Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 listopada 2014 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

w składzie:

Przewodniczący: SSO Bogdan Gierzyński

Protokolant: sekretarz sądowy Ewa Naróg

po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2014 roku w Warszawie na rozprawie

sprawy z odwołania J. N. (1) i S. N. wspólników spółki cywilnej (...) s.c. S (...) z siedzibą w S.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

z udziałem zainteresowanych: (...) S.A. Oddział B. w B., (...) S.A. Oddział z siedzibą w B.

o kontynuację postępowania administracyjnego

na skutek odwołania J. N. (1) i S. N. wspólników spółki cywilnej (...) s.c. S (...) z siedzibą w S. od Decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 25 września 2013 r. znak (...) (...) (...)

oddala odwołanie

SSO Bogdan Gierzyński

XVII AmE 131/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 25 września 2013 r., znak (...) (...) (...) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki na podstawie art. 105 § 1 w związku z art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego w związku z art. 8 ust. 1 oraz art. 30 ust. 1 ustawy – Prawo energetyczne postanowił umorzyć postępowanie administracyjne wszczęte w dniu 28 marca 2013 r. na wniosek wspólników spółki cywilnej (...) s.c. S (...). N. z siedzibą w S., ul. (...), w sprawie rozstrzygnięcia przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, w trybie art. 8 ust. 1 ustawy – Prawo energetyczne, sporu dotyczącego odmowy zawarcia przez (...) S.A. Oddział z siedzibą w B. umowy kompleksowej sprzedaży energii elektrycznej i świadczenia usług dystrybucyjnych do obiektu Hotelu (...) w S..

Przedmiotową decyzję zaskarżyli powodowie – J. N. (1) i S. N. prowadzący działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej pod firmą (...) s.c. S&J. N. z siedzibą w S..

Zaskarżonej decyzji powodowie zarzucili:

1.  Niewyjaśnienie wszystkich istotnych okoliczności faktycznych i prawnych,

2. Dowolne ustalenie stanu faktycznego, sprzecznie z zebranym materiałem dowodowym w postaci dokumentów, a w szczególności:

- aktu notarialnego Repertorium (...)

- wypisu z księgi wieczystej Kw (...) i Kw (...),

3. naruszenie art. 7 ust. 2 i 8 ustawy Prawo energetyczne,

4. uniemożliwienie wykonania ustawy o zmianie ustawy – Kodeks Cywilny art. 49 § 2 z dnia 30.05.2008 roku,

5. uniemożliwienie wykonania ustawy Prawo energetyczne art. 66 § 1 poprzez uniemożliwienie przekazania urządzeń energetycznych na majątek Zakładu (...),

6. działanie na szkodę prywatnego przedsiębiorcy,

7. narażenie właściciela nieruchomości na niepowetowane straty majątkowe,

8. przekroczenie uprawnień i niedopełnienie obowiązku służbowego polegającego na ochronie monopolisty Zakładu (...) S.A. od 1997 r. w rozumieniu przepisów – art. 415 k.c., art. 231 k.k., 233 k.k., 272 k.k. w zw. z art. 286 k.k.

9. udzielenie korzyści majątkowej dużej wartości, nie mniejszej niż 400 000 zł (art. 405 k.c. w zw. z art. 272 k.k.).

Wskazując na powyższe zarzuty powodowie wnieśli o:

1.uchylenie w całości zaskarżonej decyzji,

2. zmianę zaskarżonej decyzji i zwrot sprawy do ponownego rozpatrzenia,

3. zasądzenie kosztów postępowania sądowego wraz z kosztami zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu odwołania powodowie wskazali, że od 1995 roku prowadzą negocjacje z Zakładem (...) S.A. w sprawie rozliczenia nakładów inwestycyjnych i zapłaty przez Zakład (...) świadczeń z tytułu używania cudzej własności, co rodzi obowiązek zapłaty na podstawie przepisów art. 224 i nast. k.c. w zw. z art. 229 k.p.c.

W przekonaniu powodów Prezes Urzędu Regulacji Energetyki uporczywie odmawia wykonania ustawy ochraniając państwowego monopolistę, przerzucając ciężary i obowiązki na prywatnego właściciela stacji transformatorowej, której przekazanie uniemożliwia skutecznie od 1997 roku dopuszczając się sabotażu Ustaw Rządu III RP, wyroków Trybunału Konstytucyjnego, a w szczególności ustawy Prawo energetyczne – art. 66§1, ustawy o zmianie ustawy - Kodeks cywilny art. 49 § 2 z dnia 30 maja 2008 roku, wyroku Trybunału Konstytucyjnego – SK 57/03 z dnia 21 lipca 2004 roku.

W związku z powyższym w przekonaniu powodów odwołanie od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki jest zasadne i konieczne, ponieważ dotychczasowe działanie świadczy o nierównym traktowaniu podmiotów gospodarczych, udzielaniu nieuzasadnionej korzyści majątkowej monopoliście, wyrządzając odbiorcy energii niepowetowane straty finansowe.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany – Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Pismem z dnia 14 marca 2013 r. J. N. (1) działając w imieniu powodów wystąpił do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z wnioskiem m.in. o:

„I. wszczęcie postępowania administracyjnego i nakazanie zawarcia umowy na dostarczenie energii elektrycznej do Hotelu (...) w S. ul. (...) w taryfie przynależnej właścicielowi stacji transformatorowej,

II. tj. taryfy – B 11 zamówiona moc – 40 KW, zabezpieczenie przelicznikowe – 63 A przez:

1.  (...)

Ul. (...)

(...)-(...) L.

2.  (...) S.A.

Ul. (...)

(...)-(...) R.

III. o nakazanie przejęcia urządzeń energetycznych właściciela Hotelu (...) tj.:

a)  Dwukomorowej stacji transformatorowej SN 250 kVA i 400 kVA,

b)  Linii kablowej SN – 20 kV,

c)  Linii energetycznej (...)

na majątek: (...) w (...) S.A. w R..”

Dowód: pismo z dnia 14 marca 2013 r., k. 27 – 28 akt adm.

Należący do powodów obiekt, którego dotyczy wniosek z dnia 14 marca 2014 r. – hotel (...), objęty jest umową kompleksową na dostawę energii elektrycznej zawartą zgodnie z postanowieniem Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 13 marca 2000 r. nr (...) zmienioną przez Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów wyrokiem z dnia 16 lutego 2005 r. Umowa ta nie została wypowiedziana przez strony ani rozwiązana i stanowi podstawę dostarczania energii elektrycznej do ww. obiektu.

Dowody: pismo (...) S.A. w R. z dnia 6 maja 2013 r., k. 59 – 61 akt adm., pismo (...) S.A. w B., k. 119 akt adm.

Sąd nie uwzględnił wniosków dowodowych zgłaszanych przez stronę powodową – prawomocnych orzeczeń sądów, decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, opinii biegłych w innych postępowaniach sądowych - wymienionych w odwołaniu, ponieważ nie mają on znaczenia dla rozstrzygnięcia rozpoznawanej sprawy.

W tym stanie faktycznym Sąd Okręgowy – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

Powodów i zainteresowanego – (...) S.A. z siedzibą w R. łączy kompleksowa umowa sprzedaży energii na podstawie której należący do powodów hotel (...) zaopatrywany jest w energię elektryczną.

Sąd ustalił powyższe na podstawie twierdzeń zainteresowanego w toku postępowania administracyjnego. Powodowie zarówno w odwołaniu, jak i w toku postępowania sądowego nie zaprzeczyli twierdzeniom zainteresowanego, że ww. umowa nie została skutecznie wypowiedziana ani rozwiązana.

Mając na względzie powyższe ustalenia Sąd uznał, iż zaskarżona decyzja nie może zostać uznana za wadliwą.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż Prezes Urzędu Regulacji Energetyki będąc centralnym organem regulacyjnym realizuje zadania związane z regulacją rynku energetycznego. Jedynie w sytuacjach wyjątkowych wynikających wprost z ustawy organ ten może w drodze decyzji administracyjnych narzucać stronom stosunków cywilnoprawnych władcze rozstrzygnięcia dotyczących kwestii, które powinny być objęte konsensusem stron.

Zgodnie z art. 23 ust. 2 pkt 12 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz.U. z 2012 r. poz. 1059 z późn. zm.) – dalej również oznaczanej skrótem „PE”, do kompetencji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki należy rozstrzyganie sporów w zakresie określonym w art. 8 ust. 1 PE.

Należy przy tym zaznaczyć, iż regulacja ta normuje publicznoprawne kompetencje Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki uzasadnione interesem społecznym. Jej celem nie jest bezpośrednia ochrona praw podmiotowych uczestników rynku energetycznego w ogólności. W związku z tym sprawy dotyczące wykonania już zawartych umów o dostarczanie paliw lub energii należą do orzecznictwa Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki jedynie w zakresie wskazanym w art. 8 ust. 1 PE, regułą pozostaje natomiast rozpoznawanie sporów z nimi związanych przez sądy powszechne na zasadach ogólnych (zob. uzasadnienie wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 września 2002 r., sygn. ICKN 964/00, publ. LEX nr 82489).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 PE Prezes Urzędu Regulacji Energetyki rozstrzyga spory w sprawach dotyczących odmowy zawarcia umowy o przyłączenie do sieci, umowy sprzedaży, umowy o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji paliw lub energii, umowy o świadczenie usług transportu gazu ziemnego, umowy o świadczenie usługi magazynowania paliw gazowych, umowy, o której mowa w art. 4c ust. 3, umowy o świadczenie usługi skraplania gazu ziemnego oraz umowy kompleksowej, a także w przypadku nieuzasadnionego wstrzymania dostarczania paliw gazowych lub energii.

Wynikający z ww. przepisu publicznoprawny obowiązek rozstrzygania sporów dotyczących odmowy zawarcia umów związanych ze sprzedażą energii elektrycznej obejmuje jedynie przypadki gdy przedsiębiorstwo energetyczne naruszając swój publicznoprawny obowiązek odmawia zawarcia z odbiorcom końcowym umowy pozbawiając go przy tym możliwości odbioru energii eklektycznej. Nie obejmuje on już natomiast kreowania istniejącego stosunku cywilnoprawnego. Sąd podziela wyrażony w orzecznictwie pogląd, iż zakresem regulacji art. 8 ust. 1 PE nie są objęte uprawnienia Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki w sprawach dotyczących umów już zawartych. W trybie przewidzianym w ww. przepisie nie można dochodzić nakazania zmiany takiej umowy (por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 12 września 2003 r., sygn. akt I CKN 504/01).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 Prezes Urzędu Regulacji Energetyki posiada kompetencję do nakazania określonym podmiotom zawarcie umowy o określonej treści, w sytuacji stwierdzenia, że odbiorca pozbawiony jest możliwości odbioru energii elektrycznej. W przekonaniu Sądu Prezes Urzędu Regulacji Energetyki pozbawiony jest natomiast możliwości ingerowania na podstawie ww. przepisu w istniejący pomiędzy danymi podmiotami stosunek cywilnoprawny np. w drodze ustalenia obowiązku zawarcia nowej umowy zawierającej korzystniejsze z punktu widzenia odbiorcy końcowego postanowienia – do czego w istocie zmierzał wniosek powodów. Przyznanie takich uprawnień Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki stanowiłoby rozszerzającą interpretację normy art. 8 PE w zakresie kompetencji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki odnoszących się do stosunków cywilnoprawnych, która jako regulacja wyjątkowa powinna być wykładane w sposób ścisły.

W związku z powyższym Sąd stwierdził, że decyzja pozwanego umarzająca postępowanie administracyjne w sprawie wszczętej wnioskiem powodów z uwagi na jego bezprzedmiotowość nie jest wadliwa i nie może zostać zmieniona ani uchylona.

Odnosząc się do zarzutów powodów dotyczących naruszenia art. 7 ust. 2., art. 8 ust. 2 oraz art. 66 ust. 1 Prawa energetycznego oraz art. 49 Kodeksu cywilnego należy stwierdzić, że nie mogły one zostać uwzględnione przez Sąd.

Przepisy te nie normują bowiem bezpośrednio obowiązków Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki w rozpatrywanym zakresie, a co z tym związane pozwany nie mógł ich naruszyć w drodze umorzenia postępowania administracyjnego.

Odnosząc się do zarzutów związanych z niewyjaśnieniem przez pozwanego stanu faktycznego i prawnego sprawy wskazać należy, iż brak jest podstaw do ich uwzględnienia. Zarzuty te nie zostały przez powodów poparte jakąkolwiek argumentacją w treści odwołania ani w toku postępowania sądowego, mimo że powodowie posiadali możliwość wykazania powyższego za pomocą stosownych środków dowodowych. Wskazać przy tym należy, iż to powodów obciążał w tym względzie ciężar dowodzenia.

Sąd nie uwzględnił również pozostałych zarzutów, jako że nie mają one związku z przedmiotem rozpoznawanej sprawy.

Mając powyższe na względzie na zasadzie art.479 ⁵³ § 1 k.p.c. Sąd oddalił odwołanie z uwagi na brak podstaw do jego uwzględnienia.

SSO Bogdan Gierzyński