Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 maja 2017 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący –	SSO Andrzej Turliński
Protokolant –	sekretarz sądowy Iwona Hutnik

po rozpoznaniu 12 maja 2017 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. w H.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o wymierzenie kary pieniężnej

na skutek odwołania Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. w H. od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 31 lipca 2015 r. Nr (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. w H. na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę 360 zł (trzysta sześćdziesiąt złotych) z tytułu zwrotu kosztów postępowania.

SSO Andrzej Turliński

Sygn. akt XVII AmE 118/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 31 lipca 2015 r. Nr (...) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki (Prezes URE, pozwany), po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej Przedsiębiorstwu (...) Sp. z o.o. w H. (powód) w związku z ujawnieniem w prowadzonej przez ww. przedsiębiorstwo działalności gospodarczej polegającej na przesyłaniu i dystrybucji ciepła nieprawidłowości polegających na stosowaniu stawek opłat za przyłączenie do sieci ciepłowniczej wyższych niż ustalone w taryfie dla ciepła zatwierdzonej decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 14 sierpnia 2013 r. Nr (...) i niezgodnie z warunkami określonymi w tej taryfie, co wypełnia dyspozycję art. 56 ust. 1 pkt 6 ustawy – Prawo energetyczne orzekł, że Przedsiębiorstwo (...) Sp. z o.o. w H. stosowało w rozliczeniach z odbiorcami stawki opłat za przyłączenie do sieci ciepłowniczej wyższe niż ustalone w taryfie dla ciepła zatwierdzonej decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 14 sierpnia 2013 r. Nr (...) i niezgodnie z warunkami określonymi w tej taryfie – pkt 1 decyzji.

Za działania opisane w punkcie 1 decyzji Prezes URE wymierzył powodowi karę pieniężną w wysokości 10.000 zł.

Od ww. decyzji powód złożył odwołanie zarzucając jej naruszenie:

1.  art. 56 ust. 6 ustawy z 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne poprzez wymierzenie kary z pominięciem stopnia szkodliwości czynu, stopnia zawinienia oraz dotychczasowe zachowanie podmiotu i jego możliwości finansowe,

2.  art. 56 ust. 6a Prawa energetycznego poprzez jego niezastosowanie i wymierzenie odwołującemu kary w sytuacji, gdy stopień szkodliwości społecznej czynu był znaczny.

Powód powyższą decyzję zaskarżył w całości i wniósł o jej zmianę poprzez odstąpienie od wymierzenia kary ewentualnie wymierzenie kary w najmniejszym możliwym zakresie.

W uzasadnieniu odwołania powód podkreślił, że w niniejszej sprawie stwierdzone odchylenia ustalonych opłat za przyłączenie do sieci ciepłowniczej miały wyjątkowo niewielki charakter i dotyczyły jedynie niewielkiego odsetka przyłączanych odbiorców. Zastosowanie ujednoliconej stawki opłat dla wszystkich przyłączanych odbiorców miało swoje uzasadnienie w dbałości o zadowolenie odbiorców. W momencie ustalania wysokich opłat, nie były znane jeszcze szczegółowo parametry techniczne przyłączeń i stąd decyzja o obciążeniu wszystkich jednakową opłatą, w celu uniknięcia zarzutów o nierównym traktowaniu odbiorców. W związku z powyższym, zdaniem powoda, stopień społecznej szkodliwości czynu nie był znaczny. Odbiorcy zostali poinformowani o wyliczonej opłacie, wyrazili na nią zgodę, podpisali umowę na przyłączenie do sieci ciepłowniczej. Żaden z nich nie zgłaszał od tej pory roszczeń czy pretensji wynikających z tego faktu. Sposób wyliczenia opłaty nie był tajemnicą, a powód służył odpowiedzią na wszystkie nękające odbiorców pytania. Działanie powoda nie było zatem w żaden sposób nastawione na naruszenie praw odbiorców, zaś na ustaloną ostatecznie opłatę przyłączeniową wszyscy odbiorcy wyrazili zgodę. W przeświadczeniu powoda istniała podstawa do odstąpienia od wymierzenia kary na podstawie art. 56 ust. 6 Prawa energetycznego.

Powód podkreślił, że stwierdzone uchybienie miało miejsce w jego przypadku po raz pierwszy.

Wymierzona kara została ustalona na dotkliwym dla powoda poziomie. Fakt, że stanowi ona (...) przychodu uzyskanego przez przedsiębiorstwo z tytułu prowadzenia koncesjonowanej działalności gospodarczej w roku 2014 (przesyłanie i dystrybucja ciepła) i zaledwie (...) całości przychodów uzyskanych z całej koncesjonowanej działalności gospodarczej (z uwzględnieniem wytwarzania i obrotu ciepłem) nie przesądza o niewielkiej dolegliwości kary. Powód znajduje się w ciężkiej sytuacji finansowej. Kara w wysokości 10.000 zł, mimo, że niższa od określonej przepisami wysokości maksymalnej, stanowi dla powoda nadmierną dolegliwość. Przekroczona została zatem zasada represyjnej funkcji kary w odniesieniu do stopnia szkodliwości czynu, stopnia zawinienia oraz dotychczasowego zachowania podmiotu i jego możliwości finansowych.

Niezależnie od wszystkiego powód podkreślił, że gotów jest zwrócić odbiorcom, w stosunku do których zastosowano stawkę przekraczającą tę ustaloną w taryfie. Celem powoda nigdy nie było pokrzywdzenie odbiorców, a jedynie ujednolicenie ich sytuacji w przypadku różnej długości przyłącza w zależności od umiejscowienia sieci.

W odpowiedzi na odwołanie Prezes URE wniósł o jego oddalenie oraz zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Wniósł również o przeprowadzenie dowodu z następujących dokumentów:

- decyzji z dnia 11 czerwca 2012 r. Nr (...) na okoliczność uprzedniego ukarania powoda przez Prezesa URE,

- decyzji z dnia 14 sierpnia 2013 r. Nr (...) na okoliczność treści taryfy powoda zatwierdzonej przez Prezesa URE.

Sąd Okręgowy w Warszawie Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny.

Decyzją z dnia 14 sierpnia 2013 r. Nr (...) (K 4 – 5 akt administracyjnych) Prezes URE zatwierdził ustaloną przez Przedsiębiorstwo (...) Sp. z o.o. w H. taryfę dla ciepła ustalając okres jej obowiązywania do dnia 31 marca 2015 r. Taryfa ta została wprowadzona do stosowania w dniu 5 września 2013 r.

Pismem z dnia 6 marca 2015 r. (K 1 akt administracyjnych) Prezes URE zwrócił się do powoda z wezwaniem o przedstawienie informacji na temat stosowania w rozliczeniach z odbiorcami ciepła postanowień taryfy dla ciepła, o której mowa wyżej, dotyczących opłat za przyłączenie do sieci ciepłowniczej oraz innych warunków jej stosowania. Powyższe wezwanie dotyczyło w szczególności przedstawienia wykazu podmiotów, na rzecz których zrealizowano w okresie obowiązywania wspomnianej wyżej taryfy dla ciepła przyłączenie do sieci ciepłowniczej, daty przyłączenia, długości i średnicy przyłącza oraz pobranej opłaty przyłączeniowej.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie powód podał, że w 2013 r. wykonał przyłączenia do sieci na rzecz następujących odbiorców (podmiotów przyłączanych):

1.  H. S., ul. (...), długość przyłącza: 36 mb, średnica: 25 mm, opłata 6 000 zł brutto, data realizacji: 30 września 2013 r.;

2.  T. ul. (...), długość przyłącza: 5 mb, średnica: 25 mm, opłata 1 386,45 zł brutto, data realizacji: 7 października 2013 r.;

3.  G. G., ul. (...), długość przyłącza: 18 mb, średnica: 25 mm, opłata 2 000 zł brutto, data realizacji: 31 października 2013 r.;

4.  K. Z., ul. (...), długość przyłącza: 37 mb, średnica: 25, opłata: 10 000 zł brutto, data realizacji: 31 października 2013 r.;

5.  J. P., ul. (...), długość przyłącza: 57 mb, średnica: 32, opłata: 5 000 zł brutto, data realizacji: 31 grudnia 2013 r.

W 2014 r. powód wykonał przyłączenia do sieci na rzecz następujących odbiorców (podmiotów przyłączanych):

1.  J. P. (przedsiębiorca), ul. (...), długość przyłącza: 5 mb, średnica: 32 mm, opłata 1 452,20 zł brutto, data realizacji 1 sierpnia 2014 r.;

2.  Zakład Gospodarki Mieszkaniowej w H., ul. (...), długość przyłącza: 18 mb, średnica: 25 mm., opłata 3 300,00 zł brutto, data realizacji 15 października 2014 r.;

3.  Nadleśnictwo H., ul. (...), długość przyłącza: 60 mb, średnica: 25 mm, opłata: 13 526,40 zł netto, data realizacji 30 października 2014 r.

oraz dodatkowo na rzecz odbiorców indywidualnych

4.  S. J., długość przyłącza: 5,5 mb, średnica: 25 mm, opłata: 3 300 zł brutto;

5.  N. S., długość przyłącza: 7 mb, średnica: 25, opłata: 3 300 zł brutto;

6.  J. J., długość przyłącza: 26,5 mb, średnica: 25 mm, opłata: 3 300 zł brutto;

7.  B. W., długość przyłącza: 7 mb, średnica: 25 mm, opłata: 3 300 zł brutto;

8.  A. i W. T., długość przyłącza: 14,5 mb, średnica: 25 mm, opłata: 3 300 zł brutto;

9.  L. S., długość przyłącza: 7 mb, średnica: 25 mm, opłata 3 300 zł brutto;

10.  B. Z., długość przyłącza: 6 mb, średnica: 25 mm, opłata: 3 300 zł brutto;

11.  A. M., długość przyłącza: 11,5 mb, średnica: 25 mm, opłata 3 300 zł brutto;

12.  G. T., długość przyłącza 22,5 mb, średnica: 25, opłata 3 300 zł brutto (pismo powoda – K 11 – 12 akt administracyjnych).

W odniesieniu do odbiorców indywidualnych, których obiekty zostały przyłączone w 2014 r. (wykazanych w punktach 4-12) powód wyjaśnił, iż ulice, na których znajdowały się należące do nich obiekty nie były uzbrojone w sieć cieplną i nie posiadały nawet projektu technicznego sieci CO. W związku z tym powód zaproponował przyszłym odbiorcom jednakową cenę za wykonanie przyłączy, podpisując z nimi umowy przedwstępne. Na podstawie lokalizacji przyszłych odbiorców opracowany został projekt techniczny sieci CO i przyłączy. Realizację zakończono 30.09.2014 r.

W opinii powoda opłaty pobrane w 2013 i 2014 r. za przyłączenia do sieci ciepłowniczej były zgodne z rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 17 września 2010 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło (Dz. U. z 2010 r. Nr 194, poz. 1291).

Po analizie przedstawionych przez powoda materiałów Prezes URE zajął stanowisko o zróżnicowanym sposobie obciążania podmiotów przyłączanych opłatami za przyłączenie, a w niektórych przypadkach o pobieraniu opłat wyższych od zatwierdzonych w taryfie, co dawało podstawę do przypuszczenia, iż powód swoimi działaniami wypełnił dyspozycję art 56 ust. 1 pkt 6 ustawy - Prawo energetyczne poprzez stosowanie stawek opłat za przyłączenie do sieci ciepłowniczej wyższych od zatwierdzonych decyzją Prezesa URE z dnia 14 sierpnia 2013 r. i niezgodnie z warunkami określonymi w tej taryfie.

Z uwagi na to pismem z dnia 13 maja 2015 r. (K 19 – 22 akt administracyjnych) powód został zawiadomiony o wszczęciu w dniu 13 maja 2015 r. postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej w związku z ujawnieniem w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej związanej z przesyłaniem i dystrybucją ciepła nieprawidłowości polegających na stosowaniu stawek opłat za przyłączenie do sieci ciepłowniczej wyższych od zatwierdzonych decyzją Prezesa URE z dnia 14 sierpnia 2013 r. i niezgodnie z warunkami określonymi w tej taryfie (art. 56 ust. 1 pkt 6 ustawy - Prawo energetyczne).

W piśmie powyższym wezwano powoda do:

1.  przedstawienia uzasadnienia dla zastosowania w 2013 r. w odniesieniu do H. S., G. G., K. Z. i J. P. zróżnicowanych stawek opłat za przyłączenie. Wskazano przy tym, że obowiązująca w tym zakresie taryfa dla ciepła przewidywała w tym czasie stawkę opłaty za przyłączenie (netto) w wysokości 225,44 zł/m dla średnicy przyłącza 25 mm oraz 228,62 zł/m dla średnicy przyłącza 32 mm.

2.  przedstawienia uzasadnienia dla zastosowania w 2014 r. w odniesieniu do J. P., Zakładu Gospodarki Mieszkaniowej w H. i Nadleśnictwa H. zróżnicowanych stawek opłat za przyłączenie. Podano przy tym, że obowiązująca w tym zakresie taryfa dla ciepła przewidywała stawkę opłaty za przyłączenie (netto) w wysokości 225,44 zł/m dla średnicy przyłącza 25 mm oraz 228,62 zł/m dla średnicy przyłącza 32 mm.

3.  przedstawienia uzasadnienia dla zastosowania w 2014 r. w odniesieniu do S. J., N. S., J. J., B. W., A. i W. T., L. S., B. Z., A. M. i G. T. zróżnicowanych stawek opłat za przyłączenie. Wskazano przy tym, iż obowiązująca w tym zakresie taryfa dla ciepła przewidywała stawkę opłaty za przyłączenie (netto) w wysokości 225,44 zł/m dla średnicy przyłącza 25 mm.

Prezes URE wezwał dodatkowo powoda do przedstawienia uzasadnienia zastosowania wobec ww. podmiotów przyłączanych zróżnicowanych stawek opłat za przyłączenie do sieci ciepłowniczej (w określonych przypadkach -wyższych, zaś w innych - niższych).

W odpowiedzi na powyższe wezwanie w piśmie z dnia 22 maja 2015 r. (K 24 – 26 akt administracyjnych) powód stwierdził, że zastosowanie wobec określonych podmiotów przyłączanych niższych stawek opłat za przyłączenie od zatwierdzonych w obowiązującej wówczas taryfie dla ciepła uzasadnione było chęcią pozyskania nowych odbiorców. „Pojawienie się chętnych do podłączenia do sieci było dla przedsiębiorstwa bardzo korzystne i wskazane ze względu na możliwości powiększenia kręgu odbiorców i potencjalne powiększenie możliwości zarobkowych. Dlatego też ww. odbiorcom ustalono stawki opłat za przyłączenie z zastosowaniem pewnego upustu biorąc pod uwagę długość przyłącza oraz interes ekonomiczny zarówno Spółki, jak i odbiorców". Powód wskazał przy tym, iż w odniesieniu do podmiotów wyspecyfikowanych w punktach 1 i 2 nie zawyżył stawek opłat za przyłączenie. Odnosząc się do opłat za przyłączenie pobranych od podmiotów przyłączanych, ujętych w punkcie 3, wynoszących dla każdego spośród z nich 3 330 zł brutto niezależnie od długości przyłącza powód wskazał, że „W odniesieniu do podmiotów określonych w tabeli 3 trzeba wskazać, że umowy o przyłączenie do sieci i określenie wysokości stawek miało miejsce jeszcze przed sporządzeniem projektu rozbudowy sieci ciepłowniczej. Pozyskanie potencjalnych odbiorców było warunkiem rozbudowy naszej sieci, której koszt wyniósł 160 364 zł. W tym momencie nie było jeszcze wiadomo, którą stroną drogi przeprowadzona będzie sieć i w związku z tym, jaka będzie dokładna długość przyłącza. W związku z powyższym wyliczony został przybliżony koszt wszystkich przyłączy i podzielony po równo na wszystkich deklarujących chęć przyłączenia. Zarząd Spółki uznał takie rozwiązanie za najwłaściwsze i minimalizujące ryzyko niezadowolenia odbiorców. Dlatego też wszyscy z odbiorców zostali obciążeni opłatą w wysokości 3.300 zł". Wynikające z powyższego zróżnicowanie opłat za przyłączenie, wyrażające się w pobraniu od każdego podmiotu jednakowej opłaty bez względu na długość realizowanego przyłącza, powód tłumaczył dbałością o interes ekonomiczny wskazując, że stwierdzone przez URE odstępstwa od stawek za przyłączenie od tych określonych w taryfie miało swoje logiczne uzasadnienie zarówno w interesie Spółki, jak i interesie społecznym. Przy zawieraniu umów przyłączeniowych brano bowiem pod uwagę obopólny interes stron oraz potrzebę ujednolicenia sytuacji przyłączanych odbiorców. W przeważającej mierze w powołanych przypadkach zastosowano stawki niższe niż w taryfie, zaś ich zawyżenie w pozostałych przypadkach wynikało z braku dokładnych danych odnośnie długości przyłącza w chwili zawierania umów przyłączeniowych.

Jednocześnie powód wniósł o niewymierzanie kary pieniężnej z uwagi na niewielki stopień naruszenia warunków taryfy a także złą jego kondycję finansową.

Na rozprawie w dniu 12 maja 2017 r. pełnomocnik pozwanego podtrzymał stanowisko zawarte w decyzji i odpowiedzi na odwołanie. Podtrzymał również wnioski przedstawione w odpowiedzi na odwołanie.

Wniósł o oddalenie odwołania i zasądzenie kosztów procesu. Podał, że pomimo tego, że powód zaskarżył decyzję w całości to przyznał stan faktyczny i wniósł tylko o uchylenie kary ewentualnie jej zmniejszenie. Według Prezesa URE nie ma możliwości zmiany decyzji i wysokości nałożonej kary. Kara została ustalona w symbolicznej wysokości. Pełnomocnik pozwanego podkreślił, że działania naruszające taryfę były świadome, a także, że szkodliwość czynu nie była znikoma.

Na pytanie Przewodniczącego co do prawomocności decyzji z załącznika do odpowiedzi na odwołanie – decyzji o ukaraniu – oświadczył, że powód nie wniósł od niej odwołania i uprawomocniła się w trybie k.p.a.

Sąd postanowił dopuścić dowody z całości akt postępowania administracyjnego na okoliczności podane w decyzji i odpowiedzi na odwołanie, a także dowody z dokumentów – załączników do odpowiedzi na odwołanie tj. decyzji taryfowej z 14 sierpnia 2013 r. na okoliczność jej treści oraz z decyzji o ukaraniu powoda z 11 czerwca 2012 r. na okoliczność, że powód był już karany za delikt administracyjny prawa energetycznego.

Sąd Okręgowy w Warszawie Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje.

Odwołanie nie jest uzasadnione, a zaskarżona nim decyzja jest prawidłowa.

Pomimo tego, że powód zaskarżył decyzję w całości to jednak przyznał prawidłowość ustalonego w niej stanu faktycznego. Stan ten pokrywa się z ustaleniami poczynionymi w postępowaniu sądowym. Uprawnia to Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów do stwierdzenia, że bezsporna dla stron była okoliczność faktyczna popełnienia przez powoda deliktu administracyjnego określonego w zaskarżonej decyzji, a polegającego na ustalaniu stawek opłat za przyłączenie do sieci ciepłowniczej niezgodnie z warunkami określonymi w obowiązującej taryfie i w części przypadków wyższych niż ustalone w taryfie. W porównaniu do długości przyłącza część odbiorców poniosła większe opłaty od pozostałych, a ponadto, dla niektórych z nich, opłaty te były wyższe od określonych w taryfie. W tej sytuacji z uwagi na treść zarzutów i wniosków procesowych odwołania dotyczących wyłącznie nałożonej kary pieniężnej rozważania Sądu skoncentrowały się w pierwszej kolejności na zasadności jej wymierzenia.

Powód nie ma racji twierdząc, że w sprawie zachodziły przesłanki do odstąpienia przez Prezesa URE od wymierzenia kary pieniężnej określone w art. 56 ust. 6a ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz.U. z 2012 r., poz. 1059 z późn. zm.).

Według tego przepisu Prezes URE może odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli stopień szkodliwości czynu jest znikomy, a podmiot zaprzestał naruszania prawa lub zrealizował obowiązek.

Rację ma natomiast pozwany Prezes URE wywodząc tak w decyzji, jak i w odpowiedzi na odwołanie, że stwierdzony w sprawie stopień szkodliwości czynu nie był znikomy. Działania podjęte przez powoda przy ustalaniu stawek opłat za przyłączenie były niezgodne z przewidzianym w tym celu w jego taryfie sposobem obliczania tych opłat. Przyjęcie jednakowej, ryczałtowej opłaty za przyłączenie dla szeregu podmiotów było niezgodne z warunkami określonymi w tym celu w taryfie nawet, jeśli w części przypadków nie była ona wyższa od opłaty wyliczonej na podstawie obowiązującej taryfy.

Jak wiadomo stawki opłat za przyłączenie kalkulowane były w taryfie dla ciepła w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 17 września 2010 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło (Dz.U. z 2010 r. Nr 194, poz. 1291).

Zgodnie z § 7 ust. 8 rozporządzenia kalkulacja musiała uwzględniać stawkę opłaty za jednostkę długości przyłącza tj. stawkę za metr bieżący przyłącza.

Zasada ta znalazła pełne odzwierciedlenie w przedstawionej i zatwierdzonej przez Prezesa URE taryfie powoda (K 34 – 37 akt sądowych), w której w tabeli stawek opłat za przyłączenie do sieci ciepłowniczej przyjęto sztywne stawki dla poszczególnych średnic przyłącza, w tym dla średnicy 25 mm stawkę netto 225,44 zł/m, a dla średnicy 32 mm stawkę netto 228,62 zł/m (tabela K 37).

Nie było więc po stronie powoda prawnej możliwości zastosowania stawek opłat zryczałtowanych, gdyż różne były długości poszczególnych przyłączy.

Postępowanie powoda było zatem bezprawne i co więcej złamanie prawa było świadome, gdyż to właśnie powód był autorem konkretnej taryfy.

W polskim systemie prawnym stawki opłat za przyłączenie do sieci ciepłowniczej znajdują się pod szczególnym nadzorem Prezesa URE, o czym świadczy konieczność ich zatwierdzenia w konkretnej taryfie i opublikowania w Dzienniku Urzędowym danego Województwa, a także możliwość kontroli ich stosowania w praktyce.

Dlatego każde świadome, a więc umyślne naruszenie taryfy przez przedsiębiorcę energetycznego nie może być ocenione inaczej, niż jako czyn o niebagatelnej szkodliwości. Stanowi bowiem niedopuszczalną ingerencję w dobro szczególnie chronione, jakim jest transparentność zasad ustalania opłat taryfowych i ich ustalanie ściśle według obowiązującego prawa.

W konsekwencji Sąd podzielił pogląd Prezesa URE, że stopień szkodliwości czynu powoda nie był znikomy, a to po pierwsze wykluczało możliwość odstąpienia od wymierzenia mu kary pieniężnej na podstawie art. 56 ust. 6a PE, a po drugie uznane zostało za jedną z przesłanek utrzymania jej wysokości, o których mowa w art. 56 ust. 6 PE. Pozostałymi przesłankami rzutującymi na wysokość kary wymienionymi w tym przepisie są stopień zawinienia i możliwości finansowe przedsiębiorcy. Stopień zawinienia okazał się wysoki, gdyż jak to już wykazano powód był w pełni świadomy, że podejmuje działania sprzeczne z prawem, a okoliczność ta powoduje przypisanie mu winy umyślnej. Ponadto kara w kwocie 10000 zł stanowiąca (...) przychodu powoda z działalności koncesjonowanej w 2014 r. i (...) całości przychodu w 2014 r. jest sankcja adekwatną do stwierdzonego naruszenia prawa i możliwości finansowych ukaranego, skoro kara maksymalna mogła być wielokrotnie wyższa osiągając poziom 15% wyżej wymienionych przychodów powoda. Zdaniem Sądu kara 10000 zł spełnia wymagane cele: represyjny (odpłaty wobec powoda), prewencyjny (zapobieżenia naruszeniom przez powoda taryfy w przyszłości) oraz wychowawczy (będący wskazówką dla innych przedsiębiorców obowiązanych do przedkładania taryf do zatwierdzenia, aby ich postępowanie było podporządkowane obowiązującym taryfom).

W sprawie wykazano również w postępowaniu sądowym, że powód był już uprzednio ukarany za delikt prawa energetycznego decyzją pozwanego z dnia 11 czerwca 2012 r., która jest prawomocna czemu powód w żaden sposób nie zaprzeczył. W ocenie Sądu jest to dodatkowa okoliczność obciążająca powoda i wskazująca na brak podstaw do miarkowania wymierzonej mu kary.

W tym stanie rzeczy działając na podstawie art. 479 ⁵³ § 1 k.p.c. Sąd oddalił odwołanie nie znajdując żadnych podstaw do jego uwzględnienia.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 3, 99 i 108 § 1 k.p.c. stosownie do jego wyniku.

SSO Andrzej Turliński