Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 października 2014 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

w składzie:

Przewodniczący: SSO Hanna Kulesza

Protokolant: sekretarz sądowa Irmina Bartochowska

po rozpoznaniu w dniu 16 października 2014 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy z odwołania (...) w C.

przeciwko Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów

o stwierdzenie praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów

na skutek odwołania (...) w C. od Decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 28 listopada 2012 roku, nr (...)

1.  oddala odwołanie,

2.  zasądza od powoda (...) w C. na rzecz pozwanego Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów kwotę 360 zł (trzysta sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Hanna Kulesza

Sygn. akt XVII AmA66/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 listopada 2012 r. Nr (...)Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (Prezes UOKiK, pozwany) po przeprowadzeniu postępowania w sprawie stosowania praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów, wszczętego z urzędu przeciwko Polskiemu (...)w C., na podstawie art. 27 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. O ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. Nr 50, poz. 331 ze zm.):

I.  uznał za praktykę naruszającą zbiorowe interesy konsumentów działanie tego przedsiębiorcy, polegające na stosowaniu we wzorcach umownych postanowień wzorców umów, które zostały wpisane do rejestru postanowień wzorców umowy uznanych za niedozwolone, poprzez zawarcie postanowień, o treści:

1.  (...) O każdej zmianie Taryfy prowizji i opłaty za czynności i usługi bankowe Bank będzie zawiadamiał Posiadaczy (...), w formie komunikatu na tablicy ogłoszeń w lokalach Banku (§ 17 ust. 2. Umowy rachunku oszczędnościowo - rozliczeniowego),

2.  Bank zastrzega sobie możliwość zmiany warunków umowy, wynikające z (...) podjęcia przez Zarząd Banku uchwały zmieniającej postanowienia Regulaminu otwierania i prowadzenia ROR w Polskim (...)w C. (...) (§ 23 Umowy rachunku oszczędnościowo - rozliczeniowego w Polskim (...) w C., § 33 ust. 1 Regulaminu otwierania i prowadzenia rachunków terminowych lokat oszczędnościowych potwierdzonych książeczką oszczędnościową w Polskim (...) w C.),

3.  Wszelkie spory wynikłe z niniejszej Umowy rozstrzygają sądy powszechne właściwe dla siedziby Banku (§ 27 Umowy rachunku oszczędnościowo - rozliczeniowego oraz § 11 Umowy rachunku terminowych lokat oszczędnościowych potwierdzonych książeczkami oszczędnościowymi),

4.  Pismo, o którym mowa w ust. 4 wysłane na ostatnio wskazany przez klienta adres jednorazowo awizowane przez Pocztę uznaje się za doręczone (§ 54 ust. 3 Regulaminu otwierania i prowadzenia rachunku oszczędnościowo - rozliczeniowego w Polskim (...) w C.),

5.  Zmiany, o których mowa w ust. 1 wysłane do Posiadacza jednorazowo awizowane przez Pocztę uznaje się za doręczone (§ 33 ust. 2 Regulaminu otwierania i prowadzenia rachunków terminowych lokat oszczędnościowych potwierdzonych książeczką

oszczędnościową w Polskim (...) w C. ), co stanowi naruszenie art. 24 ust. 2 pkt 1 w zw. A art. 24 ust. 1 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów i stwierdził zaniechanie jej stosowania z dniem 1 sierpnia 2011 r..

II.  Na podstawie art. 106 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. O ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U Nr 50, poz. 331 ze zm.), oraz stosownie do art. 33 ust. 6 tej ustawy, po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie stosowania praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów, wszczętego z urzędu, nałożył na powoda karę pieniężną w wysokości 81 251 zł, płatną do budżetu państwa z tytułu naruszenia zakazu, o którym mowa w art. 24 ust. 2 pkt 1 w związku z art. 24 ust. 1 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów w zakresie opisanym w pkt. I sentencji decyzji.

Od powyższej decyzji powód złożył odwołanie zaskarżając ją w całości.

Zaskarżonej decyzji zarzucił:

1.  Naruszenie prawa materialnego tj. Art 24 ust. 2 pkt. 1 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów przez uznanie stosowania przez przedsiębiorcę niedozwolonych klauzul umownych wpisanych do rejestru,

ewentualnie zarzucił:

2.  naruszenie art. 28 ust. 1 i 4, art. 106 ust. 1 pkt 4 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów przez oparcie rozstrzygnięcia na przepisie art. 26 ust. 1 ww ustawy mimo spełnienia przez odwołującego przesłanek do rozstrzygnięcia sprawy na podstawie art. 28 ww. Ustawy i odstąpienie od wymierzenia kary,

3.  naruszenie art. 111 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów przez nadmierną wysokość nałożonej kary pieniężnej w stosunku do ustalonego naruszenia zbiorowych interesów konsumentów.

W związku z powyższym, powód wniósł o:

1.  uznanie, że Bank nie dopuścił się praktyki naruszającej zbiorowe interesy konsumentów, a w konsekwencji o uchylenie zaskarżonej Decyzji w całości, ewentualnie:

2.  uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i zobowiązanie Polskiego (...) w C. do podjęcia działań zmierzających do zapobieżenia naruszeniom zbiorowych interesów konsumentów i usunięcie lub zmodyfikowanie postanowień umownych, opisanych w postanowieniu Prezesa UOKiK z dnia 30 grudnia 2011 r., w umowach pozostających nadal w obrocie prawnym poprzez:

a)  wystąpienie do kontrahentów, z którymi zawarł obowiązujące umowy zawierające kwestionowane postanowienia, z propozycją zmian w/w postanowień we wszystkich nadal obowiązujących umowach, poprzez podpisanie aneksów zgodnie z nowymi wzorcami umownymi, w których te postanowienia nie występują, w terminie 2 miesięcy od dnia uprawomocnienia się wyroku,

b)  doręczenie kontrahentom, z którymi zawarł obowiązujące umowy zawierając kwestionowane postanowienia, nowego aktualnego Regulaminu, w którym postanowienia te nie występują, w terminie 2 miesięcy od dnia uprawomocnienia się wyroku, ewentualnie:

3.  zmianę zaskarżonej decyzji w pkt II poprzez uchylenie lub obniżenie kar nałożonych na Bank

Ponadto powód wniósł o:

4.  zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu odwołania, odnośnie zapisu dotyczącego zawiadomienia posiadacza ROR o zmianie taryfy prowizji i opłat za czynności i usługi bankowe w formie komunikatu na tablicy ogłoszeń w lokalach Banku , powód podnosił , że zapis ten nie był nigdy wykorzystywany w praktyce , albowiem w czasie obowiązywania kwestionowanego zapisu Bank nigdy nie zmieniał taryfy , zatem interesy klientów Banku nie zostały naruszone. Powód zakwestionował także tożsamość klauzul wskazanych w pkt. I.2 decyzji z klauzulą umieszczoną w rejestrze pod poz.93 o treści : Bank zastrzega sobie prawo zmiany niniejszego regulaminu wskazując , że dalsza treść §58 Regulaminu stanowiła , iż o każdej zmianie Regulaminu Bank zobowiązany był pisemnie zawiadomić klienta , który w ciągu miesiąca mógł nie przyjąć zmienionej treści. Powód nie zgodził się również z zarzutem , iż zapis wskazany w pkt I.3 decyzji jest tożsamy z klauzulą wpisaną do rejestru oraz aby był on sprzeczny z kodeksem cywilnym, ponieważ odnośnie sporów wynikających z umów powództwa mogą być wytaczane przed sąd miejsca wykonania umowy.

Zdaniem powoda nie występuje tożsamość między klauzulą wskazaną w pkt. I.4 decyzji z klauzulą pochodzącą z rejestru nr 1936 , na mocy której uznaje się za doręczone pisma przesłane na adres klienta wskazany w umowie podczas gdy stosowana przez niego klauzula przewidywała , możliwość uznania za doręczone pisma przesłane na ostatnio wskazany przez klienta adres.

Powód zarzucił także , że nałożona przez Prezesa kara jest za wysoka w stosunku do stwierdzonego naruszenia zbiorowych interesów konsumentów a także nie zostały przy jej wymierzaniu prawidłowo uwzględnione kryteria jej nakładania wskazane w art. 111 ustawy.

Prezes UOKiK , zdaniem powoda pominął także fakt, że zakwestionowane postanowienia nie wywołały żadnych negatywnych skutków , gdyż nigdy nie zostały zastosowane w praktyce a także okoliczność , iż Bank dobrowolnie zaniechał stosowania zakwestionowanych postanowień.

Pozwany w odpowiedzi na odwołanie podtrzymał swoje stanowisko wyrażone w zaskarżonej Decyzji i wniósł o oddalenie odwołania. Pozwany wniósł nadto o zasądzenie kosztów postępowania sądowego według norm przepisanych na rzecz Pozwanego.

Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Polski (...) w C. został zarejestrowany w Krajowym Rejestrze Sądowym pod numerem (...) i prowadzi działalność m.in. w zakresie przyjmowania wkładów pieniężnych płatnych na żądanie lub z nadejściem oznaczonego terminu oraz prowadzenie rachunków tych wkładów i w zakresie prowadzenia innych rachunków bankowych.

Sąd ustalił, że Bank w umowach rachunku bankowego posługuje się wzorcami umownymi w rozumieniu art. 384 kc, zatytułowanymi:

1.  Umowa rachunku oszczędnościowo - rozliczeniowego,

2.  Regulamin otwierania i prowadzenia rachunku oszczędnościowo - rozliczeniowego w Polskim (...) w C.,

3.  Umowa rachunku terminowych lokat oszczędnościowych potwierdzonych książeczkami oszczędnościowymi,

4.  Regulamin otwierania i prowadzenia rachunków terminowych lokat oszczędnościowych potwierdzonych książeczką oszczędnościową w Polskim (...) w C..

Sąd ustalił, że w treści przedmiotowych wzorców znajdowały się postanowienia o następującej treści:

1.  (...) O każdej zmianie Taryfy prowizji i opłaty za czynności i usługi bankowe Bank będzie zawiadamiał Posiadaczy ROR, w formie komunikatu na tablicy ogłoszeń w lokalach Banku (§17 ust. 2. Umowy rachunku oszczędnościowo - rozliczeniowego),

2.  Bank zastrzega sobie możliwość zmiany warunków umowy, wynikające z (...) podjęcia przez Zarząd Banku uchwały zmieniającej postanowienia Regulaminu otwierania i prowadzenia ROR w Polskim (...) w C. (...) (§ 23 Umowy rachunku oszczędnościowo - rozliczeniowego w Polskim (...) w C., § 33 ust. 1 Regulaminu otwierania i prowadzenia rachunków terminowych lokat oszczędnościowych potwierdzonych książeczką oszczędnościową w Polskim (...)w C.),

3.  Wszelkie spory wynikłe z niniejszej Umowy rozstrzygają sądy powszechne właściwe dla siedziby Banku (§ 27 Umowy rachunku oszczędnościowo - rozliczeniowego oraz § 11 Umowy rachunku terminowych lokat oszczędnościowych potwierdzonych książeczkami oszczędnościowymi),

4.  Pismo, o którym mowa w ust. 4 wysłane na ostatnio wskazany przez klienta adres jednorazowo awizowane przez Pocztę uznaje się za doręczone (§ 54 ust. 3 Regulaminu otwierania i prowadzenia rachunku oszczędnościowo - rozliczeniowego w Polskim (...) w C.),

5.  Zmiany, o których mowa w ust. 1 wysłane do Posiadacza jednorazowo awizowane przez Pocztę uznaje się za doręczone (§ 33 ust. 2 Regulaminu otwierania i prowadzenia rachunków terminowych lokat oszczędnościowych potwierdzonych książeczką oszczędnościową w Polskim (...) w C.),

Sąd ustalił, że w Rejestrze klauzul niedozwolonych prowadzonym przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów na podstawie art. 479 ⁴⁵k.p.c. znajdują się następujące postanowienia:

Klauzula wpisana do Rejestru niedozwolonych postanowień umownych pod pozycją 32, o treści : (...) - bp podaje do wiadomości obowiązujące stawki prowizji i opłat przez wywieszenie w Oddziałach (...) - bp Taryfy oraz udostępnia Taryfę na życzenie posiadacza rachunku;

- klauzula wpisana do Rejestru niedozwolonych postanowień umownych pod pozycją 93, o treści: Bank zastrzega sobie prawo zmiany niniejszego regulaminu;

- klauzula wpisana do Rejestru niedozwolonych postanowień umownych pod pozycją 397, o treści: Wszelkie spory rozstrzygać będzie Sąd dla M. K.;

- klauzula wpisana do Rejestru niedozwolonych postanowień umownych pod pozycją 1936, o treści: Wszelka korespondencja pomiędzy Bankami a klientem odbywa się na adres do korespondencji ustalony w umowie i strony uważają ją za skutecznie doręczoną z chwilą jej (...) awizowania przez pocztę pod tym adresem.

Okolicznością bezsporną w sprawie jest, że powód zaprzestał stosowania przedmiotowych wzorców umownych zawierających zakwestionowane przez Prezesa UOKiK postanowienia umowne. Powód stosował przedmiotowe wzorce w okresie od dnia 2 sierpnia 2010 r. do dnia 31 lipca 2011 r. Z dniem 1 sierpnia 2011 r. Bank wprowadził do obrotu konsumenckiego nowe wzorce umowne, które zastąpiły kwestionowane przez Prezesa UOKiK postanowienia.

Przychód osiągnięty prze Polski (...) w C. w roku poprzedzającym wydanie Decyzji w kwocie(...)zł ustalono na podstawie złożonego przez Bank oświadczenia opartego na rachunku zysku i strat.

W tym stanie faktycznym Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

Odwołanie powoda od decyzji Prezesa UOKiK jako niezasadne podlega oddaleniu.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że decyzja Prezesa UOKiK prawidłowo została oparta na założeniu, że powód stosuje praktyki naruszające zbiorowe interesy konsumentów, o jakich mowa w art. 24 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów.

W myśl ust. 1 powyższego przepisu zakazane jest stosowanie praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów. Z kolei przez praktykę naruszającą zbiorowe interesy konsumentów, o czym mowa w ust. 2 powołanego przepisu, rozumie się godzące w nie bezprawne działanie przedsiębiorcy, w szczególności stosowanie postanowień wzorców umów, które zostały wpisane do rejestru postanowień wzorców umowy uznanych za niedozwolone, o którym mowa w art. 479 ⁴⁵ k.p.c., naruszanie obowiązku udzielania konsumentom rzetelnej, prawdziwej i pełnej informacji oraz nieuczciwe praktyki rynkowe lub czyny nieuczciwej konkurencji.

Bezprawność według powołanego przepisu występuje wówczas, gdy zachowanie przedsiębiorcy, tj jego działanie jak również zaniechanie, jest sprzeczne z powszechnie obowiązującym porządkiem prawnym, tzn. zarówno z normami prawnymi jak również z zasadami współżycia społecznego i dobrymi obyczajami, bez względu na winę, a nawet świadomość sprawcy. Zatem dla ustalenia bezprawności działania wystarczy ustalenie, że określone zachowanie koliduje z przepisami prawa, tak krajowego, jak i międzynarodowego. Bezprawność jest także niezależna od wystąpienia szkody. Dla oceny, czy w danej sytuacji mamy do czynienia z bezprawnym naruszeniem interesu konsumentów konieczne jest dokonanie analizy regulacji określonych przepisów prawnych, które swym działaniem naruszył przedsiębiorca. Bezprawne praktyki muszą być ponadto wymierzone w zbiorowe interesy konsumentów, czyli odnosić się do obecnych, przyszłych i potencjalnych konsumentów, a więc naruszać prawa nieograniczonej, bliżej nieokreślonej liczby konsumentów. Interes, który jest chroniony owym przepisem, to interes prawny rozumiany jako określone potrzeby konsumenta, które zostały uznane przez ustawodawcę za godne ochrony (tak SN w uzasadnieniu uchwały z 13 lipca 2006r III SZP 3/06, OSNP 2007, nr 1-2, poz.35).

Jednym z bezprawnych działań przedsiębiorcy, które ustawodawca wprost wskazał w ustawie o ochronie konkurencji i konsumentów, jest działanie polegające na stosowaniu postanowień wzorców umownych uznanych za niedozwolone i wpisanych do rejestru prowadzonego przez Prezesa UOKiK (art. 24 ust. 2 pkt 1). Wobec tego, wykazanie, że przedsiębiorca wprowadził do obrotu wzorzec umowny zawierający postanowienia o treści już wpisanej do rejestru klauzul abuzywnych stanowi wystarczającą przesłankę do stwierdzenia bezprawności działania tego przedsiębiorcy.

Przy czym przyjmuje się w orzecznictwie, że praktyki naruszającej zbiorowe interesy konsumentów dopuszcza się każdy z przedsiębiorców, który wprowadza do stosowanych klauzul zmiany o charakterze kosmetycznym, polegające np. na zmianie szyku wyrazów czy też zastąpieniu jednych wyrazów innymi, jeżeli zmiany te nie prowadzą do zmiany istoty klauzuli. (tak m.in. uchwały Sądu Najwyższego z dnia 13 lipca 2006 r., III SZP 3/06 której stanowisko prawne w pełni podziela Sąd w składzie niniejszym) .

W sprawie niniejszej nie ulega wątpliwości, że powód jest przedsiębiorcą a prowadzona przez niego działalność spełnia kryteria definicji zawartej w art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. nr 173 poz. 1807 ze zm.), do której odsyła art. 4 pkt 1 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów.

Nie budzi także wątpliwości, że stosowanie określonego wzorca umowy w obrocie z konsumentami mieści się kategorii działań.

Przechodząc do oceny bezprawności poszczególnych postanowień wskazanych w pkt I zaskarżonej decyzji Sąd zważył, iż klauzule stosowane przez powoda są tożsame zarówno co do celu jak i treści z klauzulami wpisanymi do rejestru postanowień wzorców umowy uznanych za niedozwolone, co wynika ponad wszelką wątpliwość z ustaleń stanu faktycznego.

Powód wskazał, że postanowienie : (...) O każdej zmianie Taryfy prowizji i opłaty za czynności i usługi bankowe Bank będzie zawiadamiał Posiadaczy ROR, w formie komunikatu na tablicy ogłoszeń w lokalach Banku (§ 17 ust. 2. Umowy rachunku oszczędnościowo - rozliczeniowego), w praktyce nigdy nie było wykorzystywane, a zatem uważa, że interesy klientów nie zostały naruszone. Z taką argumentacją nie sposób się zgodzić, gdyż samo wprowadzenie do obrotu postanowienia wpisanego do rejestru stanowi wystarczającą przesłankę do uznania bezprawności działania tego przedsiębiorcy, a zatem naruszenia interesów konsumentów. Wskazać tutaj należy na uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 13 lipca 2006 r. (sygn. akt III SZP 3/06) gdzie Sąd jednoznacznie wskazał, iż stosowanie postanowień wzorców umów o treści tożsamej z treścią postanowień uznanych za niedozwolone prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie - Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów i wpisanych do rejestru, o którym mowa w art. 47945 § 2 k.p.c. może być uznane w stosunku do innego przedsiębiorcy za praktykę naruszającą zbiorowe interesy konsumentów. Zważyć należy , iż istotą obu klauzul – zakwestionowanej w zaskarżonej decyzji i wpisanej do rejestru jest niedoręczenie przez Bank konsumentowi zmienionego wzorca – taryfy opłat i prowizji , co skutkuje tym , że konsument zostaje pozbawiony prawa wypowiedzenia umowy w terminie wypowiedzenia.

Odnośnie postanowienia zawartego w § 23 wzorca umownego – Umowa rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego o treści : Bank zastrzega sobie możliwość zmiany warunków umowy, wynikające z (...) podjęcia przez Zarząd Banku uchwały zmieniającej postanowienia Regulaminu otwierania i prowadzenia ROR w Polskim (...) w C. czytanego łącznie z postanowieniem zawartym w §58 wzorca – Regulamin otwierania i prowadzenia rachunku oszczędnościowo - rozliczeniowego w Polskim (...) w C. o treści : Bank zastrzega sobie prawo dokonywania zmian w niniejszym Regulaminie Sąd stwierdza, że postanowienie to wywołuje taki sam skutek jak postanowienie wpisane do rejestru pod nr 93 poprzez niepodawanie ważnych przyczyn stanowiących podstawę do jednostronnej zmiany umowy. Bowiem wskazanie przez Bank zmianę powszechnie obowiązujących przepisów prawa jako jedynej przyczyny zmiany umowy a jednocześnie przyznanie Bankowi uprawnienia do zmiany umowy wskutek podjęcia przez Zarząd Banku stosownej uchwały zmieniającej postanowienia Regulaminu skutkuje taką samą sytuacją jaką stwarza postanowienie wpisane do rejestru .

W ocenie Sądu, tożsamość w odniesieniu do właściwości sądu , czego dotyczy postanowienie z pkt. I.3 decyzji, wynika z tego, że przedmiotem klauzuli jest wyłączenie możliwości wytoczenia powództwa w oparciu o zasady ogólne dotyczące właściwości sądu, a więc także podstawowej reguły istotnej dla dłużnika, że sądem właściwym jest sąd właściwy ze względu na miejsce zamieszkania, siedzibę dłużnika i zmianę tej zasady na korzyść przedsiębiorcy , przez ustalenie w umowie, że sądem właściwym, niezależnie od tego gdzie ma miejsce zamieszkania konsument , będzie zawsze sąd właściwy ze względu na siedzibę Banku.

Z kolei tożsamość postanowień wskazanych w pkt I 4. 5. Decyzji z klauzulą wpisaną do rejestru polega na ponoszeniu przez konsumenta skutków nieotrzymania kierowanej do niego korespondencji. Jednorazowe awizowanie korespondencji powoduje uznanie jej za doręczoną na podstawie klauzuli stosowanej przez powodowy bank jak i na mocy klauzuli wpisanej do rejestru.

Powód wskazał również, że Prezes UOKiK naruszył art. 28 ust. 1 uokik poprzez nie wydanie decyzji zobowiązującej. Wskazać należy, że wydanie decyzji zobowiązującej ma charakter uznaniowy, a ponadto konieczne jest uprawdopodobnienie stosowania przez przedsiębiorcę praktyki, o której mowa w art. 24 uokik oraz złożenie przez przedsiębiorcę zobowiązania do podjęcia lub zaniechania określonych działań zmierzających do zapobieżenia naruszeniom. Jednak nawet spełnienie tych przesłanek nie obliguje Prezesa UOKiK do wydania decyzji zobowiązującej, gdyż jak już wskazano ma ona charakter uznania administracyjnego.

Powód zarzucił naruszenie art. 26 ust. 1 uokik, co oczywiście nie mogło mieć miejsca ze względu na fakt, iż przedmiotowa decyzja została rozstrzygnięta na podstawie art. 27 ust. 1 i 2 uokik w związku ze stwierdzeniem zaniechania stosowania zarzucanej praktyki.

Na uwzględnienie nie zasługują również zarzuty powoda dotyczące pkt II zaskarżonej decyzji, w którym Prezes UOKiK nałożył na powódkę karę pieniężną.

Zgodnie z treścią art. 106 ust. 1 pkt 4 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów Prezes UOKiK może nałożyć na przedsiębiorcę w drodze decyzji karę pieniężną w wysokości nie większej niż 10% przychodu osiągniętego w roku rozliczeniowym poprzedzającym rok nałożenia kary, jeżeli przedsiębiorca, choćby nieumyślnie dopuścił się praktyki naruszającej zbiorowe interesy konsumentów w rozumieniu art. 24 ustawy.

Z kolei art. 111 wskazanej wyżej ustawy stanowi, że przy ustalaniu wysokości kar pieniężnych należy uwzględnić okres, stopień oraz okoliczności naruszenia przepisów ustawy a także poprzednie naruszenie przepisów jeżeli miało ono miejsce.

W ocenie Sądu nie zachodzą okoliczności, uprawniające do uchylenia nałożonej na powoda kary pieniężnej. W szczególności powód dopuścił się naruszenia zbiorowych interesów konsumentów chociaż, jako przedsiębiorca działający na rynku od kilku lat, był zobowiązany do zachowania w swej działalności szczególnej staranności w kontaktach z konsumentami. Należy przy tym stwierdzić, iż nałożona przez Prezesa Urzędu kara stanowi(...)% przychodu, została określona na minimalnym poziomie, gdyż stanowi ułamek procenta przychodu powoda. Prezes UOKiK, prawidłowo jako podstawę obliczenia kary, przyjął wysokość uzyskanego w 2011 r. przychodu podanego przez Bank spółkę tj. (...)zł, a kara zgodnie z art. 106 uokik nie przekroczyła 10% osiągniętego przychodu tj. kwoty (...)zł.

Prezes UOKiK także prawidłowo uwzględnił okoliczności łagodzące wpływające na wielkość nałożonej kary przede wszystkim fakt , iż Bank zaniechał stosowania zarzucanej mu praktyki , co dało podstawę do obniżenia wyjściowego poziomu kwoty bazowej będącej podstawą wymierzenia kary ((...) przychodu) o 30 %.

W ocenie Sądu kara w wymiarze określonym w decyzji spełni swoją funkcję prewencyjną, stanowiąc jednocześnie ostrzeżenie na przyszłość dla powoda będącego profesjonalnym podmiotem, oraz zapobiegając powtarzaniu się nagannych zachowań oraz spełni funkcję represyjną, stanowiąc odczuwalną dla przedsiębiorcy dolegliwość, nie niosąc ze sobą jednocześnie ryzyka wyeliminowania go z obrotu gospodarczego.

Reasumując wbrew twierdzeniom odwołującego, kara pieniężna nałożona zaskarżoną decyzją, została wymierzona w oparciu o wszelkie wykazane okoliczności łagodzące oraz obciążające a ponadto jest ona adekwatna do zaistniałych naruszeń i dostosowana do możliwości finansowych Powoda.

W tym stanie rzeczy Sąd orzekł jak w pkt. I wyroku.

O kosztach postępowania orzeczono w oparciu o art. 108 § 1 k.p.c., obciążając nimi w całości powoda stosownie do wyniku sporu na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. Zgodnie z art. 98 § 3 w zw. z art. 99 k.p.c. do kosztów tych zaliczono koszty zastępstwa procesowego w wysokości 360 zł określonej w § 14 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002 r., nr 163, poz. 1349 ze zm.).

SSO Hanna Kulesza