Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

XII K 175/25

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

I. B.

W dniu 29 kwietnia 2025 r. w miejscowości B. ul. (...), działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował dokonać rozboju na K. B. w ten sposób, że grożąc natychmiastowym użyciem przemocy poprzez wyciągnięcie i skierowanie noża w kierunku pokrzywdzonego oraz używając przemocy w postaci złapania pokrzywdzonego za szyję, zażądał wydania pieniędzy, wskazując na saszetkę pokrzywdzonego, jednakże zamierzonego celu nie osiągnął z powodu odskoczenia i odejścia pokrzywdzonego, tj. czynu z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 29 kwietnia 2025 r. w miejscowości B. przy ul. (...) I. B., przebywając na obszarze giełdy – (...) S.A. - po godzinie 21 chodził w pobliżu samochodu dostawczego, przy którym przebywali K. B. oraz P. B. (1). Pokrzywdzony i świadek kończyli załadunek ogórków do pojazdu. Po zauważeniu I. B., K. B. zapytał go, czy czegoś potrzebuje, na co I. B. odrzekł, że potrzebuje pieniędzy, bo jest biednym (...). Pokazał przy tym na kieszenie swoich spodni. K. B. odpowiedział, że nie da pieniędzy, co doprowadziło do krótkiej sprzeczki pomiędzy oskarżonym a K. B., w której wzajemnie się popychali. W pewnym momencie I. B. wyciągnął nóż z kieszeni albo zza paska i pokazał go pokrzywdzonemu, chcąc go nastraszyć. Nóż miał najprawdopodobniej niebieską rękojeść, krótkie ostrze, cały był długości około 15 cm. Po chwili oskarżony nóż schował i złapał pokrzywdzonego za szyję. K. B. go odepchnął. Następnie I. B. ponownie wyciągnął nóż i skierował go w okolice szyi K. B.. Zażądał wydania pieniędzy, wskazując na saszetkę zawieszoną na piersi K. B.. K. B. udało się odskoczyć od I. B. i odejść. Wtedy I. B. nożem przeciął oponę w prawym tylnym kole pojazdu marki F. (...) o nr. rej. (...) i tym samym spowodował straty w wysokości 975,24 złotych na szkodę K. B., po czym szybko oddalił się z miejsca zdarzenia. Wezwana na miejsce policja wykonała czynności na miejscu zdarzenia, udała się na poszukiwanie sprawcy i dokonała zatrzymania I. B..

Oskarżonemu warunkowo umorzono postępowanie karne za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości.

Wyjaśnienia I. B. (częściowo)

k. 56-59, k. 73-74 t. I k. 208-209 t. II

Zeznania K. B.

k. 23-24 t. I k. 209 t. II

Zeznania P. B. (1)

k. 36-37 t. I k. 209-210 t. II

Protokół zatrzymania osoby

k. 3-4 t. I

Protokół przeszukania

k. 14-16 t. I

Dane o karalności

k. 19 t. I

Nagranie zgłoszenia

k. 21 t. I

Tablica poglądowa

k. 22 t. I

Protokół oględzin rzeczy

k. 34-35 t. I

Protokół oględzin rzeczy

k.40-41 t. I

Płyta z zapisu z monitoringu

k.42 t. I

Protokół oględzin rzeczy

k. 43-44 t. I

Protokół zatrzymania rzeczy

k. 45-47 t. I

Protokół zatrzymania rzeczy

k. 48-50 t. I

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

2

I. B.

w dniu 29 kwietnia 2025 r. w miejscowości B. ul. (...) dokonał uszkodzenia opony w pojeździe marki F. o nr. rej. (...) poprzez jej przecięcie nożem, czym spowodował straty w wysokości 975,24 złotych na szkodę K. B., tj. czyn z art. 288 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Stan faktyczny, tak jak w 1. 1.1.

Dowody tak jak w 1. 1.1.

Karty tak jak w 1. 1.1.

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.2.

I. B.

czynu z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 2 k.k. (jak w 1.1.2.).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

K. B. znieważał I. B. na tle narodowościowym.

Wyjaśnienia oskarżonego

k. 56-59, k. 73-74 t. I k. 208-209 t. II

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.-1.1.2.

Wyjaśnie-nia I. B. (częściowo)

Na uznanie za wiarygodne zasługują te wyjaśnienia oskarżonego, w których opisuje on ogólny przebieg zdarzenia z 29 kwietnia 2025 r., oprócz fragmentów, o których mowa w punkcie 2.2. niniejszego uzasadnienia. W pozostałej części wyjaśnienia oskarżonego są logiczne, spójne i korespondują z zebranym w sprawie materiałem dowodowym.

1.1.1.-1.1.2.

Zeznania K. B. (...)

Sąd uznał za wiarygodne zeznania pokrzywdzonego w całości, zeznania pokrzywdzonego są logiczne, spójne i korespondują z zebranym w sprawie materiałem dowodowym.

1.1.1.-1.1.2.

Zeznania P. B. (2) (...)

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka w całości, zeznania świadka są logiczne, spójne i korespondują z zebranym w sprawie materiałem dowodowym.

1.1.1.-1.1.2.

Pozostała dokumentacja wymieniona w 1.1.

Na uznanie za wiarygodne co do ich treści, formy oraz legalności sporządzenia zasługują dowody z ujawnionych w sprawie dokumentów, m.in. protokołów oględzin czy dokumentacji wideo. Dokumenty zostały sporządzone zgodnie z przepisami prawa. Ich treść nie budziła wątpliwości ani stron, ani sądu.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1.-1.1.2.

Wyjaśnienia I. B. (częściowo) k. 237-238 t. II, k. 338 t. II,

Za niewiarygodne uznać należy wyjaśnienia oskarżonego, wedle których nie przyznaje się on do popełnienia zarzucanego mu czynu w postaci rozboju. Jego wersja wydarzeń stoi w sprzeczności z pozostałym, spójnym i logicznym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, w szczególności z zeznaniami pokrzywdzonego oraz świadka, a także zapisami monitoringu. Oskarżony w wyjaśnieniach próbuje umniejszyć swój udział w zdarzeniu bądź całkowicie się od niego odciąć, jednak jego relacja nosi znamiona narracji obronnej, ukierunkowanej wyłącznie na uniknięcie odpowiedzialności karnej. Ponadto wyjaśnienia te są niespójne i fragmentaryczne i nie znajdują potwierdzenia w żadnym obiektywnym źródle dowodowym, co dodatkowo podważa ich wiarygodność. Niewiarygodne są także te wyjaśnienia oskarżonego, w których wskazuje on, iż do uszkodzenia opony doszło na skutek rzekomego znieważenia go przez pokrzywdzonego na tle narodowościowym. Twierdzenia te nie znajdują potwierdzenia w żadnym innym materialne dowodowym zgromadzonym w sprawie, w szczególności w zeznaniach pokrzywdzonego i świadka. Oskarżony nie przedstawił żadnych obiektywnych dowodów, które mogłyby uprawdopodobnić wystąpienie takiej sytuacji. W ocenie sądu wyjaśnienia te stanowią realizowaną przez oskarżonego linię obrony, mającą na celu wskazanie przyczyny dokonania uszkodzenia opony.

1.1.1.-1.1.2.

Protokół przeszukania osoby I. B. k. 6-7 t. I

Sąd stwierdził, że niniejsze dowody nie mają znaczenia dla ustalenia faktów, jako że nie znaleziono rzeczy pochodzących z przestępstwa mogących służyć do jego popełnienia lub których posiadanie jest zabronione, a więc nie merytorycznie jego zarzutów. Nie są to dowody, które mogłyby świadczyć czy to na korzyść, czy to na niekorzyść I. B..

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

I. B.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 280 § 1 podlega karze ten, kto kradnie, używając przemocy wobec osoby lub grożąc natychmiastowym jej użyciem albo doprowadzając człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności. Natomiast w myśl art. 280 § 2 k.k. (typ kwalifikowany przestępstwa z art. 280 § 1 k.k.) surowszej karze podlega, kto dokonuje rozboju z art. 280 § 1 k.k., posługując się bronią palną, nożem lub innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem lub środkiem obezwładniającym albo działa w inny sposób bezpośrednio zagrażający życiu lub wspólnie z inną osobą, która posługuje się taką bronią, przedmiotem, środkiem lub sposobem. Przedmiotem ochrony powyższego przepisu (tj. art. 280 k.k.) jest mienie, zdrowie, wolność i nietykalność cielesna człowieka. Rozbój jest przestępstwem niezależnie od wartości przedmiotu kradzieży. We wszystkich typach jest on przestępstwem umyślnym, kierunkowym; można go popełnić tylko w zamiarze bezpośrednim. Należy mieć także na uwadze, iż pojęcie posługiwania się ma znaczenie szersze niż pojęcie używania. Sprawca niekoniecznie musi zatem wykorzystać przedmiot, wystarczy, jeżeli pokaże go pokrzywdzonemu.

Zgodnie natomiast z art. 13 § 1 k.k. odpowiada za usiłowanie, kto w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje.

W związku z powyższym nie ulega wątpliwości, iż oskarżony I. B. swoim działaniem wypełnił znamiona przestępstwa usiłowania dokonania rozboju z kwalifikowanym typem z art. 280 § 2 k.k. Oskarżony, grożąc użyciem przemocy wobec K. B. poprzez wyciągnięcie noża i skierowania go w kierunku szyi pokrzywdzonego oraz używając przemocy w postaci złapania pokrzywdzonego za szyję, żądał od K. B. pieniędzy, wskazując na saszetkę służącą do ich przechowywania. W swoim działaniu oskarżony był agresywny, wzbudzał w pokrzywdzonym strach swoim gwałtownym postępowaniem, groził, że „już stąd nie wyjedzie”, jeśli nie odda pieniędzy. Oskarżony na skutek działania pokrzywdzonego zamierzonego celu w postaci zabrania pieniędzy nie osiągnął. Ryzyko naruszenia zdrowia pokrzywdzonego przez oskarżonego (lub nawet pozbawienia jego życia) było bardzo realne.

W związku z powyższym sąd przypisał oskarżonemu taki czyn, jak wskazano w wyroku.

☒

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

II

I. B.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Jak wskazuje przepis art. 288 § 1 k.k., Kto cudzą rzecz niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Oskarżony po nieudanej próbie rozboju dokonał uszkodzenia opony w pojeździe marki F. o nr. rej. (...) poprzez jej przecięcie nożem, czym spowodował straty w wysokości 975,24 złotych na szkodę K. B..

W związku z powyższym sąd przypisał oskarżonemu taki czyn, jak wskazano w wyroku.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

I. B.

I

I

Wymierzając oskarżonemu I. B. karę, sąd kierował się zasadami określonymi w rozdziale VI kodeksu karnego, w szczególności art. 53 k.k. Sąd wnikliwie analizował zarówno elementy przedmiotowe, jak i podmiotowe czynu z troską, aby wymiar kary spełnił poczucie społecznej sprawiedliwości kary, był adekwatny do stopnia winy i osiągnął swe cele zapobiegawcze i wychowawcze.

Z okoliczności wpływających obciążająco na wymiar kary sąd uwzględnił znaczny stopień winy, jak i znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego. Oskarżony miał pełną świadomość swojego przestępnego działania; w momencie popełnienia czynu zabronionego miał niczym niezakłóconą możliwość podjęcia decyzji i zachowania się zgodnie z prawem. Nie zaszła żadna z okoliczności wyłączających winę czy też bezprawność czynu.

Wymierzając oskarżonemu karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, sąd miał na uwadze przede wszystkim, aby orzeczona kara była adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu. Oskarżony usiłował dokonać rozboju z użyciem niebezpiecznego narzędzia. Jednocześnie sąd miał na względzie właściwości i warunki osobiste oskarżonego, przeciwko któremu toczyło się wcześniej postępowanie karne. Stopień winy oskarżonego też jest niewątpliwie wysoki. Oskarżony jest poczytalny, dorosły, a przestępstwo rozboju z użyciem noża we wszystkich kulturach traktowane jest jako poważne.

Wymierzona kara jest zdaniem sądu adekwatna do stopnia zawinienia i szkodliwości społecznej czynu oraz spełni cele prewencji ogólnej i szczególnej, jak również potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

I. B.

II

II

Wymierzając oskarżonemu I. B. karę, sąd kierował się zasadami określonymi w rozdziale VI kodeksu karnego, w szczególności art. 53 k.k. Sąd wnikliwie analizował zarówno elementy przedmiotowe, jak i podmiotowe czynu z troską, aby wymiar kary spełnił poczucie społecznej sprawiedliwości kary, był adekwatny do stopnia winy i osiągnął swe cele zapobiegawcze i wychowawcze.

Z okoliczności wpływających obciążająco na wymiar kary sąd uwzględnił znaczny stopień winy, jak i znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego. Oskarżony miał pełną świadomość swojego przestępnego działania; w momencie popełnienia czynu zabronionego miał niczym niezakłóconą możliwość podjęcia decyzji i zachowania się zgodnie z prawem. Nie zaszła żadna z okoliczności wyłączających winę czy też bezprawność czynu.

Wymierzając oskarżonemu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, sąd miał na uwadze przede wszystkim, aby orzeczona kara była adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu. Jednocześnie sąd miał na względzie właściwości i warunki osobiste oskarżonego, który był już uprzednio karany. Stopień winy oskarżonego jest niewątpliwie wysoki.

Wymierzona kara jest zdaniem sądu adekwatna do stopnia zawinienia i szkodliwości społecznej czynu oraz spełni cele prewencji ogólnej i szczególnej, jak również potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

I. B.

IV

I, II

Sąd uznał, że wymierzona oskarżonemu kara łączna 4 lat pozbawienia wolności jest w pełni adekwatna do stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżonego przestępstw. Zgodnie z treścią art. 86§ 1 k.k. sąd wymierza karę łączną w granicach powyżej najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa (w przypadku I. B. powyżej 3 lat i 7 miesięcy pozbawienia wolności) do ich sumy (do 4 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności), nie przekraczając jednak 30 lat pozbawienia wolności. W świetle tych regulacji, w ocenie sądu, nie sposób uznać, aby kara łączna była nadmierna, niesprawiedliwa, bądź przekraczała stopień winy czy stopień społecznej szkodliwości popełnionych przestępstw.

I. B.

III

II

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. sąd orzekł w stosunku do oskarżonego obowiązek naprawienia wyrządzonej szkody poprzez zapłacenie na rzecz pokrzywdzonego K. B. kwoty 975,24 złotych. Obowiązek ten ma na celu zaspokojenie pokrzywdzonego poprzez doprowadzenie do przywrócenia stanu majątkowego odpowiadającego temu, który miał miejsce przed popełnieniem czynów przestępnych przez I. B.. Nakładając na oskarżonego obowiązek naprawienia szkody, sąd miał na względzie, iż omawiany środek jest instrumentem realizującym przede wszystkim funkcję kompensacyjną prawa karnego, zgodnie z którą zadaniem ww. gałęzi prawa jest nie tylko ochrona dóbr i ukaranie sprawcy ich naruszenia, lecz także zobowiązanie go do naprawienia szkody wyrządzonej innym osobom.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

I. B.

V

Mając na uwadze, że wobec I. B. zastosowano środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania, sąd na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczył na poczet orzeczonej wobec niego kary łącznej 4 lat pozbawienia wolności okres tymczasowego aresztowania od 29.04.2025 r. godzina 23.50 do 24.06.2025 r..

I. B.

VII

Wobec stwierdzenia zbędności dla postępowania karnego dowodu rzeczowego opisanego w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) Drz (...) w postaci T-shirtu, sąd orzekł o zwróceniu ww. dowodu rzeczowego I. B..

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VIII

O wynagrodzeniu za obronę z urzędu oskarżonego orzeczono na podstawie przepisów obowiązujących w tym zakresie.

VIII

Mając na uwadze aktualną sytuację życiową i majątkową oskarżonego oraz orzeczenie bezwzględnej kary pozbawienia wolności, sąd zwolnił go od ponoszenia kosztów sądowych, obciążając wydatkami Skarb Państwa.

6.  1Podpis