Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

XII K 134/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

J. G.

Ciąg dwóch przestępstw z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 156 § 1 pkt 1 k.k. w zb. z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

O godzinie 2:33 w dniu 10 maja 2023 roku na parkingu przy ulicy (...) w W. J. G. zaparkował samochód, którym przyjechał wraz z żoną M. G.. Obydwoje wysiedli z auta i udali się przez parking do lokalu użytkowego – salonu gier zlokalizowanego w bloku mieszkalnym przy parkingu. Wejście do lokalu znajdowało się na antresoli przy budynku, na którą prowadziły schody – 6 stopni. Na schodach tych biesiadowali A. B. i D. K., znajdujący się pod znacznym wpływem alkoholu. Mężczyźni zajmowali schody, wobec czego J. i M. G. musieli nimi wejść nie obok siebie, lecz jedno za drugim. W tym czasie pokrzywdzeni wypowiedzieli jakieś nieprzyjemne słowa dotyczące M. G..

O godzinie 2:35:33 J. G. z M. G. weszli do lokalu (...) - salonu gier, a po upływie 1,5 minuty z niego wyszli.

A. B. i D. K. w chwili opuszczania przez J. G. i M. G. lokalu usługowego weszli po schodkach na antresolę, wobec czego M. i J. G., aby uniknąć kontaktu z pijanymi mężczyznami, zeszli z antresoli schodami znajdującymi się bliżej wejścia do lokalu salonu gier, niemniej musieli w drodze do samochodu przejść obok schodów, na szczycie których stali A. B. i D. K..

Pierwsza szła M. G., tuż za nią jej mąż J. G.. Gdy M. G. znajdowała się na wysokości stojących na szczycie schodów A. B. i D. K. (o godzinie 2:37:23), mężczyźni zaczepili ją słownie, a ponadto D. K. wychylił się zza barierki antresoli w jej stronę. Kobieta nie zatrzymując się, przeszła dalej w kierunku samochodu. J. G. zatrzymał się, odwrócił twarzą do mężczyzn i wdał się z nimi w krótką wymianę zdań. Po chwili oddał w kierunku głowy D. K. strzał z broni pneumatycznej (pistoletu) załadowanej kulami gumowo-metalowymi, w wyniku czego D. K. doznał rany powieki górnej oka prawego o wymiarze 1 cm powyżej kąta wewnętrznego oraz otarcia skóry powyżej i donosowo, a w efekcie upośledzenia widzenia oka prawego, wylewów krwi do ciała szklistego i w okolicy tarczy oka, stłuczenia plamki oka prawego oraz rozdarcia i odwarstwienia siatkówki z wylewem przedsiatkówkowym, to jest obrażeń które skutkowały rozstrojem zdrowia i naruszeniem funkcji narządu ciała na okres powyżej 7 dni.

Następnie J. G. ruszył za żoną do samochodu. Po chwili ponownie odwrócił się w kierunku schodów, z których zbiegł A. B., zasłaniając głowę ramionami i kierując się w stronę J. G.. J. G. cofając się oddał w kierunku głowy A. B. co najmniej 3 strzały z broni pneumatycznej (pistoletu) załadowanej kulami gumowo-metalowymi. Dwie trafiły w przedramię A. B. i czoło, a jedna w oko, w wyniku czego A. B. doznał rany rogówki i pęknięcia gałki ocznej prawej oraz rany głowy w okolicy czołowej lewej. Obrażenia oka u A. B. skutkowały rozstrojem jego zdrowia i naruszeniem funkcji narządu ciała na okres powyżej 7 dni.

Następnie J. G. rzucił żonie kluczyki od samochodu, aby odpaliła silnik samochodu. A. B. wobec ostrzału, uciekł za inne zaparkowane na parkingu auto. J. G. wsiadł do samochodu kierowanego przez żonę i odjechał z miejsca zdarzenia.

A. B. i D. K. skontaktowali się telefonicznie z numerem alarmowym w celu wezwania pomocy medycznej.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. G.

k. 147-148,155-156 t. 1, k. 353v t. 3, k. 972v t. 5

Częściowo zeznania M. G.

k. 274-275 t. 2, k. 974-974v tom 5

Częściowo zeznania pokrzywdzonego D. K.

k. 13-15 t. 1, k. 589-590 t. 3, k. 973 t. 5

Częściowo zeznania pokrzywdzonego A. B.

k. 213-214 t. 1, k. 627-628 t. 3, k. 973-974 t. 5

Protokół oględzin schodów przy ulicy (...) w W.

k. 2-3v t. 1

Protokół oględzin osoby – pokrzywdzonego D. K. – z dnia 10.05.2023 r.

k. 20-22 t. 1

Protokół oględzin zapisu monitoringu (budynek oraz parking ul. (...))

k. 25-29 tom 1

Protokół oględzin plików z nagraniami z numerem alarmowym

k. 61-62 t. 1

Protokół przeszukania mieszkania J. i M. G.

k. 70-74 t. 1

Protokół oględzin rzeczy zabezpieczonych w toku przeszukania miejsca zamieszkania J. G.
(między innymi pistoletów i naboi gazowych oraz kul gumowo-metalowych).

k. 120-130 t. 1

Opinia sądowo-lekarska dotycząca A. B.

k. 137 t. 1

Opinie sądowo-lekarskie dotyczące A. B. i D. K.

k. 310-312, 313-315 t. 1

Opinia biegłego w zakresie broni

k. 140-142 t. 1

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Wyjaśnienia oskarżonego J. G.

k. 147-148,155-156 t. 1, k. 353v t. 3, k. 972v t. 5

Sąd wyjaśnienia oskarżonego uznał za wiarygodne w zakresie, w jakim oskarżony przyznał się do strzelania do pokrzywdzonych, a ponadto w zakresie, w jakim dotyczyły tego, że oskarżony i jego żona zostali zaczepieni przez pijanych pokrzywdzonych, jak również tego, że pokrzywdzony biegł za oskarżonym, zasłaniając twarz i głowę ramionami, albowiem wyjaśnienia te korespondują z nagraniem z monitoringu, uznanymi przez sąd za wiarygodne, zeznaniami M. G. oraz uznanymi przez sąd za wiarygodne zeznaniami pokrzywdzonego A. B..

Zeznania M. G.

k. 274-275 t. 2, k. 974-974v tom 5

Sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne w zakresie, w jakim świadek wskazała, że pokrzywdzeni zmierzali do interreakcji z nią i jej mężem – oskarżonym J. G., jak również na okoliczność tego, że jeden z pokrzywdzonych (D. K.) wychylił się w jej kierunku z antresoli oraz obaj słownie zaczepili świadka i jej męża, a także na okoliczność tego, że J. G. oddał strzały do obydwu pokrzywdzonych.

Z nagrania z monitoringu wynika bowiem, że pokrzywdzeni, gdy zaobserwowali wychodzących z lokalu M. G. i J. G., weszli na szczyt schodów na antresolę, ewidentnie zmierzając do kontaktu z oskarżonym i jego żoną, a gdy oskarżony i jego żona zeszli z antresoli innymi schodami, pokrzywdzeni i tak zaczepili ich – oskarżonego i jego żonę, przechodzących poniżej pokrzywdzonych. Kamera monitoringu zarejestrowała wychylającego się jednego z pokrzywdzonych w kierunku M. G., gdy ta w drodze do samochodu znalazła się równolegle do pokrzywdzonych.

Natomiast okoliczność oddania przez oskarżonego strzałów wynika zarówno z zeznań pokrzywdzonych, wyjaśnień oskarżonego, jak i wyżej wspomnianego nagrania z monitoringu.

Zeznania pokrzywdzonego D. K.

k. 13-15 t. 1, k. 589-590 t. 3, k. 973 t. 5

Zeznania pokrzywdzonego w zakresie, w jakim dotyczyły faktu, że pokrzywdzony doznał urazu oka w ramach inkryminowanego zdarzenia, były spójne z dokumentacją medyczną, opinią sądowo – lekarską, zeznaniami A. B.. W pozostałym zakresie zeznaniom świadka dotyczącym inkryminowanego zdarzenia sąd odmówił wiary, o czym będzie mowa poniżej.

Zeznania pokrzywdzonego A. B.

k. 213-214 t. 1, k. 627-628 t. 3, k. 973-974 t. 5

Zeznania pokrzywdzonego w zakresie, w jakim dotyczyły faktu, że doznał urazu oka w ramach inkryminowanego zdarzenia, były spójne z dokumentacją medyczną, opiniami sądowo– lekarskimi. W pozostałym zakresie zeznaniom świadka sąd odmówił wiary, o czym będzie mowa poniżej.

Protokół oględzin schodów przy ulicy (...) w W.

k. 2-3v t. 1

Na schodach ujawniono plamy krwi oraz gumową kulkę zabrudzoną krwią.

Protokół sporządzony został zgodnie z procedurą karną, przez osoby uprawnione, nie był kwestionowany w toku postępowania.

Protokół oględzin osoby – pokrzywdzonego D. K. – z dnia 10.05.2023 r.

k. 20-22 t. 1

Protokół sporządzony został zgodnie z procedurą karną, przez osoby uprawnione, nie był kwestionowany w toku postępowania. Stwierdzona w protokole okoliczność zaopatrzonego medycznie oka D. K., wynika także z opinii sądowo-lekarskiej.

Protokół oględzin zapisu monitoringu (budynek oraz parking ul. (...))

k. 25-29 tom 1

Treść protokołu odzwierciedlała treść nagrania z monitoringu.

Jedynie na k. 27 (karta 5 protokołu) była nieprawidłowa godzina oddania przez oskarżonego strzału do D. K., która została zmieniona na zgodną z treścią nagrania, tj. 02:37.

Protokół oględzin plików z nagraniami z numerem alarmowym

k. 61-62 t. 1

Treść protokołu była spójna z zeznaniami pokrzywdzonych.

Protokół przeszukania mieszkania J. i M. G.

k. 70-74 t. 1

W toku przeszukania ujawniono m.in. 2 pistolety pneumatyczne (wiatrówki) oraz kule gumowo-metalowe.

Protokół oględzin rzeczy zabezpieczonych w toku przeszukania miejsca zamieszkania J. G.
(między innymi pistoletów i naboi gazowych oraz kul gumowo-metalowych).

k. 120-130 t. 1

Protokoły sporządzone zostały zgodnie z procedurą karną, przez osoby uprawnione, nie były kwestionowane w toku postępowania.

Opinia sądowo-lekarska dotycząca A. B.

k. 137 t. 1

Opinia biegłej lekarza sądowego E. S. była spójna z opinią biegłego lekarza sądowego A. Z., ponadto wydana została na podstawie dokumentacji medycznej, jak również kwalifikacje zawodowe biegłej nie budzą wątpliwości sądu, dlatego też sąd uznał opinię za wiarygodną.

Opinie sądowo-lekarskie dotyczące A. B. i D. K.

k. 310-312, 313-315 t. 1

Opinie biegłego lekarza sądowego A. Z. opierały się na dokumentacji medycznej pokrzywdzonych dotyczących udzielenia im pomocy medycznej bezpośrednio po inkryminowanym zdarzeniu, jak i leczenia następczego, oraz wydane zostały przez specjalistę w dziedzinie medycyny, dlatego też sąd uznał je za w pełni wiarygodne źródła dowodowe.

Opinia biegłego w zakresie broni

k. 140-142 t. 1

Biegły, specjalista w zakresie broni, amunicji, materiałów wybuchowych i in., zidentyfikował dwa pistolety ujawnione w toku przeszukania miejsca zamieszkania oskarżonego, jako wiatrówki – pistolety pneumatyczne, w pełni sprawne, oraz wskazał, że pociski wystrzelone przez pistolety pneumatyczne, mogą powodować obrażenia groźne dla życia lub zdrowia.

Sąd uznał opinię tę za w pełni wiarygodną, albowiem wydana została przez specjalistę w dziedzinie broni, a jej treść nie wzbudziła zastrzeżeń sądu.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego

k. 147-148,155-156 t. 1, k. 353v t. 3, k. 972v t. 5

W zakresie, w jakim J. G. twierdził, że pokrzywdzony biegł za oskarżonym i groził mu słowami wulgarnymi (jak na k. 148) pozbawieniem życia, a także, że strzelał w brzuch pokrzywdzonego A. B., wyjaśnienia, w ocenie sądu, nie zasługiwały na wiarygodność, albowiem z nagrania z monitoringu wynika, że oskarżony celował każdorazowo w głowy pokrzywdzonych. Okoliczność kierowania gróźb przez pokrzywdzonego A. B. nie wynika nawet z zeznań małżonki oskarżonego – M. G.. W ocenie sądu, wyjaśnienia te stanowiły jedynie przyjętą przez oskarżonego linię obrony w celu umniejszenia lub nawet uniknięcia odpowiedzialności karnej – oskarżony - w ocenie sądu - chciał post factum dowieść, że strzelanie do pokrzywdzonego stanowiło przejaw obrony koniecznej, co w rzeczywistości nie było prawdą.

Faktem jest, że pokrzywdzony A. B. zbiegł ze schodów i podbiegł do oskarżonego, tuż po postrzeleniu D. K., ale, w ocenie sądu, nagranie tej okoliczności nie wskazuje, aby intencją pokrzywdzonego A. B. była napaść na oskarżonego. Pokrzywdzony zasłaniał bowiem głowę ramionami, a po oddaniu strzałów przez oskarżonego, w jego ramiona i głowę, pokrzywdzony ukrył się za samochodem. Jednocześnie zarówno oskarżony, jak i jego małżonka relacjonowali, że pokrzywdzony był na tyle pijany, że się przewracał, a zatem oskarżony doskonale zdawał sobie sprawę, że nie stanowi on dla oskarżonego realnego zagrożenia.

Jednocześnie z nagrania monitoringu bezspornie wynika, że oskarżony co najmniej trzykrotnie celował i strzelał w głowę pokrzywdzonego A. B..

Za niewiarygodne sąd uznał także wyjaśnienia oskarżonego w zakresie, w jakim oskarżony wskazywał, że pistolet, z którego strzelał, był zabawką i nie zdawał sobie sprawy, że może zrobić nim komukolwiek krzywdę, ani też nie miał zamiaru spowodować u nikogo uszkodzeń ciała, do czego szerzej sąd odniósł się w części uzasadnienia dotyczącej podstawy prawnej wyroku.

Protokół przeszukania samochodu k. 75-76 v t. 1

Protokół oględzin samochodu k. 77-87 t. 1

Protokół przeszukania J. G. k. 92-93 t. 1

Protokół oględzin J. G. k. 95-98 t. 1

Protokoły te nie dowodziły o żadnych istotnych okolicznościach dla rozstrzygnięcia sprawy.

Opinia sądowo - lekarska dotycząca D. K.

k. 136 t. 1

Sąd nie czynił ustaleń faktycznych na podstawie opinii biegłej lekarza sądowego E. S., albowiem opinia ta wydana została na podstawie dokumentacji medycznej wytworzonej tylko w związku z udzieleniem D. K. pomocy medycznej w Szpitalu w W. tuż po inkryminowanym zdarzeniu i nie uwzględnia zdiagnozowanych u pokrzywdzonego w toku dalszej diagnostyki i leczenia konsekwencji postrzelenia go w oko przez oskarżonego, to jest stwierdzonego upośledzenia oka prawego, wylewów krwi do ciała szklistego i w okolicy tarczy narządu wzrokowego, stanu po stłuczeniu plamki oka prawego, rozdarcia i odwarstwienia siatkówki z wylewem podsiatkówkowym.

Zeznania M. J. k. 31-32

Zeznania świadka nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Zeznania A. J. k. 34-35

Zeznania świadka nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Zeznania P. S. k. 54-55

Zeznania świadka nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Zeznania M. G.

k. 274-275 t. 2, k. 974-974v tom 5

Nie zasługiwały na wiarygodność zeznania świadka, w ramach których świadek zeznała, że J. G. strzelał z pistoletu zabawki, celował w nogi mężczyzny, który za nim biegł, a pierwszy pokrzywdzony po strzale w jego stronę na schodach nie przewrócił się, lecz się schował, albowiem zeznania te były sprzeczne z nagraniem z monitoringu zabezpieczonym w sprawie, jak również opinią sądowo-lekarską oraz opinią biegłego z zakresu broni.

Biegły lekarz sądowy kategorycznie stwierdził, że obrażenia oczu u obydwu pokrzywdzonych powstały w wyniku uderzenia pocisku z broni pneumatycznej, zaś biegły z zakresu broni zidentyfikował pistolety ujawnione w toku przeszukania miejsca zamieszkania oskarżonego właśnie jako pistolety pneumatyczne.

Zeznania pokrzywdzonego D. K.

k. 13-15 t. 1, k. 589-590 t. 3, k. 973 t. 5

Zeznania pokrzywdzonego w zakresie, w jakim świadek wskazał, że na pewno zarówno on, jak i A. B. nie zaczepiali nikogo w dacie inkryminowanego zdarzenia, nie zasługiwały na wiarygodność, albowiem były sprzeczne z nagraniem z monitoringu, zeznaniami M. G. i wyjaśnieniami J. G. w częściach uznanych przez sąd za wiarygodne.

Zeznania pokrzywdzonego A. B.

k. 213-214 t. 1, k. 627-628 t. 3, k. 973-974 t. 5

Zeznania pokrzywdzonego w zakresie, w jakim świadek zeznał, że zostali zaatakowani przez oskarżonego nagle, a świadkowi nie był znany powód, nie zasługiwały na wiarygodność, albowiem zarówno z nagrania monitoringu, jak i spójnych oraz logicznych zeznań M. G. i wyjaśnień oskarżonego wynika, że obaj pijani pokrzywdzeni zmierzali do interakcji z oskarżonym i jego żoną, oraz zaczepili ich słownie, a D. K. również gestem – wychylając się w kierunku M. G..

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

1,2,3

J. G.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 156 § 1 Kodeksu karnego (w brzmieniu obowiązującym w dacie czynu – 10 maja 2023 roku) ten, kto powoduje ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci:

1) pozbawienia człowieka wzroku, słuchu, mowy, zdolności płodzenia,

2) innego ciężkiego kalectwa, ciężkiej choroby nieuleczalnej lub długotrwałej, choroby realnie zagrażającej życiu, trwałej choroby psychicznej, całkowitej albo znacznej trwałej niezdolności do pracy w zawodzie lub trwałego, istotnego zeszpecenia lub zniekształcenia ciała, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.

Zgodnie z art. 13§1 Kodeksu karnego, odpowiada za usiłowanie, kto w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje.

Sąd wymierza karę za usiłowanie w granicach zagrożenia przewidzianego dla danego przestępstwa (art. 14 §1 Kodeksu karnego).

„Naruszenie czynności narządu ciała” to spowodowanie innego, niż przewidziany w art. 156 § 1 k.k., urazu narządu człowieka (np. ręki, oka, wątroby), zakłócającego jego normalne funkcjonowanie. Uraz taki może polegać zarówno na zewnętrznym uszkodzeniu narządu, jak i na zmianach wewnętrznych (złamania, uszkodzenia narządów), (A. Błachnio [w:] Kodeks karny. Komentarz, red. J. Majewski, Warszawa 2024, art. 157.)

Naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia z art. 157 § 1 Kodeksu karnego trwają dłużej niż 7 dni.

Zgodnie z art. 91§1 Kodeksu karnego, jeżeli sprawca popełnia w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw, sąd orzeka jedną karę określoną w przepisie stanowiącym podstawę jej wymiaru dla każdego z tych przestępstw, w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.

W świetle zgromadzonych w sprawie dowodów - w ocenie sądu - nie ma wątpliwości, że oskarżony był w pełni świadomy, że strzelał do obydwu pokrzywdzonych z pistoletu pneumatycznego, którego cechy były oskarżonemu znane i tym samym był on w pełni świadomy ryzyka spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, strzelając do nich z takiej broni. Faktem powszechnie znanym jest bowiem, że siła uderzenia pocisku z broni pneumatycznej jest bardzo duża i nieobojętna dla tkanek ludzkich. Nie powoduje istotnych obrażeń pod warunkiem niestrzelania w głowę. Jest to fakt powszechnie znany wynikający z informacji dla posiadaczy broni. Oskarżony, strzelając do pokrzywdzonych w kierunku ich głów, godził się z realnym ryzykiem pozbawienia ich wzroku lub słuchu, których narządy stanowią tkanki miękkie nieosłonięte tkanką kostną lub mięśniową, która mogłaby zamortyzować siłę pocisku.

Oczywiste jest także, w ocenie sądu, w jakim celu oskarżony posiadał przy sobie pistolet, którym strzelał do pokrzywdzonych – jako broń pneumatyczną w celu jej używania jako formy przemocy. Irracjonalne są twierdzenia oskarżonego i jego małżonki, że oskarżony nosił przy sobie pistolecik, który miał być jedynie zabawką. Wówczas oskarżony nie użyłby go niemal natychmiastowo po wystąpieniu sprzeczki z pokrzywdzonymi, a co najwyżej groziłby jego użyciem udając, że jest to broń palna, bowiem poprzez użycie pistoletu zabawki nie byłby w stanie zatrzymać rozwoju ewentualnego zagrożenia atakiem na niego lub jego małżonkę.

Jednocześnie należy podkreślić, że biegły lekarz sądowy kategorycznie stwierdził, że obrażenia u obydwu pokrzywdzonych powstały w wyniku inkryminowanego zdarzenia, a ich charakter przemawia za mechanizmem postrzału pociskiem z broni pneumatycznej.

Z uwagi na fakt, że u obydwu pokrzywdzonych nie wystąpiła utrata wzroku lub słuchu, niemniej leczenie obrażeń oczu i przywrócenie funkcji tych narządów pokrzywdzonych przekroczyło okres 7 dni, sąd stanął na stanowisku, że oskarżony usiłował w zamiarze ewentualnym spowodować ciężki uszczerbek na zdrowiu każdego z pokrzywdzonych w postaci pozbawienia ich wzroku lub słuchu – nie chciał tego zrobić, ale z taką ewentualnością się godził. Skutek w postaci ciężkiego uszczerbku nie nastąpił, natomiast oskarżony spowodował średni uszczerbek na zdrowiu narządów wzroku u obydwu pokrzywdzonych. Tym samym każdym czynem wyczerpane zostały znamiona dwóch przepisów ustawy.

Ponadto, w ocenie sądu, oskarżony w ramach inkryminowanego zdarzenia nie działał w obronie koniecznej.

Pierwszy strzał, który oddał z pistoletu, nie był poprzedzony żadną formą napaści wobec niego lub jego małżonki. Z całą pewnością strzelenie pokrzywdzonemu D. K. w głowę z bliskiej odległości z pistoletu pneumatycznego nie było działaniem adekwatnym do słownych zaczepek i nachylenia się w kierunku żony oskarżonego. Zresztą - jak wynika z nagrania monitoringu - M. G. przeszła obok pokrzywdzonych bez żadnej reakcji.

Warto także zauważyć, że oskarżony i jego żona zgodnie relacjonowali, że pokrzywdzeni byli pijani, a A. B., który pobiegł za oskarżonym po postrzeleniu jego kolegi D. K., przewracał się z powodu upojenia alkoholowego, wobec czego niewątpliwie oskarżony oceniał, że pokrzywdzony A. B. nie stanowi żadnego zagrożenia dla niego i jego żony, a użycie broni pneumatycznej było nieadekwatnym i nieuzasadnionym aktem przemocy, nie zaś obroną konieczną.

Zarejestrowany sposób poruszania się J. i M. G. w chwili zbiegnięcia ze schodów A. B. wskazuje wręcz na spokój, swobodę i pewność siebie. Oskarżony podczas strzelania rzuca żonie kluczyki, ona zgrabnie je łapie, podjeżdża po niego samochodem i sobie odjeżdżają. Przebieg zdarzeń nie jest w nastroju obrony przed bezwzględnym napastnikiem, a dalszego ciągu swobodnego i bezrefleksyjnego strzelania w ludzkie twarze jak na westernach.

Zdaniem sądu - intencją działań A. B. była spontaniczna chęć zatrzymania nieznanego mu oskarżonego, niedopuszczenia do jego bezkarnego odjechania z miejsca postrzelenia D. K.. Nie można więc stwierdzić, że działania B. były bezprawne, co jest niezbędne do zastosowania kontratypu obrony koniecznej.

Jak już sąd wskazał powyżej, bezspornie z nagrania monitoringu wynika, że oskarżony, każdorazowo oddając strzał do obydwu pokrzywdzonych, celował w ich głowy, ponadto sam to przyznaje w wyjaśnieniach.

☐

1.4.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.5.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.6.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. G.

3

1,2

Wymierzając oskarżonemu karę sąd miał na uwadze:

dyrektywy wymiaru kary z art. 53 k.k.,tj. :

- ustawowe zagrożenie karą za przypisane przestępstwa,

- jako okoliczności łagodzące: potwierdzenie okoliczności faktycznych zdarzenia, kilkukrotnie deklarowana przez oskarżonego chęć pojednania się z pokrzywdzonymi; fakt, że zachowanie oskarżonego sprowokowane zostało zaczepkami pokrzywdzonych,

- okoliczności obciążające: wysoki stopień społecznej szkodliwości czynów oraz wysoki stopień winy oskarżonego, uprzednia wielokrotna karalność, popełnienie przestępstw z błahego powodu, użycie przemocy o wysokim stopniu nasilenia nieadekwatnie do zaczepek słownych pokrzywdzonych, spowodowanie poważnych obrażeń ciała u pokrzywdzonych, łatwość w podejmowaniu decyzji o użyciu przemocy o znacznym nasileniu i wysokim ryzyku spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu,

- ponadto wymierzając oskarżonemu karę, sąd miał na uwadze tę okoliczność, że proces kształtowania jego osobowości został już zakończony, kilkukrotnie orzekano wobec niego kary pozbawienia wolności, oskarżony nie poddaje się resocjalizacji.

J. G.

5

1,2

Podstawowym celem postępowania karnego jest naprawienie szkody wyrządzonej przestępstwem i zadośćuczynienie za doznaną przez pokrzywdzonego krzywdę. Mając na względzie trudności w zakresie udowodnienia wysokości szkody pokrzywdzonych w niniejszej sprawie, sąd orzekł na rzecz każdego z nich od oskarżonego na podstawie art. 46 § 2 k.k. nawiązki po 30 tysięcy złotych.

Szkoda może mieć charakter majątkowy - wówczas pokrzywdzonemu przysługuje odszkodowanie, jak i niemajątkowy (krzywda) - za którą należne jest zadośćuczynienie.

W przypadku zadośćuczynienia za szkodę niemajątkową wynikającą z naruszenia zdrowia (art. 445 § 1 i 2 w zw. z art. 444 § 1 k.c.) wskazuje się na konieczność uwzględniania czasu trwania cierpień, ich intensywności, rodzaju odniesionych obrażeń, wpływu na dalsze życie poszkodowanego, nieodwracalności skutków, poczucia bezradności, braku możliwości korzystania z określonych rozrywek, wykonywania określonej pracy, konsekwencji w życiu osobistym i społecznym (zob. m.in. wyroki SN: z dnia 29 września 2004 r., II CK 531/03, LEX nr 137577, i z dnia 17 września 2010 r., II CSK 94/10, LEX nr 672675).

Jeśli chodzi zaś o naprawienia szkody majątkowej wyrządzonej przestępstwem, jej wysokość winna obejmować nie tylko straty rzeczywiste w majątku pokrzywdzonego, będące skutkiem przestępstwa, ale w grę wchodzi tu także utrata spodziewanych korzyści.

Na kanwie niniejszej sprawy bezspornie doszło do naruszenia przez oskarżonych dóbr osobistych pokrzywdzonych, takich jak zdrowie, poczucie bezpieczeństwa. Ponadto pokrzywdzeni doznali cierpień - zarówno fizycznego jak i psychicznego.

Obydwaj pokrzywdzeni przez czas rekonwalescencji po zabiegach oczu byli wyłączeni z wielu aktywności, w tym zawodowych. Ponadto ponosili częściowo koszty leczenia, co najmniej farmakologicznego. Do chwili przesłuchania pokrzywdzonych na rozprawie, nie doszło u nich do całkowitego wyleczenia i ustania skutków obrażeń jakie odnieśli w wyniku przestępnego działania oskarżonego. Dlatego też zdaniem sądu, w okolicznościach rozpatrywanego przypadku orzeczone wobec oskarżonego nawiązki nie są wygórowane i nie pozostają w dysproporcji do natężenia złej woli wynikającego z zachowania oskarżonego, a ponadto są adekwatne do stopnia oraz rodzaju naruszonych przez oskarżonego dóbr oraz jego stanu majątkowego.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. G.

4

1,2

Realizując dyrektywy ustawowe na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności należało zaliczyć okres tymczasowego aresztowania w sprawie.

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Sąd orzekł w wyroku na podstawie przepisów ustawy obowiązującej w dacie inkryminowanych zdarzeń tj. w dniu 10 maja 2023 roku, albowiem wówczas przestępstwo z art. 156 §1 Kodeksu karnego zagrożone było karą od 3 do 15 lat pozbawienia wolności, zaś w dacie wydania wyroku zagrożone było karą od 3 do 20 lat pozbawienia wolności.

Zgodnie zaś z art. 4 §1 Kodeksu karnego jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6,7,8

Zgodnie z normą art. 627 k.p.k. w sprawach z oskarżenia publicznego, sąd zasądza od skazanego wydatki na rzecz oskarżyciela posiłkowego.

Pokrzywdzeni występowali w sprawie w charakterze oskarżycieli posiłkowych oraz byli reprezentowani przez pełnomocników z wyboru.

Mając na uwadze orzeczone wobec oskarżonego nawiązki wobec pokrzywdzonych w znacznej wysokości oraz obowiązek zapłaty kosztów zastępstwa procesowego pokrzywdzonych działających w charakterze oskarżycieli posiłkowych, a także te okoliczność, że oskarżony w zakładzie karnym odbywając karę pozbawienia wolności będzie miał ograniczone możliwości zarobkowe, sąd zwolnił oskarżonego z ponoszenia kosztów sądowych.

Podpis

Katarzyna Stasiów Marzena Tomczyk-Zięba