ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 833 z późn. zm., dalej: „Pe”), przedsiębiorstwo energetyczne posiadające koncesję na wytwarzanie paliw ciekłych lub koncesję na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą, a także podmiot przywożący stosownie do swojej działalności przekazuje Prezesowi URE, Prezesowi Agencji Rezerw Materiałowych, ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych oraz ministrowi właściwemu do spraw energii miesięczne sprawozdanie o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu - w terminie 20 dni od dnia zakończenia miesiąca, którego dotyczy sprawozdanie. Zgodnie natomiast z treścią art 43d ust. 1 w związku z art 62d pkt 4 ustawy- Prawo energetyczne „od dnia 1 stycznia 2020 r. do dnia 30 czerwca 2021 r, przedsiębiorstwo energetyczne posiadające koncesje na wytwarzanie paliw ciekłych lub koncesję na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą, a także podmiot przywożący stosownie do swojej działalności przekazuje Prezesowi URE miesięczne sprawozdanie o rodzajach oraz ilości wytworzonych przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych a także ich przeznaczeniu- w terminie 20 dni od dnia zakończenia miesiąca, którego dotyczy sprawozdanie".

Bezsporna była w niniejszej sprawie okoliczność, że powód został wpisany do Rejestru Podmiotów Przywożących prowadzonego przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki pod nr (...)/(...) w dniu 11 stycznia 2021 roku oraz, że nie dopełnił w ustawowym terminie obowiązku sprawozdawczego w przypadku miesięcy wymienionych w punkcie 1 sentencji decyzji. W treści odwołania powód wskazał, że spółka nie zajmuje się stricte działalnością paliwową. W ramach prowadzonej działalności pełni ona rolę dostawcy techniki motocyklowej, skuterowej oraz warsztatowej (przykładowo filtrów, akumulatorów czy klocków hamulcowych) dla kontrahentów z całego kraju. Przyznał jednak, że niezbędnym wyrobem do prawidłowego funkcjonowania oferowanych przez Spółkę produktów są środki smarne o kodach CN (...) oraz, że środki te w niewielkich ilościach kupowane są przez spółkę w drodze nabycia wewnątrzwspólnotowego. Wskazał też przy tym, że w momencie zauważenia błędu w postępowaniu Spółki, niezwłocznie podjęto wszelkie kroki mające zaprzestać naruszeniu prawa, co przejawiło się w złożeniu wniosku o wpis do rejestru podmiotów przywożących oraz zaległych sprawozdań. Z powyższego wynika, że niesporna była w niniejszej sprawie okoliczność, iż powód był podmiotem przywożącym w rozumieniu art. 3 pkt 12 c ustawy – Prawo energetyczne oraz, że doszło do zaniechania obowiązku sprawozdawczego za miesiące wskazane w punkcie 1 sentencji zaskarżonej decyzji, pomimo tego, iż taki obowiązek wynikał wprost z treści art. 43d ust. 1 Pe. Tym samym powód nie kwestionował swego statusu podmiotu przywożącego, z którym nierozerwalnie związany jest obowiązek sprawozdawczy, o którym mowa w treści art. 43d. ust. 1 Pe w okresie objętym zaskarżoną decyzją.

Zgodnie z treścią art. 56 ust. 1 pkt 12b Pe, karze pieniężnej podlega ten, kto nie przekazuje w terminie sprawozdania, o którym mowa w art. 43d. Zgodnie natomiast z treścią art. 56 ust 2h pkt 4 kara pieniężna w przypadku określnym w ust. 1 pkt 12b została ustalona przez ustawodawcę na kwotę 10 000 zł, tj. w wysokości przez ustawodawcę wprost w treści przepisu określonej.

W niniejszej sprawie brak było podstaw do odstąpienia od wymierzenia kary na podstawie art. 56 ust. 6a Pe w odniesieniu do deliktów wymienionych w treści punktu 2 sentencji zaskarżonej decyzji.

Według ustawodawcy, Prezes URE może odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli stopień szkodliwości czynu jest znikomy, a podmiot zaprzestał naruszania prawa lub zrealizował obowiązek. Z treści powołanego przepisu wynika w szczególności, iż Prezes URE ma jedynie „możliwość” zastosowania tej instytucji, nie zaś obowiązek, co wpływa na fakultatywny, a nie obligatoryjny charakter tej instytucji. W przypadku zatem nawet łącznego wystąpienia obu przesłanek koniecznych, wskazany organ może, ale nie musi skorzystać z tej kompetencji.

W dalszej kolejności wskazać należy, iż zastosowanie instytucji odstąpienia od wymierzenia kary wymaga łącznego spełnienia obu przesłanek wymienionych w treści powołanego przepisu.

Jedną z przesłanek koniecznych do zaistnienia możliwości zastosowania wyżej wymienionej instytucji jest znikomy stopień szkodliwości czynu. Powód twierdził, iż stopień szkodliwości jego wszystkich czynów wskazanych w punkcie 1 zaskarżonej decyzji jest znikomy. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 października 2014 r. (III SK 47/13, OSNP 2016, Nr 8, poz. 112) wskazał, że rozstrzygając, czy naruszenie obowiązku ciążącego na przedsiębiorcy można w okolicznościach faktycznych sprawy uznać za czyn o znikomym stopniu szkodliwości, zasadne jest odwołanie się do sposobu weryfikacji tego stopnia wypracowanego w prawie karnym, skoro prawodawca posłużył się w art. 56 ust. 6a ustawy – Prawo energetyczne instytucją prawa karnego, z uwagi na represyjny charakter kar pieniężnych przewidzianych w tym przepisie. Zgodnie z art. 115 § 2 k.k. przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu bierze się pod uwagę: rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych obowiązków, postać zamiaru, motywację sprawcy oraz rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. W orzecznictwie wskazuje się, że przy ocenie stopnia szkodliwości społecznej czynu, mają decydować wyłącznie okoliczności związane z czynem, a podstawowe znaczenie mają rodzaj i charakter naruszonego przez oskarżonego dobra chronionego prawem, rozmiar wyrządzonej i grożącej szkody oraz zamiar i motywacja sprawcy.

Powód podniósł, że o znikomym stopniu szkodliwości czynu świadczy okoliczność, że brak wiadomości Prezesa URE o działalności spółki na bieżąco nie spowodował jakiejkolwiek szkody. Jednocześnie wskazał, że pozwany nie uchwycił skali ewentualnego uchybienia po stronie spółki (abstrahując od faktu samodzielnego jego zadośćuczynieniu) oraz nie dokonał porównania tej skali z poziomem wymierzonej Spółce kary. Podniósł też, że sam z własnej inicjatywy i bez jakiegokolwiek impulsu ze strony Prezesa URE (wezwania, zawiadomienia itp.) dokonał zgłoszenia wykrytej u siebie nieprawidłowości do Prezesa URE, który wcześniej nie miał jakiejkolwiek wiedzy na temat nieprawidłowości Spółki.

Stanowisko powoda jest niezasadne. Istnienie obowiązku sprawozdawczego obejmowało bowiem powoda, niezależnie od ilości łącznie importowanych smarów na terenie RP czy wiodącego przedmiotu działalności spółki. Wskazać przy tym należy, że nieuprawniona była podjęta przez powoda w odwołaniu próba marginalizacji jego obowiązku, jako podmiotu przywożącego, z uwagi na „nieenergetyczne” zastosowanie tych produktów, upatrując niejako większej wagi i znaczenia po stronie obowiązku sprawozdawczego, realizowanego również w trybie art. 43d Pe, przez podmioty, których działalność dotyczy sektora paliwowego. Nie miała zatem znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy dokonana przez powoda ocena istotności przedmiotowych danych, przekazywanych także przez takie podmioty jak powód (dla którego realizowany przywóz smarów ma charakter marginalny), gdyż oceny istotności przedmiotowych informacji niewątpliwie dokonał już sam ustawodawca, nakładając na podmioty przywożące obowiązek składania sprawozdań za każdy miesiąc, a nie kwartał. Ponadto, w treści art. 43d ust. 4 Pe, ustawodawca wprost określił, że na podstawie tych właśnie sprawozdań Prezes URE ogłasza kwartalnie w Biuletynie Urzędu Regulacji Energetyki całkowite wielkości produkcji i przywozu poszczególnych paliw ciekłych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, stosując nazwy oraz klasyfikację Nomenklatury Scalonej (kody CN), w terminie 45 dni od dnia zakończenia kwartału. Terminowość składania sprawozdań przekłada się zatem bezpośrednio na jakość wywiązywania się przez Prezesa URE z wskazanego wyżej obowiązku objętego treścią art. 43d ust. 4 ustawy, jak również na wywiązywanie się przez pozwanego z bieżącej realizacji jego ustawowych zadań, w szczególności w przedmiocie nadzoru i kontroli rynku paliw. Nie należy tracić z pola widzenia okoliczności, że powód w odniesieniu do deliktów objętych niniejszym postępowaniem - w przypadku miesięcy od lipca 2017 r do grudnia 2019 r. złożył wymagane sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu dopiero pismem z dnia 2 grudnia 2020 r., natomiast od dnia 21 lutego 2020 r. złożył sprawozdania za miesiące od stycznia do października 2020 r. do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki. Zasadnie zatem, pozwany zdecydował o odstąpieniu od wymierzenia kary pieniężnej za niezachowanie terminów na złożenie sprawozdania na podstawie art. 43d ust. 1 ustawy - Prawo energetyczne za miesiące maj, lipiec, wrzesień oraz październik 2020 r. O powyższym zdecydowała bowiem okoliczność, że powód przed wszczęciem postepowania o wymierzenie kary pieniężnej złożył przedmiotowe sprawozdania, jak również zważywszy na krótkie okresy opóźnień w tym: maj - 10 dni, lipiec -10 dni, wrzesień 10 dni oraz październik 6 dni. Powód bowiem, pomimo nie wystąpienia z wnioskiem o wpis do rejestru podmiotów przywożących przedstawił dane o ilościach przywożonych paliwach ciekłych, nie pozbawiając tym samym pozwanego o rodzaju prowadzanej działalności, rodzaju przywożonego paliwa ciekłego oraz jego przeznaczeniu.

Jednakże, mając na względzie powyższe okoliczności niniejszej sprawy - w odniesieniu do sprawozdań złożonych za miesiące od lipca 2017 r. do grudnia 2019 r. brak już było możliwości zastosowania instytucji odstąpienia od wymierzenia kary względem powoda. O powyższym zdecydowała okoliczność, że okres naruszenia był zbyt długi – powód złożył powyższe sprawozdania dopiero wraz z pismem z dnia 2 grudnia 2020 roku. Niewątpliwie zatem stan wiedzy Prezesa URE w powyższych miesiącach został trwale zniekształcony. Zbyt długo nie odpowiadał rzeczywistości. Okoliczność ta wpływa na znaczny zakres naruszenia. Z powyższych względów zbyt późne złożenie sprawozdań za miesiące od lipca 2017 r. do grudnia 2019 r. nie konwalidowało tego stanu. Tym samym, nie zasługuje na aprobatę twierdzenie powoda, że jego zaniechanie w określonym czasie, nie wywołało negatywnych skutków oraz świadczy o znikomym stopniu szkodliwości czynu. Z powyższych względów, pomimo tego, że powód złożył zaległe sprawozdania za miesiące od lipca 2017 r. do grudnia 2019 r. także przed wszczęciem postępowania administracyjnego w sprawie nałożenia kary pieniężnej, brak było podstaw do przyjęcia w niniejszej sprawie znikomej szkodliwości czynów powoda.

Powód podniósł też, że jako podmiot nie działający w branży paliwowej do czasu nowelizacji Pakietu Energetycznego nie był objęty przepisami Prawa energetycznego. Pozostawał on w przekonaniu (opartym na wieloletniej praktyce), iż ewentualne zmiany tej ustawy nie powinny go dotyczyć, jako że dotychczas Prawo energetyczne nie dotyczyło produktów naftowych innych niż paliwa. W nawiązaniu do powyższego przypomnieć należy, że w orzecznictwie sądowym przyjmuje się, iż gdy chodzi o tzw. profesjonalistów, czyli, jak w przypadku powoda – przedsiębiorcy prowadzącego na własny rachunek działalność gospodarczą, spoczywa na nim obowiązek znajomości przepisów prawnych i dołożenia należytej staranności w zakresie jej prowadzenia. Należy tu zauważyć, że Prezes URE na stronie internetowej Urzędu Regulacji Energetyki w dniu 10 sierpnia 2017 r. umieścił informację (nr(...)) dotyczącą sposobu wypełniania sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu, w której przypominał o konieczności realizacji obowiązków, sprawozdawczych, natomiast pierwsza informacja na temat nowych obowiązków sprawozdawczych dotyczących paliw ciekłych pojawiła się na stronie BIP Urzędu w zakładce „Aktualności” już w dniu 1 czerwca 2017 roku. Powód miał zatem możliwość powzięcia informacji o zaistnieniu przedmiotowego obowiązku oraz sposobie jego realizacji. Powód jako podmiot przywożący powinien był podjąć odpowiednie kroki w stosownym czasie, w celu zapewnienia bieżącego monitorowania obowiązków powoda wynikających z bieżących regulacji prawnych. Z tego też względu, wskazywane przez powoda w treści odwołania okoliczności, w jakich doszło do uświadomienia obowiązków sprawozdawczych, tj. po dokonaniu wewnętrznego audytu - nie mogą stanowić okoliczności zwalniających powoda z odpowiedzialności, z tytułu zaistnienia przedmiotowych deliktów administracyjnych.

Z powyższego wynika zatem, że pozwany w sposób prawidłowy dokonał analizy przesłanek kwalifikujących jedynie delikty wskazane w punkcie 3 zaskarżonej decyzji, jako te, względem którym istnieje możliwość zastosowania instytucji odstąpienia od wymierzenia kary pieniężnej, zasadnie natomiast dokonał nałożenia na powoda kar w wysokości po 10,000 zł z tytułu niezłożenia przedmiotowych sprawdzań za miesiące wskazane w punkcie 2 zaskarżonej decyzji. Wskazać przy tym należy, iż odpowiedzialność podmiotu za popełnienie deliktu administracyjnego ma charakter obiektywny, tj. niezależny od winy, zaś element subiektywny w postaci umyślności lub nieumyślności naruszenia, czyli „winy” jest okolicznością braną pod uwagę przy wymiarze kary i jej wysokości. Ustawodawca jednak, dla osiągnięcia wskazywanego wyżej celu ustawy, przewidział karę w wysokości ściśle określonej tj. w kwocie 10.000,00 zł. Wskazać tu też należy, że przepis art. 56 ust. 1 pkt 12b Pe, nawet w poprzednim jego brzmieniu zawierającym sformułowanie „kto nie przekazuje w terminie sprawozdań, o których mowa w art. 43d tej ustawy” - zawierał odniesienie do art. 43 d tej ustawy. W jego treści natomiast mowa jest o obowiązku złożenia „sprawozdania”, a ponadto wskazuje, że powinno być składne co miesiąc. W związku z tym, niezłożenie sprawozdania za którykolwiek z miesięcy wskazanych w puncie 2 zaskarżonej decyzji, każdorazowo oznacza wypełnienie dyspozycji z art. 56 ust. 1 pkt 12b Pe, a tym samym odpowiedzialność z tytułu deliktu administracyjnego zagrożonego karą pieniężną wprost określoną przez ustawodawcę, tj. w wysokości 10.000,00 zł. Brak było zatem podstaw do uwzględnienia ewentualnego wniosku powoda o nałożenie kary w łącznej wysokości 10.000,00 zł za cały okres będący przedmiotem postępowania.

Mając powyższe na względzie, Sąd na podstawie art. 479 ⁵³ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie, jako niezasadne.

O kosztach procesu, Sąd orzekł stosownie do wyników procesu na podstawie art. 98 k.p.c. oraz Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Na koszty procesu po stronie pozwanego złożył się koszt zastępstwa procesowego w wysokości 720,00 zł.

Sędzia SO Jolanta Stasińska