Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UWŁ

Sygnatura akt

XII K 195/24

Jeżeli został złożony wniosek o uzasadnienie wyroku jedynie co do rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych, można wypełnić część 3–8 formularza

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1. Wyroki wydane wobec skazanego

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny

Data wyroku albo wyroku łącznego

Sygnatura akt sprawy

1.

Sąd Rejonowy w Nowym Mieście Lubawskim

27.11.2015 r.

II K 121/15

2.

Sąd Rejonowy w Nowym Mieście Lubawskim

17.01.2020 r.

II K 17/20

0.1.1.2. Inne fakty

1.2.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

Skazania wyrokami i związek podmiotowo – przedmiotowy.

wyroki jednostkowe i dotyczące ich postanowienia, obliczenia kar, dane o karalności, akta spraw

k. 166-173 (karta karna)

k. 56-57 (odpis wyroku)

k. 78-78v (odpis wyroku)

akta spraw II K 121/15 oraz II K 17/20

2.

Dotychczasowe zachowanie skazanego i jego postawa podczas odbywania kary pozbawienia wolności.

Prognoza kryminologiczna.

opinia o skazanym

k. 207-208

1.2.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-----------------------------

-------------

--------------

1.Ocena Dowodów

0.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.2.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.2.1

wyroki jednostkowe i dotyczące ich postanowienia, obliczenia kar, dane o karalności, opinia o skazanym, akta spraw

Dokumenty te pochodziły od podmiotów uprawnionych do ich wytworzenia, a ich autentyczność nie budziła zastrzeżeń sądu oraz stron.

0.1.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

0.2.(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.2.1 albo 1.2.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---

---------

--------------------------

1.PODSTAWa KARY ŁĄCZNEJ

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny, data wydania wyroku albo wyroku łącznego i sygnatura akt sprawy

Kary lub środki karne podlegające łączeniu

1.

Sąd Rejonowy w Nowym Mieście Lubawskim,

wyrok z dnia 27.11.2015 r., sygn. II K 121/15

kara 100 stawek dziennych grzywny po 10 złotych każda stawka

2.

Sąd Rejonowy w Nowym Mieście Lubawskim,

wyrok z dnia 17.01.2020 r., sygn. II K 17/20

kara 150 stawek dziennych grzywny po 10 złotych każda stawka

Zwięźle o powodach połączenia kar lub środków karnych z wyjaśnieniem podstawy prawnej

Na wstępie wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie Sąd Okręgowy w Warszawie postanowieniem z dnia 26 września 2024 roku umorzył postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego wobec A. U.. Niemniej Sąd Apelacyjny w Warszawie, rozpoznający zażalenie obrońcy skazanego na postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 26 września 2024 roku, postanowieniem z dnia 5 grudnia 2024 r., sygn. II AKz 996/24, uchylił je w zakresie braku połączenia kar grzywny i sprawę w tej części przekazał Sądowi Okręgowemu w Warszawie do ponownego rozpoznania, natomiast w pozostałym zakresie zaskarżone postanowienie utrzymał w mocy. W uzasadnieniu postanowienia z dnia 5 grudnia 2024 r. Sad Apelacyjny w Warszawie wskazał na konieczność połączenia grzywien, które orzeczone zostały wobec skazanego A. U. wyżej wymienionymi wyrokami jednostkowymi.

Sąd dokonując analizy przesłanek warunkujących wydanie wyroku łącznego, o jakich mowa w art. 568a k.p.k., z urzędu wziął zatem pod uwagę wyroki skazujące zapadłe wobec A. U. w sprawach Sądu Rejonowego w Nowym Mieście Lubawskim sygn. akt II K 121/15 i Sądu Rejonowego w Nowym Mieście Lubawskim sygn. akt II K 17/20.

Sąd badał możliwość łączenia kar grzywny na podstawie obecnie obowiązujących przepisów Kodeksu karnego o karze łącznej, jak również tych przepisów, które obowiązywały przed jak i po zmianie Kodeksu karnego z dniem 1 lipca 2015 r.

Z dniem 24 czerwca 2020 r. dokonana została kolejna już zmiana treści art. 85 k.k. odnoszącego się do instytucji kary łącznej, która skutkowała powrotem – przy orzekaniu kary łącznej – do tzw. realnego zbiegu przestępstw. Przy czym zgodnie z treścią przepisów przejściowych (art. 81 ustawy zmieniającej Kodeks karny) te nowe – aktualne - zasady mają zastosowanie jedynie do kar prawomocnie orzeczonych po 24 czerwca 2020 r.

Wyrok w sprawie o sygn. II K 121/15 stał się prawomocny z dniem 23 stycznia 2016 r., zaś wyrok w sprawie II K 17/20 – z dniem 1 lutego 2020 r.

W tej sytuacji, aktualnie obowiązujące w Kodeksie karnym zasady orzekania kary łącznej nie znajdują zastosowania, i z tego też względu Sąd zobligowany był do sprawdzenia, czy poprzednio obowiązujące przepisy – w tym w dacie popełnienia poszczególnych przestępstw – stwarzają możliwość połączenia jednostkowych kar grzywny orzeczonych wobec skazanego wymienionymi wyżej wyrokami.

Z dniem 1 lipca 2015 r. także weszła w życie nowela przepisów Kodeksu karnego, która zmieniła zasady łączenia kar. Ustawodawca odszedł od konstrukcji zbiegu przestępstw obowiązującej przed 1 lipca 2015r. na rzecz zasady łączenia kar podlegających wykonaniu (art. 85 § 2 k.k. po nowelizacji). Jednocześnie w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 20 III 2015 r., poz. 396) ustawodawca przesądził, iż przepisów znowelizowanego Kodeksu karnego rozdziału IX (tj. zawierającego przepisy o zbiegu przestępstw i łączeniu kar) nie będzie stosować się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie tej ustawy (ustawa weszła w życie z dniem 1 lipca 2015 r.), chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie nowelizacji. Jednocześnie utrwalony został już pogląd, że w sytuacji, w której jeden z wyroków skazujących uprawomocnił się po dniu 30 czerwca 2015 r. znajdzie zastosowanie przepis art. 4 § 1 k.k., jeżeli ustawa obowiązująca poprzednio będzie – jako podstawa orzeczenia kary łącznej - dla skazanego względniejsza, zwłaszcza w sytuacji, gdy przestępstwa zostały popełnione przez skazanego przed tą datą.

W odniesieniu do grzywien orzeczonych wobec skazanego wyrokami o sygn. II K 121/15 oraz o sygn. II K 17/20 nie znajdują zastosowania także przepisy o karze łącznej obowiązujące od dnia 1 lipca 2015 r. do dnia 23 czerwca 2020 r., albowiem jak sąd przytoczył powyżej, w reżimie tym możliwe byłoby łączenie tylko kar podlegających wykonaniu. Tymczasem obydwie kary grzywny orzeczone wymienionymi wyrokami zostały wykonane przez skazanego w całości – kara grzywny orzeczona w sprawie II K 121/15 została wykonana w dniu 17 lutego 2022 roku (k. 459 akt II K 121/15), zaś kara grzywny orzeczona w sprawie II K 17/20 została wykonana w okresie od 7 sierpnia 2020 r. do 28 lipca 2021 r. ( karta dłużnika (...) w aktach II K 17/20).

Niemniej jednak, w związku z tym, że przestępstwo z art. 289 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., za które A. U. został skazany m.in. na karę grzywny wyrokiem w sprawie II K 121/15 popełnił w dniu 28 marca 2015 roku, Sąd zobligowany był rozważyć możliwość połączenia kar grzywny orzeczonych analizowanymi wyrokami na podstawie art. 85 k.k. w pierwotnym jego brzmieniu, to jest obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 r. Zgodnie z treścią art. 569 k.p.k. i art. 85 k.k. (w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015 r.) wyrok łączny wydaje się tylko wtedy, jeżeli zostały spełnione warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby skazanej prawomocnie wyrokami różnych sądów tj. gdy sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw zanim zapadł pierwszy wyrok, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu. Zawarty w art. 85 k.k. zwrot „zanim zapadł pierwszy wyrok” odnosi się zaś do pierwszego chronologicznie wyroku, który zapadł przed popełnieniem przez sprawcę kolejnych przestępstw (uchwała o mocy zasady prawnej SN z dnia 25.02.2005 r., I KZP 36/04, OSNKW 2005/2/13).

Jak wynika z analizy wyroków w sprawach II K 121/15 oraz II K 17/20, A. U. obydwa czyny, za które został skazany na karę grzywny popełnił zanim zapadł pierwszy chronologicznie wyrok (z wymienionych), to jest w wyrok z dnia 27 listopada 2015 roku w sprawie o sygn. akt II K 121/15.

Skazany popełnił bowiem w dniu 28 marca 2015 roku czyn z art. 289 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. ( II K 121/15) oraz w dniu 31 lipca 2015 r. czyn z art. 178a § 1 k.k. (II K 17/20).

W tej sytuacji zaistniały podstawy do połączenia tychże jednostkowych kar grzywny i wymierzenia kary łącznej grzywny stosując art. 4 § 1 k.k. - na podstawie przepisów obowiązujących w dacie popełnienia pierwszego chronologicznie przestępstwa, to jest w dniu 28 marca 2015 r.

1.WYMIAR KARY

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy wymiarze kary łącznej

Przy wymiarze kary łącznej pozbawienia wolności Sąd miał do wyboru zastosowanie zasady absorbcji (wymierzenie kary łącznej w wysokości najsurowszej z kar jednostkowych orzeczonych za zbiegające się przestępstwa), zasady kumulacji (zsumowanie wszystkich kar jednostkowych) lub zasady asperacji (wymiar kary w granicach od jednostkowej kary najsurowszej do sumy kar jednostkowych).

Dokonując rozstrzygnięcia odnośnie wymiaru kary, Sąd kierował się art. 86 k.k. (w brzmieniu ustawy Kodeks karny obowiązującej w dniu 28 marca 2015 r.) oraz wszelkimi okolicznościami, które miały wpływ na jej ukształtowanie. Dolną granicą kary łącznej grzywny była kara 150 stawek dziennych grzywny, zaś górną przy zastosowaniu zasady kumulacji kara 250 stawek dziennych grzywny. Maksymalna stawka dzienna grzywny mogła wynieść 10 złotych.

Orzekając karę łączną grzywny wobec A. U., Sąd wziął pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć względem skazanego, jak również potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

A. U. został skazany za przestępstwa naruszające różne dobra prawne, bowiem pierwsze to zabór pojazdu w celu krótkotrwałego użycia, a drugie to prowadzenie pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwości. Nie sposób zatem uznać, że zachodzi bliski związek przedmiotowo – podmiotowy. Powyższe czyny nie stanowiły jednego zespołu zachowania sprawcy i nie zachodził pomiędzy nimi tak ścisły związek przedmiotowo-podmiotowy, by można było przy wymiarze kary łącznej pozbawienia wolności zastosować zasadę pełnej absorpcji. Nie zostały też one popełnione w bliskim odstępie czasu, bowiem na przestrzeni czterech miesięcy.

Ponadto Sąd miał na uwadze wielokrotną karalność skazanego za przestępstwa, w tym również na kary pozbawienia wolności, z czego skazany nie wyciąga wniosków. Także zachowanie skazanego w trakcie odbywania kary pozbawienia wolności nie było wzorowe, co wynika z opinii o skazanym sporządzonej przez służbę więzienną. Zdaniem Sądu skazany nie poddaje się resocjalizacji.

W tej sytuacji, sąd nie znalazł podstaw do zastosowanie zasady absorbcji przy wymiarze kary łącznej grzywny, która byłaby najkorzystniejsza dla skazanego, lecz do zastosowania zasady kumulacji.

1.Wymiar Środka karnego

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy łącznym wymiarze środka karnego

----------------------------------------

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA Zawarte w WYROKU łĄCZNym

Zwięźle o powodach uzasadniających inne rozstrzygnięcia z wyroku łącznego, w tym umorzenie postępowania, zaliczenie okresów na poczet kary łącznej

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Sąd zasądził na rzecz obrońcy z urzędu kwotę 240 złotych plus VAT tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu skazanego na podstawie obowiązujących w tym zakresie przepisów.

III.

Z uwagi na sytuację materialną skazanego, spowodowaną odbywaną kara pozbawienia wolności, wystąpiła podstawa do zwolnienia go od ponoszenia kosztów sądowych.

1.PODPIS