Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 maja 2016 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów w składzie:

Przewodniczący:	SSO Dariusz Dąbrowski
Protokolant:	Sekretarz sądowy Wioleta Żochowska

po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2016 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej w R.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

z udziałem zainteresowanych I. O. – (...) Spółki Akcyjnej w L.

o wstrzymanie dostaw energii elektrycznej

na skutek odwołania powoda od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki

z dnia 14 października 2014 roku Nr (...)

orzeka:

1.  oddala odwołanie,

2.  zasądza od powoda (...) Spółki Akcyjnej w R. na rzecz pozwanego Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki oraz zainteresowanej I. P. kwotę po 360 zł (trzysta sześćdziesiąt złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt XVII AmE 142/14

UZASADNIENIE

Decyzją nr (...)(13)/ (...) wydaną w dniu 14 października 2014 roku, na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 z późn. zm.) zwanej dalej (...) oraz art. 8 ust. 1 w zw. z art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r. poz. 1059 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku I. P. (zwanego dalej „wnioskodawcą ") z dnia 9 lipca 2014r. w sprawie rozstrzygnięcia sporu dotyczącego nieuzasadnionego wstrzymania dostaw energii elektrycznej przez (...) S.A. z siedzibą w R. (sprzedawca) i (...) z siedzibą w L. (dystrybutor) do lokalu mieszkalnego zlokalizowanego w miejscowości D. przy ul. (...) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki postanowił stwierdzić, że wstrzymanie dostaw energii eklektycznej przez Sprzedawcę i Dystrybutora w okresie od dnia 28 lutego 2014 r. do dnia 12 marca 2014 r. do obiektu (lokalu mieszkalnego) zlokalizowanego w miejscowości D. przy ul. (...) było nieuzasadnione.

Od powyższej decyzji Powód - (...) S.A. w R. wniósł odwołanie, wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji ewentualnie uchylenie zaskarżonej decyzji i orzeczenie, że wstrzymanie dostaw energii elektrycznej dokonanej na zlecenie (...) SA. Do obiektu położonego w miejscowości D. przy ul. (...) było nieuzasadnione oraz zasądzenie od strony przeciwnej na rzecz odwołującego kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego w stawce minimalnej.

Zaskarżonej decyzji przedsiębiorca zarzucił:

1.  naruszenie art. 6 ust. 3a ustawy Prawo energetyczne,

2.  naruszenie art. 61§1 Kodeksu cywilnego – poprzez uznanie, że zwłoka odbiorcy energii nie zaistniała oraz oświadczenie o zamiarze wstrzymania dostaw energii elektrycznej nie zostało skutecznie złożone,

3.  naruszenie art. 77§1 k.p.a. przez błędną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego i dowolne przyjęcie okresu pozostawania odbiorcy w zwłoce z zapłatą zaległych należności, jako krótszego niż wymagane prawem dni 30 przez bezpodstawne przyjęcie, że termin zapłaty zaległych należności należy liczyć od dnia doręczenia powiadomienia o zamiarze wstrzymania dostarczania energii eklektycznej a nie od terminów płatności poszczególnych należności wymienionych w treści powiadomienia o zamiarze wstrzymania dostarczania energii elektrycznej,

4.  niezastosowanie art. 6 Kodeksu cywilnego skutkujące uznaniem, że Odbiorca wykazał, że nie otrzymał rachunków za energię elektryczną.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Energia elektryczna była dostarczana do lokalu wnioskodawczyni I. P. położonego w miejscowości D. przy ul. (...), na podstawie umowy sprzedaży energii elektrycznej nr (...) z dnia 20 sierpnia 2001 r. mającej charakter umowy kompleksowej.

(dowód: umowa, k. 36 akt adm.)

Wstrzymanie dostaw energii elektrycznej do wskazanego obiektu miało miejsce w okresie od 28 lutego 2014 roku do 12 marca 2014 roku, którego przyczyną była zaległość wnioskodawcy wynikającą z prognozowanej faktury VAT z dnia 25 września 2013 roku nr (...) na kwotę 184,02 zł. Termin do zapłaty wynikał z powyższej faktury, która została wysłana do wnioskodawcy „listem zwykłym”. Jednocześnie do dnia wznowienia dostaw energii elektrycznej tj. do dnia 12 marca 2014 roku sprzedawca nie odnotował faktu niedoręczenia faktury.

(dowód: oświadczenie powoda, k. 34-35 akt adm.)

I. P. podniosła, iż nie otrzymał powyżej faktury.

(dowód: oświadczenie zainteresowanej, k. 3-5 akt adm.)

Z uwagi na istniejące zadłużenie w wysokości 151.57 zł. sprzedawca wygenerował dokument zatytułowany (...) O (...) z dnia 20 stycznia 2014 roku. Niniejsze wezwanie do zapłaty zostało wysławienie do wnioskodawcy listem poleconym i dotyczyło należności za okres od dnia 8 października 2013 roku do dnia 7 stycznia 2014 roku. Przesyłka skierowana była na adres wnioskodawcy i była dwukrotnie awizowana tj. 30 stycznia 2014 roku oraz w dniu 6 lutego 2014 roku.

(dowód: powiadomienie oraz dowód nadania, k. 45-47 akt adm.)

W dniu 7 marca 2014 roku sprzedawca przesłał wnioskodawcy listem zwykłym wypowiedzenie umowy sprzedaży energii elektrycznej, które zostało skutecznie doręczone wnioskodawcy. (niekwestionowane)

W dniu 12 marca 2014 roku dystrybutor wznowił dostawy energii elektrycznej do obiektu wnioskodawcy, a po jednoczesnym uiszczeniu zaległych należności pieniężnych wypowiedzenie umowy sprzedaży uznano za bezskuteczne. (niekwestionowane)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zgromadzone w toku postępowania administracyjnego powołane wyżej, które nie budziły wątpliwości co do ich prawdziwości a także nie były kwestionowane przez żadną ze stron procesu.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Przepis art. 6b ust. 1 pkt 2 i ust. 3 ustawy - Prawo energetyczne (dawniej art. 6 ust. 3) stanowi, iż aby przedsiębiorstwo mogło wstrzymać dostawy energii elektrycznej muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

1.  Wnioskodawca zwlekał z zapłatą za pobraną energię elektryczną co najmniej 30 dni,

2.  Nastąpiło uprzedzenie wnioskodawcy na piśmie o zamiarze wypowiedzenia umowy,

3.  Wyznaczenie wnioskodawcy dodatkowego dwutygodniowego terminu do zapłaty zaległych i bieżących należności.

Przesłanki określone w powyższym przepisie muszą być spełnione łącznie, by powiadomienie wywołało właściwy skutek prawny. Z samej treści przepisu wynika, że w chwili wstrzymania dostarczania energii odbiorca musi pozostawać w zwłoce przez okres, co najmniej miesiąca, a ponadto od chwili doręczenia powiadomienia do czasu wstrzymania musi upłynąć dodatkowy 2-tygodniowy termin wyznaczony w powiadomieniu.

Należy zaznaczyć, że wprowadzenie wskazanego wyżej przepisu miało na celu zapobieżenie dowolnemu kształtowaniu zasad wstrzymywania dostaw energii i stanowić miało jednocześnie charakter gwarancyjny i równoważący wobec silnej pozycji przedsiębiorców energetycznych. Dostęp do energii elektrycznej ma dla ustawodawcy znaczenie zasadnicze, zaś jego wstrzymanie może nastąpić jedynie w ściśle określonych wypadkach uregulowanych w ustawie, której przepisy winny być interpretowane ściśle. Wstrzymanie dostarczania energii elektrycznej rodzić może bardzo znaczące konsekwencje dla odbiorcy i stąd przedsiębiorstwo energetyczne realizując przyznane przez ustawodawcę uprawnienie (możliwość wstrzymania dostarczania energii elektrycznej wobec istnienia po stronie odbiorcy zaległości w opłatach) ma obowiązek wypełnienia określonej w przepisach prawa procedury w celu skutecznej realizacji tego uprawnienia.

W powiadomieniu, o którym mowa w przepisie art. 6b ust 3 a ustawy - Prawo energetyczne, przedsiębiorstwo oświadcza, iż wstrzyma dostawy energii elektrycznej i wypowie umowę, jeżeli odbiorca nie ureguluje zaległości w wyznaczonym terminie. Nie może budzić więc wątpliwości, że początek biegu dwutygodniowego terminu wyznaczonego odbiorcy zgodnie z procedurą z art. 6b ust. 3 tej ustawy do uiszczenia zaległych lub bieżących należności uzależniony jest od momentu, w którym za skuteczne należy uznać złożenie powyższego oświadczenia. Przepisy ustawy zastrzegają dla powiadomienia odbiorcy energii formę pisemną, nie określają natomiast w jakiej formie pismo informujące o możliwości wstrzymania dostaw energii elektrycznej ma zostać odbiorcy doręczone. W doktrynie utrwalone zostało stanowisko, że każda forma doręczenia powiadomienia odbiorcy jest dopuszczalna. Do stwierdzenia doręczenia nie jest konieczne wysłanie potwierdzenia za zwrotnym potwierdzeniem odbioru. Niewątpliwie wykorzystanie w tym celu przesyłki poleconej jest wystarczające do wykazania, że powiadomienie zostało odbiorcy doręczone.

Przepis art. 61§1 k.c. stanowi, że oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła się zapoznać z jego treścią. Z powyższego wynika, że w sprawie składania oświadczenia woli kodeks cywilny przyjął teorię doręczenia, według której dla przyjęcia, że oświadczenie woli zostało złożone innej osobie, jest chwila dojścia treści tego świadczenia do wiadomości tej osoby. Ze względu na interes i bezpieczeństwo obrotu oraz ułatwienia dowodowe domniemywa się, iż adresat zapoznał się z treścią oświadczenia, gdy doszła do niego w taki sposób, iż powzięcie o nim wiadomości stało się możliwe. Art. 61 k.c. nie wymaga, aby adresat faktycznie zapoznał się z jego treścią. Decydujące jest to, że istniała możliwość zapoznania się.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego prezentowany jest pogląd dopuszczający możliwość stosowania do składania oświadczeń woli w sferze prawa materialnego tzw. doręczenia zastępczego, przy czym nie ulega wątpliwości, iż skuteczność takiego doręczenia może być stosowana także do oświadczeń wiedzy. ( patrz : wyrok SN z dnia 20 stycznia 2004 r. II CK 358/02.)

Przechodząc na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, iż powód nie wykazał zachowania trybu określonego w art. 6b ust 1 pkt 2 i ust. 3 ustawy poprzez wykazanie, że wezwanie odpowiadające określonym w tym przepisie wymogom dotarło do odbiorcy energii w sposób umożliwiający zapoznanie się z jego treścią i że wstrzymanie dostaw energii nastąpiło po upływie dwutygodniowego terminu udzielonego odbiorcy na uregulowanie należności.

Sprzedawca w żaden sposób nie udowodnił faktu doręczenia wnioskodawcy faktury, a w konsekwencji także daty jej doręczenia, bowiem przedstawienie jedynie dokumentów potwierdzających okoliczność wysyłki tejże faktury nie jest wystarczające do udowodnienia samego faktu i daty jej doręczenia.

Powiadomienie z dnia 20 stycznia 2014 roku, o którym mowa w przepisie zostało wysłane do wnioskodawcy listem poleconym i dotyczyło należności za energię elektryczną za okres od dnia 8 października 2013 r. do 7 stycznia 2014 r. powiadomienie to było dwukrotnie awizowane w dniu 30 stycznia 2014 r. i 6 lutego 2014 r., co zostało wykazane przez sprzedawcę.

Dodatkowo należy zauważyć, że Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 19 lipca 2012 r. Sygn. akt II CSK 655/11 wyraził pogląd, iż „w świetle art. 61 k.c. nie jest konieczne dla skuteczności złożenia oświadczenia woli innej osobie, aby adresat tego oświadczenia zapoznała się z treścią pisma zawierającego oświadczenie. Uznaje sia za wystarczające to, że miał możliwość zapoznania się z treścią pisma. Fakt ze z własnej woli z tego zrezygnował pozostaje bez wpływu na skuteczność złożenia oświadczenia woli”

W ocenie Sądu Prezes URE prawidłowo przyjął w zaskarżonej decyzji, że ostatnim dniem, w którym wnioskodawca mógł odebrać przesyłkę i zapoznać się z jej treścią był dzień 13 lutego 2014 r. w związku z czym termin pozostawania wnioskodawcy w zwłoce należy liczyć od dnia 14 lutego 2014 r.

Z uwagi na fakt, iż wstrzymanie dostaw energii elektrycznej zostało dokonane w dniu 28 lutego 2014 r. nie budzi wątpliwości, że wnioskodawca nie pozostawał w 30 dniowej zwłoce, a tym samym nie została wypełniona przesłanka z przepisu art. 6b ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo energetyczne.

Uchybienie procedurze, o której mowa w art. 6b ust 1 pkt 2 ustawy - Prawo energetyczne, skutkuje orzeczeniem o uznaniu wstrzymania dostaw energii za nieuzasadnione.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 479 ⁵³§1 k.p.c. odwołanie należało oddalić nie znajdując podstaw do jego uwzględnienia.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie 98 k.p.c. oraz § 14 ust 3 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu. Dz.U. 2002 nr 163 poz. 1349.

Dariusz Dąbrowski