Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 września 2018 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący –	SSO Małgorzata Perdion-Kalicka
Protokolant –	st. sekretarz sądowy Jadwiga Skrzyńska

po rozpoznaniu 30 sierpnia 2018 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. (dawniej: Miejskie Przedsiębiorstwo (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B.)

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

z udziałem zainteresowanego Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w B.

o zawarcie umowy sprzedaży ciepła

na skutek odwołania od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z 27 stycznia 2016 r.

Nr (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. (dawniej: Miejskie Przedsiębiorstwo (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B.) na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę 1440 zł (jeden tysiąc czterysta czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

3.  zasądza od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. (dawniej: Miejskie Przedsiębiorstwo (...) sp. z o.o. z siedzibą w B.) na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w B. kwotę 1440 zł (jeden tysiąc czterysta czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Małgorzata Perdion-Kalicka

Sygn. akt XVII AmE 84/16

UZASADNIENIE

Decyzją z 27 stycznia 2016 roku na podstawie przepisu art. 8 ust. 1 i art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – prawo energetyczne (Dz. U. z 2012, poz. 1059 z późn.zm.) w związku z art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku – kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 23) po rozpatrzeniu wniosku Wspólnoty Mieszkaniowej, ul. (...) w B. (dalej: zainteresowany, Wspólnota) w sprawie rozstrzygnięcia sporu dotyczącego odmowy zawarcia umowy sprzedaży ciepła pomiędzy Wspólnotą Mieszkaniową, ul. (...) w B. a Przedsiębiorstwem (...) sp. z o.o. z siedzibą w B., Prezes Urzędu Regulacji Energetyki orzekł zawarcie umowy sprzedaży ciepła pomiędzy Wspólnotą Mieszkaniową jako odbiorcą a Miejskim Przedsiębiorstwem (...) sp. z.o.o. w B. jako sprzedawcą, o treści stanowiącej załącznik do decyzji. (k. 4-13)

Odwołanie od powyższej decyzji wniosło Miejskie Przedsiębiorstwo (...) sp. z o.o. z siedzibą w B. zaskarżając ją w całości.

Zaskarżonej decyzji odwołujący zarzucił:

1. Naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik postępowania:

a) art. 8 k.p.a. w zw. z art. 107 § 3 k.p.a. przez sporządzenie uzasadnienia w sposób nienależyty, nielogiczny, poprzestanie jedynie na zacytowaniu stanowiska stron, przy jednoczesnym nieodzwierciedleniu w uzasadnieniu stanowiska organu oraz zawarcie w nim zbyt ogólnych stwierdzeń, co uniemożliwia realizację zasady pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa oraz uniemożliwia dokonanie kontroli zaskarżonej decyzji;

b) art. 7 k.p.a. w zw. z art. 77 k.p.a. i art. 107 § 3 k.p.a. poprzez ocenę materiału dowodowego sprawy, w tym w szczególności stanowisk stron w sposób fragmentaryczny, a co za tym idzie nierozważenie przez organ istoty toczącego się przed nim postępowania, a mianowicie kwestii podnoszonej przez przedsiębiorstwo energetyczne w pismach, a związanej z koniecznością składania przez odbiorców zgłoszeń aktualizacyjnych oraz wniosków o zmianę mocy zamówionej z podziałem na ciepłą wodę użytkową i centralne ogrzewanie, a przez to wydanie decyzji i uzasadnienia do tejże w sposób niekompletny i naruszający przepisy powszechnie obowiązującego prawa co miało niebagatelny wpływ na wynik przedmiotowej sprawy i w konsekwencji doprowadziło do naruszenia przez organ art. 11 k.p.a.;

c) art. 80 k.p.a. polegające na dokonaniu oceny dowodów zgromadzonych w sprawie w sposób wybiórczy i subiektywny, co doprowadziło do wydania decyzji ustalającej treść umowy uniemożliwiającej przedsiębiorstwu energetycznemu prawidłowe prowadzenie działalności gospodarczej i profesjonalne świadczenie usług w tym w szczególności uniemożliwiającej zweryfikowanie prawidłowości i kompletności składanych przez odbiorców wniosków o zmianę mocy zamówionej, a w następstwie uniemożliwienie odpowiedniego dostosowania przez Spółkę (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B. urządzeń przesyłowych i jednocześnie narażenie spółki na niedotrzymanie obowiązujących ją standardów.

2. Naruszenie przepisów prawa materialnego mające istotny wpływ na wynik postępowania:

a) art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy Prawo energetyczne poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i bezpodstawne przyjęcie możliwości dokonania zmiany mocy zamówionej bez podpisania aneksu, podczas gdy z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, że moc umowna jest niezbędnym elementem umowy sprzedaży ciepła.

3. Pominięcie istotnych ustaleń faktycznych tj. podkreślanej wielokrotnie przez (...) Sp. z o.o. na etapie postępowania przed Prezesem Urzędu Regulacji Energetyki konieczności posiadania przez (...) Sp. z o.o. danych dotyczących mocy zamówionej w rozbiciu na co. i c.w.u. celem jej odpowiedniej zmiany, co doprowadziło do niezasadnego przyjęcia, że (...) Sp. z o.o. będzie zobowiązany do dokonania zmiany mocy zamówionej niezależnie od tego, w jaki sposób (z podziałem na co. i c.w.u. czy łącznie), odbiorca poda zmienioną moc zamówioną (...).

W konsekwencji odwołujący się powód wniósł o:

1.  uchylenie decyzji w całości, ewentualnie zmianę decyzji i orzeczenie co do istoty sprawy zgodnie z treścią odwołania.

2.  zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych,

W uzasadnieniu odwołania powód podniósł, iż kwestionuje stanowisko zaprezentowane przez Prezesa URE w zaskarżonej decyzji administracyjnej, w której Prezes URE wydał nieprawidłowe rozstrzygnięcie ustalające treść umowy sprzedaży ciepła w sposób nierzetelny z pominięciem dowodów przedłożonych przez powoda co przyczyniło się ustalenia treści umowy w sposób sprzeczny z zasadami logicznego rozumowania z obowiązującymi przepisami powszechnie obowiązującymi, które normują działalność gospodarczą. Sporządzone uzasadnienie przez organ nie pozwala na dokonanie kontroli zaskarżonej decyzji albowiem brak w nim prezentacji własnej oceny przez organ przeprowadzonych dowodów a w miejsce tego pojawiły się liczne przywołania cytatów stanowisk stron z poszczególnych pism. (k. 23 – 28)

W odpowiedzi na odwołanie Prezes URE wniósł o:

1.  oddalenie odwołania

2.  zasądzenie od Powoda na rzecz Pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych,

3.  oddalenie wniosków dowodowych sformułowanych w odwołaniu, za wyjątkiem dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach postępowania administracyjnego albowiem dowody z przesłuchania objęte wnioskiem przez Powoda potwierdzą jedynie obowiązek pisemnego uzgadniania przez odbiorców zmian warunków dostarczania ciepła poprzez wypełnienie wniosku o zmianę zamówionej mocy cieplnej, który wynika z treści decyzji w związku z powyższym okoliczność na która zostali powołani świadkowie nie wymaga dowodu. ( vide, 57 -62)

Zainteresowana Wspólnota Mieszkaniowa przy ul, (...) w B. również wniosła odpowiedź na odwołanie, w której domagała się:

1)  oddalenie odwołania w całości

2)  oddalenie wszystkich wniosków dowodowych odwołującego się – jako nieprzydatnych dla rozstrzygnięcia

Na rozprawie 30 sierpnia 2018 roku strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska w sprawie.

Miejskie Przedsiębiorstwo (...) z siedzibą w B. zmieniło w toku postępowania firmę na (...) sp. z o.o. (KRS, k. 176 -178).

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sad Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Miejskie Przedsiębiorstwo (...) sp. zo.o. z siedzibą w B. jest spółką prawa handlowego prowadzącą działalność gospodarczą, na podstawie wpisu do rejestru przedsiębiorców w B., XII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego z 26 stycznia 2016 roku pod numerem (...) (odpis z Krajowego Rejestru Sądowego powoda, k. 47 – 51, akta sądowe).

Wspólnota Mieszkaniowa (...) w B. powstała 2 grudnia 2014 roku, w związku z ustanowieniem przez Spółdzielnię Mieszkaniową (...) w B. odrębnej własności lokalu w budynku przy ul. (...) w B. i przeniesienia własności tegoż lokalu na nabywcę w wykonaniu umowy deweloperskiej. Spółdzielni Mieszkaniowej powierzony został zarząd (akt notarialny Rep.(...)nr (...), k. 117 – 135, akta administracyjne).

Wspólnota Mieszkaniowa (...) wystąpiła do Miejskiego Przedsiębiorstwa (...) sp. z o.o. o zawarcie umowy na dostawę ciepła.

W odpowiedzi na złożony wniosek Miejskie Przedsiębiorstwo (...) sp. z o.o. przesłało projekt umowy nr (...) wraz z załącznikami nr (...) stanowiącymi integralną część umowy (k. 32 – 47, akt adm).

Strony prowadziły negocjacje, co do brzmienia treści postanowień zawartych w umowie, w szczególności dotyczących § 5 ust. 6, § 7 ust. 4 i 7 jednakże nie udało im się osiągnąć konsensusu w tym zakresie. Sporne postanowienia dotyczyły kwestii zasad i terminu zapłaty przez Wspólnotę Mieszkaniową ceny za dostarczone przez (...) ciepło oraz warunków zmiany zamówionej przez Wspólnotę Mieszkaniową mocy cieplnej.

Wobec niedojścia przez strony do porozumienia w kwestii zawarcia umowy, Wspólnota Mieszkaniowa (...) zwróciła się do Prezesa URE o rozstrzygnięcie przedmiotowego sporu w trybie art. 8 ustawy prawo energetyczne. Po zgromadzeniu materiału dowodowego i licznej wymianie korespondencji ze stronami sporu, Prezes URE wydał decyzję, którą orzekł zawarcie umowy sprzedaży ciepła pomiędzy Wspólnotą Mieszkaniową (...) a miejskim Przedsiębiorstwem (...) Sp. z o.o. w B.. Umowa, stanowiąca załącznik do przedmiotowej decyzji, w spornych między stronami kwestiach zawierała następujące uregulowania:

⚫

§ 5 pkt 5 Sprzedawca zobowiązuje się do wystawienia faktur w przeciągu siedmiu dni po zakończeniu miesięcznego okresu rozliczeniowego;

⚫

§ 5 pkt 6 Należność regulowana będzie przez Odbiorcę przelewem na podstawie faktur za okresy rozliczeniowe w terminie 14 dni od daty wystawienia faktury, która będzie wystawiona w ciągu 7 pierwszych dni miesiąca i dostarczona max na 3 dni przed terminem płatności. Za datę zapłaty uważa się dzień obciążenia rachunku Sprzedawcy. W przypadku nie dotrzymania terminowych płatności określonych w fakturze, Sprzedawca obciąży Odbiorcę odsetkami ustawowymi.

⚫

§ 7 pkt. 2 Zmiana wielkości zamówionej mocy cieplnej dla danego obiektu może być zrealizowana na pisemny wniosek Odbiorcy, jeden raz w roku kalendarzowym. Zmiana mocy obowiązywać będzie od 1 stycznia po zawarciu stosownego aneksu lub pisemnym potwierdzeniu przez sprzedawcę przyjęcia do realizacji przedmiotowego wniosku (zatwierdzenie załączników nr 1 i 2 do umowy odzwierciedlających zmianę zamówionej mocy cieplnej)

⚫

§ 7 pkt 3 wniosek o którym mowa w pkt 2 powinien być zgłoszony Sprzedawcy w terminie do dnia 1 października roku poprzedzającego kalendarzowy rok wprowadzenia zmiany, zaś Sprzedawca zobowiązany jest do zawarcia stosowanego aneksu do umowy lub pisemnego potwierdzenia przyjęcia wniosku do realizacji najpóźniej do 31 grudnia roku poprzedzającego zmianę zamówionej mocy cieplnej. Niezawarcie anelsu lub niepotwierdzenie przez sprzedawcę przyjęcia wniosku do realizacji, on którym mowa w wyżej, skutkuje zmiana mocy zamówionej zgodnie z wnioskiem Odbiorcy od dnia 1 stycznia.

⚫

§ 11 pkt 5 zmiany, uzupełnienia oraz rozwiązanie postanowień umowy mogą być dokonywane pod rygorem nieważności, wyłącznie w drodze aneksu podpisanego przez strony z wyjątkiem o którym mowa w § 5 pkt 2 i § 1 pkt 2. Pisemne potwierdzenie przyjęcia do realizacji wniosku Odbiorcy w zakresie zmiany zamówionej mocy cieplnej wyłącza obowiązek dokonywania zmian umowy w formie aneksu.

W myśl § 11 pkt 8 - integralną część umowy stanowiły załączniki, w tym Załącznik nr 1- „zlecenie na dostawę energii” i Załącznik nr 2 – charakterystyka układu pomiarowego.

Załącznik nr 1 zawiera rozróżnienie zlecenie na dostawę mocy i energii cieplnej dla celów centralnego ogrzewania i ciepłej wody użytkowej. W rubryce 6 tabeli, w jakiej określana jest wielkość zamówienia w kW, zawarto rozróżnienie na moc c.o. i went i moc c.w.. natomiast rubryka 7 przeznaczona została zgodnie z opisem do określenie w niej mocy całkowitej tj sumy mocy określonych w rubryce 6 (k. 20).

Podobnie Załącznik nr 2 zawiera rozróżnienie mocy na potrzeby c.o. i c.w.u. oraz moc całkowitą, które stanowią odzwierciedlenie wartości określonych w rubrykach 6 i 7 tabeli z Załącznika 1.

Powyższy stan faktyczny był bezsporny między stronami i został ustalony w oparciu o zgodne oświadczenia stron oraz dowody zgromadzone w toku postępowania administracyjnego i sądowego.

Spór w istocie zasadzał się kwestionowaniu przez Sprzedawcę, czyli (...) warunków na jakich może nastąpić zmiana zamówionej mocy cieplnej, opisanych § 7, gdyż zdaniem Sprzedawcy zapis ten jest niewystarczający, gdyż na jego podstawie Odbiorca nie musi wskazywać jakie ilości zamówionej mocy odnoszą się do centralnego ogrzewania i jakie do ciepłej wody użytkowej (dalej jako c.o. i c.w.u.). Sprzedawca, wprawdzie na żądanie Sądu sprecyzował, że odwołanie zmierza także do przywrócenia pierwotnego brzmienia zapisów § 5 ust 6 oraz § 11 umowy (pismo powoda z 12 czerwca 2018r k.174) jednak nie zawarł w odwołaniu jakiejkolwiek argumentacji prawnej uzasadniającej żądanie w tym zakresie.

Sąd oddalił zgłoszone w odwołaniu wnioski dowodowe o przesłuchanie świadków oraz stron z uwagi na fakt, że dotyczą one okoliczności nie mających znaczenia dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie, lub takich, które zostały ustalone zgodnie z tezą powoda.

W szczególności okoliczność, że każda zmiana mocy zamówionej wymaga wypełnienia zgłoszenia aktualizującego moc zamówioną z podziałem na c.o.i c.w.u, nie jest sporna między stronami, gdyż Prezes URE w umowie tę okoliczność uwzględnił poprzez wskazanie w Załącznikach nr 1 i 2 do umowy, w oparciu o które stosownie do treści § 7 pkt 2 ma następować zmiana mocy zamówionej, że oddzielnie muszą zostać podane wartości mocy dla c.o. i c.w.u. (rubryka 6 i 7 tabeli). Pozostałe natomiast okoliczności były w świetle obowiązujących regulacji prawnych nieistotne dla rozstrzygnięcia sprawy. W szczególności techniczne przeszkody lub trudności po stronie Sprzedawcy związane z dyspozycją Odbiorcy dotyczącą zmiany wielkości zamówionej mocy cieplnej pozostają bowiem obojętne dla realizacji tego prawa przez Odbiorcę, co zostanie szerzej omówione w dalszej części uzasadnienia.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

Odwołanie powoda nie podlega uwzględnieniu a podniesione w nim zarzuty nie są uzasadnione.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że podstawę prawną dla wydanej przez Prezesa URE w niniejszej sprawie decyzji stanowił przepis art. 8 ust. 1 prawa energetycznego.

Zgodnie z jego treścią, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki jest właściwy do rozstrzygania sporów, w sprawach dotyczących odmowy zawarcia umowy o przyłączenie do sieci, umowy sprzedaży, w tym także dotyczących zwiększenia mocy przyłączeniowej, czy też umowy kompleksowej. Przepis ten stanowi podstawę dla Prezesa URE do wydawania decyzji w enumeratywnie wymienionych sprawach spornych, pomiędzy przedsiębiorstwami energetycznymi a odbiorcami m. in. energii cieplnej. W następstwie wniosku strony, organ nabywa zatem legitymację do ukształtowania między stronami sporu, umowy o odpowiedniej treści, w granicach przysługującej stronom swobody kontraktowania (J. Kędzia, Prawo energetyczne. Komentarz pod red. Mariusza Swory i Zdzisława Murasa, LEX, 2010, lex Nr 8466). Wydana decyzja zastępuje niejako oświadczenia woli stron sporu.

Kompetencja ta dotyczy ukształtowania treści stosunku prawnego, zarówno
w przypadku kwestionowania przez przedsiębiorstwo energetyczne istnienia obowiązku zawarcia umowy i na tej podstawie odmowy jej zawarcia, jak również w przypadku, gdy sam obowiązek zawarcia umowy nie jest przez strony kwestionowany, ale nie mogą one dojść do porozumienia co do treści jej postanowień. Prezes URE nie ma natomiast jurysdykcji
w sprawach umów już zawartych i uprawnień do zmiany, na wniosek strony, postanowień takiej umowy (wyrok Sądu Najwyższego z 7 października 2004 r., sygn. akt III SK 56/04, OSNP 2005/12/181, Dz.Urz.UOKiK.2005/1/14).

Przechodząc do sedna sporu należy wskazać, że zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 prawa energetycznego dostarczanie paliw gazowych lub energii odbywa się, po uprzednim przyłączeniu do sieci, o którym mowa w art. 7, na podstawie m. in. umowy sprzedaży i umowy o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji. Jedyną zatem przesłanką zawarcia umowy o dostarczanie energii, jaką wymienia art. 5, jest uprzednie przyłączenie do sieci. Fakt przyłączenia danego odbiorcy końcowego do sieci ciepłowniczej określono zatem jako główną przesłankę powstania publicznoprawnego obowiązku zawarcia umowy sprzedaży energii cieplnej. Podmiot ubiegający się o zawarcie umowy kompleksowej musi być przyłączony do odpowiedniej sieci, albowiem tylko wówczas istnieć będą techniczne możliwości dostarczania energii cieplnej do obiektu. W przedmiotowej sprawie fakt spełnienia warunku przyłączenia do sieci danego dostawcy przez zainteresowaną Wspólnotę pozostaje bezsporny.

Zgodnie natomiast z art. 5a ust. 3 prawa energetycznego, Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją ciepła jest obowiązane do zawarcia umowy kompleksowej z odbiorcą końcowym przyłączonym do sieci ciepłowniczej tego przedsiębiorstwa na wniosek tego odbiorcy.

Po stronie zainteresowanego jako odbiorcy końcowego przyłączonego do sieci ciepłowniczej Sprzedawcy, istnieje zatem niewątpliwie roszczenie wobec powoda o zawarcie umowy kompleksowej na dostawę ciepła.

Prezes URE słusznie zatem uznał, że sprawa z wniosku Wspólnoty Mieszkaniowej (...) w B. nadaje się do rozpoznania w trybie art. 8 ust. 1 prawa energetycznego.

Rozstrzygając przedmiotowy spór, Prezes URE orzekł zawarcie między powodem a zainteresowanym umowy kompleksowej na dostawy ciepła na warunkach zaproponowanych przez Sprzedawcę, z uwzględnieniem jednak wniosków Wspólnoty co do sposobu zmiany wielkości zamówionej mocy cieplnej jak i co do zasad regulujący płatności.

Zważyć należy, iż ustalenie mocy zamówionej oraz warunków wprowadzania zmian jej wielkości stanowi, zgodnie z przepisami prawa energetycznego, essentialia negotii umowy kompleksowej na dostawy ciepła.

Z treści § 41 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki z 17 września 2010r w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło (Dz.U. nr 149, poz. 1291, dalej jako rozporządzenie taryfowe), które znajduje zastosowanie w sprawie niniejszej wynika ponadto, że moc cieplna zasadniczo jest ustalana przez odbiorcę co najmniej na okres 12 miesięcy i może być zmieniona wyłącznie w terminie ustalonym w umowie sprzedaży ciepła lub w umowie o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji albo w umowie kompleksowej. Sąd podziela w pełni ugruntowany zarówno w doktrynie jak i orzecznictwie pogląd, że przepis powyższy nakazuje ustalenie w umowie mocy zamówionej na okres nie krótszy niż 12 miesięcy, jednakże dopuszcza jej ustalenie na okres dłuższy. Powołany przepis nie ustanawia natomiast warunków zmiany mocy zamówionej, wskazując że jedynym ograniczeniem dla zmiany zamówionej mocy jest termin, w jakim może do tej zmiany dojść. Podobnej wykładni powołanej regulacji dokonał Sąd Apelacyjny w Warszawie na tle zbliżonego stanu faktycznego w sprawie VII Aga 957/18 (wyrok z 22 maja 2018r).

Skoro więc niewątpliwe jest w światle powołanej regulacji § 41 rozporządzenia taryfowego, że zamówiona moc cieplna jest ustalana jednostronnie przez odbiorcę, to do niego też należy jednostronne określenie zamówionej mocy w razie zmiany zapotrzebowania. Potwierdza to także przepis § 2 pkt 18 rozporządzenia taryfowego, zgodnie z którym zamówiona moc cieplna to ustalona przez odbiorcę lub podmiot ubiegający się o przyłączenie do sieci ciepłowniczej największa moc cieplna, jaka w danym obiekcie wystąpi w warunkach obliczeniowych.

W światle powyższej regulacji swoboda kontraktowa przedsiębiorstwa energetycznego jest na tej płaszczyźnie ograniczona. Nie może więc (...) w jakikolwiek sposób warunkować możliwości dokonywania przez Odbiorcę zmiany wielkości zamówionej mocy cieplnej. Dlatego rozwiązanie przyjęte przez Prezesa URE w § 7 umowy odpowiada obowiązującym w tym zakresie normom prawnym.

W szczególności nie zasługują na uwzględnienie i te argumenty powoda, które stawiają zarzut, że nie może on zrealizować dyspozycji Odbiorcy zmiany wielkości zamówionej mocy cieplnej, w sytuacji gdy zmiana nie uwzględnia rozróżnienie tej mocy dla c.o. i c.w.u.

Zdaniem Sądu organ kwestię tę rozwiązał w sposób pożądany przez powoda, gdyż w Załącznikach nr 1 i nr 2 do umowy, które służyć mają do zgłoszenia zmiany wielkości zamówionej mocy przewidział owo rozróżnienie, co Sąd ustalił powyżej w stanie faktycznym. Skoro to zatwierdzenie przez Sprzedawcę Załączników nr 1 i 2 ma stanowić potwierdzenie przyjęcia wniosku o zmianę zamówionej mocy do realizacji, to oczywistym jest, że te dwie wielkości mocy (oddzielnie c.o. i c.w.u.) będą określone w sposób pożądany i oczekiwany przez przedsiębiorstwo energetyczne. Sąd nie znajduje więc podstaw do kreowania dalszych jeszcze obowiązków po stronie odbiorcy, które winny znaleźć się w umowie, które w istocie ograniczałyby prawo do zmiany wielkości zamówionej mocy cieplnej.

Natomiast prawidłowe było przyjęcie przez organ rozwiązania, że obstrukcja po stronie Sprzedawcy i niezawarcie, w zakreślonym w umowie (...) miesięcznym terminie od zgłoszenia wniosku przez odbiorcę, aneksu do umowy lub niepotwierdzenie przyjęcia wniosku o zmianę mocy, skutkuje zmianą mocy zamówionej zgodnie z wnioskiem. Rozwiązanie takie jest ekonomicznie uzasadnione oraz zmierza do wyeliminowania sytuacji, w których Sprzedawca, będący na danym rynku lokalnym monopolistą naturalnym, uniemożliwiałby odbiorcy realizacją uprawnienia przewidzianego w § 41 rozporządzenia taryfowego do jednokrotnej w ciągu roku zmiany wielkości zamówionej mocy cieplnej. Przyjęte rozwiązanie zakreślające Sprzedawcy termin na zawarcie aneksu i przyjęcie, że upływ określonego terminu skutkuje zamianą mocy zgodnie z wnioskiem odbiorcy, pozwala ponadto wyeliminować trudności związane z dotychczasowym negatywnym doświadczeniem Zarządcy Wspólnoty Mieszkaniowej (...), jakim jest Spółdzielnia Mieszkaniowa (...), z realizacją uprawnienia do zmiany wielkości zamówionej mocy cieplnej, które wskazują, że bezwzględny wymóg zawarcia aneksu do umowy w celu określenia zmiany wielkości zamówionej mocy cieplnej nie był przez wiele lat realizowany przez Sprzedawcę, co czyni nierealnym wykonywanie tego prawa przez odbiorcę (spory toczące się pomiędzy spółdzielnią a sprzedawcą przed Sądem w Białymstoku k. 67 – 70). Słusznie więc organ skonstruował w § 7 swoistą gwarancję dla odbiorcy realizacji prawa do zmiany wielkości zamówionej mocy cieplnej na wypadek obstrukcji sprzedawcy.

Sąd nie znalazł także podstaw do zakwestionowania postanowień § 5 ust 6 oraz § 11 umowy, co do których powód domagał się przywrócenia ich pierwotnego brzmienia. Odwołanie powoda nie zawiera w tej kwestii uzasadnienia i (...) nie przedstawił na etapie postępowania sądowego żadnych argumentów prawnych dotyczących tych postanowień. Natomiast zdaniem Sądu określone w umowie terminy płatności zawierają standardowe, stasowane w obrocie gospodarczym zasady i terminy zapłaty należności za dostarczony towar lub świadczone usługi (tu dostawę ciepła) oraz określają, termin w jakim najpóźniej przed terminem płatności dokument księgowy (faktura VAT) powinna być dostarczona zobowiązanemu do zapłaty odbiorcy ((max 3 dni przed terminem płatności).

Odnosząc się do zarzutów odwołania dotyczących naruszenie przepisów postępowania administracyjnego, to zarzuty te nie mogły odnieść pożądane przez powoda skutku w postaci uchylenia decyzji ani też jej zmiany w żądanym zakresie.

Sąd orzekający w niniejszym składzie podziela w tej kwestii utrwalony w judykaturze pogląd o nieskuteczności powoływania się na naruszenie przepisów postępowania administracyjnego w postępowaniu przed SOKiK, poza pewnymi wyjątkami. W szczególności, tego typu zarzuty zasadniczo nie mogą stanowić samoistnej podstawy uchylenia decyzji. Wynika to z faktu, że wniesienie do sądu odwołania od decyzji administracyjnej wszczyna dopiero cywilne, pierwszoinstancyjne postępowanie sądowe, w którym sąd dokonuje własnych ustaleń, rozważając całokształt materiału dowodowego (takie stanowisko wyraził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 29 maja 1991r., sygn. akt III CRN 120/91; postanowieniu z dnia 11 sierpnia 1999r. sygn. akt I CKN 351/99; wyroku z dnia 19 stycznia 2001r. sygn. akt I CKN 1036/98). Podobnie Sąd Apelacyjny w Warszawie w uzasadnieniu wyroku z dnia 20 grudnia 2006r. stwierdził, iż zarzuty dotyczące naruszenia przepisów postępowania administracyjnego nie mogą być podnoszone przed SOKiK, który jako sąd powszechny rozpatruje sprawę od nowa, co skutkuje brakiem możliwości uchylenia decyzji zaskarżonej do tego sądu z uwagi na naruszenie przepisów postępowania administracyjnego (sygn. akt VI ACa 620/06).

W sprawie niniejszej zdaniem Sądu postępowanie administracyjne toczące się przed Prezesem URE nie było dotknięte taką wadą, która uzasadniałaby uchylenie decyzji.

Wyjątki od zasady, że zarzuty procesowanie odnoszące się do etapu postępowania administracyjnego nie mogą doprowadzić do uchylenia decyzji w ramach rozpoznania odwołania, które zostały wykreowane przez orzecznictwo Sądu Najwyższego, wskazują, że taka możliwość odnosi się tylko do takich zarzutów, które po pierwsze nie mogą być niejako konwalidowane na etapie postępowania sądowego (jak ma to miejsce np. w odniesieniu do ustaleń faktycznych, środków dowodowych, oceny dowodów, niektórych wad formalnych samej decyzji) ale także waga tych zarzutów musi być na tyle istotna, że uzasadnia ona uchylenie decyzji. Chodzi o takie uchybienia organu, na skutek których przedsiębiorca, którego dotyczy decyzja, nie ma zapewnionych odpowiednich gwarancji proceduralnych, w szczególności mówi się tutaj o uchybieniach tego rodzaju (wadach kwalifikowanych decyzji), które istotnie wpłynęły na merytoryczną treść zaskarżonej decyzji lub też takie sytuacje w których zaskarżona decyzja została wydana bez podstawy prawnej.

Rozpoznając zarzuty powoda dotyczące naruszenia zasad postępowania administracyjnego, Sąd jednak nie dopatrzył się wśród nich takich, które naruszałyby np prawo odwołującego się do obrony, czy innych które wskazywałyby na wydanie decyzji w warunkach nieważności. W szczególności także decyzja nie została wydana bez podstawy prawnej.

Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 479 ⁵³ § 1 k.p.c. orzekł o oddaleniu odwołania.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Strona przegrywająca proces – powód, zgodnie z żądaniem wygrywającego pozwanego i zainteresowanego, musi mu więc zwrócić koszty zastępstwa procesowego według norm przepisanych, tj w wysokości 1440 zł, ustalonej w oparciu o przepis § 14 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych w zw. z § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za czynności radców prawnych (decydująca w tym zakresie była treść rozporządzenia w sprawie opłat za czynności radców prawnych obowiązującego w dniu wniesienia odwołania inicjującego postępowanie sądowe).

SSO Małgorzata Perdion-Kalicka