Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

XII K 106/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

P. Ł.

oskarżony został o to, że:

. w okresie od końca 1999 roku do 10 października 2002 roku, w W., B., oraz na terenie innych miejscowości woj. (...), (...), (...), działając wspólnie i w porozumieniu z M. P. (1), A. M., D. S.,A. S., B. M., A. I. oraz innymi nieustalonymi osobami brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej o charakterze zbrojnym, mającym na celu popełnianie przestępstw rozbojów, kradzieży, przestępstw przeciwko wolności i życiu oraz przestępstw polegających na wprowadzaniu do obrotu znacznych ilości środków odurzających i substancji psychotropowych, tj. o czyn z art. 258 § 2 k.k.;

II. w nieustalonym dniu w 2001 roku, w okolicach S. i L., woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, nakłaniał innych członków zorganizowanej grupy przestępczej o charakterze zbrojnym, to jest m. in. M. P. (1), do popełnienia przestępstwa rozboju na nieustalonych osobach zamieszkałych w domu jednorodzinnym, w którym na parterze znajdował się sklep spożywczy, oraz udzielił im informacji ułatwiających dokonanie rozboju, gdzie uprzednio dokonał rozpoznania miejsca planowanego rozboju, w wyniku czego M. P. (1) i inni ustaleni i nieustaleni sprawcy usiłowali dokonać rozboju z użyciem niebezpiecznego narzędzia, przy czym czynu tego dopuścił się działając w zorganizowanej grupie przestępczej, czyniąc sobie z popełnienia przestępstw stałe źródło dochodu, tj. o czyn z art. 18 § 2 i 3 k.k. w zw. z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.;

III. w nieustalonym dniu, w okresie od 2001 roku do 09 października 2002 roku, w W., woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, nakłaniał innych członków zorganizowanej grupy przestępczej o charakterze zbrojnym, to jest m. in. M. P. (1), do popełnienia przestępstwa rozboju na nieustalonej osobie pilnującej teren przy stacji paliw (...), w celu przywłaszczenia koparki budowalnej, oraz udzielił im informacji ułatwiających dokonanie rozboju, gdzie uprzednio dokonał rozpoznania miejsca planowanego rozboju, w wyniku czego M. P. (1) i inni ustaleni i nieustaleni sprawcy usiłowali dokonać rozboju z użyciem niebezpiecznego narzędzia, przy czym czynu tego dopuścił się działając w zorganizowanej grupie przestępczej, czyniąc sobie z popełnienia przestępstw stałe źródło dochodu, tj. o czyn z art. 18 § 2 i 3 k.k. w zw. z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.;

IV. w nieustalonym dniu, w okresie od 2001 roku do 10 października 2002 roku, przy trasie relacji W.-L., woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, nakłaniał innych członków zorganizowanej grupy przestępczej o charakterze zbrojnym, to jest m. in. M. P. (1), do popełnienia przestępstwa rozboju na nieustalonej osobie, w celu przywłaszczenia koparki budowalnej, oraz udzielił im informacji ułatwiających dokonanie rozboju, gdzie uprzednio dokonał rozpoznania miejsca planowanego rozboju, w wyniku czego M. P. (1) i inni ustaleni i nieustaleni sprawcy dokonali rozboju z użyciem niebezpiecznego narzędzia, przy czym czynu tego dopuścił się działając w zorganizowanej grupie przestępczej, czyniąc sobie z popełnienia przestępstw stałe źródło dochodu, tj. o czyn z art. 18 § 2 i 3 k.k. w zw. z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.;

V. przed dniem 23 lutego 2002 roku w miejscowości B. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, nakłaniał innych członków zorganizowanej grupy przestępczej o charakterze zbrojnym, to jest m. in. M. P. (1), do popełnienia przestępstwa rozboju na K., W. i J. S. (2) oraz udzielił im informacji ułatwiających dokonanie rozboju, w wyniku czego M. P. (1) i inni ustaleni i nieustaleni sprawcy dokonali rozboju z użyciem niebezpiecznego narzędzia, przy czym czynu tego dopuścił się działając w zorganizowanej grupie przestępczej, czyniąc sobie z popełnienia przestępstw stałe źródło dochodu, tj. o czyn z art. 18 § 2 i 3 k.k. w zw. z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.;

VI. przed dniem 12 kwietnia 2002 roku w G., woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, nakłaniał innych członków zorganizowanej grupy przestępczej o charakterze zbrojnym, to jest m. in. M. P. (1), do popełnienia przestępstwa rozboju na pracownikach firmy (...) oraz udzielił im informacji ułatwiających dokonanie rozboju poprzez wskazanie m.in. adresu firmy oraz rozkładu pomieszczeń, gdzie uprzednio wraz z M. P. (1) dokonał rozpoznania miejsca planowanego ' rozboju, w wyniku czego M. P. (1) i inni ustaleni i nieustaleni sprawcy dokonali rozboju z użyciem niebezpiecznego narzędzia, przy czym czynu tego dopuścił się działając w zorganizowanej grupie przestępczej, czyniąc sobie z popełnienia przestępstw stałe źródło dochodu, tj. o czyn z art. 18 § 2 i 3 k.k. w zw. z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k. k.;

VII przed dniem 15 maja 2002 roku w W. i B., woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, nakłaniał innych członków zorganizowanej grupy przestępczej o charakterze zbrojnym, to jest m. in. M. P. (1), do popełnienia przestępstwa rozboju na pracownikach hurtowni (...) sp. z o.o. mieszczącej się na terenie giełdy rolnej w B. oraz udzielił im informacji ułatwiających dokonanie rozboju poprzez wskazanie m.in. adresu hurtowni, rozkładu pomieszczeń oraz miejsca, gdzie mogą znajdować się pieniądze, gdzie uprzednio dokonał rozpoznania miejsca planowanego rozboju, w wyniku czego M. P. (1) i inni ustaleni i nieustaleni sprawcy dokonali rozboju z użyciem niebezpiecznego narzędzia, przy czym czynu tego dopuścił się działając w zorganizowanej grupie przestępczej, czyniąc sobie z popełnienia przestępstw stałe źródło dochodu, tj. o czyn z art. 18 § 2 i 3 k.k. w zw. z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.;

VIII. przed dniem 29 maja 2002 roku, w W. i S., woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, nakłaniał innych członków zorganizowanej grupy przestępczej o charakterze zbrojnym, to jest m. in. M. P. (1), do popełnienia przestępstwa rozboju na pracownikach i klientach Urzędu Pocztowego w S. przy ul. (...) oraz udzielił im informacji ułatwiających dokonanie rozboju, gdzie uprzednio dokonał rozpoznania miejsca planowanego rozboju, w wyniku czego M. P. (1) i inni ustaleni i nieustaleni sprawcy dokonali rozboju z użyciem niebezpiecznego narzędzia, przy czym czynu tego dopuścił się działając w zorganizowanej grupie przestępczej, czyniąc sobie z popełnienia przestępstw stałe źródło dochodu, tj. o czyn z art. 18 § 2 i 3 k.k. w zw. z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art 65 § 1 k.k.;

IX. przed dniem 11 czerwca 2002 roku w W. i D., woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, nakłaniał innych członków zorganizowanej grupy przestępczej o charakterze zbrojnym, to jest m. in. M. P. (1), do popełnienia przestępstwa rozboju na pracownikach filii banku (...) S.A oraz udzielił im informacji ułatwiających dokonanie rozboju, gdzie uprzednio dokonał rozpoznania miejsca planowanego rozboju, w wyniku czego M. P. (1) i inni ustaleni i nieustaleni sprawcy dokonali rozboju z użyciem niebezpiecznego narzędzia, przy czym czynu tego dopuścił się działając w zorganizowanej grupie przestępczej, czyniąc sobie z popełnienia przestępstw stałe źródło dochodu, tj. o czyn z art. 18 § 2 i 3 k.k. w zw. z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.;

X. przed dniem 9 października 2002 roku w Z., woj. (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, nakłaniał innych członków zorganizowanej grupy przestępczej o charakterze zbrojnym, to jest m. in. M. P. (1), do popełnienia przestępstwa rozboju na osobie W. S. (1) prowadzącej tartak, oraz udzielił im informacji ułatwiających dokonanie rozboju, gdzie uprzednio dokonał rozpoznania miejsca planowanego rozboju, w wyniku czego M. P. (1) i inni ustaleni nieustaleni sprawcy dokonali rozboju z użyciem niebezpiecznego narzędzia, przy czym czynu tego dopuścił się działając w zorganizowanej grupie przestępczej, czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, tj. o czyn z art. 18 § 2 i 3 k.k. w zw. z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.;

XI. w okresie od końca 1999 roku do 10 października 2002 roku, w pomieszczeniach mieszkalnych i gospodarczych w miejscowości S. woj. (...), przechowywał dla M. P. (1) broń palną w postaci nieustalonej ilości pistoletów różnych marek w tym (...), (...), (...), (...), (...) i (...) oraz nieustalonej ilości amunicji, która to broń była następnie wykorzystywana m.in. w popełnianych przestępstwach rozbojów, przy czym czynu tego dopuścił się działając w zorganizowanej grupie przestępczej, czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, tj. o czyn z art. 263 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k. k.;

XII. w bliżej nieustalonym dniu, około 2002 roku, w miejscowości K. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z M. P. (1) i innym nieustalonym mężczyzną dokonał, po uprzednim włamaniu do magazynu, zaboru w celu przywłaszczenia nieustalonej ilości i wartości odzieży należącej do nieustalonych obywateli C., czyniąc sobie z popełnienia przestępstw stałe źródło dochodu, tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k. k.;

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Ad do czynu z pkt. 1 aktu oskarżenia zorganizowana grupa przestępcza

W okresie od 1999r do 10 października 2002r. na terenie W. oraz na terenie innych miejscowości działała zorganizowana grupa przestępcza do której należał m.in. M. N. (1) (poprzednio P.), A. M., D. S., A. S., B. M., A. I. Grupa zajmowała się między innymi popełnianiem rozbojów oraz kradzieży z użyciem broni. P. Ł. poznał M. N. (1) przez swojego kuzyna K. N.. Pracował wówczas w firmie transportowej jako kierowca samochodu ciężarowego. Otrzymywał wynagrodzenie za dokonane przewozy. Już od wczesnych godzin rannych był gotowy świadczyć pracę, ale dyspozytor zlecał mu pierwsze kursy w godzinach południowych a czasem nawet popołudniowych. Oskarżony odbierał te działania dyspozytora jako krzywdzące i postanowił wykorzystać wyżej wskazane znajomości z M. N. (1) (wówczas P.) by uzyskać korzystniejsze traktowanie przez dyspozytora. Oskarżony chciał by bardzo dobrze zbudowany M. N. (1) wraz z podobnymi mu kolegami wywarli presję na dyspozytora firmy transportowej. M. N. (1) spełnił prośbę oskarżonego i wraz z silnie zbudowanymi kolegami pojawił się w siedzibie firmy transportowej i zażądał od dyspozytora by P. Ł. był lepiej traktowany przy przydzielaniu kursów. Spowodowało to radykalną poprawę w traktowaniu oskarżonego przez dyspozytorów, ale jednocześnie P. Ł. miał swoisty „dług wdzięczności” wobec M. N. (1). W ocenie Sądu te okoliczności świadczą, że już wówczas P. Ł. co najmniej domyślał się czym zajmuje się M. N. (1). Znajomość międzu nimi uległa zacieśnieniu wręcz miała charakter przyjacielski. M. N. (1) często odwiedzał P. Ł. czasami wraz z dziewczyną a czasmi z innymi członkami grupy przestępczej. Wówczas M. N. (1) który kierował wskazaną wyżej grupą „(...)” zajmującą się głównie rozbojami z bronią palną zaproponował P. Ł. współpracę. Oskarżony miał wskazywać grupie M. N. (1) informacje o osobach, które posiadają dużą ilość gotówki lub miejsc w tórych jest przechowywana taka gotówka. Oskarżony ponadto miał przechowywać broń po dokonaniu rozboju, by uniknąć ewentualne „wpadki” przy przewożeniu broni (oskarozny mieszkał na zachodniej granicy W. w pobliży dokonywanych napadów) a ponadto przynajmniej raz przetransportował sprawców po uszkodzeniu samochodu, którym uciekali. P. Ł. przekazywał M. N. (1) (poprzednio P.) różne informacje na temat osób posiadających dużą ilość gotówki. Wskazywane przez P. Ł. informacje były podstawą do dokonywania szeregu rozbojów na terenie W. oraz innych okolic w różnych konfiguracjach osobowych. Oskarżony ponadto przechowywał broń palną należącą do grupy po napadach Z uwagi na fakt, iż w nie wszystkich miejscach wskazywanych przez P. Ł. były deklarowane ilości gotówki prowadziło to dokonujących napady do irytacji. Po dokonanym w dniu 09 października napadzie na tartak w Z., gdzie A. M. dokonał zabójstwa pracownika tartaku a łup wyniósł kilkaset złotych, A. M. chciał zabić P. Ł.. Od realizacji tego zamiaru odwiódł go M. N. (1), który zaproponował by zamiast zabijać P. Ł. uzyskać od niego „rekompensatę”. M. N. (1) (poprzednio P.) wraz G. P. (1) dokonali zaboru samochodu osobowego marki(...), złotego łańcuszka oraz telefonu należącego do P. Ł.. W tym celu G. P. (1) wraz z M. B. udał się do P. Ł. i okłamał go, że M. N. (1) (P.) został zatrzymany i konieczne są pieniądze dla uwolnienia go. W związku z deklaracją, że cena samochodu nie została zapłacona oskarżonemu zwrócono brakującą część ceny Z uwagi na nieprecyzyjne wskazania oskarżonego, konieczność ukrywania się członków grupy po dokonanym zabójstwie zaprzestano współpracy z oskarżonym. Również P. Ł. po dokonaniu zaboru jego samochodu i innych przedmiotów również nie chciał dalej utrzymywać przestępczych kontaktów z członkami grupy przestępczej. Tym samym data 10 października 2002 r. stanowi końcową datę wszystkich czynów popełnionych przez P. Ł. we współdziałaniu z grupą „(...)” M. N. (1) (P.). Z uwag na korektę daty końcowej współdziałania oskarżonego z grupą przestępcą w ocenie Sądu doszło do przedawnienia karalności tego czynu.

Częściowe wyjaśnienia oskarżonego P. Ł.

t. XIV k. 2643-2648, 2652-2654, 2788-2791, t. XVII k 3342-3345, t. XIX k. 3677-3679

Zeznania świadka M. N. (1) (poprzednio P.)

t. I k. 1-5, 6-9v, 11-14v, t. XIV k. 2610-2615, 2616-2621, 2688-2689, 2709-2713, t. XV k. 2833-2839, 2845-2852, 2853-2861, t. XVI k. 3082-3088, t. XVIII k. 3506-3510, 3530-3536, 3555-3558, t. XIX k. 3722-3725, 3772v-3774

Zeznania świadka G. P. (1)

t. I k. 53-54, 56-60, t. XV k. 2873-2881, t. XVI k. 3082-3088, t. XVII k. 3342-3345, t. XIX k. 3672-3679

Zeznania świadek I. P.

t. XX k. 3833-3835

Zeznania świadek J. Ł.

t. XIX k. 3792v-3794

Ad. Czyny z pkt. II – X aktu oskarżenia rozboje

P. Ł. pracował jako kierowca w różnych formach transportowych m.in. w (...)oraz dla innych przewoźników. Z racji wykonywanej pracy bywał w różnych firmach na terenie W. i okolic uzyskując wiele informacji na temat ich właścicieli oraz posiadanych przez nich środkach finansowych. Posiadanymi informacjami P. Ł. dzielił się z M. N. (1) (poprzednio P.), który na ich podstawie opracowywał plan napadów. Przed planowanym rozbojem P. Ł. dokonywał zwiadu w celu dokładnego rozpoznania miejsca. Czasem w rozpoznaniu miejsca towarzyszył P. Ł. M. N. (1). Po uzyskaniu wszystkich informacji M. N. (1) opracowywał plan oraz podział ról w rozboju. P. Ł. co do zasady nie miał uczestniczyć w planowanych rozbojach, ale za przekazane informacje w zależności od ilości skradzionej gotówki otrzymywał swoją ,,działkę”. Ponadto zwykle po dokonaniu napadu sprawcy ukrywali u niego broń palną , by podczas wzmożonych kontroli po dokonaniu napadu nie narażać się na jej wykrycie podczas transportu. Czasami P. Ł. zapeaniał transport na i z miejsca zdarzenia, przewoził skradziony towar czy awaryjnie przewoził sprawców podczas ucieczki.

Napad na sklep w domu jednorodzinnym

Na podstawie przekazanych przez P. Ł. informacji w postaci opisu budynku i rozkładu pomieszczeń M. N. (1) (poprzednio P.) wraz z inną ustaloną osobą w okolicach S. i L. po uprzednim wtargnięciu do domu jednorodzinnego na parterze, którego znajdował się sklep spożywczy usiłował dokonać rozboju na nieustalonej osobie w celu przywłaszczenia utargu ze sprzedaży, lecz odstąpili od zamierzonego celu z powodu postawy obronnej właściciela sklepu. Po opuszczeniu miejsca zdarzenia napastnicy udali się do samochodu P. Ł., który na nich czekał niedaleko miejsca zdarzenia.

Napad na teren obok stacji paliw (...)

Kolejnym miejscem, wytypowanym przez P. Ł. był teren niedaleko stacji paliw (...) w W. na którym znajdowała się koparka budowalna, na którą P. Ł. miał kupca. P. Ł. po ustaleniu planu działania wraz z M. N. (1) oraz innymi osobami po sforsowaniu zamkniętej bramy wjazdowej przedostali się na strzeżony przez nieustaloną osobę teren. Po obezwładnieniu strażnika poprzez uderzenie go w głowę, sprawcy zamierzali zabrać koparkę budowlaną jednak odstąpili od zamierzonego celu z powodu złego stanu zdrowia strażnika oraz z uwagi na fakt, iż koparka nie chciała się uruchomić.

Napad na skład budowlany

Następnym miejscem wskazanym przez P. Ł. był skład budowlany na trasie relacji W. – L., na którym znajdowała się koparka budowlana. M. N. (1) (poprzednio P.) wraz z P. Ł. i innymi osobami po uprzednim wtargnięciu na strzeżony skład budowlany oraz po doprowadzeniu nieustalonej osoby do stanu bezbronności dokonali zaboru w celu przywłaszczenia koparki budowlanej, która następnie została sprzedana przez P. Ł., zaś środki uzyskane z jej sprzedaży zostały podzielone między członków grupy.

Napad na dom jednorodzinny ,,właściciela gołębi”

Kolejnym miejscem wskazanym przez P. Ł., w którym miały być przechowywane duże ilości gotówki był dom położony w miejscowości B. należącego do małżeństwa K. i J. S. (2). Z informacji przekazanych przez P. Ł. małżeństwo miało przechowywać w domu duże ilości gotówki pochodzące ze sprzedaży gołębi. W dniu 23 lutego 2002r. M. N. (1) (poprzednio P.) wraz z innymi osobami po uprzednim wtargnięciu w bardzo wczesnych godzinach rannych do domu pokrzywdzonych i zaatakowaniu J. S. (2) oraz doprowadzeniu do staniu bezbronności K. S. i W. S. (2) dokonali przywłaszczenia gotówki, która po napadzie została podzielona pomiędzy członków grupy. W wyniku zaostrzenia się schorzeń kardiologicznych po napadzie J. S. (3) zmarł. M. N. (1) posiadał od oskarżonego wiedzę kiedy jest giełda gołębi, że pokrzywdzony na nią się udaje i o której musi wyruszyć.

Napad na skup złomu (...)

P. Ł. jako kolejne miejsce, w którym może być przechowywana duża ilości gotówki wskazał firmę (...) zajmującej się skupem metali. Przed napadem M. N. (1) (poprzednio P.) wraz z P. Ł. dokonali razem rozpoznania terenu. W dniu 12 kwietnia 2002r. M. N. (1) (poprzednio P.) wraz z innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami udali się do skupu metali, gdzie przed wejściem został M. N. (1) (poprzednio P.) a pozostali członkowie grupy weszli do pomieszczeń służbowych spółki (...) gdzie grożąc bronią pracownikom firmy zażądali wydania przechowywanych pieniędzy. W wyniku podjętych działań napastnicy przywłaszczyli dokumentacje finansową spółki oraz pieniądze, która po napadzie zostały podzielone między członków grupy. Po zadaszeniu napastnicy odjechali samochodem, który następnie został spalony.

Napad na hurtownię spożywczą,, (...)” sp. z.o.o.

Kolejnym miejscem wskazanym przez P. Ł. M. N. (1) (poprzednio P.) była hurtowania spożywcza (...) sp. z.o.o. Według wiedzy P. Ł. hurtowania osiągała duże obroty i w związku z tym obracała dużą ilością gotówki. P. Ł. wraz z M. N. (1) ( poprzednio P.) udali się jako klienci do hurtowi w celu rozpoznania rozkładu pomieszczeń hurtowni. W dniu 15 maja 2002r. M. N. (1) (poprzednio P.) wraz z innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami weszli do kantorka hurtowi zmuszając pracowników hurtowni do położenia się na ziemie i wydania pieniędzy znajdujących się w kasie. Po opuszczeniu hurtowni sprawcy odjechali samochodem, który następnie został spalony niedaleko miejsca zamieszkania P. Ł..

Napad na Urząd Pocztowy

P. Ł. jako kolejne miejsce dokonania napadu wytypował Urząd Pocztowy w S. w woj. (...). Według informacji posiadanych przez P. Ł. w Urzędzie Pocztowym powinna znajdować się duża ilość gotówki, która była zapakowana w worki pod biurkiem jednej z pracownic placówki pocztowej. W związku z tymi informacjami w dniu 29 maja 2002r. M. N. (1) (poprzednio P.) wraz z innymi ustalonymi i nieustalonymi członkami zorganizowanej grupy przestępczej wdarli się poprzez kopnięci w drzwi do środka placówki pocztowej terroryzując pracowników poczty przy użyciu broni zabrali z pod biurka jednej z pracownic poczty zapakowane worki. Po opuszczeniu placówki sprawcy odjechali samochodem, który następnie został spalony. Po przejrzeniu zrabowanych worków okazało się, że nie było tam pieniędzy tylko listy,

Napad na filię Bank (...) S.A.

Następnym miejscem, gdzie według informacji posiadanych przez P. Ł. przechowywane były duże ilości gotówki była filia Bank (...) S.A. w D.. P. Ł. w przekazanych informacjach wskazał, że w Banku powinna być duża kwota pieniędzy oraz opisał rozkład pomieszczeń w filii banku. Przed planowanym napadem Na podstawie przekazanych informacji P. N. wraz z ustalonymi członkami zorganizowanej grupy przestępczej w dniu 11 czerwca 2002r. dokonali napadu na filię Banku (...) S.A. gdzie po wejściu do budynku terroryzując pracowników placówki za pośrednictwem broni zmusili pracowników banku do wydania gotówki. Sprawcy po opuszczeniu budynku odjechali samochodem, który następnie został spalony. Po spaleniu samochodu M. N. (1) wraz z innymi uczestnikami napadu zostali odebrani i odwiezieni przez P. Ł.. Przywłaszczona z napadu gotówka została podzielona między członków grupy.

Napad na tartak

Na podstawie informacji przekazanych przez P. Ł. M. N. (1) wytypował kolejne miejsce do napadu, którym był tartak mieszczący się w Z.. Przed planowanym napadem P. Ł. wraz z M. N. (1) dokonali rozpoznania terenu. Po opracowaniu planu M. N. (1) wraz z innymi ustalonymi i nieustalonymi członkami zorganizowanej grupy przestępczej w dniu 9 października 2002r. uzbrojeni w broń wtargnęli na teren tartaku kierując się prosto do pomieszczenia, w którym była właścicielka tartaku. Podczas napadu doszło do użycia broni palnej przez sprawców w trakcie, którego postrzelono właścicielkę tartaku w prawe udo oraz jednego z jej pracowników. Po oddaniu strzałów napastnicy zabrali metalową kasetkę, w której według informacji uzyskanych od P. Ł. miała znajdować się duża ilość gotówki i opuścili teren tartaku. Sprawcy z miejsca zdarzenia oddalili się samochodem z nałożonym skradzionymi tablicami rejestracyjnymi. W wyniku użycia broni jeden z pracowników tartaku poniósł śmierć, której przyczyną była rana postrzałowa.

Zeznania świadka M. N. (1) (poprzednio P.

t. I k. 1-5, 6-9v, 11-14v, t. XIV k. 2610-2615, 2616-2621, 2688-2689, 2709-2713, t. XV k. 2833-2839, 2845-2852, 2853-2861, t. XVI k. 3082-3088,

t. XVIII k. 3506-3510, 3530-3536, 3555-3558, t. XIX k. 3722-3725, 3772v-3774

Zeznania świadka G. P. (1)

t. I k. 53-54, 56-60, t. XV k. 2873-2881, t. XVI k. 3082-3088, t. XVII k. 3342-3345, t. XIX k. 3672-3679

Protokół oględzin

t. IX k. 1699-1708

Zeznania świadek K. S.

t. IX k. 1692, 1694-1698, t. X 1951-1953, 1956-1957, 1979-1980,

Zeznania świadka W. S. (2)

t. IX k. 1716-1719, t. X k. 1973-1977,

Zeznania świadka J. K. (1)

t. XII k. 2322-2323

Zeznania świadek B. Z. (1)

t. XII k. 2324-2325

Zeznania świadka M. K. (1)

t. XII k. 2326-2327

Zeznania świadka M. C.

t. XII k. 2331-2333

Protokół oględzin

t. XII k. 2326-2327, k. 2328-2330

Zeznania świadek M. J.

t. I k. 110-111, t. II k. 309-310 t. XIX k. 3774-3774v

Protokół oględzin

t. I k. 75-78

Zeznania świadka K. P. (1)

t. I k. 65-64v, 67-71, 72-74, t. II k. 237-239v, t. XIX k. 3743v-3745v,

Zeznania świadka A. B. (1)

t. I k. 88-89v, t. II k. 303-304v, t. XIX k. 3745v-3748

Zeznania świadka E. M.

t. XIII k. 2507-2509

Protokół oględzin

t. XIII k. 2510-2514

Zeznania świadka J. K. (2)

t. XIII k. 2515-2517

Zeznania świadek B. Z. (2)

t. XIII k. 2520-2521

Protokół oględzin

t. XIII k. 2522-2525

Zeznania świadek G. M.

t. XIII k. 2530-531

Zeznania świadek A. J.

t. XIII k. 2532-2535

Zeznania świadek M. O.

t. XIII k. 2539-2540

Zeznania świadka M. Ł.

t. XIII k. 2542-2543

Zeznania świadek H. M.

t. XIII k. 2544-2546

Zeznania świadka A. G. (1)

t. XIII k. 2557-2559

Zeznania świadek D. A.

t. XI k. 2067, k. 2070-2072, t. XII 2273-2276

Zeznania świadka T. S.

t. XI k. 2074-2077, t. XII k. 2250-2251

Zeznania świadek

J. D.

t. XI k. 2078-2079v, 2188-2189

Zeznania świadka L. S.

t. XI k. 2080-2081,

Zeznania świadka B. G.

t. XI k. 2097-2100,

Zeznania świadka R. J.

t. XI k. 2130-2131, 2181-2182v,

Zeznania świadek I. A.

t. XI k. 2135-2136,

Zeznania świadek J. B. (1)

t. XI k. 2138-2139

Zeznania świadek W. S. (1)

t. III k. 486-489, t. IV k. 609-610, 772-773, t. XIX k. 3670-3671

Zeznania świadka D. S.

t. III k. 407-408, k. 454-455,

Zeznania świadka P. M.

t. III k. 410-413v,

Zeznania świadka J. B. (2)

t. III k. 426-429,

Zeznania świadka S. B.

t. III k. 414-416v

Zeznania świadka J. B. (3)

t. III k. 420-421v

Zeznania świadka J. P.

t. III k. 422-423, k. 572-572v, t. IV k. 785-788

Ad. Czyn z pkt. XI aktu oskarżenia nielegalne posiadanie broni

Członkowie zorganizowanej grupy przestępczej przechowywali broń w różnych miejsca m.in. w lesie w okolicach C. oraz u P. Ł., który chował ją w gołębniku albo garażu w miejscowości S.. Bronią, którą P. Ł. przechowywał w okresie pomiędzy 2000r. a 9 października 2002r. dla M. N. (1) była m.in. (...), (...), (...), (...), (...) i (...). M. N. (1) przed planowanym napadem dzwonił do P. Ł., żeby ten przygotował broń, która była odbierana przed napadem, a po jego wykonaniu była oddawana w umówione miejsce.

Zeznania świadka M. N. (1) (poprzednio P.

t. I k. 1-5, 6-9v, 11-14v, t. XIV k. 2610-2615, 2616-2621, 2688-2689, 2709-2713, t. XV k. 2833-2839, 2845-2852, 2853-2861, t. XVI k. 3082-3088,

t. XVIII k. 3506-3510, 3530-3536, 3555-3558, t. XIX

k. 3722-3725, 3772v-3774

Ad. Czyn z pkt. XII aktu oskarżenia kradzież z włamaniem

P. Ł. w dniu 1 stycznia 2002r. ponownie spotkał M. N. (1) w trakcie włamania do magazyny położonego przy ul. (...) w K. podczas którego nieustalony sprawca przy użyciu nożyc do cięcia metalu przeciął metalową kłódkę do bramy wjazdowej na teren magazynu, z którego P. Ł. wraz z M. N. (2) oraz innym nieustalonym sprawcą dokonali kradzieży ubrań zapakowanych w duże torby materiałowe. Skradzione ubrania zostały następnie przewiezione do innego magazynu mieszczącego się na terenie W.. Zyski z kradzieży zostały podzielone między P. Ł. i M. N. (1).

Zeznania świadka M. N. (1) (poprzednio P.

t. I k. 1-5, 6-9v, 11-14v, t. XIV k. 2610-2615, 2616-2621, 2688-2689, 2709-2713, t. XV k. 2833-2839, 2845-2852, 2853-2861, t. XVI k. 3082-3088,

t. XVIII k. 3506-3510, 3530-3536, 3555-3558, t. XIX

k. 3722-3725, 3772v-3774

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

-

-

-

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

-

-

-

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Częściowe wyjaśnienia oskarżonego P. Ł.

Na przyznanie przymiotu wiarygodności zasługują te wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jakim potwierdzał znajomość z M. N. (1) (poprzednio P.) oraz jego żoną I. P. oraz ich wspólnych spotkań towarzyskich. Już okoliczności bliższego poznania M. P. (2) wskazują na motywy zawarcia tej znajomości, które w dalszym etapie doprowadziły do przestępczych związków oskarżonego z M. N. (1) i jego grupą przestępczą. P. Ł. poprosił M. N. (1) o „przysługę”, która w istocie sprowadzała się do zastraszenia dyspozytora w firmie transportowej by w sposób korzystniejszy dla oskarżonego przydzielał kursy. W ten sposób P. Ł. zaciągnął swoisty „dług wdzięczności” u M. N. (1). Z wyjaśnień P. Ł. wynika, ze przynajmniej domyślał się wówczas czym zajmuje się M. N. (1) (zawodową działalnością przestępczą) i właśnie dlatego poprosił go o tą specyficzną „przysługę”. Okoliczności te przeczą dalszym wyjaśnieniom oskarżonego, który zaprzeczał przestępczej współpracy z M. N. (1) i jego grupą.

Zeznania świadek G. P. (1)

Zeznania świadka G. P. (1) były dla Sądu w pełni wiarygodne. Świadek opisywał okoliczności związane ze znajomością z oskarżonym oraz przekazywanych przez niego informacji ułatwiających dokonywanie napadu między innymi na pocztę, bank oraz giełdę warzywną. Świadek w złożonych zeznaniach wskazał, iż oskarżony przekazywał członkom grupy dokładne informacji dotyczące m.in. planu oraz rozkładu pomieszczeń oraz przechowywanych w nich środkach finansowych. Sąd nie miał żadnych podstaw do kwestionowania wiarygodności zeznań świadka, który w sposób rzeczowy i logiczny przedstawił znane sobie okoliczności sprawy a jego zeznania zostały potwierdzone między innymi zeznaniami jego brata M. N. (1) (poprzednio P.). Podkreślić należy, że G. P. (1) nie miał żadnych powodów by fałszywie pomawiać P. Ł.. Oskarżony nie był żadnym konkurentem w prowadzeniu przestępczych interesów ani świadkiem w sprawie przeciwko niemu czy osobom z nim powiązanym. W istocie oskarżony nie był powiązany z jego przestępczą działalnością. Świadek miał wiedzę o oskarżonym i zapamiętał go jedynie z dwóch przyczyn: dość bliskiej relacji oskarżonego z jego bratem M., oraz dość charakterystycznej intrygi związanej z wyłudzeniem samochodu o0d P. Ł., w którą był mocno zaangażowany. Żadna z tych okoliczności zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego i logiki nie mogła go motywować do fałszywego pomawiania oskarżonego

Zeznania świadka M. N. (1) (poprzednio P.)

W ocenie Sądu odnosząc się w ogólności do depozycji świadka stwierdzić należy, iż zeznania te mimo upływu lat były jasne, logiczne i konsekwentne, zwłaszcza że zarówno w toku prowadzonego postępowania przygotowawczego jak i przed Sądem, świadek w sposób jasny, logiczny i kategoryczny opisywał zachowania oskarżonego, przedstawiając je takimi jakimi je zapamiętał. Świadek szczegółowo opisywał zachowania oskarżonego nie wykazując wobec niego negatywnego stosunku, który mógłby sugerować, że składając zeznania przyświecała mu chęć bezpodstawnego pomówienia oskarżonego. W ocenie Sądu świadek obiektywnie opisywał przebieg zdarzeń z udziałem oskarżonego, w których sam brał czynny udział. Sąd nie doszukał się w postawie świadka czy w treści jego zeznań elementów stronniczości, albowiem jego depozycje odnajdują potwierdzenie w innych zgromadzonych i ujawnionych dowodach w sprawie choćby w zeznaniach świadka G. P. (2) potwierdzającego, że oskarżony wskazywał dla grupy różne miejsca, osoby i przedmioty mogące stanowić źródło dochodu dla grupy. Zeznania świadka w zakresie w jakim opisywał swoją znajomość z oskarżonym zostały również potwierdzone przez świadek I. P. oraz J. Ł. zeznających na okoliczność ich wspólnej znajomości. Również bezpośredni kontakt Sądu na rozprawie ze świadkiem utwierdził Sąd w przekonaniu, iż w swoich zeznaniach świadek kierował się wyłącznie chęcią obiektywnego przedstawienia przebiegu inkryminowanych zdarzeń. W ocenie Sądu zeznania świadka stanowiły wartościowy materiał dowodowy, będący podstawą dokonania prawidłowych ustaleń faktycznych w sprawie. Podkreślić należy, że M. N. (1) nie miał żadnych powodów by fałszywie pomawiać P. Ł.. Oskarżony nie był żadnym konkurentem w prowadzeniu przestępczych interesów ani świadkiem w sprawie przeciwko niemu czy osobom z nim powiązanym. Świadek pozostawał w relacjach koleżeńskich z oskarżonym, ale oskarżony po zerwaniu relacji zachowywał się lojalnie nie obciążając w żaden sposób świadka, czy osób z nim współdziałających. Dlatego żadna z tych okoliczności zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego i logiki nie mogła go motywować do fałszywego pomawiania oskarżonego

Zeznania świadek W. S. (1)

Sąd nie miał żadnych powodów do kwestionowania wiarygodności zeznań świadek, albowiem w sposób rzeczowy i logiczny przedstawiła okoliczności przebiegu napadu na tartak. Przedstawione przez świadek okoliczności znalazły potwierdzenie w protokole oględzin i przeszukania.

Zeznania K. P. (2), A. B. (2), M. J.

K. C. , M. R. (1), J. K. (3), S. Ł., A. B. (3), S. Z., K. J.

M. Ś., M. K. (2), M. N. (3), W. K., G. C.

M. K. (3), A. K. J. Ż.

R. N.

Sąd nie miał żadnych podstaw do kwestionowania konsekwentnych, stanowczych i spójnych zeznań świadków będących pracownikami hurtowni (...) sp. z.o.o. Okoliczności powoływane przez świadków, a dotyczące przebiegu napadu na hurtownie znajdują potwierdzenie w wynikach oględzin oraz przeszukań

Świadkowie ujawnieni w trybie art. 392 § 1 k.p.k. w zw. z art. 394 § 1 i 2 k.p.k. bez odczytywania – zeznawali na okoliczność napadu w hurtowni (...).sp. z.o.o.

Zeznania D. S.

P. M.,

S. B., J. B. (3),

J. P.,

J. B. (2),

J. S. (4),

P. D.

Sąd nie miał również żadnych podstaw do kwestionowania konsekwentnych zeznań świadków będących pracownikami tartaku. Okoliczności powoływane przez świadków, a dotyczące przebiegu napadu na tartak znajdują potwierdzenie w wynikach oględzin oraz przeszukań pomieszczeń. -

Zeznania K. S., J. B. (4), W. S. (2),

W. W. (2)

Sąd nie miał żadnych podstaw do kwestionowania konsekwentnych, stanowczych i spójnych zeznań świadków. Okoliczności przez nich powoływane, a dotyczące przebiegu napadu na dom K., W. i J. S. (2) ”znajdują potwierdzenie w wynikach oględzin oraz przeszukań.

Zeznania D. A.,

T. S., J. D.,

L. S., B. G.,

R. J., I. A. J. B. (1), M. R. (2)

Sąd uznał, iż zeznania świadków również zasługują na walor wiarygodności, albowiem opisywali oni przebieg napadu na filię Banku (...) S.A opisując zdarzenia tak jak je zapamiętali. Zeznania świadków były konsekwentne, zgodne, spójne oraz wzajemnie ze sobą korespondujące. -

Zeznania J. K. (1), B. Z. (1), M. K. (1), M. C., A. G. (2)

Zeznania świadków były dla Sądu w pełni wiarygodne. Świadkowie opisywali okoliczności związane z przebiegiem napadu na pracowników firmy (...) należącego do J. K. (1). Zeznania świadków były spójne i logiczne oraz znalazły potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym m.in. w protokołach oględzin oraz przeszukania.

Zeznania E. M., A. J., M. Ł., H. M., J. K. (2), B. Z. (2), G. M., A. J., M. O., A. G. (1)

Sąd nie maił żadnych podstaw do kwestionowania wiarygodności zeznań tych świadków, albowiem opisywali oni okoliczności przebiegu napadu na Urząd Pocztowy w S.. Przedstawione przez świadków okoliczności znalazły potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym i ujawnionym materiale dowodowym.

K. M., I. s., R. P., D. D. oraz Z. S.

Zeznania świadków nie odgrywały większego znaczenie w niniejszej sprawie.

Zeznania świadek J. Ł.

W ocenie Sądu zeznania świadek były logiczne i rzeczowe, a nadto korespondujące z pozostałymi dowodami zebranymi w sprawie choćby zeznaniami świadka M. N. (1) oraz I. P. na okoliczność ich wspólnej znajomości.

Zeznania świadek I. P.

Sąd nie miał podstaw do kwestionowania wiarygodności zeznań świadek, która w sposób rzeczowy i logiczny przedstawiła okoliczności jej znajomości oraz (byłego męża M. N. (2) (poprzednio P.) z oskarżonym i jego żoną.

Opinie:

- z zakresu badań traseologicznych ,

- z zakresu badań daktyloskopijnych,

- z zakresu badań osmologicznych,

- z zakresu broni i balistyki

Sąd uznał, iż opinie sporządzono w sposób fachowy i rzetelny przez biegłych posiadających wymaganą wiedzę i doświadczenie zawodowe. Wszystkie sporządzone opinie były jasne, pełne, logiczne i zrozumiałe.

Opnia biegłego z zakresu neurologii i kardiologii dot. oskarżonego

Opinie biegłych z zakresu neurologii i kardiologii Sąd uznał za rzetelne i trafne a ich wnioski końcowe jasno wynikały z przeprowadzonych badań i zostały należycie uzasadnione.

Opinia sądowo psychiatryczna oskarżonego

Sąd uznał za wiarygodną opinie biegłych, która nie była przez strony kwestionowana. Opinia była rzeczowa, logiczna i fachowa, a jej wnioski końcowe jasno wynikały z przeprowadzonych badań i zostały należycie uzasadnione.

Dokumentacja medyczna oskarżonego

Sąd nie widzi podstaw do kwestionowania zapisów w dołączonej dokumentacji medycznej oskarżonego.

Dokumentacja zgromadzona w aktach sprawy

Dokumenty urzędowe sporządzone przez upoważnione do tego organy w prawem przypisanej formie. Ich treść nie byłą kwestionowana przez strony, brak jest także innych okoliczności, które mogłyby podważyć ich wiarygodność

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1

Wyjaśnienia P. Ł.

Wyjaśnienia oskarżonego P. Ł. w zakresie w jakim konsekwentnie neguje on, iż brał udział w zarzucanych mu czynach nie zasługują na uwzględnienie. Oskarówny w składanych przez siebie wyjaśnieniach starał się podważać wiarygodność zeznań obciążających go świadków w szczególności M. N. (1) (poprzednio P.) oraz G. P. (1). Oskarówny w składanych wyjaśnieniach konsekwentnie podkreślał, iż pracował legalnie współpracując z różnymi przewoźnikami m.in. w (...). Swoją znajomość z M. N. (1) opisywał tylko i wyłącznie jako znajomość czysto koleżeńską a G. P. (1) widział kilka razy w życiu, ponieważ był bratem M. N. (1). Powyższe wyjaśnienia oskarżonego są sprzeczne ze zgromadzonym i ujawnionym w sprawie materiałem dowodowym w szczególności z konsekwentnymi zeznaniami M. N. (1), który szczegółowo opisywał przekazywane przez oskarżonego informacje mogące stanowić źródło dochodu dla grupy. Oskarówny w złożonych wyjaśnieniach zarówno w toku postępowania przygotowawczego jak i przed Sądem odnosił się tylko i wyłącznie do okoliczności związanych z zabraniem mu samochodu marki (...)oraz otrzymania za niego określonej kwoty finansowej a także jednorazowej ,,podwózki” M. N. (1) za którą otrzymał około tysiąca złotych. W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jakim twierdził, że świadek M. N. (1) przyjeżdżał przy okazji do niego w miejsca w których następnie dokonywano napadu np. do skupu metali, tartaku czy też do osoby handlującej gołębiami są pozbawione sensu i logiki, zwłaszcza że w pierwszych wyjaśnieniach oskarżony utrzymywał, iż ze świadkiem miał relacje czysto koleżeńską i czasem spotykali się głównie u niego w domu. W ocenie Sądu powyższe wyjaśnienia oskarżonego należało ocenić jako sposób obrony przed stawianymi zarzutami i przeniesieniem winy na świadka, który niby przypadkiem w luźnych rozmowach pozyskiwał informacje o tartaku, skupie złomu czy handlarzu gołębiami.

Sąd nie dał również wiary wyjaśnieniem oskarżonego w zakresie w jakim twierdził, że dokonywał przewozu ubrań dla C. i raz nie dostał za to wynagrodzenia, a M. N. (1) (poprzednio P.) poprosił go w ramach zwykłego przewozu o zapakowanie i przewiezienie a następnie rozpakowanie ubrań w określonym miejscu w ramach zwykłego przewozu. W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie są co najmniej nie logiczne, zwłaszcza że zdarzenie, do którego odnosił się oskarżony miało miejsce w noc sylwestrową, tj. 1 stycznia 2002r.w związku z powyższym co najmniej nielogicznym jest, aby oskarżony takiego transportu dokonywał w mocy w ramach zwykłych rozliczeń.

Na walor wiarygodności nie zasługują również depozycje oskarżonego w zakresie w jakim twierdził, że nigdy nie miał styczności z nielegalną bronią a gdyby inni wiedzieli,, że ma jakąś broń” to by nie przyjechali i na niego nie napadli. Wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie zmierzają tylko i wyłącznie do uniknięcia odpowiedzialności karnej za inkryminowany mu aktem oskarżenia czyn. Są one pokrętne, nielogiczne i sprzeczne z dowodami zgromadzonymi w toku postępowania, a przede wszystkim z zeznaniami świadka M. N. (1).

Podkreślić należy, że wyjaśnienia te nie korespondują z jego wyjaśnieniami w których opisywał początek znajomości z M. N. (1) i zastraszenie dyspozytora w firmie transportowej. Oskarżony nie tylko dobrowolnie wszedł w relacje z osobą co do której co najmniej przypuszczał, że jest ważną osobą w grupie przestępczej, ale także poprosił ją o podjęcie w istocie przestępczych działań (art. 191 § 1 i 2k.k.). Doświadczenie życiowe wskazuje, że nawiązanie takich relacji zwykle powoduje negatywne konsekwencje dla korzystającego z takich przysług. Również niewyobrażalnym i sprzecznym z zasadami doświadczenia życiowego i logiki byłoby działanie polegające na wymuszeniu przekazania samochodu sprawcom po zabójstwie w tartaku. Wręcz niemożliwym jest aby nie znającemu działalności przestępczej M. N. (1) sprawcy przekazali informacje o zabójstwie dokonanym przez grupę i żądali środków na pomoc finansową dla zatrzymanego. Wówczas oskarżony mógłby zawiadomić organy ścigania nie tylko o wymuszeniu rozbójniczym, ale także o domniemanych sprawcach zabójstwa. Na marginesie wskazać należy, że doświadczenie życiowe i „zwyczaje przestępcze” wskazują, ze to członkowie grupy zrzucają się na zatrzymanego członka grupy i jego rodzinę.

1.1.2

Zeznania świadka M. B.

W ocenie Sądu zeznania świadka nie zasługują na uwzględnienie albowiem świadek w złożonych zeznaniach zaprzeczył aby znał oskarżonego, który ,,wystawiał” tj. wskazywał dla grupy różne miejsca, osoby i przedmioty, które mogły stanowić źródło zarobku. Powyższe zeznania w tym zakresie są sprzeczne z zeznaniami świadka M. N. (1) (poprzednio P.), który w złożonych zeznaniach wskazał, iż świadek brał udział razem z oskarżonym w dwóch napadach. Zeznania te są oczywistą konsekwencją jego postawy procesowej w sprawie, w której został prawomocnie skazany między innymi za przestępstwa popełnione w ramach podgrupy M. N. (1).

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

x

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1 , 2 a), b), c),d), e), f), g), h), i)

P. Ł.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Ogólne rozważania dotyczące kwalifikacji zarzucanych oskarżonemu czynów

W świetle zebranego i ujawnionego w sprawie materiału dowodowego zarówno sprawstwo, jak i wina oskarżonego co do popełnienia zarzuconych mu czynów nie budzą żadnych wątpliwości. zachodziła jedynie konieczność niewielkiej modyfikacji opisu przypisanych czynów w pkt. 2 b i c z odmiennym ustaleniem, iż czynów tych dopuścił się pomiędzy 2001 r. a 10 października 2002r., zaś co się tyczy czynu zarzucanego oskarżonemu w pkt. 1 wyroku. - zachodziła konieczność dokonania oceny prawno-karnej tego przepisu z uwzględnieniem zmian treści przepisu art. 258 § 2 k.k. i w konsekwencji umorzenie postępowania co do tego zarzutu.

Rozważania prawne dotyczące nakłaniania i pomocnictwa w dokonywanych rozbojach

W oparciu o całokształt poczynionych w sprawie ustaleń, Sąd przyjął, że oskarżony P. Ł. swoimi zrachowaniami wyczerpał on każdorazowo znamiona przestępstwa z art. 18 § 2 i 3 k.k. w zw. z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym na dzień 10 października 2002r. w zw. z art. 4 § 1 k.k.

W ujęciu art. 280 § 1 k.k. przestępstwo rozboju polega na kradzieży popełnionej przy użyciu przemocy wobec osoby lub groźby natychmiastowego jej użycia albo przez doprowadzenie człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności. Kwalifikowany typ przestępstwa rozboju z art. 280 § 2 k.k. polega na posłużeniu się nożem przez sprawcę wobec pokrzywdzonego celem dokonania kradzieży albo na działaniu wspólnie z osobą, która takim przedmiotem się posługuje.

Forma sprawstwa określona w art. 18 § 2 k.k. w postaci podżegania polega na intencjonalnym nakłanianiu innej osoby do dokonania czynu zabronionego. Podżegać można tylko aktywnie (w drodze działania) i tylko z zamiarem bezpośrednim (a już nie z ewentualnym), gdyż ustawa, określając stronę podmiotową podżegania, mówi: "kto chcąc, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego". Nie będzie więc podżeganiem opowiadanie o korzyściach z popełnienia takiego lub innego przestępstwa, gdy dana osoba co najwyżej godzi się z ewentualnością, że może to spowodować powstanie zamiaru przestępczego u innej osoby. Nakłanianie do popełnienia czynu zabronionego to wzbudzanie woli popełnienia określonego typu czynu, o którym nakłaniający wie, że jest on zabroniony pod groźbą kary. Tej wiedzy nie musi mieć natomiast nakłaniany. O podżeganiu można mówić tylko wtedy, gdy osoba nakłaniana nie miała w danym czasie zamiaru popełnienia określonego czynu. Gdy taki zamiar miała, podżeganie będzie nieudolne, a wobec braku penalizacji nieudolnego podżegania sprawca nakłaniania nie odpowie za to podżeganie. Mając na uwadze istotę podżegania, należy uznać za nietrafny pogląd, że "podżeganie polega zarówno na wzbudzaniu u innej osoby zamiaru popełnienia czynu zabronionego, jak i na umacnianiu jej w powziętym już wcześniej zamiarze czy zagrzewaniu do popełnienia tego czynu osoby, która taki zamiar wcześniej powzięła" (zob. wyrok SA w Krakowie z dnia 20 września 2001 r., II AKa 204/01, KZS 2001, z. 11, poz. 28; oraz J.B. Stefańska (w:) Kodeks karny..., red. R.A. Stefański, 2015, s. 218). Nakłanianie może przybrać różną postać: propozycji, zachęty, sugestii, rady, prośby, zlecenia, polecenia, groźby. Pamiętać przy tym należy, że podżeganie ma charakter przestępstwa skutkowego, przybiera postać stadialną dokonania jedynie wówczas, gdy w psychice nakłanianego powstanie zamiar zrealizowania czynu zabronionego, postulowanego przez nakłaniającego.

Natomiast zgodnie z treścią art. 18 § 3 k.k. odpowiada za pomocnictwo, kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie, w szczególności dostarczając narzędzie, środek przewozu, udzielając rady lub informacji; odpowiada za pomocnictwo także ten, kto wbrew prawnemu, szczególnemu obowiązkowi niedopuszczenia do popełnienia czynu zabronionego swoim zaniechaniem ułatwia innej osobie jego popełnienie. Pomocnictwo polega na ułatwianiu innej osobie popełnienia czynu zabronionego. Ustawa wskazuje na typowe formy pomocnictwa, jakimi są: dostarczenie narzędzia, środka przewozu, a także udzielenie rady lub informacji. Użyty w ustawie zwrot "w szczególności" wskazuje, że w grę mogą wchodzić również inne formy pomocnictwa. Chodzi zatem o takie zachowania, które - obiektywnie rzecz biorąc - ułatwiają popełnienie czynu zabronionego, o czym przesądza określenie ustawowe "ułatwia". Zachowanie, które popełnienia czynu zabronionego nie ułatwiało, a jedynie - według zamiaru sprawcy - miało ułatwić, może być traktowane jako usiłowanie pomocnictwa. Użyty przez ustawę zwrot "w zamiarze" oznacza, że pomocnictwa można dopuścić się zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym. Ustawodawca przesądził także możliwość pomocnictwa przez zaniechanie, wymagając jednak, aby polegało ono na niedopełnieniu szczególnego obowiązku prawnego. Umyślność pomocnictwa dotyczy jedynie popełnienia czynu zabronionego i nie przesądza o formie winy sprawcy takiego czynu. Jest więc w pełni możliwe zróżnicowanie form winy oraz sprawcy wykonawczego, co jest zgodne z zasadą wyrażoną w art. 20 k.k. (za Komentarz do art. 18 kodeksu karnego (Dz. U. 97.88.553), (w:) A. Marek, Kodeks karny. Komentarz, LEX, 2007, wyd. IV.).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, iż oskarżony dokonując zarzucanych mu czynów wypełnił swoim działaniem znamiona czynu z art. 18 § 2 i 3 k.k. w zw. z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. bowiem nakłaniał innych członków zorganizowanej grupy przestępczej do popełnienia szeregu rozbojów udzielając im przy tym informacji ułatwiających ich dokonanie. Z ujawnionego i zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż praca jaką wykonywał oskarżony ułatwiała mu pozyskiwanie różnych informacji ułatwiających typowanie miejsc do napadu. Oskarżony w trakcie spotkań z M. N. (1) wskazywał mu tzw. miejsca w których przechowywana jest duża ilość pieniędzy w gotówce. Dokonując zwiadu wskazywanych miejsc oskarżony sprawdzał ich położenie, rozkład pomieszczeń oraz ustalał ilość gotówki jaka mogła być tam przechowywana. Informacje przekazywane przez oskarżonego bez wątpienia ułatwiały dokonanie napadów, ponieważ sprawcy przed rozbojem mieli ogólną wiedze na temat wytypowanego miejsca a w tym m.in. rozkładu pomieszczeń, ilości pracowników czy też zabezpieczenia terenu. Oskarżony miał świadomość oraz akceptował fakt, iż przekazywane przez niego informacje zainicjują i ułatwią dokonywanie napadów na wskazane przez niego miejsca, zwłaszcza że za przekazane informacje otrzymywał 10 % zysku z dokonanego rozboju. Co prawda oskarżony nie deklarował chęci uczestnictwa w dokonywanych rozbojach, ale był ich głównym inicjatorem.

Zdaniem Sądu oskarżony dopuścił się zarzuconych mu czynów w ciągu, o jakim mowa w art. 91 § 1 k.k. Ciąg przestępstw (art. 91 § 1 k.k.) jest instytucją prawa materialnego, więc jego przyjęcie nie jest pozostawione uznaniu Sądu. Pominięcie tej instytucji podczas wyrokowania stanowiłoby obrazę prawa karnego materialnego mającą wpływ na treść wyroku, stąd zachodziła konieczność uwzględnienia jej przy orzekaniu w okolicznościach niniejszej sprawy. Ciąg przestępstw zachodzi wówczas, gdy sprawca popełnia kilka przestępstw, które charakteryzują się jednorodną kwalifikacją prawną (tożsamość kwalifikacji), podobnym sposobem popełnienia, krótkimi odstępami czasu pomiędzy poszczególnymi przestępstwami oraz brakiem przedzielającego je wyroku skazującego, co do któregokolwiek z nich. Taka sytuacja zaistniała w okolicznościach niniejszej sprawy. Przepis art. 91 § 1 k.k. pozwala, w przypadku spełnienia przesłanek w nim określonych, na uproszczone orzekanie o karze. Zamiast za każde z przestępstw, przypisanych sprawcy, wymierzać kary jednostkowe i następnie karę łączną, uznaje się oskarżonego za winnego wielu (co najmniej dwóch) przestępstw, bez potrzeby orzekania kar jednostkowych. Zawsze więc należy oskarżonemu najpierw przypisać popełnienie konkretnych przestępstw, ze wskazaniem ich kwalifikacji prawnej (ale bez powoływania w tym miejscu art. 91 § 1 k.k.), a następnie wymierzyć za nie jedną karę z powołaniem już art. 91 § 1 k.k. Skoro bowiem przepis ten dotyczy zasad wymiary kary za ciąg przestępstw, to powołać go należy tylko przy podstawie wymiaru kary, a nie przy podstawie kwalifikacji prawnej każdego z czynów przypisanych oskarżonemu (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2012 r. w sprawie V KK 252/12 - LEX nr 1231652).

Oskarżony P. Ł. dopuszczając się zarzucanych mu przestępstw, uczynili sobie z powyższego przestępczego procederu stałe źródło dochodu, co natomiast uzasadniało także kwalifikację z art. 65 § 1 k.k. Zgodnie z przepisem art. 65 § 1 k.k. przepisy dotyczące wymiaru kary, środków karnych oraz środków związanych z poddaniem sprawcy próbie, przewidziane wobec sprawcy określonego w art. 64 § 2, stosuje się także do sprawcy, który z popełnienia przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu lub popełnia przestępstwo działając w zorganizowanej grupie albo związku mających na celu popełnienie przestępstwa oraz wobec sprawcy przestępstwa o charakterze terrorystycznym. Zwrot " stałe źródło dochodu" odnosi się do " popełnienia przestępstwa", co umożliwia zastosowanie komentowanego przepisu, nie tylko dla sprawców co najmniej dwóch przestępstw, ale również wobec sprawców jednego przestępstwa, z którego był czerpany stały dochód. Oznacza to możliwość zastosowania art. 65 do sprawcy czynu ciągłego (zob. G. Łabuda, (w:) Giezek, Kłączyńska, Łabuda, Kodeks karny, s. 483), przy czym dochód uzyskany z jednego zachowania składającego się na czyn ciągły nie może świadczyć o stałości dochodu. Zwrot " uczynienie sobie z popełnienia przestępstwa stałego źródła dochodu" oznacza trwałość oraz ciągłość uzyskiwanego dochodu. Nie musi to być źródło główne, ani też jedyne (wyr. SN z 20 grudnia 1971 r., I KR 249/71, OSNKW 1972, z. 5, poz. 87; wyr. SN z 29 maja 1980 r., I KR 100/80, GP 1980, Nr 20, s. 403; post. SN z 13 lutego 2008 r., III KK 369/07, OSNKW 2008, z. 6, poz. 46). O stałym dochodzie sprawcy będziemy mówić, gdy sprawca dopuszcza się przestępstwa wielokrotnie i regularnie, a takie zachowania stanowią dla niego sposób na uzyskiwanie dochodu. W orzecznictwie SN wskazuje się, że " stałość źródła dochodu" musi się łączyć z wielokrotnością i systematycznością działalności przestępnej nacelowanej na uzyskanie dochodu. Nie może się zatem "materializować" w pojedynczym akcie czynu sprawcy (zob. wyr. SN z 20 kwietnia 2005 r., III KK 27/05, OSNwSK 2005, Nr 1, poz. 804; post. SN z 13 lutego 2008 r., (III KK 369/2007, OSNKW 2008, z. 6, poz. 46) - tak: (Kodeks karny. Część ogólna. Tom II. Komentarz do art. 32-116, dr Michał Królikowski, prof. dr hab. Robert Zawłocki, Rok wydania: 2010, Wydawnictwo: C.H. Beck, Wydanie 1). Co prawda nie ze wszystkich rozbojów oskarżony otrzymał swoje pieniądze, ponieważ w typowanych przez niego miejscach nie było dostatecznie dużo gotówki a w przypadku rozboju na stacje paliw (...) nie doszło do przywłaszczeniu koparki budowlanej niemniej jednak z większości dokonanych napadów oskarżony w różnych kwotach otrzymywał pieniądze.

Rozważania prawne dotyczące zarzutu przechowywania broni

Na podstawie zgromadzonego i ujawnionego w sprawie materiału dowodowego Sąd przyjął, że oskarżony P. Ł. swoimi zachowaniem wyczerpał dyspozycje art. 263 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

Treść art. 263 § 2 k.k. penalizuje zachowanie nielegalnego posiadania broni palnej lub admonicji. Jest czynność, która może przejawiać się jako działanie, jak i zaniechanie. Sprawca może bowiem aktywnie, nielegalnie wejść w posiadanie broni, jak tez może nie oddać broni. Pojęcie posiadania występuje w prawie karnym w znaczeniu potocznym jako " mieć, trzymać, utrzymać czy dysponować". Inaczej mówiąc, " posiadanie" w rozumieniu prawa karnego to faktyczne władanie mieniem bądź rzeczą, bez odwoływania się cywilistycznej konstrukcji posiadania" (postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 24 września 2009 r., sygn. akt II KK 170/09). Dla przypisania sprawstwa czynu z art. 263 § 2 k.k. bez znaczenia jest, czy sprawca faktycznie jest właścicielem broni, gdyż wystarczy samo jej posiadanie.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy postępowanie oskarżonego wypełniało znamiona przestępstwa określonego w treści art. 263 § 2 k.k., albowiem, w okresie pomiędzy 2000 r a 9 października 2002r. w pomieszczeniach mieszkalnych oraz gospodarczych w miejscowości S. przechowywał dla M. N. (1) (poprzednio P.) bez wymaganego zezwolenia broń palną różnych marek w tym m.in. (...), (...), (...), (...). (...) i (...), która następnie była używana w trakcie rozbojów, z których oskarżony czerpał korzyści finansowe.

Rozważania prawne dotyczące zarzutu włamania do magazynu na terenie K.

Czyn zabroniony określony w treści w art. 279 § 1 k.k. polega na dokonaniu kradzieży z włamaniem. Kradzież stanowi zabór rzeczy ruchomej rozumiany jako wyjęcie jej spod władztwa osoby uprawnionej do dysponowania tą rzeczą, w celu jej przywłaszczenia, tj. postępowania z nią jak właściciel. Przestępstwo kradzieży kwalifikowane jest przez sposób działania sprawcy, jakim jest posłużenie się włamaniem. Polega ono na usunięciu przeszkody, stanowiącej zabezpieczenie danego przedmiotu, przy czym podkreślić trzeba, że nie musi ono polegać na stosowaniu siły fizycznej, kluczowy jest tu cel, dla jakiego ustanowiona została przełamana przez zachowanie sprawcy bariera.

Na podstawie zgromadzonego i ujawnionego w sprawie materiału dowodowego Sąd uznał, iż odkażany P. Ł. swoim zachowaniem wyczerpał znamiona czynu określonego w treści art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. z tym ustaleniem, że oskarżony popełnił czyn pomiędzy 1 stycznia 2002r. a 9 października 2002r. O tym, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu świadczą przede wszystkim zeznania świadka M. N. (1) (poprzednio P.) z którym oskarżony dokonał wspólnie kradzieży z włamaniem do magazynu mieszczącego się w miejscowości K. przy ul. (...), a skradziony i zapakowany towar został następnie przewieziony przez oskarżonego do innego magazyny mieszczonego się na terenie W..

☐

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

-

-

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

-

☐

1.4.  Warunkowe umorzenie postępowania

-

-

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

-

x

1.5.  Umorzenie postępowania

1

P. Ł.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

Sąd na podstawie art. 17 § 1 pkt. 6 k.p.k. umorzył postępowanie karne wobec oskarżonego P. Ł. co do czynu z pkt. 1 wyroku tj. czynu wyczerpującego dyspozycje art. 258 § 2 k.k.

Terminy przedawnienia karalności biegną od chwili popełnienia czynu zabronionego (art. 6 § 1 k.k.), z wyjątkiem przestępstw znamiennych skutkiem, wobec których utrzymano zasadę rozpoczynania biegu przedawnienia od czasu, gdy skutek nastąpił (art. 101 § 3 k.k.) Bieg terminu przedawnienia czynu ciągłego (art. 12 k.k.) rozpoczyna się od zakończenia ostatniego zachowania objętego znamieniem ciągłości. Przedawnienie w stosunku do poszczególnych uczestników zorganizowanej grupy lub związku przestępczego biegnie nie od ukończenia przestępczej działalności przez grupę lub związek, lecz od odstąpienia od udziału w przestępczej działalności przez poszczególnego uczestnika.

Na podstawie zgromadzonego i ujawnionego materiału dowodowego Sąd ustalił, iż oskarżony brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej w okresie od końca 1999 roku do 10 października 2002 roku.

W dacie popełnienia zarzucanego oskarżonemu P. Ł. czynu w okresie od końca 1999 roku do dnia 10 października 2002 roku., występek z art. 258 § 2 k.k. zagrożony był karą od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności. Artykuł 101 § 1 pkt. 3 k.k. przewidywał wówczas ustanie karalności przestępstwa, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynęło 10 lat, gdy czyn stanowił występek zagrożony karą pozbawienia wolności przekraczającą 3 lata. Z kolei art. 102 k.k. przewidywał, że jeżeli w okresie przewidzianym w art. 101 k.k. wszczęto postępowanie przeciwko osobie, karalność popełnienia przez nią przestępstwa ustaje upływem 5 lat od zakończenia tego okresu.

Przepis art. 258 § 1 i 2 k.k. został zmieniony następnie ustawą z dnia 16 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 30 kwietnia 2004 r.), przewidując zagrożenie karą pozbawienia wolności w § 1 od 3 miesięcy do lat 5, zaś w § 2 od 6 miesięcy do lat 8. Ponieważ ustawa ta nie zawierała przepisów intertemporalnych, poza art. 5 stwierdzającym, że wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. - do jej stosowania ma zastosowanie przepis art. 4 § 1 k.k. (por. postanowienie SN z 2 grudnia 2005 r. II KK 195/05).

Ustawą z dnia 3 czerwca 2005 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny (Dz. U. z dnia 19 lipca 2005 r.) wydłużone zostały także okresy przedawnienia za niektóre występki określone w art. 101 § 1 k.k. Artykuł 2 tej ustawy nakazywał znowelizowane przepisy dotyczące przedawnienia stosować także do czynów popełnionych przed dniem jej wejścia w życie, chyba że na gruncie poprzednio obowiązujących przepisów termin przedawnienia już upłynął, wprowadzając tym samym zasadę retroaktywnego stosowania ustawy nowej w zakresie przepisów dotyczących przedawnienia. Wskazana zasada modyfikowała regułę wyrażoną w art. 4 § 1 k.k., w myśl której w przypadku zmiany ustawy, zawsze w całości stosuje się ustawę względniejszą dla sprawcy. Zasada retroaktywnego stosowania przepisów o przedawnieniu z ustawy nowej powodowała, że mimo wyboru ustawy poprzednio obowiązującej jako ustawy względniejszej, dla oceny upływu terminów przedawnienia należało stosować przepisy dotyczące tych terminów określone w ustawie nowej (chyba że termin przedawnienia upłynął jeszcze przed wejściem w życie nowej ustawy). Istotne jest przy tym, że wskazany wyjątek, przewidujący w każdym przypadku retroaktywne stosowanie nowych terminów przedawnienia, dotyczy wyłącznie "przepisów Kodeksu karnego o przedawnieniu" i nie może być rozciągany na inne regulacje tego Kodeksu, w szczególności zaś na przepisy określające sankcje za poszczególne przestępstwa z części szczególnej. Artykuł 101 § 1 k.k. uzależnia co prawda długość terminów przedawnienia od wysokości ustawowego zagrożenia za dane przestępstwo, niemniej chodzi o tę wysokość ustawowego zagrożenia, jaka przewidziana jest na gruncie ustawy, która ma zastosowanie do oceny danego czynu, zgodnie z regułą kolizyjną wyrażoną w art. 4 § 1 k.k. Innymi słowy, w przypadku zmiany ustawy sąd zobowiązany jest do ustalenia, która z konkurujących ustaw jest względniejsza dla sprawcy, mając na uwadze fakt, że niekiedy ustawodawca nakazuje także na gruncie ustawy poprzednio obowiązującej odwoływać się do nowych przepisów o przedawnieniu. Nie jest, wszakże dopuszczalne przyjęcie za podstawę skazania i wymiaru kary za dany czyn zabroniony ustawy poprzednio obowiązującej jako ustawy względniejszej (np. z uwagi na niższe ustawowe zagrożenie) i równoczesne ustalanie terminów przedawnienia według wysokości ustawowego zagrożenia przewidzianego za taki typ czynu zabronionego w ustawie nowej. Skoro bowiem owa ustawa nowa nie będzie podstawą skazania, to nie można przyjmować, że określony czyn faktycznie zagrożony jest karą w wysokości przewidzianej w tej ustawie (por. post. SN z 21.02.2013 IV KK 384/12).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, iż Kodeks karny w brzmieniu obowiązującym przed 1 maja 2004 r. jest ustawą względniejszą dla oceny czynu zarzuconego oskarżonemu w pkt. I wyroku. W związku z powyższym wysokość ustawowego zagrożenia przewidzianego za czyn z art. 258 § 2 k.k. w brzemieniu obowiązującym do dnia 1 maja 2004r. będzie podstawą ustalenia terminu przedawnienia zgodnie z treścią art. 101 § 1 pkt. 3 k.k. oraz art. 102 k.k.

Zgodnie z treścią art. 2 ustawy z dnia 3 czerwca 2005r. o zmianie ustawy – Kodeks karny (Dz. U. 2005 Nr. 132 poz. 1109) do czynów popełnionych przed wejściem w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy Kodeksu karnego o przedawnieniu w brzmieniu nadanym tą ustawą, chyba że termin przedawnienia już upłynął. Jeżeli natomiast przed dniem 3 czerwca 2005 r. na podstawie dotychczasowych przepisów art. 101 k.k. i 102 k.k. w brzemieniu obowiązującym do czasu wejścia w życie ustawy z dnia 3 czerwca 2005 r. o zmianie ustawy Kodeks karny (Dz. U. 2005 Nr. 132 poz. 1109) nie nastąpiło przedawnienie, kwestie przedawnienia karalności należy oceniać, według art. 102 k.k. i art. 102 k.k. w brzemieniu obowiązującym od dnia 3 sierpnia 2005r. i to niezależnie od tego, czy dla oceny prawnej konkretnego zachowania konieczne jest odwołanie się do reguły kolizyjnej określonej w treści art. 4 § 1 k.k. (por. wyrok SN z dnia 9 listopada 2005r. V KK 300/05).

Z analizy akt sprawy wynika, iż postanowieniem z dnia 1 marca 2019r. Prokuratura Okręgowa w W.w sprawie o sygn. akt. (...) wyłączyła do odrębnego postępowania materiały przeciwko P. Ł. o czyn z art. 258 § 2 k.k., art. 18 § 2 i 3 k.k. w zw. z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., art. 263 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. Oskarżonemu P. Ł. po raz pierwszy postawiono zarzuty między innymi o czyn z art. 258 § 2 k.k. postanowieniem Prokuratury Krajowej w W. z dnia 6 czerwca 2016r. w sprawie o sygn. akt. (...)(t. XIV k. 2636-2639) oraz kolejnym postanowieniem z dnia 8 lutego 2017r. (k. 2729-2732). Mając na uwadze powyższe w niniejszej sprawie nie było możliwe wydłużenie okresu przedawnienia o kolejne 10 lat (art. 102 k.k. w brzmieniu nadanym ustawa z dnia 3 czerwca 2005r.) ponieważ postępowania karne przeciwko oskarżonemu P. Ł. wszczęto dopiero w dniu 6 czerwca 2016r. W związku z powyższym przedawnienie karalności jak i ścigania przypisanego oskarżonemu w pkt. I czynu upłynęło w dniu 10 października 2012r.

☐

1.6.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

-

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. Ł.

2

II-IX

Wymierzając oskarżonemu karę jednostkową 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności Sąd kierował się wszystkimi dyrektywami jej wymiaru określonymi w art. 53 k.k., zgodnie z którymi Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

W szczególności w realiach niniejszej sprawy Sąd uwzględnił szereg okoliczności obciążających a zwłaszcza wysoki stopień szkodliwości przypisanych czynów, znaczny stopień jego zawinienia. Oskarżony w celu uzyskiwania korzyści majątkowej nakłaniał inne osoby do dokonywaniu rozbojów z użyciem broni. Naganność zachowania oskarżonego przejawiała się tym, iż dział on z niskich pobudek w celu polepszenia swojej sytuacji finansowej kosztem pokrzywdzonych.

P. Ł.

3

XI

Wymierzając oskarżonemu karę jednostkową 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności Sąd kierował się wszystkimi dyrektywami jej wymiaru określonymi w art. 53 k.k., zgodnie z którymi Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Sąd wymierzając oskarżonemu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności miał na względzie wysoki stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu związanego z nielegalnym przechowywaniem kilku sztuk broni na terenie należącym do jego posesji.

P. Ł.

4

XII

Wymierzając oskarżonemu karę 1 (jednego) roku i 6 (miesięcy) pozbawienia wolności Sąd analizował zarówno elementy przedmiotowe, jak i podmiotowe czynu, z troską, aby wymiar kary spełnił poczucie społecznej sprawiedliwości kary, był adekwatny do stopnia jej winy i osiągnął cele zapobiegawcze i wychowawcze. Stopień winy oskarżonego Sąd uznał za znaczny. Występek, którego dopuścił się oskarżony, co wynika z samej jego istoty, jest przestępstwem umyślnym. Oskarżony miał pełną świadomość swojego przestępczego działania. Działał z niskich pobudek z brakiem poszanowania dla cudzej własności. Przy wymiarze kary Sąd baczył, aby orzeczona kara była adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu. W ocenie Sądu stopień społecznej szkodliwości przypisanego jej czynu uznać należy za znaczny. Sąd podzielił stanowisko, że przestępstwa przeciwko mieniu należą do kategorii najgroźniejszych społecznie przestępstw. Skierowane są bowiem przeciwko jednemu z podstawowych dóbr chronionych prawem jakim jest mienie, własność, a więc przeciwko dobru, które w gradacji dóbr chronionych prawem usytuowane jest tuż za ludzkim życiem i zdrowiem.

P. Ł.

5

Kara łączna

Jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone w pkt. 2-4

Sąd na podstawie art. 91 § 2 k.k. w zw. z art. 85 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. w brzmieniu na dzień 10 października 2002r. w zw. z art. 4 § 1 k.k. połączył jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone w pkt. 2-4 wyroku i orzekł karę łączną 6 (sześciu) lat pozbawienia wolności. Wymiar kary łącznej w przedmiotowej sprawie kształtował się od zasady pełnej absorpcji 5 lat pozbawienia wolności do pełnej kumulacji 8 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd miał na względzie blisko związek przedmiotowo – podmiotowy oraz czasowy – pomiędzy przypisanymi oskarżonemu czynami, w tym krótki, ale intensywny okres przestępczej działalności oskarżonego. W tym miejscu wskazać należy, iż oskarżony popełnił przestępstwa przeciwko mieniu oraz przeciwko porządkowi publicznemu. W ocenie wymierzona kara łączna 6 (sześciu) lat pozbawienia wolności najpełniej pozwoli osiągnąć wszystkie cele kary indywidualnej, jak również sprostają dyrektywom kary sprawiedliwej i jej celom ogólno- prewencyjnym.

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

-

-

-

-

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

-

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6

Sąd na podstawie art. 627 k.p.k. obciążył oskarżonego kosztami postępowania w kwocie 8269,45 zł w tym opłatą w kwocie 600 zł.

1.1Podpis