Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

XII K 116/13

Je żeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Oskar żony

Czyn zarzucony oskarżonemu w akcie oskarżenia

G. W. (1)

Prokurator zarzucił oskarżonemu G. W. (1) w akcie oskarżenia, że oskarżony:

I. w okresie do dnia 31 marca 2011 r. w W. wbrew przepisom ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r., pełniąc funkcję prezesa zarządu, dopuścił do nie sporządzenia sprawozdania finansowego za rok 2010 r. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...), tj. popełnił przestępstwo z art. 77 pkt 2 ustawy o rachunkowości,

II. w okresie do dnia 31 marca 2012 r. w W. wbrew przepisom ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r., pełniąc funkcję prezesa zarządu, dopuścił do nie sporządzenia sprawozdania finansowego za rok 2011 r. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...), tj. popełnił przestępstwo z art. 77 pkt 2 ustawy o rachunkowości,

III. w okresie 2010 r. w W. wbrew przepisom ustawy

o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r., pełniąc funkcję prezesa zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...), dopuścił do prowadzenia ksiąg rachunkowych niezgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r., tj. popełnił przestępstwo z art. 77 pkt 1 ustawy o rachunkowości,

IV. w okresie 2011 r. w W. wbrew przepisom ustawy

o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r., pełniąc funkcję prezesa zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...), dopuścił do prowadzenia ksiąg rachunkowych niezgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r., tj. popełnił przestępstwo z art. 77 pkt 1 ustawy o rachunkowości,

V. w okresie od 14 kwietnia 2010 r. do czerwca 2012 r. w W. będąc prezesem zarządu (...) Sp. z o.o. nie złożył wniosku o upadłość ww. spółki, pomimo powstania warunków ją uzasadniających wg przepisów ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze, tj. popełnił przestępstwo z art. 586 k.s.h.,

VI. w dniu 1 lutego 2011 r. w W. będąc obowiązanym na podstawie przepisów ustawy Kodeks spółek handlowych do zajmowania się sprawami majątkowymi (...) Sp. z o.o., w sytuacji grożącej niewypłacalności i upadłości ww. spółki przez nadużycie udzielonych mu uprawnień wyrządził szkodę majątkową w wielkich rozmiarach spółce (...) w ten sposób, że zawarł umowę zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa spółki z o.o. (...) do spółki (...) znacznie poniżej wartości rynkowej, co najmniej o 1 551 900 zł, przy czym zbycie tego składnika majątku udaremniło łub uszczupliło zaspokojenie wielu wierzycieli spółki (...) w tym osób, które wpłaciły zaliczki na poczet nabycia samochodów poleasingowych tj. K. M., J. P., I. Ł., A. O. (1), (...) Skup i (...), W. T., R. M., (...) s.c. S. ul. (...) - J. G. i M. G., M. P., W. B., P. K. - (...) (...)-(...) W. ul. (...), M. M. (1), K. D. (1), A. K., A. R., Z. D., K. B. Autokomis (...), (...) G. B. i J. (...) Spółka Jawna, a także M. S. (1), G. W. (2), (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o. oraz (...) Sp. z o.o. , tj. popełnił przestępstwo z art. 296 § 1 i 3 k.k. w zb. z art. 300 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

VII. w okresie 2010-2012 w W. w sytuacji grożącej niewypłacalności spółce z o.o. (...), nie mogąc zaspokoić wszystkich wierzycieli, spłacał i zabezpieczał tylko niektórych, czym działał na szkodę wierzycieli spółki (...) w tym osób, które wpłacił}' zaliczki na poczet nabycia samochodów poleasingowych, tj. K. M., J. P., I. Ł., A. O. (1), (...) Skup i (...), W. T., R. M., (...) s.c. S. ul. (...) - J. G. i M. G., M. P., W. B., P. K. - (...) (...)-(...) W. ul. (...), M. M. (1), K. D. (1), A. K., A. R., Z. D., K. B. Autokomis (...), (...) G. B. i J. (...) Spółka Jawna, a także M. S. (1), G. W. (2), (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o. oraz (...) Sp.z o.o. tj. popełnił przestępstwo z art. 302 § 1 k.k.

Przy ka żdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Zarzut V, VI, VII aktu oskar żenia

(...) Sp. z o.o. powstała w 2002 roku, została założona przez G. W. (1), P. S. i I. S., którzy jednocześnie stanowili zarząd spółki, G. W. (1) był jej prezesem. Spółka (...) zajmowała się zarządzaniem flotami pojazdów, monitoringiem i lokalizacją pojazdów przez GPS a także świadczyła usługi na rzecz V. (...) w zakresie likwidacji szkód komunikacyjnych, oraz w nocy świadczyła usługę linii alarmowej.

Przez pierwsze 3-4 lata działalności spółki każdy ze wspólników inwestował w nią około 15 tysięcy złotych miesięcznie. Od początku działalności spółki, pomiędzy spółką a wspólnikami funkcjonowały umowy o świadczenie usług : między P. S. a spółką (...) na wykonywanie usług odnośnie obsługi flot samochodowych, między I. S. a spółką (...) na obsługę oprogramowania urządzeń GPS, oraz między spółką (...) a spółką (...) na obsługę informatyczną, w skład której wchodziły wszystkie czynności związane z obsługą informatyczną i serwerową spółki (...). Równolegle do tworzenia i pracy w (...) każdy ze wspólników rozwijał swoje biznesy niezależne od spółki (...).

W pierwszych latach działalności (...) była jedną z najlepiej prosperujących działalności zarządzających flotami samochodowymi. Ponadto spółka miała niewielką konkurencję w zakresie działalności GPS.

Od 2006 roku wspólnicy nie dofinansowywali już spółki (...), przynosiła ona już znaczne dochody.

Działalność polegającą na zarządzaniu flotą samochodową – a w tym najmie długoterminowym finansowały banki. Do 2008 r. 10 banków i instytucji leasingowych które współpracowały ze spółką i weryfikowały jej zdolność kredytową zapewniały G. W. (1), że w latach 2008-2009 nie będzie żadnych utrudnień z dalszym pozyskiwaniem przez (...) kapitału od banków i instytucji finansowych do dalszej działalności (...). Dlatego też wspólnicy podjęli decyzję o dalszym rozwoju wynajmu długoterminowego floty samochodowej. Wynajem floty samochodowej przez (...) bazował na leasingu. Umowa leasingu pomiędzy instytucją finansową a (...) zawierana była na 36 miesięcy, po których (...) miała możliwość wykupu pojazdu za ratę balonową w wysokości 35-55 wartości pojazdu. Pozwalało to na bardzo atrakcyjne, niskie raty miesięczne dla klienta przedsiębiorcy i dzięki temu umożliwiało dołączenie do usługi tzw. opieki serwisowo-ubezpieczeniowej, czyli przeglądów, wymiany opon. Niewiele podmiotów na rynku oferowało taką usługę, wobec czego oferta (...) była wyjątkowo atrakcyjna.

Niemniej bardzo ważnym elementem tej części działalności była wartość wykupu pojazdu, gdyż stanowiła to znaczną część kwoty zakupu pojazdu. G. W. (1) w toku negocjacji umów leasingu w 2008 roku z prezesem (...) (...) ustalił, że w momencie zakończenia umów leasingu (...) będzie poszukiwał klientów na wykup pojazdów i kwoty uzyskane od klientów będą pokrywały raty balonowe.

W tamtym czasie, to jest przed i w roku 2008 nie było w Polsce informacji na temat zbliżającego się ogromnego kryzysu bankowego. Kryzys bankowy zaczął jednak dotykać spółkę (...) od 2009 roku. Wtedy instytucje finansowe wstrzymały (...) finansowanie skutkiem czego (...) nie był w stanie zapewnić kontrahentom, z którymi łączyły (...) umowy, pojazdów do najmu długoterminowego i musiał sfinansować koszty pojazdów zastępczych dla tych kontrahentów. W tym czasie nastąpił także niemal dwukrotny wzrost kosztów pracowniczych, jak również klienci (...) zaprzestali regulować faktury za najem pojazdów od (...). Między innymi spółka (...), która wynajmowała od (...) dwa samochody ciężarowe, które z kolei (...) leasingował od instytucji finansowej, zaprzestała regulowania najmu wobec wystąpienia kryzysu gospodarczego i brak było woli po stronie spółki (...) spłaty zadłużenia przez najbliższe 3 lata, to jest przez okres jaki niewątpliwie potrwałoby dochodzenie przez (...) roszczeń na drodze sądowej. Zadłużenie spółki (...) wobec spółki (...) sięgało kilkuset tysięcy złotych.

W związku z wystąpieniem kryzysu gospodarczego w roku 2008, spółka (...) była wierzycielem około 70 klientów. Ponadto uwarunkowania kryzysu spowodowały, ze spółka (...) w 2008 i 2009 roku zawierała znacznie mniej kontraktów, pomimo zatrudniania dużej grupy handlowców. W tym też okresie aż 30-40 % kontrahentów opóźniało się z płatnościami, nie płacąc spółce (...) powyżej 3 miesięcy. Wielu klientów zaprzestało lub opóźniało się także z płatnościami za usługi GPS.

Wskutek nieregulowania zobowiązań przez klientów, spółka (...) zmuszona była z opóźnieniem regulować swoje zobowiązania. Niemniej spółka nadal miała duże obroty, co determinowało pozytywna prognozę zarządu spółki w dalszej działalności.

Problemy z płatnościami zaczęły niepokoić wspólników (...). G. W. (1) namawiał pozostałych dwóch wspólników aby wszyscy wznowili na rok lub dwa dopłaty do spółki z prywatnych zasobów finansowych, aby w spokojny sposób przeprowadzić spółkę (...) przez trudny okres. P. S. i I. S. nie zgodzili się na dofinansowywanie (...) i zadeklarowali chęć zbycia przedsiębiorstwa.

W tej sytuacji wszyscy wspólnicy postanowili sprzedać udziały. G. W. (1) zaproponował nabycie udziałów T. P., którego znał jako członka rodziny swojej żony, a ponadto z uwagi na duże doświadczenie biznesowe T. P. i zobowiązanie do dofinansowania spółki w ramach pożyczki na kwotę 500 tysięcy złotych.

16 września 2009 G. W. (1), P. S., I. S. zbyli udziały spółki (...) za symboliczną kwotę.

G. W. (1) pozostał prezesem zarządu spółki, natomiast z funkcji członków zarządu odwołani zostali P. S. i I. S..

T. P. niedługo potem stwierdził, że spółka (...) nie przynosi oczekiwanych przez niego zysków i postanowił zbyć wszystkie jej udziały oraz odzyskać wpłacony kapitał -pożyczkę w wysokości 500 tysięcy złotych.

G. W. (1) i B. W. w dniu 19 października 2009 roku nabyli od T. P. wszystkie udziały spółki (...) za symboliczną kwotę, a T. P. zostało zwrócone wpłacone dofinansowanie.

Na dzień 31 grudnia 2009 roku spółka (...) poniosła stratę bilansową w wysokości (...) złotych, skutkiem czego wystąpił ujemny kapitał własny spółki w wysokości (...) złotych przy kapitale podstawowym (udziałowym) (...) złotych. W spółce (...) do prowadzenia spraw finansowo księgowych zatrudniona była do 30 kwietnia 2011 roku A. S., główna księgowa.

Bilans za 2009 rok oraz sprawozdanie finansowe za 2009 rok sporządziła A. S.. G. W. (1) nie miał wiedzy finansowo – księgowej, dlatego zatrudniał profesjonalistkę, której zadaniem była dbałość o prawidłowe prowadzenie spraw finansowo- księgowych spółki, a także informowanie G. W. (1) o ciążących na nim obowiązkach w świetle regulacji finanowo-prawnych z tytułu pełnienia przez niego funkcji prezesa zarządu.

A. S. nie poinformowała G. W. (1) o zaistnieniu podstaw do ogłoszenia upadłości spółki (...).

Na początku 2010 roku kończyły się zawarte z instytucjami finansowymi umowy leasingów pojazdów, a zatem do spółki (...) wracały samochody od podmiotów wynajmujących. Pojazdy były zwracane spółce (...) przez klientów także w trakcie trwania umów najmu długoterminowego i umów leasingu, wobec trudności finansowych klientów spowodowanych kryzysem gospodarczym. Spółka (...) skutkiem tych zdarzeń nie otrzymywała wpływów z najmu długoterminowego aut, a nadal musiała regulować raty leasingu i co najważniejsze sfinansować zapłatę bardzo wysokiej raty balonowej związanej z wykupem pojazdu. co więcej do spółki (...) wracały samochody. Spółka (...) miała zaległości w spłacie rat leasingu na poziomie około dwóch rat.

G. W. (1) podjął decyzje o zamieszczaniu w Internecie, na serwisach przeznaczonych do sprzedaży samochodów ogłoszeń o sprzedaży samochodów poleasingowych. Klienci zainteresowani nabyciem pojazdu byli informowani przez pracowników (...), że auto jest nadal własnością leasingodawcy i zostanie w ciągu kilku tygodni wykupione przez (...). Ponadto klienci musieli wpłacić zaliczkę na zakup auta, która zazwyczaj wynosiła wynegocjowaną cenę sprzedaży. Niemniej w chwili zapłaty zaliczki otrzymywali auto, kluczyki, dowód rejestracyjny, polisę ubezpieczeniową, potwierdzenie wpłaty zaliczki, fakturę proformę oraz pisemne oświadczenie przedstawiciela (...) – pracownika na stanowisku kierowniczy, że w przeciągu kilku tygodni otrzymają kartę pojazdu oraz fakturę sprzedaży. W 2010 roku spółka (...) wykupiła i sprzedała kilkadziesiąt samochodów leasingowanych od (...), (...), (...), (...), (...) (...) G. (...), (...) Bank (...), (...).

Część zaliczek wpłaconych od klientów G. W. (1) przeznaczał na działalność operacyjną spółki, na przykład wypłatę wynagrodzeń pracownikom, a część na zapłątę rat balonowych.

(...) i (...) wobec zaległości (...) w ratach leasingu, wpłaty tytułem wykupu aut księgowała na poczet zaległości w ratach leasingu wszystkich umów, które łączyły (...) z z tymi podmiotami finansującymi, a nie umowy, której dotyczyła konkretna wpłata. Skutkiem tego nie następował wykup pojazdu, a zakończona umowa leasingu była automatycznie przedłużana zaś (...) zobowiązana była do zapłaty kar, opłat za bezumowne korzystanie z pojazdów rzędu 2-3 tysięcy złotych miesięcznie. Takie postepowanie przede wszystkim (...) (...), powodowało znaczne zwiększenie zadłużenia (...) i kosztu wykupu pojazdów.

G. W. (1) podejmował próby negocjacji z ówczesnym prezesem (...), jednak bezskutecznie. W ciągu pół roku koszt bezumownego korzystania z pojazdów, które były już w posaidaniu klientów, wyniósł blisko 400 tysięcy złotych, a spółka (...) pomimo pobrania zaliczek od klientów miała trudności w wykupie aut, bowiem starała się regulować koszt opłat za bezumowne korzystanie, aby (...) nie odebrało samochodów klientom (...).

Ponadto z powodu opóźnień w realizowaniu zobowiązań w stosunku do spółki (...) przez klientów najmu długoterminowego, spółka (...) opłacała z opóżnieniem faktury dostawców telekomunikacyjnych obsługujących usługi GPS, to jest (...) i (...), w efekcie czego providerzy wyłączali kilkukrotnie na okres około tygodnia możliwość korzystania z usługi (...). Klienci (...) korzystający z usług (...) wobec wyłączania usług przez operatorów zaprzestawali płatności na rzecz (...).

G. W. (1) chcąc ratować działalność, namówił w 2010 roku swoją żonę – B. W., aby płaciła za faktury (...) dla dostawców telekomunikacyjnych w wymaganym terminie, a następnie wystawiała fakturę (...), aby działalność GPS mogła funkcjonować bez zakłóceń. Niestety zatory płatnicze które się powtarzały w (...) spowodowały, że (...) nie mógł regulować płatności na rzecz (...)

G. W. (1) postanowił więc sprzedać zorganizowaną część przedsiębiorstwa spółki (...) polegająca na świadczeniu usług GPS, zarówno po to aby móc dofinansować (...) i spłacić zadłużenie wobec (...), jak również nie zwiększać zadłużenia (...) z tytułu działalności GPS. G. W. (1) w grudniu 2010 roku został bowiem poinformowany przez prezesa (...) (...), że jeżeli spółka (...) nie spłaci zobowiązań do końca grudnia 2010 roku to (...) (...) wypowie (...) wszystkie umowy leasingu, co będzie skutkowało odbieraniem pojazdów od klientów którzy zapłacili już zaliczki na ich zakup.

G. W. (1) ustalił jednak, że z racji trudnej sytuacji finansowej (...) nikt nie kupi tej zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a zainteresowane tą działalnością podmioty gospodarcze poczekają na wyłączenie usług telekomunikacyjnych (...) i przejma klientów (...) na usługi GPS za darmo.

W tamtym czasie, to jest u schyłku 2010 roku na rynku było kilkanaście firm świadczących te usługi. System GPS (...) nie posiadał dokumentacji systemowej, spółka nie zatrudniała już pracowników odpowiedzialnych za system informatyczny i urządzenie GPS ( pracownicy Ci założyli konkurencyjna działalność), a sam system był awaryjny. Ponadto na przełomie stycznia i lutego 2011 roku dziesięciu kluczowych pracowników spólki (...) rozpoczęło budowę dwóch konkurencyjnych dla (...) spółek.

W maju 2010 roku P. S. i I. S. i były dyrektor (...) - M. Z. założyli spółkę (...), która zajęła się miedzy innymi działalności konkurencyjną dla (...). Dysponowali oni kopią systemów (...), które po modyfikacji pozwoliły na prowadzenie działalności na wzór (...), lecz nie obciążonej długami.

W tej sytuacji jedyną możliwością sprzedaży części przedsiębiorstwa (...) w postaci działalności GPS było zbycie jej spółce (...) Sp. z o.o. której właścicielem był także G. W. (1). Spółka (...) miała kapitał operacyjny niezbędny do działalności GPS.

W dniu w dniu 1 lutego 2011 r. zawarta została pomiędzy (...) Sp. z o.o. a (...) Sp. z o.o. umowa zbycia na rzecz (...) Sp. z o.o. zorganizowanej części przedsiębiorstwa w postaci: działu oferującego usługi (...) wraz z serwerami, kontraktami z usługobiorcami i usługodawcami oraz prawami do domen, do znaku towarowego, oprogramowaniem i prawami majątkowymi autorskimi do oprogramowania, za cenę 517 300 złotych netto plus VAT, która była ceną adekwatną do wartości wymienionej zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

G. W. (1) w celu dofinansowania spółki (...) i spłaty zobowiązań spółki (...) sprzedał także mieszkanie w którym mieszkał z rodziną, i którego właścicielem był wraz z małżonką. Środki ze sprzedaży nieruchomości przeznaczył na spłatę zobowiązań (...), przede wszystkim wobec (...) (...) oraz (...)

Na koniec stycznia 2011 roku saldo zobowiązań (...) wobec (...) wynosiło ponad 9 tysięcy złotych na plusie, w efekcie czego sfinalizowały się wykupy kilku aut, a które klienci (...) wcześniej wpłacili zaliczki.

G. W. (1) dążył do spłaty wszelkich zobowiązań spółki (...), w tym celu dofinansowywał ją z własnych środków, jak również z wpływów finansował koszty operacyjne działalności spółki, a wtym wynagrodzenia dla pracowników, świadczenia publicznoprawne, spłacał w pierwszej kolejności najstarsze zobowiązania wobec kontrahentów lub te, które generowały najwyższe koszty, by uniknąć wystąpienia stanu niewypłacalności spółki, która uniemożliwiłaby spłatę wszystkich wierzytelności.

Finalnie jednak nie powiodło się wykupienie przez spółkę (...) części samochodów od(...) (...) oraz (...), które wypowiedziały umowy spółce (...) i odebrały od klientów (...) samochody. G. W. (1) klientom, którzy pomimo wpłaty zaliczki na zakup samochodu, zmuszeni byli zwrócić auto spółkom leasingowym, proponował zawarcie ugody – to jest spłatę przez spółke (...), a w przypadku niewypłacalności spółki (...), przez samego siebie w ratach wpłaconych zaliczek lub spłatę zobowiązań kredytowych tych klientów, które zostaną zaciągnięte w celu zakupu nowego auta.

Klienci ci nie godzili się na taką ugodę.

Wyjaśnienia oskarżonego G. W. (1)

k. 4178-4180 tom 21, k. 5795-5800 tom 28, k. 5897-5901 tom 28, k. 5971v – 5972v tom 29, k. 7956-7960 tom 39, k. 7977-7985v tom 39, k. 8016-8021 tom 39, k. 8025v-8029v tom 39, k. 8035v-8041 tom 39, k. 8965-8969 tom 44

Zeznania A. S.

k. 3818a-3818d, 3948-3950 tom 19, k. 4253-4256 t. 21, k. 6130 – 6135 t. 30

Częściowo pinie biegłego A. G.

k. 4558-4559 tom 19, 6456-6457v t. 31

Zeznania M. M. (2)

k. 4499- 4500 tom 22, k. 6531- 6533 t. 32

Częściowo zeznania M. Z.

k. 3860-3862 t 21, k. 6437-6439 t. 31

Zeznania Ł. B.

k. 3884-3887 t. 21, k. 6099-6100 t. 29

Zeznania T. S. (1)

k. 3889-3894 t 21, k. 6094 – 6097 t. 29

Zeznania W. R.

k. 3868 -3869 t. 21, k. 6442v-6444 t. 31

Zeznania M. B. (1)

k. 3957 – 3959 t. 21, k. 6100-6102 t. 29

Zeznania W. R. A. k. 3896-3897 t. 21, k. 6444-6444 v t. 31

Zeznania K. K. k. 2799-2801 t. 15, k. 6530-6531 t. 32

Zeznania K. Ł. k. 2986 -2987 t. 15, k. 6432-6434 t. 31

Zeznania I. Ł. k. 2575-2576 t. 14, k. 6071-6072 tom 29

Zeznania A. K. k. 2601-2602 t. 14, k. 6072-6074 t. 29

Zeznania M. M. (3) k. 2611-2612 t. 14, k. 6098-6099 t. 29

Zeznania G. B. (2) k. 44-48 tom 1, k. 6319-6320 t. 31

Zeznania M. G. k.108 t. 1, k. 6237-6239 t. 30

Zeznania K. D. (1) k. 460-462 t. 3, k. 6318-6319 t. 31

Zeznania M. M. (1) k. 480-482 t. 3, k. 6571-6572 t. 32

Zeznania W. T. k. 490-492 t. 3, k. 5974-5975v tom 29

Zeznania Z. D. k. 499-500 t. 3, k. 6320v-6321 t. 31

Zeznania W. B. k. 810-813 t. 4

Zeznania J. O. k. 819-822 t. 4, k. 6321v-6322v t. 31

Zeznania A. R. k. 828-830 t. 4, k. 5978-5979 tom 29

Zeznania G. W. (2) k. 1019-1021 tom 5, k. 6234-6237 t. 30

Zeznania R. M. k. 1322-1326 t. 7, k. 6373-6374 t 31

Zeznania P. K. k. 2424-2426 t. 13, k. 5979-5981 t. 29

Zeznania M. P. k. 2490-2493 t. 13, k. 5975v – 5978 tom 29

Zeznania J. P. k. 2368-2369 t. 13, k. 6075-6076 t. 29

Zeznania W. C. (1)

k. 3945-3947 t. 19, k. 6445 t. 31

Zeznania P. G.

k. 1417-1432 t. 8, (...)- (...),3870 -3872 t. 19, k.6374-6378 t. 31

Zeznana T. P.

k. 3733e-3733f tom 18, k. 6458 – 6460 t. 31

Zeznania L. K.

k. 1205-1207 t. 6

Zeznania Z. F. k. 2591-2592 t. 14, k. 6385 t. 31

Zeznania R. Z. k. 1265-1267 tom 7, k. 6440 t. 31

Zeznania A. O. (2) k. 1298-1299 k. 7

Zeznania K. D. (2) k. 2584-2585 tom 14

Zeznania W. K. k. 1349-1351 t. 7

Zeznania J. E. k. 2526-2527 t. 13

Zeznania M. B. (2) k. 2519-2520 tom 13, k. 6502-6503 t. 31

Zeznania P. F.

k. 2200-2203,2208-2210 tom 12, k. 6378-6379 t. 31

Zeznania J. K. (1)

k. 6520- 6525 t.32

Zeznania M. S. (1)

k. 2587-2588 t. 8, k. 6379-6383 t. 31

Umowy zbycia udziałów spółki (...)

k. 6449-6454 t. 31

Dokumentacja spółki (...) k. 6701-6729 t. 33

Dokumentacja spółki (...) i spółki (...) k. 8802-8820, 8940-8948 t. 43

Dokumentacja z (...) k. 8924-8935 t. 44

Opinia biegłego A. P.

k. 7053-7064 t. 34

Opinia biegłego D. P.

k. 8704-8718 tom 43

Dowody z dokumentów:

k. 21-26 Informacja z KRS

k. 29-39 Informacja z KRS

k. 66-70 Informacja z KRS

k. 245-280 Pismo z (...) Sp. z o.o. wraz z dokumentacją

k. 362- 449 Materiały z Krajowego Rejestru Sądowego

k. 483-484 Dokumentacja dot. M. M. (1)

k. 493 Wydruk z (...)

k. 520-568 Dokumentacja bankowa (...) Sp. z o.o.

k. 570- 670 Dokumentacja z Urzędu Skarbowego W. T.

k. 682-688 Dokumentacja (...) Sp. z o.o.

k. 747-805 Dokumentacja (...) Sp. z o.o.

k. 832-834, 865-877 Dokumentacja dot. A. R.

k. 878-902 Dokumentacja dot. J. O.

k. 937-955 Dokumentacja bankowa k. 957-971 Dokumentacja bankowa k. 972-973 Dokumentacja bankowa

k. 1025-1067 Dokumentacja dot. G. W. (2)

k. 1072-1107 Dokumentacja

k. 1113-1204 Dokumentacja

k. 1272-1296 Dokumentacja z Werbena Art. Sp. z o.o. k.1300-1313 Dokumentacja

k.1331-1346 Dokumentacja

k. 1352-1366 Dokumentacja

k. 1437-2199 Dokumentacja

k. 2211-2300 Dokumentacja z (...) Sp. z o. o.

k. 2322-2353 (...) Sp. z o. o.

k. 2357 Informacja (...) Adwokaci i Radcowie Prawni

k. 2370-2386 Dokumentacja

k. 2387-2422 Dokumentacja

k. 2431-2484 Dokumentacja

k. 2498-2517 Dokumentacja

k. 2521-2524 Dokumentacja

k. 2529-2557 Dokumentacja

k. 2558-2573 Dokumentacja

k. 2614-2633 Dokumentacja

k. 2804-2818 Dokumentacja przedłożona przez K. K.

k. 2929-2941 Wypis z KRS dotyczący (...) Sp. z o. o.

k. 2942-2954 Wypis z KRS dotyczący (...) Sp. z o. o.

k. 2992-3007 Dokumentacja dostarczona przez K. Ł.

k. 3009-3724 Protokół oględzin rzeczy wraz z wydrukiem

k. 3728-3733 Zestawienie transakcji

k. 3754-3818 Dokumentacja z (...) Sp. z o.o.

k. 3852a-3852b Pismo z ZUS

k. 3873-3883 Dokumentacja

k. 3898-3901 Dokumentacja

k. 3910-3938 Dokumentacja

k. 3951, 3967, 4153, 4243 Pismo z (...)

k. 3952, 3956 Pismo z (...)

k. 3964 Pismo z (...)

k. 3984-4003 Dokumentacja

k. 4031-4048 Dokumentacja

k. 4181-4242 Dokumentacja

k. 4257-4285 Dokumentacja

k. 4266-4312 Dokumentacja

k. 4327 Pismo (...)

k. 4502-4557 (...) Sp. z o. o.

Zarzut I, II, III, IV aktu oskar żenia

Do końca kwietnia 2011 roku w spółce (...), na stanowisku głównej księgowej zatrudniona była A. S., której zadaniem było m.in. prowadzenie (...) spółki (...) i sporządzanie sprawozdania finansowego dla zarządu. Do 2009 roku współpraca A. S. z G. W. (1) układała się bardzo dobrze, A. S. bez żadnych wytycznych prezesa rozliczała profesjonalnie spółkę (...), z własnej inicjatywy przedstawiała gotowe rozwiązania księgowo-finansowe, rozliczała salda z kontrahentami.

W styczniu 2011 roku A. S. złożyła wypowiedzenie umowy o pracę, okres wypowiedzenia upływał 30 kwietnia 2011 roku.

Na początku 2011 roku G. W. (1) zgodził się na zwolnienie jej z obowiązku przychodzenia do pracy w okresie wypowiedzenia, ustalając że jedynym zadaniem które wykona będzie sporządzenie bilansu i sprawozdania finansowego za 2010 rok. A. S., odpowiedziała, że wykona te zadania pod warunkiem wypłaty jej zaległego wynagrodzenia oraz dostarczenia jej niezbędnych dokumentów do sporządzenia sprawozdania i bilansu. W trakcie spotkania z księgowymi z biura rachunkowego, z którym spółka (...) nawiązała współpracę od stycznia 2011 roku A. S. zadeklarowała sporządzenie bilansu i sprawozdania finansowego. W maju i czerwcu 2011 roku G. W. (1) wypłacił A. S. zaległe wynagrodzenie i ponownie prosił ją pozyskanie potwierdzenia sald oraz sporządzenie zaległego bilansu za 2010 rok, wskazując że wystosował pisma do firm leasingowych o potwierdzenie sald z tytułu umów leasingu, ale nie otrzymał odpowiedzi. A. S. także nie ustaliła danych niezbędnych do sporządzenia bilansu, wobec czego G. W. (1) zapytał zarówno ją, czy nie mogłaby oszacować sprawozdania. A. S. pouczyła G. W. (1), że oszacowanie jest niezgodne z prawem, bilans ma obrazować stan przedsiębiorstwa na dany dzień.

Wobec braku możliwości ustalenia sald zobowiązań spółki (...) z podmiotami leasingowymi, to jest (...), które wpłaty od spółki (...) księgowały niezgodnie z tytułem wpłaty określonym przez (...) i zignorowały wnioski przedstawicieli (...) o informację o saldach, nie było możliwe sporządzenie przez księgowych spółki (...) bilansu za rok 2010, bilansu za rok 2011, sprawozdania finansowego za rok 2010 i sprawozdania finansowego za rok 2011, co skutkowało jednocześnie niekompletną zawartością ksiąg (...) spółki (...) w latach 2010-2011.

Wyjaśnienia oskarżonego G. W. (1)

k. 4178-4180 tom 21, k. 5795-5800 tom 28, k. 5897-5901 tom 28, k. 5971v – 5972v tom 29, k. 7956-7960 tom 39, k. 7977-7985v tom 39, k. 8016-8021 tom 39, k. 8025v-8029v tom 39, k. 8035v-8041 tom 39, k. 8965-8969 tom 44

Zeznania A. S.

k. 3818a-3818d, (...)-3950 tom 19, k. 4253-4256 t. 21, k. 6130 – 6135 t. 30

Zeznania B. G.

k. 6383-6384 t. 31

Zeznania G. M.

k. 6445v tom 31, k. 6764 – 6765 v t. 33

Korespondencja e-mail

k. 6124-6127 t. 30

Częściowo opinie biegłego A. G.

k. 4558-4559 tom 19, (...)-6457v t. 31

Materiały z Krajowego Rejestru Sądowego k. 362- 449 tom 2

2.  OCena DOWOdów

Zwi ęzłe wskazanie powodów uwzględnienia lub nieuwzględnienia dowodu.

Wyjaśnienia oskarżonego G. W. (1)

k. 4178-4180 tom 21, k. 5795-5800 tom 28, k. 5897-5901 tom 28, k. 5971v – 5972v tom 29, k. 7956-7960 tom 39, k. 7977-7985v tom 39, k. 8016-8021 tom 39, k. 8025v-8029v tom 39, k. 8035v-8041 tom 39, k. 8965-8969 tom 44

Wyjaśnienia oskarżonego Sąd uznał za w pełni wiarygodne, albowiem były zgodne:

- z treścią dokumentów zgromadzonych w toku postępowania,

- zeznaniami A. S. odnoszącymi się do powodów braku możliwości sporządzenia sprawozdania finansowego za rok 2010, nie informowania oskarżonego o podstawach do ogłoszenia upadłości spółki oraz zewnętrznych czynników rzutujących na utratę płynności finansowej przez spółkę (...)

- zeznaniami m.in. T. S. (1), M. B. (1), Ł. B. oraz zeznaniami pokrzywdzonych w zakresie przedstawianych przez świadków faktów odnoszących sięę do zarzutów VI i VII aktu oskarżenia

Zeznania A. S.

k. 3818a-3818d, 3948-3950 tom 19, k. 4253-4256 t. 21, k. 6130 – 6135 t. 30

Zeznania świadka w zakresie przedstawianych przez świadka faktów Sąd uznał za wiarygodne. Sąd nie uwzględnił natomiast zeznań świadka odnoszących się do opiniowania przez świadka zawinienia oskarżonego w zakresie zarzutów aktu oskarżenia od I do V, albowiem Sąd samodzielnie dokonuje prawnokarnej oceny zachowania oskarżonego.

Zeznania M. M. (2)

k. 4499- 4500 tom 22, k. 6531- 6533 t. 32

Zeznania świadka były zgodne z dokumentacją dotyczącą umów pomiędzy (...) a (...), zeznaniami M. B. (1), T. S. (1), wyjaśnieniami oskarżonego w zakresie zarzutu VI I VII aktu oskarżenia

Zeznania M. Z.

k. 3860-3862 t 21, k. 6437-6439 t. 31

Sąd uwzględnił zeznania świadka w zakresie w jakim dotyczyły przedmiotu działalności spółki (...) oraz faktu sprzedaży jej udziałów w 2009 roku albowiem w tym zakresie były spójne z wyjaśnieniami oskarżonego, zeznaniami T. P. oraz dokumentarnym materiałem dowodowym , m. in w postaci umowy zbycia udziałów.

Natomiast zeznania świadka sprowadzające się do opiniowania zarzadzania spółka (...) przez G. W. (1) nie zasługiwały na uwzględnienie. Wypowiedź świadka polegała na powoływaniu się na zasłyszane opinie i z tego względu zeznania świadka także stanowiły opinie, których niewątpliwie fundamentem była rażąca niechęć do oskarżonego G. W. (1) motywowana zakończeniem pracy przez świadka w spółce (...). Ponadto okoliczności opisywane przez świadka nie stanowią przedmiotu zarzutów w niniejszej sprawie.

Zeznania Ł. B.

k. 3884-3887 t. 21, k. 6099-6100 t. 29

Zeznania świadka w zakresie przedstawianych przez niego faktów odnośnie zarzutów VI I VII aktu oskarżenia były zgodne z zeznaniami M. B. (1), T. S. (2), wyjaśnieniami oskarżonego.

Zeznania T. S. (1)

k. 3889-3894 t 21, k. 6094 – 6097 t. 29

Zeznania świadka w zakresie przedstawianych przez niego faktów odnośnie zarzutów VI I VII aktu oskarżenia były zgodne z zeznaniami M. B. (1), Ł. B., wyjaśnieniami oskarżonego.

Zeznania W. R.

k. 3868 -3869 t. 21, k. 6442v-6444 t. 31

Zeznania świadka co do faktów dotyczących realizacji umów leasingu pomiędzy spółką (...) a (...) były zgodne z dokumentacją dotycząca umów pomiędzy spółką (...) a (...) wyjaśnieniami oskarżonego, zeznaniami T. S. (1), M. B. (1), A. S..

Zeznania M. B. (1)

k. 3957 – 3959 t. 21, k. 6100-6102 t. 29

Zeznania świadka w zakresie przedstawianych przez niego faktów odnośnie zarzutów VI I VII aktu oskarżenia były zgodne z zeznaniami T. S. (1), Ł. B., wyjaśnieniami oskarżonego.

Zeznania W. R. A. k. 3896-3897 t. 21, k. 6444-6444 v t. 31

Zeznania K. K. k. 2799-2801 t. 15, k. 6530-6531 t. 32

Zeznania K. Ł. k. 2986 -2987 t. 15, k. 6432-6434 t. 31

Zeznania I. Ł. k. 2575-2576 t. 14, k. 6071-6072 tom 29

Zeznania A. K. k. 2601-2602 t. 14, k. 6072-6074 t. 29

Zeznania M. M. (3) k. 2611-2612 t. 14, k. 6098-6099 t. 29

Zeznania G. B. (2) k. 44-48 tom 1, k. 6319-6320 t. 31

Zeznania M. G. k.108 t. 1, k. 6237-6239 t. 30

Zeznania K. D. (1) k. 460-462 t. 3, k. 6318-6319 t. 31

Zeznania M. M. (1) k. 480-482 t. 3, k. 6571-6572 t. 32

Zeznania W. T. k. 490-492 t. 3, k. 5974-5975v tom 29

Zeznania Z. D. k. 499-500 t. 3, k. 6320v-6321 t. 31

Zeznania W. B. k. 810-813 t. 4

Zeznania J. O. k. 819-822 t. 4, k. 6321v-6322v t. 31

Zeznania A. R. k. 828-830 t. 4, k. 5978-5979 tom 29

Zeznania G. W. (2) k. 1019-1021 tom 5, k. 6234-6237 t. 30

Zeznania R. M. k. 1322-1326 t. 7, k. 6373-6374 t 31

Zeznania P. K. k. 2424-2426 t. 13, k. 5979-5981 t. 29

Zeznania M. P. k. 2490-2493 t. 13, k. 5975v – 5978 tom 29

Zeznania J. P. k. 2368-2369 t. 13, k. 6075-6076 t. 29

Sąd uwzględnił zeznania wymienionych świadków w zakresie w jakim dotyczyły faktów związanych z przebiegiem zawarcia i realizacji umów przedwstępnych sprzedaży samochodów z przedstawicielami spółki (...). Natomiast na uwględnienie nie zasługiwały zeznania tych świadków, które sprowadzały się do przypisywania oskarżonemu zamiaru oszukania świadków i nie wywiązania się z umów przedwstępnych sprzedaży samochodów, jak również braku świadomości świadków co do faktu, że w chwili wpłaty zaliczki tytułem nabycia samochodu od spółki (...), właścicielami samochodów były finansowe podmioty lisingujące, nie zaś (...), albowiem w dowodach rejestracyjnych samochodów wydawanych świadkom widniała jako właściciel spółka leasingowa.

Zeznania W. C. (1)

k. 3945-3947 t. 19, k. 6445 t. 31

Zeznania świadka co do faktów dotyczących zarzutu VI i VII były zgodne z zeznaniami M. B. (1), T. S. (1).

Zeznania P. G.

k. 1417-1432 t. 8, (...)- (...),3870 -3872 t. 19, k.6374-6378 t. 31

Zeznania świadka co do faktów dotyczących realizacji umów leasingu pomiędzy spółką (...) a M. (...) były zgodne z zeznaniami M. B. (1), T. S. (1), W. R., wyjaśnieniami oskarżonego, dokumentacja dotyczącą wymienionych umów.

Zeznana T. P.

k. 3733e-3733f tom 18, k. 6458 – 6460 t. 31

Zeznania świadka były zgodne z treścią umów zbycia udziałów, wyjaśnieniami oskarżonego.

Zeznania P. S.

k. 701-705 t. 4, k6135-6139 t. 30

Sąd nie czynił ustaleń na podstawie zeznań świadka, albowiem świadek nie był zatrudniony ani nie pełnił już żadnej funkcji w spółce (...) w okresie inkryminowanych zdarzeń. Zeznania świadka sprowadzały się do opiniowania podejmowanych przez oskarżonego decyzji biznesowych, a nie relacjonowania znanych świadkowi faktów.

Zeznania I. S.

k. 712-715 t. 4, k. 6103-6105 t. 29

Sąd nie czynił ustaleń na podstawie zeznań świadka, albowiem świadek nie był zatrudniony ani nie pełnił już żadnej funkcji w spółce (...) w okresie inkryminowanych zdarzeń. Zeznania świadka sprowadzały się do opiniowania podejmowanych przez oskarżonego decyzji biznesowych, a nie relacjonowania znanych świadkowi faktów.

Zeznania L. K.

k. 1205-1207 t. 6

Zeznania świadka były zgodne z zeznaniami W. R., wyjaśnieniami oskarżonego.

Zeznania Z. F. k. 2591-2592 t. 14, k. 6385 t. 31

Zeznania R. Z. k. 1265-1267 tom 7, k. 6440 t. 31

Zeznania A. O. (2) k. 1298-1299 k. 7

Zeznania K. D. (2) k. 2584-2585 tom 14

Zeznania W. K. k. 1349-1351 t. 7

Zeznania J. E. k. 2526-2527 t. 13

Zeznania M. B. (2) k. 2519-2520 tom 13, k. 6502-6503 t. 31

Zeznania wymienionych świadków były spójne z wyjaśnieniami oskarżonego i dokumentacją najmu pojazdów.

Zeznania P. F.

k. 2200-2203,2208-2210 tom 12, k. 6378-6379 t. 31

Zeznania świadka były zgodne z wyjaśnieniami oskarżonego i dokumentacja dotyczącą umów pomiędzy (...) o spółka Handlowy (...)

Zeznania B. G.

k. 6383-6384 t. 31

Zeznania były zgodne z zeznaniami G. M., wyjaśnieniami oskarżonego, zeznaniami A. S., dokumentacja księgową spółki (...).

Zeznania G. M.

k. 6445v tom 31, k. 6764 – 6765 v t. 33

Zeznania były zgodne z zeznaniami B. G., wyjaśnieniami oskarżonego, zeznaniami A. S., dokumentacja księgową spółki (...).

Zeznania J. K. (1)

k. 6520- 6525 t.32

Zeznania świadka na okoliczność sprzedaży przez oskarżonego mieszkania w celu spłaty zobowiązań spółki (...) były spójne z wyjaśnieniami oskarżonego.

Zeznania C. K.

k. 6525-6530 t. 32

Sąd nie czynił ustaleń na podstawie zeznań świadka, albowiem sprowadzały się one do wygłaszania przez świadka opinii o podejmowanych przez oskarżonego decyzjach biznesowych. Świadek jedocześnie nie krył motywu do obciążania oskarżonego, którego był pracownikiem i został zwolniony przez oskarżonego.

Zeznania J. K. (2)

k. 6572-6576 t. 32

Sąd nie czynił ustaleń na podstawie zeznań świadka, albowiem sprowadzały się one do wygłaszania przez świadka opinii o podejmowanych przez oskarżonego decyzjach biznesowych, choć świadek był jedynie pracownikiem oskarżonego zajmującym się czynnościami informatycznymi.

Zeznania M. D.

k. 6576-6578 t. 32

Zeznania świadka nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, świadek w swych zeznaniach odnosił się do zakresu swoich obowiązków będąc zatrudnionym jako programista w spółkach oskarżonego i warunków technicznych działalności (...).

Zeznania A. I.

k. 6533- 6535 t. 32

Okoliczności na które świadek został przesłuchany w toku rozprawy nie mają związku z zarzutami w przedmiotowej sprawie.

Zeznania A. J.

k. 3725-3727

Świadek nie miała wiedzy o inkryminowanych zdarzeniach

Zeznania K. M.

k. 3742B, k. 6097-6098 t. 29

Świadek nie miała wiedzy o inkryminowanych zdarzeniach

Zeznania P. B.

k. 2582 tom 8

Zeznania świadka nie dotyczyły zarzutów w przedmiotowej sprawie.

Zeznania S.

k. 2587-2588 t. 8, k. 6379-6383 t. 31

Zeznania świadka były spójne z wyjaśnieniami oskarżonego, zeznaniami M. B. (1), T. S. (1), A. S..

Zeznania R. D. k. 2652-2653

Zeznania świadka nie odnosiły się do zarzutów

Zeznania K. S.

k. 3855-3856 tom 19, k. 6434-6437, 6486-6496 t. 31

Zeznania świadka sprowadzały się wygłaszania opinii na temat nieprawidłowego jego zdaniem zarządzania przedsiębiorstwem przez oskarżonego, choć świadek nie posiada kwalifikacji biegłego sądowego w zakresie przedsiębiorczości. Ponadto świadek prezentował wyjątkowo negatywny stosunek wobec oskarżonego, którego podłożem ewidentnie jest nie tylko nieudana transakcja świadka związana z zakupem przez świadka samochodu od spółki (...), ale także roszczenia ze stosunku pracy, to jest rozwiązania stosunku pracy i wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych. Świadek nie krył nawet, że przejawiał zachowania agresywne wobec oskarżonego, w związku z którymi oskarżony musiał reagować zapowiedzią wywołania interwencji policji. W istocie zeznania świadka nie odnoszą się do żadnych konkretnych faktów, lecz polegają – jak już Sąd wskazał na wstępie - na ferowaniu własnej opinii przez świadka dyktowanej żywą uraza i niewątpliwie chęcią obciążenia oskarżonego w postępowaniu karnym, Z tych względów Sąd nie uwzględnił zeznań świadka.

Zeznania A. B. (2) k. 187 tom 1, k. 6239 t. 30

Świadek nie miał wiedzy o inkryminowanych zdarzeniach.

Zeznania W. C. (2) k. 691-692 t. 4, k. 6321 t. 31

Zeznania świadka nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, nie dotyczyły bowiem żadnych istotnych okoliczności związanych z zarzutami.

Opinie biegłego A. G.

k. 4558-4559 tom 19, 6456-6457v t. 31

Sąd uwzględnił opinię biegłego w zakresie w jakim biegły wskazał zarówno w opinii pisemnej jak i ustnej, że w świetle danych bilansowych spółki (...) za rok 2009 zaistniały formalne podstawy do złożenia wniosku o upadłość Spółki (...) do sądu upadłościowego, jak również w zakresie niekompletności ksiąg (...) spółki (...) za lata 2010 i 2011.

Na uwzględnienie nie zasługiwała natomiast opinia biegłego w zakresie w jakim odnosiła się do prawnokarnej oceny zachowania oskarżonego, albowiem ocena ta zarezerwowana jest dla Sądu, a ponadto Sąd na podstawie całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego doszedł do odmiennych wniosków aniżeli biegły, jak również w zakresie w jakim odnosiła się oceny zasadności i skutków sprzedaży (...), albowiem opinia ta nie została naukowo uzasadniona i sprzeczna jest z ustaleniami Sądu opartymi na kompleksowej ocenie materiału dowodowego.

Opinie biegłej A. M.

k. 4560-4578 tom 19, k. 6652-6656,6659-6664 t. 32, k. k. 6774-6774zb tom 33, k. 7464-7473 tom 36

Sąd nie uwzględnił opinii biegłej, albowiem w toku postępowania ujawniły się w wyniku zastrzeżeń oskarżonego i jego obrońcy okoliczności świadczące o błędnie przyjętej przez biegłą metodologii wyceny zorganizowanej części przedsiębiorstwa (...) i skutkiem tego wydania błędnych opinii.

Opinie biegłej były sprzeczne z uznaną przez Sąd za wiarygodną opinią biegłego D. P. w zakresie wyceny zorganizowanej części przedsiębiorstwa (...).

Umowy zbycia udziałów spółki (...)

k. 6449-6454 t. 31

Autentyczność umów nie była kwestionowana w toku postępowania, a ich treść była zgodna z wyjaśnieniami oskarżonego i zeznaniami T. P..

Dokumentacja spółki (...) k. 6701-6729 t. 33

Dokumentacja spółki (...) i spółki (...) k. 8802-8820, 8940-8948 t. 43

Dokumentacja z (...) k. 8924-8935 t. 44

Autentyczność dokumentacji nie została zakwestionowana w toku postępowania.

Opinia biegłego A. P.

k. 7053-7064 t. 34

Opinia biegłego w zakresie wyceny na dzień 1 lutego 2011 roku prawa do znaku towarowego (...) i patentu (...) nie była kwestionowana w toku postępowania przez strony, jak również nie wzbudziła zastrzeżeń Sądu.

Opinie biegłego D. P.

k. 7300-7302 tom 35, k. 7287-7289 t. 36, k. 7358 tom 36, k. 7496-7503,7508-7524, 7528-7534, tom 37, 7664-7670, 7702, 7765-7770v tom 38, k. 7909-7911 tom 39, k. 8160-8161v tom 40, k. 8572-8583 tom 42, k. 8648v-8650v tom 43, k. 8704-8718 tom 43, k. 8753-8760 t. 43

Biegły D. P. opiniował w sprawie piętnaście razy w zakresie wyceny zorganizowanej części przedsiębiorstwa (...), albowiem w toku postępowania ujawniły się w wyniku zastrzeżeń oskarżonego i jego obrońcy okoliczności świadczące o błędnie przyjętej przez biegłego metodologii wyceny, która nie uwzględniała istotnych dla wyceny czynników. Wskutek uwag oskarżonego do wydawanych opinii, biegły dokonywał korekt poprzednio wydanych opinii. W ramach tychże opinii biegły pięciokrotnie wskazał inną wartość wycenianej zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W tej sytuacji, gdy w sprawie opiniowało dwóch biegłych sądowych – pierwotnie biegła A. M. – i biegli Ci wielokrotnie podawali różne wartości badanej zorganizowanej części przedsiębiorstwa Sąd stanął na stanowisku, że wystąpiły w sprawie nie dające się usunąć wątpliwości, które w myśl zasadny wyrażonej w art. 5 § 2 k.p.k. należało rozstrzygnąć na korzyść oskarżonego. Z tego względu Sąd przyjął jako wartość godziwą zorganizowanej części przedsiębiorstwa (...) wartość 417 174 złotych wynikającą z opinii biegłego D. P. z dnia 23 sierpnia 2024 roku k. 8704-8718 tom 43.

Ponadto nie budziły wątpliwości co do autentyczności dowody zgromadzone w sprawie w postaci dokumentów:

k. 6124-6127 t. 30 Korespondencja e-mail

k. 21-26 Informacja z KRS

k. 29-39 Informacja z KRS

k. 66-70 Informacja z KRS

k. 245-280 Pismo z (...) Sp. z o.o. wraz z dokumentacją

k. 362- 449 Materiały z Krajowego Rejestru Sądowego

k. 483-484 Dokumentacja dot. M. M. (1)

k. 493 Wydruk z (...)

k. 520-568 Dokumentacja bankowa (...) Sp. z o.o.

k. 570- 670 Dokumentacja z Urzędu Skarbowego W.

k. 682-688 (...) Sp. z o.o.

k. 747-805 (...) Sp. z o.o.

k. 832-834, 865-877 Dokumentacja dot. A. R.

k. 878-902 Dokumentacja dot. J. O.

k. 937-955 Dokumentacja bankowa k. 957-971 Dokumentacja bankowa k. 972-973 Dokumentacja bankowa

k. 1025-1067 Dokumentacja dot. G. W. (2)

k. 1072-1107 Dokumentacja

k. 1113-1204 Dokumentacja

k. 1272-1296 Dokumentacja z (...) Sp. z o.o. k.1300-1313 Dokumentacja

k.1331-1346 Dokumentacja

k. 1352-1366 Dokumentacja

k. 1437-2199 Dokumentacja

k. 2211-2300 Dokumentacja z (...) Sp. z o. o.

k. 2322-2353 (...) Sp. z o. o.

k. 2357 Informacja (...) Adwokaci i Radcowie Prawni

k. 2370-2386 Dokumentacja

k. 2387-2422 Dokumentacja

k. 2431-2484 Dokumentacja

k. 2498-2517 Dokumentacja

k. 2521-2524 Dokumentacja

k. 2529-2557 Dokumentacja

k. 2558-2573 Dokumentacja

k. 2614-2633 Dokumentacja

k. 2804-2818 Dokumentacja przedłożona przez K. K.

k. 2929-2941 Wypis z KRS dotyczący (...) Sp. z o. o.

k. 2942-2954 Wypis z KRS dotyczący (...) Sp. z o. o.

k. 2992-3007 Dokumentacja dostarczona przez K. Ł.

k. 3009-3724 Protokół oględzin rzeczy wraz z wydrukiem

k. 3728-3733 Zestawienie transakcji

k. 3754-3818 Dokumentacja z (...) Sp. z o.o.

k. 3852a-3852b Pismo z ZUS

k. 3873-3883 Dokumentacja

k. 3898-3901 Dokumentacja

k. 3910-3938 Dokumentacja

k. 3951, 3967, 4153, 4243 Pismo z (...)

k. 3952, 3956 Pismo z (...)

k. 3964 Pismo z (...)

k. 3984-4003 Dokumentacja

k. 4031-4048 Dokumentacja

k. 4181-4242 Dokumentacja

k. 4257-4285 Dokumentacja

k. 4266-4312 Dokumentacja

k. 4327 Pismo (...)

k. 4502-4557 (...) Sp. z o. o.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygni ęcia z wyroku

Oskarżony

☒

Uniewinnienie

1

G. W. (1)

Zwi ęzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Przestępstwo z art. 77 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości popełnia ten kto wbrew przepisom ustawy dopuszcza do nieprowadzenia ksiąg rachunkowych, prowadzenia ich wbrew przepisom ustawy lub podawania w tych księgach nierzetelnych danych.

Przestępstwo z art. 77 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (w brzmieniu z daty zarzutów aktu oskarżenia) popełnia ten kto wbrew przepisom ustawy dopuszcza do
niesporządzenia sprawozdania finansowego, sporządzenia go niezgodnie z przepisami ustawy lub zawarcia w tym sprawozdaniu nierzetelnych danych.

Zgodnie z art. 4 ust. 5 ustawy o rachunkowości kierownik jednostki ponosi odpowiedzialność za wykonywanie obowiązków w zakresie rachunkowości określonych ustawą, w tym z tytułu nadzoru, również w przypadku, gdy określone obowiązki w zakresie rachunkowości – z wyłączeniem odpowiedzialności za przeprowadzenie inwentaryzacji w formie spisu z natury – zostaną powierzone innej osobie lub przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 11 ust. 2 ustawy o rachunkowości, za ich zgodą. Tym samym w przypadku powierzenia obowiązków innej osobie lub przedsiębiorcy kierownik jednostki ponosi odpowiedzialność z tytułu nadzoru nad wykonywaniem tych obowiązków przez taką osobę lub przedsiębiorcę.

Niemniej jednak czyny zabronione z art. 77 pkt 1 i 2 ustawy o rachunkowości popełnić można tylko umyślnie, co wynika z ogólnej regulacji art. 8 k.k. Zgodnie z art. 9 § 1 k.k. czyn zabroniony popełniony jest umyślnie, jeżeli sprawca ma zamiar jego popełnienia, tj. chce go popełnić (tzw. zamiar bezpośredni) albo przewidując możliwość jego popełnienia, na to się godzi (tzw. zamiar wynikowy). Opisanie kluczowego tutaj pojęcia zamiaru musi się odbyć z uwzględnieniem jego dwóch aspektów: intelektualnego – czyli świadomości sprawcy odnośnie do wycinka rzeczywistości opisanego znamionami przedmiotowymi typu czynu zabronionego (tj. nie tylko posiadać określoną wiedzę, ale mieć ją także zaktualizowaną, czyli uświadamiać sobie w czasie działania lub zaniechania, że stanowi ono realizację znamion) – oraz woluntatywnego – czyli stosunku psychicznego sprawcy do realizacji znamion przedmiotowych typu czynu zabronionego. Wobec braku zawarcia jakichkolwiek znamion strony podmiotowej bezpośrednio w art. 77 pkt 1 i 2 ustawy o rachunkowości należy wskazać, iż czyny te można popełnić zarówno z zamiarem bezpośrednim, jak i wynikowym. Aby zatem doszło dla realizacji znamion strony podmiotowej tych typów, sprawca musi mieć świadomość, iż ciążą na nim obowiązki związane z prowadzeniem ksiąg rachunkowych lub sporządzaniem sprawozdań i swoim zachowaniem realizuje znamiona czynności wykonawczych wobec ksiąg rachunkowych lub sprawozdań opisane w tych typach, a przy tym albo chcieć, aby doszło do realizacji znamion danego typu, albo godzić się na to, a więc mieć świadomość wysokiego prawdopodobieństwa nastąpienia czynu zabronionego i nie zrobić nic, aby temu przeciwdziałać. Odnotować należy, iż w orzecznictwie sądów powszechnych przyjmuje się niezrealizowanie znamion strony podmiotowej czynów zabronionych z art. 77 pkt 1 i 2 ustawy o rachunkowości z uwagi na brak świadomości sprawcy co do realizacji znamion strony przedmiotowej wskutek daleko posuniętej zawiłości obowiązujących przepisów z zakresu rachunkowości (P. Kiziukiewicz [w:] Ustawa o rachunkowości. Komentarz, wyd. VIII, red. T. Kiziukiewicz, Warszawa 2021, art. 77.).

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oskarżony nie dopuścił się popełnienia przestępstw z punktów I,II, III i IV aktu oskarżenia. Z wyjasnień oskarżonego, oraz zeznań A. S. wynika, że oskarżony miał świadomośc obowiązku sporządzenia sprawozdania finansowego, niemniej jednak był przekonany, że nie tyle nie złożenie sprawozdania finansowego jest karalne, co podanie w sprawozdaniu informacji niezgodnych ze stanem rzeczywistym. Oskarżony zapytał bowiem księgową A. S., czy wobec braku informacji o saldach zadłużenia (...) wobec firm leasingowych to jest niezbędnych do sporządzenia bilansu i sprawozdania finansowego dokumentów, mogłaby oszacować te dane, aby wypełnić obowiązek sporządzenia sprawozdania. A. S. pouczyła oskarżonego, że oszacowanie danych jest nielegalne. Ponadto oskarżony faktycznie dążył do wypełnienia obowiązków ujętych w zarzutach, to jest zatrudniał profesjonalistów z dziedziny księgowości , bowiem sam nie posiadał wiedzy niezbędnej do prowadzenia ksiąg rachunkowych i sporządzania sprawozdań finansowych, zwrócił się na piśmie do (...), (...) (...), prawnika obsługującego spółkę (...) oraz zlecił pracownikom zwrócenie się do klientów, którzy wpłacili zaliczki na poczet kupna aut po zakończeniu leasingu o potwierdzeni sald zadłużenia (...). Jak wynika zarówno z relacji świadka A. S., jak i oskarżonego, kontrahenci spółki (...), a wśród nich wymienione wyżej podmioty leasingowe nie udzieliły odpowiedzi o wysokości sald, wobec czego sporządzenie bilansu spółki (...) za rok 2010 nie było możliwe. Natomiast brak bilansu za rok 2010 uniemożliwił sporządzenie bilansu za rok 2011, a z kolei brak bilansów uniemożliwiał sporządzenie sprawozdań finansowych. Ponadto brak potwierdzenia sald zadłużenia, brak bilansów i brak sprawozdań finansowych skutkowały prowadzeniem ksiąg rachunkowych spółki niezgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości. Zatem brak zawinienia oskarżonego w zakresie zarzucanych mu przestępstw, skutkować musiał uniewinnieniem oskarżonego.

„Istotą przestępstwa z art. 586 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (...) jest karalne niezgłoszenie wniosku o upadłość spółki handlowej w sytuacji, gdy spełnione zostały warunki uzasadniające konieczność dokonania tej czynności. Przepis ten stanowi bowiem, że podlega karze w nim przewidzianej, kto będąc członkiem zarządu spółki albo likwidatorem, nie zgłasza wniosku o upadłość spółki pomimo powstania warunków uzasadniających według przepisów upadłość spółki. Przestępstwo z art. 586 kodeksu spółek handlowych można popełnić tylko w sposób umyślny, w zamiarze bezpośrednim albo ewentualnym. Działanie z zamiarem ewentualnym można przypisać sprawcy wówczas, gdy będąc świadomym ujawnienia się przyczyn upadłości, nie dopełnił obowiązku zgłoszenia, licząc na poprawę kondycji finansowej dłużnika, i w ryzyko wyjścia z niekorzystnego położenia gospodarczego wkalkulował ewentualność przekroczenia dwutygodniowego terminu zgłoszenia upadłości” (zob. wyrok SN z dnia 23 listopada 2016 r., III KK 225/16, LEX nr 2177092).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pr. up. dłużnik jest obowiązany, nie później niż w terminie trzydziestu dni od dnia, w którym wystąpiła podstawa ogłoszenia upadłości, zgłosić w sądzie wniosek o ogłoszenie upadłości. Podstawą zaś ogłoszenia upadłości jest niewypłacalność rozumiana jako niewykonywanie wymagalnych zobowiązań pieniężnych, a w stosunku do dłużników osób prawnych oraz tzw. ułomnych osób prawnych także sytuacja, gdy zobowiązania pieniężne dłużnika przekroczą wartość jego majątku i stan ten utrzymuje się przez okres ponad 24 miesięcy, nawet wówczas, gdy dłużnik na bieżąco wykonuje swe zobowiązania pieniężne (art. 11 ust. 2 prawo upadłościowe). Upadłość spółki handlowej może mieć zatem albo płynnościową, albo bilansową przyczynę, z czego wynika, że także podmiot cechujący się chwilowo płynnością finansową powinien być – pod rygorem sankcji karnej – zgłoszony do upadłości, jeżeli z bilansu wynika, że brak jest podstaw bilansowych do zachowania płynności finansowej na skutek trwałego niepokrywania zobowiązań wartością posiadanego majątku (aktywów – zob. domniemanie z art. 11 ust. 5 pr. up.). Ponadto tzw. krótkotrwałe „zatory” płatnicze nie stanowią przyczyny upadłości, albowiem nie zachodzi wówczas trwała utrata zdolności do regulowania zobowiązań pieniężnych (zob. np. wyrok SN z 19.01.2011 r., V CSK 211/10, LEX nr 738136 oraz postanowienie SN z 13.05.2011 r., V CSK 352/10, LEX nr 821075).

Zgodnie z obowiązującą w polskim prawie karnym procesową zasadą domniemania niewinności winę oskarżonemu w zakresie zarzucanego mu czynu zabronionego należy udowodnić, a nie tylko i wyłącznie uprawdopodobnić. W tej kwestii jednoznacznie wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 24 lutego 1999 roku, V KKN 362/97, w którym stwierdził, że: „istota domniemania niewinności sprowadza się jak wiadomo do tego, że oskarżony jest w procesie karnym niewinny, a "przeciwne" musi mu być udowodnione, przy czym związana ściśle z domniemaniem niewinności zasada in dubio pro reo w art. 5 § 2 k.p.k. nakazuje rozstrzygać niedające się usunąć wątpliwości na korzyść oskarżonego. Oznacza to, że udowodnienie winy oskarżonemu musi być całkowite, pewne, wolne od jakichkolwiek wątpliwości".

Jak wynika z wyjaśnień oskarżonego nie miał on świadomości o wystąpieniu podstaw do złożenia do sądu upadłościowego wniosku o ogłoszenie upadłości (...) w związku z danymi bilansowymi za rok 2009. Jednocześnie księgowa A. S. zeznała, że nie poinformowała G. W. (1) o wystąpieniu przesłanek ku temu. Natomiast w późniejszym okresie, oskarżony podejmował wszelkie możliwe starania, aby utrzymać płynność (...) spółki (...) i spłacić zobowiązania spółki, między innymi poprzez dofinansowywanie jej z własnych środków. W ocenie Sadu także w przypadku tego przestępstwa stopień skomplikowania przepisów w zakresie prawa upadłościowego wymaga profesjonalnej wiedzy finansowo- księgowej do podejmowania wymaganych ustawą decyzji w zakresie działalności gospodarczej. Jak już Sąd wskazał powyżej, oskarżony w celu zapewnienia wypełniania przez zarząd spółki prawnych obowiązków zatrudniał profesjonalistów, to jest księgowych, jak również systematycznie korzystał z doradztwa prawnego M. S. (2). W toku postepowania dowodowego Sąd nie ujawnił dowodu przeciwnego do twierdzeń oskarżonego, to jest wskazującego, że oskarżony nie złożył wniosku do sądu upadłościowego o głoszenie upadłości mając świadomość wystąpienia po jego stronie takiego obowiązku lub odkładając w czasie wypełnienie tego obowiązku wskutek decyzji biznesowych.

Zgodnie więc z zasadą wyrażoną w art. 5 § 2 k.p.k. nakazującą rozstrzyganie wątpliwości na korzyść oskarżonego, Sąd zobligowany był uniewinnić oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 586 k.s.h.

Przestępstwo z art. 296 § 1 k.k. popełnia ten, kto będąc obowiązany na podstawie przepisu ustawy, decyzji właściwego organu lub umowy do zajmowania się sprawami majątkowymi lub działalnością gospodarczą osoby fizycznej, prawnej albo jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, przez nadużycie udzielonych mu uprawnień lub niedopełnienie ciążącego na nim obowiązku, wyrządza jej znaczną szkodę majątkową.

Przestępstwo z art. 300 § 1 k.k. popełnia ten, kto, w razie grożącej mu niewypłacalności lub upadłości, udaremnia lub uszczupla zaspokojenie swojego wierzyciela przez to, że usuwa, ukrywa, zbywa, darowuje, niszczy, rzeczywiście lub pozornie obciąża albo uszkadza składniki swojego majątku.

W świetle zgromadzonych w sprawie dowodów, w ocenie Sądu oskarżony zachowanie swym polegającym na zbyciu zorganizowanej części przedsiębiorstwa (...) nie wypełnił znamion powołanych przestępstw.

Przede wszystkim oskarżony G. W. (1) zdecydował się na zbycie (...) w celu zaspokojenia wierzycieli, a nie w celu udaremnienia ich spłaty. Od 2009 roku skutki kryzysu gospodarczego stawały się coraz dotkliwsze dla (...), wskutek których spółka balansowała na granicy płynności finansowej, jej kontrahenci zalegali bowiem z płatnościami, a spółka (...) pomimo braku wpływów musiała regulować swoje zobowiązania wobec instytucji finansujących, dostawców telekomunikacyjnych, kadry pracowniczej. (...) wiązało się także z kosztami utrzymania, których w pewnym momencie spółka nie była w stanie pokrywać, na co wskazują zgodnie oskarżony, M. B. (1), T. S. (1). Do sprzedaży (...) zdeterminowała oskarżonego konieczność zapłaty zobowiązań wobec (...) (...), która groziła wypowiedzeniem i tak już przedłużonych umów leasingu, których przedmioty – samochody były w posiadaniu wymienionych w zarzucie pokrzywdzonych. W ocenie Sądu (...) (...), zaliczając wpłaty na wykup konkretnych pojazdów na poczet zaległości w innym umowach łączących (...) z (...) (...), znacząco przyczyniła się do nie wywiązania się przez oskarżonego z umów przedwstępnych. Równocześnie ze sprzedażą (...) oskarżony sprzedał swoje własne i jedyne mieszkanie, a z uzyskanych w ten sposób środków spłacił między innymi zobowiązanie wobec (...) (...), zabezpieczając tym samym interes chociaż części klientów, którzy wpłacili zaliczki na zakup samochodów, a niemożliwe okazało się ich wykupienie od podmiotu leasingującego z uwagi na przyjętą przez ten podmiot praktykę postępowania. Sąd ustalił, że cena sprzedaży (...) nie została zaniżona.

Określona przez biegłą na etapie postepowania przygotowawczego wartość (...) była nieprawidłowa, biegła obrała bowiem błędną metodologię badań.

Wreszcie także należy podkreślić, że sprzedaż (...) wręcz umożliwiło zaspokojenie wierzytelności z zysków generowanych przez tą działalność w spółce (...). Nabycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części ma bowiem ten skutek, że nabywca odpowiada solidarnie za zobowiązania zbywcy. Zgodnie z art. 55[4] k.c. nabywca przedsiębiorstwa jest odpowiedzialny solidarnie ze zbywcą za jego zobowiązania związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, chyba że w chwili nabycia nie wiedział o tych zobowiązaniach, mimo zachowania należytej staranności. W orzecznictwie jednoznacznie ocenia się, że norma wyrażona w art. 55[4] k.c. dotyczy również nabywcy zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W świetle powołanych argumentów, Sąd uniewinnił oskarżonego od zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu VI.

Przestępstwo z art. 302 § 1 k.k. popełnia ten, kto, w razie grożącej mu niewypłacalności lub upadłości, nie mogąc zaspokoić wszystkich wierzycieli, spłaca lub zabezpiecza tylko niektórych, czym działa na szkodę pozostałych.

Czynność wykonawcza czynu z art. 302 § 1 k.k. polega na preferowaniu co najmniej jednego ze swoich wierzycieli kosztem innych.

W ocenie Sądu nie sposób przypisać oskarżonemu sprawstwa w zakresie zarzutu faworyzowania wierzycieli. (...) reprezentowana przez G. W. (1) na skutek jego decyzji pobierała zaliczki od osób chcących nabyć samochody po zakończeniu ich leasingu. Zapłacone zaliczki były przeznaczane na wykup leasingowanych samochodów, spłatę rat leasingu za samochody, rat z tytułu przedłużanych, z powodu nieuregulowania całości należności umów (za bezumowne korzystanie), przy czym wobec zaliczania wpłacanych kwot na poczet wszystkich wymagalnych należności z tych umów przez (...) sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o. spółka (...) nie była decyzyjna w zakresie przeznaczenia określonej kwoty na wykup danego samochodu. Wynika to z zeznań P. G., W. R., M. M. (2), A. S., czy też wyjaśnień oskarżonego. Ponadto w niniejszej sprawie nie zaistniały umowy sprzedaży samochodów. Nie można, bowiem do takich zaliczyć czynności wystawienia faktury zaliczkowej na wykup samochodu. Jednocześnie osobom wpłacającym zaliczkę niezwłocznie wydawane były samochody do użytkowania. W tej sytuacji w ocenie Sądu na etapie zawarcia umowy przedwstępnej sprzedaży następowało świadczenie wzajemne stron umowy. Dopiero zaś gdyby do umowy sprzedaży nie doszło a spółka (...) nie zwróciłaby zapłaconej zaliczki w terminie wcześniej określonym umową, wówczas można by mówić o wystąpieniu wierzytelności wobec (...) i rozstrzygać o ewentualnym faworyzowaniu wierzycieli. Ponadto w żadnej mierze prokurator nie wykazał w akcie oskarżenia, jak również przeprowadzone przez sąd postępowanie nie dostarczyło dowodu świadczącego o faworyzowaniu którejkolwiek ze spółek leasingowych. Prokurator ponad sformułowanie zarzutu VII oraz powołanie w treści uzasadniania aktu oskarżenia treści przepisu art. 302 k.k. nie podaje, żadnych okoliczności dotyczących tego zdarzenia, uprawdopodobniających jego wystąpienie. W tej sytuacji, sąd uniewinnił oskarżonego.

1.4. inne zagadnienia

W tym miejscu s ąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

W odniesieniu do wniosków oskarżonego, obrońcy i oskarżyciela publicznego o umorzenie postępowania w zakresie czynów z punktów I, II, III, IV, V, VII aktu oskarżenia, Sąd pragnie zauważyć, że jeśli do dnia zmiany przepisów o przedawnieniu (tj. do dnia 2 marca 2016 r.) nie nastąpiło przedawnienie, kwestię przedawnienia karalności należy oceniać według art. 101 i 102 k.k. - w brzmieniu obowiązującym w dacie orzekania i to niezależnie od tego, czy dla oceny prawnej konkretnego zachowania konieczne jest odwołanie się do reguły kolizyjnej określonej w art. 4 § 1 k.k. (Wyrok SN z 15.03.2018 r., II KK 65/18, LEX nr 2486142.).

W niniejsze sprawie nie nastąpiło zatem przedawnienie karalności wymienionych czynów.

Ich karalność ustanie w następujących terminach:

I. czyn – z upływem 31 marca 2026 r.

II. czyn – z upływem 31 marca 2027 r.

III. czyn – z upływem 31 grudnia 2025 r.

IV. czyn – z upływem 31 grudnia 2026 r.

V. czyn – z upływem 1 czerwca 2027 r.

VI. czyn – z upływem 1 lutego 2036 r.

VII. czyn – z upływem 31 grudnia 2027 r.

4.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygni ęcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Zgodnie z art. 632 ust 2 k.p.k. jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, w razie uniewinnienia oskarżonego koszty procesu ponosi w sprawach z oskarżenia publicznego - Skarb Państwa, z wyjątkiem należności z tytułu udziału adwokata lub radcy prawnego w charakterze pełnomocnika pokrzywdzonego, oskarżyciela posiłkowego albo innej osoby.

Zgodnie z art. 616§ 1 k.p.k. do kosztów procesu należą koszty sądowe i uzasadnione wydatki stron, w tym z tytułu ustanowienia w sprawie jednego obrońcy lub pełnomocnika.

Oskarżony w toku procesu korzystał z pomocy obrońcy z wyboru, który był obecny na 58 terminach rozprawy głównej.

Mając na uwadze znaczny udział obrońcy w rozstrzygnięciu sprawy oraz jej wysoki stopień skomplikowania, w ocenie Sądu zasadnym było ustalenie kosztów obrony oskarżonego w wysokości 4-krotności stawek minimalnych na podstawie § 11 ust. 2 pkt 5, § 15 ust. 1 i 3, § 17 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1964 z późn. zm.).

5.  Podpis