Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 lutego 2021 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SO Witold Rękosiewicz	SSO Witold Rękosiewicz

po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2021 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z odwołania Kancelarii (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W.

przeciwko Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów

o nałożenie kary pieniężnej

na skutek odwołania powoda od decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 29 grudnia 2017 r. nr (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od Kancelarii (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W. na rzecz Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów kwotę 720 zł (siedemset dwadzieścia złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sędzia SO Witold Rękosiewicz.

Sygn. akt XVII AmA 22/18

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (Prezes UOKIK, pozwany) na podstawie art. 106 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (tj. Dz. U. z 2017 r. poz. 229, dalej: uokik) decyzją z dnia 29 grudnia 2017 r. nr (...):

I.  nałożył na przedsiębiorcę Kancelaria (...) sp. z o.o. z siedzibą we

W. (Przedsiębiorca, Kancelaria, powód) karę pieniężną w wysokości 5 000 zł,

stanowiącej równowartość 1 130,20 euro, za udzielenie Prezesowi UOKiK

nieprawdziwych informacji w pkt 1b pisma Przedsiębiorcy z dnia 6 lipca 2016 r.

stanowiącego odpowiedź na treść pytania 1b wezwania Prezesa UOKiK skierowanego

do Przedsiębiorcy na podstawie art. 50 ust. 1 uokik w dniu 13 czerwca 2016 r. w toku

postępowania o sygn. akt: (...),

II.  obciążył Kancelarię (...) sp. z o.o. z siedzibą we W. kosztami

postępowania w wysokości 14 zł.

Kancelaria (...) sp. z o.o. z siedzibą we W. w złożonym

odwołaniu zaskarżyła decyzję Prezesa UOKiK w całości. Zaskarżonej decyzji powód zarzucił naruszenie art. 106 ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 111 w zw. z art. 50 ust. 1 uokik poprzez ich błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie wyrażające się w uznaniu, iż Kancelaria (...) sp. z o.o. złożyła nieprawdziwe informacje w pkt 1b pisma z dnia 6 lipca 2016 r. stanowiącego odpowiedź na treść pytania 1b wezwania Prezesa UOKiK skierowanego Kancelarii podczas gdy Kancelaria udzielając wyjaśnień zawartych w pkt 1b pisma z dnia 6 lipca 2016 r. nie miała na celu wprowadzenia w błąd Prezesa UOKiK.

Na podstawie powyższych zarzutów powód wniósł o:

1.  uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i umorzenie postępowania pierwszej instancji w całości, ewentualnie

2.  uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji w całości.

Powód oświadczył, że udzielając odpowiedzi w piśmie z dnia 6 lipca 2016 r. działał zgodnie z najlepszą wolą i nie miał na celu wprowadzenia Prezesa UOKiK w błąd. Ewentualne rozbieżności pomiędzy ustaleniami Prezesa UOKiK a udzielonymi informacjami powód wyjaśnił brakiem posiadania archiwizacji wszystkich zmian, dokonywanych na stronie internetowej przez niezależnego operatora i różnych terminów ich realizacji, nie zawsze przez powoda i operatora ustalonych i terminów, o których powód wiedział. Stwierdził, że nawet jeżeli były rozbieżności, to wynikają one jedynie z omyłki. Powód wskazał, że informacje faktyczne, o które zwracał się Prezes UOKiK, ze względu na ich historyczny charakter mogły być pozyskane jedynie od osoby trzeciej i zostały przekazane Prezesowi UOKiK w takiej formie, w jakiej Kancelaria otrzymała je od osoby odpowiedzialnej za funkcjonowanie strony internetowej. Powód oświadczył, że nie działał celowo. Był przeświadczony, że podaje zgodne ze stanem faktycznym informacje, które otrzymał od osób trzecich odpowiedzialnych za prowadzenie strony internetowej. Podkreślił, że zawsze dba o ochronę praw konsumentów, przestrzega ich uprawnień, czego potwierdzeniem jest profil jego działalności.

Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie i zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwany wskazał, że w toku postępowania podejmował czynności w celu pełnego ustalenia stanu faktycznego. Wielokrotnie zwracał się do Przedsiębiorcy o wyjaśnienia w zakresie zgodności sposobu świadczenia przez niego usług z przepisami obowiązującego prawa, w tym dostępności na stronie internetowej powoda regulaminu świadczenia przez niego usług drogą elektroniczną. W pismach kierowanych do Prezesa UOKiK powód, w odniesieniu do ciążącego na nim obowiązku informacyjnego publikacji regulaminu na stronie internetowej twierdził, że regulamin jest zamieszczony na stronie internetowej. Pozwany wskazał, że powód przedstawiał zrzuty z ekranu obrazujące miejsce, gdzie miał się znajdować link do regulaminu świadczenia usług, niewidoczny jednak na przekazanym zrzucie. Brak widoczności linku Przedsiębiorca wyjaśniał dopisaną ręcznie informacją o braku w drukarce kolorowego tuszu. Po weryfikacji przez Prezesa UOKiK powyższej informacji okazało się, że wyjaśnienia Kancelarii nie są zgodne z prawdą. Ostatnia weryfikacja została przeprowadzona w dniu 6 lipca 2016 r. Prezes UOKiK wskazał, że przed wszczęciem postępowania wyjaśniającego zabezpieczył w postaci zrzutu z ekranu formularz przeznaczony do nawiązania kontaktu z Przedsiębiorcą, opublikowany na stronie internetowej, który nie zawierał regulaminu świadczenia usług. W toku postępowania pozwany w dniach 25 stycznia 2016 r., 18 marca 2016 r. i 4 lipca 2016 r. zabezpieczył zawartość serwisu internetowego Kancelarii. Czynności te zostały potwierdzone sporządzeniem protokołów. W dniach wykonywania tych czynności na stronie internetowej powoda, również w zakładce, w której według twierdzenia powoda powinien się znajdować tekst regulaminu, nie stwierdzono istnienia odesłań do regulaminu świadczenia przez Przedsiębiorcę usług dla konsumentów.

Prezes UOKiK wskazał, że w odwołaniu powód nie wyjaśnił, na czym polegały zarzucane uchybienia oraz błędna wykładnia i niewłaściwe zastosowanie powołanych przepisów prawa. Polemika powoda z ustaleniami faktycznymi dokonanymi przez Prezesa UOKiK nie została poparta materiałem dowodowym.

W odniesieniu do twierdzenia odwołania, że przy udzielaniu wyjaśnień powód nie miał zamiaru wprowadzenia Prezesa UOKiK w błąd, pozwany zauważył, iż zgodnie z art. 106 ust. 2 pkt 2 uokik przesłanką do nałożenia kary pieniężnej jest nawet nieumyślne udzielenie przez przedsiębiorcę nieprawdziwych lub błędnych informacji. Prezes UOKiK powołał się na w wyrok Sądu Najwyższego, w którym wskazano, że uprawnienie do żądania informacji służy prawidłowemu ustaleniu stanu faktycznego i zebraniu pełnego materiału dowodowego. Pozwany stwierdził, że nawet jeżeli udzielenie przez Przedsiębiorcę nieprawdziwych informacji nie było celowe, w świetle art. 106 ust. 2 pkt 2 uokik nałożenie kary pieniężnej było uzasadnione. Podkreślił, że powód jest profesjonalistą, posiada doświadczenie i odpowiednią znajomość regulacji prawnych. Wyklucza to możliwość braku wiedzy Przedsiębiorcy o konieczności składania wyjaśnień zgodnych z prawdą oraz sankcji za udzielenie nieprawdziwych informacji. Twierdzenia powoda, że podanie nieprawdziwych informacji wynikało z omyłki i oświadczenia osób trzecich, których danych nie podano w odwołaniu pozwany uznał za niewiarygodne. Wskazał, iż powód nie przedstawił żadnych dowodów w tej kwestii. Uniemożliwia to weryfikację przedstawionych przez powoda wyjaśnień dotyczących nieumyślnego podania informacji niezgodnych z prawdą. Zaznaczył, iż skierowane do Przedsiębiorcy wezwanie nie dotyczyło danych o charakterze historycznym lecz zawartości strony internetowej na dzień doręczenia wezwania, czyli kwestii łatwej do ustalenia przy posiadaniu dostępu do Internetu. Zdaniem Prezesa UOKiK powód musiał wiedzieć, że w momencie udzielania odpowiedzi regulamin nie był opublikowany na stronie internetowej. Od powoda należało oczekiwać spełnienia obowiązku udzielenia informacji zgodnie z przepisami prawa. Mimo tego Przedsiębiorca z pełną świadomością podał Prezesowi UOKiK nieprawdziwe informacje. W ocenie pozwanego nałożona decyzją kara jest odpowiednia do stwierdzonego naruszenia i brak podstaw do uwzględnienia odwołania.

Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Prezes UOKiK, po otrzymaniu zawiadomienia konsumenta z dnia 21 stycznia 2015 r. (k. 134, 135 akt adm.) o możliwości świadczenia przez Przedsiębiorcę usług drogą elektroniczną z naruszeniem obowiązków informacyjnych wymienionych w ustawie z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 1030 ze zm.) postanowieniem z dnia 26 czerwca 2015 r. wszczął z urzędu postępowanie wyjaśniające w celu ustalenia, czy Kancelaria (...) sp. z o.o. z siedzibą we W., w związku z prowadzeniem działalności za pośrednictwem strony internetowej (...) dopuściła się naruszenia przepisów ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów, uzasadniającego podjęcie działań przewidzianych w odrębnych ustawach (k. 7 akt adm.- postanowienie Prezesa UOKiK z dnia 26 czerwca 2015 r.)

Przedsiębiorca zajmuje się prowadzeniem działalności prawniczej, rachunkowo-księgowej i finansowej działalności usługowej z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy emerytalnych. Wykonuje usługi na rzecz przedsiębiorców i konsumentów za pośrednictwem wskazanej wyżej strony internetowej. Pismem z dnia 26 czerwca 2015 r. Prezes UOKiK zawiadomił Przedsiębiorcę o wszczęciu postępowania wyjaśniającego i zwrócił się o wskazanie miejsca, w którym na stronie internetowej zamieszczony jest Regulaminu Świadczenia Usług (...), Regulaminu Serwisu (...) oraz wyjaśnienia, od jakiej daty Regulamin w obecnym brzmieniu znajduje się na stronie i czy wcześniej obowiązywały inne wersje Regulaminu. (k. 8 akt adm.)

Odpowiedź wraz z wersją papierową Regulaminu z dnia 29 września 2014 r. Przedsiębiorca przekazał z opóźnieniem w piśmie, które wpłynęło do Prezesa UOKiK w dniu 11 września 2015 r. W piśmie wyjaśniono, że Regulamin do strony serwisu znajduje się w zakładce: (...) i jest załączany do każdej korespondencji mailowej razem z (...) Dodatkowo Przedsiębiorca wskazał, że w zakładce (...) klient, który decyduje się na nawiązanie kontaktu z Kancelarią musi odznaczyć ZGODĘ na przetwarzanie danych osobowych oraz potwierdzenie, że zapoznał się z Regulaminem. Przedsiębiorca oświadczył, że Regulamin w przedstawionej wersji obowiązuje od 29 września 2014 r. został zamieszczony na stronie internetowej Kancelarii i nie był zmieniany. (k. 18 i 19 akt adm.)

Pismem z dnia 13 czerwca 2016 r. Prezes UOKiK wezwał powoda do podania dodatkowych informacji i wyjaśnień dotyczących regulaminu dołączonego do pisma złożonego przez Przedsiębiorcę, oraz przekazania treści tego regulaminu i miejsca w serwisie (...) w którym konsument ma możliwość zapoznania się z treścią Regulaminu (k. 59 akt adm.) W piśmie z dnia 6 lipca 2016 r., złożonym po upływie wyznaczonego pierwotnie terminu Przedsiębiorca wyjaśnił, że w przypadku zawierania z konsumentami umów na odległość posługuje się regulaminem z dnia 29 września 2014 r., który nie został zmieniony. Zmodyfikowana została gruntownie strona internetowa. Powód przedstawił również dwa zrzuty ekranu obrazujące lokalizację Regulaminu na stronie internetowej Kancelarii. Z przekazanych informacji wynikało, że w celu otwarcia treści regulaminu należało na stronie internetowej Kancelarii otworzyć zakładkę O KANCELARII i kliknąć link umieszczony w dolnej części strony, który nie był widoczny na przekazanym przez Przedsiębiorcę zrzucie z ekranu. Z wyjaśnień złożonych przez Przedsiębiorcę wynikało, że od dnia 29 września 2014 r. najpóźniej do wprowadzenia zmian na stronie internetowej Kancelarii w styczniu 2016 r. Regulamin powinien się znajdować pod adresami wskazanymi w piśmie Przedsiębiorcy z dnia 8 września 2015 r. (k. 18 akt adm.) Natomiast po wprowadzeniu zmian, o których mowa w piśmie Przedsiębiorcy z 6 lipca 2016 r., czyli w okresie od stycznia 2016 r. do dnia doręczenia Przedsiębiorcy wezwania Prezesa UOKiK z 13 czerwca 2016 r. Regulamin był umieszczony w zakładce (...)

Przed wszczęciem postępowania wyjaśniającego w nin. sprawie Prezes UOKiK przeprowadził w dniu 2 czerwca 2015 r. działania w celu zabezpieczenia w formie zrzutu z ekranu stosowanego przez Przedsiębiorcę, formularza przeznaczonego do nawiązania kontaktu z Kancelarią, zamieszczonego pod adresem (...) Z przeprowadzonych czynności sporządzony został protokół z załącznikiem (k.132 – 133 akt adm.) W zabezpieczonym w dniu 2 czerwca 2015 r. pod adresem (...) w postaci zrzutu z ekranu formularzu do nawiązywania kontaktu z Kancelarią nie było odesłania do Regulaminu. W toku postępowania wyjaśniającego, w dniach 25 stycznia 2016 r., 18 marca 2016 r. oraz w dniu 4 lipca 2016 r. Prezes UOKiK zabezpieczył zawartość strony internetowej Kancelarii (serwisu Kancelarii) Powyższe czynności zostały opisane w protokołach znajdujących się w aktach administracyjnych (k. 57 i k. 62 akt adm.) Materiał utrwalony w dniu 25 stycznia 2016 r. obejmuje trzy zrzuty z ekranu, które przedstawiają zawartość zakładek. Zgodnie z pismem Przedsiębiorcy z dnia 8 września 2015 r. w zakładkach tych miał się znajdować Regulamin Serwisu (...) oraz (...) We wskazanych lokalizacjach brak było odesłania do treści Regulaminu. Przeglądarka nie odnalazła stron o podanym adresie. (k. 55-56 akt adm.) Z protokołu sporządzonego w dniu 18 marca 2016 r. wynika, że przeprowadzona przy pomocy narzędzia waybacMachne analiza zawartości strony (...) w wersjach archiwalnych z 30 września 2014 r., 3 kwietnia i 15 sierpnia 2015 r. nie wykazała obecności na stronie internetowej (...) pl (...) świadczenia usług. (k. 56-57 akt adm.) Kolejna analiza dotycząca treści Serwisu Kancelarii utrwalonego w dniu 4 lipca 2016 r. także nie wykazała Regulaminu świadczenia usług. Treść Regulaminu nie była również umieszczona w zakładce wskazanej w piśmie Przedsiębiorcy z dnia 6 lipca 2016 r. i w pozostałych częściach Serwisu Kancelarii. (protokół k. 62 akt adm.) Z zebranego materiału dowodowego wynika, że wskazywana w piśmie z dnia 6 lipca 2016 r. (k.66 akt adm.) lokalizacja Regulaminu w zmodernizowanej wersji Serwisu Kancelarii (...) została udostępniona konsumentom najwcześniej w dniach 5-6 lipca 2016 r., po doręczeniu Przedsiębiorcy wezwania Prezesa UOKiK z dnia 13 czerwca 2016 r. przed sporządzeniem odpowiedzi z dnia 6 lipca 2016 r. Oznacza to, że w dniu 16 czerwca 2016 r. oraz w okresie wcześniejszym, od otrzymania przez Przedsiębiorcę wezwania Prezesa UOKiK z dnia 26 czerwca 2015 r. t. j. od dnia 14 czerwca 2015 r. oraz w okresie przed wszczęciem przez Prezesa UOKiK postępowania wyjaśniającego Regulamin Świadczenia Usług przez Kancelarię nie był dostępny na stronie internetowej Przedsiębiorcy.

Na podstawie zebranych w postępowaniu wyjaśniającym informacji i dowodów Prezes UOKiK postanowieniem z dnia 25 sierpnia 2016 r. wszczął z urzędu postępowanie w sprawie nałożenia na Przedsiębiorcę kary pieniężnej, o której mowa w art. 106 ust. 2 pkt 2 uokik w zw. z możliwością udzielenia przez Przedsiębiorcę nieprawdziwych informacji w piśmie z dnia 6 lipca 2016 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie Prezesa UOKiK skierowane do Przedsiębiorcy w piśmie z dnia 13 czerwca 2016 r. (k. 1-3 akt adm.) W dniu 29 sierpnia 2016 r. doręczono Przedsiębiorcy zawiadomienie o wszczęciu postępowania oraz wezwanie do ustosunkowania się do postawionych zarzutów i przedstawienia dodatkowych informacji i dokumentów dotyczących osiągniętego w 2015 r. obrotu. (k. 4-6 akt adm.)

W szczegółowym uzasadnieniu zarzutów zawartym w piśmie z dnia 29 marca 2017 r., Prezes UOKiK przestawił Przedsiębiorcy ustalenia faktyczne, ocenę prawną, planowane rozstrzygnięcie w postaci nałożenia na spółkę kary pieniężnej i podstawy prawne nałożenia planowanej kary pieniężnej oraz wyznaczył termin na przedstawienie stanowiska i odniesienie się do ustaleń faktycznych. (k. 121-124 akt adm.)

W piśmie z dnia 17 kwietnia 2017 r. Przedsiębiorca przedstawił swoje stanowisko w odniesieniu do przedstawionych przez Prezesa UOKiK dowodów. (k. 125 akt adm.)

Zawiadomieniem z dnia 28 września 2017 r. Prezes UOKiK poinformował Przedsiębiorcę o włączeniu do materiału dowodowego dodatkowych dowodów, zebranych w postępowaniu wyjaśniającym, dotyczących zawartości strony internetowej Kancelarii w 2015 w postaci protokołu z dnia 2 czerwca 2015 r. z załącznikiem i zawiadomienia konsumenta. (k. 130 i k. 131 akt adm.)

Pismem z dnia 30 października 2017 r. zawiadomiono Przedsiębiorcę o zakończeniu zbierania materiału dowodowego i możliwości zapoznania się i wypowiedzenia się na temat zebranych materiałów i dowodów. (k. 138 akt adm.)

W dniu 5 grudnia 2017 r. przedstawiciel Kancelarii zapoznał się z aktami sprawy. (k. 141 akt adm.) Do dnia wydania zaskarżonej decyzji Przedsiębiorca nie przedstawił stanowiska w odniesieniu do treści zgromadzonego materiału dowodowego.

Na podstawie dokonanych ustaleń Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Z informacji znajdujących się w aktach administracyjnych wynika, że w piśmie z dnia 6 lipca 2016 r. Kancelaria udzieliła Prezesowi UOKiK nieprawdziwych informacji dotyczących miejsca i terminu opublikowania na stronie internetowej regulaminu świadczenia usług. W odwołaniu powód nie kwestionował, że zgodnie z art. 50 ust. 1 uokik ciążył na nim, jako przedsiębiorcy obowiązek przekazania Prezesowi UOKiK żądanych przez organ informacji. Powód nie twierdził również, że udzielone w piśmie z dnia 6 lipca 2016 r. informacje dotyczące opublikowania daty oraz miejsca, w którym na stronie internetowej Kancelarii opublikowany były prawdziwe i zgodne ze stanem faktycznym. Oświadczył jednak, że przekazując informacje działał zgodnie z najlepszą wolą i nie miał na celu wprowadzenia Prezesa UOKiK w błąd. Ewentualne rozbieżności pomiędzy ustaleniami Prezesa UOKiK a udzielonymi informacjami wynikały z braku posiadania archiwizacji wszystkich zmian, dokonywanych na stronie internetowej przez niezależnego operatora i różnych terminów ich realizacji, o których powód nie wiedział lub były wynikiem omyłki. Powód zaznaczył, że informacje, o które zwracał się Prezes UOKiK, miały historyczny charakter i mogły być pozyskane jedynie od osoby odpowiedzialnej za prowadzenie strony internetowej. Stwierdził, że w piśmie z dnia 6 lipca 2016 r. powód przekazał Prezesowi UOKiK wymagane informacje w takiej formie, w jakiej otrzymał je od osoby odpowiedzialnej za funkcjonowanie strony internetowej. Powód oświadczył, że jego działanie nie było celowe i był przekonany, iż podawane informacje są zgodne ze stanem faktycznym. Zdaniem Sądu z powyższego wynika, że przekazane przez Przedsiębiorcę w piśmie z dnia 6 lipca 2016 r. Prezesowi UOKiK informacje stanowiące odpowiedź na pytanie zawarte w piśmie z dnia 13 czerwca 2016 r. były nieprawdziwe.

Z art. 106 ust. 2 pkt 2 uokik wynika, że możliwość nałożenia kary z tytułu niepodania przez przedsiębiorcę wymaganych informacji lub podania informacji nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd nie jest uzależniona od tego, czy podmiot zobowiązany do podania informacji wiedział, iż podawane informacje nie są zgodne ze stanem faktycznym, są niepełne, wprowadzają w błąd lub od tego, czy działanie przedsiębiorcy było umyślne. Ukształtowana na podstawie powołanego przepisu odpowiedzialność ma charakter obiektywny. Jest niezależna od świadomości zobowiązanego podmiotu co do rzetelności i zupełności podanych informacji, stopnia zawinienia lub celowości i umyślności jego działania. W cenie Sądu na ocenę zachowania powoda nie ma wpływu okoliczność, że informacje, które Kancelaria przekazywała Prezesowi UOKiK, pochodziły od niezależnego operatora. Odpowiedzialność za rzetelność tych informacji spoczywa na Przedsiębiorcy, który przed przekazaniem ich Prezesowi UOKiK powinien zweryfikować ich zgodność ze stanem faktycznym. Jeżeli przedsiębiorca nie dołoży należytej staranności, nie sprawdzi otrzymanych od innego podmiotu informacji i przekaże Prezesowi UOKiK niesprawdzone i nierzetelne informacje, działa na własne ryzyko i na nim spoczywa odpowiedzialność za niewykonanie obowiązku, o którym mowa w art. 50 ust. 1 uokik, podania prawdziwych i rzetelnych informacji. Na powyższą ocenę nie ma również wpływu podnoszona w odwołaniu okoliczność, że przekazując w piśmie z dnia 6 lipca 2016 r. żądane informacje powód nie miał na celu wprowadzenia Prezesa UOKiK w błąd. Skoro więc powód nawet bez własnej wiedzy i nieumyślnie udzielił Prezesowi UOKiK informacji niezgodnych ze stanem faktycznym, Prezes UOKiK po ustaleniu, że przekazane przez Kancelarię informacje są nieprawdziwe, na podstawie art. 106 ust. 2 pkt 2 uokik uprawniony był do nałożenia na powoda kary pieniężnej. Podnoszony w odwołaniu zarzut naruszenia art. 106 ust. 2 pkt 2 uokik nie zasługiwał więc na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 111 ust. 1 pkt 3 uokik przy ustalaniu wysokości nakładanej kary pieniężnej Prezes UOKiK uwzględnia okoliczności naruszenia przepisów ustawy oraz uprzednie naruszenie przepisów ustawy a w przypadku kary pieniężnej, o której mowa w art. 106 ust. 2 uokik, wpływ naruszenia na przebieg i termin zakończenia postępowania. Przedmiotem wykonywanej przez Kancelarię (...) działalności gospodarczej jest świadczenie droga elektroniczną na rzecz przedsiębiorców i konsumentów za pośrednictwem strony internetowej usług prawniczych, rachunkowo-księgowych oraz finansowych. Powód jako profesjonalista, znał przepisy obowiązującego prawa i miał świadomość, iż wykonywanie działalności drogą elektroniczną bez udostępnienia konsumentom treści regulaminu świadczenia usług jest niezgodne z przepisami ustawy o świadczeniu usług drogą elektroniczną. Posiadał również wiedzę, że z tytułu niewykonania lub nieprawidłowego wykonania obowiązku wynikającego z art. 50 ust. 1 uokik Prezes UOKiK może nałożyć na niego karę pieniężną w wysokości stanowiącej równowartość do 50 000 000 euro. Z powyższych względów zgodzić się należy z przyjętą w zaskarżonej decyzji oceną Prezesa UOKiK, że działanie powoda miało charakter umyślny i zmierzało do uniknięcia odpowiedzialności z tytułu naruszenia wymagań określonych w ustawie o świadczeniu usług drogą elektroniczną. Zdaniem Sądu, nawet jeżeli przyjąć, że działanie powoda nie miało charakteru umyślnego, to przy ocenie zasadności odwołania uwzględnić należało okoliczność, iż w toku postępowania administracyjnego Kancelaria nie udzieliła Prezesowi UOKiK prawidłowych informacji na wezwanie z dnia 26 czerwca 2015 r. Takie zachowanie wywoływało konieczność skierowania przez Prezesa UOKiK do powoda kolejnego wezwania z dnia 13 czerwca 2016 r. Ponadto w toku postępowania powód kilkakrotnie występował do Prezesa UOKiK o przedłużenie terminu na wykonanie skierowanego do niego wezwania. Działanie powoda w toku postępowania administracyjnego miało negatywny wpływ na przebieg i termin zakończenia tego postępowania. Było okolicznością obciążającą, która stanowiła podstawę do podniesienia wysokości nałożonej zaskarżoną decyzją na powoda kary pieniężnej.

W zaskarżonej decyzji Prezes UOKiK nałożył na powoda karę pieniężną w wysokości 5 000 zł, co stanowiło (...) przewidzianej w ustawie do nałożenia kary maksymalnej,

W ocenie Sądu, nałożona w zaskarżonej decyzji na powoda kara pieniężna nie została ustalona na poziomie wygórowanym i nie doprowadzi do znacznego pogorszenia sytuacji finansowej powoda. Pozwoli chociaż w części na realizację ustawowych funkcji kary w odniesieniu do samego Przedsiębiorcy oraz w stosunku do innych podmiotów świadczących drogą elektroniczną usługi na rzecz konsumentów.

Zdaniem Sądu wobec dokonanych ustaleń Prezes UOKiK uprawniony był również do obciążenia powoda kosztami przeprowadzonego postępowania administracyjnego.

W świetle powyższego podnoszone w odwołaniu zarzuty naruszenia art. 106 ust. 2 pkt 2 uokik w zw. z art. 111 w zw. z art. 50 ust. 1 uokik nie były zasadne i nie zasługiwały na uwzględnienie. Żaden z podniesionych w odwołaniu zarzutów nie stanowił podstawy do uchylenia zaskarżonej decyzji w całości. W sprawie nie było też podstaw do umorzenia postępowania administracyjnego. Odnośnie żądania przekazania sprawy do ponownego rozpoznania wskazać należało, iż w przepisach k.p.c., które miały zastosowanie przy rozpoznawaniu nin. odwołania, ustawodawca nie przewidział możliwości takiego rozstrzygnięcia.

Po zapoznaniu się ze stanowiskami stron, Sąd uznając, że w świetle przytoczonych przez strony twierdzeń i zgłoszonych wniosków dowodowych przeprowadzenie rozprawy nie było konieczne, na podstawie art.148 ¹ § 1 k.p.c. rozpoznał sprawę na posiedzeniu niejawnym.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności Sąd Okręgowy, wobec braku podstaw do uwzględnienia, oddalił odwołanie jako bezzasadne - art. 479 ^31a § 1 k.p.c.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono na zasadzie art. 98 k.p.c. stosownie do wyniku sporu, ustalając wysokość należnych pozwanemu kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 720 zł, na podstawie § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych w brzmieniu obowiązującym w dacie wniesienia odwołania.

Sędzia SO Witold Rękosiewicz.