Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 stycznia 2024 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący –	Sędzia SO Anna Maria Kowalik
Protokolant –	St.sekr.sąd. Joanna Preizner – Offman

po rozpoznaniu 10 stycznia 2024 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania A. G.

przeciwko Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów

o nałożenie kary pieniężnej

na skutek odwołania powoda od decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z 29 lipca 2022 r. Nr (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od A. G. na rzecz Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów kwotę 720,00 zł (siedemset dwadzieścia złotych), z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sędzia SO Anna Maria Kowalik

Sygn. akt XVII AmA 68/22

UZASADNIENIE

Decyzją z 29 lipca 2022 r. nr (...) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (dalej Pozwany, Prezes UOKIK) po przeprowadzeniu – wszczętego z urzędu - postępowania w sprawie nałożenia kary pieniężnej na A. G. prowadzącą działalność gospodarcza pod firmą (...) w R.” (dalej Powódka):

I.  na podstawie art. 106 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz.U. z 2021, poz. 275 – dalej: u.o.k.i.k.) nałożył na A. G. karę pieniężną w wysokości 50.000 zł (słownie: pięćdziesięciu tysięcy złotych), stanowiącą równowartość 10.870,98 euro (słownie: dziesięciu tysięcy ośmiuset siedemdziesięciu euro 70/100), za nieudzielenie informacji żądanych przez Prezesa UOKiK na podstawie art. 50 ust. 1 u.o.k.i.k. w wezwaniach z 31 stycznia 2022 r. oraz 1 marca 2022 r., wystosowanych ramach postępowania wyjaśniającego prowadzonego w sprawie o sygn. akt (...), mającego na celu wstępne ustalenie, czy działania A. G. w zakresie sprzedaży na odległość kompleksowych usług „cateringu dietetycznego” wraz z dostawą posiłków na adres wskazany przez klienta, naruszają przepisy chroniące konsumentów i uzasadnią wszczęcie postępowania w sprawie praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów lub postępowania w sprawie o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolone.

II.  Na podstawie art. 77 ust. 1 i art. 80 u.o.k.i.k. oraz na podstawie art. 263 § 1, art. 263 § 2 i art. 264 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 735 – dalej: k.p.a.) w związku z art. 83 u.o.k.i.k., obciążył A. G. kosztami niniejszego postępowania w wysokości 30,50 zł (słownie: trzydziestu złotych pięćdziesięciu groszy) oraz zobowiązał do ich zwrotu na rzecz Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, w terminie 14 dni od uprawomocnienia się niniejszej decyzji.

Odwołanie od decyzji złożyła Powódka, zaskarżając ją w całości i zarzucając naruszenie:

1)  art. 233 § 1 k.p.c. poprzez nieprawidłową ocenę dowodów polegająca na przyjęciu, że Powódka umyślnie nie odpowiedziała na wezwania wysyłanego przez Pozwanego, zmierzając w ten sposób do nieujawnienia żądanych danych, podczas gdy Powódka nie odpowiedziała na wezwania ze względu na brak wiedzy o ich wysłaniu, a tuż po powzięciu informacji o ich istnieniu, przekazała organowi wszystkie posiadane dane;

2)  art.106 ust. 2 pkt 2 u.o.k.i.k. polegającą na przyjęciu, że Powódka nie udzieliła informacji żądanych przez Pozwanego, podczas gdy Powódka odpowiedziała na wszystkie zadane pytania w zakresie jaki był możliwy biorąc pod uwagę jej sytuację związaną z zakończeniem działalności;

3)  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę decyzji, który miał wpływ na wysokość ustalonej kary, polegający na przyjęciu, że kara pieniężna w wysokości 50 000,00 zł jest dla Powódki odpowiednim środkiem represji, podczas gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że zakończyła ona prowadzenie działalności, zlikwidowała biuro i nie uzyskuje żadnego przychodu, a więc zapłata nałożonej kary będzie niosła zarówno dla Powódki jak i jej rodziny poważne konsekwencje finansowe oraz pogłębi i tak już trudną sytuację.

W oparciu o powyższe zarzuty, Powódka wniosła o uchylenie decyzji w całości i umorzenie postępowania.

W odpowiedzi na odwołanie Prezes UOKiK wniósł o oddalenie odwołania i zasądzenie od Powódki kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów wszczął z urzędu postępowanie wyjaśniające (sygn. akt (...)) w celu wstępnego ustalenia czy działania A. G. w zakresie sprzedaży na odległość kompleksowych usług „cateringu dietetycznego” wraz z dostawą posiłków na adres wskazany przez klienta, naruszają przepisy chroniące konsumentów i uzasadnią wszczęcie postępowania w sprawie praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów lub postępowania w sprawie o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolone (okoliczność niesporna).

Pismem z 31 stycznia 2022 r., wysłanym na adres ul. (...),(...)-(...) R. wskazany w CEIDG, Prezes Urzędu wezwał Powódkę do przekazania na podstawie art. 50 ust. 1 u.o.k.i.k. informacji, wskazując min. cel żądania oraz pouczenie o treści art. 106 ust. 2 pkt 2 u.o.k.i.k., zakreślając 7-dniowy termin na udzielenie odpowiedzi. Pismo to po powtórnym awizowaniu, w dniu 17 lutego 2022 roku, zostało zwrócone z adnotacją „nie podjęto w terminie”. Wobec powyższego na podstawie art. 44 § 4 k.p.a. Prezes UOKiK uznał, że doręczenie miało miejsce 17 lutego 2022 roku (dowód: wezwanie Prezesa UOKiK z 31/01/2022 r. k. 5-7 akt adm. wraz z kopertą k. 8 akt adm., wydruk z CEIDG k.16-18 akt adm.).

Kolejne wezwanie Pozwany skierował do Powódki 1 marca 2022 roku, pismo zawierało żądanie przekazania niezbędnych informacji, pouczenie o treści art. 106 ust. 2 pkt 2 u.o.k.i.k. oraz 7-dniowy termin na udzielenie odpowiedzi. Pismo to po powtórnym awizowaniu w dniu 24 marca 2022 roku zostało zwrócone z adnotacją „nie podjęto w terminie”. Wobec powyższego na podstawie art. 44 § 4 k.p.a. Prezes UOKiK uznał, że doręczenie miało miejsce 24 marca 2022 roku (dowód: wezwanie Prezesa UOKiK z 01/03/2022 r. k. 10-12 akt adm. wraz z kopertą k.13 akt adm.).

W związku z nieudzieleniem przez Powódkę informacji żądanych na podstawie art. 50 ust. 1 u.o.k.i.k., Prezes UOKiK, działając na podstawie 49 ust. 1 w zw. z art. 106 ust. 2 pkt 2 u.o.k.i.k., postanowieniem z 28 kwietnia 2022 roku wszczął z urzędu postępowanie w sprawie nałożenia na Powódkę kary pieniężnej, o czym powiadomił Powódkę pismem z 28 kwietnia 2022 roku (dowód: postanowienie k. 1 akt adm., zawiadomienie k. 3 akt adm.).

W odpowiedzi na zawiadomienie, Powódka wskazała, że nieudzielenie informacji wynikało z braku możliwości zapoznania się z treścią przesłanego wezwania (dowód: pismo Powódki z 24/05/2022 r. k. 19-20 akt adm.). Dodatkowo wyjaśniła, że wezwania Prezesa UOKiK do udzielenia żądanych informacji nie zostały odebrane, gdyż „ciężko przeżyła nagłe załamanie swojej firmy, spowodowane oszczerczym reportażem (...) S.A. dotyczącym warunków sanitarnych przygotowywania posiłków (…) i ich jakości, i zaprzestała jakiejkolwiek działalności gospodarczej, w tym odbierania pism.” (dowód: pismo pełnomocnika Powódki k. 21 akt adm.).

Pismem z 28 czerwca 2022 roku, Pozwany zawiadomił Powódkę o zakończeniu zbierania materiału dowodowego w sprawie oraz możliwości zapoznania się z nim w wyznaczonym terminie i złożenia ewentualnych wniosków (dowód: pismo Pozwanego z 28/06/2022 r. k 38-39 akt adm.).

W piśmie z 5 lipca 2022 roku, złożonym w toku postępowania wyjaśniającego Powódka poinformowała, że „(…) zakończyła prowadzenie działalności gospodarczej w listopadzie 2021 r. i złożyła wniosek u upadłość w marcu 2022 (…). Finalnie zakład został zamknięty, wszyscy pracownicy pozwalniani, zaś pod adresem działalności nikt nie przebywa, stąd wcześniejsze pisma nie były odbierane. (…) ciężko przeżyła nagłe załamanie swojej firmy, spowodowane oszczerczym reportażem (...) SA dotyczącym warunków sanitarnych przygotowywania posiłków (…) i ich jakości i zaprzestała jakiejkolwiek działalności gospodarczej, w tym odbierania pism.” (dowód: pismo Powódki z 05/07/2022 r. k. 42-43 akt adm.).

W przedmiotowym piśmie przedsiębiorca A. G. złożyła następujące wyjaśnienia w zakresie:

a)  stosowanych w kontaktach z konsumentami wzorców umownych obowiązujących
w latach 2018-2022: „Umowa była zwierana w formie akceptacji regulaminu jako załącznika (nie było osobnego wzoru umowy) – (…) ze względu na definitywne zakończenie działalności i likwidację biura oraz zakładu, wypowiedzenie umów leasingowych sprzętu biurowego, nie ma możliwości odtworzenia treści tych dokumentów, a ze względu na zaległości w płatnościach nie ma możliwości uzyskania tych dokumentów od byłych kooperantów”

b)  procedury odstąpienia od umowy zawieranej drogą internetową z odesłaniem do konkretnych postanowień regulaminu: „Procedura była zawarta w regulaminie”;

c)  danych o ilości reklamacji, które wpłynęły do Przedsiębiorcy w poszczególnych miesiącach w okresie od 1 czerwca – 30 listopada 2021 r., z podziałem na wskazany zakres reklamacji i sposób ich rozpatrzenia: „(…) w obecnym momencie nie mamy możliwości rzetelnego odtworzenia liczby reklamacji i zgłoszeń ze względu na brak pracowników w przedsiębiorstwie – odeszli oni z pracy nagle, nie przekazując informacji o dostępie do danych. Nie posiadamy dostępu do plików, w których były przechowywane takie informacje”;

d)  terminów rozpatrzenia przez Przedsiębiorcę reklamacji w okresie od 1 sierpnia –
30 listopada 2021 r.: „(…) w obecnym momencie nie mamy możliwości rzetelnego odtworzenia liczby reklamacji i zgłoszeń ze względu na brak pracowników
w przedsiębiorstwie – odeszli oni z pracy nagle, nie przekazując informacji
o dostępie do danych. Nie posiadamy dostępu do plików, w których były przechowywane takie informacje”.

Powódka, 12 lipca 2021 r., zapoznała się z materiałem dowodowym zebranym w toku postępowania w sprawie nałożenia kary za nieudzielenie informacji i nie składała dalszych wniosków (dowód: karta przeglądowa k.47 akt adm.).

Prezes UOKiK, 29 lipca 2022 roku, wydał zaskarżoną Decyzję.

Powyższy stan faktyczny, Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w toku postępowania administracyjnego, których autentyczność i wiarygodność nie budziła zastrzeżeń stron ani Sądu.

W tym stanie faktycznym Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem zaskarżona Decyzja Prezesa UOKIK jest słuszna i ma oparcie w przepisach prawa.

Stosownie do art. 50 ust. 1 u.o.k.i.k. przedsiębiorcy są obowiązani do przekazywania wszelkich koniecznych informacji i dokumentów na żądanie Prezesa UOKiK. Żądanie Prezesa UOKiK, zgodnie z art. 50 ust. 2 u.o.k.i.k., powinno zawierać:

- wskazanie zakresu informacji;

- wskazanie celu żądania;

- wskazanie terminu udzielenia informacji;

- pouczenie o sankcjach za nieudzielenie informacji lub za udzielenie informacji nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd.

Obowiązkiem każdego przedsiębiorcy, do którego Prezes UOKiK zwróci się z ww. żądaniem jest zatem przekazanie wymaganej informacji. Żądanie udzielenia informacji skierowane przez Prezesa UOKiK w trybie art. 50 ust. 1 u.o.k.i.k. jest bowiem wiążące dla przedsiębiorcy.

Należy jednocześnie zauważyć, że z uprawnienia do żądania od przedsiębiorcy informacji Prezes UOKiK może skorzystać zarówno w toku postępowania antymonopolowego, postępowania w sprawach praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów, jak i postępowania wyjaśniającego. Obowiązek, o którym mowa w art. 50 u.o.k.i.k. dotyczy przy tym nie tylko przedsiębiorców będących stroną postępowania, bowiem Prezes UOKiK może zobligować do udzielania informacji każdy podmiot mający status przedsiębiorcy.

W toku postępowania wyjaśniającego mającego na celu wstępne ustalenie, czy działania A. G. w zakresie sprzedaży na odległość kompleksowych usług „cateringu dietetycznego” wraz z dostawą posiłków na adres wskazany przez klienta, naruszają przepisy chroniące konsumentów i uzasadnią wszczęcie postępowania w sprawie praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów lub postępowania w sprawie o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolone, Pozwany skierował do Powódki dwa wezwania z 31 stycznia 2022 roku i 1 marca 2022 roku, w których wezwał ją do przekazania informacji dotyczących prowadzonej przez nią działalności gospodarczej w tym min. do:

a)  wskazania adresów wszystkich portali internetowych, na których oferuje swoje usługi,

b)  przekazanie stosowanych w kontaktach z konsumentami wzorców umownych obowiązujących w 2021 roku i 2022 roku (regulaminy, umowy, oświadczenia o odstąpieniu od umowy itd.),

c)  wskazania obowiązującej w 2021 r. i 2022 r. procedury odstąpienia od umowy zawieranej drogą internetową z odesłaniem do konkretnych postanowień regulaminu oraz udzielenia danych o ilości reklamacji, które wpłynęły w poszczególnych miesiącach w okresie od 1 czerwca do 30 listopada 2021 roku z podziałem na wskazany zakres reklamacji i sposób ich rozpatrzenia.

Obydwa wezwania zostały skierowane na adres Powódki ujawniony w CEIDG, który jak Sąd ustalił, jest adresem pod którym Powódka nadal odbiera korespondencję (pismo pełnomocnika Powódki z 29/11/2022 r.k.19 akt sąd.), a zatem nie było żadnych przeszkód aby Powódka wezwania odebrała i zapoznała się z ich treścią. Pozwany prawidłowo uznał, że oba wezwania zostały Powódce skutecznie doręczone w sposób zastępczy, odpowiednio 17 lutego 2022 roku i 24 marca 2022 roku. Poza sporem było, iż na żadne z nich Powódka nie udzieliła odpowiedzi.

Powyższe skutkowało słusznym stwierdzeniem przez Prezesa UOKIK, że Powódka dopuściła się nieudzielenia informacji żądanych na podstawie art. 50 ust. 1 i 2 u.o.k.i.k. pomimo, iż została powiadomiona o terminie złożenia informacji i sankcjach za nieudzielenie informacji.

W tych okolicznościach zastosowanie znalazł art. 106 ust. 2 pkt 2 u.o.k.i.k., zgodnie z którym Prezes Urzędu może nałożyć na przedsiębiorcę, w drodze decyzji, karę pieniężną w wysokości stanowiącej równowartość do 50 000 000 euro, jeżeli przedsiębiorca ten choćby nieumyślnie nie udzielił informacji żądanych przez Prezesa Urzędu na podstawie art. 10 ust. 9, art. 12 ust. 3, art. 19 ust. 3, art. 23c ust. 3, art. 28 ust. 3 lub art. 50 bądź udzielił nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd informacji.

Wobec braku wątpliwości co do możliwości nałożenia na Powódkę kary na podstawie art. 106 ust. 2 pkt 2 u.o.k.i.k. w dalszej kolejności należało stwierdzić, że jej nałożenie było celowe, ponieważ zaniechanie Powódki uniemożliwiło uzyskanie niezbędnych informacji, mających znaczenie dla przedmiotu prowadzonego postępowania wyjaśniającego, a po drugie, dopiero wszczęcie postępowania o nałożenie kary spowodowało reakcję ze strony Powódki, która wprawdzie złożyła wyjaśnienia do sprawy, ale na ich podstawie nie było możliwe poczynienie niezbędnych ustaleń faktycznych.

Jak stanowi art. 111 ust. 1 pkt 3 u.o.k.i.k. Prezes Urzędu, ustalając wysokość nakładanej kary pieniężnej, uwzględnia w szczególności okoliczności naruszenia przepisów ustawy oraz uprzednie naruszenie przepisów ustawy, a także, w przypadku kary pieniężnej, o której mowa w art. 106 ust. 2 oraz w art. 108 ust. 2 i 3 - wpływ naruszenia na przebieg i termin zakończenia postępowania. Przy czym w myśl art. 111 ust. 2 u.o.k.i.k., ustalając wysokość kar pieniężnych zgodnie z ust. 1 Prezes Urzędu bierze pod uwagę okoliczności łagodzące lub obciążające, które wystąpiły w sprawie.

Zdaniem Sądu, Prezes UOKIK rozpatrzył wszystkie okoliczności mające wpływ na wymiar kary.

Przede wszystkim należy podnieść, że żądane informacje były niezbędne dla prowadzonego postępowania wyjaśniającego, którego przedmiotem było ustalenie, czy działania A. G. w zakresie sprzedaży na odległość kompleksowych usług „cateringu dietetycznego” wraz z dostawą posiłków na adres wskazany przez klienta, naruszają przepisy chroniące konsumentów i uzasadnią wszczęcie postępowania w sprawie praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów lub postępowania w sprawie o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolone. Znaczna część informacji niezbędnych dla ustalenia ww. była w posiadaniu Powódki, zatem ich pozyskanie od innych podmiotów nie było możliwe np.: w zakresie ilości reklamacji i sposobu ich rozpatrzenia.

Powódka nie udzieliła odpowiedzi na dwa wezwania Pozwanego w toku postępowania wyjaśniającego, ale również wszczęcie przez Pozwanego postępowania w sprawie nałożenia kary pieniężnej nie skłoniło Powódki do udzielenia odpowiedzi. Co prawda złożyła ona pismo z 5 lipca 2022 roku, w którym udzieliła odpowiedzi na część pytań zawartych w ww. wezwaniach, ale dotyczyły one jedynie podstawowych danych dotyczących prowadzonej przez nią działalności gospodarczej tj. rodzaju prowadzonej działalności, miejsca oferowania swoich usług.

Natomiast odnośnie informacji najistotniejszych z punktu widzenia prowadzonego postępowania wyjaśniającego czyli przekazania stosowanych w kontaktach z konsumentami wzorców umownych obowiązujących w 2021 roku i 2022 roku, wskazania obowiązującej w 2021 r. i 2022 r. procedury odstąpienia od umowy zawieranej drogą internetową odesłaniem do konkretnych postanowień regulaminu oraz udzielenia danych o ilości reklamacji, które wpłynęły w poszczególnych miesiącach w okresie od 1 czerwca do 30 listopada 2021 roku z podziałem na wskazany zakres reklamacji i sposób ich rozpatrzenia, pełnomocnik Powódki wyjaśnił „Umowa była zawierana w formie akceptacji regulaminu jako załącznika (nie było osobnego wzoru umowy) – moja Mandantka ze względu na definitywne zakończenie działalności i likwidację biura oraz zakładu, wypowiedzenie umów leasingowych sprzętu biurowego, nie ma możliwości odtworzenia treści tych dokumentów, a ze względu na zaległości w płatnościach nie ma możliwości uzyskania tych dokumentów od byłych kooperantów.(…) W/g informacji przekazanej przez moją Mandantkę, w obecnym momencie nie mamy możliwości rzetelnego odtworzenia liczby reklamacji i zgłoszeń ze względu na brak pracowników w przedsiębiorstwie – odeszli oni z pracy nagle, nie przekazując informacji o dostępie do danych. Nie posiadamy dostępu do plików w których były przechowywane takie informacje.”.

Powyższych wyjaśnień nie można potraktować jako odpowiedzi na wezwanie Prezesa UOKiK, tylko jako formę stworzenia iluzji, że Powódka uczyniła zadość ciążącym na niej obowiązkom informacyjnym. Nie można bowiem przyjąć za prawdziwe twierdzeń Powódki, co do braku możliwości przedstawienia żądanych dokumentów i informacji w związku z zakończeniem prowadzenia działalności gospodarczej. Powódka jako przedsiębiorca jest zobowiązana do przechowywania dokumentów min. dla celów podatkowych, jak i ewentualnych postępowań reklamacyjnych, do zabezpieczenia danych klientów znajdujących się w bazie danych. Wyjaśnienia składane przez Powódkę świadczą o braku jakiegokolwiek profesjonalizmu w prowadzeniu działalności gospodarczej, tymczasem w orzecznictwie podkreśla się, że „Ocena należytej staranności ma charakter zobiektywizowany, a w odniesieniu do przedsiębiorcy, dodatkowo uwzględnia zawodowy charakter działalności. Od podmiotu takiego wymaga się posiadania niezbędnej wiedzy fachowej, która obejmuje nie tylko formalne kwalifikacje, ale również ustalone standardy wymagań. Staranność musi zatem prowadzić do znajomości umów , które się zawiera oraz praw i obowiązków z nich wynikających, gdyż taki miernik dotyczy każdego w ramach staranności ogólnie wymaganej.” (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 7.05.2015 r., I ACa 1666/14, LEX nr 1733719) oraz „Znajomość zasadniczych obowiązków prawnych związanych z prowadzeniem działalności regulowanej stanowi jeden z elementów konstytuujących standard należytej staranności przedsiębiorcy , wyznaczany z uwzględnieniem zawodowego charakteru prowadzenia tej działalności.” (Postanowienie SN z 10.03.2016 r., III SK 30/15, LEX nr 3534254).

Powódka powinna zatem być świadoma, że zakończenie prowadzenia działalności gospodarczej nie zwalnia jej z obowiązku archiwizacji i przechowywania dokumentów związanych z jej prowadzeniem. Ponadto zgodnie z przepisami prawa, Powódka jest zobowiązana do ochrony danych osobowych swoich byłych klientów, zatem nie mogła przekazać podmiotom trzecim dostępu do bazy danych, w którym te dane się znajdowały. Jeśli Powódka nie prowadziła ewidencji w formie elektronicznej, to była zobowiązana do zabezpieczenia dokumentów zawierających dane osobowe konsumentów przed dostępem osób trzecich. Powódka nie przedstawiła żadnych wiarygodnych dowodów, które mogłyby potwierdzić fakt, iż zrobiła wszystko co w jej mocy, aby udzielić odpowiedzi na pytania Prezesa UOKiK.

Reasumując, powyższe wyjaśnienia Powódki, zawarte w piśmie z 5 lipca 2022 roku, Sąd, podobnie jak Prezes UOKiK, uznał za sprzeczne z doświadczeniem życiowym, a tym samym za niewiarygodne.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy daje podstawy do stwierdzenia, że Powódka nie miała zamiaru przedstawienia Prezesowi UOKiK żądanych informacji, aby organ nie dowiedział się o treści regulaminu oraz reklamacji składanych przez konsumentów, a tym samym, aby nie mógł ustalić, czy jej działania nie naruszały zbiorowych interesów konsumentów ? Innymi słowy Powódka utrudniła sprawny i efektywny przebieg prowadzonego postępowania wyjaśniającego. Słusznie zatem Pozwany przyjął, że działanie Powódki miało charakter umyślny. Jednocześnie Pozwany wziął pod uwagę, iż Powódka po raz pierwszy naruszyła przepisy u.o.k.i.k.

Sąd tym samym, nie podzielił zarzutów odwołania dotyczących wadliwego ustalenia, iż Powódka nie udzieliła odpowiedzi umyślnie. Fakt, że Powódka nie widziała o wysłaniu wezwań, obciąża ją samą, bowiem to na skutek jej zaniedbań nie odebrała wezwań wysłanych na adres wskazany w CEIDG, pod którym do dziś odbiera korespondencję. Ponadto z przyczyn wskazanych powyżej, nie można zgodzić się z twierdzeniem, że zaraz po powzięciu informacji o istnieniu wezwań, Powódka przekazała organowi wszystkie posiadane dane.

W ocenie Sądu, wszystkie okoliczności sprawy rozpatrywane łącznie przemawiają za ustaleniem kary w wysokości 50 000 zł stanowiącej równowartość 10870,98 euro. Zdaniem Sądu, kara w danej wysokości stanowić będzie odpowiednią dolegliwość oraz wpłynie na zdyscyplinowanie Powódki, jak i zniechęci ją do podobnych naruszeń w przyszłości. Prewencja indywidualna pozwoli zatem na zapobiegnięcie sytuacji ponownego nieudzielenia informacji, nieprzekazania dokumentów, która spowodowałaby opóźnienie lub wręcz uniemożliwiła realizację przez Prezesa UOKIK jego zadań ustawowych. Kara w tej wysokości zadziała też, w ramach prewencji ogólnej, odstraszająco na inne podmioty, tak aby nie kalkulowało się im dopuszczanie takich naruszeń.

W odwołaniu Powódka wskazywała, że zakończyła prowadzenie działalności, zlikwidowała biuro w związku z tym, konieczność uiszczenia kary w wysokości 50 000 zł, spowoduje dla niej, jak i jej rodziny poważne konsekwencje finansowe oraz pogłębi i tak już trudną sytuację. Jednakże stwierdzenie to nie zostało w żaden sposób szerzej uzasadnione, ani poparte odpowiednimi dokumentami. Trzeba bowiem podkreślić, że sam fakt zakończenia prowadzenia działalności gospodarczej nie jest wystarczającą podstawą do odstąpienia od wymierzenia kary, czy też jej znacznego obniżenia, koniecznym jest wykazanie, że orzeczona kara rzeczywiście nie uwzględnia możliwości finansowych przedsiębiorcy. W rozpoznawanej sprawie takich dowodów zabrakło.

Biorąc powyższe względy pod uwagę, Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, nie znajdując podstaw do jego uwzględnienia, oddalił wniesione przez Powódkę odwołanie na podstawie art. 479 ^31a § 1 k.p.c.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Z uwagi na oddalenie odwołania, Powódkę należało uznać za stronę, która przegrała proces i zasądzić od niej na rzecz Pozwanego zwrot kosztów procesu, na które złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 720,00 zł ustalone w oparciu o § 14 ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 265 ze zm.).

Sędzia SO Anna Maria Kowalik

Zarządzenie: (...)

Sędzia SO Anna Maria Kowalik